Het HondenForum

Miss_Liz in mijn optiek kun je een hond niet leren dat een baby hoger in rang staat. Maar buiten dat het imo niet kan zou ik het ook volstrekt nutteloos vinden, ik zou ze gewoon never nooit niet alleen bij elkaar laten.

Dat is dan wel weer een voordeel van een 1-kamer woning.

Budkes schreef:Miss_Liz in mijn optiek kun je een hond niet leren dat een baby hoger in rang staat. Maar buiten dat het imo niet kan zou ik het ook volstrekt nutteloos vinden, ik zou ze gewoon never nooit niet alleen bij elkaar laten.

Dat is dan wel weer een voordeel van een 1-kamer woning.

Ik zou ook never nooit mn hond alleen laten met een kleine..

En zeker dat het een hond wel aan te leren is..
Als voorbeeld: hebben we zelf ondervonden als wietse thuis kwam begroete hij altijd eerst toen die tijd cratos, heb toen ook heel wat problemen met hem gehad wat betreft het opvoeden als ik hem juist correctie gaf greep hij, tijdens de trainingen heel veel gepraat met ook met de fokker over wat we er mee aanmoesten en wat bleek nou wietse deed het fout eerst de mensen begroeten en dan pas de hond daardoor merkt hij dat hij niet nummer is dus ook op die manier kun je een hond aanleren dat de kinderen eerst komen dan de hond..

Hier ook een kindje op komst.
Wij hebben een 2/3 kamer appartement, omdat 1 slaapkamer bij de woonkamer is getrokken dus ook geen apprte slaapkamer voor de beeb, die komt bij ons op de kamer te liggen en daar slapen de hondjes ook af en toe (bij mij in bed )

Ik ben nu al met ze aan het oefenen met buurt kindjes enzo! Ze zijn er heel lief tegen maar van het huilen kan pulchra nog wel is onzeker worden (en loopt dan weg)

ik ben ook van plan ze er veel bij te betrekken, meteen na de geboorte mogen ze er aan snuffelen enzo en ze mogen er bij liggen als ik t kind op mn arm heb (ze liggen nu ook bij me op de bank) eigenlijk mogen ze gewoon alles blijven doen en ga ik ze niet ineens dingen verbieden, wil ze neit het gevoel geven dat de baby belangrijker is!

Ze moeten uit de box en uit het bedje blijven natuurlijk en zachtjes doen maar verder wil ik zo normaal mogelijk doen! ook kwa uitlaten enzo wil ik dat ze niks tekort komen dus ik ben al aan het rondkijken voor een goede draagzak zodat ik mn handen voor de hondjes vrij heb.

Ik zie vanzelf wel hoe het precies gaat verlopen, dat kan je nu toch niet zeggen
maar ik vind het belangrijk om voor de hondjes alles zo normaal mogelijk te laten verlopen!

suc6!

Miss_Liz schreef:

Budkes schreef:Miss_Liz in mijn optiek kun je een hond niet leren dat een baby hoger in rang staat. Maar buiten dat het imo niet kan zou ik het ook volstrekt nutteloos vinden, ik zou ze gewoon never nooit niet alleen bij elkaar laten.

Dat is dan wel weer een voordeel van een 1-kamer woning.

Ik zou ook never nooit mn hond alleen laten met een kleine..

En zeker dat het een hond wel aan te leren is..
Als voorbeeld: hebben we zelf ondervonden als wietse thuis kwam begroete hij altijd eerst toen die tijd cratos, heb toen ook heel wat problemen met hem gehad wat betreft het opvoeden als ik hem juist correctie gaf greep hij, tijdens de trainingen heel veel gepraat met ook met de fokker over wat we er mee aanmoesten en wat bleek nou wietse deed het fout eerst de mensen begroeten en dan pas de hond daardoor merkt hij dat hij niet nummer is dus ook op die manier kun je een hond aanleren dat de kinderen eerst komen dan de hond..

Maar dat is een ander verhaal, maar een hond aanleren dat ie ranglager is als een baby, dat is een illusie.

Miss_Liz schreef:

Budkes schreef:Miss_Liz in mijn optiek kun je een hond niet leren dat een baby hoger in rang staat. Maar buiten dat het imo niet kan zou ik het ook volstrekt nutteloos vinden, ik zou ze gewoon never nooit niet alleen bij elkaar laten.

Dat is dan wel weer een voordeel van een 1-kamer woning.

