Het HondenForum

Nee. wel associeren ze de 'gereedschappen"met de komende handeling, als ik aan kom lopen met de nagelschaar of borstel dan ruimen sommige honden het veld als ik ze dan rustig toespreek met , kom op niet zeuren moet even gebeuren, dan laten ze het wel toe, onderwijl spreek ik ze ook geruststellend toe en soms wat harder als ze vervelend gaan doen, na de handeling wordt er even uitgebreid gespeeld en geknuffeld en zijn ze weer good to go

douchen vinden ze ook niet leuk, maar moet soms gebeuren, als ik zeg kom we gaan douchen, dan loopt cy bedropen naar de douche en staat er bij als lulletje lampekatoen maar laat het wel allemaal gewoon toe, smitthy moet ik naar de douche sturen en pobeert ondertussen soms wel te ontsnappen, kalusha moet ik in de houdgreep houden en als die ingezeept is ziet ze haar kans schoon want ze weet dat ik dan geen grip op haar heb, de gladde aal
solar en jenson vinden het ook niet heel erg leuk maar laten het gelaten over zich heenkomen, barry krijg ik met veel moeite in de douche en als hij er dan eenmaal in staat moet ik soms boos tegen hem spreken omdat hij anders elke seconde probeert weg te komen, hij springt zelfs over me heen als hij dat nodig vind.
douchen is hier dus voor geen van allen iets leuks, maar soms wel noodzakelijk, ze nemen het me ook niet in dank af maar zodra ik met de handdoek aankom weten ze dat het voorbij is en vinden ze me weer heel lief

oftewel, ze vinden niet alles leuk, maar van de vertrouwensband beschadigen als ik ze deze dingen verplicht is absoluut geen sprake

eee schreef:ik denk ook dat het juist bijdraagt aan het vertrouwen tussen baas en hond, mits de baas het goed aanpakt. bovendien kan je, als het nare klusje klaar is, je hond de hemel in prijzen en belonen. zo leert de hond dat je het niet slecht bedoeld, dat je nog steeds dezelfde lieve baas bent.

Hier ben ik het helemaal mee eens ... wij hadden onze Mozes net een paar uur en de kat had hem in zijn oog gekrabt, naja huppa dierenarts en moesten we 3 keer per dag zalfje der in doen .. nu ging dat erg moeilijk omdat mozes onwijs tegen werkte .. naja even goed vast gepakt zalfje gedaan en dus enorm beloont ... hij werd er steeds makkelijker in terwijl we het in het begin toch best met flinke dwang moesten doen.
Nu mag ik ook alles bij hem .. hij doet niet meer moeilijk met dat soort dingen

Nee ik denk het ook niet, bij mijn hond iniedergeval niet. Hij laat eigenlijk alles toe, zolang het maar rustig gebeurd. En na dat 'vervelende klusje' krijgt hij natuurlijk altijd een beloning, dat maakt altijd alles goed!

Hier kunnen wij ook alles doen met de honden, al hoeft er zelden iets te gebeuren. Tommy zal ook wel alles van vreemden toelaten, van Dex heb ik eigenlijk geen idee.
Wel vinden ze sommige dingen absoluut niet prettig. Tommy heeft wel eens last van zn anaalklieren, die knijpen we dan zelf uit. Hij ondergaat het gelaten, maar kan dan wel 2uur lang beledigd op de deurmat zitten na de 'beledigd zijn-periode' is alles ook weer prima hoor.
Met ontvlooien moet de oudste kat moet ook altijd eerst, dat word echt een kreng als hij doorheeft wat er gaat gebeuren. Tommy heeft dan tijd gehad om weg te rennen en is na het pipetje weer beledigd Dex kan het allemaal niks schelen.

Bij Bram niet, bij Izzie wel. Ik lees net dat mijn relatie met haar dan niet goed is. Dwang bij Izzie pakt heel slecht uit. Ze keert dan in zichzelf terug.

