Het HondenForum

Tussen de eerste en tweede loopsheid vind ik een prima leeftijd om te castreren voor een teef.
Niet, zoals ze bij sommige rassen doen, al voor ze naar de nieuwe baasjes gaan.

Ik heb een teefje van 2 waarbij ik nog steeds twijfel en zolang ik twijfel laat ik haar in tact. Juist omdat het een pittige tante met nu al een flinke vacht is, durf ik het nu niet aan. Nu is het een onzekere hond en haar hormonen hebben duidelijk invloed op haar gedrag. Als ze zelfverzekerder zou worden vind ik dat prima, maar niet zekerder in haar onzekere gedrag. En daar vrees ik een beetje voor. Dus voorlopig laat ik het zo, tenzij er medische redenen zouden zijn.
Mijn andere twee honden zijn met 6 maanden voor de eerste loopsheid en met 12 maanden na de eerste loopsheid gecastreerd.

Tja, altijd lastig dit soort beslissingen. Smokey heb ik laten castereren toe ze één keer loops is geweest en ik vond het moeilijk. Zal ik wel, zal ik niet. Qua rangorde maakt het hier helemaal niks uit maar daar heb jezelf ook wel iets in te vertellen. Als ze hier een soort van machtspelletjes gaan doen, kap ik het na een tijdje altijd af. En volgens mij maakt het niet uit of er wel of niet gecastereerd is

Saar is heel jong gecastreerd, en ik moet zeggen dat het me bij Vera verbaasde hoelang ze toch nog echt wel 'niet volwassen' bleef. Ze is nu 4 keer loops geweest (ze is 3 jaar). De laatste loopsheid was in Januari, en eigenlijk nu pas heb ik steeds iets van "verhip, ze begint nu echt wel volwassen te worden" in haar gedrag. De vraag is natuurlijk alleen in hoeverre dat ook gewoon zo gegaan was als ze na de eerste loopsheid gecastreerd was, dat kan je natuurlijk nooit testen Maar het heeft bij haar dus wel wat loopsheden geduurd voordat er echte volwassenheid kwam in gedrag.
Ik ben verder overigens helemaal niet tegen castratie, zou het zelf ook na de eerste loopsheid doen denk ik als ik sowieso al wist dat ik het wilde laten doen. Maar Vera heeft ruim 8 maanden tussen de loopsheden zitten, en gaat er vrij fluitend doorheen, zonder noemenswaardige schijnzwangerschap.

Ons logeerkooikertje is na haar eerste loopsheid gesteriliseerd.
Nu we zelf een pup hebben en ik hier een paar maanden aan het
lezen ben kom ik toch tot de conclusie dat wij daar zelf niet zo
vroeg aan beginnen. Ik lees teveel dat ze blijven "hangen" in hun
geestelijke ontwikkeling. En eerlijk gezegd herken ik daar wel een
hoop in bij het kooikertje.......

Nog een argument ter overweging, als het inderdaad een tamelijk dominante teef is.
Ik laat Skadi bij voorkeur niet castreren (want dat is steriliseren, bij honden, ze halen het zaakje weg), tenzij er echt een medische noodzaak voor is.
Want, zoals ik beargumenteerde tegen mijn dierenarts: "Méér testosteron heeft ze écht niet nodig, hoor!".
Ik vind d'r zo al pittig zat

ik laat al mijn teven vóór de eerste loopsheid castreren...

en geen van allen zijn feller ,dominanter of hebben weet ik wat voor problemen...

mariaa schreef:Ik weet dat er ook veel tegenstanders zijn van castratie bij honden
Maar ik zou nu meer de discussie willen voeren over de beste leeftijd om te castreren bij een teefje en daar de argumenten van....

Ik heb een jong gecastreerde teef, waarschijnlijk voor het 1e jaar, misschien net na of voor de eerste loopsheid, dat weten we domweg niet. Maar ik zie geen echt kleutergedrag. Ze is lekker speels (nog steeds, en ze is nu een jaar of 7), ze is helemaal wild van volle reuen en inmiddels is ze verstandig genoeg om al te stoere teven netjes uit de weg te gaan. Vacht is perfect (maar okee, het is een korthaar), en met alle respect, ze heeft niet zo'n onsmakelijke flubbermuts. Een bevriende fokker vertelde me dat ze waarschijnlijk voor de eerste loopsheid gecastreerd is gezien haar keurige kontje.

