Het HondenForum

Wat mij ook opvalt is dat de gilknop vaak laat uit gaat bij honden die ver door gedomesticeerd zijn. Neem hele zachte baby-achtige jachthonden. Of bv gezelschapshondjes als maltezers ed. Die moeten zo ver mogelijk van volwassenheid en dus hardheid afgefokt worden om hun functie te hebben en dus zijn dat vaak de honden die het langst en hardst gillen. Zichzelf verdedigen en zelfverzekerd worden is niet handig gezien hun taak. Husky's ed doen dat veel korter zover ik kan inschatten omdat die veel sneller volwassen worden in de zin van volwassen als een wolf. Dus het lang doorgaan met gillen betekent ofwel dat je als baas dat gillen bevestigd hebt, of je hond is niet sociaal en super angstig of je hond is van een ras dat niet geheel volwassen mag worden en dus baby-gedrag blijft tonen. De meeste honden gaan ook angst compenseren met agressie maar sommige rassen kennen nooit agressie en die blijven dus gillen. Een doodsbange mechelaar gaat gewoon bijten, een doodsbange maltezer kan genetisch nauwelijks bijten dus die gaat rennen en gillen. Puur omdat ze zo gefokt zijn.

Bij ons op training zit een hond die de hele les de boel bij mekaar gilt. Mijn hond heeft er nog niet op gezeten, maar ik moet zeggen dat ik bij mezelf die neiging al bijna niet kan onderdrukken. Al is het maar om te kijken wat die hond voor geluid maakt als er iemand op hem staat. Puur wetenschappelijke interesse dus

Nanna schreef:Gillen heeft geen nut. Het is gewoon een uiting van angst.
Ik denk niet dat het een bepaald doel dient.
Kan in een wat grotere groep honden zelfs gevaarlijk zijn omdat het vrij snel een ganging-up effect teweegbrengt.

Klopt ja, als een pup in een roedel blijft gillen is de kans groot dat deze door de hele groep gepakt word, in een roedel hoort immers rust te zijn.
Ik heb me laten vertellen dat een moederhond altijd de gil van haar "pup" blijft herkennen, ook al is deze ondertussen zelf al volwassen.

MARC_S schreef: Een doodsbange mechelaar gaat gewoon bijten, een doodsbange maltezer kan genetisch nauwelijks bijten dus die gaat rennen en gillen. Puur omdat ze zo gefokt zijn.

Hm.

Ik heb twee wetterpups gezien die gilden.
Ik heb stabijpups nog nooit op die manier horen/zien gillen. Die snauwen hooguit, maar ze gillen niet.
En onze Hava heeft zegge en schrijven één keer gedan, dat gillen, bij binnenkomst hier toen ze uit het nest kwam, en hooguit 2 seconden.
En als er een vooraan loopt te tetteren in het bos is het die Hava, al vanaf pakweg 4 maanden.
En dan dus niet gillen he, gewoon dominant lopen rellen, 25 meter voor de rest uit.

Welke is er meer verwant aan die Maltezer volgens jou?

Inge O schreef:

Lunatic schreef: Ik heb me laten vertellen dat een moederhond altijd de gil van haar "pup" blijft herkennen, ook al is deze ondertussen zelf al volwassen.

en wat houdt dat herkennen in dan?

Dan komt ze met veel wapengekletter haar kind ontzetten

Moet wel zeggen dat van Orpa veel puppen dood mogen maar als ze dan de boel onderpissen haalt ze haar eigen kinderen er wel uit. Die hoeven dan niet dood, mits ze zich gedragen natuurlijk

Ik heb een teef (Tama) van 7 jaar, die gilt nog steeds. Ze gilt als je per ongeluk tegen haar pootje aanstoot, ze gilt als mijn man voorop gaat lopen, ze gilt nog harder als ik boos op haar word omdat ze zo gilt. De mensen hier in het flat denken vaak dat ik haar mishandel, maar meestal doe ik gewoon niks als ze gilt, straffen helpt echt niet gaat ze alleen maar harder gillen, wat wel helpt is als ik haar bek dicht houd, maar als ik vier honden aan de riem vast heb is dat niet altijd te realiseren.
Ze gaat ook gillen als mijn man als eerste de lift uitgaat, ik blijf dan meestal staan totdat ze haar kop houd. Vind mijn man niet zo leuk want dat is nogal een ongeduldig typje. Mijn man vertikt het ook om de baas te zijn, als de honden op zijn plekje willen zitten gaat hij op de grond zitten, dus ze zien hem niet als ranghoger, en ranglagere mogen natuurlijk niet voorop lopen. Mijn man denkt dat ze niet meer van hem houden als hij ze niet hun zin geeft. En hij vind (als ik er wat van zeg) dat het alleen maar boekenwijsheid is, hij vind dat ranghogere en ranglagere allemaal maar onzin.

