Het HondenForum

Gewoon naar de fokker terug brengen. Je hebt een verkeerde inschatting gemaakt. Dat overkomt de beste het is niet meer dan eerlijk. Ik zou niet doormodderen, want of de hond nu 16 weken is of 5 jaar, je zult er altijd rekening mee moeten houden.

Ik werk sinds vandaag ook 5 keer in de week van half acht tot 12 uur.
De hondjes gaan dan in een ruime bench en ik denk ook dat dat geen probleem hoeft te zijn.
Als je daarna maar genoeg aandacht aan ze geeft.
Bv een langere wandeling.
Maar voel je je sowieso gebonden dan moet je er toch over nadenken of het wel goed is de pup te houden.
Wat heb jij en je pup er aan als je je alleen nog maar ergert.

mmmm... ik zie op zich geen probleem in jullie levensritme, behalve dat je je serieus overweegt of je de hond wil houden of niet> dat is voor mij eigenlijk een teken aan de wand.

God, wat heb ik mijn puppen vervloekt af en toe maar nooit , nooit heb ik er een seconde serieus over gedacht om een hond terug te brengen.

Neeltje schreef:Gewoon naar de fokker terug brengen. Je hebt een verkeerde inschatting gemaakt. Dat overkomt de beste het is niet meer dan eerlijk. Ik zou niet doormodderen, want of de hond nu 16 weken is of 5 jaar, je zult er altijd rekening mee moeten houden.

Dat laatste klopt helemaal; mijn drie kinderen zijn alle drie de deur uit, dat zie ik bij mijn honden niet gebeuren...
Die blijven van mij afhankelijk; de rest van hun leven, maar zo wil ik het ook graag!
Want wat ik er voor terug krijg is met geen geld te betalen.

Allemaal: bedankt voor alle vriendelijke reacties. Ik vreesde moralistisch toegesproken te worden maar eigenlijk reageert iedereen gewoon heel erg aardig en meedenkend. Fijn.

We zijn er nog niet uit. Hebben we het (pup) onderschat? Jazeker. Maarrrr, alles komt nu tegelijk. We zijn net verhuisd (= stress!) naar Amsterdam IJburg, waar we het na 3 maanden ook (nog) niet echt geweldig vinden. Behalve de buurt waar we ons (nog) niet thuisvoelen, huurhuis, is onze woning op 3 hoog, dus elke keer als we eruit moeten is het gang, lift, gang en dan pas staan we buiten. Maar, we hebben dus ook een beetje geen supergevoelens over onze nieuwe omgeving, dus dat loopt er dan ook nog doorheen. Volgend jaar willen we waarschijnlijk toch wel weer ergens in de de/een stad gaan wonen. Niet hartje centrum natuurlijk, maar we zijn wel klaar met de VINEX-wijk. Dan heb ik net een nieuwe baan die veel energie vraagt (omdat ie nieuw is) en mijn vriendin overweegt ook een career change na jaren in de wetenschap. EN dan dus die hond. Familie en vrienden willen/kunnen niet/sporadisch helpen, we staan er dus alleen voor.

Er komt nu gewoon heel veel op ons af, waarbij mijn vriendin zoiets heeft van "wie A zegt...." en ik zoiets heb van "ze is heel lief, en voor een pup stiekum nog niet eens zo heel erg moeilijk denk ik, maar wat een boel minder gezeik en zorgen zonder een pup". Je zou bijna denken dat we gewoon een stelletje zeikerds zijn , maar over het algemeen vind ik het best gezellig en leuk hoor, onze pup, en ze is ook heel lief, maar ja, het zou zo fijn zijn als je dan gewoon eens kan zeggen, vrijdag hebben we een superdrukke dag, paps, kan jij ff op de hond passen?

Onze pup is volgens mij ook best makkelijk, ik bedoel ze is pup, dus per definitie lastig, maar ze was binnen 10 dagen zindelijk. Veel naar buiten gegaan natuurlijk. En we zitten op puppycursus, en ze kan al zit, blijf, sta op, bench, mand, zoek, plat, enzo... We doen echt ons best, alleen soms heb ik hetzelfde als onze pup: Ik word dan gewoon ff helemaal gek! Trouwens, op onze puppycursus zit ook een hond die echt superstrak is, die luistert perfect en dat baasje is volgens mij de hele dag bezig met d'r pup. Onze Leo is, terwijl we staan te luisteren naar de mevrouw van de puppycursus, vooral bezig met snuffelen, terwijl haar hond dan alleen elke seconde naar d'r baasje kijkt... Laatst zei ze ook :"onze hond kan al 1 uur en 50 minuten in de bench!" Wij niks gezegd natuurlijk, maar we dachten allebei: "jezus, wij doen onze hond uit noodzaak in de bench als we allebei toevallig dan dus niet thuis zijn, gewoon 3 uur, en daar voelen we ons dan schuldig over..."