Ik blijf het met reuen een ander verhaal vinden, maar een teef vroeg castreren lijkt mij prima.

Mijn Bella is anderhalve maand geleden laparoscopisch gecastreerd, dat was 3 maanden na haar eerste loopsheid. Bella was toen 14 maanden oud en uitgegroeid.
De reden voor castratie was voor mij heel simpel: Dat ze niet 2 x per jaar 3 weken aan de lijn moet. Het is namelijk haar lust en haar leven om heerlijk los te rennen en 3 weken aan de lijn werd ze doodongelukkig van
Bella is een vrij onzeker maar heel vrolijk hondje. Na haar castratie wordt ze nu langzaamaan wat minder onzeker, maar ik vind het moeilijk te beoordelen of dit komt doordat ze wat volwassener wordt of dat het door de castratie komt Verder merk ik geen verschil met vóór de castratie bij haar, ook niet wat rangorde betreft.

BellaDonna schreef:Mijn Bella is anderhalve maand geleden laparoscopisch gecastreerd, dat was 3 maanden na haar eerste loopsheid. Bella was toen 14 maanden oud en uitgegroeid.
.

Wij zouden het ook laparoscopisch laten doen, we hebben hier zeer goede ervaring mee met Dolly.

Vroeger hield castratie volgens mij in dat de baarmoeder en eierstokken verwijderd werden. Nu laten ze de baarmoeder zitten als het effe kan en verwijderen ze alleen de eierstokken. Ik denk dat dit een hoop scheelt voor een hond, dat is bij mensen namelijk ook zo wat betreft de hormoonhuishouding.

Ik weet dat mijn dierenarts er hartsgrondig voor pleit om een teef tenminste 1x loops te laten worden. Omdat dit gepaard gaat met hormonen die bijdragen aan de fysieke ontwikkeling van een hond en een hond moet wel klaar zijn met de ontwikkeling voordat je gaat castreren.
Laat je een hond eerder castreren, gaat dit vaak tenkoste van de vacht. Die wordt er niet mooier van. De hoedanigheid van de vacht staat dus onder invloed van hormonen.

Ik heb drie teefjes. Die alledrie loops laten worden (heb het een keer meegemaakt, alledrie tegelijk en ik werd stapelgek) is niet te doen. Daarnaast heb ik een gegronde angst voor baarmoederontsteking, met name de pyometra. Ik heb dat een paar keer meegemaakt en gelukkig was ik nog net op tijd. Maar owee als je te laat bent....

Alledrie mijn huidige honden hadden baarmoederontsteking waardoor de dierenarts besloot niet alleen de eierstokken te verwijderen maar ook de baarmoeder. Mijn vorige hond had een pyometra en de hond daarvoor ook. Kennelijk komt dit vaak voor bij honden maar ik heb gehoord ook bij katten en konijnen.

Dit is voor mij de reden dat ik dus altijd zal kiezen voor castratie. Hoewel ik toch ook altijd weer een drempel over moet. Want je hond laten opereren terwijl dat niet direct nodig is, is voor mij best pittig.

Nanna schreef:

iones schreef:Vroeger hield castratie volgens mij in dat de baarmoeder en eierstokken verwijderd werden. Nu laten ze de baarmoeder zitten als het effe kan en verwijderen ze alleen de eierstokken. Ik denk dat dit een hoop scheelt voor een hond, dat is bij mensen namelijk ook zo wat betreft de hormoonhuishouding.

De baarmoeder zelf produceert helemaal niets aan hormonen Dat is gewoon een lege zak, welbeschouwd. Dat ze die laten zitten heeft meer met het versimpelen van de operatie te maken dan met één of andere hormoonproductie op gang houden.

Het is niet alleen versimpelen van de operatie. Een baarmoeder kan gaan ontsteken, maar de oorzaak daarvan ligt niet bij de baarmoeder zelf, maar bij de ovaria. Als die dus verwijderd zijn, is de kans op baarmoederonsteking aanzienlijk minder.

