beetje gefrustreerd

[chrico]

Ik vind dat ieder vrij staat in zijn keuze, ongeacht de motivatie waarom iemand een hond neemt want dat is bij iedereen een egoistisch besluit

[Muk]

Toch denk ik dat er in de keuze van een hond iets meespeelt daarvan. Kies je een hond puur voor jezelf of kies je een hond ook om een dier een beter leven te geven.
Dus de motivatie die je hebt bij het kiezen van een dier is daarin denk ik zeker medebepalend.

Ben ik wel met je eens, al denk ik niet dat je kunt zeggen dat de ene motivatie beter is dan de andere.
Ik kies voor een oude herplaatser, maar zal een ander die voor een puppy bij een goede fokker kiest niet willen omschrijven als iemand die egoïstischer denkt dan ik.

[Muk]

Die aandoeningen heb je ook bijstamboomloze honden en kruisingen. Alleen is dat minder bekend, omdat daar nooit onderzoek naar is gedaan. Dus gezondheid vind ik persoonlijk een slecht argument om voor een kruising / stamboomloze hond te gaan.

Zolang iemand zijn / haar hond niet bij een broodfokker vandaan haalt vind ik het best.

Ik niet. Als ik een volwassen herder wil kan ik precies zien hoe de heupjes erbij liggen en bij een pup moet je dat nog maar gaan afwachten.
Als je het hebt over de aanschaf van een pup heb je gelijk.

Uiteraard gaat het om het kopen van een pup. Heb het niet zo duidelijk gezegd, maar dat bedoel ik wel.

[renee-uk]

Precies zoals Eline het zegt, voel ik het ook een beetje. Ik kan mezelf er niet goed toe zetten me op de wachtlijst voor een nieuw nestje te zetten, terwijl het asiel helemaal vol zit met honden die daar in principe door mensen terecht gekomen zijn.

Maar dat is toch een keuze die iedereen voor zich maakt?
Ik vind het belachelijk om mensen daarop af te rekenen, denk dat iemand die graag een pup van een bepaald ras wil hebben helemaal niet zit te wachten op een volwassen herplaatshond of een herplaatspup van een ander ras of een kruising.
Als ik een dh wil kom ik ook niet thuis met een golden, zo makkelijk is het toch vaak?

Oh en over de mindere kans op hd bij een willekeurige herderkruising ...
zolang die herder er in zit en je kruist met een ras waar dat ook zo bij is heb je net zo veel kans hoor.
Dan zou ik toch naar een fokker gaan die goed bezig is -en ja daar zul je even naar moeten zoeken- of gaan voor een volwassen herplaatser, die kun je laten rontgenen en dan weet je hoe of wat.

[Arianne88]

Ik zou zelf voor een herplaatser zijn gegaan (uit asiel of rasvereniging, wellicht MP). Maar toen mijn vriend eindelijk de doorslag gaf dat er hier een hond mocht komen, was zijn eis daarbij een pup. Hij wilde het beestje vanaf het begin af aan opvoeden enzovoorts. Toen heb ik aangegeven dat ik een hond bij een goede fokker wilde halen, ouders die getest zijn enzovoorts. En aangezien je dan toch de keus hebt voor een rashond ben ik voor een (oud)Duitse herder gegaan. Over een week of 5/6 krijgen wij onze kleine pup van kennel v. Marjan's Meute.
Wellicht komt er later nog wel een herplaatser bij..

[-Gaby-]

Mijn eerste hond heb ik gevonden op Marktplaats, dat is Rhodin, een Louisiana Catahoula Leopard Dog. Hij was 6 maanden toen we hem kregen, ik wilde de hondensport in met hem en daar is dit ras erg geschikt voor. Helaas bleek hij barslechte heupen te hebben. Dit vind ik echt heel erg en ik wilde daarom graag een hond waarvan de ouders getest zijn op aandoeningen als HD. Uiteindelijk is dit een Tamaskan geworden. Eventueel willen we ook wel een nest fokken in de toekomst, als ze daar geschikt voor blijkt te zijn. Ook vind ik het wel leuk om met andere mensen dingen uit te wisselen over het specifieke ras, dus rasdagen organiseren e.d. Maar er zijn zat honden in een asiel of uit het buitenland die ik ook leuk vind. Ik vind het één zeker niet beter dan het ander, mijn keuze heb ik gewoon gebaseerd op het voorgaande. Ik kan een hond uit het asiel of buitenland erg waarderen, vooral de buitenlanders, dat vind dat vaak hele mooie honden.

