Het HondenForum

Ik had sowieso nooit gedacht dat er bij mij een hond in huis zou komen. Ik hou vooral van dieren bij een ander.
Een aantal jaar geleden sloeg de twijfel toe, vooral omdat mijn jongste helemaal wezenloos is van dieren en met name honden.
Maar aangezien ik vrij slecht ter been was en ik niet de verwachting had dat de kinderen de hond steeds zouden uitlaten bleven we het uitstellen. Sinds 2 jaar gaat het met mij een stuk beter en aangezien het belangrijk is dat ik in beweging blijf begonnen we toch weer aan een hond te denken.

Een vriendin van me wilde me wel adviseren. Uiteraard ging ik zelf eerst vooral op uiterlijk maar dat raadde zij ten zeerste af. Ik moest op karakter gaan en aangezien het onze eerste hond was moest het een niet al te ingewikkeld karakter zijn. En aangezien ik het thuis al druk genoeg heb wilde ik liefst een hond die niet al teveel zou verharen. We hadden graag een wat grotere hond gehad maar gezien de ruimte in huis was dat gewoon geen goed idee dus is het een middenmaatje geworden. Ik heb me overigens wel helemaal ingelezen, zo zit ik nu eenmaal in elkaar.

En toen bleek dat een neef van mijn vriendin een nestje Lagotto's had waar ik er een van kon krijgen. Daar hadden we nog nooit van gehoord. Op internet las ik dat het eigenlijk geen beginnershonden zijn maar de fokker vertelde dat hij vooral op karakter fokt en dat zijn honden wel geschikt waren voor beginners. Op internet gezocht hoe ze eruit zagen en om heel eerlijk te zijn vonden we het geen van allen een leuke hond om te zien. Maar gek genoeg, na nog eens kijken en nog eens, hoe vaker we keken hoe positiever we werden. Vooral die bruin-witte vonden we erg leuk. Maar ja, het nestje had alleen bruine en oranje pups dus hebben we een van de oranje pups gekozen, het grappige was dat we allemaal los van elkaar hetzelfde pupje uitkozen. En zo is het dus gekomen.... en nu: helemaal verliefd... Dit is echt helemaal de hond die we ons hadden gewenst. Zou haar niet meer willen missen.

Ik was toen 13 jaar dus alles ging in overleg met mijn ouders.
Toen we begonnen rond te kijken kwamen we op een artikel in de krant voor de blindegeleideorganisatie.
Overlegd en contact opgenomen en uiteindelijk ingeschreven als gastgezin.

Toen ik net 14 jaar was geworden telefoontje gekregen. Bijna 6 maandan oude pup stond klaar voor ons. Met spoed vakantie afgebroken en ons meisje gaan ophalen.

Toen ze 1 jaar werd, bleek ze HD-D te hebben en wij hadden eerste optie om haar te houden.

Ik heb haar dus niet zelf gekozen, maar het is een wereldhond . Ik had geen betere, lievere hond zelf kunnen uitzoeken. Ben nog steeds even verliefd op haar 7 jaar later.

Toen we hulphond Jack inleverden, lag er een nestje korthaar collies.
Een daarvan wilden ze gebruiken voor de fok, mijn moeder wilde erg graag een collie.
Dus na wat info te hebben opgezocht hebben we er een pup van meegekregen.
Een halfjaartje later kregen we een paar keer een vizsla, fantastisch met kinderen, te logeren.
Hij was erg mager door te veel stress, hij had behoefte aan meer rust en structuur.
Dus na een paar keer een week logeren hebben wij mijn moeder over kunnen halen en kwam Beuk bij ons wonen.
Je ziet ook echt dat Beuk bij mij en mijn vader hoort, en Joey bij mijn moeder.
En ze zijn zo lief samen

Toen we een hond wilden vielen we allebei voor de rottweiler. Ingelezen, rondgevraagd en zodoende een paar jaar later twee rottweilers.
Waarom dit ras begrijp je, haha.
Toen wilde ik een derde hondje, een opvangertje uit het buitenland.
Gezocht en gezocht tot ik Birdy zag... 'Dat was ze!' Over en weer gemaild. Want ze moest toch wel voldoen aan bepaalde eigenschappen ivm de twee rottweilers.
En dat was een schot in de roos! Ging super!

Kelly en Mike zijn bij ons gekomen omdat Leon bij een andere baas ging werken en hij met een hond ging werken. Dus zo leerden we de mechel kennen. (Leon had er vroeger thuis al één gehad) We leerden zo wel de africhting kennen. (al ging mijn interesse daar al langer naar uit)
Dus ja, toen wilde ik ook dolgraag een hondje voor de sport.
Gezocht en gezocht, gebeld en gevraagd en zo kwam ik op de fokker van Indy uit.

Ik ben aan toots gekomen door bewust naar een klein blijvend hondje te zoeken .
En mijn vereiste was dat hij met katten overweg kon.
wij zijn toen eerst op asiels punt nl gaan zoeken en ingeschreven via 1 of andere site . toen werden we wel een aantal keer gebeld dat er een hondje was steeds een Jack russel of mix daarmee waarvan niet zeker was of die met katten overweg kon , dit durfde wij niet aan. toen zagen we toots op M plaats nou ja die zag ik en hij sprak mij meteen aan , Mijn vriend heeft echt niks met chihuahuas maarja je weet hoe het gaat , kreeg hem zo ver om mee te gaan kijken en daar bleek het voor hem een leuk hondje . het meisje waar hij van kwam een studente met 1 kamer daardoor kon hij daar niet blijven , is heel eerlijk geweest tegen ons alles klopte , ze wilde hem zelfs komen brengen om te kijken of het zou gaan met de katten ze wist het zeker maar wilde zo aantonen van dat heb ik er best voor over , maar ze had geen auto dus wij toch maar gaan halen . de eerlijkheid heeft ons wel over de streep getrokken om echt voor toots te gaan , M plaats staat vol met honden. en de assiels zitten ook vol.