Nee dat zou bij ons geen breuk geven. Ze vinden het allebei niet leuk om hun oren zuiver te laten maken bijvoorbeeld. Ik doe dat altijd op de grond dan houdt mijn vriend ze vast en ik maak de oren zuiver e.d. Maar dan zijn ze klaar en kruipen ze meteen weer op schoot. Ze zijn gewoon vergevingsgezind

Zoek stok! schreef:Bij Bram niet, bij Izzie wel. Ik lees net dat mijn relatie met haar dan niet goed is. Dwang bij Izzie pakt heel slecht uit. Ze keert dan in zichzelf terug.

Dwang pakt dus bij mijn honden net zo slecht uit. Cleo doet alles omdat ze ons leuk vindt. Ik was laatst boos op haar omdat ze op Eva bleef springen die ik aan de lijn wilde houden. Ik zei, hou eens op! Maar Cleo bleef op Eva springen en ik vond het eng want ik was met Eva bezig. Dus ik nog bozer CLEO! LAZER NOU EENS OP! Weg was ze. Maar ze liep dus gewoon weg, de parkeerplaats over en naar vreemde mensen toe. Neem mij maar mee want mijn baasje vindt me stom Ik roepen maar niks....

Dus als ik Cleo's grens ga negeren dan negeert ze mij ook gewoon. Ze keert in zichzelf en verandert weer in een straathondje dat gewoon een nieuw baasje gaat uitzoeken Luisteren doet ze ook alleen als je steeds iets leuks met haar doet.

Bij Eva is er gewoon het hele hele kleine risico dat ze in paniek schiet. Als zij echt in paniek is sta ik niet voor haar reactie in. Als ze me dan bijt is er wel degelijk iets geknapt en veranderd vanaf die dag want ze heeft me nog nooit boosaardig of uit paniek gebeten. Dat wil ik dus zo houden En dat zegt niks over onze relatie hoor. Ze doet het ook niet denk ik maar zeker weten doe ik dat nu ook weer niet.

Ligt er erg aan hoe ik het doe hier bij de honden. Je moet bij Saar ook niet koste wat kost even door willen duwen, want dan schiet ze in een soort van blinde paniek. Een DA kan dat wel weer, volgens mij kan een DA Saar op de kop hangen, en dan in alle pootjes infussen prikkken zonder dat ze een kik zal geven Maar dan sluit ze zich dus ook echt gewoon helemaal af, en reageert gewoon nergens meer op. Bij mij doet ze dat niet, ze vertrouwt mij en dan hoeft ze zich dus nooit af te sluiten. Maar dat betekent wel dat ik haar een beetje met beleid aan moet pakken, want als dat vertrouwen geschaad wordt gaat ze zich bij mij denk ik ook afsluiten en dat lijkt me niet bepaald bevorderlijk voor de band.

Bij Vera is het erg belangrijk dat ze weet wat er komt. Je moet niet even sneaky haar oren druppelen, want dan komt ze daarna niet meer in de buurt als ik richting keuken loop (daar staan de oordruppels), want ja, je weet het nooit natuurlijk, straks trek ik weer opeens dat oor omhoog om er snel snel druppels in te stoppen. Dat deed ik dus weleens toen ze jonger was, en dan nam ze daarna zelfs geen koekjes meer van me aan, want in de buurt komen kon betekenen dat ik weer stiekem iets ging doen. Foutje dus van mijn kant.
Nu laat ik dus het flesje zien, zet het neer, pak het pipetje, en dan druppel ik d'r oren. Daarna een koekje, en klaar zijn we. Leuk vindt ze het niet, maar ze laat dat wel makkeijk toe zonder dat ze mij als een boeman ziet.

truusje schreef:Als je een vervelende handeling moet doen bij je hond, bv nagels knippen of oren druppelen met een beetje dwang...denken jullie dat dat een vertrouwensbreuk kan opleveren met je hond?

dat kan ja. maar ligt ook aan de hond natuurlijk.

sam is de eerste 5 jaar van zijn leven heel ziek geweest en moest veel zalfjes, cremmetjes en prikjes hebben. die hebben wij allemaal zelf gegeven maar de verdeling was verkeerd.. ik heb sam altijd vastgehouden en hem gerustgesteld en pascal was altijd degene die de behandeling uitvoerde in zijn ogen, oren etc.

sam slaapt heerlijk bij het baasje op de bank, ze kunnen ook samen spelen, maar als pascal zijn armen uitstrekt naar sam of hem roept dan durft sam meestal niet. hij springt dan bij mij op schoot en dan mag baasje hem aaien.

niet dat hij bijt ofzo, hij laat zich ook wel pakken maar je ziet dat ie eigenlijk weg wil.

heel rot is dat...

