Het HondenForum

Moos schreef:Het ligt er ook erg aan wat je als een gedragsprobleem ziet. Sommige mensen vinden bepaald gedrag helemaal niet zo'n probleem, terwijl een ander datzelfde gedrag bij zijn hond toch wel probleemgedrag zou vinden en er iets aan zou (willlen) doen.

Ik denk wel dat veel aan de baas/hond combinatie ligt, maar bepaalde dingen zitten ook in het karakter. Als je graag een niet waakse allemansvriend wil moet je niet beginnen aan een waaks eenkennig ras en vervolgens dat als probleemgedrag gaan bestempelen wat er maar niet uit te krijgen is.

Scheelt weer heel veel typen.

Eerlijk gezegd denk ik dat er in ieder geval gedragsproblemen zullen zijn die te wijten zijn aan keukenexperimenten nav de kookshow van CM.

Wat de stelling zelf betreft, ondanks dat veel voorkomende problemen vaak terug te leiden zijn tot de baas vind ik de stelling veel tekort door de bocht.

bennie schreef:Eerlijk gezegd denk ik dat er in ieder geval gedragsproblemen zullen zijn die te wijten zijn aan keukenexperimenten nav de kookshow van CM.

Wat de stelling zelf betreft, ondanks dat veel voorkomende problemen vaak terug te leiden zijn tot de baas vind ik de stelling veel tekort door de bocht.

Fritz heeft ook een aantal dingetjes.

Hij is voor sommige dingen gewoon bang. Aan een aantal angsten is overduidelijk gewerkt (stofzuigers?). Maar de angst voor vliegenmeppers is nog duidelijk aanwezig. (toen mijn schoonmoeder niks vermoedend een vliegenmepper had gekocht en een vlieg dood sloeg heeft Fritz een halve dag onder een struik gezeten :N: ) Hij zal de fobie ongetwijfeld bij zijn eerste baasje opgelopen hebben maar twee baasjes verder is het toch nog een probleem.

Dat hij gevoel voor drama heeft zit in de aard van het beestje...

Dat Fritz altijd eerst door de stront loopt of in de bagger sloot springt vóórdat hij naar binnen komt,
is overduidelijk te wijten aan zijn vorige baas

Ligt dus niet allemaal aan de huidige eigenaar
Al heb ik hem hoogst persoonlijk aangeleerd dat als je om 20 uur nog geen eten gehad hebt, je het anders zelf maar uit de gootsteen moet pakken

Van Gils is ook ban voor de vliegen wapper en ik ben zijn eerste baasje,( en nee, ik sla hem niet met dat ding) de bullen waren er trouwens ook bang voor, die dingen maken gewoon een akelig geluid denk ik voor honden

Ja, ik denk wel dat veel van de problemen met honden door de eigenaar komen. Door onkunde, door verkeerde combinatie hond/baasje en vaak omdat het zo leuk stond bij de puppy, maar ja, nu weegt de puppy 30 kg en is het niet meer leuk.

Maar ik denk ook dat veel van dit gedrag om te buigen is naar acceptabel gedrag.

Ik denk dat Ragyo's neiging om te gaan rellen bij vreemde honden wel voorkomen had kunnen worden als ik hem van jongs af anders had aangepakt. En als ik er flink op ging trainen zou ik er zelf wellicht ook nog verder mee kunnen komen, ik weet nu alweer meer dan eerst. Alleen ligt voor mij de priotiteit nu even meer bij Kiba, Ragyo is veel handelbaarder.
Kiba heb ik gekregen met oneindig veel meer gedragsproblemen dan hij nu heeft. Dat hij uitviel naar alles was toch echt wel te wijten aan een raar verleden van alleen maar binnen in een hokje zitten en niet aan mij. Indirect dus wel aan een vorige "baas"
Ook bij hem zou iemand die nog relaxter/kundiger is met moeilijke honden meer kunnen bereiken dan ik nu kan. Ik raak wel eens gefrustreerd of verlies mijn geduld, of soms ben ik te moe/ te langzaam om adequaat te handelen. Maar ook met mij als baas wordt hij nog steeds minder "problematisch" in zijn gedrag

Tsja en sommige dingen zijn gewoon karakter denk ik, mijn honden verschillen enorm in karakter ondanks een zelfde baas, Kiba bijv herstelt veel sneller van schrik of nare ervaringen terwijl Ragyo bij een vervelende gebeurtenis de rest van de wandeling of langer van slag kan zijn. Ragyo zie ik er niet voor aan ooit agressief naar mensen te worden, Kiba reageert bij stress juist snel agressief, etc.