Ik heb niet bewust naar het ras chihuahua gaan zoeken vind namelijk meerdere rassen erg leuk .
Maar toots voldeed aan onze eisen en het bleek een heel erg leuk hondje te zijn. we zijn heel blij met hem

Ik ben opgegroeid met jachthonden, het was heel snel duidelijk dat dat niks voor mij is. Kwam zelfs zo ver dat ik riep dat ik nooit meer een hond in huis wou als ik eenmaal op mezelf woonde.
maar na 2 jaar hondloos te zijn begon het toch te kriebelen en dus toch besloten voor een hond te gaan kijken.
maar ik had wel wat eisen, de hond moest in ieder geval staande oren hebben geen krulstaart en geen lange of krulvacht, daarnaast moest het een hond zijn zonder al teveel jachtpassie, die ik gewoon los kon laten zonder bang te zijn dat er een konijntje uit de bossen kon komen zetten en vooral baasgericht.
Ik was al gek van de duitse herder sinds ik heul klein was maar mijn familie heeft het niet zo op herders, want ja die zijn niet te vertrouwen he en ze zullen altijd proberen de baas te bijten als je dat je hele leven aanhoort begin je natuurlijk wel te twijfelen, kan ik zo'n hond wel aan? Na lang twijfelen en veel info zoeken, was ik er uit, de enige hond die ik echt leuk vind is een duitse herder, het was een dh of helemaal niks.
Mijn eisen voor de pup was, dat hij/zij in ieder geval zwart/bruin moest zijn, niet teveel zwart maar ook niet te weinig. Het eerste nestje waarvan de ouders me aanstonden zijn we wezen kijken en ik was helemaal verliefd op de vader wat een ontzettend lief beest was dat
en zo is Nova gekomen en heb nog geen minuut spijt gehad, wat een geweldig dier is het toch, kan me geen betere hond wensen, mijn liefde voor de dh is nog groter geworden en wrs zal ik de rest van mijn leven wel eentje in huis hebben.

Toen we Nova een paar maand hadden kwam ik opeens een ras tegen waar ik nog nooit van had gehoord, de tamaskan. Qua uiterlijk perfect en qua karakter spraken ze me ook wel aan, na veel info gezocht te hebben waren we er al snel uit, dit zou onze 2e hond worden. In september komt onze tam knul onze roedel versterken, of het ras daadwerkelijk zo goed bij ons zal de toekomst moeten uitwijzen.

Ooit hadden mijn vriend en ik het droombeeld van een huisje met een tuin vol met 'lelijke' beestjes. En daar hoorden Engelse bulldogs bij. Dat is er nooit van gekomen, maar toen ik hier kwam wonen had ik de ruimte voor een hond en ben ik aanvankelijk op de EB gaan zoeken en inlezen.
Op Marktplaats kwam ik een oepsnestje tegen: ma was een EB en pa een maltezer. Voor een van de reutjes was de eerste gegadigde niet komen opdagen, en toen viel hij mij toe.

Ik was vroeger als de dood voor honden.
Door Bonnie, de hond van mijn tante ben ik daar helemaal overheen gekomen.

Zij was een kruising tussen een bouvier en een tervurense herder ( geloof ik ,die bouvier is wel zeker )
Anyway, Bonnie leek op een Duitse herder maar dan met ruw haar.

De vriend van mijn vaders tante had Duitse herders en trainde daar knpv mee.
Als klein meisje was ik best wel een beetje bang voor die grote honden, maar omdat ze op Bonnie leken vond ik ze ook wel leuk.

Als je terug gaat kijken naar mijn boekverslagjes van de basisschool ( va groep 5 of zo , jaja mams heeft alles bewaard ) Zie je dat t bijna allemaal over herders gaat en dan vnl Duitse herders en africhting enz.

Mijn liefde voor de Duitse herder groeide en omdat mijn moeder graag een hond wilde durfde ik het op een gegeven moment wel te vragen.
Maar helaas, mn vader wilde geen hond en al helemaal geen Duitse herder. Moeders wilde wel een hond maar geen Duitse herder ( slechte ervaringen vroeger )

Vlak voor mn 16e verjaardag gingen we op verjaardagsvisite bij mijn oom en zijn toen nieuwe vriendin.
Ik had haar nog nooit gezien en wist ook niet dat ze Duitse herders fokte. Dat vertelden ze toen we op t punt stonden weg te gaan.
Was helemaal blij, een hele avond tussen de honden waar ik al zo lang zo gek op was.

We stapten daar binnen en daar stond ik oog in oog met de allermooiste Duitse herder die ik ooit had gezien.
Dat was Roan en Roan vond mij ook wel leuk.

Hij heeft de hele avond bij mij gelegen.

Ondertussen vertelden ze dat Roan wrs weg moest want ze verdachten hem van HD.
En toen zei mn pa ineens, nou als je hem wegdoet dan wil ik hem wel

Ik wist niet wat ik hoorde, en hoopte stiekem dat Roan zn heupen niet goed zouden zijn want dan zou hij van ons worden.

3 dagen later is Roan idd bij ons komen wonen, hij is altijd mijn maatje geweest en ondanks dat het nu alweer 4 jaar geleden is dat mn ventje is overleden mis ik hem nog elke dag.


Met Roan ben ik toen hij 9.5 was begonnen bij VDH kringgroep Terneuzen.
Ik heb toen nog een VZH diploma met hem weten te behalen, maar meer kon ik toen niet met hem doen.

Ik kreeg toen van een clublid het aanbod om met zijn jonge teefje te gaan trainen.
En omdat er wel een klik tussen dat teefje en mij was heb ik die kans met beide handen aangenomen. ( toen niet wetende wat voor persoon die man eigenlijk was en hoe hij thuis met zn honden omging )

Dat was Elena en na 2 mnd had ik de keuze, of ze zou bij mij komen wonen of ze zou naar een handelaar gaan want ze was niet wat hij in een fokteef zocht.

Ik heb veel afgezien met Elena, maar net als met Roan ook erg veel van haar geleerd.
Elena is 7 jaar en 1 maand geworden en afgelopen juni heb ik haar moeten laten inslapen


Kenji zou hier eigenlijk niet eens geweest zijn, want 1,5 jaar nadat ik Elena had gekregen was ik op mezelf gaan wonen.
Roan bleef bij mn ouders en ik wilde een vriendje voor Elena.

