Het HondenForum

Ik sluit me helemaal bij zoek stok aan....

Ik heb ook het idee dat de meeste fouten gemaakt worden door de handler, verkeerde lichaamstaal/commando/aanwijzing. De hond reageerd hierop en maakt dan de "zichtbare" fout. Het maakt niet uit want het is nu eenmaal een teamsport....maar ik zal dan geen "foutje" tegen mijn hond zeggen
Nu ik er over nadenk...zeg ik wel regelmatig "vrouwtje snapte het niet helemaal"

Wie de fout ook maakte, we doen de oefening gewoon neutaal over...tot de bal gegooid kan worden.

Martijn schreef:Ik vind het bij behendigheid trouwens genoeg om gewoon te stoppen en terug naar het begin van de oefening te gaan.
Dat is veel duidelijker dan welke gesproken taal dan ook.

Ligt er aan wat er gebeurt. Bij palen bijv. wel. Maar als in de oefening iets verkeerd gaat, Bram bijvoorbeeld een tunnel voorbij schiet oid, dan laat ik hem alsnog de tunnel nemen. Anders breek ik af terwijl hij nog steeds niet weet wat de bedoeling is. Ik moest daar wel aan wennen. Doen we iets heel moeilijks, ga ik de mist in, stop ik, roept m'n trainer 'doorgaan', o ja is ook zo. Nu ben ik het redelijk gewend.

Martijn schreef:

Zoek stok! schreef:Ik gebruik het bewust niet. Bij mij krijgen ze geen click en ik haal ze of uit de situatie of herstel het. Izzie krijgt wel eens een 'nee', maar dat is dan voor in m'n fikken bijten ofzo Waarom ik het niet gebruik? Omdat ik een hond heb die heel snel aan motivatie inboet. Bram dus. En ik zie de meerwaarde bij Izzie ook niet. Als zij iets doet wat niet de bedoeling is, ligt dat aan mij. Ik kan wel foutje tegen mezelf zeggen, maar dat lijkt me niet de bedoeling

Het gaat er niet om wiens schuld het is.
Je kunt je hond ook leren om met jouw falen om te gaan. Dat is juist waar een gewoon goede combinatie extra goed wordt.

Ik denk dat Izzie wel met mijn falen om kan gaan. Bij Bram is dat een stuk lastiger en heeft mijn reactie veel invloed op zijn motivatie.

Martijn schreef:

Zoek stok! schreef:

Martijn schreef:Ik vind het bij behendigheid trouwens genoeg om gewoon te stoppen en terug naar het begin van de oefening te gaan.
Dat is veel duidelijker dan welke gesproken taal dan ook.

Ligt er aan wat er gebeurt. Bij palen bijv. wel. Maar als in de oefening iets verkeerd gaat, Bram bijvoorbeeld een tunnel voorbij schiet oid, dan laat ik hem alsnog de tunnel nemen. Anders breek ik af terwijl hij nog steeds niet weet wat de bedoeling is. Ik moest daar wel aan wennen. Doen we iets heel moeilijks, ga ik de mist in, stop ik, roept m'n trainer 'doorgaan', o ja is ook zo. Nu ben ik het redelijk gewend.

Nee, als hij de oefening voorbij loopt stop je inderdaad niet.

Maar inderdaad bij de palen of een wissel wel hoor. Bij Eva moet ik toch duidelijk houden dat ik het parcours bepaal en niet zij.
Niet dat ik anders boos wordt maar dan stop ik dus en lopen we de lijn over. Als het dan goed gaat "mag" ze verder. Dat is haar beloning en zo ziet ze dat ook.

Ik bedoel dat ik hem terug haal en hem alsnog door stuur

Het hangt erg van de hond af denk ik. Als ik met Izzie op de vierkante meter ga klooien bij een tunnelgat, weet ik dat het tot grote opwinding gaat leiden. Dan kan ik haar beter heel rustig weer terug zetten op de beginplek en opnieuw beginnen. Bram zou dat bijzonder stom vinden. Hij komt zo heel af en toe uit de palen, vaak ga ik dan ook gewoon door. Met in m'n achterhoofd dat ik weer even een straatje moet trainen om te voorkomen dat hij uit de palen komt.