Wauw dat je een Leopard dog op marktplaats gevonden hebt. Ik dacht dat het al heel moeilijk was uberhaupt een fokker van ze te vinden

Ja, dat is ook zo. Er is er nu één in het Zuiden van het land en dat is een goede (http://www.catahoulaworld.com/), maar ze heeft geen pups op regelmatige basis. Rhodin stond dus op Marktplaats, net toen wij een hond konden nemen. Ik vond het ras altijd al mooi en was er in geïnteresseerd. Hij zat dus het eerste half jaar van zijn leven in een kennel. De fokker kon hem niet verkopen want hij was doof aan één oor en dat is niet gewenst bij een echte werkhond. We hebben de gok genomen, maar het is erg tegen gevallen. Zijn heupen zijn slecht, door zijn doofheid schrikt hij snel van geluiden waardoor hij nooit helemaal betrouwbaar los kan lopen. Ik had nog nooit zo'n bange hond gezien toen hij eenmaal bij ons thuis was, hij kroop achter ons aan, van bosje naar bosje als we met hem wandelden. Als er iemand op visite kwam schoot hij plassend van angst door de kamer en verstopte zich onder tafeltjes e.d. We hebben er echt heel veel tijd en energie in gestopt, maar hij houdt zijn zorgelijke karakter. Alles is eng, hij heeft altijd het gevoel dat er ergens een addertje onder het gras zit, zo lijkt het. Ik wilde als tweede hond een vrolijke en sociale hond, van een goede fokker die de gezondheidstesten heeft gedaan. We kwamen uiteindelijk uit bij de Tamaskan dus en daar ben ik tot nu toe nog erg blij mee. Maar we hebben haar nog maar net, dus een goed oordeel kan ik nog niet helemaal vellen.
Dus na Rhodin, die ik ook heb genomen uit medelijden, heb ik nu een hond gekocht die ik helemaal uit egoïstische overwegingen heb aangeschaft, en voor Rhodin als gezelschap uiteraard. (Hoewel ik denk dat ze het hier best leuk heeft.) Ik wilde een hond die overal mee naar toe kan en die een geschikte hond is om mee te nemen naar de hondenschool en ik wilde dit keer per sé een pup. In de familie hebben we altijd veel herplaatsers gehad, ik wilde dit ook wel ervaren.

[-Gaby-]

Ik heb overigens bijna al mijn ratten uit opvangen gehaald (12 van de 15), echt met de overweging de zielepietjes mee te nemen om ze een fijn huis te geven.

[Eline*]

Toch denk ik dat er in de keuze van een hond iets meespeelt daarvan. Kies je een hond puur voor jezelf of kies je een hond ook om een dier een beter leven te geven.
Dus de motivatie die je hebt bij het kiezen van een dier is daarin denk ik zeker medebepalend.

Ben ik wel met je eens, al denk ik niet dat je kunt zeggen dat de ene motivatie beter is dan de andere.
Ik kies voor een oude herplaatser, maar zal een ander die voor een puppy bij een goede fokker kiest niet willen omschrijven als iemand die egoïstischer denkt dan ik.

Beter is een waarde-oordeel en ligt dus gevoelig. Maar toch..
Als we zeggen allemaal echt hart hebben voor dieren, we allemaal wensen dat alle honden het goed hebben, dat we dierenleed verafschuwen, dat we graag honden gelukkig zien..waarom dan geen hond, die voldoet aan wat je zoekt, vanuit een herplaatsingscircuit?
Waarom steeds maar weer nieuwe hondjes fokken terwijl we er te veel hebben?
En waarom die fok stimuleren door pups aan te schaffen?
Er worden als we de cijfers moeten geloven jaarlijks zo'n 50.000 pups verhandeld in Nederland.
Dat is veel!

Beter zul je ook mij niet horen zeggen, maar het zou mooi zijn als mensen zich wel meer bewust zijn van alles rondom herplaatsers. Vaak hoor ik toch redenen die als je goed kijkt geen stand houden. Ieder mag doen wat hij wil en je hoeft je tegenover niemand te verantwoorden voor je keuze..maar het zou wel mooi zijn als je de asielhond recht in de ogen kan aankijken met een helder betoog waarom je hem niet wil.

Zo, shoot me!