Daarom is het handig dat je je hond leert om ook in situatie waarbij de noodzaak er nog niet is op die plaatsen regelmatig aanraakt. Zodat die momenten wanneer je het nodig hebt, niet specifiek vervelende momenten voor de hond worden. Nu doe ik zulk soort vervelende handelingen ook het liefst met z'n tweeen. 1 doet de handeling, de ander is met de hond bezig (er koekje in te stoppen, zodat het leuk is ). Dus nee hier geen breuk daardoor in de relatie met mijn hond. Wel juist meer vertrouwen in mij.
Hiervoor een herplaatser gehad die nogal bang was om aangeraakt te worden. In de loop der jaren kon ik steeds meer, alhoewel je altijd op de hoede moest blijven, maar in principe kon ik alles met hem. Ik had een zeer sterke band met dit moeilijke hondje, hij heeft de verplichte handelingen altijd vervelend gevonden, maar kan ze uiteindelijk wel aan (behalve nagelsknippen, maar dat had als reden dan het leven erg ver doorgroeide in zijn nagel en die dus vaak werd geraakt, tja dan zou ik daar ook chagarijnig van worden

Ik kan echt alles bij mijn honden doen, heb de meest vieze wonden tijdenlang behandeld (Toop had een hele nare winkelhaak in zijn nek, die fiks ontstoken was) en ze moesten wel eens met een kraag om lopen wat ze ook niet konden waarderen of sokjes aan, vieze spuitjes slikken, maar op de een of andere manier laten ze het toch allemaal gelaten toe. Behalve nagels knippen bij Yentie. Daar zit een storinkje bij mij en haar in, dus dat besteden we heerlijk uit. Juf van de kapsalon doet het in 1 minuut voor 5 euro en klaar zijn we weer voor 2 maandjes. Geen stress, hooguit heel even bij de juf, maar dat gaat zo snel dat Yentie daarna blij naast mee mee trippelt naar de auto...joepie weg hier.

Ik kan heel veel doen met haar, en mocht het echt iets ontzettends vervelends zijn dan valt met een koekje alles te lijmen .

Kan ik kort over zijn: nee.

Nee, dat levert geen vertrouwensbreuk op bij mijn honden. Ze worden er vanaf dat ze bij mij zijn aan gewend. Tanden kijken, oogjes/oortjes schoon maken, borstelen, wassen, snuitjes scheren[bij de Chineesjes dan], temperatuur opnemen, in de bek grijpen voor het geval er iets diep inzit wat eruit moet, [nep]medicijnen slikken, nagels knippen. Alles word geoefend met beloning.
Ze vinden het allemaal goed.

bij de normale dingen zoals nagels knippen en tanden schoonmaken , nakers scheren , dat levert geen vertrouwensbreuk op. Maar ik weet nog wel van Lance die thuis lag en niet meer kon lopen van de pijn. Ik dus alle dingen moest doen die de DA normaal gedaan zou hebben , hij het vertrouwen wel even kwijt was . Hij was zo bang voor de pijn , dat was al zo zielig en dan moest ik hem ook nog zoveel injecties geven elke dag , zijn urine opzuigen met een catheter enz. Als ik kwam draaide hij zijn kop weg en wilde me echt niet meer zien

