Het HondenForum

ik weet niet eens of mijn honden baknijd hebben?, ik laat ze gewoon met rust als ze eten en als de bak leeg is haal ik hem pas weg

monky555 schreef:ik weet niet eens of mijn honden baknijd hebben?, ik laat ze gewoon met rust als ze eten en als de bak leeg is haal ik hem pas weg

Ik heb het een keer geprobeerd en ik kan de bak prima weghalen.
Maar eerlijk gezegd laat ik mijn hond ook het liefst met rust als die eet. En als de bak leeg is (gaat altijd heel snel op) dan haal ik hem weg. Net zoals ik ook het liefst rustig door eet zonder dat mijn bord steeds afgepakt wordt.

willie schreef:ff off topic: mijn broertje heeft een stafford pup met baknijd, en die doet het nu als volgt: hij komt aan met de bak, pup moet (en gaat) netjes zitten,hij zet de bak neer, en als ie "doe maar" zegt, mag ze eten. en dan komt hij ook niet bij die bak. niks aan de hand.

hier gaan de boxers ook netjes zitten, en ik zet de bakken neer, en ze wachten keurig tot ze mogen.

Wel door trainen dat je de bak ook tijdens het eten weer weg mag halen.
Dan is de baknijd pas echt verdwenen.
Er kan zich altijd een rede voordoen dat je de bak weer weg moet nemen.

Een hond laten inslapen voor alleen baknijd?
Zou er niet meer aan de hand zijn?
De hond die ik ken met baknijd is in andere dingen ook zo.

Echt ongelooflijk dat die hond hierom is ingeslapen..... . Ben ook heel benieuwd naar de reactie van de stichting....Wij hebben zelf sinds 2 maanden een herplaatser in huis met baknijd. Het is een superlieve hond, maar heel onzeker en angstig, heeft nooit duidelijke leiding gehad. Het gaat nu al een stuk beter, geduld is een schone zaak.Dit vind ik nu echt heel triest.

Wat erg dat de hond is ingeslapen Baknijd is vrij simpel weg te trainen als je maar geduld hebt!
Sorry, maar is het ook niet de taak van een dierenarts om de ernst te bepalen van een situatie?

bernersennenhond schreef:Een hond laten inslapen voor alleen baknijd?
Zou er niet meer aan de hand zijn?
De hond die ik ken met baknijd is in andere dingen ook zo.

En wat is een goede reden om een bak weg te halen terwijl de hond aan het eten is?

1 goede reden die ik kan bedenken is dat je per ongeluk eten aan je hond geeft terwijl hij nuchter moet zijn voor een of andere ingreep of onderzoek. Verder hoef je de bak niet weg te kunnen halen. Ik persoonlijk echter vind het wel heel prettig als iedereen rustig langs de etende hond kan lopen en leer ze daarom vanaf pup zijnde dat er aan de bak gezeten wordt. Gaat in weze heel gemakkelijk als je dat vanaf pup zijn aanleert.

Nee, hoor, ik heb wel eens een pup gehad met heftige ingebakken baknijd, die had echt die puppy tandjes in je gezet als je langskwam.
Ik heb het hem afgeleerd door hem vertrouwen te geven en aldoor iets in/ erbij te doen in de bak , van sardientjes en stukjes vlees.
dus ik werd degene die het lekkers bracht.
Inslapen om zo`n kul reden is natuurlijk wel :M:

Teuntje56 schreef:1 goede reden die ik kan bedenken is dat je per ongeluk eten aan je hond geeft terwijl hij nuchter moet zijn voor een of andere ingreep of onderzoek. Verder hoef je de bak niet weg te kunnen halen. Ik persoonlijk echter vind het wel heel prettig als iedereen rustig langs de etende hond kan lopen en leer ze daarom vanaf pup zijnde dat er aan de bak gezeten wordt. Gaat in weze heel gemakkelijk als je dat vanaf pup zijn aanleert.

Nou dit is een goede reden bijvoorbeeld
Of als je meerdere honden hebt en 1 ervan medicatie moet hebben en deze in de verkeerde bak zit.
Of als je katten hebt die bij de honden in de bak gaan snuffelen.
Of als je kinderen hebt en deze niet naar je luisteren.
Maar eigenlijk is de grootste reden dat jij gewoon in die bak moet kunnen wanneer jij het wil.

