Het HondenForum

Mijn 1ste staff Amy kwam toen ik ongeveer 5 jaar was. Mijn moeder heeft haar van pup af aan geleerd andere honden te negeren omdat ze geen zin had in 'pitbull' gedoe. Amy was niet sociaal en behoorlijk dominant maar liep tot aan haar dood altijd en overal los zonder problemen. Ze negeerde alle honden om haar heen, ook als ze aan haar snuffelde. Alleen als ze echt vervelend waren wilde ze wel van zich af snauwen en als ze aangevallen werd dan verdedigde ze zich wel.

Toen Guess kwam heb ik haar wel in contact met andere honden laten komen omdat ik hoopte dat ze dan sociaal zou worden. Ze is bijna 4 jaar super sociaal geweest maar nu moet ik haar dus helaas van vreemde honden weghouden. Ik laat haar alleen nog maar op hele overzichtelijke stukken los waar ik haar op tijd bij me kan roepen en aan kan lijnen. Met de 1st staff was het dus wel makkelijker omdat ze andere honden compleet negeerde en ook heel goed luisterde. Guess heeft de neiging om als ze een andere hond ziet er toch naartoe te gaan en dat heb ik haar ook toegestaan van pup af aan.

Ik neem waarschijnlijk hierna geen staff meer maar mocht er toch nog een komen dan zal ik die wel vanaf pup af aan leren dat ik het belangrijkste ben en dat er niet zomaar gebuurt mag worden bij andere honden.

Tja, de meeste moeilijkere rassen zijn op jongere leeftijd nog prima sociaal, dus is het inderdaad 'toch maar' socialiseren.
Ik heb Kaya dus gewoon gesocialiseerd net zoals ik bij iedere andere hond zou doen. Haar eerste teken van venijnigheid was rond de
tijd dat ze voor het eerst loops moest worden, maar niks bijzonders (was ook tegen een volwassen Rottie teef).
Tegelijkertijd bij haar getraind op goede gehoorzaamheid en aandacht.... maar dat bezat het kind volgens mij van nature

Als pup vond ze honden wel leuk, maar ze heeft altijd het baasgerichte gehad. Naarmate ze ouder werd, negeerde ze ze meestal zolang
ze niet om haar kop rond dansten. Een enkele keer kwam er een correctie, maar allemaal redelijk netjes.

Kaya is echt pas feller geworden na haar castratie en nog feller na de komst van pup Puchu die blijkbaar met hand en tand verdedigt moest
worden (en waar ik overigens ook een keer héél blij mee ben geweest en Kaya keurig heeft opgelost).

Maar goed, je vraag: ik heb dus gewoon gesocialiseerd met andere honden, ook in losloopgebied, zelfs op een speelveld, en daarnaast altijd getraind op goede gehoorzaamheid. Het laatste, en haar van nature enorme baasgerichtheid, is ook de reden dat ze nu nog steeds bijna altijd los kan lopen. Behalve als ik stierende en rennende honden zie, dan lijn ik haar aan uit angst dat ze op haar komen afrennen. Maar uit zichzelf, op afstand, negeert zij ze volkomen.
Ik heb ook niet gewacht 'totdat het mis ging', ik merkte gewoon aan Kaya haar hele houding dat ze minder ging pikken en wist uit ervaring (en uiteraard haar kracht en grootte) dat haar correcties voor de meeste honden te hard zijn en heb haar toen niet meer bewust in contact gebracht met andere honden.
Met een grote(re) hond, heb ik zo goed als geen angst om haar daarmee te laten, want op zich gedraagt ze zich echt wel redelijk en is geen agressieve hond. Wel een bitchie en een zeer kort lontje, dat weer wel. Ze vindt zelf de meeste andere honden gewoon niet leuk, wél een aantal reuen en óók was ze doodongelukkig zonder hondenmaatje in huis... heel typisch weer.