Snoopy heeft wel een trauma, hij had een tijd geleden last van zijn oren. Als ik het pipetje pakte dan probeerde hij weg te kruipen onder de bank/tafel. Nu pak ik hem dus eerst en dan het pipetje. Hij moest zijn korfje om, anders kon ik mooi een tetanus spuit halen. De eerste paar keren is hij zo in paniek geweest dat hij zelfs begon te schuimbekken, we moesten hem met zijn 2en in een houdgreep vasthouden anders kregen we zijn hoofd niet stil en vloog het zalfje alle kanten op behalve in zijn oor
Gelukkig gaat het steeds beter. De laatste paar keren heb ik het alleen kunnen doen, zonder korfje Doordat hij niet meer zo stribbelt is het ook gelijk gebeurd.
Daarna is hij de knapste hond van de wereld en krijgt hij een koekje

Ik heb niet gemerkt dat onze band hier slechter van is geworden, als het klaar is komt hij meestal even rustig bij me zitten om te knuffelen. Hij blijft het wel verschrikkelijk vinden maar laat het dus gelukkig steeds beter toe.

Martijn schreef:

Gos schreef:Kan ik kort over zijn: nee.

Maakt het überhaupt iets uit wat je met je honden doet?
Of is het beeld dat ze van je hebben aangeboren?

Ja joh, het zijn net robots

Maar goed, de dingen die hier genoemd worden in de vraagstelling vind ik niet echt "traumatische" dingen. En de honden blijkbaar ook niet, ook niet als er een klein beetje dwang bij komt kijken. Waarom moet ik er dan een probleem van maken als het er niet is? Er zijn heus wel dingen die ze niet zo leuk vinden, maar ze accepteren het en daarna merk je er niks meer aan. Ik zou me ernstig zorgen maken als het een keer nagels moeten knippen zonder dat de hond daar van blijdschap bij aan het kwispelen is, zou leiden tot een verlies aan vertrouwen in mij. Ik knip er geen poten af hoor.

Mijn honden hebben er geen problemen mee en ik merk ook niks van trauma's achteraf. Cody is de enige die bij het achter schoonmaken nog wel eens wil uithalen naar me dus dat los ik op door zoonlief z'n kop vast te houden. Nou is hij (zoon dan) 11, dus die gebruikt echt geen dwang. Gek genoeg laat Cody dan alles gelaten over zich heen komen.

Voor de anderen zijn medicijnen geven altijd dikke pret want er volgt altijd iets lekkers uit de speciale pot (staat ook op een speciale hoek in de keuken). En als één medicijnen krijgt, krijgen ze allemaal iets lekkers.
Dus staan alle honden én katten te dringen en te springen zodra ik maar een tubetje/stripje/flesje o.i.d. pak .
Hetzelfde geldt voor badderen/schoonwassen/nagels knippen, etc. Niet leuk, maar als vrouwtje er nou op stáát...

Overigens ben ik het uitdelen aan de hele goegemeente een beetje aan het afbouwen sinds ik Lisa heb. Die moet de rest van haar leven 1,5 tabletje per dag hebben en dat worden wel errug veel snackjes voor allemaal. Dus nou krijgt Lisa altijd wat en de anderen de ene keer wel en de andere keer niet. Wat het enthousiasme niet minder maakt .

lieke schreef:knip

Overigens ben ik het uitdelen aan de hele goegemeente een beetje aan het afbouwen sinds ik Lisa heb. Die moet de rest van haar leven 1,5 tabletje per dag hebben en dat worden wel errug veel snackjes voor allemaal. Dus nou krijgt Lisa altijd wat en de anderen de ene keer wel en de andere keer niet. Wat het enthousiasme niet minder maakt .

Ik heb dat opgelost door in de speciale nare-dingen-honden-koekjes-pot van die minuscule hondenbrokjes te doen. Al zouden ze er 5 op een dag krijgen (wat uiteraard niet gebeurt want dan is het niet speciaal meer) is het nog niet een kwart van een normaal hondenbrokje.
Ik vind het juist zo grappig dat degene bij wie er niks gebeurd is als eerste in de keuken bij die pot staat.
En het hoeft ook nog niet echt lekker te zijn ook, als ik het ze als voer zou geven zouden ze hun verwende neus er voor ophalen, maar het feit dat het uit dé pot komt maakt dat ze het als een geweldige traktatie zien

lieke schreef:
Overigens ben ik het uitdelen aan de hele goegemeente een beetje aan het afbouwen sinds ik Lisa heb. Die moet de rest van haar leven 1,5 tabletje per dag hebben en dat worden wel errug veel snackjes voor allemaal. Dus nou krijgt Lisa altijd wat en de anderen de ene keer wel en de andere keer niet. Wat het enthousiasme niet minder maakt .