Van huis uit heb ik altijd teven gehad, twee, drie tot vier bij elkaar. Mijn moeder liet ze altijd castreren, of ze waren dat al als we ze uit het asiel haalden. Ik had altijd 'geleerd' om te castreren na de eerste loopsheid.
En toen kreeg ik Dirkje (geboren december 2009). Met haar was ik juist van plan de boel eens intact te laten. Het afgelopen jaar heb ik andere mensen ontmoet, andere inzichten gekregen. Ik wilde eens niet ingrijpen in de hormoonhuishouding. Helaas besloot de natuur anders. Na haar eerste loopsheid met acht maanden werd ze schijnzwanger. En ze bleef dit, ondanks alle interventies, zes maanden lang. Deze alphateef tolereerde de andere (gecastreerde) dames in huis al niet, maar het was letterlijk levensgevaarlijk vanwege die schijndracht. Ze bleef maar melk geven, lapjes verzamelen, echt heel naar. En ik zag de bui al hangen qua melkklieren, ontsteking en erger. In februari 2011 heb ik haar dus alsnog laten castreren (eierstokken verwijderen). Zo'n 100 dagen na de eerste dag van laatste loopsheid is het beste, maar ik kon niet anders op dat moment. Op de 'geschikte' tijd was ze net geopereerd dus dat was geen optie. En wachten tot de volgende loopsheid had mijn andere teef niet overleefd vrees ik.
Uit verschillende gesprekken met gedragstherapeut en verschillende dierenartsen, waaronder Tannetje (Koning) en Atjo Westerhuis (Dodewaard), heb ik er trouwens het volgende van begrepen. Het baarmoederontstekingstuk zal iedereen wel bekend zijn. Melkkliertumoren zijn echter ook van die vervelende dingen. Er is mij verteld dat als je je teef laat castreren nadat ze loops is geweest, dat je dan echt niet voorkomt dat ze melkkliertumoren krijgt. En, als je een teef hebt die in aanleg pittig is, loop je aardige kans dat ze nog pittiger wordt. Maar ja, wij konden niet anders dus het zij zo.

Hier is ze gecastreerd tussen de eerste en de tweede loopsheid door, op een maand of 16 denk ik.

De volgende keer zou ik het na de tweede loopsheid doen, omdat ze, denk ik, net dat tikkeltje volwassener zijn.

Je reden om te castreren vind ik wel een beetje vreemd. Volgens mij kun je geen teef van haar alfa-ambities afbrengen door te castreren.

iones schreef:
Laat je een hond eerder castreren, gaat dit vaak tenkoste van de vacht. Die wordt er niet mooier van. De hoedanigheid van de vacht staat dus onder invloed van hormonen.

Het laatste is correct, maar het heeft niks te maken met het moment van castreren. Het vachttype als van een Berner Sennen, Golden Retriever etc wordt altijd negatief beïnvloed door castratie. Of je nu met één of acht jaar castreert. Daarom schaf ik me nooit een teef aan met dat vachttype.

Ga niet eens alles zitten lezen omdat het ws toch gaat over wel of niet castreren maar voor het geval je nog geen fatsoenlijk antwoord hebt gehad.

Het beste is om te castreren 3 maanden na het einde van de loopsheid. Dan is de baarmoeder ''rustig'' en het minste door bloedt.

Sita is na haar derde loopsheid gecastreerd. En bij haar totaal niets gemerkt van gedragsverandering. De stabiele hond tussen die ze was tussen haar poolstreek is, is ze nu continue.

1 golden teef laten steriliseren 3 maanden na de eerste loopsheid op advies van de dierenarts (20 jaar geleden) en daar erg spijt van gehad. oke, ze heeft nooit een baarmoederonsteking gehad of mamatumoren maar wel kanker aan de milt. haar gedrag veranderde van een lieve golden naar een vrij pinnige golden die niks meer met andere honden te maken wilde hebben en een giga shitvacht.
mijn 2e golden laten steriliseren ivm een baarmoederontsteking en ook zij veranderde van gedrag, zij werd wel dikker ondanks dat ze minder eten kreeg en ook zij kreeg een shitvacht.
ik heb nu een tollerteef van 6 jaar en zij is nog gewoon intact en dat houden we zo. ze heeft een cyclus van 8 maanden en dat is prima te doen. wel is ze nu voor het eerst schijnzwanger geweest.
ellen

Hanneke2 schreef: en met alle respect, ze heeft niet zo'n onsmakelijke flubbermuts. Een bevriende fokker vertelde me dat ze waarschijnlijk voor de eerste loopsheid gecastreerd is gezien haar keurige kontje.