Ik stond dan ook op de lijst voor een reutje.
Dat reutje is idd geboren, Chendo Roan heette hij . Maar Chendo heeft maar 2 wkn oud mogen worden.
Precies 2 maanden na Roan zijn overlijden , overleed Chendo.
Er was toen nog een teefje uit dat nest beschikbaar en ik mocht dat teefje als ik dat wilde.

Prima , maar inmiddels had ik al wel een soort van klik met teefje roze, maar aangezien ik geen keuze had zou t pupje wat overbleef evt van mij worden.
Gelukkig bleef teefje roze over, Coco Chanel heette ze. Maar zo Coco Chanellig is ze niet dus werd het Kenji.

We hebben nog steeds een hele hechte band samen, en ik ben blij dat ik haar toen genomen heb ondanks dat ik een reu wilde.


Ditch werd een jaar later geboren en had met 8 wkn nog geen baasje.
Hij zou toen tijdelijk bij mij komen tot er iemand voor hem was.
Na een week was er een baasje , met 3 mnd is hij nog eens komen logeren ivm hun vakantie en toen verdween hij uit mijn leven. Wel altijd contact met de eigenaren blijven houden overigens

Na 1,5 jaar kreeg ik een telefoontje, Ditch komt terug en mijn eerste reactie was ; ok wanneer kan ik m komen halen ?
Ik werd mede-eigenaar van Ditch en sinds begin dit jaar is hij helemaal van mij

Met hem heb ik een beetje een rare band, want in huis is t een schat van een hond en kan ik er echt alles mee. Hij hangt ook echt aan me en zou t liefst de hele dag bij me in de buurt zijn.
Maar zodra we op een trainingsveld komen is t bekeken. Dan is er geen land meer mee te bezeilen. Luisteren heeft hij dan nooit van gehoord , maar gelukkig wil hij dan nog wel graag bij me zijn ( op t hysterische af eigenlijk )

Dus traint vriendje nu met hem en dat gaat super.


Kyto was eerste nestkeus,en aangezien hij eigenlijk van mijn vriend is was hij dan ook degene die moest kiezen.
Maar zoals ik met Kenji 4 jaar geleden had, had hij met Kyto.
Vanaf t eerste moment dat hij dat die 2 elkaar zagen was er een klik.
Steeds als we gingen kijken , zocht hij mn vriend uit . Dus de keuze was heel makkelijk gemaakt

Tot grote teleurstelling van de andere mensen die op de lijst van een reutje stonden, want die kleine was nogal favoriet ( enige zwart bruine tussen allemaal grauwtjes is ook wel bijzonder he haha )

Ik wilde net zo'n soort hond als mn ouders. Kruising golden retriever en zwart. Zo kwam Luca in ons leven. En qua karakter is hij bijna zoals verwacht

Dumas kwam via dit forum. Ging allemaal heel snel maar we zijn heeeel happy met hem

Ik ging samenwonen en wilde een hond, onze oude hond, een kruising Schnauzer/Norfolk Terrier was net doodgegaan, hij was 16 jaar geworden.

Mijn vriend wilde een Bullterrier maar dat vond ik helemaal niks.
Toen we op straat een stelletjes Staffords tegenkwamen was het raak, het zou een SBT worden.
Na 1,5 jaar kwam Rossi en toen zij 1.5 jaar oud was wilde ik er nog een.
Ik kwam in contact met een fokker uit Schotland en er werd me een pupje aangeboden, ja waarom niet?
Dus die hebben we in Schotland opgehaald.

Een half jaar later gingen mijn vriend en ik uitelkaar en bleef Rossi bij mij, Vinnie ging naar mijn ex.
Nog een jaar later leerde ik mijn huidige vriend kennen, samenwonen etc en er moest nog een SBT bij natuurlijk!
Ik wilde hem eigenlijk weer in Schotland gaan halen maar de fokker verwachtte pas een jaar later weer een nest.
Ondertussen heb ik haar geholpen met vanalles en nog wat, dekreu hier naar NL en van het eerste nest van haar reu heb ik Flynn uitgekozen. Dus toch half Schots.

Nu heb ik er 3 .. Rossi, Flynn en Evo.
Evo gaat in januari naar Schotland

Tot die tijd blijft hij bij ons, en omdat het afscheid vast heel zwaar gaat worden, neem ik een pupje uit Schotland mee terug

Ik wilde al heel lang een hond. Maar dat kon nooit vanwege werk. Al die tijd had ik een JR in m'n hoofd, genaamd Bram. Toen ik echt ging zoeken naar een ras, ben ik daar van afgestapt. Een terrier leek me toch niet echt iets voor mij. En voor straf kreeg ik een dwars geval, Bram de Kooiker Het ras sprak me aan uit een hondenboek. Geen allemansvriendje, beweeglijk, actief. En het uiterlijk ook: pluimstaart en flappie oren.

Toen de tweede hond. Moest een echt werkhondje worden. Door anderen werd ik steeds naar de Border verwezen, maar ik had veel meer met de Aus. Om de compenseren dat veel mensen mij niet geschikt achtten voor een Aus, wilde ik er een met niet al te veel werklijnbloed en een wat makkelijke uit een nest. Toen zag ik een reu op een agilitywedstrijd die ik geweldig vond en hij ging een JJ Ranch teef dekken. Fokkers die werklijnen fokken. Tsja. Toen was er 1 red tri teefje in het nest (ik wilde geen merle) en dat was helemaal mijn type. Afstandelijk, slim en veel drive. Inmiddels had ik me er over heen gezet dat 'men' mij waarschuwde voor m'n keuze. En ik heb er geen moment spijt van gehad. Eigenlijk heb ik het met Bram veel zwaarder gehad dan met Izzie. Izzie is een gouden hondje voor de mensen en honden om haar heen. De rest moet je begeleiden.

Eisen die wij aan een hond hebben gesteld (bij de eerste hond) waren:
- groot
- lief naar mens en dier
- geen slaafs luisterend ras
- makkelijk op te voeden (mits je rekening houdt met het bovenstaande punt)

In eerste instantie zijn wij bij een Sint-Bernard uitgekomen, maar toen wij de eerste Newfoundlander tegenkwamen waren wij direct verkocht. Zo'n hond moest er gewoon komen. Alleen die vachtverzorging schrok heel erg af, vandaar dat wij destijds voor een oude herplaatser hebben gekozen (stel dat de vachtverzorging en de hond tegenvalt, dan zit je er niet 10 jaar aan vast). Wel via de rasvereniging, want die kijken wat selectiever naar welke hond bij welke nieuwe baas kijkt dan een willekeurig asiel of MP.