Brigitte schreef:
Ik wil voorkomen dat het mis gaat vandaar dat ik al vrij snel ervoor kies om mijn hond niet meer los te laten bij andere honden als ik veranderingen merk maar heel veel mensen vinden dat raar, die zeggen ook van je kan toch gewoon pas ze aan de lijn houden als ze een keer gevochten hebben maar gek genoeg vinden heel wat mensen het maar raar dat ik niet wil dat ze vechten, dan ben je weer onnodig te voorzichtig

Nou ja dit dus, dank je wel scheel typen

Zoek stok! schreef: Het is meer een kwestie van niet willen zien dan niet kunnen zien

[/quote]

Dze zin wil ik toch nog even op reageren want ik denk dat het niet altijd zo is .
Natuurlijk zijn er aso's die het geen moer kan schelen wat hun hond uitvoert ,ongeacht of dit andere mensen en honden schade toe kan brengen maar soms is het pure naiviteit.
Een oude schoolvriendin van mij kreeg een jaar of vier geleden zomaar een hond ,haar zoon kwam ermee thuis ,had het ook in zijn handen laten drukken , een pupje van een week of 7 a 8.
Overduidelijk een staffordachtige ,ik gok op een kruising amstaf x stb.
Mensen hadden overigens geen enkel benul van honden laat staan van radregelingen ,die nog gold toen ze het hondje kregen , nog van vechtende honden.
Ze hebben besloten het hondje te houden ,ze belde mij toen ik heb haar wat vertelt over de rad en daar schrok ze enorm van.
Ook stonden ze vlak voor een vakantie van zes weken want ze gaan altijd zo lang naar familie in Turkije en ook dat moest geregeld worden.
Hondje is op de leeftijd van pak hem beet 12 weken dus 6 weken uit logeren gegaan op een adres met andere honden,niet bij ons overigens
Hij is nu ruim vier jaar is echt goed sociaal ,sterker nog hij is onderdanig naar vreemde honden, en speelt werkelijk met alles.
Gaat nog elke jaar met de vakantie naar hetzelfde logeeradres toe en ook dat gaat prima.
Mensen zijn er echt blind en onbevangen aan begonnen en totaal onwetend hoe en wat en het is prima verlopen.
Hond heeft overigens zijn hele leven op zeer regelamtige basis contact gehad met allerlei soorten honden en heeft dit nu dus nog steeds en op een leuke manier.

Ik merk dat je honden die je wel vrij laat ook socialer kan maken. Ik ben het dus ook niet helemaal met je eens Linda. Mijn honden doen het het beste zonder bemoeienis van mensen en lekker in een groep honden. Neem de dagopvang waar ze eens in de maand heen gaan? Die honden kennen ze niet en dat gaat perfect met 10 honden op een veld. Eva en Cleo losgooien in het bos geeft de leukste interactie. Ze vechten toch niet. En omdat ze zo vrij zijn raken ze ook niet overstuur als ze een keer gebeten worden. En dat zetten ze dan ook niet zo zwaar in hun kop maar ze stappen er overheen. Ze leren juist conflicten te vermijden.

Ik zeg dus niet dat ik mijn honden altijd maar wat losgooi, maar ik merk wel dat als ik dat doe ze zich het beste gedragen. Negeren ed heeft hier alleen maar tot rottigheid geleid. Als ik zeg tegen Eva VOLG! en er komt een hond in haar gezicht springen dan heb je dus wel kans dat ze die hond hapt. Want ze mag er niks mee en ik ben met haar aan het "werk". Doe ik de riem ook af en loop ik door dan gaat het altijd goed

Hm valt mee

Hier laat ik ze los lang mogelijk los. Je merkt op een gegeven moment verandering van gedrag zonder dat er iets gebeurd. Dat is voor ons het moment om aan te lijnen maar niet om te verdwijnen uit een losloopgebied. Ik gebruik de onoplettendheid van mensen die hun hond overal op aan laten stormen om mijn honden te trainen zo min mogelijk te reageren op dat soort honden (die kans krijg je nooit meer namelijk ). Als dat goed gaat (nog voor er iets gebeurd buiten dreiging) dan verdwijn ik uit de losgeslagen gebieden (zoals het aangehaalde groenendaalse bos waar zo goed als iedereen de onderlinge sociale contacten van mens naar mens belangrijker vind dan in de gaten te houden wat hun hond uitvreet onder de noemer gezellig he), losloopplaatsen geheten
Ik loop met honden die ik ken, mijn honden gaan los met honden die bekend zijn. Ik doe aanlijnwandelingen met bekende en onbekende honden maar met bekende baasjes (als kabouters achter elkaar aanlopen ) en verder doe ik lekker mijn eigen ding met de honden die niet zo een verschrikkelijke behoefte hebben aan andere honden om zich te vermaken.

Ik vind een Weimaraner niet een bijzonder moeilijke hond, maar ga toch even vertellen
Ushi is voor haar 5 maanden bijzonder gehoorzaam. Ze mag van mij dus ook niet zomaar op elke hond afrennen. Ze moet netjes volgen totdat ik haar een vrij geef en dan let ik heel goed op. Ze is heel netjes, niet bijzonder lomp en als een hond niks van haar wil weten is het ook goed. Ze doet of haar ding en als een groep honden is zoekt ze een ander speelmaatje. Pasha kan een slecht voorbeeld geven, dus die zit aan de riem tijdens kennismaken.