Ik zou ook never nooit mn hond alleen laten met een kleine..

En zeker dat het een hond wel aan te leren is..
Als voorbeeld: hebben we zelf ondervonden als wietse thuis kwam begroete hij altijd eerst toen die tijd cratos, heb toen ook heel wat problemen met hem gehad wat betreft het opvoeden als ik hem juist correctie gaf greep hij, tijdens de trainingen heel veel gepraat met ook met de fokker over wat we er mee aanmoesten en wat bleek nou wietse deed het fout eerst de mensen begroeten en dan pas de hond daardoor merkt hij dat hij niet nummer is dus ook op die manier kun je een hond aanleren dat de kinderen eerst komen dan de hond..

Maar daarmee heb je hem nog niet aangeleerd dat de baby hoger in rang staat. Dat kan ook gewoon niet. Voor een hond zal een kind tot een bepaalde leeftijd altijd ranglager zijn. Misschien niet in aanwezigheid van de boss (jij of je partner) maar zodra jij/jullie niet meer in t zicht zijn en de hond alleen met de baby is, is de baby in de ogen van de hond toch echt de ranglagere.

Maar goed, eigenlijk maakt dat niet zo heel veel uit want als het goed is laat niemand met een beetje gezond verstand zijn/haar hond alleen met de baby/peuter/kleuter

Heb je echt een duitse dog en chihuahua, zo grappig.

In mijn optiek is een baby van de "alphateef" altijd ranghoger dan de aanwezege honden en ik weet zeker dat de honden dit ook zo voelen. Moet je je natuurlijk wel gedragen als een alphateef en je honden geen priveleges geven zoals,knus met je baby op je arm en de honden dicht tegen je aan op de bank zitten. De honden op de grond lijkt me beter en zodra je bent opgestaan met je baby mogen de honden weer op de bank. En dit doorvoeren in alles.

Ik heb mijn honden geen luier gegeven. Ik ben uiteindelijk ingeleid in het ziekenhuis met 42 weken zwangerschap en ik moest 1 nacht blijven. Mijn man is tussendoor en 's nachts wel naar huis gegaan voor de honden en heeft toen mijn "bevalling" - T-shirt mee naar huis genomen en die aan de honden laten ruiken alvorens hij die in de was mikte. Hij moest wel, want ze hadden perfect door dat er "iets" was. Mijn dochter heeft ook een hele poos op dat T-shirt bij me gelegen, dus ook haar geur zat eraan. Voorderest zo normaal mogelijk gedaan bij thuiskomst en het was prima.

Ayurveda schreef:ik ben ook van plan ze er veel bij te betrekken, meteen na de geboorte mogen ze er aan snuffelen enzo en ze mogen er bij liggen als ik t kind op mn arm heb (ze liggen nu ook bij me op de bank) eigenlijk mogen ze gewoon alles blijven doen en ga ik ze niet ineens dingen verbieden, wil ze neit het gevoel geven dat de baby belangrijker is!

Ik weet niet hoor, maar je krijgt toch een kind en geen puppy? Je baby is toch belangrijker? Ik wil helemaal niet dat Sophie het gevoel heeft dat ze een gelijke erbij heeft gekregen. Dat gevoel zal ze toch niet krijgen, want Sophie is een hond en mijn zoontje een kind. Daar zit verschil tussen en daarom behandel ik ze ook verschillend. Ik heb het gevoel dat dat Sophie alleen maar duidelijkheid geeft, in plaats van het continu proberen je hond als je kind te behandelen en vice versa. Sophie krijgt haar honden-aandacht, mijn zoontje zijn kinderaandacht. Dat houdt in dat Sophie ook weleens geen aandacht krijgt, of zich ergens niet mee mag bemoeien. Of juist wel aandacht krijgt terwijl mijn zoontje thuisblijft. Dat project 'gelijke behandeling', ik kan d'r niet zoveel mee eigenlijk.

zo doe ik het hier ook!

Reneey schreef:

bouvierpoedel schreef:Waarom wil je perse ook nog een kind in dat kleine hok proppen wat eigenlijk al te klein is voor je katten /honden en jullie.??
Veel succes met de kleine en de stress gevolgen van een te kleine leefruimte.