Jaymz beviel natuurlijk veel te goed en onze nieuwe hond Lobbes hebben wij via een spoedoproep gekregen. Niet via de rasvereniging, maar wel getipt door de rasvereniging, want een oude herplaatser is wel wat wij leuk vinden. In de toekomst komt er hoe dan ook een pup (OEM), maar grote, oude herplaatsers zullen er altijd bij ons rond blijven lopen.

Ik wilde heel graag een hond en op het moment dat ik in Hilversum ging werken vond ik dat het wel kon. Op de dagen dat ik werkte kon ik dan in de pauze de hond uitlaten. Ik vond een Drentsche Patrijs heel leuk en Jeroen een labrador. Via via hoorde we van een nestje met deze kruising. Ideaal dachten we toen. Echt ingelezen over hoe en wat hadden we niet. Gingen ook alleen maar even kijken. Nou dat kijken werd toch ook de keus om Sita te nemen. Toen al konden we haar niet weerstaan. Na een paar weken wachten mochten we haar ophalen. Sindsdien is ons leven heel anders Bedoeling was om de puppycursus en een basiscursus te doen en daarna lekker te gaan wandelen. Maar Sita was niet echt het makkelijkste pupje en had behoorlijk wat energie als puber, dat we door zijn blijven gaan met cursussen. Van gehoorzaamheid tot doggydance, alles hebben we wel met haar gedaan. Behendigheid vindt ze het einde en dat doen we dan ook nog steeds met haar.

Ik vond het wel heel leuk die cursussen, maar Jeroen had Sita ingepikt voor de behendigheid, dus de beslissing was genomen om er een tweede hond bij te nemen. Dit moest een wat rustigere hond zijn, maar wel lekker actief. Beetje eigenwijs vonden we ook wel leuk. We kwamen uit bij een Stabij. Dit keer dus wat beter ons huiswerk gedaan. Pupje zagen we niet zo zitten, dus op zoek naar herplaatser. Aangemeld bij de rasvereniging en op het stabijforum. En ook op diverse herplaatsingsites gekeken. Toen ook maar eens op marktplaats gekeken en daar stond Taro. Gebeld en afspraak gemaakt. En zo is Taro in ons leven gekomen. Een totaal andere hond dan we verwacht hadden. Actief is hij wel, maar alleen als het hem uitkomt. En dat eigenwijze overheerst wel heel erg. Helaas is hij ook niet heel goed gesocialiseerd. Hij heeft anderhalf jaar eigenlijk alleen op een erf gezeten. Ook met hem cursussen gedaan. Gehoorzaamheid, behendigheid en jacht. Behendigheid was niet echt een succes. Gehoorzaamheid hebben we het nog tot gg-b kunnen volhouden. Daarna was hij echt niet meer gemotiveerd. Jachttraining vond hij het leukst om te doen, maar helaas schotangst en hij wil niet zwemmen. Toen maar besloten om niets meer te doen met hem. Gewoon lekker wandelen en knuffelen. Af en toe doe ik nog wel een oefeningetje met hem en dan vindt hij het erg leuk.

Het begon toch wel te kriebelen om wat actiefs te gaan doen met een hond. Dus dan maar een hond erbij. Dit keer heel bewust gekeken naar diverse rassen, met heel veel mensen gepraat en shows bezocht. Hier op het forum een topic geopend en toen kwam Danielle met een nestje werklijn goldens. Een ras waar ik echt niet aan had gedacht. In mijn beleving waren Goldens nou niet echt de meest geschikte werkhondjes. Afspraak gemaakt met de fokker en een half jaar later is Rowan gekomen. En tot op de dag van vandaag maakt hij de verwachting meer dan waar. Het is een heerlijke hond om mee te werken en bovenal een heel leuk karakter.

van huisuit zijn wij echte teckelmensen, en dan voornamelijk ruwharige teckels...
toen het einde naderde voor mijn grote vriend besloot ik een cattledog te nemen.......door de film mad max, ja ik weet het ...
helemaal fout, ondertussen is de cattledog er al 9 jaar en ben zo een beetje wel genezen van het ras...
niet dat ik niet van haar houdt maar dit ras eist zoveel aandacht en een strenge hand dat dit bijna niet te doen is voor mij...
de rest van de honden ben ik tegengekomen in de broodfok en andere soort mishandeling...
zo heb ik dus diverse rassen die ik eigenlijk nooit zou kopen.....

Eigenlijk ben ik mijn hele leven al een jachthondenmens, mee opgegroeid, vrijwilligerswerk mee gedaan etc.

Mijn 1e hond was een Golden en na haar overlijden wilden we weer een hond, het liefst een retriever of een setter. We wilden geen pup maar een herplaatser en hadden onderstaand wensenpakket :

01. Niet ouder dan 3 jaar;
02. Moet met andere honden overweg kunnen;
03. Moet met katten overweg kunnen;
04. Moet gezond zijn;
05. Moet alleen kunnen blijven;
06. Moet trappen kunnen lopen;
07. Mag niet happerig zijn naar bezoekers;
08. Moet met kinderen kunnen;
09. Hoe leuk ook, het mag géén Flatcoated Retriever zijn (ivm gezondheidsproblemen momenteel).
10. Liefst een reu.

Eenmaal in het asiel zagen we Ginger en waren verkocht maar :

01. Ze was bijna 6 jaar;
02. Is erg dominant naar andere honden;
03. Was geen katten gewend;
04. Ze heeft links een misvormde achterpoot en artrose in de rechter heup.
05. Kon niet alleen zijn;
06. Kon geen trappen lopen;
07. Is heel lief naar andere mensen;
08. Is geweldig met kinderen;
09. Is toch een FR;
10. Is een teef.