Maar wel schelden als ze vervelend zijn, ja dag, moet hij ze niet zo verwennen.

Maar de andere meiden grijpen haar niet hoor, het is wel zo dat Nikkie wel Jarah grijpt als die blaft naar andere honden terwijl ze aan de riem loopt, ze blaft zelf ook wel, maar Jarah mag dat schijnbaar niet van haar.

Inge O schreef:

Lunatic schreef: Ik heb me laten vertellen dat een moederhond altijd de gil van haar "pup" blijft herkennen, ook al is deze ondertussen zelf al volwassen.

en wat houdt dat herkennen in dan?

Geen idee, gewoon herkennen als in herkennen, dat ze na jaren nog weet dat dat haar kind is?
Ik heb het me ook maar laten vertellen, heb het nog nooit meegemaakt ofzo

Lunatic schreef:

Inge O schreef:

Lunatic schreef: Ik heb me laten vertellen dat een moederhond altijd de gil van haar "pup" blijft herkennen, ook al is deze ondertussen zelf al volwassen.

en wat houdt dat herkennen in dan?

Geen idee, gewoon herkennen als in herkennen, dat ze na jaren nog weet dat dat haar kind is?
Ik heb het me ook maar laten vertellen, heb het nog nooit meegemaakt ofzo

Ik wil niet beweren dat het niet mogelijk is.
Maar IK heb het nooit meegemaakt ......
Volgens mij zijn de meeste honden nogal kort van memorie

Marjoleine schreef:

Inge O schreef:

Lunatic schreef: Ik heb me laten vertellen dat een moederhond altijd de gil van haar "pup" blijft herkennen, ook al is deze ondertussen zelf al volwassen.

en wat houdt dat herkennen in dan?

Dan komt ze met veel wapengekletter haar kind ontzetten

Moet wel zeggen dat van Orpa veel puppen dood mogen maar als ze dan de boel onderpissen haalt ze haar eigen kinderen er wel uit. Die hoeven dan niet dood, mits ze zich gedragen natuurlijk

hihi, sam en zijn moeder wilden toen ze elkaar zagen (sam was toen 1) elkaar doodmaken. was geen herkenning aan.. of hij heeft ooit te hard in haar tepel gebeten toen hij 6 weken was, dat kan natuurlijk ook

Inge O schreef:

Ennath schreef: Volgens mij zijn de meeste honden nogal kort van memorie

sette herkent natuurlijk het gegil van crunch maar dat ze dat ook linkt aan pupje-crunch gaat me dan weer wat stappen tever .

Sette en Crunch komen elkaar nog wel eens tegen .... zo op een dag
Ik bedoelde meer: Bantha komt zoon Breas tegen ...... zo eens in de vijf jaar

Inge O schreef: ja, maar zelfs in het geval van sette en crunch kan ik me niet meteen voorstellen dat sette echt wéét dat crunch nog een pup van haar is geweest.
dat was ooit een moeder-pup-relatie, die is dan overgegaan in moeder-dochter-relatie maar is nu vooral moeder-onder-te-schoffelen-onderdaan-relatie.

We bedoelen hetzelfde hoor Inge
Ik kan het alleen niet laten om er een woordspelletje van te maken
Vindt dit trouwens een mooie uitdrukking: "moeder-onder-te-schoffelen-onderdaan-relatie".
Eva heeft een "geen moeder-maar-wel-onder-te-schoffelen-onderdaan-relatie" met andere honden.
Overigens kwamen we ooit in een kroeg een zoon van Eva tegen.
Uit haar laatste nest.
Eva zag hem voornamelijk in een "Pleurt-als-de-sodemieter-op-relatie"
tot groot verdriet van baas bij reu.