Bedankt voor de goeie tip ... Waarom is het nou altijd zo voorspelbaar ( en dus erg jammer ) dat je weet dat sommige mensen hier zo gaan reageren ... En juist voor die stress en een te kleine woonruimte vraag ik hier om hulp, dat hoef je er dan niet nog is lekker in te wrijven ... Leuk dat eerlijkheid hier zo beantwoord word.
Ik probeer juist de beste oplossing te vinden zodat mijn honden er niet onder gaan lijden

Edit : Waarschijnlijk zal er nu ook gezegd gaan worden dat mijn honden al lijden doordat ze al in een veel te kleine woonruimte leven en dus hun kont niet kunnen keren, daar heb ik maar 1 reactie op ( indien het gezegd gaat worden ) ... Honden moeten in mijn ogen hun beweging buiten krijgen en niet binnen in een woonhuis, ook in dit kleine hokje kan gespeeld word door mijn honden, maar de echte beweging krijgen ze buiten ... bij mij komen honden dus echt niet alleen buiten om een plasje of poepje te doen.

Ik zie liever dat honden in een klein huis wonen maar voldoende uitgelaten worden, dan een groot huis en onvoldoende uitgelaten worden. Verder is de buurt ook belangrijk: mogeljikheden voor de hond om eens lekker te rennen. Die ontbreken vaak.

Maar ik heb in het andere topic ook al gereageerd. Je woont in een klein huis zeg je, dus de honden zullen zich straks ook in dezelfde ruimte bevinden als het kind?

Ik zou ze in ieder geval meteen bij het kind betrekken, zodra het er is. Ze gewoon aan het kind laten ruiken zodat ze weten dat dit kind er voortaan nu bij hoort. Ook zullen ze jouw geur aan het kind ruiken zodat ze weten dat het deel van jou is.

Probeer ook voor de honden verder zo min mogelijk te veranderen.

Voor de hond bij ons thuis is ook niets veranderd met de komst van mij destijds. Het vrouwtje (mijn moeder) hield nog altijd van de hond en liet dat ook blijken. Ondanks dat het geen gemakkelijke hond was die alle buitenstaanders beet als die haar probeerden aan te halen.

Geer schreef:

Ayurveda schreef:ik ben ook van plan ze er veel bij te betrekken, meteen na de geboorte mogen ze er aan snuffelen enzo en ze mogen er bij liggen als ik t kind op mn arm heb (ze liggen nu ook bij me op de bank) eigenlijk mogen ze gewoon alles blijven doen en ga ik ze niet ineens dingen verbieden, wil ze neit het gevoel geven dat de baby belangrijker is!

Ik weet niet hoor, maar je krijgt toch een kind en geen puppy? Je baby is toch belangrijker? Ik wil helemaal niet dat Sophie het gevoel heeft dat ze een gelijke erbij heeft gekregen. Dat gevoel zal ze toch niet krijgen, want Sophie is een hond en mijn zoontje een kind. Daar zit verschil tussen en daarom behandel ik ze ook verschillend. Ik heb het gevoel dat dat Sophie alleen maar duidelijkheid geeft, in plaats van het continu proberen je hond als je kind te behandelen en vice versa. Sophie krijgt haar honden-aandacht, mijn zoontje zijn kinderaandacht. Dat houdt in dat Sophie ook weleens geen aandacht krijgt, of zich ergens niet mee mag bemoeien. Of juist wel aandacht krijgt terwijl mijn zoontje thuisblijft. Dat project 'gelijke behandeling', ik kan d'r niet zoveel mee eigenlijk.

Dit heeft met gelijke behandeling toch niets te maken?
Ze wil de hond geen eerder verworven rechten afnemen zodat ze de komst van het kind associeren met buiten gesloten worden. Dat is alles.

iones schreef:

Geer schreef:

Ayurveda schreef:ik ben ook van plan ze er veel bij te betrekken, meteen na de geboorte mogen ze er aan snuffelen enzo en ze mogen er bij liggen als ik t kind op mn arm heb (ze liggen nu ook bij me op de bank) eigenlijk mogen ze gewoon alles blijven doen en ga ik ze niet ineens dingen verbieden, wil ze neit het gevoel geven dat de baby belangrijker is!

