Het HondenForum

Ik kocht mijn eerste hond toen ik 18 was dus de vrijheid zonder hond (her)ken ik helemaal niet. Mocht mijn gezondheid slecht worden dan zal ik minder energieke honden nemen dan ik nu heb, maar geen hond? Nee dat niet.

Mijn ouders hebben altijd honden gehad, toen ik héél klein was liep er een poedeltje, Pollie, daarna tot tegen m'n 18de ongeveer, twee Duitse Herders, Zorba en Gento, en ik ben dus niet anders gewend dan honden om me heen te hebben. Toen ik het ouderlijk huis verliet was dat eerst ff wennen... ik had ipv honden namelijk twee jonge katten van m'n tante meegekregen als gezelschap. Dat wende wel snel het zijn er uiteindelijk 5 geworden (tussendoor een paar weggelopen, overleden, etc., affin, lang verhaal, ) en uiteindelijk weer op 5 teruggekomen. Maar ik wilde eigenlijk altijd graag een hond, het bloed kruipt.... en toen woonde ik in Zeeland naast een fokster en deed een mooie gelegenheid zich voor en zodoende kwam Millèn bij mij, m'n mooie, lieve Mieltje, m'n eerste liefde Ze is echt de liefde van m'n leven geweest, klinkt misschien wel stom...maar tis gewoon zo Ik heb zó van haar gehouden, en nóg, dat het gewoon zeer doet. We hebben best veel ellende gehad, Millèn had de laatste 4 à 5 jaar kanker, baarmoeder moest er uit, melklier-tumoren, ze is diverse malen geopereerd en als klap op de vuurpijl kreeg ze na één van de laatste operaties een slokdarm-verlamming waardoor ze alleen nog maar héél vloeibaar kon eten, dat was voor haar al een drama, maar ze droeg het met gratie, maar ook voor mij was het psychisch best zwaar...het niet meer zomaar een koekje kunnen geven etc...en het gevoel dat ze dat dan niet snapt nou ja...anyway, dat hebben we natuurlijk alternatief wel opgelost. Na de laatste operatie kwam er een complicatie bij en viel haar achterhand compleet uit, en toen was het voor mij afgelopen...en heb ik de knoop voor ons doorgehakt. Was héél zwaar, maar daar wilde ik haar niet óók nog mee opzadelen . Dus ze is op 1 april 2008 op 10 jarige leeftijd ingeslapen. En toen wilde ik geen hond meer voordat het verdriet een beetje over was. Maar toen kwam ik mezelf wel tegen zeg! Verschrikkelijk vond ik het...geen hondenkop meer op je schoot, geen lebber meer in je gezicht, niet die lieve, trouwe ogen meer, geen hond die op je wacht na de boodschappen, geen wandelingen, geen geblaf meer als de bel gaat. Nog zoveel meer. En ik realiseerde me dat dat missen toch niet over gaat....da's nog steeds niet over... . Ik heb wel gewacht tot ik de huilbuien onder controle had en daarna ben ik op zoek gegaan naar een 'nieuwe' liefde , en nu is Nelson er, Millèn zal er altijd blijven voor mij, haar foto's hangen hier op prominente plaatsen, en ik wens haar elke nacht welterusten maar...life goes on...en Nellebel is ook heel lief en nu is Bowie er ook nog bij gekomen Tis een beetje druk af en toe, maar verder toch niks te doen Dusss...moraal van dit verhaal; Ik kan niet meer zonder hond! Ik zou niet meer willen, nooit meer! Doggies Forever

Inge O schreef:

Rami schreef:

Inge O schreef:

Sietske schreef: maar goed, je kunt overal een drama van maken als je dat wilt.

dit soort zinnen vind ik uitermate emotieloos en zelfs respectloos.

Ik begrijp 'm niet eens in dit verband. Maar goed, dat ligt ongetwijfeld aan mij.

sietske beslist blijkbaar voor ons dat we wel erge dramaqueenen zijn als we vinden dat we niet zonder hond willen leven.

zij gaat dus blijkbaar ook over andermans keuzes .

Ach zo.
Nou ja, we zijn dan ook wel typische dramaqueens Inge, geef toe! En Tekkel ook en Nanna en Marian.

tja de waarheid mag gezegd worden he

Rami schreef: Nou ja, we zijn dan ook wel typische dramaqueens Inge, geef toe! En Tekkel ook en Nanna en Marian.