[Roo]

Precies zoals Eline het zegt, voel ik het ook een beetje. Ik kan mezelf er niet goed toe zetten me op de wachtlijst voor een nieuw nestje te zetten, terwijl het asiel helemaal vol zit met honden die daar in principe door mensen terecht gekomen zijn.

Maar dat is toch een keuze die iedereen voor zich maakt?
Ik vind het belachelijk om mensen daarop af te rekenen, denk dat iemand die graag een pup van een bepaald ras wil hebben helemaal niet zit te wachten op een volwassen herplaatshond of een herplaatspup van een ander ras of een kruising.
Als ik een dh wil kom ik ook niet thuis met een golden, zo makkelijk is het toch vaak?

Oh en over de mindere kans op hd bij een willekeurige herderkruising ...
zolang die herder er in zit en je kruist met een ras waar dat ook zo bij is heb je net zo veel kans hoor.
Dan zou ik toch naar een fokker gaan die goed bezig is -en ja daar zul je even naar moeten zoeken- of gaan voor een volwassen herplaatser, die kun je laten rontgenen en dan weet je hoe of wat.

hm ik zeg ook niet dat ik het mensen kwalijk neem als ze geen asielhond kiezen. Helemaal niet zelfs. Ik denk dat het ook heel erg ligt aan wat voor honden je eerder hebt gehad en wat je ervaringen zijn. Mijn ervaringen zijn voornamelijk met asieldieren. Om even een voorbeeld te geven waarom ik soms zo ben gaan denken;

Onze eigen hond is in Spanje samen met zijn broertjes en zusjes op het laatste moment ontdekt in het asiel. Ze waren daar heengebracht door de eigenaar om een spuitje te krijgen, want de eigenaar wilde er maar twee van de negen houden. Als ik ik nu kijk hoe Elv geworden is, een hele mooie, vitale hond zonder ziektes, mankementen of aandoeningen, dan doet het me toch wel wat om te bedenken dat als die vrouw (die hem ontdekt heeft) niet net op tijd het nestje ontdekt had, Elv netjes een spuitje gekregen zou hebben en niemand ooit geweten dat hij uberhaupt bestaan heeft.
Mijn tante heeft een paar weken een hond gekocht, een rashond. Het maakte haar niet zoveel uit welk ras, maar ze wilde wel persee een rashond met papieren. Ze betaalde er rond de 800 euro voor, maar het hondje is letterlijk ziek, zwak en misselijk. Hij heeft van alles, moet continu naar de dierenarts, is zwaar aan de medicatie.

Dit is natuurlijk lang niet van toepassing op alle rassen en alle mensen. Hier zullen de meeste mensen met een rashond, zoals jullie, dat doen uit liefde voor het ras en de soort hond. Maar heel veel mensen die een (eerste) hond besluiten aan te schaffen denken dat een rashond of papieren garantie zijn voor een "goede hond". Sja en op zulke momenten denk ik dus wel eens, waarom dan geen hond uit een asiel?

Ik weet niet of het compleet rechtvaardig is wat ik hier vertel en denk, maar nu hebben jullie een beetje een idee waarom ik zo denk

[renee-uk]

Beter zul je ook mij niet horen zeggen, maar het zou mooi zijn als mensen zich wel meer bewust zijn van alles rondom herplaatsers. Vaak hoor ik toch redenen die als je goed kijkt geen stand houden. Ieder mag doen wat hij wil en je hoeft je tegenover niemand te verantwoorden voor je keuze..maar het zou wel mooi zijn als je de asielhond recht in de ogen kan aankijken met een helder betoog waarom je hem niet wil.

Zo, shoot me!

Maar Eline, dat is toch een beetje de omgekeerde wereld?
Omdat de helft van de mensheid geen verantwoordelijkheidsgevoel heeft is het toch niet zo dat ik daar een schuldgevoel over zou moeten krijgen?

Stel ik ga naar een asiel en daar zitten drie hondjes die me aanspreken maar ik kan er maar 1 nemen.
Moet ik me dan schuldig voelen tegenover de 2 hondjes die niet mee naar huis gaan en daar blijven zitten?

[Muk]

Zo, shoot me!

Nee, dat zal ik zeker niet doen.