Haha dat kan ik me voorstellen, iedereen is hier nog altijd supergelukkig als er ééntje aan de pillen moet. leverworst leverworst.

Da's een goeie, Renee. Ik ben niet zo snugger: ik heb speciale kaasbrokjes erin. En als ze die elke dag krijgen, dan worden ze tonnetje-rond.
Ze zijn er wél dol op, dat dan weer wel .

Ik kan bij Lizzy alles doen, zolang ze daarna maar een knuffel krijgt vind ze het prima.
Een ander zou ik het absoluut niet laten doen, of diegene moet graag zn vingers willen missen.

Ik kan met beide alles doen. Kaya zal er wel iets meer mee zitten dan Bo. Maar Kaya is weer makkelijker om te kopen met snoep

Het ligt eraan wat.

Ik heb ooit Puch 3 keer zout moeten toedienen omdat hij wat gegeten had van de straat (achteraf heb ik dus gehoord dat de toediening van
zout zeer twijfelachtig is, maar dat heeft er nu even niets mee te maken).
Hij vond het vreselijk, hij was toen ongeveer 5 of 6 maanden oud en ik heb wel degelijk gemerkt dat hij die dag moeite had om te herstellen in zijn vertrouwen naar mij.

Met zaken als nagels knippen, overigens ook geen hobby van Puchu , merk ik dat weer helemaal niet.
Dat moet gewoon even gebeuren, hij accepteert dat dan maar, maar een vertrouwensbreuk geeft het absoluut niet.

Ik denk dat als je echt hele vervelende dingen moet doen bij je hond, die verder gaan dan nagels knippen, dat het wel degelijk een (tijdelijke) vertrouwensbreuk kan geven.

Edit/aanvulling
Een tijdje geleden moest Kaya een echo van haar buik krijgen, best eng natuurlijk voor een hond bij een wildvreemde een half uur gedwongen op de rug liggen met vreemde apparaten op de buik. Ik heb haar vast gehouden en ze deed het keurig.
Achteraf was er geen sprake van een beschadigd vertrouwen, maar keek ze me kwispelend aan met ogen die leken te zeggen 'goh wat een toestand he vrouwtje, hebben we knap gedaan zo met z'n tweetjes he?'

Maar toen ze een paar jaar geleden behoorlijke gebitsklachten had en ik tot in het tandvlees dagelijks rotzooi eruit moest halen, toen
was het een ander verhaal en merkte ik aan haar dit uiteindelijk niet meer trok. Ze keek erg wantrouwend en steeds banger en voelde dat het een kwestie van tijd was om ze zou uithalen naar me (na maanden gelazer was dit).

Het kan dus volgens mij wel als de situatie rot genoeg is en regelmatig terug keert.

Onze malamute vereert me net meer als ik haar geborsteld heb (vindt ze vreselijk), gehaardroogd, poten geknipt etc. Het is dan precies alsof ze me mear gaat respecteren bij de leuke dingen, omdat ze weet dat ik niet altijd leuk ben. Ik weet niet goed hoe het anders te zeggen.

Dat gaat wel niet over angst, maar over onprettigheid. Als het over angst gaat (ze is bijvoorbeeld erg bang bij de dierenarts), doet dat wel veel. Na een dierenartsbezoek vertrouwt ze mij echt een tijd niet meer en komt ze niet meer zo snel en luistert ze minder goed. Ook bij onze andere honden (met een verleden) merk ik dat ze opeens banger van je worden als je perongeluk de leiband erop laat vallen, je perongeluk je voet ertegen stoot omdat ze in de weg lagen etc.