Ik weet niet hoor, maar je krijgt toch een kind en geen puppy? Je baby is toch belangrijker? Ik wil helemaal niet dat Sophie het gevoel heeft dat ze een gelijke erbij heeft gekregen. Dat gevoel zal ze toch niet krijgen, want Sophie is een hond en mijn zoontje een kind. Daar zit verschil tussen en daarom behandel ik ze ook verschillend. Ik heb het gevoel dat dat Sophie alleen maar duidelijkheid geeft, in plaats van het continu proberen je hond als je kind te behandelen en vice versa. Sophie krijgt haar honden-aandacht, mijn zoontje zijn kinderaandacht. Dat houdt in dat Sophie ook weleens geen aandacht krijgt, of zich ergens niet mee mag bemoeien. Of juist wel aandacht krijgt terwijl mijn zoontje thuisblijft. Dat project 'gelijke behandeling', ik kan d'r niet zoveel mee eigenlijk.

Dit heeft met gelijke behandeling toch niets te maken?
Ze wil de hond geen eerder verworven rechten afnemen zodat ze de komst van het kind associeren met buiten gesloten worden. Dat is alles.

Ja zo was het wel bedoeld ja! Miss dat ik het niet heel duidelijk omschreven had maar ik wil niet dat mijn honden ineens niets meer mogen omdat er een baby in huis is, das niet leuk voor de hond en dat lijkt mij enkel lijden tot jaloezie van de honden uit. Tuurlijk zal een baby anders behandeld worden (als een baby niet als een hondje) als de honden ook maar gewoon un ding mogeen blijven doen en het als iets positiefs ervaren dat er een baby in huis is, niet als iets negatiefs

het was duidelijk genoeg en ik haalde het er meteen uit. Waar die "gelijke behandeling van hond en baby" vandaan werd gehaald heb ik ook niet begrepen.

Waar het mij om gaat is dat er overal staat dat je je hond altijd en overal bij moet betrekken om hem vooral niet buiten te sluiten. Dat je dat doet met een eerste kind als er een tweede komt, dat snap ik. Maar om een hond ineens bij vanálles te gaan betrekken waarbij je hem misschien normaal ook niet zou betrekken, dat zou ik niet doen. Een nieuwe baby in huis schept nieuwe situaties en die situaties kunnen ook betekenen dat de hond er niet bij betrokken wordt. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn voor een hond.

Natuurlijk is het goed om een hond te laten zien dat er nu een kind is, en om de hond voor te stellen aan je kind. En natuurlijk is het logisch dat je dingen samen met hond en kind zult doen. En je moet je hond absoluut genoeg één-op-één aandacht blijven geven en er evenveel mee blijven doen als daarvoor. Al zal er gerust wat veranderen, want je leven verandert nu eenmaal. Maar buiten dat vind ik het geen ongeschreven regel dat je je hond helemaal bij je kind moet betrekken om hem niet buiten te sluiten.

Ik heb Sophie conform alle adviezen de eerste weken overal bij proberen te betrekken. In badje doen. Uit bedje halen. Voeden. Spelen. Deden we 'gezellig saam'. Ik kreeg er een hele rare, zenuwachtig volgende en oervervelende hond van. Die van lieverlee bij alles wat ik deed aanwezig wilde zijn en anders onzeker werd. Ze volgde me het liefste tot in de plee. 's Ochtends vroeg stond ze bij mijn bed op te springen, wat ze daarvoor nóóit deed, en ze werd erg dwingend in haar gedrag. Totdat ik me bedacht dat het eigenlijk ook wel raar is; waarom zou een hond in godsnaam mee een baby uit bed moeten halen? En waarom moet een hond in hemelsnaam zo nodig bij een badderritueel aanwezig zijn? Of tijdens het voeden ernaast liggen?

Ik ben ermee genokt. Sophie heeft Sophietijd en Arie heeft Arietijd. En als het Arietijd is, ligt Sophie in haar mand. Ik vertrouw Sophie, maar niet helemaal. En dus mag ze niet op de bank als Arie los op de bank ligt. Terwijl ze dus wel gewoon op de bank mag. Dat kan zomaar betekenen dat ze eraf moet zodra Arie erop moet. Treurende gezichten? Diep bedroefde basset? Welnee. Ik ben de baas en de baas heeft een baby. En als de baby van de baas op de bank ligt, dan mag Sophie daar niet bij gaan liggen. Of ze moet plaats maken. Klaar. Klinkt ontzettend vreselijk hardvochtig en gemeen, maar voor Sophie is het alleen maar duidelijk. Dat is wat ik bedoel te zeggen: je bent niet verplicht om je hond óveral bij te betrekken.