Want dat zijn de enige die zeggen dat ze niet zonder honden willen leven Ik vind namen opnoemen altijd zo raar. Vooral omdat de helft standaard vergeten wordt.

Nanna schreef:

Rami schreef: Nou ja, we zijn dan ook wel typische dramaqueens Inge, geef toe! En Tekkel ook en Nanna en Marian.

Zeg!

Ja, jij ook!

Valerie schreef:

Rami schreef: Nou ja, we zijn dan ook wel typische dramaqueens Inge, geef toe! En Tekkel ook en Nanna en Marian.

Want dat zijn de enige die zeggen dat ze niet zonder honden willen leven Ik vind namen opnoemen altijd zo raar. Vooral omdat de helft standaard vergeten wordt.

Oh sorry! 't Is juist goed bedoeld. Ik ken jou niet zo goed. Noemde alleen maar een paar mensen die ik een beetje 'ken'.

(edit: taalfout)

Ik kan vast wel zonder honden maar ik wil het niet.
Vind er niks aan.
We hebben dus op voorhand al besloten wat er lekker mee kan in het mandje van een rollator, en ook getest en aangeschaft (die hond, niet die rollator). Je kan maar beter voorbereid zijn.
Ook al is het een feit dat alles enorm schoon blijft zonder.
Maar ach, je krijgt weerstand van die bende

Ik kan me het leven zonder hond echt niet voorstellen, ik weet zeker dat ik er tot aan mijn dood een heb. Wat ik wel aan het doen ben is het aantal honden terugbrengen naar 1 hond.
En dat vind ik al een hele opgave, ik heb geen groep honden meer om me heen, nu nog 2 waarvan 1 het niet al te lang meer zal maken.

Dat ik terug ga naar 1 hond heeft met mijn omstandigeheden te maken. Maar dat vind ik dus al heel moeilijk, dus zonder hond, echt niet.

Nee ik zal altijd een hond om mij heen willen hebben. Misschien als ik oud ben geen actief ras meer zoals de Husky maar er zijn genoeg andere rassen die een huisje zoeken. Ik vind het zalig samen ergens heen te gaan, om te kroelen, samen op de bank en vooral om tegen te kletsen.

Ik kan me een leven zonder hond(en) absoluut niet voorstellen. Als het zou moeten omdat het lichamelijk écht, maar dan ook écht niet meer gaat... tja, dan moet het maar. Maar het liefst zal ik heel m'n verdere leven omringt zijn door honden.
Al moet ik zeggen dat ik katten ook héél erg ben gaan waarderen, dus dat zou eventueel wel een optie zijn. Zullen hier waarschijnlijk ook altijd wel katten rond blijven lopen, zo leuk vinden we die ook wel.
Maar het liefst ook altijd een hond, of meer.

Ik kan best zonder hond leven, maar ik vind het een stuk minder gezellig. Ik ben veel alleen thuis en met een hond is er altijd iets om je heen waar je voor moet zorgen, en dat vind ik een prettig idee.
Daarbij ben ik nogal lui aangelegd, en ik zie me nou niet in mijn uppie een stuk gaan wandelen of naar het bos gaan.
Dus voor mijn broodnodige beweging heb ik ook een hond nodig.

Mocht de tijd komen dat het niet meer mogelijk is om voor een hond te zorgen, dan neem ik een kat.
Er zullen in ieder geval altijd dieren in mijn leven zijn.

Ik zal altijd een hond hebben.

basil schreef:

Rami schreef:En waarom zou je iets wat het leven fijn maakt uit je leven bannen?

Nou ja, ik kan je wel een paar redenen noemen

Ik had ook nooit gedacht ooit geen hond(en) te hebben, maar het zal toch helaas voorlopig zeker zo zijn. En nee, dat vind ik niet leuk. Maar je gaat er ook niet dood aan gelukkig, je blijft echt wel ademen.

Ja, dat snap ik wel, dat er redenen (kunnen) zijn. Maar dat neemt nog steeds niet weg dat ik niet wil leven zonder honden. In mijn eigen leven kunnen er ook best ontwikkelingen komen die het heel lastig maken. Maar goed, dat soort dingen spelen nu ook al en daar heb ik - gelukkig - een mouw aan weten te passen. Dat is wat ik dus eigenlijk bedoel.