Ik denk dat idd. het meeste probleemgedrag wordt veroorzaakt door verkeerde behandeling van de baas, maar dat laat onverlet dat er honden zijn met bepaalde onaangename karaktertrekjes die duidelijk worden doorgegeven aan de volgende generatie.
Ik hoef daarbij alleen maar te denken aan Cody's grootvader van moederszijde die diverse pups heeft verwekt die dezelfde rare geintjes vertoonden als Cody en dat bij diverse teven die met verschillende reuen zijn gekruist en waarbij de pups bij verschillende mensen terecht zijn gekomen. Het ligt dus niet áltijd aan de baas c.q. opvoeding.

Ik heb een keer ergens gelezen dat het niet zozeer specifiek gedrag is wat genetisch bepaald is maar wel de grenzen van in hoeverre dat gedrag aan te passen is. Bijvoorbeeld: een hond die van zichzelf erg terughoudend is kan wel leren om vreemden te tolereren maar zal nooit een allemansvriend worden als dat er niet in zit. Zelf denk ik dat dit wel aardig opgaat.

Inge O schreef:of een hond bepaald gedrag wíl vertonen (jagen, waken, uitvallen) zit bijna altijd in bepaalde mate aangeboren in de hond - of hij het bewuste gedrag ook daadwerkelijk vertóónt ligt merendeels in handen van de baas.

Helemaal eens. Naast de herders moest ik écht wennen aan het feit dat hier nu een jachthondje loopt, het gaat mij redelijk af moet ik zeggen al was het wel een hele omschakeling

Altijd? Nee. Je mag de kracht van erfelijkheid absoluut niet onderschatten.

Vaak? Ja.

Nee, niet altijd, wel vaak.
Wat aan aangehaald wordt: erfelijke aanleg, ras eigenschapen, medische aandoeningen. Op dat deel, hebben wij maar deels invloed.

Maar ik denk zeker wel dat het merendeel te 'wijten' is aan de baas.

Inge O schreef:

saffie schreef:Ik heb een keer ergens gelezen dat het niet zozeer specifiek gedrag is wat genetisch bepaald is maar wel de grenzen van in hoeverre dat gedrag aan te passen is. Bijvoorbeeld: een hond die van zichzelf erg terughoudend is kan wel leren om vreemden te tolereren maar zal nooit een allemansvriend worden als dat er niet in zit. Zelf denk ik dat dit wel aardig opgaat.

toch wordt ook gedrag/gedragspatronen absoluut rechtstreeks overgeërfd hoor, denk maar aan eyende/drijvende borders, waakse wakers (duhh ), voorstaande jachthonden enz.

moest gedrag als dusdanig niet gewoon erfelijk zijn dan hadden we nooit die variëteit aan karakters in de verschillende rassen gehad .

Ja okee, dat is ook zo. Gedragspatronen als eyen en voorstaan had ik even niet bij stilgestaan. Ik (of eigenlijk de schrijver van dat boek) bedoelde meer dat er een limiet aan zit in hoeverre een hond dat gedrag uit. Een soort boven- en ondergrens. Saffie zou gerust erger gaan jagen als ik haar ging aanmoedigen, maar het zou nooit een hond worden die uren wegblijft. Daarvoor is ze te afhankelijk.
Boy aan de andere kant heeft nul jachtinstinct. En dusdanig niks dat ik niet denk dat iemand hem dat ooit heeft afgeleerd, maar dat het er gewoon niet in zit.
Zoiets bedoel ik

Stelling: gedragsproblemen zijn altijd te wijten aan de baas -> Nee

Stelling: gedragsproblemen zijn altijd te wijten aan de MENS -> Ja

Melanie 74 schreef:Stelling: gedragsproblemen zijn altijd te wijten aan de baas -> Nee

Stelling: gedragsproblemen zijn altijd te wijten aan de MENS -> Ja

Whoa, da's een goeie! Ik ben niet wakker genoeg om er inhoudelijk op in te gaan, maar ik denk dat je wel een spijker heel knap midden op de kop slaat hier. Morgen ga ik er verder over nadenken.