Ik heb jarenlang in een dierenasiel gewerkt en daar zeer veel kneusdieren (dieren die onplaatsbaar waren) uit meegenomen. Bewust, omdat ik ook vind dat juist deze dieren een goed huis verdienen.
Maar iemand die zijn hond bij een hele goede fokker vandaan haalt zie ik zeker niet als slechter. Waar ik wel een pesthekel aan heb is mensen die snel een hond kopen en deze bij een broodfokker of een pretnestfokker vandaan halen. Die mensen daar heb ik zeker wel een oordeel over, want broodfok kun je relatief makkelijk herkennen. Daar hoef je geen kenner voor te zijn.
Fokken is iets dat je in mijn ogen heel zorgvuldig moet doen. Helaas doet het merendeel van de fokkers (ook fokkers van rasverenigingen) dat niet.

[renee-uk]

hm ik zeg ook niet dat ik het mensen kwalijk neem als ze geen asielhond kiezen. Helemaal niet zelfs. Ik denk dat het ook heel erg ligt aan wat voor honden je eerder hebt gehad en wat je ervaringen zijn. Mijn ervaringen zijn voornamelijk met asieldieren. Om even een voorbeeld te geven waarom ik soms zo ben gaan denken;

Onze eigen hond is in Spanje samen met zijn broertjes en zusjes op het laatste moment ontdekt in het asiel. Ze waren daar heengebracht door de eigenaar om een spuitje te krijgen, want de eigenaar wilde er maar twee van de negen houden. Als ik ik nu kijk hoe Elv geworden is, een hele mooie, vitale hond zonder ziektes, mankementen of aandoeningen, dan doet het me toch wel wat om te bedenken dat als die vrouw (die hem ontdekt heeft) niet net op tijd het nestje ontdekt had, Elv netjes een spuitje gekregen zou hebben en niemand ooit geweten dat hij uberhaupt bestaan heeft.
Mijn tante heeft een paar weken een hond gekocht, een rashond. Het maakte haar niet zoveel uit welk ras, maar ze wilde wel persee een rashond met papieren. Ze betaalde er rond de 800 euro voor, maar het hondje is letterlijk ziek, zwak en misselijk. Hij heeft van alles, moet continu naar de dierenarts, is zwaar aan de medicatie.

Dit is natuurlijk lang niet van toepassing op alle rassen en alle mensen. Hier zullen de meeste mensen met een rashond, zoals jullie, dat doen uit liefde voor het ras en de soort hond. Maar heel veel mensen die een (eerste) hond besluiten aan te schaffen denken dat een rashond of papieren garantie zijn voor een "goede hond". Sja en op zulke momenten denk ik dus wel eens, waarom dan geen hond uit een asiel?

Ik weet niet of het compleet rechtvaardig is wat ik hier vertel en denk, maar nu hebben jullie een beetje een idee waarom ik zo denk

Jij trekt conclusies die niet kloppen
Mijn laatste 5 honden waren allemaal rashonden met stamboom maar slechts 1 daarvan is bij mij gekomen als pup, de andere 4 waren herplaatsers.
Een herplaatshondje kan ook heel best een rashond zijn namelijk

En nee een rashond staat niet gelijk aan een gezonde hond, je zult ook bij een rashond een goede fokker moeten kiezen.
Je kunt gewoon twee honden van hetzelfde ras met stambomen op elkaar zetten zonder dat er verder iets bekend is van die honden of dat er tests gedaan zijn en krijgt dan van de RvB netjes een stamboom voor de pups.
Tja en dan heb je een rashond....

[Eline*]

Beter zul je ook mij niet horen zeggen, maar het zou mooi zijn als mensen zich wel meer bewust zijn van alles rondom herplaatsers. Vaak hoor ik toch redenen die als je goed kijkt geen stand houden. Ieder mag doen wat hij wil en je hoeft je tegenover niemand te verantwoorden voor je keuze..maar het zou wel mooi zijn als je de asielhond recht in de ogen kan aankijken met een helder betoog waarom je hem niet wil.

Zo, shoot me!

Maar Eline, dat is toch een beetje de omgekeerde wereld?
Omdat de helft van de mensheid geen verantwoordelijkheidsgevoel heeft is het toch niet zo dat ik daar een schuldgevoel over zou moeten krijgen?

Stel ik ga naar een asiel en daar zitten drie hondjes die me aanspreken maar ik kan er maar 1 nemen.
Moet ik me dan schuldig voelen tegenover de 2 hondjes die niet mee naar huis gaan en daar blijven zitten?