Wij hebben haar als pup eigenlijk overal mee naar toegenomen en heeft toen met vrijwel alles gespeeld. Zowiezo hebben we nogal veel honden in de familie/vrienden kring, dus die zag ze zeer regelmatig.
Ook vreemde honden leerde ze gewoon kennen, maar we hebben haar niet overal op afgestuurd, als de situatie er was kon ze kennismaken en even spelen, maar dat hing echt van de situatie af en van de andere honden/bazen.

Toen ze wat groter en lomper werd ben ik daar nog meer op gaan laten. Bij kleine (vreemde) hondjes altijd zeer voorzichtig geweest, ik wil namelijk niet hebben dat die andere honden 3 salto's maken omdat Kyra dat nu eenmaal leuk vind.

Bij de kleine hondjes in onze vriendenkring gaat dat trouwens erg goed. Die zijn aan elkaar gewaagd en die kleine vind het ook echt leuk. Gaat Kyra steeds opnieuw uitdagen. Maar ook dan mag ze niet te ruw spelen, word het te gek in mijn ogen dan is het spel gewoon voorbij. Wat ik vaak doe is Kyra een bal geven, dan beukt ze niet zo, maar rent ze alleen met Sammie (Boomer hondje) en dat gaat dus prima.
Ook de franse bulletjes en een tekkel in de wijk blijven dikke maatjes met Kyra en dan is ze ook echt voorzichtig.

Ik loop wel in losloopgebieden, wel op rustige tijden, dus veel honden komen we niet tegen.
Zowiezo laat ik Kyra nergens zomaar op af stormen, maar meestal moet ze zelf ook eerst de kat uit de boom kijken voordat het in spel overgaat.
Daarnaast let ik erg op de bazen. Kom ik een aangelijnde hond tegen, of de hond word aangelijnd op het moment dat wij aankomen lijn ik Kyra altijd aan.

Zo is er bijv een border collie op de hondenschool. Kyra vind haar helemaal het einde, maar die hond moet er niets van hebben. Die gaat plat op de grond liggen. Daarom mag Kyra er gewoon niet meer naar toe. Als een andere hond aangeeft dat ze er geen zin in heeft wil ik niet hebben dat Kyra haar alsnog blijft opzoeken om er maar voor/tegenaan te blijven springen.

Gaat dat allemaal prima dan hou ik het spel heel goed in de gaten. Gaat het op een leuke manier is het goed, merk ik dat het te grof gaat, of ik pik signalen op dat het niet meer om spel gaat, of dat kyra of de andere hond het niet meer leuk vind dan is het ook afgelopen en lopen we gewoon verder.

Ik merk wel dat Kyra zonder riem een stuk vrijer is, wat trouwens absoluut niet betekend dat ik haar zomaar losgooi, maar aan de riem is ze heel anders dan gewoon in een losse ontmoeting. Maar hoe dan ook blijf ik het goed in de gaten houden en zodra ik merk dat het niet meer goed dreigt te gaan grijp ik in. Op die manier is het nog nooit fout gegaan en heb ik nog nooit boze baasjes tegenover me gehad.

Nu komt het niet heel erg vaak voor dat ze met vreemde honden speelt, ze heeft er ook niet altijd zin in. Soms vind ze haar bal, stok of het water veel leuker en kijkt ze nog niet op of om naar een andere hond.

De honden in onze vrienden/familie kring zijn allemaal honden die op een ruwe manier spelen, de labrador van een vriendin beukt er net zo graag op los en dan krijg je heel mooi spel om te zien.

Maar nogmaals: ik let heel goed op haar, op de signalen van haar en van de andere hond (en baas)
Het is ook wel eens voorgekomen dat er een vreemde lab op haar afgestierd kwam. Ik zag direct aan Kyra dat ze dat he-le-maal niet leuk vond. Ook dan lijn ik haar direct aan en loop verder. Ook al zegt het baasje van de lab dan dat die niets doen. Nee prima dat kan wel zo zijn, maar die van mij vind dat niet leuk en wil voorkomen dat ze dat zelf direct gaat uiten zegmaar.

Word ze in de toekomst feller naar andere honden dan neem ik mijn maatregelen, dan niet meer naar losloopgebieden. Ik weet wat ik in huis heb en ben daar dus wel extra alert op. Maar zoals het nu gaat zie ik geen reden om haar op voorhand al overal weg te houden.

