Hamster-007 schreef:Laat ik duidelijk zijn: Het mishandelen van wat voor dier, mens of wezen dan ook daar ben ik een fel tegenstander van. Een hond slaan of schoppen om pijn te doen dat is fout.
Dit gezegd hebbende begin ik maar met mijn stelling.
Wie is het eens/oneens met mijn volgende stelling:
De stelling is: Een hond mag best een corrigerend tikje krijgen.
Ja. Ondanks dat er vele zijn die het daar volledig mee oneens zullen zijn, ben ik het daar wel mee eens!
Een hond is een dier met tanden. Het is een dier met tanden die gebruikt worden.
Wanneer een hond een andere hond op zijn plaats zet dan gromt hij, grauwt hij en knauwt hij en de op de plaats gezette hond weet waar hij aan toe is.
Ook heeft een hond behoefte aan duidelijkheid. Een scheldend/fittend baasje geeft geen duidelijkheid.
Aangezien je als baasje van je hond ook zijn of haar roedelleider bent kun je er voor kiezen je gedrag aan zijn normen aan te passen en hem dus ook op de voor hem zelf natuurlijke manier te corrigeren.
Als voorbeeld: Wanneer mijn hond niet meteen luistert, of wanneer ik geen zin hem om een commando te herhalen, dan grom ik zachtjes zoals een hond dit ook weleens doet. Mijn hond weet precies wat ik dan bedoel en voert mijn commando alsnog uit. (Rakker zit... Rakker luistert niet... grommend geluid... Rakker gaat zitten Je klinkt als een malloot, maar het werkt
).
Voortgaand op deze gedachtegolf kun je er ook voor kiezen je hond bij een herhaald negeren van een bevel of bij een ernstige overtreding van regels een corrigerende tik te geven. Hiermee bedoel ik geen klap om pijn te laten voelen voor alle duidelijkheid.
Hieronder een paar voorbeelden uit de praktijk.
Bij alle voorbeelden is de tik dus de sanctie en is het "misdrijf" daarna meteen weer vergeten.
Voorbeeld 1:
Bij mij is een man met een stafford die langs ons huis loopt.
Mijn hondje van zeven kilo zwaar en zijn stafford liggen elkaar niet! Ze willen elkaar aanvliegen, iedere keer dat ze elkaar zien.
Als het tot een treffen komt dan is mijn hond duidelijk de underdog (vreemde woordspeling btw.) alleen gelooft hij dit zelf niet.
Omdat een vocaal commando dan niet voldoende indruk maakt om Rakker uit de "vecht-modus" te halen is het van belang om met steviger argumenten te komen, voor zijn eigen veiligheid. Deze argumenten zijn dus een greep in de nek en een paar "fikse" tikken tegen de zijkant van zijn bek, consequent iedere keer, tot hij het afleert. Het heeft geholpen want Rakker negeert de stafford nu.
Rakker grauwt tegen andere hond en krijgt hierop een tik. Duidelijkheid voor Rakker -> Baasje doet het, bemoei je er niet mee.
Ik heb alles gelezen en gezien de leeftijd van de hond ben ik van mening dat een tik (al helemaal geen fikste tik) tegen de zijkant van zijn bek totaal overbodig is. Beter zou je er naar mijn idee voor kunnen zorgen dat je zodra je die Staff ziet je hond aanlijnt en ff verder loopt tot de kust weer "veilig" is. Jouw hond is gewoon niet zo sociaal en dan kun je wel denken dat je dat nu op zijn 10e er nog wel ff in kunt gooien, maar denk dat dat ijdele hoop is en dat je beter dergelijke situaties moet voorkomen. Voorkomen is immers beter dan genezen 
Voorbeeld 2:
Mijn hond heb ik meestal los lopen. Om Rakker deze vrijheid te geven moet ik er wel van op aan kunnen dat hij naar me luistert. Als hij bijv. naar een grote hond wilt lopen die naar zeggen van baasje niet betrouwbaar is, dan moet hij die hond uit de weg gaan wanneer ik hem dit gelast. Ook moet hij blijven staan wanneer ik blijf zeg, met het oog op "overstekend motorwild" op de wegen.
Normaal gesproken luistert mijn hond voldoende naar mijn mening, doch als hij zich na een tijdje teveel vrijheid gaat toeëigenen en niet meer naar mijn commando's luistert dan kan het voorkomen dat ik hem een keer in de nek pak en in een uiterste geval dat ik hem een klein tikje geef Voor zijn eigen veiligheid.
Duidelijkheid voor hond -> Baasje is de roedelleider en zegt welke kant we opgaan.