Mijn idee van een hond was, lekker leuk naar het bos, tennisballen terugbrengen, als ik ga windsurfen mag ze mee, naar vrienden en familie mag (en kan ze idd) mee, etc etc, alleen nu is het gewoon idd heel veel werk, en soms denk ik gewoon "ga weg"!!! Ik kan niet eens naar de wc zonder dat ze denkt "heeeee, waar ga je naartoe???!!" Ook wel weer leuk natuurlijk, maar goed. We hadden overigens vroeger, toen ik klein was, 1-10 jaar, een Ierse Setter...

Nou ja, wordt vervolgd, en als we iets wel/niet doen, laat ik het jullie weten. We kijken het voorlopig nog even een paar dagen/weekje aan... Het gaat alweer iets beter qua gevoelens... Maare, bedankt voor jullie meningen enzo hoor!!!!!!!!!!!

Mijn idee van een hond was, lekker leuk naar het bos, tennisballen terugbrengen, als ik ga windsurfen mag ze mee, naar vrienden en familie mag (en kan ze idd) mee,

Dat kan je nu toch ook al doen? Zo te horen is ze zindelijk, kent ze al enkele bevelen en is ze graag bij haar baasjes, dan zie ik echt geen probleem hoor. Je wil er mee naar het bos, doe dat dan! Ik lees ook tussen de regels dat je het eigenlijk helemaal niet erg vindt die pup, het lijkt me meer de druk van de nieuwe baan, nieuwe omgeving en wennen aan het feit dat je verhuisd bent? Of zie ik dat verkeerd?
Wat is het "gezeik" dan waar je het over hebt? Drie uurtjes bench is echt geen ramp hoor en puppy cursus dat doen de meeste mensen en veel van hen hebben een baan. Kan je niet afwisselen met je vriendin op cursus? Zodat jullie elk maar één keer in de week moeten gaan? Of ga gewoon één keer in de week. Toen wij onze eerste hond hadden moest mijn man in ploegen werken, er waren dus regelmatig dagen dat we niet konden gaan (hij werkte 7 dagen 's nachts, twee dagen thuis, 7 dagen vroeg, drie dagen thuis en 7 dagen laat en twee dagen thuis, het lukte ook niet om de zondagochtend te gaan als hij 's nachts moest werken of om 6u moest beginnen tot 14u en de woensdagavond was dan ook dikwijls onmogelijk wegens de werktijden).
Als ik je beschrijving van je hondje zo lees, is ze niet eens een moeilijke pup.
Het is natuurlijk jullie beslissing maar wacht dan niet te lang, voor puppy's welzijn is het beter dat ze niet te oud is als ze een nieuwe thuis moet hebben. Je mag niet vergeten dat ze van de fokker naar jullie is verhuisd, dan terug fokker en dan wéér terug andere mensen en andere gewoonten.

Succes in elk geval ! En houd ons op de hoogte

JayAloha schreef:Trouwens, op onze puppycursus zit ook een hond die echt superstrak is, die luistert perfect en dat baasje is volgens mij de hele dag bezig met d'r pup. Onze Leo is, terwijl we staan te luisteren naar de mevrouw van de puppycursus, vooral bezig met snuffelen, terwijl haar hond dan alleen elke seconde naar d'r baasje kijkt... Laatst zei ze ook :"onze hond kan al 1 uur en 50 minuten in de bench!" Wij niks gezegd natuurlijk, maar we dachten allebei: "jezus, wij doen onze hond uit noodzaak in de bench als we allebei toevallig dan dus niet thuis zijn, gewoon 3 uur, en daar voelen we ons dan schuldig over..."

Dat........ is géén Duitse Staande Langhaar
Wat voor hond het is weet ik niet maar in ieder geval dus niet het zelfde ras als jij hebt.
Ga in godsnaam nooit, maar dan ook echt nooit, vergelijken met andere honden op de cursus.
Ik mag toch hoop ik aannemen dat de trainer/ster dat ook niet doet.
Zelfs de ene DSL is niet vergelijkbaar met de andere.

