Het HondenForum

Rust zacht lieve Qy.....

crutz schreef:Rust zacht lieve Qy.....

Ik denk dat hij nu samen met Ace een paar pakwerkers op aan het knappen is.....

qyan1 schreef:

crutz schreef:Rust zacht lieve Qy.....

Ik denk dat hij nu samen met Ace een paar pakwerkers op aan het knappen is.....

Ja, dat zeker denk ik....hoe bizar....op exact een maand na heeft hij Ace nog 2 jaar overleefd (18-12-2009) wie had ooit gedacht dat dat zou gebeuren...

Heel veel sterkte.

Wel fijn dat het zo gelopen is, en dan is het goed zo, van beide kanten.......Heel veel sterkte.....

Heel veel sterkte

crutz schreef:

qyan1 schreef:

crutz schreef:Rust zacht lieve Qy.....

Ik denk dat hij nu samen met Ace een paar pakwerkers op aan het knappen is.....

Ja, dat zeker denk ik....hoe bizar....op exact een maand na heeft hij Ace nog 2 jaar overleefd (18-12-2009) wie had ooit gedacht dat dat zou gebeuren...

Niemand! Maar zo had ik ook niet verwacht dat hij langer zou leven dan gezonde nestbroers/zussen.
Het was een wonderlijk dier, maar god wat mis ik dat beest......

Sterkte met het verlies

qyan1 schreef:

crutz schreef:

qyan1 schreef:

crutz schreef:Rust zacht lieve Qy.....

Ik denk dat hij nu samen met Ace een paar pakwerkers op aan het knappen is.....

Ja, dat zeker denk ik....hoe bizar....op exact een maand na heeft hij Ace nog 2 jaar overleefd (18-12-2009) wie had ooit gedacht dat dat zou gebeuren...

Niemand! Maar zo had ik ook niet verwacht dat hij langer zou leven dan gezonde nestbroers/zussen.
Het was een wonderlijk dier, maar god wat mis ik dat beest......

Dat snap ik, Qy kon je raken, in je kruipen...was vd week zo blij die goede foto's van hem te zien & dan dit.....heb jullie al lang niet meer gezien, maar moest echt janken...zelfs Marinus wist nog wie Qy was (& das echt uitzonderlijk)
Weet niet waarom, maar Qy doet me nu weer zo sterk aan m'n Ace denken....

Wat een heftig maar ook ontroerend verhaal van Qyan. Heel veel sterkte met dit grote gemis

Heel veel sterkte.......

Heel veel sterkte...

sterkte

Heel veel sterkte, had het via pb al gezegd, maar hier nog maar een keer.

Wat een vechtertje was Qy, ongelofelijk. Toch wel Dobereigen volgens mij. Wij zijn inmiddels alweer bijna een jaar verder na de diagnose DCM en ook hier gaat het nog erg goed, ondanks de prognose van Mandigers. Ik besef me wel dat het ineens afgelopen kan zijn...

Wat 'fijn' dat je nog thuis was toen Qyan ging decompenseren, en dat jullie nog naar de dierenarts konden rijden.

Sterkte meid!

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte toch nog veel van het leven genoten tot het laatst

Heel veel sterkte met dit grote verlies

Veel sterkte toegewenst!

ik lees het nu pas... heel veel sterkte... toch heeft hij het nog lang uitgehouden...maar het is altijd te vroeg.....

Rust zacht Qy.

Dat snap ik, Qy kon je raken, in je kruipen...was vd week zo blij die goede foto's van hem te zien & dan dit.....heb jullie al lang niet meer gezien, maar moest echt janken...zelfs Marinus wist nog wie Qy was (& das echt uitzonderlijk)
Weet niet waarom, maar Qy doet me nu weer zo sterk aan m'n Ace denken....

Mooie lieve Ace.....logisch dat het boven komt, ze stamde zo'n beetje uit dezelfde tijd.

Marinus wist nog wie Qy was I'm Shocked
Late reactie, maar het werd me allemaal een beetje te veel. Het is allemaal zo snel gegaan, voor mijn gevoel zo opeens. Op vrijdag is hij ingeslapen, de maandag daarop hadden we zijn as al terug en voor je het weet gaat het leven weer verder. Terwijl als we nu terugkijken naar foto's en filmpjes van bijvoorbeeld 1 jaar geleden, of afgelopen zomer, dan zie je eigenlijk dat hij toch wel afgetakeld was. Het kuttige van DCM vind ik nog steeds dat je langzaam aan meegroeit, je grenzen verschuiven. De ziekte gaat gepaard met ups en downs. Na de down krabbelde hij altijd weer op, dat is een cirkel waar je aan gaat wennen. Heb ik me ook wel even schuldig over gevoeld, maar aan de andere kant: we hebben hem regelmatig laten observeren voor de dierenarts en die vond het, als ze hem dan zag, of zag spelen met zijn bal, toch echt nog niet zijn tijd.

Na 2 jaar intensieve verzorging, 24 uur per dag met je hond bezig zijn, val je naast verdriet en het gemis ook in een enorm gat. Heel veel tijd wat opnieuw ingevuld moet worden, dingen die je opeens weer kan doen. Je naar huis haasten en beseffen dat dat niet meer hoeft, aan de tijd denken voor medicijnen en je beseffen dat dat niet meer hoeft. Gezette tijden eten, gezette tijden medicijnen, maar een x aantal uur alleen mogen zijn ivm het risico op decompenseren.

Natuurlijk heb ik het allemaal voor hem over gehad, ik zou het zo weer doen, maar als de zorg weg valt merk je pas goed hoezeer je door de ziekte wordt geleefd. Deze ziekte wens je je ergste vijand nog niet toe. Ik hoop werkelijk dat de heren/dames fokkers eens wakker gaan worden en een eind maken aan het leed dat DCM heet. Qy heeft het lang volgehouden en met enkele andere Dobers/ honden met hem, uitzonderlijk lang met tot op het laatst eigenlijk vrij goed kunnen leven als een hond. Maar het is letterlijk een slopende ziekte, voor de hond, maar ook voor de baas.

En de rest natuurlijk ook bedankt voor de reacties en het medeleven. Op iedereen persoonlijk reageren is niet te doen

Ik reageer hier nu pas, jouw Qyan deed mij zo enorm aan onze Sultan denken die op 2-10-2011 is overleden aan DCM... Jouw verhaal doet zo'n pijn, ik weet zo wat je hebt gevoeld,al is onze Sultan zelf mogen gaan. Ik schrijf dit met tranen over mijn wangen, ik herken zo enorm veel in jouw verhaal.