Alles kan, maar ik wil het niet.

De eerste paar jaar van mijn leven, waar ik overigens niks meer van weet , hadden we duitse herders thuis. 2 mishandelde die later zijn ingeslapen, omdat ze te getraumatiseerd waren. Toen kwam candy. Ik kan me daarvan nog wel herinneren dat we haar op gingen halen. Zij stierf toen ik een jaar of 12 was. Dat was eind juni volgens mij, en op 1 oktober kwam bowie bij ons in huis. In die tussenliggende periode ben ik ontzettend ziek geweest en depressief. Puur het gemis van een hond. Dat was de reden dat ik bowie kreeg, op advies van de huisarts. Ben mijn moeder nog elke dag dankbaar dat ik hem heb gekregen toen, mijn alles, mijn once in a lifetime hond! Die paar maanden zijn de enige hondvrije maanden in mijn leven geweest.
Pasha hebben wipe toen erbij genomen en later ook nog diezel en zaba. Bowie en pasha zijn met mij mee gegaan toen marc en ik samen gingen wonen. Ik weet dus niet hoe het is zonder honden.

Sommige mensen zeggen dat ik te jong al te veel verantwoordelijkheidsgevoel heb voor de honden, dat ik niet "jong" kan zijn. Ik mis er niks aan. De hondjes verrijken mijn leven. Als het zou moeten kan ik zonder, maar liever niet. Zou er niks meer aan vinden dan

Inge O schreef:ik weet van mezelf dat ik het gewoonweg niet wil

Dit is gewoon ook een prima standpunt.

Niet zonder kunnen, is het dan geen obsessie?
Stelletje geobsedeerden: Nanna, Irmelin, Inge, etc.

V. ´t Brabantse Bont schreef:Niet zonder kunnen, is het dan geen obsessie?
Stelletje geobsedeerden: Nanna, Irmelin, Inge, etc.

Ja, het is een verslaving.

Rami schreef: Ja, het is een verslaving.

Maar gelukkig wel een van de weinige gezonde

V. ´t Brabantse Bont schreef:Niet zonder kunnen, is het dan geen obsessie?
Stelletje geobsedeerden: Nanna, Irmelin, Inge, etc.

bouvierpoedel schreef:

V. ´t Brabantse Bont schreef:Niet zonder kunnen, is het dan geen obsessie?
Stelletje geobsedeerden: Nanna, Irmelin, Inge, etc.

Ik zou jou weleens zonder honden willen meemaken
Kijken hoe lang je dat vol houdt

marian* schreef:

bouvierpoedel schreef:

V. ´t Brabantse Bont schreef:Niet zonder kunnen, is het dan geen obsessie?
Stelletje geobsedeerden: Nanna, Irmelin, Inge, etc.

Ik zou jou weleens zonder honden willen meemaken
Kijken hoe lang je dat vol houdt

Kees maakte in een vorig topic zo'n soort opmerking dus bij deze vond ik 'm ook toepasselijk.

marian* schreef:

bouvierpoedel schreef:

V. ´t Brabantse Bont schreef:Niet zonder kunnen, is het dan geen obsessie?
Stelletje geobsedeerden: Nanna, Irmelin, Inge, etc.

Ik zou jou weleens zonder honden willen meemaken
Kijken hoe lang je dat vol houdt

Oh misschien neem ik dan wel heel snel een hond dat weet ik dus nu niet.
Maar ik vind heel wat andere dingen ook heel leuk bv reizen en mijn vrienden bezoeken die overal over de wereld wonen.
Ik zou niet gelijk dood gaan of niet meer willen/kunnen leven .
Er zijn maar 2 hele korte periodes in mijn leven geweest zonder honden ,dus een bepaalde vrijheid in doen en laten zou ik ook wel lekker vinden of een schoon huis .
Poetsen is nu niet echt mijn hobby maar is wel noodzaak met 10 honden en het is nooit lang schoon. .

bouvierpoedel schreef:

marian* schreef:

bouvierpoedel schreef:

V. ´t Brabantse Bont schreef:Niet zonder kunnen, is het dan geen obsessie?
Stelletje geobsedeerden: Nanna, Irmelin, Inge, etc.