Uiteindelijk voldeed ze dus slechts aan 2 van onze 10 wensen, een zeer slechte score eigenlijk. Mijn zusje vroeg een week eerder nog "Je kunt toch wel aantal van je wensen laten vallen?". Nee, dat was ik zeker niet van plan, door deze wensen zou de desbetreffende herplaatser perfect in ons leven passen en anders niet.

Maar ach... Ze is er voor gevallen hè? En ja, we moeten heel veel voor haar laten, maar doen dat met enorm veel liefde allemaal voor haar.

mijn 1e eigen hond was een golden retriever (1991). op een lezing op de toenmalige hondenschool kwam een jager en tevens keurmeester met een leuk klein rood hondje. dat was dus de 1e toller die ik zag (1993) toen riep ik dat onze volgende hond een toller zou worden. onze 2e hond was echter een maltezer de 3e hond die we kregen was een uit de kluiten gewassen golden retriever. deze 3 honden hadden we tegelijk. toen de maltezer in 2002 overleed kwam er een half jaar later weer een bastaard maltezer op ons pad. in 2003 kwam er nog een bastaard maltezer op ons pad. toen hadden we dus 4 honden. in 2004 overleed onze 1e golden entoen heb ik mij op een wachtlijst gezet voor een toller. tussendoor kwam er nog een oud gebakkie van een maltezer op mijn pad. in 2005 kwam onze toller en in 2006 ging onze andere golden dood. 4 dagen later kwam er een toller bij die al vanaf januari in het asiel zat. tot 2008 is dat onze roedel geweest (2 tollers en 3 bastaard maltezers). in oktober 2008 kwam er een llhasa in het asiel terecht die vervolgens met mij mee naar huis ging. daarna werd de asieltoller en het oude gebakkie ziek en gingen hemelen.
in maart 2009 kwam er een herplaatstoller terug bij de fokker en die verhuisde naar ons toe. en sinds maart dit jaar hebben we een dochter van onze tollerteef erbij.
deze combi hebben we nog steeds. (1 tollerteef van 6 jaar, 1 tollerteef van 1 jaar, 1tollerreu van 7 jaar, 2 bastaard maltezers van 9 jaar en 1 llhasa apso van 13 jaar)
ellen

Thuis hebben we twee wolfsgrauwe grote keeshonden gehad. Prachtige dieren, maar geen hond voor mij (het waren hele lieve tutjes die geen natte poten wilden en heel veel gekamd moesten worden ).
Toen we zelf een hond wilden, was het criterium met name: klein formaat, maar niet te klein, zodat hij in het fietsmandje past en de kinderen (toen 5 en 7) niet omver kegelde, stoer en sportief, liever een beetje eigenzinnig dan heel aanhankelijk. Via de hondenencyclopaedie kwamen we bij de border teriër uit. Van alles over gelezen en naar een show geweest en met mensen gepraat. Toen bij toeval heel snel op een nestje van mensen gestuit die van hun eigen hondjes een nestje hadden. Onverwachts snel kwam Boyke in ons leven
Het ras vind ik nog steeds (na bijna 9 jaar) geweldig, maar ik wilde wel eens een hond met iets meer baasgerichtheid en iets minder (zelfstandige) jachtlust. Na een hele zoektocht op internet en het forum kwamen we uit op de Toller. Gezien de gezondheidsproblemen met het ras wilde ik heel zorgvuldig een fokker uitzoeken en we hadden geen haast. Totdat bleek dat ik er heel slecht tegen kon geen hond om me heen te hebben als Boyke de week bij mijn ex was met de kinderen Dochterlief wilde ook graag gaan sporten met een hondje en opeens.. tadaaaa... was daar een leuk klein eigenwijs terriërkoppie op Marktplaats Een afdankertje van 7 maanden, omdat ze verhaarde Voor we het wisten kwam Sidney ons gezin aanvullen, een kruisingkje dat heel leuk bij Boyke past. Op een heel andere manier dan Boyke gevonden, maar geen seconde spijt van gehad
De Toller staat voor over een wat langere tijd nog wel op het verlanglijstje

Ik wilde een sportieve bordercollie/kruising uit het asiel. Dat werd Bruno; een kruising border en aussie, prachtige hond met een gouden karakter. Bruno bleek gestolen te zijn en moest na een hoop gedoe na 2 maanden terug naar de oude eigenaar, wat natuurlijk een drama was.
Door Bruno zijn we in contact gekomen met het ras Australian shepherd, we hadden nog weinig ervaring of verstand van zaken maar ik voelde dat deze honden goed bij ons zou passen.

We hebben toen Buck gekocht bij JJ ranch, een 1,5 jarige hond uit de werklijnen. Het is een perfecte hond voor mij omdat ik stapelgek op hem ben en anderom. Hij is gereserveerd, gevoelig, slim, grappig en heeft een enorme wil to please en erg relaxt. Na drie maanden wilde we er een tweede aussie bij, het werd de 7 jarige Dolly van JJ ranch. Buck en Dolly passen perfect bij elkaar en ze is een enorm slim, werklustig en lief hondje, ze is de prinses van mijn man geworden

Na twee jaar waren we toe aan een eigen pup. Het zou eerst een JJ hondje worden maar de dekking ging niet door, we zijn uitgekomen in Duitsland waar we Sybil hebben uitgezocht.
Ze zou het hondje van mijn man worden maar in de praktijk hangt ze enorm aan mij, ze is een super slim, aanhankelijk, vrolijk hondje met een enorme wil to please, ze is wel bewerkelijk omdat ze gereserveerd, snel overprikkeld, waaks en reactief is. Ze heeft dus veel begeleiding nodig om alles in goede banen te lijden maar dat vind ik dus ook leuk, schijnbaar hou ik ook van een uitdaging, dingen moeten voor mij niet te gemakkelijk gaan