Even voor de duidelijkheid, er werd hier door alle pups altijd maar één keer gegild en dat was bij de eerste kennismaking met de andere hond in huis.
Onze jachthonden hebben daarna nooit meer gegild tenzij er een poging tot moord werd ondernomen en dan gilt bijna elke hond volgens mij.
Ik geloof niet zo dat het rasgebonden is.
Maar dat het uit angst is vind ik dan weer overduidelijk.En dat sommige volwassen honden daar verkeerd op reageren is ook begrijpelijk.
Ik vind het gillen een soort rudimentair overblijfsel uit andere tijden wat met onze menselijke manier van roedelvorming overbodig en misschien zelfs gevaarlijk is geworden.

Marjoleine schreef:Ik ben dan een voorstander van pup op schoot en zo kennis laten maken, zodat dat bekje dicht kan worden gedaan Voor Sancho zou ik, ivm het grootte-verschil, adviseren ze regelmatig tegelijk wat lekkers te geven zodat ze op die manier aan elkaar kunnen wennen.
Met een snoepje kun je ze bij elkaar in de buurt krijgen. Zo kunnen ze zien dat ze beide honden zijn.
Het went wel, hoor.

In dit geval gebeurde dat toen ze samen buiten op het gras waren,eigenlijk na de overigens goed verlopen kennismaking.Door het geblaf van Tomas schrok Sancho en Tomas schrok weer van zijn gegil.Het duurde alles bij elkaar niet lang dus geen noodzaak om het af te stoppen.
En dat komt wel goed tussen die twee, ik vroeg het me vooral in het algemeen af of het echt zo is als je in veel boekjes leest.Pup geeft zich over door te gillen dus volwassen hond stopt met zijn gedrag.

Marie-Josée schreef:Even voor de duidelijkheid, er werd hier door alle pups altijd maar één keer gegild en dat was bij de eerste kennismaking met de andere hond in huis.
Onze jachthonden hebben daarna nooit meer gegild tenzij er een poging tot moord werd ondernomen en dan gilt bijna elke hond volgens mij.
Ik geloof niet zo dat het rasgebonden is.
Maar dat het uit angst is vind ik dan weer overduidelijk.En dat sommige volwassen honden daar verkeerd op reageren is ook begrijpelijk.
Ik vind het gillen een soort rudimentair overblijfsel uit andere tijden wat met onze menselijke manier van roedelvorming overbodig en misschien zelfs gevaarlijk is geworden.

Dus als ze op je schoot zitten doe je niet stiekem poesiemauw met ze?
Ik zie er ook niks rasgebondens in hoor, of er moeten rassen zijn zonder stembanden (en die zijn er geloof ik, dus ik noem het maar even).

Gillende pups/honden zorgt er gegarandeerd voor dat er een hond opknalt, het werkt juist niet. Laatst was pup Bumba hier, Noah gaat (denk ik) op poot staan en Bumba gaat gillen. Noah dook erboven op, snel eraf gehaald en Bumba bij me gehaald. Het rare was dat Noah zelf daarna ontdaan was

duitse herder schreef:Gillende pups/honden zorgt er gegarandeerd voor dat er een hond opknalt, het werkt juist niet. Laatst was pup Bumba hier, Noah gaat (denk ik) op poot staan en Bumba gaat gillen. Noah dook erboven op, snel eraf gehaald en Bumba bij me gehaald. Het rare was dat Noah zelf daarna ontdaan was

is hier ook.. als sam iets verkeerd doet dan komt ie altijd "slijmen". dat doet hij ook als hij op lola gedoken is..

Tomas raakt ook helemaal in stress als hij uitgevallen is, dat is met vreemde honden ook zo. Tot voor kort kwam hij dan tegen je rug opstaan, net als Scooby Doo.
Straks had Sancho hem in een hoek gedreven en toen volgde er een serieuze snauw, waarna Tomas in de regen buiten ging liggen en niet meer naar binnen wilde komen.
Het is dat gestresste van Tomas waar ik me het meeste zorgen over maak omdat ik dan niet meer precies kan inschatten wat hij doet.
Gelukkig gromt hij altijd van te voren. Zonder zijn lippen op te trekken trouwens, Tomas gromt altijd met een dichte strakke bek

Kuda kan het ook niet goed hebben als er een puppy gilt, die wil er dan ook bovenop, wat ik gelukkig wel kan voorkomen want dat is ook niet de bedoeling... Zij heeft als puppy echter nooit gegilt naar andere honden, eigenlijk helemaal niet zo'n giller. Nu komt er wel geluid uit maar dat zijn echte hyperblaffen en snauwen.