S@ndr@ schreef:

Brigitte schreef:
Ik wil voorkomen dat het mis gaat vandaar dat ik al vrij snel ervoor kies om mijn hond niet meer los te laten bij andere honden als ik veranderingen merk maar heel veel mensen vinden dat raar, die zeggen ook van je kan toch gewoon pas ze aan de lijn houden als ze een keer gevochten hebben maar gek genoeg vinden heel wat mensen het maar raar dat ik niet wil dat ze vechten, dan ben je weer onnodig te voorzichtig

Nou ja dit dus, dank je wel scheel typen

Zo heb ik het ook gedaan met Jakko , niks afwachten tot het fout gaat, want als het mis gaat, gaat het voor een goeie mis, dus vantevoren bedacht dat ik hem weg ging houden bij andere honden.
Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als hij een andere hond(reu) verwond.

S@ndr@ schreef:

Brigitte schreef:
Ik wil voorkomen dat het mis gaat vandaar dat ik al vrij snel ervoor kies om mijn hond niet meer los te laten bij andere honden als ik veranderingen merk maar heel veel mensen vinden dat raar, die zeggen ook van je kan toch gewoon pas ze aan de lijn houden als ze een keer gevochten hebben maar gek genoeg vinden heel wat mensen het maar raar dat ik niet wil dat ze vechten, dan ben je weer onnodig te voorzichtig

Nou ja dit dus, dank je wel scheel typen

Het verbaast me dat mensen daar dan zelfs commentaar op hebben. Dat valt wel heel erg in de categorie "het is nooit goed"

MARC_S schreef:Ik merk dat je honden die je wel vrij laat ook socialer kan maken. Ik ben het dus ook niet helemaal met je eens Linda. Mijn honden doen het het beste zonder bemoeienis van mensen en lekker in een groep honden. Neem de dagopvang waar ze eens in de maand heen gaan? Die honden kennen ze niet en dat gaat perfect met 10 honden op een veld. Eva en Cleo losgooien in het bos geeft de leukste interactie. Ze vechten toch niet. En omdat ze zo vrij zijn raken ze ook niet overstuur als ze een keer gebeten worden. En dat zetten ze dan ook niet zo zwaar in hun kop maar ze stappen er overheen. Ze leren juist conflicten te vermijden.

Ik zeg dus niet dat ik mijn honden altijd maar wat losgooi, maar ik merk wel dat als ik dat doe ze zich het beste gedragen. Negeren ed heeft hier alleen maar tot rottigheid geleid. Als ik zeg tegen Eva VOLG! en er komt een hond in haar gezicht springen dan heb je dus wel kans dat ze die hond hapt. Want ze mag er niks mee en ik ben met haar aan het "werk". Doe ik de riem ook af en loop ik door dan gaat het altijd goed

Maar altijd komen als je roept hoeft toch niet haaks te staan op ze verder vrij laten als er hond-hond contact is?
Ik wil Vera en Saar altijd bij me kunnen roepen/houden als dat nodig lijkt, maar anders laat ik ze geheel hun gang gaan hoor. In de praktijk betekent dat dat ik de zelden bij me roep als er een andere hond nadert. Alleen als die hond aan een korte lijn zit, of heel duidelijk strak naast de baas wordt gehouden. Maar dat zie je heel weinig in losloopgebieden
Ik heb hun dus ook niet echt letterlijk geleerd honden te negeren, want dat was mijn streven niet. Ik wil ze terug kunnen roepen, maar verder mogen ze doen wat ze zelf goed achten als we een andere hond tegen komen.

Dat afleiden kan hier wel weer prima overigens. Als ik Vera laat apporteren, of laat volgen met de bal, dan ziet ze andere honden niet, en reageert er dus gewoon helemaal niet op. Ook niet als ze in haar nek hangen. Dan loopt ze door met een hondje in d'r nek, en ze is ertoe in staat met hondje in d'r nek het water in te springen om d'r apportje te halen

Nanna schreef:Een hond die "er voor gaat" hoef ik ook niet bij mijn honden.
Maar een dominante donder die verder gewoon eerlijk is maakt mij weinig uit hoor.
Er loopt hier een beul van een Hollandse herderreu (los) die niet de makkelijkste is. Hij mag dan ook graag Hoppa, die er weleens als een opgeblazen kikker aan komt zetten een rang voor de bek geven Hoppa gaat er dan wederom met een geknakt ego vandoor en herder loopt met geheven staart door.
Baas en ik wensen elkaar vrolijk lachend goedemorgen. De verhoudingen zijn weer duidelijk voor vandaag