O maar ik snap wel wat jullie bedoellen ja.
Weet je wat het is, mijn honden zijn al stalkers... overal waar ik loop lopen hun en als ik naar bed ga gaan ze 9 van de 10 x mee. Tuurlijk moeten ze ook wel eens in de woonkamer blijven als ik bijvoorbeeld de badkamer ga schoonmaken want wij wonen in een flat en het is al niet zo groot dus das dan niet zo handig. Maar om nu ineens de honden altijd maar weg te sturen terwijl ze het eerst wel mochten dat wil ik niet. En dan is het misschien van mij in eerste instantie al verkeerd geweest om dat ''gestalk'' toe te laten maar het komt ook een beetje door de dingen die we meegemaakt hebben (wonen op een schip, op stel en sprong moeten verhuizen, weer verhuizen, en half thuis half bij mn ouders wonen) dus de honden sleepte ik altijd met me mee. Maar goed ik kijk ook wel een beetje hoe ze reageren. Nu oefen ik al met de kleintjes van kennissen en dat gaat in princiepe heel goed. Moesten een dag op een jochie van 3 maanden passen en in het begin constant die neuzen erbij (kindje is wel gewend aan honden) en daarna gingen ze hun eigen weg en kwamen af en toe is kijken.

Dus ik zie wel, ik ben me er van bewust dat mn kind een andere positie heeft dan mn honden maar ik moet nog een beetje kijken hoe ik dat aan ga pakken en omdat ik om de week een week alleen ben moet ik dus en alleen voor dat kleintje zorgen en zorgen dat mn hondjes genoeg aandacht krijgen (en alle andere huisdieren) zal vast wel pittig worden maar heb er wel heel veel zin in!

Geer schreef:Waar het mij om gaat is dat er overal staat dat je je hond altijd en overal bij moet betrekken om hem vooral niet buiten te sluiten. Dat je dat doet met een eerste kind als er een tweede komt, dat snap ik. Maar om een hond ineens bij vanálles te gaan betrekken waarbij je hem misschien normaal ook niet zou betrekken, dat zou ik niet doen. Een nieuwe baby in huis schept nieuwe situaties en die situaties kunnen ook betekenen dat de hond er niet bij betrokken wordt. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn voor een hond.

Natuurlijk is het goed om een hond te laten zien dat er nu een kind is, en om de hond voor te stellen aan je kind. En natuurlijk is het logisch dat je dingen samen met hond en kind zult doen. En je moet je hond absoluut genoeg één-op-één aandacht blijven geven en er evenveel mee blijven doen als daarvoor. Al zal er gerust wat veranderen, want je leven verandert nu eenmaal. Maar buiten dat vind ik het geen ongeschreven regel dat je je hond helemaal bij je kind moet betrekken om hem niet buiten te sluiten.

Ik heb Sophie conform alle adviezen de eerste weken overal bij proberen te betrekken. In badje doen. Uit bedje halen. Voeden. Spelen. Deden we 'gezellig saam'. Ik kreeg er een hele rare, zenuwachtig volgende en oervervelende hond van. Die van lieverlee bij alles wat ik deed aanwezig wilde zijn en anders onzeker werd. Ze volgde me het liefste tot in de plee. 's Ochtends vroeg stond ze bij mijn bed op te springen, wat ze daarvoor nóóit deed, en ze werd erg dwingend in haar gedrag. Totdat ik me bedacht dat het eigenlijk ook wel raar is; waarom zou een hond in godsnaam mee een baby uit bed moeten halen? En waarom moet een hond in hemelsnaam zo nodig bij een badderritueel aanwezig zijn? Of tijdens het voeden ernaast liggen?

Ik ben ermee genokt. Sophie heeft Sophietijd en Arie heeft Arietijd. En als het Arietijd is, ligt Sophie in haar mand. Ik vertrouw Sophie, maar niet helemaal. En dus mag ze niet op de bank als Arie los op de bank ligt. Terwijl ze dus wel gewoon op de bank mag. Dat kan zomaar betekenen dat ze eraf moet zodra Arie erop moet. Treurende gezichten? Diep bedroefde basset? Welnee. Ik ben de baas en de baas heeft een baby. En als de baby van de baas op de bank ligt, dan mag Sophie daar niet bij gaan liggen. Of ze moet plaats maken. Klaar. Klinkt ontzettend vreselijk hardvochtig en gemeen, maar voor Sophie is het alleen maar duidelijk. Dat is wat ik bedoel te zeggen: je bent niet verplicht om je hond óveral bij te betrekken.

