Het HondenForum

Ik denk neit dat je met verdriet kunt omgaan, het gebeurd en je laat het gaan of niet.
Ik heb werkelijk 2 avonden veel gehuild, niet onder zicht van mensen, want daar schaamde ik me voor... dagen lang veel psp creaties van hem gemaakt, filmpjes bekeken en gemaakt van de foto's die ik had....

Toen ik vorig jaar plotsklaps mijn oudste stafford meisje verloor, was dat een enorme klap voor mij. Ik heb 1 dag gehuild omdat ik het niet geloofde en ben verder gegaan met mijn leven, geen foto's kijken helemaal niks. Tot ik mijzelf tegen kwam, ik ging plat op mijn bek.. Dat was een half jaar later, maar wel nodig!!
Zo moet het dus niet!!
Sterkte nog met het verlies van Zusje En heel veel geluk met Judy..

Hier ook nog veel verdriet, maar ook een schuldgevoel. En dat vreet aan me. Aan de ene kant weet ik dat ze niet meer te helpen was, maar aan de andere kant had ik het geblaf van Shendor misschien niet moeten negeren, dan was ze er misschien nog geweest. Het is allemaal achteraf, maar het is gewoon k*t.

moosje schreef:Hier ook nog veel verdriet, maar ook een schuldgevoel. En dat vreet aan me. Aan de ene kant weet ik dat ze niet meer te helpen was, maar aan de andere kant had ik het geblaf van Shendor misschien niet moeten negeren, dan was ze er misschien nog geweest. Het is allemaal achteraf, maar het is gewoon k*t.