Alles wat je in je lange stuk beschrijft aan gedrag waar je je aan ergert hoort bij een pup.
Als je daar niet tegen kan, dan echt ................ breng haar terug naar de fokker.
Jullie hebben de pup gekocht op een zeer ongunstig tijdstip in jullie leven.

Waarom zou je het erg vinden als je pup meeloopt naar de wc? Ik vindt dat juist het ultieme moment om te knuffelen. Je hebt toch niks beters te doen

Ja jeetje Jayaloha!
Verhuizen en een pup... dat is dubbel stress van een ernstig soort.

Ik heb mijn honden al 6 en 4 jaar, maar tijdens en na de verhuizing kon ik erg weinig van ze hebben en droomde ik van een hondloos bestaan.

En die honden die al zo lang volwassen en aan mij en mijn spullen gewend zijn waren ook compleet van de leg.
En overal achter mij aan, hijgend en wel.

laat staan wat een pup beleeft voor wie alles nieuw is.

Denk dat het goed is dat je het nog even aankijkt.

overigens ben ik zelf op deze manier aan mijn kooi gekomen.
Nieuwe bazin raakte overspannen van de pup en met tien weken zat hij al in het asiel.
Is helemaal goed gekomen met hem en via de fokker heeft die eerste eigenares nog een poosje contact gehouden
om te zien hoe het verder met hem ging.
omdat ze er best wel verdriet van had.

kon aan de pup merken dat hij met veel gedrevenheid begeleid was, luisterde al en was bijna zindelijk.
alles bij elkaar; ontspan een beetje, komt beslis goed!

wat ik ook gedacht heb van mijn 2 puppen tegelijk in huis, nooit: "ga weg!" .
wel eens"ik plak jullie achter het behang" of "in godsnaam we gaan nog een keer wandelen dan kunnen jullie
ravotten" maar nooit "ga weg".
en dat zegt genoeg.
dat ze meeloopt naar de wc is toch juist schattig? vind je het dan niet geweldig dat er een beestje zoveel
van je houdt?
ik denk dat jullie nog niet klaar zijn voor deze verantwoordelijkheid en liever vrij willen leven. kunnen
gaan en staan waar jullie willen. ik hoop dan ook dat als jullie haar terugbrengen, dat snel doen. want dat
is eerlijker tegenover haar.

nee dat van die wc en dat ze alles in de gaten houdt enzo dat is natuurlijk ook best grappig, en ik bedoelde dat ook meer zo van "ze laat me nooit met rust". Maar daar heb ik natuurlijk geen probleem mee. Het is meer dat eeuwige aanwezig zijn en vooral, vooral, dat ze zoveel aandacht nodig heeft. Ik heb al weken geen krant gelezen. Maar ik zeg er meteen bij, ik kan niet goed tegen stress en ik ben redelijk snel van slag en het is me al snel teveel. Ligt dus ook snel en veel aan mezelf denk ik.

Ik neig er (u) zelf naar om het gewoon nog even aan te kijken en onze hond gewoon wel te houden. Het valt me alleen een beetje tegen, maar misschien als ik ergens anders zou wonen waar ik het veel meer naar mijn zin zou hebben dat ik het dan alweer veel leuker zou vinden. Misschien is het idd dat rare IJburg icm de hond. Pffff.......

Ik krijg een beetje het idee dat je met het beeld van een volwassen hond aan een pup begonnen bent. Lekker boswandelingen maken, tja... dat duurt even voor een pup daar aan toe is.
Onze hond kwam als pup. We hadden toen nog een oudje en het verschil met de pup was enorm. Knettergek werden we af en toe van hem. Zelfde ras als de andere en de hond die al was overleden, maar dag en nacht verschil. 1 brok energie waar we regelmatig naar de uit-knop hebben gezocht. Liefkozend werd hij ook wel adhd-pupje, ongeleid projectiel en stuiterbal genoemd.
Ondertussen is hij ruim 5,5 jaar en een heerlijke hond die ongeveer iedereen voor zich inneemt.
De puppentijd? Was een lange adem, maar de opvoeding die we hem toen konden geven betaalt zich nu uit. Ik vind mijzelf geen echt puppenmens, maar het hoort er voor mijn gevoel wel bij. Begin tot eind. Maar er zijn ook genoeg mensen die een voorkeur voor een volwassen herplaatser hebben. Gelukkig maar

Moraal van het verhaal? Puppentijd en alle aanpassingen daaraan horen bij een jonge hond. Maar als dat niet bij je past, is het alleen maar eerlijk als je dat erkent.

tekkel schreef:Gauw terugbrengen naar de fokker.

