Karakter vs gezondheid

[malinois]

Er is wel een indirecte, hele harde selectie: omdat heel veel mensen de hond niet als hond behandelen, en noch de kennis noch de zin hebben om zich in de materie hond te verdiepen, waardoor de hond altijd aan het kortste eindje trekt en, hetzij hij debiel en willoos is, bij het minste "weg moet". Zulke belanden in het asiel, en of ze daar ook nog ooit levend uitkomen of een tweede kans krijgen, met al die concurrentie van die buitenlandse zielig hondjes, die een zelfde lot te wachten staat, want nieuw hier baasje zwelgt in de zieligheid van het import hondje, en het hondje vindt het nieuwe baasje geen sterke roedelleider en gaat dus problemen maken, zeker als hij op zichzelf aangewezen was in zijn vroegere situatie, dus allemaal: enkele reis asiel, vroeg of laat, eerder vroeg dan laat. Als deze "trend" zo doorzet, is er een selectie op de domste, meest simpele hond, die alles goedvindt zonder enig verstand of eigen initiatief, en deze selectie is allang gaande.
Dat een gevolg van verregaande inteelt, een afname van het intellect is, heeft verschillende rashonden wellicht geholpen om nog altijd populair te zijn.
Maar al die staffords die op marktplaats worden aangeboden en alweer weg moeten met de algemene allergie smoes, nog voordat ze een jaar oud zijn, tja, de mens beschikt en de hond is het slachtoffer.
Ik denk niet dat eventuele stupiditeit van honden een rechtstreeks gevolg is van een selectie van fokkers.
Maar het is wel zo dat de minst veeleisende honden in onze maatschappij overeind blijven, en ook de meeste kans maken om zich voort te planten, gewoon omdat ze in de roulatie blijven en niet uitgeselecteerd worden.

wat je zegt klopt grotendeels maar bewijst daarom niet dat er een directe relatie is tussen (on)gezondheid en (makkelijk) karakter.

Deze maatschappij vraagt om makkelijke lieve honden die zich meer dan uitstekend aanpassen, waarom dan moeilijk gaan lopen doen

omdat we niet allemaal nanna's zijn misschien ?

Precies, ik wil zeker een lieve hond, maar daar mag toch wel een flinke dosis pit en karakter inzitten... ik heb weinig met makkelijke haardkleedjes.... En wat de maatschappij wil zal me dan weer aan mijn bips roesten.

[blondie]

Ik kan me juist voorstellen dat een ongezonde hond minder 'makkelijk' is door pijn en ongemakken.

Dit denk ik ook.

Als Mowgli last van haar artrose heeft is ze duidelijker humeuriger naar Balou toe.

Mee eens, denk dat als mijn hond niet zoveel last had gehad van zijn rug hij veel gematigder had geweest naar vreemde (drukke) honden toe.

[Miranda]

Ik reageerde inhoudelijk op wat Terriërjunk schreef,

Oh. Lachen en roepen dat iets onzin is, is inhoudelijk reageren. Oooookeeeee. Weet ik dat ook weer.

Wát een onzin, zeg!

[yuki]

Ik kan me in de stelling niet vinden. Cavaliertjes vind ik geen moeilijke hondjes, Benners (worden imo steeds ongezonder, maar qua karakter hoor ik daar geen veranderingen) Bullen: er zijn vriendelijke en er zijn eikels. Sharpeis, idem dito. Geloof niet dat de sharpei makkelijker zou worden als hij gezonder zou worden. Is het bedacht onder het motto dat een hond in een lastig lijf, een lastige hond zou kunnen zijn? Maar een hond die dat al zijn hele leven ongemakken heeft weet toch niet beter? Een hond met pijn kan wel meer agressie tonen maar dat wordt niet met de stelling bedoeld?

[dagmar88]

Ik kan me in de stelling niet vinden. Cavaliertjes vind ik geen moeilijke hondjes, Benners (worden imo steeds ongezonder, maar qua karakter hoor ik daar geen veranderingen) Bullen: er zijn vriendelijke en er zijn eikels. Sharpeis, idem dito. Geloof niet dat de sharpei makkelijker zou worden als hij gezonder zou worden. Is het bedacht onder het motto dat een hond in een lastig lijf, een lastige hond zou kunnen zijn? Maar een hond die dat al zijn hele leven ongemakken heeft weet toch niet beter? Een hond met pijn kan wel meer agressie tonen maar dat wordt niet met de stelling bedoeld?

Je draait de stelling om.

Wat vinden jullie van de volgende stelling ?

Als rassen ongezonder worden worden ze vanzelf liever/makkelijker.

[Miranda]

Ik reageerde inhoudelijk op wat Terriërjunk schreef,

Oh. Lachen en roepen dat iets onzin is, is inhoudelijk reageren. Oooookeeeee. Weet ik dat ook weer.

Wát een onzin, zeg!

Hoe vaak ik jou hier al niet heb zien fulmineren dat iets onzin was

Dat kan best zo zijn, maar tenzij ik er nog redenen bijzet waaróm het onzin is, zul je mij in zulke gevallen niet zien beweren dat ik inhoudelijk aan het reageren ben.
Als ik lach, en roeptoeter "Wat een onzin" is dat niet inhoudelijk.
Als iemand anders lacht en roeptoetert "Wat een onzin" is het ook niet inhoudelijk.
Nee, ook niet als jij dat doet.