Inge O schreef:of een hond bepaald gedrag wíl vertonen (jagen, waken, uitvallen) zit bijna altijd in bepaalde mate aangeboren in de hond - of hij het bewuste gedrag ook daadwerkelijk vertóónt ligt merendeels in handen van de baas.

Eens!

Beetje te makkelijk gesteld ...... soms zal de baas best wel de "schuldige" zijn aan bepaalde gedragsproblemen maar dit gaat m.i. echt niet altijd op. Een hond die van nature erg angstig is (in aanleg aanwezig) kun je als baas toch echt geen fluit aan doen, sterker nog ..... je krijgt het vaak niet eens voor elkaar om het "om te buigen".

Hanneke2 schreef:

Melanie 74 schreef:Stelling: gedragsproblemen zijn altijd te wijten aan de baas -> Nee

Stelling: gedragsproblemen zijn altijd te wijten aan de MENS -> Ja

Whoa, da's een goeie! Ik ben niet wakker genoeg om er inhoudelijk op in te gaan, maar ik denk dat je wel een spijker heel knap midden op de kop slaat hier. Morgen ga ik er verder over nadenken.

De mens is er in mijn ogen schuldig aan, het hoeft niet zo zeer het huidige baasje te zijn.
Ik heb mijn Tosca uit het asiel, ik heb echt wat te stellen gehad met haar. In haar papieren die ik mee kreeg van het asiel staat;
Tosca is wantrouwend tegen over mensen.

Nu weet ik dat ze totaal geen socialisering heeft gehad, en had dus angst voor mensen, andere honden en noem maar op.
Ze compenseerde dat met agressie, ze viel uit naar honden, hapte naar mensen enz.
Ik heb met veel moeite het gedrag weten af te vlakken door haar te leren weg te lopen.

De mensheid kan zulke rare dingen doen met honden, soms is het goed bedoeld maar slaat het de plank volledig mis.
Honden in de vrije natuur hebben geen gedragsproblemen, want wij de mens zijn immers die het als probleem ervaren.

flatcoat schreef:Beetje te makkelijk gesteld ...... soms zal de baas best wel de "schuldige" zijn aan bepaalde gedragsproblemen maar dit gaat m.i. echt niet altijd op. Een hond die van nature erg angstig is (in aanleg aanwezig) kun je als baas toch echt geen fluit aan doen, sterker nog ..... je krijgt het vaak niet eens voor elkaar om het "om te buigen".

Maar het is ook vaak gemakzucht van de baas en je neerleggen bij het probleem. Ik denk dat je het merendeel van de heel angstige honden bijvoorbeeld alleen al door dagelijks lopen met een leuk zelfverzekerd sociaal roedel al een lekker end op weg kan helpen. Angst is vaak alleen maar perceptie, en daar kan je heel wat ombuigen.

In principe heeft elke hond natuurlijk wel zijn eigen karakter. Goede en slechte karaktertrekjes. Het is maar net hoe er tijdens de opvoeding mee wordt omgegaan. Of slechte eigenschappen zich kunnen ontwikkelen of niet. Daarom zie je zoveel honden in asiels omdat er veel te weinig aandacht is besteed aan de opvoeding. Aan het socialiseren het gebruik maken van de inprentingsfase om ze goede dingen bij te brengen. En te weinig corrigerend op te treden als er "slechte" trekjes boven komen. Helaas zullen er altijd honden zijn die door wat voor oorzaken zo verknipt zijn dat wat voor opvoeding je ze ook geeft er niets tegen te doen is. En dan bedoel ik die honden die zijn doorgefokt waarbij er niet gekeken is naar karakter van de ouders. Een pup opvoeden is meer dan zindelijk maken. Je moet er echt super veel tijd en energie in steken.

Toch denk ik dat dingen als agressie naar sexe genoten , niet helemaal weg te trainen zijn, ze gaan ze gewoon nooit leuk vinden en zelfs al train je ze zo dat ze negeren aan de lijn, is da kans redelijk aanwezig dat ze toch een keertje gaan op het moment dat je even niet oplet .
of als ze loslopen en wat verder weg zijn per ongeluk.
denk ook niet dat je een baas dat kunt verwijten, wel het niet anticiperen op gedrag

Natuurlijk kun je het karakter er niet uit trainen. Maar net wat je zegt. Als je je hond goed kent dan kun je bepaald gedrag herkennen en er op anticiperen.