Ook grommen met de bek dicht herkennen ze wel

Dat gillen per definitie maakt dat ze stoppen met aanvallen geloof ik niet.
Er zijn soorten in gegil.
Je hebt het "ik-schrik-me-helemaal-dood-mama-hellup", dat heeft effect volgens mij.
Maar je hebt ook "ik-vind-het-eng-maak-me-niet-dood-maak-me-niet-dood" dat te pas en vooral te onpas uit de kast wordt getrokken.
En wat werkt meestal averechts, maar dat komt dan mede doordat het geen angst en onderdanigheid is, maar overdreven stresskipperij.

En dat verschil weten de meeste honden feilloos

Saar gilt niet, Saar piept. Van die intens droevige kreunende muizendpiepjes. Als ze bang is voor een andere hond doet ze dat dus. En apart genoeg alleen op zeeeer ruime afstand. Als zo'n hond toch per se dichterbij moet komen stopt ze direct met geluid maken. En nu ik er over nadenk, ze doet dat misschien nog 5 keer per jaar ofzo nu.
Ze kon als pup wel gillen, en dat gillen opzich triggerde niet echt, maar het wegrennen wat ze erbij deed wel nogal :N: Zo'n gillende rennende wollige cavia wilden maar wat veel honden graag even achterna zitten. En ik kan ze dat ook niet kwalijk nemen.

Ik heb Vera als pup volgens mij nooit horen gillen Ze kan het wel, want zo eens in het half jaar komen we een hond tegen die zij heel erg eng vindt, en als die dan ietsss te ruw contact komen maken zet ze me toch een sirene op :N: De eerste keer dat ik dat hoorde stond ik echt even te kijken "komt dat uit mijn hond??" Ze rent er niet bij weg ofzo, trekt alleen die sirene vol open. Soms werkt het, dan schiet zo'n andere hond snel weg (zou ik ook doen, van die pokkeherrie ), soms ook niet, dan duwen ze gewoon nog net zo hard door.

Vera zelf wordt ontzettend nerveus van gillende honden. Wil er dan steeds bij komen kijken zo van "wat is er dan, wat is er dan?" Ze lijkt zich dan echt oprecht zorgen te maken Saar doet alsof ze niks hoort
Vera is er overigens ook niet vies van om achter een gillende rennende hond aan te sprinten. Die komen we eigenlijk nooit tegen, maar de ene keer dat er een klein pinchertje het krijzend op een lopen voor haar zette wilde ze er achteraan gaan. Mocht niet van me

Marie-Josée schreef:

Lillith schreef:Het is niet zo dat elke pup gilt.
Ik heb nog nooit een angstige giller gehad dat dan in combi met ontmoeting met vreemde honden.
Wel van hompie-pompie hier ben ik, die werden dan even op hun plaats gezet en daarna was het koek en ei.
Misschien is je pupje niet veel gewend, te jong, geen vreemde of opvoedende honden.
Ik heb gelezen dat teckels bv. vaak tot 9 wkn. worden aangehouden om ze beter te socialiseren.
Het lijkt me gevaarlijk voor je pup, ik zou het zo gauw mogelijk afleren.
Hoe weet ik (heb het nog nooit gehad) niet laat ik over aan de specialisten
Het is wel een schattig ventje, nog gefeliciteerd

Dank je!
Je hebt toch mijn berichtje niet goed gelezen

Ik had toch mijn leesbril op, maar je hebt vast volkomen gelijk

Penotti wil het nog wel eens op een gillen zetten als een andere hond achter hem aan rent. Ook al wil die hond alleen maar spelen of snuffelen aan zijn achterwerk, Penotti raakt zwaar in paniek en begint te gillen, met als gevolg dat hij alleen maar meer honden achter zich aan krijgt en ik heb niet altijd het idee dat die dan vriendelijke bedoelingen hebben zeg maar.
Gelukkig wordt het steeds minder want soms is het best linke soep.
Keizer heeft het gillen in het verleden ook wel gedaan, ook bij hem dan altijd heftige reacties van andere honden die er bovenop doken.