Yep een hond is geen speelgoed, die verdient een goed thuis

Je hebt een hond die veel vraagt, straks uren per dag moet lopen en werken en niet alleen als jij daar zin in hebt op zondagmiddag.
Als je NU al de pup bij paps wil zetten...oef...

Ik heb dat nooit. Mijn leven is met mijn hond. Ik heb geen beperkingen door de hond maar mijn leven is verrijkt door de hond.
Als je nu al zo denkt, zou ik niet nog weken aanmodderen. Het wordt steeds moeilijker om dan een goed ander tehuis te vinden...
Verder heb je je niet zo verdiept in het ras vrees ik want zo'n hond is vooral met zijn neus bezig en minder met de baas.
Daar zijn andere rassen weer beter in.

Goed dat je je dilemma hier zet

Ook ik kan niet goed tegen de drukte van een pup, daarom heb ik oudere herplaatsers. Ik zou dan ook kiezen voor terug brengen naar de fokker.


O, ja het duurt gemiddeld 5 jaar voor je je plek/draai hebt gevonden na een verhuizing.

Ik heb in Macy haar puppentijd ook geroepen dat ze terug moest, dat ik het niet trok. Huilend op de bank gezeten want ook mijn gezellige hondenplaatje viel in duigen. Maar gelukkig ging die tijd puppentijd voorbij en ik ben nu vast niet het allerleukste baasje maar heb wel de allerleukste en liefste hond (ook al kan ik haar nu nog wel eens achter het behang plakken). Ik ga niet vertellen wat je met jullie pup moet doen, geef het wat tijd en neem dan een eerlijke beslissing naar jezelf en de pup toe.

Je moet er tegen kunnen; elke keer als we een pup hadden werd ik compleet gek van dat drukke hyper gedrag en overal bij zijn.
Nu is kibo ruim een jaar en is hij een stuk relaxter.
Maar voor mezelf heb ik besloten dat de volgende echt een herplaatser wordt.
Ik vind puppen echt schattig en geweldig tot ik ze thuis heb

Nou, wat zijn jullie streng!
En zeker jij, Tara. Wat een flauwekul, echt.
Ik denk elke pup weer regelmatig "ga weg!!"
En dan fok ik die pups nog zelf dus ik kan echt niet beweren dat ik niet weet waar ik aan begin
Maar het is tegelijk mijn (behoorlijk lange) ervaring dat op het moment dat je denk: Nooit meer!! meteen het moment is dat je hond opeens verandert in een leuk beest.
Wel een die aandacht vraagt maar ook een die opeens stiekem toch blijkt te zijn geworden wat je hoopte, en dat allemaal toen je even niet keek

Ik denk echt wel dingen als "ga weg", ook bij de volwassen honden soms. Alsof die niet kunnen klieren, zeg!
En ik denk ook dingen als "die hond" en "dat beest" trouwens. Ik zou warempel niet weten waarom je dat niet zou mogen zeggen. Wat een onzin. Je bent niet opeens een supermens omdat je een pup hebt tenslotte.
En pups zijn gewoon lastig, klaar. Zeker als je net verhuisd bent.

Wij zijn van het voorjaar verhuisd, toen was CC net 9 maanden en ik werd er stapelgek van!
Dat komt natuurlijk door de stress en zeker als je je niet senang voelt in je nieuwe buurt helpt dat niet erg.
Maar je pup kan dat niet helpen en iteindelijk zal zij een van de vaste en betrouwbare punten in je leven blijken te zijn, wedden?

Ik helemaal niet.
Niet iedereen is hetzelfde en niet iedereen die een hond heeft end aar heel blij van wordt is ook zo'n bevlogen eigenaar dat ie er dag en nacht mee bezig is of wil zijn.
Ik denk dat deze mensen een beetje op het randje zitten: verhuizen zit niet voor niets in de stress-top-drie
De timing is dus beroerd maar ik denk dat het prima helemaal goed kan komen.