Nee, dat vind ik ook niet erg. Dan mag Vera weer even op d'r zij weg liggen kijken, en daarna vrolijk doorhuppelen

Wat ik dan alleen weer niet snap is dat 'dat soort honden' dus wel vaak gewoon maar los rond lopen te stiefelen zonder dat ze heel goed luisteren, of zonder dat de baas goed oplet. Ik kwam net nog twee Labjes (reuen) tegen die Vera even heel overheersend op d'r rug moesten dwingen. Vervolgens staat Vera op en rent een stukje (speels) op met zo'n Labje, waarop de baas een beetje paniekerig zijn hond gaat roepen, en vervolgens naar mij kijkt en zegt "het gaat geloof ik met jouwe wel goed".
Dat vind ik dat dus weer niet kunnen eigenlijk. Zo "op hoop van zegen" zo'n hond maar rond laten hobbelen. Kijk, mij maakt het nu niet uit verder. Maar als deze reu Moos had gegrepen was het een heel ander verhaal geworden.

Nanna schreef:Een hond die "er voor gaat" hoef ik ook niet bij mijn honden.
Maar een dominante donder die verder gewoon eerlijk is maakt mij weinig uit hoor.
Er loopt hier een beul van een Hollandse herderreu (los) die niet de makkelijkste is. Hij mag dan ook graag Hoppa, die er weleens als een opgeblazen kikker aan komt zetten een rang voor de bek geven Hoppa gaat er dan wederom met een geknakt ego vandoor en herder loopt met geheven staart door.
Baas en ik wensen elkaar vrolijk lachend goedemorgen. De verhoudingen zijn weer duidelijk voor vandaag

Zo'n hond was Alano ook, die was zo dominant als te pest maar hij heeft echt nog nooit wat bij een hond gedaan. Hij werd een keer in zijn hielen gebeten door een Westie en toen sprong hij een meter verder en keek alleen om van 'nou moet je niet denken dat ik onder de indruk daarvan ben ' Alano ging ook gewoon mee op forumwandelingen en bemoeide zich nooit met andere honden tenzij ze hem, opzochten en dan was het wat om elkaar draaien en klaar.

Dit vind ik nog steeds een fantastische foto gemaakt door Linda, Alano, Bo en Bram en na wat gedraai ging ieder weer zijn weg.



Met o.a Bram en Puchu





Ik vond het een heerlijke hond om mee te lopen want hij was heel duidelijk en dat mis ik nog wel bij Buffel, die snapt het niet zo goed soms en brengt zichzelf nog weleens in problemen.

wendy71 schreef:

S@ndr@ schreef:

Brigitte schreef:
Ik wil voorkomen dat het mis gaat vandaar dat ik al vrij snel ervoor kies om mijn hond niet meer los te laten bij andere honden als ik veranderingen merk maar heel veel mensen vinden dat raar, die zeggen ook van je kan toch gewoon pas ze aan de lijn houden als ze een keer gevochten hebben maar gek genoeg vinden heel wat mensen het maar raar dat ik niet wil dat ze vechten, dan ben je weer onnodig te voorzichtig

Nou ja dit dus, dank je wel scheel typen

Zo heb ik het ook gedaan met Jakko , niks afwachten tot het fout gaat, want als het mis gaat, gaat het voor een goeie mis, dus vantevoren bedacht dat ik hem weg ging houden bij andere honden.
Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als hij een andere hond(reu) verwond.

Ik heb Van Gils voor mezelf. ik vind hem leuk( meestal dan ), hij is te groot om los te gooien in losloop gebied( en daar wil ik ook eigenlijk helemaal niet zijn, tenzij het regent) tenzij in overleg of op afspraak, en verder ben ik degene die hem vermaakt, we steppen, apporteren, gaan naar school,bezoeken winkels, markten enz.
en soms dan spreken we af en dan kan hij spelen .
op straat is het als ik denk dat het kan, dat ik hem wel laat loslopen, omdat hij goed luistert, hier is ook echt hier.
zie ik iets wat me niet aanstaat want dan ben ik weg, gaan we wat leuks doen

Nanna schreef:

Moos schreef: Zo "op hoop van zegen" zo'n hond maar rond laten hobbelen. Kijk, mij maakt het nu niet uit verder. Maar als deze reu Moos had gegrepen was het een heel ander verhaal geworden.

