Het HondenForum

Hier toch ook wel voorkeur. Shendor is lief, en ik ben best wel gek op hem, maar heel anders dan bij Tycha. Tycha is helemaal mijn meisje, vanaf de dag dat ze hier binnen kwam. Aan Shendor kan ik me nog wel eens irriteren, niet luisteren, eigenwijs, luidruchtig. Bij Tycha heb ik dat veel minder, of dat komt omdat ze minder irritant is, of gewoon omdat het Tycha is, weet ik niet eens. Maar ik weet wel dat ik waarschijnlijk dit wat ik met Tycha heb, nooit meer met een andere hond krijg.

Voor mij is Niek speciaal en dat uit ik door heeeeeeel veel halsbanden te kopen voor hem
Maar ze hebben allemaal hun eigen charme en ben op allemaal even gek, allen op hun en mijn eigen manier

Nee ze zijn beide even speciaal voor me..

Ja hoor. Ik heb veel meer met Max dan met Nolan. Klinkt lullig, maar als ik zou moeten kiezen wist ik het wel. Nolan krijgt ook echt wel zijn aandacht etc hoor, misschien zelfs wel meer dan Max. Als we ergens heen gaan neem ik trouwens liever Nolan mee, die is wat hanteerbaarder en makkelijker (trekt niet aan de lijn), terwijl ik 's avonds op de bank liever Max heb.

maart schreef:Fax riep ik ook altijd dat die nooit ging weg gaan, maar goed, dat is er toch van gekomen

Ik heb iets gemist denk ik...heb je Fax niet meer???

Desondanks dat ik met al mijn honden een andere band heb, is Missy toch meer mijn meisie dan de anderen. De anderen zijn ook allemaal een beetje zielige honde3n die ik meer uit medelijden dan als bewuste keuze heb genomen. Neemt niet weg dat ik hardstikke gek op ze ben en ze net zo goed bij het gezin horen als die ouwe doos Missy.
Waarschijnlijk omdat ze bij ons in huis is geboren en niet lang daarna haar moeder overleed, schept dat toch een soort band. En Donna ( haar moeder) is en blijft toch de hond waar ik tot nu toe het meest mee heb gehad. Denk ook niet dat ik dat ooit nog met een andere hond zal hebben. Wij missen haar na 4 jaar nog steeds en zelfs de buurtkinderen hebben het nog regelmatig over haar omdat ze elke avond een potje mee kwam voetballen.

Alleen daarom heb ik soms spijt dat ik Missy heb laten steriliseren. Na haar is het een soort van definitief afscheid van Donna.

Pfoeh, dat was even denken...

Ik heb met de meiden beiden een andere band, maar niet minder sterk en ze zijn me even lief, eigenlijk. Zou niet kunnen kiezen. Toen Kazan nog leefde stond hij voor mij eigenlijk wel bovenaan. Heb altijd honden in mijn leven gehad, maar Kazan...was heel speciaal. Ik zou niet eens duidelijk kunnen uitleggen waarom, maar het was gewoon zo. Toen de meiden erbij kwamen, werd niemand anders behandeld hoor, iedereen gelijk, maar toch...

Maar nee, ik heb nu geen voorkeur.

Dumas is hier nog maar net maar hij heeft mijn hart al helemaal gestolen. Al denk ik niet dat hij ooit luca's plek in zak nemen. Luca en ik zijn 4 poten en 2 handen op 1 buik. Ik kan lezen en schrijven met hem.

Lille is gewoon een te gekke hond waar van er maar 1 is
Ik moet nog zien dat Ollie net zo'n gek wordt....

In alle honden zie ik wel iets heel graag en er is voor elke gelegenheid een geschikte hond..
Wil ik lekker trainen dan doe ik dat met Chaos, voor de gezelligheid en het lachen onze Fien.
Om van te genieten tijdens de wandelingen, lekker mee op de fiets en samen op de bank, Odin.