Marjoleine schreef:Ik helemaal niet.
Niet iedereen is hetzelfde en niet iedereen die een hond heeft end aar heel blij van wordt is ook zo'n bevlogen eigenaar dat ie er dag en nacht mee bezig is of wil zijn.
Ik denk dat deze mensen een beetje op het randje zitten: verhuizen zit niet voor niets in de stress-top-drie
De timing is dus beroerd maar ik denk dat het prima helemaal goed kan komen.

Dat kan

Als JayAloha zich heeft gerealiseerd wat een DSL is en wat de behoeftes zijn van zo'n hond.
Hij heeft deze pup gekocht omdat een DSL aanhankelijk is aan zijn baas.
Maar "aanhankelijk" zijn ze niet vanzelf.
En zeker niet als er verder niets mee wordt gedaan.
Als hij werkelijk weet wat zo'n hond inhoudt en daaraan kan voldoen prima

Ik zou het nog even de tijd geven. Je krijgt nu even alles tegelijk, logisch dat je het dan soms even niet meer ziet zitten.
De puppy tijd is echt niet altijd even leuk en soms behoorlijk afzien maar het wordt steeds wat makkelijker. Je hoeft dan bijvoorbeeld niet meer constant op te letten of de hond niks uitvreet, er komt meer rust in, baas en hond weten ongeveer wat ze aan elkaar hebben. Op een gegeven moment komt er wat balans in.

Mijn hond is nu 2 jaar en echt de liefste en makkelijkste hond van de wereld, ik hou ontzettend veel van haar en zou haar nooit willen missen. Maar de verantwoordelijkheid, het gebonden zijn, de zorg etc, het kan me nog steeds af en toe aanvliegen. Maar ja, dat heb ik met mijn kinderen ook nog weleens: waar bén ik in vredesnaam aan begonnen. Lijkt me niet meer dan normaal om af en toe zulke gevoelens te hebben.

Maak gewoon eens een lijstje met wat je nu zo erg vind aan het hebben van een pup en zet dan achter elk punt of het iets is wat over gaat omdat het nu een pup is en wat niet overgaat ( bijv niet spontaan 2 dagen op vakantie omdat je de hond niet onder kan brengen). Blijven er teveel " gaat niet over" staan dan is het duidelijk...hond terugbrengen...

Simba was verre van een makkelijke pup en ik heb mijn menig keer achter mijn oren gekrabt of het hebben van een pup nu echt zo leuk was....hele behangrollen heb ik over hem heen willen plakken en hij moet lang gedacht hebben dat zijn naam "nee" was ipv simba.
Het schuldgevoel herken ik ook wel. Op mijn werk keek ik de klok vooruit...voelde mij een slechte baas omdat ik hem alleen liet. Nu zijn de rollen omgedraaid en als ik vakantie heb, negeren ze mij na enkele dagen omdat ze moe zijn.
Inmiddels is hij ruim 8, is er 7 jaar geleden een herplaatser bijgekomen en wil ik ze nooit meer missen. Ik ben alleen en zet heel veel voor ze opzij omdat ik vind dat ik dat aan ze verplicht ben. Sommige verklaren mij voor gek want het zijn "maar" honden, maar voor mij betekenen ze heel veel.

Ik heb deze gevoelens ook gehad, in de eerste weken. Het was mijn eerste pup en ik deed het helemaal alleen. Ik was echt doodop en inderdaad, dat gevoel van constant in de gaten moeten houden, pfff. Nu is mijn hondje 5 maanden en is hij helemaal geen 'last' meer. Ik ben echt heel gelukkig met hem en verliefd op hem en wil hem voor geen goud missen. Ja, soms is het ingewikkeld met werk, en soms wil ik ergens heen en kan het niet door de hond, en soms is het opvoeden vermoeiend. Maar ik ben echt heel blij dat ik het toch gedaan heb.

Het is een lastig dilemma. Ik snap dat mensen hier zeggen 'terugbrengen', want dan komt het vast wel goed met de hond en ook met jullie. Maar ik schat de kans ook heel groot dat jullie over een jaar hieraan terug denken en denken 'stel je voor dat we hem toen hadden weggedaan...'

Ik denk nog wel eens, hond ga weg!! Maar dan zeg ik gewoon dat ze even weg moeten en dan is het goed. Een pup wordt ook ouder en daarmee makkelijker

Inge O schreef:

Marjoleine schreef:Ik helemaal niet.

ik ook niet. ik denk dat we hier wat teveel uitgaan van de hondenliefde van de gemiddelde forummer maar ten eerste hoeft iets minder ook nog lang niet verkeerd te zijn en ten tweede kan je maar zo gek worden van honden als je er toch iets ervaring mee hebt en dat mist hier dus nog.