Ik kan je even niet volgen. Als je 1 hond zou meenemen omdat je 1 hond zoekt is het toch klaar? Of kies je dan liever de pup en laat je alle drie de honden zitten?
Dat is namelijk waar het in mijn ogen over gaat.
Een schuldgevoel krijg je pas als je daadwerkelijk vind dat je iets niet goed doet.
Als je een schuldgevoel krijgt omdat je een baasloze hond laat zitten voor een pup is dat in mijn ogen dus een signaal.
Ik heb nog nooit enig schuldgevoel gehad bij de aanschaf van mijn honden. Zou ik een pup uitkiezen bij een fokker zou ik dat denk ik inderdaad wel hebben. Voor mij dus iets waar ik dan naar luister. Maar dat ligt voor iedereen anders en dat mag ook.

[Muk]

Jij trekt conclusies die niet kloppen
Mijn laatste 5 honden waren allemaal rashonden met stamboom maar slechts 1 daarvan is bij mij gekomen als pup, de andere 4 waren herplaatsers.
Een herplaatshondje kan ook heel best een rashond zijn namelijk

En nee een rashond staat niet gelijk aan een gezonde hond, je zult ook bij een rashond een goede fokker moeten kiezen.
Je kunt gewoon twee honden van hetzelfde ras met stambomen op elkaar zetten zonder dat er verder iets bekend is van die honden of dat er tests gedaan zijn en krijgt dan van de RvB netjes een stamboom voor de pups.
Tja en dan heb je een rashond....

Helemaal mee eens.
De meeste mensen denken volgens mij nog altijd dat kruisingen / stamboomloze honden gezonder zijn dan rashonden.

[Jaap*]

Ik val op een type hond, niet op een ras. Ik ben rasongevoelig.
En daarom zal ik waarschijnlijk ook nooit een rashond aanschaffen. Doe mij er maar één van de plank.
Voor mij hoeft er niet speciaal iets gemaakt te worden. Honden genoeg om uit te kiezen.
Ik gun iedereen een rashond, maar soms snap ik ook niet waarom iemand beslist een bepaald ras zoekt.
We hebben wel eens eerder een topic gehad over die vragen van mensen die een hond zoeken, en met de meest vreemdsoortige hondenrassen op de proppen komen om te vragen of dat iets voor ze is.
Ik denk dan echt: Volgens mij zoek je gewoon een leuke hónd. Wat moet je met die hondenencyclopedie, weg ermee.

[duitse herder]

ik vraag mij altijd af waarom mensen denken dat ze daar een oordeel over moeten heben.

ik koop de hond die mij aanstaat. ik wil niks omdat het zo zielig is. daarvoor koop ik geen hond namelijk. zielig is een leuk motief, maar zielig gaat ook 10 jaar mee... ik vind dat een slechte reden voor een keus.

Dit dus. Ik neem een hond omdat ik een hond wil. ik wil een gezonde hond en er mee kunnen sporten, sociaal is ook een eis van mij. Nu heb ik een stamboomhond, dat zal altijd wel zo blijven. Maar ik sluit een rasloze kruising ook niet uit, maar dan wel als volwassen exemplaar.

[Machie]

Ik heb een geweldige kruising die als pup gekomen is en een heerlijke rashond die als herplaatser gekomen is. In welk hokje moet ik nu?

[Roo]

hm ik zeg ook niet dat ik het mensen kwalijk neem als ze geen asielhond kiezen. Helemaal niet zelfs. Ik denk dat het ook heel erg ligt aan wat voor honden je eerder hebt gehad en wat je ervaringen zijn. Mijn ervaringen zijn voornamelijk met asieldieren. Om even een voorbeeld te geven waarom ik soms zo ben gaan denken;

Onze eigen hond is in Spanje samen met zijn broertjes en zusjes op het laatste moment ontdekt in het asiel. Ze waren daar heengebracht door de eigenaar om een spuitje te krijgen, want de eigenaar wilde er maar twee van de negen houden. Als ik ik nu kijk hoe Elv geworden is, een hele mooie, vitale hond zonder ziektes, mankementen of aandoeningen, dan doet het me toch wel wat om te bedenken dat als die vrouw (die hem ontdekt heeft) niet net op tijd het nestje ontdekt had, Elv netjes een spuitje gekregen zou hebben en niemand ooit geweten dat hij uberhaupt bestaan heeft.
Mijn tante heeft een paar weken een hond gekocht, een rashond. Het maakte haar niet zoveel uit welk ras, maar ze wilde wel persee een rashond met papieren. Ze betaalde er rond de 800 euro voor, maar het hondje is letterlijk ziek, zwak en misselijk. Hij heeft van alles, moet continu naar de dierenarts, is zwaar aan de medicatie.