Met Fien heb ik een goeie band, ze is onzettend leuk, lief betrouwbaar, sportief en echt alles wat ik in een hond graag zie.
Maar een once in a liftetime hond is toch Chaos, kan er mee lezen en schrijven, ik ben onzettend gek op 'm, wat een hond en wat hebben we samen wat meegemaakt en gedaan. Hij heeft me nooit teleurgesteld.
En Odin, tja leuk, lollig, lief maar ik heb er echt geen klik mee, niets, nul nada...gelukkig zijn er hier twee jongens in huis die wel heel erg gek op 'm zijn. Had ik geen kinderen gehad, dan had ik een ander leuk adres voor 'm gezocht.

Met allemaal is de band verschillend.
Lobke was mijn hond, in alles. Wat zij en ik hadden was zo speciaal, dat komt er nooit weer, denk ik.
Mijn Isabel had ik ook een heel speciale band, maar anders. Lobke was er altijd voor mij en met mij, Isabel stelde zich veel afhankelijker van mij op.

Met de honden die er nu zijn heb ik allemaal een eigen band, al is RR vooral Mirs hond.
Orpa is echt mijn apegatje, maar Willemijn is zo onvoorstelbaar lief en zacht, het is onmogelijk daar niet stapel op te zijn
En Fien is... nouja, Fien is Fien. Ik geloof niet dat ik daar ooit een minuut boos op ben geweest. Lukt gewoon niet, ze is té leuk

ik hou van ze allemaal, maar met pablo heb ik net dat ietsje meer

Ik heb altijd met elke hond wat anders gehad. Nu met Eva en Cleo ook. Eva is echt een hond die alles samen met je wil doen en Cleo het tegenovergestelde. Cleo is dus veel leuker om lekker mee te struinen en om leuke dingen mee te doen daar waar je voor jezelf gaat en je hondje lekker mee wil laten struinen. Iets wat ik heerlijk vind en een rijkdom. Wandelen met je loslopende hond door het centrum van Nijmegen bv. Dat is iets wat met Cleo geen probleem is. Eva is veel leuker als je iets met je hond wil doen want die krijgt daar weer geen genoeg van. Met Eva kan je zo een uur intensief iets samen doen of iets aanleren. Met Cleo kan je ergens gaan liggen zonnen en gewoon niet meer naar je hond kijken. Die doet haar ding zonder ooit ergens problemen te veroorzaken of te krijgen.

Dus voor mij hebben de honden echt heel duidelijk 2 totaal verschillende karakters met 2 totaal verschillende voordelen. Ook twee verschillende nadelen. Soms werkt Cleo op mijn zenuwen omdat zij nergens op wenst te reageren. Slecht luistert en dat valt nog eens extra op als je er een herder bij hebt Eva's nadeel is dat ze niet betrouwbaar is en dus nooit zonder toezicht kan. Ze vraagt erg veel zorg en energie en dat breekt me wel eens op. Nooit ontspannen met Eva want dan kom je in de shit. Ogen op je achterhoofd dus. Precies het tegenovergestelde van Cleo. Mijn twee honden zijn dus werkelijk tegenpolen. Een + en een -, Noord en Zuid. Maar dat is ook wel mooi. Zo heb je het beste van 2 werelden.

Ja, ik heb zeker een voorkeur voor één: Kyra. Zij is mijn lieveling, zij hangt ook erg aan mij. Waar ik ben, is zij ook. Maar ik hou ook veel van mijn mieperdje Lyndie en ach Cody, die is mij lief omdat het toch eigenlijk ook zo'n sukkeltje is. Als hij weer eens met zo'n blik kijkt alsof hij werkelijk niets begrijpt.