Die reu grijpt niks. Hij reageert op Hoppa's opgeblazen kikkergedrag en geeft hem een korte hengst. Het is eigenlijk een soort van ritueel.
Hij zal nooit naar Bakkie of Charles lopen om daar es ff verhaal te gaan halen.
Het ziet er verder ook helemaal niet gewelddadig uit. Ze kennen elkaar nu ook zo onderhand wel

Ik had het niet over 'jouw' reu Ik bedoelde 1 van die twee lab-reuen die ik vandaag tegenkwam. Die kwamen aanstiefelen op een manier dat ik al dacht "ben ik even blij dat ik met twee teven loop", en de baas was dus ook nogal paniekerig aan het roepen en zichtbaar opgelucht dat het 'met de mijne' wel goed ging

Ik had eerder een heel verhaal getypt, maar die staat er niet
Dobermann reuen kunnen naar geslachtsgenoten heel moeilijk doen.
Dan heb ik het niet over een beetje patsen maar over geen enkele reu tolereren.
Om die reden wilde ik mijn pup toentertijd veel laten kennismaken met andere honden.
Erheen laten rennen en vooral focussen op weer terug komen.
Dat laatste doet hij dan ook keurig, maar hij moet en zal eerst wel even kijken.
Het is veel werk om die (zelfbelonende) gewoonte eruit te trainen.
Dat is natuurlijk mijn eigen schuld geweest en zou ik nu heel anders doen, ongeacht het ras.
Leren bij mij te blijven en met toestemming mogen kijken.
Maar heeft het socialiseren op die manier nog nut gehad?
Ik heb op clubs en shows gehoord dat ze Nando zo tolerant vinden voor het ras.
Ik denk echter niet dat dat door mijn socialisatie komt, maar door zijn karakter.
Want juist door mijn fout zou hij alle vrijheid gehad kunnen hebben om zijn agressie te botvieren.

Of een hond agressief is of niet hangt helemaal van de baas af, heeft niks met het ras te maken.

rubyred schreef:Of een hond agressief is of niet hangt helemaal van de baas af, heeft niks met het ras te maken.

natuurlijk

S@ndr@ schreef:

rubyred schreef:Of een hond agressief is of niet hangt helemaal van de baas af, heeft niks met het ras te maken.

natuurlijk

Wist je dat nog niet dan


Hoe ik ermee omga? Ik heb Spike té lang door laten groeien en gaan weet ik nu achteraf. Ik zou véél eerder ingrijpen als ik zou zien dat een hond niet meer met andere honden kan. Voor de veiligheid, maar ook dat m'n hond niet verder zou groeien in macho-gedrag. Ach... zo leer je altijd bij.

Wat dat betreft was Daisy een super handige hond. Was onze bliksemafleider. Kwam er een hond zonder baas aan zei ik tegen Daisy, 'ga maar.' Zei kon gewoon op een normale manier duidelijk maken dat hij op moest zouten, óf als ze hem leuk vond ging ze er mee spelen. En dan kon ik Spike gewoon normaal bij me houden en Daisy hield die hond bezig tot er eindelijk een baas aankwam of Spike veilig en wel in de auto zat.

Ik loop graag in gebieden waar weinig honden en mensen lopen, waarschijnlijk ben ik zelf niet zo goed gesocialiseerd als kind denk ik maar ik hou van rust
Als we wel honden tegen komen dat moet Buck in de buurt van mij blijven omdat hij anders op andere honden afstuift om ze op te jagen, dus hij moet volgen of ik lijn hem vast...als we dan dichtbij zijn dat mag hij evt kennismaken met toestemming van de andere eigenaar. Dolly heeft weinig interessen in andere honden, ze wil ze evt wel opdrijven maar dat mag niet van mij.
Bij Sybil ben ik nu wel bezig om ze goed te socialiseren, dit houd bij mij niet in dat ze met elke hond moet spelen maar ik wil haar leren dat er veel verschillende soorten honden zijn en dat ze niet hoeft te blaffen maar dat ze neutraal kan kennismaken of evt spelen bij wederzijdse toestemming.
Mijn honden zijn gereserveerd naar andere honden en mensen en dus vind het belangrijk dat ze neutraal zijn in het contact met andere, je hoeft niet te spelen maar je hoeft er verder ook niets mee.