Dit is natuurlijk lang niet van toepassing op alle rassen en alle mensen. Hier zullen de meeste mensen met een rashond, zoals jullie, dat doen uit liefde voor het ras en de soort hond. Maar heel veel mensen die een (eerste) hond besluiten aan te schaffen denken dat een rashond of papieren garantie zijn voor een "goede hond". Sja en op zulke momenten denk ik dus wel eens, waarom dan geen hond uit een asiel?

Ik weet niet of het compleet rechtvaardig is wat ik hier vertel en denk, maar nu hebben jullie een beetje een idee waarom ik zo denk

Jij trekt conclusies die niet kloppen
Mijn laatste 5 honden waren allemaal rashonden met stamboom maar slechts 1 daarvan is bij mij gekomen als pup, de andere 4 waren herplaatsers.
Een herplaatshondje kan ook heel best een rashond zijn namelijk

En nee een rashond staat niet gelijk aan een gezonde hond, je zult ook bij een rashond een goede fokker moeten kiezen.
Je kunt gewoon twee honden van hetzelfde ras met stambomen op elkaar zetten zonder dat er verder iets bekend is van die honden of dat er tests gedaan zijn en krijgt dan van de RvB netjes een stamboom voor de pups.
Tja en dan heb je een rashond....

Klopt, een herplaatshondje kan inderdaad goed een rashond zijn. Maar het merendeel van de asielhonden zijn geen "pure" rashonden, die in het buitenland al helemaal niet. Wat ik meer probeerde te zeggen; ik heb nu minstens tien mensen of gezinnen meegemaakt die een hond wilden, en als ze dan wel aan de optie asielhond/buitenlandse hond denken, wuiven ze het een beetje weg in de trant van "je weet nooit van wat voor honden dat zijn en wat voor gebreken en ziektes ze allemaal meebrengen". Athans, dat zijn mijn ervaringen hier. Terwijl het wetenschappelijk bewezen is dat kruisingen langer leven en gezonder zijn. Al helemaal sommige honden uit bijvoorbeeld Spanje, die geen kruisingen meer zijn, maar complete bastaards, en die ook nog als puppy wisten te overleven zonder medicatie. In het nestje van mijn eigen hond heeft Parvo geheerst omdat niemand voor ze zorgde. Twee pups zijn hieraan overleden, de rest hebben het overleefd/waren niet vatbaar. Dus juist dit soort honden zijn over het algemeen erg sterke honden, maar mensen schijnen vaak het tegenovergestelde te denken.

[renee-uk]

Ik kan je even niet volgen. Als je 1 hond zou meenemen omdat je 1 hond zoekt is het toch klaar? Of kies je dan liever de pup en laat je alle drie de honden zitten?
Dat is namelijk waar het in mijn ogen over gaat.
Een schuldgevoel krijg je pas als je daadwerkelijk vind dat je iets niet goed doet.
Als je een schuldgevoel krijgt omdat je een baasloze hond laat zitten voor een pup is dat in mijn ogen dus een signaal.
Ik heb nog nooit enig schuldgevoel gehad bij de aanschaf van mijn honden. Zou ik een pup uitkiezen bij een fokker zou ik dat denk ik inderdaad wel hebben. Voor mij dus iets waar ik dan naar luister. Maar dat ligt voor iedereen anders en dat mag ook.

Nou weet je, ik heb me best schuldig gevoeld toen ik Jan aanschafte en eigenlijk zonder reden want ik heb mijn deel aan herplaatsers heus wel gehad.
Maar ik heb mezelf er wel degelijk van moeten overtuigen dat ook ik best een pup mocht hebben en pas toen ik besloten had dat de volgende hond weer een herplaatser zou zijn had ik echt vrede met mijn keus voor een pup.

Ik zit ook best al in over wat er gaat gebeuren als een van mijn huidige honden gaat hemelen.
Dan komt er inderdaad weer een herplaatser en zoals het er nu uitziet voor het eerst van mijn leven een hond uit het asiel.
Maar ik kan nu al nachtmerries hebben bij de gedachte aan al die andere hondjes die ik dan niet kan redden omdat ik nou eenmaal niet kan stapelen hier.