Hoe ben je daarop gekomen? Ik wilde een podel! vriendlief beslist niet dus ben ik voor een gezonde kruising gaan kijken en kwam toen de kruising met een dwergschnauzer tegen.
Waaraan moest de hond voldoen? Makkelijk in de omgang, knuffelig, slim, goed met andere dieren en honden
Wat waren je eisen? Je wensen?Een lieve hond die overal mee naartoe kan en los kan lopen!
Had je geleerd van je vorige hond?Ja, die is met 1 jaar doodgereden dus goed luisteren met loslopen was mijn grootste wens!
Hoe ben je, met je gehele pakket, je hele lijstje uitgekomen bij je huidige hond, of bij je toekomstige hond? Gewoon goed rond kijken en je goed inlezen
Heb je veel info verzameld? Redelijk, maar sommige dingen wist ik al uit ervaring (school/werk)
Via boeken, internet, via eigenaren van je hond, misschien via fokkers? Andere eigenaren en een beetje via internet

Welk traject heb je afgelegt om tot je keuze te komen maar vooral, ben je bedrogen uitgekomen of juist helemaal in de gloria met je (ras) keuze want of het hier om rashonden of eenn geweldige kruising gaat is mij eender. Pulchra is helemaal perfect voor mij! Kan idd (vrij)goed loslopen en luisteren, kan goed met andere honden en dieren, erg baasgericht en verder gewoon een super leuk/stoer/grappig en vooral aanhankelijk karakter!

De eerste Snowey was een gelukje een collega van mijn man had een oeps nestje en toen ik ben wezen kijken was ik verkocht.

Djiny het hondje die we nu hebben daar heb ik een speciale klik mee. Vanaf het moment dat ik haar in mijn armen had (toen was ze drie weken) voelde ik iets speciaals, het is moeilijk te bevatten. Toen ik met de eigenaresse stond te praten viel ze zo in mijn armen in slaap. Ik kan niet zeggen dat ik het zelfde voelde als bij Snowey het was gewoon, ja anders.....
Djiny heb ik eigenlijk van hondenmarktplaats af na heel veel getwijfel van zullen we het wel doen en zo, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik gebeld. De mevrouw klonk heel aardig en of ik op zaterdag wilde komen kijken dat heb ik dus gedaan en ik heb alle pups gezien beide ouders en nog een andere hond. En het zag er allemaal goed uit, ik had er een goed gevoel bij dus toen hebben we besloten om haar te kopen.

Sandra

Ik heb een voorkeur voor jachthonden.Na de heidewachtel en de WS Laika kwam op een forum een nestje bonte langharen voorbij en aangezien ik die kende als erg lieve honden werd dat de volgende.
Er is even sprake geweest van een Ierse setterteefje maar ons pupje overleed na 2 weken en toen hoefde het allemaal even niet meer, vooral omdat ons leven daarna even in een stroomversnelling kwam.
Ik wilde toch uiteindelijk een tweede hond maar weer een jachthond erbij leek me niet zo'n strak plan meer.Ik ben niet zo'n liefhebber van kleine hondjes tot ik een Havanezer tegenkwam en toen was ik verkocht
Nog steeds

Toen ik op mijn 19e eindelijk groen licht kreeg voor een hond (al van klein af aan om gezeurd!), wist ik precies wat ik in die hond zocht:
Het moest een teef zijn, een pup, van een groot ras. Oh, en niet te duur, want ik had alleen studiefinanciering...
Vond ik een leuke MP-advertentie van kruisingpuppies. RottweilerXAmstaff/M.herder. Ideale beginnershond!
Maar hee, ik kon dat wel. Rottweilers en staffords vond ik sowieso al leuk, dus dit leek me het meest geweldige hondje ooit. Het was de eerste die op me af kwam lopen (in de puppyboeken staat altijd dat je een pup moet nemen die zelf bij je komt en er gezond uitziet), met een volgevreten buikje. Later bleek ze de dominantste teef uit het nest.
Met een week of 7 waren de 'fokkers' de pupzooi wel zat en mocht ze naar mij toe. Dat heb ik geweten.
Ik had wel ervaring met honden, in het asiel waar ik vrijwilliger was, maar nog nooit een pup in huis gehad. En dat viel me echt heel erg tegen. Zowel het puppy-gedrag waar ik vandaag de dag nog steeds bloednerveus van word, als het karakter in dat hondje. Na een paar dramatische weken waarin het pupje de baas was, mn moeder dagelijks bloedend in de keuken met pleisters in de weer was omdat ze weer eens gebeten was, en ik gefrustreeerd zat te janken omdat t beestje maar bleef bijten...Heb ik haar toen zsm herplaatst. Ze is meteen op een goed adres gekomen, later nog een keer verhuisd omdat er problemen waren tussen haar en de andere teef daar, maar daarna is ze bi jeen stel gekomen met alleen een reu en dat ging perfect.
En ik was depressief en gedesillusioneerd...
Maar een tijdje later zag ik een hondje op dierenasiels.com, kruising cairn terrier van 3 jaar. Gebeld, klonk perfect. Afgesproken in het weekend te gaan kijken, maar vrijdags 'voelde' het toch niet goed. Gebeld, nogmaals info over t hondje gevraagd. Bleek niet zindelijk te zijn. Dat wou ik absoluut niet, dus ook maar afgezegd. Totdat de man aan de lijn zei dat er nog een andere cairn zat, iets ouder (5jaar) en verder helemaal in orde,kon met alles, was zindelijk enz. Nou goed, toch maar gaan kijken.

In het asiel aangekomen toch het eerste hondje bekeken, en was helemaal geen klik mee. Toen gewandeld met het gereserveerde hondje... Niks. Geen klik. Beestje wou niks van me weten...
Beetje sneu hondje weer in de kennel gedaan en ondertussen wees mn vriend o phet hondje ernaast, het zusje van degene waar ik net mee liep. Die was kaal aan beide zijkanten vanwege hormonen, ze was drachtig in t asiel gekomen maar had de pups zelf opgegeten. Broodfokteef. Nooit verder geweest dan een kennel, maar wel sociaal en gaf ook duidelijk aan wanneer ze moest plassen, aldus de man die haar een week in huis had gehad toen ze drachtig was. Nou.. qua uiterlijk vond ik haar echt ... Maar goed, toe dan maar (ik had de hoop eigenlijk al opgegeven). Aangelijnd, mee naar buiten. Stukje voor me uit laten rennen, gehurkt en dr naam (Debbie) geroepen... Mevrouw draait zich om, kopje scheef, trekt een sprintje en duikt in mijn armen, om mijn hele gezicht af te lebberen. Nou, dan ben je klaar he?