Het zou voor mij absoluut geen reden zijn om een hond in te laten slapen.
Daarbij kan je er iets aan doen, bijv: de hond alleen(bijv, in een afgesloten ruimte) laten eten.
Jakko had ook erge baknijd toen hij net bij ons was, dit is *afgeleerd* door lekkers erbij te doen in de bak en met de ruilmethode.

het is eruit te trainen heb ik ook bij storm gedaan...
behalve bij een lekkere bot dan nog..

conclusie hij krijft alleen zoiets als er geen kids zijn..

inslapen nooit

S@ndr@ schreef:Nee, hoor, ik heb wel eens een pup gehad met heftige ingebakken baknijd, die had echt die puppy tandjes in je gezet als je langskwam.

Skadi had ook heel hevige bak- en voernijd toen ze hier als pup kwam. Verstarren, grommen en happen. En alhoewel dat best een schattig gezicht was stiekum, ben ik het er toch maar uit gaan trainen. Een volwassen herder met baknijd leek me niet echt heel handig. Tegenwoordig gaat ze hard kwispelen als ik bij haar bak in de buurt kom en iets tegen haar zeg. Ik ben eigenlijk nog nooit een hond tegengekomen bij wie het er niet uit te trainen was.

En na twéé weken laten afmaken omdat JIJ als opvangadres een stomme fout maakt....tsja.
Je kunt dan natuurlijk wel fijn zeggen 'dat de hond niet goed was'. Klinkt zó veel fijner dan zeggen dat jij een fout hebt gemaakt

Wat ik ervan weet is dat de hond alleen baknijd had en verder een hele lieve hond was.Ik heb foto,s van de hond gezien dat hij met de kinderen uit het adoptiegezin gezin lag te knuffelen.Ik vind het niet oké dat die mensen meteen weer veroordeeld worden.Het is het plaatsingbeleid van een stichting die je moet veroordelen.Hoe kan je een hond met baknijd, zonder dit van tevoren te melden, in een gezin met kleine kinderen plaatsen.
Ik hoop dat die mevrouw nu zelf haar verhaal komt doen.Ik kan jullie wel zeggen dat deze mevrouw heel verdrietig is.Haar was beloofd dat het gastgezin het er uit zou trainen en een geschikte adoptant voor hem zouden zoeken.Als zij had geweten dat de hond binnen 2 weken zou worden ingeslapen dan had zij hem nooit naar de stichting terug laten gaan.

Maria7 schreef: Ik vind het niet oké dat die mensen meteen weer veroordeeld worden.

Ik vraag me af waar je ziet dat het adoptiegezin veroordeeld wordt. De dame die de hond opving, het gastgezin of hoe je het ook wil noemen, die wordt veroordeeld. En volkomen terecht als je het mij vraagt.

Het is inderdaad té verbijsterend voor woorden en ik ben er helemaal stuk van...het gaat hier namelijk om onze lieve Joep..
Ik zal jullie het hele verhaal vertellen;