Of een tik hier nuttig is betwijfel ik. Denk dat je wat dat betreft meer "resultaat" zal kunnen boeken als je met hem dusdanig gaat "trainen". Als je de hond hiervoor straft beseft hij volgens mij niet eens "waarvoor" hij "gestraft" wordt. Hij zal in ieder geval niet beseffen dat het voor zijn eigen veiligheid is. Als je zijn veiligheid wilt garanderen moet je je hond gewoon bij je roepen en aanlijnen op het moment dat er onveilige situaties zijn (honden/wegen e.d)
Voorbeeld:
Zoals mijn hond op een poes kan jagen zo kan mijn neefje van anderhalf op Rakker jagen.
Mijn neefje Henk-Jan jaagt mijn hond de hele kamer achterna om mijn hond te "aaien". Aangezien dit joch Rakker weleens aan zijn oor trok of een pluk haar, gaat Rakker HJ uit de weg. Echter uiteindelijk krijgt HJ de hond te pakken en dan schrikt de hond en grauwt hij tegen het joch.
Dit is een zeer duidelijke grens: Rakker de hond mag onder geen beding grauwen tegen de dreumes. Gevoelsmatig ligt een (waarschuwings)beet hier erg dichtbij. Wanneer je als hond een jong kind bijt dan ben je als hond gewoon verloren. Grauwen is dus not done en een directe tik op de wang, voor diens eigen veiligheid en voor de veiligheid van het kind.
Duidelijkheid voor de wolf in schaapskleren -> dreumes staat hoger en mag niet gecorrigeerd worden door wollig hondje.
Ik heb zelf 3 kinderen waarvan de jonste 3 is. Maar het is hier altijd een nono geweest dat de kinderen (of welk ander kind dan ook) achter de hond, of honden aan mogen rennen. Jij kunt nu wel aangeven dat Rakker onder geen beding mag grauwen tegen de dreumes, ik heb daar een andere mening in. Hier gromt de hond ook naar de kleine en dan voornamelijk als ze te dicht bij haar bench komt terwijl ze een bot heeft. De kleine heeft niets bij de hond te zoeken en ik moet ervoor zorgen dat er tenminste 1 plek voor Nell is waar zij zich veilig mag wanen, en dat is hier bij ons dus de bench. Zou de bench er niet zijn, dan nog heeft geen enkel kind de hond achterna te jagen. Tis straks janken met de pet op als de hond eens een keer geen zin heeft te "waarschuwen".
Nell van ons heeft ook wel eens uitgehaald hoor, maar ipv haar een tik te geven pakte ik de kleine op en zette ik die op de bank en dat het haar eigen schuld was dat ze bij Nell vandaan moest blijven. Jij kunt wel zeggen dat de "dreumes" hoger staat, maar zou als ik jou was even gaan googlen en kijken of je daar idd "gelijk" in hebt. Ik zeg in ieder geval van niet. Je "dreumes" staat niet hoger in rang. ALthans voor jou als eigenaar wel. (voor mij dus ook) maar niet voor de hond. Dat is pas vanaf een bepaalde leeftijd dat een hond een "kind" als hogere ziet, dus ga daar dan ook niet de fout mee in door te denken dat jouw kind wel de "leider" van jouw hond is.
Wat jij hier simpelweg moet doen is er voor zorgen dat die kleine niet achter je hond aanjaagt. Je hebt tot heden nog geluk gehad als ik het zo lees. Als HJ de hond al meerdere malen uiteindelijk te pakken heeft gekregen en dan alleen maar een grauw heeft gehad mag je wel in je handen knijpen met die Rakker van je 
Menig ander hond zou daar hoogstwaarschijnlijk anders op hebben gereageerd 
Ik weet bijna voor 100% zeker dat als die kleine van mij zo achter Nell aan zou rennen, Nell uiteindelijk te pakken zou hebben gekregen ze dit met een snip ipv een grom zou hebben "afgestraft" En wiens schuld is dat dan? Die van Nell? Echt niet, gewoon "eigen schuld" van die kleine (3) en in geval dat zoiets bij jullie zou gebeuren met die kleine die bij jullie loopt die nog "opgevoed" moet worden de schuld van jou en of moeders als jullie dit toelaten 
Zou anders zijn als de hond zou grommen op het moment dat de kleine gewoon lekker aan het spelen zou zijn of wat dan ook en de hond gewoon zou negeren. Zou Nell terwijl die kleine van mij op de grond aan het spelen was hebben uitgehaald of hebben gesnauwd terwijl daar geen reden voor was, ja dan zou ze hoogstwaarschijnlijk idd een (flinke) tik hebben gekregen ja.