Daar ging dus mijn 'grote hond, pup'-wens. Maar gut wat zijn we blij met die gremlin. Morgen wordt ze 10 en gezien haar beroerde eerste 5 jaar, ben ik blij dat ze er nog is!

Andere hondjes beschrijf ik straks wel, anders wordt dit zo'n lang stuk...

Mijn eerste hondje is een chinese naakthond. Ik zag er in die tijd 1 in de film 101 dalmatiers, en even later ook in een reclame! Ik vond ze meteen al geweldig! Omdat ik nog maar 15 was, moest ik het wel vragen aan paps en mams natuurlijk. En die gingen akkoord. Ik heb toen heeel veel opgezocht, wat shows bezocht(maar toen deden er nog maar 2 of 3 mee), en mij echt goed ingelezen! Dit was een hondje voor mij Toen gewoon fokkers gebeld, en uitgekomen bij de fokker van Jay dus. Ik wilden een teefje zwart wit van kleur. Maar ben weg gegaan met een reutje zwart wit van kleur
Daarna kwam er nog een powderpuff zusje! Toen werd ik verliefd op een podenco uit het buitenland, dat voelden zo goed, zij moest komen!

En daarna kwam er een poedel...maar dat was ook mijn moeders keuze. De fokker heb ik uitgezocht, dat werd een mooie trip naar Denemarken Daarna bleef er een pup hangen uit mijn Chinese Naakthond nestje. Niet bewust gekozen...maar gewoon echt in love met hem... En last but not least...kwam Madammerd mijn Peruaanse Naakthond op mijn pad. Vond het ras al wat jaartjes(en vooral mama Kori)leuk, en toen er dan een nestje was.....werd ik verliefd. Maar eigenlijk pas toen de fokker mij vertelde dat ik wel op Madam mocht passen. En dat doe ik nog steeds met liefde

Wat een leuke verhalen in dit topic .

Toen ik op mijzelf ging wonen het eerste wat ik wou een hond, thuis hadden we die nooit gehad door de allergie van mij moeder.
Een vriendin van mij wist een hond die door gestrande relatie, bijna hele dagen alleen thuis zat. Wat voor hond het was interesseerde me niet, ik moest en zou een ''maatje'' hebben. Ik weet nog dat toen mijn toenmalige vriend hem ophaalde, ik met zenuwen thuis zat te wachten... Vanaf het moment dat Jacco mijn huis en mijn leven binnen stapte, was ik gek met mijn mannetje. Mijn Engelse stapherdshire terrier (jawel zo heb ik het ras echt genoemd) en ik zijn 8 jaar onafscheidelijk geweest, hij is toen hij 10 jaar was overleden aan kanker. Ondanks dat ik nu de amerkaanse variant heb, zou ik in de toekomst weer een engelse willen hebben. Wat een geweldig karakter hebben die honden ook!!

Zo. Deel 2.
Toen mijn vriend en ik zo ongeveer samenwoonden, vond ik dat hij best een hond kon nemen... Abby zou eigenlijk met mij mee verhuizen als ik uit huis ging, maar aangezien ik maar 2 huizen ben opgeschoven en mijn moeder het eigenlijk wel gezellig vond met Abby erbij, is ze thuis blijven wonen. Dus bij mijn vriend was geen hond. En ook al nam ik Abby wel vaak mee voor een avondje 'hond', het was het toch net niet helemaal.
Ik was toen nog steeds virjwilliger in het asiel en op een vrije zaterdag vroeg ik aan mijn vriend of we even daar langs konden gaan en dan Max, een heule grote bullmastiff-reu die in het asiel zat, ophalen voor een wandeling. Hebben we gedaan, gewandeld en hem later weer teruggebracht. Vriend bleef erbij dat het nog niet verstandig was om nu een hond te nemen, maar dat hij anders deze vent wel had willen hebben.

Een paar maanden later werd ik verliefd. Op Cody, een Toller die zomaar in het asiel kwam. Hij werd ingevoerd als 'kruising', maar ik zag dat het een Toller was. En bedacht ook dat die niet zomaar dagelijks in het asiel komen. Uiteindelijk werd de eigenaar getraceerd, die wou van de hond af, want had epilepsie en dan viel ie de kinderen aan. Raar verhaal allemaal maar goed, hond bleef in t asiel. Ik heb toen via het forum nog van iemand gehoord dat hij uit een nest kwam van ouders waarmee eigenlijk niet gefokt had mogen worden. Hij had ook een heerlijke onderbeet...
Ik heb hem een dag mee naar huis gehad en vond hem geweldig!!! Hij was te dik, absoluut, maar erg actief, perfect gehoorzaam, erg baasgericht. Heerlijk! Die wou ik!
Maar mijn vriend had er helemaal niks mee. En zeurde meteen over dat haar. Al met al heeft een stagiaire uit mijn woonplaats hem toen genomen, dus ik kwam hem wel af en toe tegen.

Ik heb er altijd spijt van gehad dat ik toen niet heb doorgedramd...Ook toen later bleek dat hij wel degelijk (zware) epilepsie had.

Maar toen meneer de Vriend dan eindelijk bedacht had dat het tijd was voor een hond (hij werkt fulltime en ik was inmiddels klaar met opleiding en werkzoekende, parttime), gingen we zoeken. Eerst een Spaanse kruising, prachthond om te zien, maar was te actief voor ons, en bovendien bleef vriend neigen naar het bullmastiff-type. Maar toen 2 gezinnen in de straat in die periode ook een BM kregen, vond hij dat weer te onorigineel...
Vriend vond een Argentijnse dog heel mooi, maar wat ik er tot dan toe van had gehoord, durfde ik daar niet op aan... En dus adviseerde ik de Bordeauxdog. Over het algemeen toch niet zo pittig als de rest van zijn lijstje. Plus had ik in het asiel een paar BD's meegemaakt van een collega en die vond ik wel erg leuk. Herplaatsing gezocht, en gevonden. En zo kwam Yolah (eerst Lola) bij ons, nu alweer 3 jaar geleden.