Noem me maar gek, denk dat je dan nog gelijk hebt ook

[Roo]

Ik heb een geweldige kruising die als pup gekomen is en een heerlijke rashond die als herplaatser gekomen is. In welk hokje moet ik nu?

Oh jij arme hokjes-loze! Kom anders bij ons in het wij-houden-van-honden-hokje, daar is het al betrekkelijk druk, maar je past er nog wel bij!

[renee-uk]

Terwijl het wetenschappelijk bewezen is dat kruisingen langer leven en gezonder zijn.

heb je daar ook documentatie over?

[Machie]

]

Klopt, een herplaatshondje kan inderdaad goed een rashond zijn. Maar het merendeel van de asielhonden zijn geen "pure" rashonden, die in het buitenland al helemaal niet. Wat ik meer probeerde te zeggen; ik heb nu minstens tien mensen of gezinnen meegemaakt die een hond wilden, en als ze dan wel aan de optie asielhond/buitenlandse hond denken, wuiven ze het een beetje weg in de trant van "je weet nooit van wat voor honden dat zijn en wat voor gebreken en ziektes ze allemaal meebrengen". Athans, dat zijn mijn ervaringen hier. Terwijl het wetenschappelijk bewezen is dat kruisingen langer leven en gezonder zijn. Al helemaal sommige honden uit bijvoorbeeld Spanje, die geen kruisingen meer zijn, maar complete bastaards, en die ook nog als puppy wisten te overleven zonder medicatie. In het nestje van mijn eigen hond heeft Parvo geheerst omdat niemand voor ze zorgde. Twee pups zijn hieraan overleden, de rest hebben het overleefd/waren niet vatbaar. Dus juist dit soort honden zijn over het algemeen erg sterke honden, maar mensen schijnen vaak het tegenovergestelde te denken.

Mag ik daar eens publicaties van zien?

Verder, ik wil geen asielhond uit het buitenland. Heel persoonlijk maar ik haal ze liever uit nederland. We hebben ook gekeken in nederland. Honden zat, maar veel met gedragsproblemen die ik niet zag zitten of rassen die ik niet zitten zag... tsja, dan een herplaats rashond, ook prima

[Roo]

Terwijl het wetenschappelijk bewezen is dat kruisingen langer leven en gezonder zijn.

heb je daar ook documentatie over?

um ja die had ik wel. wacht even dan, moet even zoeken

[Inc]

Terwijl het wetenschappelijk bewezen is dat kruisingen langer leven en gezonder zijn.

heb je daar ook documentatie over?

Ik geloof dat best als het om een onherleidbaar kruisinghondje gaat.
Maar niet als het gaat om een kruising van twee rashonden waar vaak erfelijke problemen bij voorkomen.

[Danoontje powerrr]

Ik heb ooit in een erg ver verleden eens een topic geopend met een stelling in de trant van ( ik weet het niet meer precies) dat mensen die bewust kiezen voor een herplaatshond meer moreel besef hebben dan mensen die persé een pup willen.

En wat dan als je beide hebt? Een wannabe-moraalridder?

[Nakisha]

Ik ben er één die zegt; ik zie 't vanzelf. Ik hoef niet zo nodig een rashond en ook niet per sé specifiek een pupje.
Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Pupje Rhodi (kruising mechel/tervuerense) was nummer één, herplaatser Branco (franse bull, geen papier) van marktplaats met 1 jaar oud werd nummer 2. Van beiden geen spijt, al is Rhodi best moeilijk en kwakkelde Branco ineens kortgeleden met zijn rug. Ik heb heel bewust voor allebei gekozen en houd zielsveel van ze.

Ik heb gezegd; na overlijden van één van de twee komt er niet direct een nieuwe hond, na overlijden van de tweede misschien ook nog niet, maar uiteindelijk zou ik toch later graag weer een hondje willen. Tegen die tijd word het gewoon kijken waar ik tegenaanloop, ik houd alle opties open, van asiels tot goede fokker. Ik kijk gewoon rond en zie wel wat er op mijn pad komt. Maar inschrijven op een wachtlijst, dat doe ik waarschijnlijk nooit. Daarvoor ben ik niet genoeg ras-verknocht.

[ranetje]

Ik zoek een bepaald type hond omdat is het karakter aangenaam vind en er een bepaalde aanleg in zit.
Bij de ene hond zal die aanleg er gemakkelijker uit te halen zijn dan bij de andere.
Daar zit ik niet zo mee, maar een karakter moet me aanspreken.