Je hebt gelijk.
Willen dat er niets veranderd en alles hetzelfde blijft voor de hond met al zijn voordeeltjes.
Vind dat toch al van de gekke omdat te denken .
Terwijl er heel veel veranderd omdat er een baby op komst is en de verhoudingen JUIST anders worden en alles anders word.
Wat al gezegt word ben jij de alfa teef die een " pup " krijgt en die geeft haar puppen de status naar de rest van de groep.
De alfa geeft haar puppen juist status om die ruimte op te eissen voor haar puppen naar de roedel.
In het begin word de persoonlijke ruimte vergroot en haal het niet in je harses om te dicht bij de werpkist te komen wantt dan hag ik in je muil.
Klaar en heel duidelijk en daar hebben ze respect voor.

.

bouvierpoedel schreef: In het begin word de persoonlijke ruimte vergroot en haal het niet in je harses om te dicht bij de werpkist te komen wantt dan hag ik in je muil.
Klaar en heel duidelijk en daar hebben ze respect voor.

Dit dus.
Dat betrekken in alles vind ik volslagen over de top.
Hier mogen ze heel erg veel maar er zijn momenten dat dat anders is. Daar hebben ze het mee te doen.
En gezellig samen met baby op de bank: echt niet.

Als hier net pups zijn durven de andere honden er nauwelijks naar te kijken. Dat regel ik niet; dat doet de moeder.
Dát is de houding die ze snappen.

Buiten mee wandelen en zo is totaal wat anders, maar binnen zijn er heel stellige regels.
En daar hoort baby en hond samen op de bank niet bij lijkt mij zo.

Marjoleine schreef:

bouvierpoedel schreef: In het begin word de persoonlijke ruimte vergroot en haal het niet in je harses om te dicht bij de werpkist te komen wantt dan hag ik in je muil.
Klaar en heel duidelijk en daar hebben ze respect voor.

Dit dus.
Dat betrekken in alles vind ik volslagen over de top.
Hier mogen ze heel erg veel maar er zijn momenten dat dat anders is. Daar hebben ze het mee te doen.
En gezellig samen met baby op de bank: echt niet.

Als hier net pups zijn durven de andere honden er nauwelijks naar te kijken. Dat regel ik niet; dat doet de moeder.
Dát is de houding die ze snappen.

Buiten mee wandelen en zo is totaal wat anders, maar binnen zijn er heel stellige regels.
En daar hoort baby en hond samen op de bank niet bij lijkt mij zo.

En zo is het dus exact hoe het hier ging toen ik Fien kreeg. Ik was eerst bang dat er iets met Shanu was, omdat ze zo timide was en echt geen blik in de richting van Fien deed en ook niet waagde in de buurt te komen. Normaal gesproken mag ze 's ochtends altijd bij mij op bed komen, maar de eerste tijd zette ze geen poot in mijn slaapkamer. Uit zichzelf dus. Nu is ze wel meer ontspannen en komt ze wel weer op bed, maar ze loopt nog steeds niet zomaar de slaapkamer in. Dan blijft ze voor de drempel weifelen totdat ik haar uitnodig.

Dorien schreef: En zo is het dus exact hoe het hier ging toen ik Fien kreeg. Ik was eerst bang dat er iets met Shanu was, omdat ze zo timide was en echt geen blik in de richting van Fien deed en ook niet waagde in de buurt te komen. Normaal gesproken mag ze 's ochtends altijd bij mij op bed komen, maar de eerste tijd zette ze geen poot in mijn slaapkamer. Uit zichzelf dus. Nu is ze wel meer ontspannen en komt ze wel weer op bed, maar ze loopt nog steeds niet zomaar de slaapkamer in. Dan blijft ze voor de drempel weifelen totdat ik haar uitnodig.

Jij bent dus gewoon een heel duidelijke alfateef

Ik vind er ook niks mis mee.
Als Orpa bevalt zit RR twee dagen in de bijkeuken.
De eerste keer wilde ik haar binnenlokken maar met geen tien paarden, ze wilde ab-so-luut niet!

De eerste week kijkt ze ook niet, letterlijk. Ze breekt liever haar poten dan dat ze één blik werpt.
En dat zegt dus iets.
Honden zijn zo, respecteer dat.
Dat lijkt me stukken gezonder dan dat "gezellig overal bij betrekken anders voelen ze zich buitengesloten-geleuter".

Marjoleine schreef: Jij bent dus gewoon een heel duidelijke alfateef

Haha, dat dacht ik dus ook toen ik het bericht tikte. Ik ben duidelijk een bitch.