Ik wilde CC vanavond nog vermoorden of onder de bus gooien of zo.
En ik deel toch al het grootste deel van mijn leven met honden.

Er is niks mis mee er af en toe gek van te worden en ik vind het altijd best gek dat mensen dat zo angstvallig niet noemen.
Ik kan me althans niet voorstellen dat niet veel mensen dat af en toe hebben. En inderdaad, ook doorgewinterde hondenliefhebbers. Laat staan als je dat niet bent

Tara schreef:

Marjoleine schreef:Nou, wat zijn jullie streng!
En zeker jij, Tara. Wat een flauwekul, echt.

Misschien, maar ik krijg er gewoon een heel naar gevoel bij.

Nou ik ben het eigenlijk wel met Tara eens hoor

Wacht maar tot de pup een puber wordt dan krijg je het echt leuk dus de komende 2-3 jaar ben je er gewoon heel erg druk mee. Het wordt eerst nog heel veel drukker.
Ik heb dat nou niet, ik geniet van mijn ventje. Ook van het gepuber tegenwoordig. Want dat was heel irri zeker als ie los is en je een afspraak hebt
Ben heel veel uur per dag met hem bezig en heb die tijd ook. Als ik er zo moeilijk mee zou zitten zou ik het niet willen aangaan. Je kiest voor 15 jaar verbinding...

Nou, de tijden die je hondje alleen moet zitten vind ik meer dan schappelijk eigenlijk Helemaal niets mis mee.

En zelfs met jullie eigen gevoel is niet heel veel mis. Je hebt extra stress van een verhuizing naar een buurt waar je je nog niet helemaal thuis voelt, een nieuwe baan.. En dan ook nog een tijd- en energievretende pup. Ik bedoel, mijn Ollie was echt een heel makkelijk pup hoor (en nog is ie meestal hartstikke easy) maar ik héb 'm nogal eens achter het behang willen plakken hoor Nooit echt gedacht dat ik 'm zou willen herplaatsen maar de frase "mijn god waar ben ik aan begónnen" is wel vaak voorbij gekomen, zeker in het eerste jaar hahaha Maar ik zou echt nooit, nooit meer zonder 'm willen, en daar zit bij jullie denk ik de crux, want het overschatten is een ding, maar het gevoel dat je het niet aan kunt of wilt, is een tweede. En das echt geen schande hoor, maar probeer wel in het belang van het hondje te denken Want de meeste honden worden echt makkelijker naar mate ze ouder worden, maar ze blijven energie vragen. En je zult er altijd rekening mee moeten houden. Dat is een offer dat je moet willen maken, dat je altijd rondom je hond zult moeten plannen

Voor jullie zou ik zeggen, ga eens samen om de tafel zitten en maak heel droog een lijstje met pro's en contra's En dan kijken welke punten het zwaarst wegen, welke onoverkomelijk zijn Je zult het zelf moeten beslissen

Aviva schreef:Waarom zou je het erg vinden als je pup meeloopt naar de wc? Ik vindt dat juist het ultieme moment om te knuffelen. Je hebt toch niks beters te doen

Erg herkenbaar

Marjoleine schreef:Nou, wat zijn jullie streng!
En zeker jij, Tara. Wat een flauwekul, echt.
Ik denk elke pup weer regelmatig "ga weg!!"
En dan fok ik die pups nog zelf dus ik kan echt niet beweren dat ik niet weet waar ik aan begin
Maar het is tegelijk mijn (behoorlijk lange) ervaring dat op het moment dat je denk: Nooit meer!! meteen het moment is dat je hond opeens verandert in een leuk beest.
Wel een die aandacht vraagt maar ook een die opeens stiekem toch blijkt te zijn geworden wat je hoopte, en dat allemaal toen je even niet keek

Ik denk echt wel dingen als "ga weg", ook bij de volwassen honden soms. Alsof die niet kunnen klieren, zeg!
En ik denk ook dingen als "die hond" en "dat beest" trouwens. Ik zou warempel niet weten waarom je dat niet zou mogen zeggen. Wat een onzin. Je bent niet opeens een supermens omdat je een pup hebt tenslotte.
En pups zijn gewoon lastig, klaar. Zeker als je net verhuisd bent.