Tsja, moeilijk wil ik mijn honden niet noemen, het zijn labradors. Maar zoals al een aantal keer genoemd hier kunnen die van het doldrieste type zijn. Onze jongste reu was er zo één. Vond de hele wereld leuk en aardig en deed vréselijk zijn best om ook aardig gevonden te worden door alle andere honden die we tegen kwamen. Dat kon dus behoorlijk opdringerig overkomen bij andere honden, die daar dus ook lang niet altijd van gediend waren. Het was onze eerste pup en wij deden ons best om hem zo sociaal mogelijk te maken. Dat is iets te goed gelukt....
Later konden we dat veel beter indammen en wist hij zelf het ook beter te doseren, maar als jonge hond (tot een jaar of 3) was het ook zo'n aanstormende tank Gelukkig was hij helemaal niet dominant, alleen maar enthousiast, maar ja, de eigenaren van hele kleine hondjes of de wat minder sociale types waren natuurlijk niet blij met deze benadering (wij ook niet).

Nu met Sofie proberen we het veel beter te doseren. Ze mag best even gaan kijken, maar pas als ik het zeg en we al in de buurt zijn. Dus niet op 50 meter al er naartoe stormen. Gelukkig reageert zij veel sneller op tekenen dat een hond het minder gezellig vind dan zij en ze laat hem dan vrij snel met rust of ze bindt in en benadert de andere hond met wat meer respect. Voorlopig gaat dat al heel wat beter.

Saar heeft sowieso niet zoveel met vreemde honden. Die voldoet absoluut niet aan het prototype van de lompe overenthousiaste labrador.

Nuyvilaq schreef:Ik bepaal met wie ze spelen en dat zijn er maar verdomd weinig, ik vind het sowieso erg onnodig aangezien ze elkaar hebben

Hier ook, de honden op de club die ik ken... en waarvan ik weet dat ze goed zijn met pups.
Verder hebben ze elkaar... ruim voldoende dus.

Biène was als pup al "lastiger". Ze wilde niet met iedere hond kennismaken en als dat geforceerd werd kon ze al als jonge pup vervelend uit de hoek komen.
Dus dat heb ik vanaf het begin begeleid. Ze is dus vanaf het begin alleen in contact gekomen met honden die ik al kende en waarvan ik kon inschatten hoe ze reageerden (en die baasjes hadden die niet gelijk in de paniek-modus zouden schieten als er wat geluid zou zijn).
Voor haar sociale contacten had ze Nika, Marouck en Danco.
Ze is een paar keer mee geweest naar forumwandelingen die we destijds regelmatig in Leende hadden. Op foto's daarvan zie je haar met name bezig met Nika of Marouck, echt interactie met andere honden had ze niet. Ik heb alleen een foto dat ze tegenover Devlin staat

1 dat ze vanaf de tafel contact maakt met Jurek (of Jelka???)

en 1 met Tomas

Op al deze foto's was ze zo'n 6 á 7 maanden oud.
Paar jaar geleden heb ik nog eens met Carmen gewandeld en met de pup die ze toen had (Devil geloof ik). Die pup heeft de eerste 10 minuten niet in haar buurt kunnen komen, steeds kreeg hij een snauw. Toen was het duidelijk en hebben ze gewoon elkaar met rust gelaten en lekker gewandeld.
Biène is geen hond die snel écht zal vechten, maar ze is wel behoorlijk duidelijk in wat ze wel en niet wil. Veel mensen vinden dat gewoon heel eng. Ik ga dat dus niet opzoeken en hou ze meestal weg van andere honden. Ze hoeft van mij ook niet te ontdekken dat vechten iets op kan leveren.

Ik heb mijn honden toen ze pup waren allemaal gesocialiseerd met andere/vreemde honden,
waarvan ik wist dat ze normaal op een pup reageren.
Zomaar op een vreemde hond afdenderen, hou ik niet van.
Tuurlijk is het wel eens gebeurd (als pup/jonge hond), als dat gebeurde, begeleide ik dat wel meteen.

Toen Murphy 3,5 jr was is hij bij een kennismaking met een andere hond (grote reu), vol bij zijn keel gegrepen.
(de andere hond ging plots door de voorpoten en greep hem op zijn keel, die ging duidelijk voor de "kill" dus)
Gelukkig had hij toen een brede leren halsband om, wat zijn redding is geweest.
Hij deed op dat moment niets terug.
Ik heb hem de dagen na dat incident enkel aangelijnd gehouden,
omdat ik eerst wilde kijken wat zijn reactie naar andere honden zou zijn.
Zijn reactie was dus "aan/uitval is de beste verdeding" naar reuen met macho/haantjes gedrag.
Hij is daardoor ongeveer een jaartje "lastig" geweest naar dominante reuen,
maar dat is langzaam wegge-ebd, doordat ik behoorlijk ben gaan trainen m.b.t. dat gedrag.
In dat jaar was hij dus heel veel aangelijnd.
Na dat ene incident waar hij niet de aanstichter van was,
heeft er dus ook nooit meer een confrontatie plaatsgevonden.
Nu het een oude heer is, vind hij het allemaal wel prima.
Toch neem ik hem in bescherming als er een reu bij hem komt patsen,
door hem uit de situatie te halen en de ander weg te sturen.
Teven is nooit een probleem geweest.