Net zo goed als de kleine hier meer dan eens een tik heeft gehad als ze wel achter de hond aanrende. Kinderen horen niet achter honden aan te rennen. Honden moet je opvoeden maar kinderen ook 
Voorbeeld 4:
Een hond moet gewoon weleens zitten.
Bijna altijd luistert Rakker naar het bevel "zit".
Doet hij dit niet nadat ik hem drie maal dit bevel gegeven heb, dan geef ik hem een klein tikje (nauwelijks een schouderklopje) op zijn bips.
Duidelijkheid voor hondje -> is laat, ik verzin nog wel iets
.
Ik snap dit echt niet hoor. Nogmaals, ik vind echt wel dat een hond af en toe een "corrigerende tik" nodig kan hebben. Maar de situaties zoals jij deze hier neer gooit, zeker ook in combinatie met de leeftijd waarop jij de hond hebt gekregen geven mij nu niet bepaald het idee dat een "corrigerende tik" gerechtvaardigd is. Dit zijn allemaal dingen die je naar mijn idee best op een andere manier kunt aanleren zonder daarvoor je handen te gebruiken
Voorbeeld 5:
Mijn laatste voorbeeld gaat over die keer dat mijn hond uit mijn fietstas stapte omdat hij een ander hondje zag. Met een "niet meer doen hoor, Rakker" voorkom je natuurlijk niet dat dit nooit meer voorkomt en een tweede keer dat de hond dit doet kan hij zo onder de rijdende fiets komen of onder de wielen van een auto die de fiets inhaalt. Dus in dit geval besloot ik dus ook hem een reprimande te geven, zowel vocaal als met een paar tikjes tegen zijn wang. Dit is nadien nooit meer nodig geweest en ik fiets nu zo van Zeist naar Arnhem met de hond in mijn fietstas.
Duidelijkheid voor de held op sokjes-> Ten alle tijden blijven zitten in de fietstas tot baasje zegt dat die eruit kan.
Als dit één maal wekelijks een keer voorkomt dan is het veel, en nooit met kracht.
Ik weet dat veel mensen hier tegen zijn, maar voor de veiligheid van de hond is het denk ik belangrijk om duidelijk een grens aan te geven, en via een klein tikje geef je deze grens op een veel natuurlijker manier aan dan wanneer je je irritatie vocaal laat klinken.
Ook hier snap ik het dus niet. Als jij niet wilt dat je hond uit je fietstas springt moet jij er dus voor zorgen dat hij dat ook niet kan. Dit heeft niets met "grenzen" aangeven te maken. Enige wat ik hier zie is een situatie die op het verkeerde moment nog wel eens dramatisch voor Rakker af zou kunnen lopen.
Jij vind het belangrijk om voor de veiligheid van je hond grenzen aan te geven, maar dit heeft nogmaals naar mijn idee niets met grenzen te maken. Zorg er gewoon voor dat je hond er niet uit kan springen. Zet hem vast en klaar. Hoef jij niet bang te zijn dat hij je mand uitstapt en achter een andere hond aanrent of nog erger onder een auto komt of wat dan ook en je hond hoeft niet gestraft te worden voor iets wat jij hebt nagelaten
Voor de duidelijkheid. Ik ben dus echt wel van mening dat honden in sommige gevallen meer baat hebben bij een tik. Flinke tik of zachte tik. Maar in de situaties die jij dus gegeven hebt, nee, in geen enkele situatie zie ik ook maar enige rechtvaardiging om t ouwe beestje een tik te geven.
Beter geef je jezelf een schop voor de kont en gaat op zijn ouwe leeftijd nog wat trainen of neemt je hond gewoon met zijn "ongemakjes" . Wanneer de dreumes de hond pijn doet door aan zijn oren te trekken dan neem ik de hond in bescherming. Wanneer de dreumes hem nog niet heeft aangeraakt en de hond grauwt al dan is dit in mijn beleving ongeoorloofd. Dreumes moet leren en daar moet hondje geduld mee hebben en verder moet hij er maar op vertrouwen dat ik hem bescherm tegen waggelende dreumessen of dreigende grote honden
Jouw hondje geeft heel duidelijk aan dat hij met rust gelaten wil worden. Hou dat kind dan ook uit zijn buurt, honden hoeven echt niet alles maar leuk te vinden 
Waarom niet in een mandje, eventueel met kooitje, achterop of voorop de fiets?
en dat noem jij duidelijk zijn tegen je hond 
Het is dan ook geen pijn, wel schrik wat dat tikje oproept. En dat is mooi want het werkt. Ik denk niet dat het slecht is.
Dus zorg ik ook nu zo gauw mogelijk dat we even gaan spelen buiten als dit soort gedrag veel voorkomt. Daarna gaat het eigenlijk altijd weer goed.