Wij zijn van het voorjaar verhuisd, toen was CC net 9 maanden en ik werd er stapelgek van!
Dat komt natuurlijk door de stress en zeker als je je niet senang voelt in je nieuwe buurt helpt dat niet erg.
Maar je pup kan dat niet helpen en iteindelijk zal zij een van de vaste en betrouwbare punten in je leven blijken te zijn, wedden?

Nou. Dat dus.

Ik heb altijd (moeilijke) herplaatsers gehad trouwens. En dacht met deze hond: 'Ik wil wel eens een leuke gezellige pup zonder gedoe voor mezelf.'.
Wát een giller zeg Nog nooit zoveel werk gehad met een hond. En dan haalde ik dus zogenaamd 'valse' herders uit het asiel, hè.
Nee. Ik ben geen puppenmens, heb ik geconcludeerd.

Puppen zijn gewoon heel erg anders dan honden.
Als je het vol kunt houden om een à twee jaar af te zien om een goede opvoeding te geven, ja, dan zou ik puppewup houden. Want dan heb je er jarenlang een goede hond aan.
Als je dat niet kunt opbrengen, breng de pup dan terug naar de fokker, en ga voor een leuke herplaatser.

Dat gezegd hebbende, ook ik heb wel eens met de handen in het haar gezeten in de puppentijd. En ook ik heb wel eens gedacht dat ik het witte wollige monstertje terug zou brengen. Ik ben héél blij dat ik het niet heb gedaan. Want wát een fijne hond heb ik nu

Ha wat leuk, ik zou zo weer aan een pup beginnen. Effe niet handig met een puberhond hier nu in huis, maar oh wat schattig en wat gaat het snel.
Natuurlijk is een hond die wat ouder is veel relaxter, je weet wat je aan hem hebt, een pup is ook spannend, wat gaat het worden etc, maar ik vind het ook geweldig leuk, lief, schattig om dit helemaal mee te maken.
Maar je moet er wel tijd voor hebben en anders het eerste halfjaar een backup hebben van andere mensen...
Voor een pup is het heel onnatuurlijk om alleen te zitten de eerste maanden, dus ik heb dat zoveel mogelijk vermeden.
Wel af en toe kort want ik wil wel dat ie dat aankan, en het gaat nu heel goed.

Ach ja pro's en contra's ...volgens mij moet je je intuitie en gevoel volgen en niet te rationeel het op een rij willen zetten. Dan kwam er bij mij wellicht ook een andere uitslag uit.

AnneMarie schreef:Ha wat leuk, ik zou zo weer aan een pup beginnen. Effe niet handig met een puberhond hier nu in huis, maar oh wat schattig en wat gaat het snel.

Gooddank wel ja

Ik ben altijd blij als ze een maand of 8-9 zijn, dat kún je er tenminste wat mee.
En ik fok ze zelf, dus ik weet dat ik het telkens weer gewoon moet uitzitten

Nee, ik ben ook geen puppenmens inderdaad
Het is mooi dat ze over het algemeen met 8 weken op kamers gaan

AnneMarie schreef:Ha wat leuk, ik zou zo weer aan een pup beginnen. Effe niet handig met een puberhond hier nu in huis, maar oh wat schattig en wat gaat het snel.
Natuurlijk is een hond die wat ouder is veel relaxter, je weet wat je aan hem hebt, een pup is ook spannend, wat gaat het worden etc, maar ik vind het ook geweldig leuk, lief, schattig om dit helemaal mee te maken.
Maar je moet er wel tijd voor hebben en anders het eerste halfjaar een backup hebben van andere mensen...
Voor een pup is het heel onnatuurlijk om alleen te zitten de eerste maanden, dus ik heb dat zoveel mogelijk vermeden.
Wel af en toe kort want ik wil wel dat ie dat aankan, en het gaat nu heel goed.

Ach ja pro's en contra's ...volgens mij moet je je intuitie en gevoel volgen en niet te rationeel het op een rij willen zetten. Dan kwam er bij mij wellicht ook een andere uitslag uit.

zo eens met je, ik zou elk jaar wel een pup willen hebben
ik heb zo verschrikkelijk genoten van jan zn puppentijd, zelfs de gebroken nachten en het eeuwige dweilen (jan was niet zo'n snelle met zindelijk worden) hebben daar niks aan veranderd.
ik denk er nog steeds met een soort weemoedige glimlach aan terug, genieten in optima forma was het