Lillith schreef:

Marie-Josée schreef:

Lillith schreef:Het is niet zo dat elke pup gilt.
Ik heb nog nooit een angstige giller gehad dat dan in combi met ontmoeting met vreemde honden.
Wel van hompie-pompie hier ben ik, die werden dan even op hun plaats gezet en daarna was het koek en ei.
Misschien is je pupje niet veel gewend, te jong, geen vreemde of opvoedende honden.
Ik heb gelezen dat teckels bv. vaak tot 9 wkn. worden aangehouden om ze beter te socialiseren.
Het lijkt me gevaarlijk voor je pup, ik zou het zo gauw mogelijk afleren.Hoe weet ik (heb het nog nooit gehad) niet laat ik over aan de specialisten
Het is wel een schattig ventje, nog gefeliciteerd

Dank je!
Je hebt toch mijn berichtje niet goed gelezen

Ik had toch mijn leesbril op, maar je hebt vast volkomen gelijk

Vooral de vetgedrukte gedeelten; het ging nu niet speciaal om Sancho, het viel me op dat het ook bij onze vorige honden het geval was.En dat wilde ik afzetten tegen wat er gewoonlijk verteld wordt.
Sancho heeft het ook maar een keer gedaan dus valt er niets af te leren

Hava's zijn dan ook waanzinnig slim en doen geen dingen die zinloos zijn.

Marjoleine schreef:Hava's zijn dan ook waanzinnig slim en doen geen dingen die zinloos zijn.

Het lijkt er wel op ja
We hebben hem pas drie dagen en ik sta al versteld

massam schreef:

tineke schreef:Ja mijn ervaring is ook dat gillen ontzettend kan triggeren om de pup ,maar ook volwassen hond , direct de mond te willen snoeren.
Als een hond het op het gillen zet ben ik extra alert in ieder geval ,soms kom ik een hondje tegen die bij de aanblik van een hond het al op een krijsen zet, en dan lijn ik de mijne in ieder geval direct aan.

idem hier. gillen is voor sam een volledig legitieme en zeer noodzakelijke reden om er meteen vol op te slaan...

lola gilt nogal snel waardoor ik bij hen dus erg uit moet kijken als ze spelen.

Familietrekje denk, er word hier in huis niet gegild anders word de Hummerman boos

Ik ken het gillen niet bij de tatra als ze pup zijn naar andere honden, wel als ze onder de 6 weken zijn er klopt iets niet.
Dus te moeder niet kunnen vinden, of klem zitten.
Wat ik wel ken is dat ze al gewoon grommen en uitvallen naar vreemde honden als die wat opdringerig zijn.
Dolina deed dat al met 12 weken en Wanda vanaf de dag dat ze bij ons was met 8 weken.


Tosca, onze Terrier, die kan wel gillen

Er wordt inderdaad duidelijk onderscheid gemaakt tussen het soort gegil.
Een mooi voorbeeld hiervan kregen we straks; Sancho was ergens af gevallen en viel nogal hard, hij gilde het uit
Tomas kwam meteen kijken maar nu met een totaal andere houding dan hij de afgelopen week aannam, dit keer de oortjes in de lieve stand en de blik niet gespannen maar belangstellend. Om te kijken of Sancho iets beschadigd had zette ik hem voorzichtig neer en Tomas snuffelde heel vriendschappelijk en ontspannen aan diens snuitje.
Ik was stomverbaasd door die omslag in gedrag, en Sancho was zo in de zevende hemel dat Tomas hem niet wegsnauwde dat hij alle ellende vergat en weer helemaal het blije hondje was.
(gelukkig bleek hij ook ongedeerd)

Ik kan me niet herinneren dat Jagger ooit gegild heeft

Ariane schreef:Ik kan me niet herinneren dat Jagger ooit gegild heeft

Dan had je wel een bijzonder zwijgzame pup
Elke pup jankt wel eens als hij zich pijn doet, toch?