Onze Joep kwam in ons leven via een stichting in Belgie, hij was toen ruim een jaar oud.
De dame van het opvangadres vertelde dat het dé perfecte gezinshond was, hij was heel lief en er was eigenlijk helemaal niets negatiefs over hem te zeggen. De reden dat hij herplaatst werd was dat hij erg 'druk' en 'onstuimig' zou zijn naar de kinderen in dit gezin. Toen ik bijna weg wilde rijden met Joep kwam ze me nog gauw vertellen dat de vrouw die deze stichting leidt, nog speciaal had gebeld om te zeggen dat we de kinderen weg moesten houden als hij aan het eten was. Ik reageerde hier toen heel verbaast op, dat is toch lógisch?? Dat moet je bij geen enkele hond doen! Dus ik met die lieve Joep naar huis, en een lieverd, dat was het! Ook naar de kinderen toe, superlief, wel heel speels, maar wat wil je hij was pas een jaar oud! We hebben hem eerst een paar weken de tijd gegeven om te wennen aan de nieuwe situatie en dat ging al heel snel goed. Ook werd al gauw duidelijk dat hij nog helemaal niets wist, er was waarschijnlijk nooit met hem getraind! Ik ben toen eerst met hem naar de dierenarts geweest, waar hij zich voorbeeldig heeft gedragen, hij liet alles toe! Daarna zijn we begonnen op de Martin Gaus school en wat wilde hij graag leren! Hij deed het zo graag voor je en pikte alles heel snel op..
Ondertussen waren er wel wat verontrustende seintjes, als hij een bot kreeg kon je niet bij hem in de buurt komen, hij liet meteen zijn tanden zien...we hebben de kinderen dan ook direct aangeleerd dat ze niet in zijn buurt mochten komen als hij een bod had. Hij kreeg sowiezo apart van ons eten en daar waren de kinderen niet bij.
Tot op die vreselijke avond in november, Joep was in de keuken en het is me nog steeds een raadsel hoe hij zo snel zonder dat ik er erg in had in de kamer is gekomen. In elk geval heeft hij het avondeten van mijn dochtertje gestolen en toen ik binnenkwam hem probeerde te corrigeren toen beet hij me, en hard. Hij had mijn hand te pakken met de kaken op slot, wilde ook niet meer loslaten, was ineens ect puur aggressief. Ik heb geprobeerd met mijn andere hand zijn bek open te krijgen en toen pakte hij ook mijn andere hand en pols.
In het ziekenhuis hebben ze ons toen verteld hoeveel geluk we hebben gehad dat hij niet één van de kleintjes te pakken heeft gehad, dat had namelijk heel anders afgelopen..
We zaten toen met een groot dilemma, het was zo'n lieve hond, en hij kon hier eigenlijk niets aan doen. Heeft nooit enige vorm van opvoeding gehad en wij waren hier net mee begonnen, wat eigenlijk heel goed leek te gaan.
In de weken na het bijtincident bleek dat de kinderen zelfs geen koekje meer konden eten, alles wat Joep 'vond' dat bewaakte hij met hart en ziel. Zo kon je niets meer van de grond oprapen en het is bijna nog een keer fout gegaan toen mijn dochtertje wat geraspte kaas morste voor de koelkast en vervolgens de koelkast open wilde doen.
Wij hebben hier elke dag allerlei vriendjes rondlopen en ik heb toen contact gezocht met de Martin Gaus School. Die zijn hier ook thuis geweest en toen zei vertelde ook dat het er inderdaad uit te trainen is, met veel geduld maar niet in deze situatie met kleine kinderen die het niet begrijpen....
We hebben toen met heel erg veel verdriet de beslissing moeten maken op hem uit huis te plaatsen, zonder kinderen hadden we dit absoluut nooit gedan, maar de kinderen gaan uiteindelijk toch voor..
Wat een drama was dit ..
Ik heb weer dcontact gezocht met de stichting en kreeg te horen dat ze absoluut niet afwisten van de baknijd en ik werd in eerste instantie niet eens serieus genomen, tenminste zo kwam het over. Ik heb haar toen verteld dat ik eigenlijk van plan was hem via de Martin Gaus school te herplaatsen, zodat het er uitgetraind zou worden en hij daarna nog een heel gelukkig leven zou krijgen...want dat was natuurlijk het doel boven alles.
Toen vertelde ze mij dat in het contract stond wat ik getekend had dat in zo'n geval de hond terug moest naar de stichting en ze drukte me op het hart dat ze met hem gingen trainen en als hij er klaar voor was zou hij herplaatst worden in een gezin zonder kinderen. Ik ben hier toen mee akkoord gegaan, wilde echt alleen het beste voor die lieverd, hij had al zoveel mee moeten maken in zijn nog jonge leventje..
De dag dat wij hem wegbrachten naar Antwerpen was afschuwelijk, alsof ik mijn kind afgaf....helemaal nu achteraf, met de notitie wat ze mijn mannetje hebben aangedaan, denk ik met intens veel verdriet terug aan deze dag...
Thuisgekomen was het heel stil in huis...wat een verdriet! Ik heb meteen de vrouw die de stichting leidt een mail gestuurd, dat we hem zo misten en ik had afgesproken met het opvanggezin dat zij mijn contactpersoon bleef..
Ik heb haar twee weken lang elke dag een mail gestuurd, nooit meer iets gehoord...Toen heb ik de vrouw van het opvanggezin (waar Joep in huis was) opgezocht via facebook om haar zo direct een mail te kunnen sturen.. Op haar pagina van facebook las ik dat mijn lieve Joep er niet meer was....
Ik was in totale staat van shock, dit kón toch gewoonweg niet??? Ik heb de vrouw van de stichting opnieuw een mail gestuurd en kreeg toen zowaar meteen antwoord terug. Op een hele kille afstandelijke manier kreeg ik te horen dat ze hem in overleg met de dierenarts hebben laten inslapen. Hij had de vrouw van het opvanggezin gebeten en zou de dierenarts hebben aangevallen (wat ik ABSOLUUT niet geloof). Ze hoopte dat ik het nu wel zou begrijpen..
Dat ik het zou begrijpen??? Dit was toch juist het probleem waarom hij daar was en wat denk je nou, dat je meteen na 2 weken zoiets eruit kunt gaan trainen? Het ventje was opeens in een totaal onbekende omgeving en moest eerst de tijd hebben gekregen om te wennen voordat ze ook maar iets met hem zou gaan doen, vind het het gek???
Ik ben hier zo verbijsterd, verdrietig maar vooral woest over! Ik ben ook wel van plan hier iets mee te gaan doen, al is het maar voor mijn ventje die op donderdag 23 december helemaal alleen, bang is gestroven op de leeftijd va 1,5 jaar...