Met Ixor hadden we allebei een klik vanaf het allereerste moment dat we hem zagen. We zeiden gelijk tegen elkaar 'ja, zo één zouden we willen hebben'. Hij was toen al 4 jaar en woonde bij de fokster. Later bleek dat ze een nieuw huis voor hem zocht en waren we er dus snel uit. Die liefde op het eerste gezicht is nooit meer over gegaan en het mooie was dat ook hij vanaf het eerste moment gek was op ons.

Bailiff kwam er als pup van 7 weken bij. Met hem heeft het even geduurd voordat de band er was, maar toen dat eenmaal zo was kon ik ook echt met hem lezen en schrijven. Ik begreep hem en hij mij, altijd. Met Bailiff had ik een heel andere, maar niet minder dierbare band. Met Bailiff kon je heerlijk samen spelen, Ixor was een stuk zelfstandiger in zijn gedrag.

Nu met de twee dames in huis heb ik ook weer een heel andere band. Met Saar (die was 3 jaar dat ze bij ons kwam) is die band langzaam gegroeid. De klik was er niet meteen. Pas toen we samen op jachttraining zijn gegaan en ze samen met mij mocht gaan werken is die band heel innig geworden. Toen liet ze ook een heel andere kant van zichzelf zien en die verraste mij in positieve zin. Saar is wel vanaf het begin heel erg op mij gericht, maar ik heb er dus even over gedaan om haar te waarderen zoals ze is. Nu is ze voor mij de liefste, zachtste hond ter wereld en een echte knuffelhond . Ik zou haar voor geen goud kwijt willen.

Sofie heb ik geboren zien worden en met 3 weken was voor iedereen duidelijk wie van de 3 dames in het nest mijn Sofie zou worden. Ook voor haar trouwens, want zij had een duidelijke voorkeur voor mij boven andere bezoekers. Met haar heb ik dus wel die instant klik en zij is echt mijn meisje. Ik kan intens van haar genieten door met haar te werken of gewoon naar haar te kijken. Ik vind haar gewoon zó mooi en leuk.

En toch, een voorkeur zou ik niet uit kunnen spreken. Ze zijn/waren alle vier zó anders. En eigenlijk vind ik dát juist zo leuk. Dat ze allemaal een eigen identiteit hebben en net een ander snaartje bij mij weten te raken. Dus nee, geen voorkeur, wel duidelijke verschillen.

gewetensvraag dit,natuurlijk ze je het allerliefste nee,ik heb geen voorkeuren,maar toch...

ik heb nu 7 honden rondlopen waarvan de kruisingen echt grote liefdes zijn,die zijn zo gaaf,zulke honden krijg ik nooit meer,die hebben echt wel een streepje voor,maar de rottweilerreu donnie ook,dat is echt zo'n ventje,ben gek op die hond...

en toen kwam pip ,nou ja,die hond is heilig,waarom dat is hier : http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 6&t=217142 te vinden

en sinds kort hebben we buddy een pup die zo'n slechte start heeft gehad,maar zo'n lief hondje is...ja ben ook echt wel heel gek met hem...

dakkas is een reu die we hebben gekregen ,echt een heel lieve hond,maar zooo opdringerig dat je hem van je afduwt en ik vind hem geweldig lief hoor,maar ja,hij staat wel onder die andere 5 honden kwa gevoel..

en de argentijn Zoë ,tja dat is erg,maar ik heb niets met die hond,en dat is wederzijds,zij vind mij ook niets...ze komt verder niets te kort,wordt behandeld zoals de andere honden,alleen tja,ik heb gevoelsmatig echt niets met haar...

dus ja voorkeuren zijn er ( helaas toch) wel...

Ow ja.. ik heb allemaal wat anders met ze.
Met Nacho heb ik geen diepe band ofzo.. die is leuk en zit hier zijn oude dag uit. Maar echt een band heb ik niet met hem.

Jules is mijn kleine knuffeltje..
Daar heb ik wel een hechte band mee, die zag ik in het asiel en de klik was er gelijk. Vanaf dag 1 was ze heel erg gehecht aan mij. En ze is ook leuk om mee te trainen enzo.