Ik vind er ook niks mis mee.
Als Orpa bevalt zit RR twee dagen in de bijkeuken.
De eerste keer wilde ik haar binnenlokken maar met geen tien paarden, ze wilde ab-so-luut niet!

De eerste week kijkt ze ook niet, letterlijk. Ze breekt liever haar poten dan dat ze één blik werpt.
En dat zegt dus iets.
Honden zijn zo, respecteer dat.
Dat lijkt me stukken gezonder dan dat "gezellig overal bij betrekken anders voelen ze zich buitengesloten-geleuter".

Nee, inderdaad. Ik heb haar ook gewoon gelaten en ze werd vanzelf weer wat losser en meer ontspannen. Het regelt zich allemaal vanzelf wel blijkbaar.

Ik ben thuisbevallen met een hond die onder bed lag
Bevalling ging erg snel, mijn hond (kruizing herder/ kees) wij waren alleen thuis en ik bellen voor de vroedvrouw.
Die kwam heel snel en wilde mij helpen door op mijn rug te??? kloppen, prompt werd ze door mijn hond beklopt
Hond was altijd heel vriendelijk wel een oertypje, ze wou helpen, ik van laat maar is goed, prima. Zo'n hond
Daarna in de heksenketel nooit meer op de hond gelet, die bleek dus de hele bevalling onder het bed te hebben gelegen.
Ik hoefde de baby dus niet meer voor te stellen, ze heeft er altijd in aanbidding (wakend) naast gelegen, meer niet.
De tweede dag gingen we met wagen en al het bos in geen centje moeite.
Gewoon alles hetzelfde met een kindje erbij

Lillith schreef:De tweede dag gingen we met wagen en al het bos in geen centje moeite.
Gewoon alles hetzelfde met een kindje erbij

geen centje moeite? alles hetzelfde? zo zou ik het nou ook weer niet benoemen. wel fijn dat jij die ervaring zo had, maar ik denk dat je hier wel een uitzondering bent.

miekmiek schreef:

Lillith schreef:De tweede dag gingen we met wagen en al het bos in geen centje moeite.
Gewoon alles hetzelfde met een kindje erbij

geen centje moeite? alles hetzelfde? zo zou ik het nou ook weer niet benoemen. wel fijn dat jij die ervaring zo had, maar ik denk dat je hier wel een uitzondering bent.

Ik vind dat ook wel een hele rooskleurige voorstelling van zaken. Ik kon de eerste twee weken mijn nest niet uit. Daarna wel, maar wankel. De eerste tijd liep ik schuifelrondjes driftig Dextro Energy vretend om niet om te vallen. En bovendien liep ik bijna ieder uur te voeden. En aangezien ik er niet veel voor voelde om midden in het bos eens rustig te gaan zitten klungelen ging ik niet alleen naar het bos. En omdat ik 's nachts ook amper sliep door al dat gevoed was ik overdag moe, moe en moe. Fijn hoor, dat het andere moeders beter vergaat, maar ik moest mijn 'dat doen we wel even, zo veel extra moeite kan zo'n baby niet zijn' toch wel laten varen.

miekmiek schreef:

Lillith schreef:De tweede dag gingen we met wagen en al het bos in geen centje moeite.
Gewoon alles hetzelfde met een kindje erbij

geen centje moeite? alles hetzelfde? zo zou ik het nou ook weer niet benoemen. wel fijn dat jij die ervaring zo had, maar ik denk dat je hier wel een uitzondering bent.

Ik wou eigenlijk zeggen geen centje pijn.....maar dat is niet waar.

Dit is mijn ervaring, ik was heel blij dat het kindje er was.
Ik vond de zwangerschap vooral de laatste mnd. geen pretje.
Waarom is dat een "uitzondering" we hebben het wellicht over een hele andere tijd.