Bink is altijd heel gemakkelijk in de omgang en ontwijkt alle confrontatie.
Heel soms komt er wel eens een hond "hanen" bij Bink, hij kiest er dan voor om de hond tot spel te verleiden,
lukt dit niet dan loopt hij rustig weg.
Als de andere hond aan blijft houden, neem ik hem in bescherming, zeker nu hij een oude heer is.

Amiga en Perro zijn allebei super makkelijk in de omgang.
Juist door hun formaat zijn veel honden vaak wel onder de indruk en laten hen met rust.
Is er wel contact dan wordt er eigenlijk altijd wel even gespeeld.
Bij hun regelt het zich eigenlijk altijd vanzelf.

edit: typo

Brigitte schreef:

Nanna schreef:

Jinx schreef:Bij die witte is het gegaan: Losgooien met andere honden en toen het misging weghouden. Ik vind dat zelf een prima manier, ik zou niet goed weten hoe het anders moet.

Je zal de eigenaar maar zijn van het hondje "waarmee het misging"

Ik wil voorkomen dat het mis gaat vandaar dat ik al vrij snel ervoor kies om mijn hond niet meer los te laten bij andere honden als ik veranderingen merk maar heel veel mensen vinden dat raar, die zeggen ook van je kan toch gewoon pas ze aan de lijn houden als ze een keer gevochten hebben maar gek genoeg vinden heel wat mensen het maar raar dat ik niet wil dat ze vechten, dan ben je weer onnodig te voorzichtig

Ja , dat vinden ze idd raar, ik gaf in het park wel eens een brul naar Nino dat hij moest kappen en bij mij komen.
Dat gaf vragende gezichten, hij doet toch niks, maar ik had al gezien dat hij een reu liep te provoceren door stram voor hem langs te lopen,zodat de reu tegen hem op zou botsen (reden om eens lekker uit te vallen )
Mensen vinden het leuk om met meerdere te lopen,maar letten daarbij helaas te weinig op de honden en hebben het te druk met beppen.

Nino is gesocialiseerd met alles, maar uiteindelijk is hij ook fel naar andere reuen geworden, welliswaar grote pittige reuen en pas toen hij ruim 4 was, daarna beperkt contact met andere honden

ik heb bob tot zijn 2 met alles laten spelen
maar na de 4de keer aangevallen te zijn pikte hij het niet en pakte terug.
Hond kwam aan een flexi op een een aangelijnde bob af en dook er direct op, Bob was het beu en draaide de rollen pijlsnel om Na 1 ferme LOS en VOET, liet hij de andere hond los en ging naast me zitten. Bob had schade, die andere hond niet.
Daarna kon ik aan hem zien dat ie veranderd was ten opzichte van andere reuen, ik wist natuurlijk al dat er dikke kans was dat bob als ie volwassen was niet meer leuk en lief tegen alles zou zijn. Misschien dat dit het net iets versnelt heeft, vanaf die tijd wil ie alles wat in zijn vierkante meter komt pakken. Vanaf die tijd ben ik meer gaan trainen op negeren, en dat werkt uitstekend mits ze niet fel op hem reageren aan de lijn.

Baukje heeft ook met alles gespeeld, maar daar zag ik heel vlug dat dat niet zo slim was. Als ze haar pijn deden (maakt niet uit of het met spelen gebeurd) dan doet ze pijn terug. Dan duikt ze erop. ( is al vanaf pup)
Dus dat was zo afgelopen met spelen. Ze doet dat hier thuis ook, alleen dan heeft ze nog een HO maar bij vreemde honden niet.

Bente mag met alles spelen nog steeds, alleen ze speelt liever met hele kleine hondjes
grote vind ze maar een beetje eng

rubyred schreef:Of een hond agressief is of niet hangt helemaal van de baas af, heeft niks met het ras te maken.

Was dat een reactie op mijn bericht daarboven? Ik ben benieuwd naar je argumenten.