Het vertrouwen in de goedheid van de mens heeft bij mij een enorme knauw gekregen...

Het spijt me dat dit zo'n vreselijk lang verhaal is geworden, maar wilde het graag even kwijt..

In liefdevolle herinnering aan mijn lieve, mooie dappere Joep

[quote="ramoon

ik heb 2 kinderen maar ik zou hier echt geen hond voor weg doen, dan kids de kamer uit als de hond eet, en duidelijk intrueren weg bij de hond als ie wat eetbaars heeft, klaar.

ik kan ook best kwaad worden als ik hoor waarom mensen hun hond wegdoen hoor, en als het om spuitjes gaat, van mij hadden ze die vrouw een spuitje mogen geven [/quote]

Sorry,dan heb ik deze reactie verkeerd gelezen.

Mariska,ik ben blij dat jij hier jouw verhaal hebt gedaan.Ik vind het echt vreselijk wat jullie en Joep is overkomen.Jij hebt zelfs nog hoop gehad dat jij zijn as mocht hebben,maar die hoop is ook vervlogen.
Ik denk ook niet dat zn stichting honden netjes laat cremeren.
Ik vind dat hun DA ook niet deugd!Maar dit is mijn persoonlijke mening.
Ik wens jou heel veel sterkte en hoop dat de stichting er niet mee wegkomt.

Verbijsterend.
Zo jong nog, dus ook nog zo ontzettend veel te leren.
En wat ik al eerder zei, hoe halen mensen het in hun arrogante koppie om te denken dat zij binnen 2 weken even de baknijd weg kunnen trainen.
Dan heb je werkelijk geen verstand van honden.
Verkeerde omgang met een hond met baknijd maakt de baknijd idd nog erger.
En wat supertriest dan deze mensen niet gewoon hun onmacht hebben willen toegeven en hem naar iemand hebben gedaan die wel verstand heeft van dit soort problemen en hondengedrag.
Die moeten er toch zijn als je een stichting opricht,want er zullen vaker honden met problemen langskomen.
Wat sneu dat de straf op het bijten van de laatste persoon ,de doodstraf stond.

Sommige mensen moeten gewoon geen honden nemen.Een hond is een hond en geen mens.

Mariska heel veel sterkte ermee en wat erg dat ze je zelf zijn as niet hebben gegund. Ook dat zegt iets over een stichting. Weinig empaty voor dier en medemens.

Hoi Maria, ik wil je heel graag nog even bedanken dat je dit topic hebt geopend!
Ik ben ook bang inderdaad dat de as helemaal niet bestaat..ik kijk wat betreft deze stichting eigenlijk nergens meer van op..
Ik krijg ook alleen antwoord op mails van die stichting als zij daar baat bij hebben, een mail over zijn as wordt gewoonweg niet beantwoord. Ook heeft ze niet eens het fatsoen gehad ons te vertellen dat ons ventje er niet meer was, dat heb via internet moeten vernemen..
Er zijn hier duidelijk zo vreselijk veel fouten gemaakt en er wordt er ook duidelijk op los gelogen en dat mag niet ongestraft zo doorgaan, voor mijn lieve Joep is het nu te laat, maar voor als zijn hondenvriendjes die nog zullen volgen wil ik vechten!

Mariska en Joep schreef:In elk geval heeft hij het avondeten van mijn dochtertje gestolen en toen ik binnenkwam hem probeerde te corrigeren toen beet hij me, en hard. Hij had mijn hand te pakken met de kaken op slot, wilde ook niet meer loslaten, was ineens ect puur aggressief. Ik heb geprobeerd met mijn andere hand zijn bek open te krijgen en toen pakte hij ook mijn andere hand en pols.