En Bennie... Tja. Ik dram alweer 2 jaar over 'iets erbij'... Maar vriend vond het huis te klein voor 2 honden. En ALS er al wat bij kwam, werd het een Leonberger, vond hij. Die vonden we allebei leuk, nog steeds hoor, maar ik moet nog even een drempel over om tegen dat haar te kunnen.
Totdat vriend ineens ging inzien hoe leuk Chihuahua's kunnen zijn. En dat die best grappig zijn. En HOND in een klein pakketje. Dus vlak voordat we op vakantie gingen zei hij dat er op den duur best zo'n cavia bij mocht, dat past dan nog wel...
Ik had dus geen rust op vakantie, want daar was internet. En dus kon ik zoeken. Chi-info, asiels langs, herplaatsers zoeken en kijken of er iets tussen zat wat aan mijn eisen voldeed:
-geslacht maakt niet uit, maar ivm Yolah liefst een reu (vriend wou geen reu )
-volwassen herplaatser
-langharig
-zindelijk
-alleen thuis kunnen zijn
-met honden en katten overweg kunnen.

En dat werd Bennie. Het was de eerste herplaats-chi die ik zag en ik vond hem meteen al leuk, maar schoof hem nog even in het 'misschien'-hoekje, omdat vriend liever een teefje wou. Nog wat andere opties bekeken (via internet) en wat over en weer gemaild over sommige hondjes.
Maar toch teruggekomen op Bennie. We waren 2 dagen terug van vakantie en alweer op weg naar Friesland, om Bennie te gaan bekijken. En dat klikte meteen goed, hij kwam ons begroeten, later bij allebei op schoot en ging mee terug.

Nu, bijna 3 weken later, is hij al behoorlijk gewend. De katten vond hij doodeng, maar inmiddels is hij daar ook aan gewend. Ook buiten was alles eng, maar dat went ook steeds beter.

Ik heb een hondenaanschafspreekuur gedaan. Gaat uit van de Sophiavereniging ter bescherming van honden volgens mij. Was erg goed voor mij toen.
Ik wilde een hond waar ik flink mee KON wandelen, maar die dat niet noodzakelijkerwijs altijd MOET,
niet te groot en niet te klein
geen verharende hond, wel lekker zacht, wil iets met de vacht kunnen doen/verzorging
redelijk gezond ras (geen overmaat aan aangeboren ziekten en afwijkingen)
lief karakter
gezelschap
Van mijn vorige hond heb ik geleerd dat je een pup moet uitzoeken die een goede start gehad heeft. Ik ben dus ook verschillende nesten af geweest!
Ik heb ook geleerd van mijn vorige hond dat ik met belonen en positief deze hond heb opgevoed en niet met de harde hand zoals dat vroeger ging.
Ik heb een GEWELDIGE kruising shih tzu. Helemaal Top, het beste wat ik had kunnen doen. Heerlijk
Een heerlijke stabiele hond.

eerste hond gewoon bij een boer vandaan, lekker goedkoop dacht de ex, was een jr.
Na de dood van die JR wou ik wat groter en geschikt voor meerdere sporten, niet een bc of mechel, maar kwam uit op de kelpie en met inlezen ben ik gevallen op de working kelpie.
Zirka voldoet nog steeds aan al mijn verwachtingen.

Echtgenoot wilde een herder en ik niet een Duitse of Mechel. Ieder zijn meug maar deze honden, nee.

Toen zag ik een meneer lopen met een Briard en ik was volledig verkocht. Schitterende hond. Merkje gevraagd -fijn voor mij want een Briard is een herder ) en Google heeft ons op weg geholpen. Na ruim twee jaar Googlen en navragen over het ras (karakter - verschil in reu/teef - verzorging - behuizing- opvoeding enz. enz.) hebben we Chief gekocht. Chief zijn voornaam is veranderd in Barca.

Barca is nu 4 jaar bij ons en ik kan mij geen geweldigere hond bedenken dan onze eigen Barca.

Alles wat ik over de Briard heb gelezen via officele wegen klopt prima. Daarom waren we voorbereidt en hebben we eerst heel goed nagedacht of deze hond bij ons past. Maar ook; kunnen wij de ruimte, verzorging, voeding en opvoeding geven welke bij een Briard hoort?
Het is ons allemaal meegevallen. Goed voorbereidt te werk gaan dan kom je prima beslagen ten ijs.

Ik wandel veel en graag en vroeger had ik bij mijn ouders ook een hond (dwergpoedel).
Na het overlijden van deze hond, wouden mijn ouders geen hond meer ivm hun leeftijd en gezondheid.
Toen ik op mezelf kwam te wonen heb ik besloten als ik ontslag zou krijgen een hond zou nemen.
Ik wou graag weer een poedel, omdat het een fantastisch ras is wat ook niet verhaard.
In de tussentijd in gaan lezen, internet en toen kwam ik net de hond tegen wat ik zocht (poedels kwam ik toen niet tegen) .....
- geen pup, hij moest zindelijk zijn omdat ik werk
- moest een tijdje alleen kunnen blijven
- klein ras (woon op een klein flatje)
- moest van wandelen en autorijden houden
- moest gewend aan katten zijn of hier nog aan kunnen wennen (katten hadden de oudste rechten)
- liefst niet verharen

Tja, wat moet je dan wachten tot 2013 en dan hopen dat je weer zoiets treft (de andere aangeboden honden waren ook allemaal veel en veel duurder) of toch wat zien te regelen?
Daarbij had ik ook een rotperiode waarin oa mijn vader kwam te overlijden.
Heb toen de knoop doorgehakt, tenslotte leef je maar 1x.
Het is uiteindelijk een Boomertje geworden.
Heb het zo kunnen regelen dat ik een langere pauze kon houden, zodat ik tussen de middag de hond uit kon laten.
Mocht ik wel een andere baan vinden, dan regel ik een hondenuitlaatservice of breng ik hem naar een oppas gezin.
Kost wel wat, maar wil hem absoluut niet kwijt!
Hij is zo leuk, lief, aanhankelijk, grappig, heb er een goede steun en afleiding door, trekken graag samen op, hij past zich makkelijk aan, heerlijk speels en knuffelkont of wel hijs geweldig!
Mijn volgende hond zal ook zeker weer zoiets worden denk ik.
Maar hoop nog jaren van hem te kunnen genieten.