Jazz heb ik heel lang geen band mee gehad, dat is pas sinds een jaar ofzo steeds wat meer gekomen. Zij gedraagt zich gewoon heel anders en heeft haar eigen manier van dingen doen. En nu hebben wel wel een goede band.. binnen is ze ook zon lief knuffel beestje..heel rustig.

En Diaz..tsja.. Dat is eigenlijk wel nummer 1 Hij is gewoon precies wat ik zocht in een hond. Qua uiterlijk en ook karakter. En met hem wil ik ook verder met trainen enzo.. dus dan heb je toch al sneller een band als je daar veel mee bezig bent.

Hmmmm, nee volgens mij heb ik niet echt een voorkeur.....ze zijn zo als dag en nacht verschillend dat beide mij even lief en leuk zijn. Huge (Bordeaux van 7) is relaxt, nooit stout en een enorme kroelkop. Loopt enkel korte rondjes en vanwege zijn leeftijd wil hij ook niet verder. Denver (Engelse Cocker van 1,5) is een hieper de pieper die alles voor en met je wil doen. Verzot op aandacht en behoorlijk stout. Met hem kan ik echt werken en lange wandelingen maken.

Echt 2 totaal verschillende honden dus, maar perfect in de roedel en super gek op ons en elkaar!

Ja, hier wel een voorkeur. Ik vind Saffie leuker. Ik vind Boy ook superleuk hoor, even voor de duidelijkheid. En ik geniet er enorm van om met hem alleen op pad te gaan, omdat hij zo'n heerlijk makkelijk karakter heeft. Maar met Saffie heb ik meer het gevoel dat ze echt mijn hondje is, en ze is ook veel slimmer dan Boy.

ja dat heb ik wel,met harley is de band super ,hij is echt mijn hondje.
Demi is van mijn man,die mag alles met haar en zij met hem
Maar Demi vind alle mensen wel leuk hoor,maar mijn man is echt haar baasje,terwijl ze bij mij zo weg zou lopen met een ander mee,heeft ze dan niks van

wij hebben 8 honden en die zou ik voor geen goud willen missen.
maar Aslan en Kaj-jla steken er wel als favorieten bovenuit, die zijn mijn allesies

Die is hier absoluut. De band met Beetle, die klik, de gekke fratsen, de knuffels van haar, het spontane en malle maffe gedrag, zij is echt een heel uniek hondje waar ik een hele speciale band mee heb. Een hondje waar ik zo'n intens contact mee heb als met Beetle, die zal ik nooit weer krijgen! Wat ben ik blij dat ik al bijna 15 jaar van haar mag genieten en dat ze tegenwoordig niet meer bij mijn ouders, maar bij mij woont .
De andere honden zijn op hun manier ieder uniek. Met Bente is alles begonnen, Lumi 100% eigen hondje en Vincent, ons herplaatsertje lijkt wel op zijn moeder Beetle, maar dat intense contact, nee, ook niet met hem.