Poehh.
Ouders en voorouders spelen een rol.
opgroei bij de fokker.
Socialisatie proces.
Hoe is de structuur bij fokker.
Hoe word er mee omgegaan of niet.
Krijgen puppen rust en krijgen ze niet teveel prikkels of te weinig.
Moeten ze 24/7 tussen schreeuwend kinderen of blaffende honden en pups inziiten.
Aanleg van karakter bij pup.
Chemische balans in het koppie.
Word er wat gedaan met de hond waarvoor hij gefokt is.
Anticipatie op pup/hond met gedrag en problemen.
Wat krijgt de hond te vreten.
Hoe en waar moet hij leven.
Staat hij constant aan prikkels blood.
Hoe is de structuur in het huishouden.
Hoe is de struktuur met andere huishonden.
In welke verhouding staat de hond tot honden in de buurt.
Met andere woorden word hij teveel onder de voet gelopen of juist teveel uitgedaagd tot gevecht.
Is er veel stress bij een overvolle buurt honden populatie en de daar aanhangengende misschien wel dominante geuren in de buurt.
Word de hond goed gelezen door de eigenaar en buurthonden.
Kan de hond goed honden gedrag laten zien bij buurthonden en omgeving.
Allergienen of ziektes .
Inentingen.
Is de chemie tussen hond en baas[jes] goed.
Kunnen de karakters van hond en eigenaren door 1 deur.
.........................
...................
.......
Zo kun je nog wel even doorgaan.
Het is soms niet 1 factor die de boel op stelten zet maar een combi van .

Mijn mening hierover is meestal wel. Want we kunnen toch niet blijven beweren dat we vinden dat een stafford voorgeprogrammeerd is om te vechten en dus niet bij andere honden in de buurt kan komen? Ik heb inmiddels wel 10 CM uitzendingen gezien over rete-agressieve pitbulls die toch echt konden leren om zonder blikken of blozen langs andere honden te lopen of zelfs in de roedel van CM te wonen. Daarin lopen er in feite ook 15 rond. Of vechtende teven in 1 huishouden die ook nog pitbulls zijn leren dat vechten niet mag maar dat ze gezellig samen moeten wandelen. Als dat kan dan kan er veel hoor.

Natuurlijk zijn er karaktertrekjes die je niet om kan buigen, maar gedrag zelf zonder rekening te houden met basiskarakter kan je bijna altijd wegtrainen. Als je een hond kan leren een dansje te doen op country-muziek waarbij hij achteruit door je benen vliegt en met zijn achterpoten tegen je opklimt terwijl hij meeloopt op zijn voorpoten dan kan je hem ook leren om te volgen naast een provocerende reu al wil hij die nog zo graag uit elkaar trekken.

Zonder eigenaar erbij en zonder trainer hoef je natuurlijk niet te rekenen op een verandering in het basiskarakter van veel honden. Maar dat is ook geen gedragsprobleem in de zin van het woord. Gedrag is wat de hond laat zien, niet wat hij voelt. En na een tijdje voelt hij ook anders omdat hij leert door nieuw gedrag een andere kijk op de wereld te krijgen.

Of CM een greyhound kan stoppen die in de startblokken staat om achter een haas aan te gaan is natuurlijk te betwijfelen. Daarom zeg ik dus, meestal wel. Het is natuurlijk ook niet eerlijk om dat te willen. Hoewel iets soortgelijks toch die pitbull is die wil knokken. Denk dat de drive bij beide rassen vrijwel gelijk is.

Nee ik geloof dat je het niet altijd eruit kan halen.
Je kunt het controleerbaar maken bij sommige en uit bepaalde situatie's blijven waarin het getrikkert kan worden.