Ik heb hier een intacte teef rondlopen en daar is echt niks aan te zien hoor. En al zou dat wel zo zijn, is dat nou werkelijk iets om je druk om te maken?

Sanne!! schreef:Ga niet eens alles zitten lezen omdat het ws toch gaat over wel of niet castreren maar voor het geval je nog geen fatsoenlijk antwoord hebt gehad.

Misschien had je dan toch maar beter wel alles kunnen lezen?

je weet duidelijk niet hoe dit topics vaak lopen.

Sanne!! schreef:je weet duidelijk niet hoe dit topics vaak lopen.

Ik kom hier wel wat langer dan vandaag. Ik weet best hoe een topic over castreren kan lopen maar om nou meteen van leer te trekken zonder dat je weet wat er al gepost is, vind ik een beetje kortzichtig. Hoe kun je nou aan een discussie deelnemen als je helemaal niet weet wat er gezegd wordt/is?

Flamme is gecastreerd tussen haar 2e en 3e loopsheid in. Ze was toen ruim 2,5 jaar. Mocht ik nog een keer besluiten om een teef te laten castreren (wat me sterk lijkt) dan wacht ik ook weer tot rond die leeftijd.

Reden daarvan is dat ik vind dat een hond lichemalijk en geestelijk volwassen moet zijn. Dat zijn ze eerder naar mijn mening niet voldoende, zeker niet het ras wat Flamme is (een saarlooswolfhond).
Overigens is Flamme d'r vacht een verschrikking 2 x per jaar. het verharen duurt eindeloos en ze ziet er uit als een geplukte kip. gedragsverandering heb ik niet gemerkt, maar Flamme is altijd al een dominante tante geweest.

ik laat mijn teefjes voor de eerste loopsheid castreren,en daar is lichamelijk en geestelijk niets mis mee hoor...


zijn allemaal volwassen stabiele vriendelijk honden...de eerst volgende teef wordt weer voor de eerste loopsheid gecastreerd..

ik zie niet in wat oestrogeen moet doen behalve het lichaam klaar maken om voortteplanten,en daarbij vergroot je enorm de kans op melkkliertumoren (ben daar 1 hond aan verloren ,een oudje die we uit het asiel hadden gehaald,wat een onnodige dood was dat...),en aangezien ik niet fok en ook geen enkele behoefte eraan heb nog meer hondjes op de wereld te zetten,worden teefjes hier steriel gemaakt

overigens heb ik ook geen last van te dikke teefjes (sterker nog moet er aardig aan voeren om ze op gewicht te houden) ,of slechte vachten,maar moet wel zeggen dat ik kortharige honden heb,en die hebben minder last met hun vacht..

nee voor mij nog geen enkel nadeel gezien om ze wél loops te laten worden... (met alle risico's later van dien)

Kimmie: je weet toch helemaal niet hoe je teven geweest zouden zijn als je ze later had gecastreerd Ik vind dat Izzie nu pas 'af' is. Tussen de eerste en derde loopsheid is ze nog enorm veranderd. Je weet niet hoe dat gelopen was als ik haar vroeg gecastreerd had. Zullen we ook nooit weten

nee dat weet je niet,maar dan nog kan ik niet zeggen dat ik hier honden heb die niet geestelijk of lichamelijk volgroeit zijn...

(overigens vind ik het niet vreemd dat honden nog erg veranderen tussen hun 2 de en 3de levensjaar,dat doet een gecastreerde teef ook,ook die worden gewoon volwassen,het is echt niet zo dat die stil blijven staan op een leeftijd van 8 maanden ofzo)

zijn gewoon fijne stabiele honden,goed uitgegroeit,mooie bouw,goed in hun vacht...

overigens hebben we onze eerste labrador op 6 jarige leeftijd gecastreerd en daar was echt geen verschil in te merken tussen voor/na ,en mijn eerste gekregen rottweiler was 2 en niet gecastreerd,deze werd loops,daarna schijnzwanger en toen dood ziek van een fikse baarmoederontsteking en werd met spoed op een zondagavond geopereerd..