Ik had met Finn ook een klik vanaf het moment dat ik hem zag toen ik bij een vriendin en haar nieuwe vriend op visite ging. Ongeveer 1 1/2 jaar later waren ze op mijn verjaardag en informeerde ik naar Finn, en toen stond hij op het moment hem weg te doen. In een opwelling zei ik dat ik hem wilde, ik was altijd op zoek naar een dh. Dat gebeurde niet en hij kwam terecht via een handelaar bij 'hele leuke mensen', die hem met een maand weer terug hebben gebracht bij de handelaar.
Eerste eigenaar mailde me of ik nog een "hondje" wilde, ik dacht een puppie maar het was Finn. We hebben hem teruggekocht en zo kwam hij bij mij, toch nog terecht. Dat vond ik al bijzonder, en de band was er ook heel snel.
Hij is voor mij echt mijn maatje en andersom. Bluf was ook een klik toen ik haar voor het eerst zag en zij is ook min of meer bij toeval bij me terecht gekomen, was geen sprake van herplaatsing en toch is ze bij me terecht gekomen. Het duurde wel even voor ik haar doorhad en zij mij, ook deels denk omdat in aanvang ze onder fokkersvoorwaarden bij me was. Het voelde op 1 of andere manier toch niet echt "eigen". Toen ze toen de weeën kwamen bewust bij mij en Finn wilde liggen, toen we bij de fokster waren heeft ze aan mij e.e.a. duidelijk gemaakt, ook tijdens de bevalling was het bijzonder. Op dat moment besefte ik écht dat ze gewoon bij mij en Finn hoorde.
De band met haar is anders dan de band die ik met Finn heb, hem begrijp ik meer en blikken zijn vaak genoeg onderling. Finn is degene die veel contact maakt en mij begrijpt zonder dat ik wat hoef te zeggen bij wijze van, en Bluf houdt me scherp met haar ondeugd en soms haar explosieve "zijn", maar ze heeft heel veel humor en een héél hoog knuffelgehalte
Ben gek op allebei omdat ze soms zo verschillend zijn, soms ook heel gelijk het zijn gewoon mijn jut en jul.

Inge schreef:

maart schreef:Fax riep ik ook altijd dat die nooit ging weg gaan, maar goed, dat is er toch van gekomen

Ik heb iets gemist denk ik...heb je Fax niet meer???

ja, hij woont al een aantal weken elders

maart schreef:

Inge schreef:

maart schreef:Fax riep ik ook altijd dat die nooit ging weg gaan, maar goed, dat is er toch van gekomen

Ik heb iets gemist denk ik...heb je Fax niet meer???

ja, hij woont al een aantal weken elders

Hoe dat zo?


Met mijn honden is het net als bij mijn kinderen. Ik hou van allemaal maar ik ga verschillend met ze om omdat de karakters allemaal anders zijn.

Ik heb niet dat ik de ene liever vind dat de ander. Maar Youra is een stuk afstandelijker dan Sasha, zij houdt er niet echt van om te knuffelen of om erg geaait te worden. Gaat ook heel erg dr eigen gang.
En Sasha is juist erg aanhankelijk, waardoor ik hem veel meer aandacht geef.

Inge O schreef:

maart schreef:

ja, hij woont al een aantal weken elders

waarom dan dit - je hebt er neem ik aan toch zelf voor gekozen?

Volgens mij heeft Maart ook een andere hond

Inge O schreef:
waarom dan dit - je hebt er neem ik aan toch zelf voor gekozen?

omdat het niet bepaald een gevoel was

edit: Alm@: de andere 2 zitten hier nog ja

Ja, ik heb dat wel al doe ik mijn stinkende best dat niet aan de honden te laten merken, als in voortrekken bv, wat de 1 wel mag mag de ander ook, en wat de 1 niet mag mag de ander ook niet.
Wel hebben ze allemaal een andere aanpak gewoon omdat het allemaal individuutjes zijn met allemaal een eigen karakter.

Mijn absolute no 1 is Lola
Het minst heb ik met Kaydee, betekent niet dat ik niks met haar heb maar minder als met de rest zeg maar

Bram is speciaal omdat hij zo'n karaktertje is. Het schijnt dat ik hem altijd in bescherming neem, hij doet nooit iets fout. Wat natuurlijk ook geheel waar is
Maar is Izzie minder favoriet? Nee eigenlijk niet. Izzie is een hondje van extremen. Ze is bijvoorbeeld veel aanhankelijker dan Bram. En mijn trainingshondje natuurlijk.
Tussen Tibs en mij zal het nog groeien. Het gekke is dat ik in huis het meest naar hem trek. Hij lijkt me echt nodig te hebben, terwijl Bram en Iz zichzelf wel redden.