De honden bij CM lopen constant onder controle van een medewerker.
En snachts gaan zij apart.
Alleen maar omdat het onder controle staat maar er niet uit is.
Kijk maar eens goed dat bij het toelaten van een vreemde hond op het terrein er soms een kleine schermutseling of poging tot gedaan word.
Dat word gelijk in de kiem gesmoord.
Het op tijd leren zien en ingrijpen is van het belang en dat wil niet zeggen dat het ook uit de hond is .

ach als je alle castreert met 6 weken zul je ook heel veel problemen voor zijn en dat is in Amerika best gewoon hoor.( in ieder geval voor de 6 maanden.
ook CM is er van om alles maar zo snel mogelijk te castreren , want de meeste gevechten ontstaan door hormonen volgens hem

Ik denk dat de baas wel een grote hand heeft in het karakter van de hond. Maar een hond is geen robot en heeft ook een eigen karakter. Door een hond te leren andere honden te negeren haal je niet zijn bv uitvallende gedrag eruit maar je buigt het om. Wat niet wil zeggen dat als de hond alleen is hij niet meer uitvalt

S@ndr@ schreef:ach als je alle castreert met 6 weken zul je ook heel veel problemen voor zijn en dat is in Amerika best gewoon hoor.( in ieder geval voor de 6 maanden.
ook CM is er van om alles maar zo snel mogelijk te castreren , want de meeste gevechten ontstaan door hormonen volgens hem

Daar heeft hij ook gewoon gelijk in. In Amerika wordt een hond geacht in de tuin te blijven, geen agressie te tonen en het te kunnen doen met 1-5 wandelingen in de week als die er al zijn. Castreer dan alsjeblieft je pup gewoon maar. Hij zegt echter ook, wil je niet castreren, ook prima, maar dan zal er veeeeel meer van je gevraagd worden als hondenbaas. Als je bereid bent om een reu wel te geven wat hij nodig heeft dan zegt CM dat je hem dus niet hoeft te castreren. Ik heb dat toevallig in een van zijn programma's gezien laatst. En ik vind dat hij gelijk heeft in een land als de VS.

Want niemand kan een pitbullreu achter een schutting houden in een achtertuin waar hij 1 of net wat meer keer in de week uit komt voor een blokje om. Dan gaat hij erover, eronder en erdoor en molt voor hij goed en wel 2 is de eerste andere hond uit de buurt. Dus ja, castreer alsjeblieft de pups in de VS en zorg dat er iets gedaan wordt aan de miljoenen honden per jaar die ingeslapen worden ivm probleemgedrag. Nou ja, ivm normaal gedrag en gebrek aan inzet vanuit de baas. Een hond die je meteen castreert als pup kun je gewoon veel beter houden op die manier. Gister zeiden ze het weer. Je hond wordt geacht op je erf te blijven. Ze zeiden terecht, dat lukt alleen als je hem castreert. Geen reu die netjes 12 jaar in de achtertuin blijft als er loopse teven in de buurt zijn. Gaat hij eruit dan loop je grote risico's met justitie en met het leven van je hond. Niet voor niets betekent het niet castreren van je pitbull in de VS gewoon dat hij aan een stalen ketting ligt met een huisje erbij. Castreer je hem wel dan kan hij los in de tuin, op straat wandelen en onderdeel van een gezin zijn. Dat is omdat ze in de VS met weinig inzet een perfecte huishond eisen. Is hij dat niet dan krijgt hij daar de spuit.

Ik ben dus tegen castreren als je willens en wetens een hond haalt zoals dat hier gebeurd, ik ben voor castreren als er een gigantisch hondenprobleem is, er dagelijks honden afgemaakt worden die ontsnappen en er dagelijks honden afgegeven worden aan asielen die de hond 5 dagen geven voor herplaatsing en dan een spuit. Dan kan je het dus bijna niet meer maken om een reu in je achtertuin te hebben die er soms uit gaat, gaat dekken, gaat knokken en dan afgeknald wordt door de politie als hij in een buurthond hangt. Dan maar castreren en hopen dat dat beperkte leven dan wel genoeg is

en dat maakt het al een heel stuk simpeler dus, als een hond zo jong gecastreerd wordt dat het hem/haar een worst zal zijn wat hij/zij is, dan heb je van sexe gerichte agressie al helemaal geen last meer
het is niet voor niets dat een blindengeleidehond gecastreerd worden zodra hij voor het eerst hun poot optilt

Nee.

Hoewel een baas wel enorme invloed kan hebben op het karakter van een hond. Omgeving speelt altijd een rol.
Ik geloof wel dat er honden geboren kunnen worden die gewoon niet lief zijn, nou ja, ik bedoel; aanvallend gedrag hebben.

Dat Robin zo lief is, is helaas denk ik ook nauwelijks aan ons te danken, ze ís gewoon zo lief, rustig, snel zindelijk, goedluisterend, vrolijk en makkelijk.