[yuki]

Ik kan me in de stelling niet vinden. Cavaliertjes vind ik geen moeilijke hondjes, Benners (worden imo steeds ongezonder, maar qua karakter hoor ik daar geen veranderingen) Bullen: er zijn vriendelijke en er zijn eikels. Sharpeis, idem dito. Geloof niet dat de sharpei makkelijker zou worden als hij gezonder zou worden. Is het bedacht onder het motto dat een hond in een lastig lijf, een lastige hond zou kunnen zijn? Maar een hond die dat al zijn hele leven ongemakken heeft weet toch niet beter? Een hond met pijn kan wel meer agressie tonen maar dat wordt niet met de stelling bedoeld?

Je draait de stelling om.

Wat vinden jullie van de volgende stelling ?

Als rassen ongezonder worden worden ze vanzelf liever/makkelijker.

mmm ja ik zie het nu, was al laat gister , deze stelling begrijp ik nog minder

[ranetje]

en het hondje vindt het nieuwe baasje geen sterke roedelleider en gaat dus problemen maken, zeker als hij op zichzelf aangewezen was in zijn vroegere situatie,

De honden die door de diverse stichtingen naar hier worden gehaald worden geselecteerd op gezondheid én sociaal gedrag, zowel naar andere honden als mensen toe. Ik ken heel wat buitenlandse honden, maar geen enkele die het huishouden van de adoptant wenst over te nemen. Over het algemeen hebben ze juist een zeer ongecompliceerd en inschikkelijk karakter. Ik denk dat probleemhonden het in de landen van herkomst niet lang genoeg overleven om in de overvolle asiels te komen.

Volgens mij is er geen enkele hond die het huishouden van de baas wenst over te nemen of daar plannen toe heeft
Honden die geen opvoeding krijgen stellen hun eigen regels.

Dat is wat anders

[blondie]

en het hondje vindt het nieuwe baasje geen sterke roedelleider en gaat dus problemen maken, zeker als hij op zichzelf aangewezen was in zijn vroegere situatie,

De honden die door de diverse stichtingen naar hier worden gehaald worden geselecteerd op gezondheid én sociaal gedrag, zowel naar andere honden als mensen toe. Ik ken heel wat buitenlandse honden, maar geen enkele die het huishouden van de adoptant wenst over te nemen. Over het algemeen hebben ze juist een zeer ongecompliceerd en inschikkelijk karakter. Ik denk dat probleemhonden het in de landen van herkomst niet lang genoeg overleven om in de overvolle asiels te komen.

Volgens mij is er geen enkele hond die het huishouden van de baas wenst over te nemen of daar plannen toe heeft
Honden die geen opvoeding krijgen stellen hun eigen regels.

Dat is wat anders

En of ze dan uit het buitenland komen of niet. Merkte hier al een verschil tussen mijn herplaatsers van Nederlandse bodem. De ene had een vrij stricte opvoeding genoten en de ander een wat vrijere. Kan vertellen dat degene met de vrije opvoeding me af en toe de haren uit mijn hoofd liet trekken, qua karakter ook wat zelfstandiger is/was en dat ik best inventief moest zijn om bepaalde dingen eruit te krijgen, en andersom om bij de ander het slaafse er wat uit te krijgen en hem lol te laten hebben en ondeugend te mogen zijn. Zichzelf dus. De ander was zichzelf maar soms niet geheel wenselijk die heb ik af en toe wat manieren bij moeten brengen.

[sirene]

Ik kan me in de stelling niet vinden. Cavaliertjes vind ik geen moeilijke hondjes, Benners (worden imo steeds ongezonder, maar qua karakter hoor ik daar geen veranderingen) Bullen: er zijn vriendelijke en er zijn eikels. Sharpeis, idem dito. Geloof niet dat de sharpei makkelijker zou worden als hij gezonder zou worden. Is het bedacht onder het motto dat een hond in een lastig lijf, een lastige hond zou kunnen zijn? Maar een hond die dat al zijn hele leven ongemakken heeft weet toch niet beter? Een hond met pijn kan wel meer agressie tonen maar dat wordt niet met de stelling bedoeld?

Je draait de stelling om.

Wat vinden jullie van de volgende stelling ?

Als rassen ongezonder worden worden ze vanzelf liever/makkelijker.

mmm ja ik zie het nu, was al laat gister , deze stelling begrijp ik nog minder

Het is eerder bedacht onder het mom van een lijf waar je niets mee kan en waar je je maar bij neerlegt.
Het gaat dus niet over een enkele hond met pijn maar hele rassen die zo beperkt worden in hun doen en laten door hun lijf en bv ademhaling dat ze alleen nog maar korte rondjes kunnen lopen en zich er bij neerleggen.

[blondie]

Het gaat dus niet over een enkele hond met pijn maar hele rassen die zo beperkt worden in hun doen en laten door hun lijf en bv ademhaling dat ze alleen nog maar korte rondjes kunnen lopen en zich er bij neerleggen.

