Het HondenForum

Hier hebben we een dame van 11,5 lopen die al 3 jaar hele zware artrose heeft en daar diverse supplementen en continue pijnstilling voor krijgt. Haar het 'zelf laten aangeven' is echt geen optie, de gemiddelde terrier is al hard voor zichzelf, deze dame is daar de overtreffende trap in (als pup met een gebroken poot de trap op geklommen omdat ik boven was, broerlief was vergeten de deur dicht te doen ).

Dus moeten wij het voor haar bepalen. Ongeveer 2,5 jaar geleden is ze zelf gestopt met door de bosjes rennen, ze hobbelt nu over het pad en de vlakkere stukken ernaast, maar niet meer tussen de bomen door oid (gelukkig). Maar ik bepaal dus voor haar wat we doen en dat is aanzienlijk minder dan vroeger. Een wandeling van max 45 minuten gaat, maar dan moet ik wel heel rustig lopen (geeft niet, ben zelf ook iets minder mobiel nu). Je kunt best langer en sneller lopen, op pure wilskracht loopt ze dan mee, maar ik zie de pijn dan in haar ogen. Dus dat doen we niet meer.

De bal is haar favoriete speeltje en daar spelen we nu soms in huis mee (deed ik eigenlijk nooit) dan gooit mijn zoontje van bijna 2 weg en gaat zij apporteren. Heel schattig om te zien. En heel soms verstop ik hem buiten en mag ze zoeken. Maar alles dus kalm aan en beperkt. We hebben altijd gezegd dat we gaan voor kwaliteit van leven en geen kwantiteit, maar het moet ook niet zo zijn dat wandeling leiden tot meer pijn, dan ben je naar mijn idee ook niet goed bezig. Dus het gaat zolang het gaat, beetje aanpassen, maar dat doe ik graag. Ik hoop dat ze nog even bij ons mag zijn.

Amy (vorig jaar januari in het asiel zeiden ze dat ze toen 14 of 15 was, weet het dus niet precies maar ga uit van 15 jaar) is heel wisselend. Ze krijgt Trocoxil want ze heeft wel last van de botten maar huppelt nog geregeld vrolijk achter Ean en Aisha aan. Ze krijgt vanwege ons erf/tuin voldoende beweging in kleine beetjes, hele lange stukken achter elkaar redt ze niet elke dag. Maar zo'n 2 keer per week gaat ze mee op de lange wandeling, waarbij ik haar het tempo laat bepalen. De andere dagen van de week maken we korte rondjes.
Ik laat het haar dus zelf bepalen, zij geeft het prima aan...

Mijn DA zegt altijd: Rust Roest!
Een hond die niet beweegd word steeds slechter, je moet ze in beweging houden, maar bij een oudere hond wel met mate uiteraard. Iets moet geen marteling of slijtageslag worden.
Toen Hayleigh ouder werd, en je steeds beter merkte dat de artrose op begon te spelen hebben we de lange wandelingen af gezworen, en maakte wij er meerdere korte loopjes van. Dat ging stukken beter en ze bleef, voor een Rotti op zo'n leeftijd, vrij fit voor haar leeftijd.
Je moet gewoon af gaan op je hondje.