Ik zou jou weleens zonder honden willen meemaken
Kijken hoe lang je dat vol houdt

Oh misschien neem ik dan wel heel snel een hond dat weet ik dus nu niet.
Maar ik vind heel wat andere dingen ook heel leuk bv reizen en mijn vrienden bezoeken die overal over de wereld wonen.
Ik zou niet gelijk dood gaan of niet meer willen/kunnen leven .
Er zijn maar 2 hele korte periodes in mijn leven geweest zonder honden ,dus een bepaalde vrijheid in doen en laten zou ik ook wel lekker vinden of een schoon huis .
Poetsen is nu niet echt mijn hobby maar is wel noodzaak met 10 honden en het is nooit lang schoon. .

Oh, maar ik vind ook heel veel andere dingen leuk. Met 'maar' twee honden is dat ook allemaal best te regelen. Het is wel anders, kan ik me voorstellen, als je een huis vol honden hebt. Hoewel dat natuurlijk ook wel weer zo z'n charme heeft.
En met maar twee honden valt het schoonmaken ook wel mee. Tenminste, ik vind altijd wel een een kwartiertje om te stofzuigen en de hulp kan heel goed dweilen!

Ik heb een aantal jaar zonder hond geleefd, dat is in m'n studententijd geweest. Had wel een kat, maar een hond dat paste gewoon niet op dat moment. Ook was ik nog aan 't afkicken van het opgroeien tussen tig honden van m'n ouders (en ja dat waren er meer dan 10 ). In die jaren miste ik dat ook niet, en dan bedoel ik hond in de algemene zin des woords... wat ik wel miste was m 'n sheltie die overleden was.

Op een gegeven moment gaan samenwonen en begon 't toch te kriebelen, een hond... nu kan ik denk ik niet zonder, zij zijn mijn ondersteuning/revalidatie. Houden m'n lichaam op gang en in balans door met ze te sporten en wandelen. Zonder de honden zou ik dat niet volhouden denk ik. Veel te saai in m'n eentje, het zijn ook echt m'n maatjes, vind 't veel te gezellig met ze, zou er nog wel 1 bij willen (maar dat is wel de max.).

Inge O schreef:

Rami schreef:

Inge O schreef:

Sietske schreef: maar goed, je kunt overal een drama van maken als je dat wilt.

dit soort zinnen vind ik uitermate emotieloos en zelfs respectloos.

Ik begrijp 'm niet eens in dit verband. Maar goed, dat ligt ongetwijfeld aan mij.

sietske beslist blijkbaar voor ons dat we wel erge dramaqueenen zijn als we vinden dat we niet zonder hond willen leven.

zij gaat dus blijkbaar ook over andermans keuzes .

De vraagstelling was, "kun je leven zonder hond".

Elk mens kan leven zonder hond.
Dat je dat misschien niet ideaal vind of het leven dan minder leuk vindt kan ik mij van alles bij voorstellen.
Tegen de tijd dat je letterlijk zou stoppen met leven als je geen hond zou hebben, lijkt mij dan ook inderdaad drama. Er zijn echt ergere dingen.

ik leef nu zonder hond, vind er echt geen hol aan. Maar ja, eht kan echt even niet anders.

Sietske schreef: Er zijn echt ergere dingen.

Vind jij.

Sietske schreef: Elk mens kan leven zonder hond.
Dat je dat misschien niet ideaal vind of het leven dan minder leuk vindt kan ik mij van alles bij voorstellen.
Tegen de tijd dat je letterlijk zou stoppen met leven als je geen hond zou hebben, lijkt mij dan ook inderdaad drama. Er zijn echt ergere dingen.

Blijkbaar zijn er mensen die het wel heel erg vinden om zonder een hond/honden te moeten leven, dat blijkt toch uit wat mensen hier schrijven. Dan kun je wel blijven zeggen dat er 'echt ergere dingen' zijn, maar dat geldt voor jou.
Ik vind het altijd heel vreemd om in algemeenheden te praten als het om dingen gaan die zo specifiek, zo persoonlijk zijn.
Net zo goed als er mensen zijn die makkelijk zonder honden kunnen leven (sterker nog, die liever helemaal geen honden zien ) zijn er ook mensen die honden niet kunnen/willen missen.

Nee, ik zou het niet kunnen.
Ik denk dat ik binnen een half jaar depressief zou zijn