Maar het ging me om mijn hond en haar beleving in het kindertjes krijgen

Nou, het gaat natuurlijk om die hond maar dat je zelf nogal wiebelig bent lijkt me duidelijk.
De een is wel wiebeliger dan de ander, maar na twee dagen door het bos hupsen achter je wagen

Dat vind ik van mijn honden al achterlijk, laat staan dat ik het wat veel gevraagd vind van de gemiddelde mensenmoeder.
Dus fijn dat het jou zo verging, Lillith, maar gemiddeld zou ik het niet willen noemen, en dat heeft niks met een andere tijd te maken

Marjoleine schreef:Nou, het gaat natuurlijk om die hond maar dat je zelf nogal wiebelig bent lijkt me duidelijk.
De een is wel wiebeliger dan de ander, maar na twee dagen door het bos hupsen achter je wagen

Dat vind ik van mijn honden al achterlijk, laat staan dat ik het wat veel gevraagd vind van de gemiddelde mensenmoeder.
Dus fijn dat het jou zo verging, Lillith, maar gemiddeld zou ik het niet willen noemen, en dat heeft niks met een andere tijd te maken

hier is geen gemiddeld mens aanwezig

en wat is er dan mis met als ik op de bank zit met de kleine dat de honden er naast zitten???
Dit mogen ze nu en als ze dat straks willen ook... ben niet zo moeilijk, en als ik ff te druk ben of er is visite dan niet en dat weten ze...

Ik denk dat het heel erg verschilt met hoe je zelf normaal gesproken met de hond om gaat, ik ben totaal niet bezig met heel dat roedel gedoe, het gaat zoals het gaat en dat gaat goed. Ze luisteren, ze hebben bepaalde regels en verder zijn het ''meestal'' voorbeeldige makkelijke hondjes. Dus dan ga ik na de geboorte van een kindje ook niet ineens op mijn alfa leiderschap letten.

Lillith schreef:

miekmiek schreef:

Lillith schreef:De tweede dag gingen we met wagen en al het bos in geen centje moeite.
Gewoon alles hetzelfde met een kindje erbij

geen centje moeite? alles hetzelfde? zo zou ik het nou ook weer niet benoemen. wel fijn dat jij die ervaring zo had, maar ik denk dat je hier wel een uitzondering bent.

Ik wou eigenlijk zeggen geen centje pijn.....maar dat is niet waar.

Dit is mijn ervaring, ik was heel blij dat het kindje er was.
Ik vond de zwangerschap vooral de laatste mnd. geen pretje.
Waarom is dat een "uitzondering" we hebben het wellicht over een hele andere tijd.

Maar het ging me om mijn hond en haar beleving in het kindertjes krijgen

Zal wel aan mij liggen hoor, maar snap nog steeds niet wat je nu eigenlijk wilt zeggen

Ayurveda schreef:en wat is er dan mis met als ik op de bank zit met de kleine dat de honden er naast zitten???
Dit mogen ze nu en als ze dat straks willen ook... ben niet zo moeilijk, en als ik ff te druk ben of er is visite dan niet en dat weten ze... Ik denk dat het heel erg verschilt met hoe je zelf normaal gesproken met de hond om gaat, ik ben totaal niet bezig met heel dat roedel gedoe, het gaat zoals het gaat en dat gaat goed. Ze luisteren, ze hebben bepaalde regels en verder zijn het ''meestal'' voorbeeldige makkelijke hondjes. Dus dan ga ik na de geboorte van een kindje ook niet ineens op mijn alfa leiderschap letten.

Waar het vooral om gaat is dat je doet wat goed voelt. Als jij je er prettig bij voelt wanneer jouw honden bij je kindje op de bank liggen: vooral doen. Waar het mij om gaat is dat je niet iets moet doen 'omdat het moet van de boekjes'. Ik was (en ben) ook totaal geen 'dominante leider', heb eigenlijk weinig regels en Sophie is ook een hele makkelijke, gezeggelijke hond. Ik ging keurig 'volgens de boekjes' Sophie overal bij betrekken terwijl mijn moederinstinct vaak eigenlijk fluisterde 'en nu even opzouten'. Ik had gewoon niet altijd behoefte aan een Sophietje die zich bovendien ook steeds activer begon op te dringen juist doordat ik haar zo overal bij probeerde te betrekken. Dat ik de teugels wat heb aangetrokken en duidelijker ben in wat wel en vooral ook niet mag, kwam niet zozeer door mijn natuurlijke drang tot een Alpha-manier van omgaan met mijn hond, alswel doordat mijn hond zelf heel onzeker en vervelend werd door mijn eigen halfslachtige 'agossiepossiedoejegezelligmee'-gedrag. Daar snapte ze geen hol van. Daar kwam bij dat ik me toen 't puntje bij paaltje kwam eigenlijk helemaal niet wilde dat ze met haar neus bovenop mijn baby zat. Dat was wel degelijk een soort oerdriftje: afblijven, van mij.