Ik gebruik heel af en toe "foutje". Maar alleen dan als ik zeker weet dat ik de juiste commando's heb gegeven en dat de hond de oefening kent. Anders gewoon opnieuw de oefening en als het goed is in mijn ogen, dan krijgen ze een beloning. Vaak merk ik aan mijzelf dat ik niet duidelijk ben geweest of te gehaast, waardoor de honden in de mist gaan.

Sinds 2,5 maand gebruik ik inderdaad ''foutje'' tijdens trainingen bij beide honden en voor mij werkt het heel goed omdat het in de plaats in gekomen van mijn ''nee'' om aan te geven dat iets niet de bedoeling was. Dat ''nee'' was ik mij helemaal niet zo van bewust terwijl Spike er heel gevoelig op regaeerde, foutje is inderdaad meer voor mezelf bedoeld dan maar doet Spike dan geen kwaad in ieder geval.

Gimmick kende het al van de fokker en gebruik ik vooral om overijverige ongevraagde oefeningen aan te duiden met betekenis; leuk geprobeerd maar je krijgt er niks voor. Gimmick gaat dan meestal uit zichzelf al door met het wel gevraagde of anders begin ik opnieuw.

Ik stop eigenlijk nooit tijdens behendigheid met het parcours als er iets mis gaat. We rennen een rondje en doen het nog een keer, net zo lang tot ik het goed doe. Bij behendigheid gaat het grotendeels om de handler. De hond snapt het wel. Bij het stoppen midden in een rondje haal je vreselijk de snelheid uit je hond, je demotiveert hem en waarom? Omdat ik niet op tijd was, te veel wapperde met mijn handen etc. Ik moet mijn hond leren handlen en niet mijn hond mij!

Overigens ga ik er dan wel van uit dat je je hond de toestellen goed hebt aangeleerd. Kan je hond niet alle toestellen (goed) dan oefen je dus dat specifieke toestel en loop ik dus geen parcoursje. Dat doe ik dan wel over als het niet goed ging. Ik heb laatst bij de paaltjes geoefend met zelf op de grond gaan zitten tijdens de paaltjes. Eerst kwam hij bij mij kijken. Hihi, ik spring overeind, geen bal voor Chase en terug naar de start, nog een keer. Je zag hem denken "Stómmerd, ik dacht dat je iets had en nou heb ik de kans op de bal verspeeld, grrrrr, NOG EEN KEER en nu nep je me mooi niet" en inderdaad. Hij deed gewoon alle paaltjes en kreeg uiteraard zijn bal en alle "in de hemel prijs" lekkertjes!

Inge O schreef:ik gebruik het niet echt vaak (vooral ook omdat ik weinig echt aktief train), maar af en toe wel. ik zeg dan wel 'nee', maar heel rustig en vriendelijk uitgesproken en gezien ik 'nee' als strenge correctie eigenlijk heel erg zelden gebruik reageren ze er ook absoluut niet negatief op.
soms heb ik de indruk dat ze het wel snappen, maar zeker weten doe ik het niet.

Hier hetzelfde. Op een rustige manier nee en dan bijsturen. Dat werkt prima

Martijn schreef:

poembaa schreef:Ik stop eigenlijk nooit tijdens behendigheid met het parcours als er iets mis gaat. We rennen een rondje en doen het nog een keer, net zo lang tot ik het goed doe. Bij behendigheid gaat het grotendeels om de handler. De hond snapt het wel. Bij het stoppen midden in een rondje haal je vreselijk de snelheid uit je hond, je demotiveert hem en waarom? Omdat ik niet op tijd was, te veel wapperde met mijn handen etc. Ik moet mijn hond leren handlen en niet mijn hond mij!

Het gaat om de combinatie. Niemand stuurt exact hetzelfde, het gaat er om of de hond goed met jouw sturen om kan gaan.

Verder is demotivatie en de snelheid er uit niet zo'n risico bij mijn hond.

Nee ik denk inderdaad dat die van jou niets van die eigenschappen bezit, maar juist wel dat ze gefrustreerd raken. Ik betrap mij zelf met Kay er wel op. Die kan heel zenuwachtig worden en dan alsnog allemaal rare sprongen maken, omdat een fout voor hem toch wel gevoelig ligt. Zie het wel meer bij zeer fanatieke honden in de behendigheid dat het benadrukken van een fout, met name met nee, dergelijke honden juist onzeker en gefrustreerd maakt.