Dit vind ik heel iets anders dan baknijd. Wat je hier beschrijft is een veel ernstiger probleem, en veel lastiger om eruit te trainen.

Miranda schreef:

Mariska en Joep schreef:In elk geval heeft hij het avondeten van mijn dochtertje gestolen en toen ik binnenkwam hem probeerde te corrigeren toen beet hij me, en hard. Hij had mijn hand te pakken met de kaken op slot, wilde ook niet meer loslaten, was ineens ect puur aggressief. Ik heb geprobeerd met mijn andere hand zijn bek open te krijgen en toen pakte hij ook mijn andere hand en pols.

Dit vind ik heel iets anders dan baknijd. Wat je hier beschrijft is een veel ernstiger probleem, en veel lastiger om eruit te trainen.

dat kun je ook gewoon ruilen voor iets heel lekkers,

Waarom is dat anders?
Baknijd is eten toeeigennen en verdedigen. Kan dus gepikt eten zijn, of een bot of zijn voer.
In dit geval was het dan gepikt eten.

Dus mijnsinziens is dit gewoon baknijd en kan je dit goed afleren.

Een hond die eten afpakt en dan grijpt als je hem corrigeert een koekje geven omdat 'ie zo'n goeie alpha is? Ja, kán.
Zou niet mijn persoonlijke keuze zijn, geloof ik, maar het kán wel ja....

Edit: Nee, baknijd is je eten verdedigen.
Dit gedrag wijst op een heel ander probleem.
Hij denkt dat hij de baas is, dát zegt hij er mee. En geeft straf als je hem probeert te corrigeren.

Hij heeft niet het eten van het kind afgepakt. Hij zag het bord staan en eigende het zich toe.
Dus was het zijn eten.
Zelf denk ik dat, dat het verschil is.

Als hij het eten van het kind afpakt, dan is het idd anders.
Maar het bord stond er voor zover ik begreep onbewaakt.
Dus volgens mij maakt dit het dus baknijd omdat hij eten vind en het dus van hem is.

Dat is niet wat ik lees.

Mariska en Joep schreef:In elk geval heeft hij het avondeten van mijn dochtertje gestolen

Miranda schreef:Een hond die eten afpakt en dan grijpt als je hem corrigeert een koekje geven omdat 'ie zo'n goeie alpha is? Ja, kán.
Zou niet mijn persoonlijke keuze zijn, geloof ik, maar het kán wel ja....

Edit: Nee, baknijd is je eten verdedigen.
Dit gedrag wijst op een heel ander probleem.
Hij denkt dat hij de baas is, dát zegt hij er mee. En geeft straf als je hem probeert te corrigeren.

Als jij een hond hebt met een probleem dan pas je daar je aanpak naar, aan en ga je niet heel stom zitten doen en zeggen ik hoor je nu te straffen dus dat doe ik dan ook maar.
zoals je ziet( in de praktijk) dat werkt niet, en het probleem is van de zelfde orde.
een hond die eten steelt, kun je heel goed met een ruilhandeltje op andere gedachten brengen( desnoods, met kipfilets of frikandel) zodat hij niet grijpt, dat is pas handig.
en als je hem zover krijt, heeft ie toch de buit niet als trofe
dat hele rangorde gebeuren is hier gewoon domweg onhandig.en komt later wel. - wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen.
Je zou als mens zijnde de betere hersenen moeten hebben dus gebruik die dan ook, en wees creatief,

Ben ik helemaal met je eens Sandra.

Nou heel voorzichtig zie ik hier toch ook wel een wat groter probleem als simpel baknijd.........

Wat niet wegneemt dat de manier waarop alles is verlopen heel triest is, maar simpel uit te trainen vind ik dan weer iets te makkelijk gezegd in dit geval, zeker ook gezien de manier waarop de hond mevr. beet vast bleef houden en ook nog eens over beet.....

dat geeft wel aan dat het heftiger is dan doorsnee, maar de aanpak dat je vertrouwen en rust gaat kweken bij zo`n hond lijkt mer verder gewoon de enige goeie.
behalve met rust gelaten,werd er niet zoveel aan gedaan heb ik het idee.
Ik geloof dat ik de hele dag bezig zou zijn met brokjes en hapjes in die bak gooien, en stuk voor stuk als het moest.
ik zou er gewoon een aantal weken voor uittrekken op die manier.
maar goed, hij is tegen de verkeerde opvangers opgelopen, triest blijft het