Daar staat tegenover dat pappa en mamma ze de afgrond in verwennen met koek en slagroom en de meest hippe kleertjes.
Ik schat zomaar dat het pappa en mamma wel goed uitkomt dat het monstertje behoorlijk lichamelijk beperkt is. Want anders moet je wandelen.
En wie wil dát nou

Wat hard Nanna. en dat is niet ongezonde honden ten deel. Hoeveel labs zouden het met een paar kilo's minder niet veel beter doen en met wat uitdaging?
Heb mijn eigen tante aangesproken dat haar kooiker te dik was en dat ze ongezond bezig was. Kwam niet bij een bijster goede fokster vandaan en het excuus was dat ze toch nooit gezond was geweest. Ze heeft toen ooit de opmerking gemaakt dat ze mijn hond zou overleven. Ze was boos toen ik opmerkte Toos wat slanker te houden of te laten worden. Toos was Toos, ongezond en er zat niet veel puf in volgens haar, ik had andere ervaringen als ik haar alleen met Finn mee had. Mijn Finn vond ze ongezond omdat hij zo slank was, dat ik dat bewust deed vond zij weer niet ok.
Desalniettemin heeft haar hond helaas de acht net of net niet gehaald. En ik mocht mijn makker met zijn mankementen nog tot zijn elfde bij me hebben. En verwend is hij wel, ze vraten alles, maar gedoseerd. En van mijn tante weet ik dat ze veel en vaak wilde wandelen, maar Toos was wat eh laks. En met voer lokken hielp. Voor haar althans, als ze met mij en Finn meeging was het "kom op Toos even in de benen!" En gut dan kwam het meisje hoor. Niet in balans en veels te dik. Maar niet eens zo bewust. Misschien dat ze zich achteraf voor haar kop slaat. Maar qua stelling, nee ik blij erbij mijn eigen Finn had een veel gemoedelijkere hond geweest als hij gezond had geweest.

[sirene]

Het gaat dus niet over een enkele hond met pijn maar hele rassen die zo beperkt worden in hun doen en laten door hun lijf en bv ademhaling dat ze alleen nog maar korte rondjes kunnen lopen en zich er bij neerleggen.

Daar staat tegenover dat pappa en mamma ze de afgrond in verwennen met koek en slagroom en de meest hippe kleertjes.
Ik schat zomaar dat het pappa en mamma wel goed uitkomt dat het monstertje behoorlijk lichamelijk beperkt is. Want anders moet je wandelen.
En wie wil dát nou

Wat hard Nanna. en dat is niet ongezonde honden ten deel. Hoeveel labs zouden het met een paar kilo's minder niet veel beter doen en met wat uitdaging?
Heb mijn eigen tante aangesproken dat haar kooiker te dik was en dat ze ongezond bezig was. Kwam niet bij een bijster goede fokster vandaan en het excuus was dat ze toch nooit gezond was geweest. Ze heeft toen ooit de opmerking gemaakt dat ze mijn hond zou overleven. Ze was boos toen ik opmerkte Toos wat slanker te houden of te laten worden. Toos was Toos, ongezond en er zat niet veel puf in volgens haar, ik had andere ervaringen als ik haar alleen met Finn mee had. Mijn Finn vond ze ongezond omdat hij zo slank was, dat ik dat bewust deed vond zij weer niet ok.
Desalniettemin heeft haar hond helaas de acht net of net niet gehaald. En ik mocht mijn makker met zijn mankementen nog tot zijn elfde bij me hebben. En verwend is hij wel, ze vraten alles, maar gedoseerd. En van mijn tante weet ik dat ze veel en vaak wilde wandelen, maar Toos was wat eh laks. En met voer lokken hielp. Voor haar althans, als ze met mij en Finn meeging was het "kom op Toos even in de benen!" En gut dan kwam het meisje hoor. Niet in balans en veels te dik. Maar niet eens zo bewust. Misschien dat ze zich achteraf voor haar kop slaat. Maar qua stelling, nee ik blij erbij mijn eigen Finn had een veel gemoedelijkere hond geweest als hij gezond had geweest.

Nogmaals, het gaat niet om een individuele hond met pijn het gaat om complete rassen met een beperkend lichaam.

[sirene]

Nogmaals, het gaat niet om een individuele hond met pijn het gaat om complete rassen met een beperkend lichaam.

Ja, maar dat bedoel ik ook hoor Mensen die graag een 'kind'hond hebben die qua beweging niet veel eisen stelt simpelweg omdat hij niet kan bewegen, nemen dat soort honden. Bulldogs, Pekinezen.
Heb je tóch een hond maar je hoeft niet uitgebreid te veld. En het snorkt zo gezellig. En met die platte bek is het toch net een baby? Allemaal zeer aantrekkelijke features.
Die gaan écht niet voor een Ierse setter of Mechelse herder

En zo houdt de markt van hondengedrochten zichzelf in stand.

Ja, jij had me goed begrepen hoor.

Een tijd terug werden er toch standaard cavaliertjes en FB aangeraden als mensen niet veel wilden wandelen ?