Dat is de reden dat ik heb gekozen voor een ras.

Me "schuldig" voelen omdat er zo veel mensen "geen zin" meer in hun hond hebben (alle legitime redenen en onzin redenen bij elkaar) en ze naar het asiel brengen of op MP zetten en ik er dan niet eentje uit vis om in huis te nemen, lijkt me nogal onzinnig.
Ik vond het vroeger ook al geen argument dat ik mijn bordje leeg moest eten omdat de kindertjes in China zo'n honger hebben

[renee-uk]

Terwijl het wetenschappelijk bewezen is dat kruisingen langer leven en gezonder zijn.

heb je daar ook documentatie over?

Ik geloof dat best als het om een onherleidbaar kruisinghondje gaat.
Maar niet als het gaat om een kruising van twee rashonden waar vaak erfelijke problemen bij voorkomen.

ik ben het met je eens, vandaar dat ik me niet kan vinden in de algemene stelling dat kruisingen gezonder zijn dan rashonden en graag documentatie wil zien waarin dat onderscheid niet gemaakt wordt

[Roo]

Terwijl het wetenschappelijk bewezen is dat kruisingen langer leven en gezonder zijn.

heb je daar ook documentatie over?

Had het destijds van http://en.wikipedia.org/wiki/Mixed-breed_dog en nog wat andere honden/dierenarts sites, maar die ben ik zo snel uit het oog verloren. Er zijn dus redelijk wat onderzoeken geweest wat betreft de gezondheid en gehaalde leeftijd van rashonden tegenover kruisingen en bastaards. Dit stukje tekst dat ik hier plak geeft het samengevat weer, op de wikipedia-pagina worden de bronnen aangegeven

Het kan overigens wel zo zijn dat een kruising de slechtste eigenschappen van beide ouders overerft. Dat staat er ook in vermeld. Maar hiermee rekening gehouden schijnen kruisingen toch nog altijd iets gezonder te zijn.

The theory of hybrid vigor suggests that as a group, dogs of varied ancestry will be healthier than their purebred counterparts. In purebred dogs, intentionally breeding dogs of very similar appearance over several generations produces animals that carry many of the same alleles, some of which are detrimental. This is especially true if the dogs are closely related. This inbreeding among purebreds has exposed various genetic health problems not readily apparent in less uniform populations. Mixed-breed dogs are more genetically diverse due to the more haphazard nature of their parents' mating. "Haphazard" is not the same as "random" to a geneticist. The offspring of such matings might be less likely to express certain genetic disorders because there might be a decreased chance that both parents carry the same detrimental recessive alleles. However, some deleterious recessives occur across many seemingly unrelated breeds, and therefore merely mixing breeds is no guarantee of genetic health.

In fact, crossbreeding two poor specimens together does not guarantee the resulting offspring will be healthier than the parents because the offspring could inherit the worst traits of both parents. This is commonly seen in dogs from puppy mills.[5] Healthy traits have been lost in many purebred dogs lines because many breeders of showdogs are more interested are more interested in conformation - the physical attributes of the dogs in relation to the breed standard - than in the health and working temperament for which the dog was originally bred.

Purebred and mixed-breed dogs are equally susceptible to most non-genetic ailments, such as rabies, distemper, injury, and infestation by parasites.

Several studies have shown that mixed-breed dogs have a health advantage. A German study finds that "Mongrels require less veterinary treatment".[6] Studies in Sweden have found that "Mongrel dogs are less prone to many diseases than the average purebred dog"[7] and, referring to death rates, “Mongrels were consistently in the low risk category”.[8]

In one landmark study, the effect of breed on longevity in the pet dog was analyzed using mortality data from 23,535 pet dogs. The data was obtained from North American veterinary teaching hospitals. The median age at death was determined for pure and mixed breed dogs of different body weights. Within each body weight category, the median age at death was lower for pure breed dogs compared with mixed breed dogs. The median age at death was "8.5 years for all mixed breed dogs, and 6.7 years for all pure breed dogs" in the study.[9]

A 2003 study in Denmark also found "Higher average longevity of mixed-breed dogs (grouped together).[10]

[Inc]

Ik ook niet hoor! Ik verbaas me nog steeds dat Diesel (vooralsnog) redelijke heupen lijkt te hebben *afkloppen*.

@Rahanna: Wikipedia is geen betrouwbare bron. Iedereen kan daar van allerlei onzin neerplanten!