maar ook die is daarna echt 0,0 veranderd en die had nou best wat waakser en feller mogen worden ,maar noppes...bleef de lieve vrolijke hond die ze daarvoor ook al was...

als ik die 2 honden vergelijk met de honden die ik voor de eerste loopsheid heb laten castreren zie ik echt geen verschil in karakter bouw...enz... (vind de honden die ik nu heb zelfs mooier uitgegroeit als ik eerlijk moet zijn... )

Ik vind het lastig om te zeggen bij teven. Gewoon niet genoeg zicht op. Bij reuen kan iemand hoog en laag springen, maar ik zie en merk het verschil tussen castraten en intacte reuen echt. Maar logischerwijs zou er een verschil moeten zijn tussen gecastreerde en niet gecastreerde teven. Je haalt wel even iets uit de hond wat invloed heeft op het 'zijn'. Het is vreemd om te stellen dat de teef 100% hetzelfde is en blijft.

ik moet zeggen dat ik reuen zelf niet castreer zolang ze niet de hele dag met hun hormonen bezig zijn,dus ik had een volle dogo reu en nu nog een volle rottweiler reu,maar heb veel opvangers en dat zijn tot nog toe (vroeg)gecastreerde reuen en tja...om nu te zeggen dat er zo'n enorm verschil zit tussen de castraten en volle reuen??


en dan zijn het ook nog eens honden van hetzelfde ras,dus niet echt heel verschillende rassen ofzo..maar nu moet ik ook zeggen dat ik er niet zo heel erg mee bezig ben ,ik neem de honden zoals ze zijn,en ik behandel de volle reu niet anders als een castraat bv...

nu heb ik op het moment een jonge reu lopen ( 7 maanden oud) en die heeft maar 1 ingedaald balletje,zoals het er nu uitziet zal ik mijn eerste reu (eigen) moeten laten castreren...

de dogo reu is uiteindelijk op 9 jarige leeftijd gecastreerd vanwege teelbal kanker,en is een half jaar later overleden,dus daar kan ik niet van zeggen of het nu echt veel invloed had op zijn karakter.

de rottweilerreu is gewoon super lief makkelijk ventje,en ik zie geen reden deze om wat dan ook te castreren,alhoewel hij vorig jaar bloed druppelde en toen was ik wel bang dat het zijn prostaat was,maar dat was het gelukkig niet...

maar verschil in karakter bij de later gecastreerde teefje...écht niets van gemerkt... (hoopte zelfs dat het rottweiler teefje wat feller zou worden,daar ik met haar sportte,maar helaas...maar t was een wereld hond hoor,zo vreselijk makkelijk en lief... )

Het punt is idd dat je veel dingen niet hard kan maken...
Je weet niet hoe een teef was geweest als ze eerder of later gecastreerd zou zijn.

Veel (ervaren) mensen op het hondenforum zeggen wel hetzelfde; dat een teef de hormonen nodig heeft om geestelijk uit te groeien, of het zo is weet ik dus niet zeker en ik mis zelf ervaring om er iets zinnig over te zeggen.
We hebben besloten om het zekere voor het onzekere te nemen en nog één loopsheid af te wachten.
Wat ook meespeeld is dat ik dan meer weet hoe haar cyclus verloopt.

nee dat weet je inderdaad niet..

maar ik vraag me dan aan de andere kant heel vaak af...hoe oud had heca geworden als ze die verotte melkkliertumor niet had gehad met zijn uitzaaiingen...

dat was zo'n mooie en goede oude hond...en mijns inziens zó zonde dat ze dood is gegaan aan zo'n stomme tumor...welk risico naar mijn inziens zo verkleind kan worden met ( op tijd) castreren..

ik kan alleen maar zeggen,dat mijn honden fijne stabiele (zeer vriendelijke) maar gecastreerde honden zijn...die mooi uitgegroeit zijn,glimmen je tegemoed,en ik tot nog toe geen enkel nadeel heb kunnen ondervinden van vroeg castratie .

meer als mijn ervaring daarin delen kan ik niet...

Mn teefje van 3 is afgelopen vrijdag geholpen