Het HondenForum

Ach, en ik heb een volle reu die blijkbaar niet voor vol wordt aangezien want hitsige reuen willen hem bespringen

Nanna schreef:Zó erg is het allemaal niet

geweldige humor.

Mij lijkt het juist super frustrerend dat je als ongecastreerd reu allerlei mooie, bereidwillige dames tegen komt en daar niets mee mag doen. Dát lijkt mij nou juist een ramp. Maar ook dit is waarschijnlijk vermenselijking en bij de honden zelf niet aan de orde

Carma schreef:Mij lijkt het juist super frustrerend dat je als ongecastreerd reu allerlei mooie, bereidwillige dames tegen komt en daar niets mee mag doen. Dát lijkt mij nou juist een ramp.

Tell me about it

Jaap* schreef:

Carma schreef:Mij lijkt het juist super frustrerend dat je als ongecastreerd reu allerlei mooie, bereidwillige dames tegen komt en daar niets mee mag doen. Dát lijkt mij nou juist een ramp.

Tell me about it

Spike is op zijn 6e gecastereerd. (medische reden)
Hij was, is en zal altijd een macho blijven. Prima hoor, zo is mijn knul en ik kan er prima mee leven.
Hijzelf is totaal niet veranderd. Snuffelt overal, piest overal tig keer en wil nog steeds graag knokken als hij de kans zou krijgen.
Maar volgens mij is hij wél anders gaan ruiken.
Op een forumwandeling was er een reu die Spike wel érg lekker vond ruiken. Spike begreep daar absoluut niets van
(ik had hem vast en dan is hij handelbaar)
Maar die reu bleef, als hij de kans had, maar aan Spike snuffelen. Dus wij dachten toen dat hij waarschijnlijk naar teef is gaan ruiken nadat hij geholpen is.

Maar verder ondervindt hij er totaal geen ellende van. Een hond leeft zoals het leven komt denk ik. En hij voelt zich nog steeds gewoon zoals hij altijd was.
Hij heeft hier niet echt hinder van verder, omdat hij maar bar weinig in aanraking komt met andere reuen.

spijkerhond schreef:Ach, en ik heb een volle reu die blijkbaar niet voor vol wordt aangezien want hitsige reuen willen hem bespringen

Dat had Macho ook heel erg!
Het heeft geduurd totdat hij ongeveer 2 jaar was en daarna is het afgenomen.
Nu gebeurd het nog maar heel zelden.

Marjoleine schreef: Vandaag kwamen we er ook nog een tegen die heusche avances maakte (de dames zitten tegen de loopsheid aan).
Ze keken eerst eens en lieten hem toen gewoon staan. Alsof ie er niet was. Geen blik achterom, geen kwispeltje, niets.
Best sneu.

Maar zoals ik al zei: het hangt vast van het individu af of ze van zoiets last hebben.

Ik denk dat de effecten van castratie hemelsbreed kunnen verschillen van hond tot hond, zowel wat fysiek als gedrag betreft. Wat jij hierboven beschrijft, zo kan Jack zich ook enorm uitsloven voor een (bijna) loopse teef. En ik heb het meerdere malen meegemaakt dat een teef hem ook wel erg charmant vond en dat er snel aangelijnd moest worden.

Verder heb ik ook niet de indruk dat Jack lijdt aan een gebrek aan zelfvertrouwen.

monky is heel erg verandert in zijn voordeel,
monky is een macho en dat zal hij vast blijven maar het wordt hem niet meer aangerekent
sinds hij gec. is is hij dan ook niet meer gebeten, bereden werdt hij al nooit en zowel kan hij dat prima aangeven
hij is nu veel makkelijker te leiden in zijn hondse gedrag, en andere honden vinden hem nog steeds leuk om mee te spelen
(uitzonderingen daar gelaten dan he, maar dat geld ook voor hem)

ook kwa karakter is hij zodaning verandert dat het een stuk makkelijker is voor ons om met hem samen te leven, bij hem heeft zijn cas. op alle fronten voordeel gegeven, alleen zijn uiterlijk is totaal verdwenen dat is het enigste maar kleine minpuntje

voorb. ik stond van de week buiten met monky en rio, en uit het niets komt er een vent aan met 2 AST's & een golden aan 3 rollijnen van 8 meter, MR had mij niet gezien en kon zijn AST's niet meer houden als hun monky niet als reu hadden gezien had het heel erg af kunnen lopen nu kwamen ze grommend aan en monky kwam er precies tussen in terrecht (ze waren dus ontzettend dichtbij) god wat ben ik me dood geschrokken, monky is al zo zwak en rio nog een pup maar goed er gebeurde dus niks, monky heeft alleen last van zijn hernia want die schrok zich ook een hoedje :N:


amy is gec. en voor een staff toch ook wel sociaal , ze heeft alleen een bloedhekel aan reuen geef haar maar een teef daar is ze veel gelukkiger mee (buitenshuis)

sara & iza, waren al apart maar of ze feller zijn geworden? of anders worden aangezien? nee denk het niet

ik zou zo weer voor castratie kiezen, ik ben er niet op tegen en al mijn twijfels die ik had zijn weg, zeker met mijn teven die ik samen hou met reuen word gelijk (als het kan) het kippenhok eruit gehaald, hier in huis geen polonaise

Nu ik zo bedenk ik Kay ook anders naar castraatreuen. Op 1 of andere reden moet hij bij castraten heel erg aan het geslachtsdeel ruiken en likken. Waarschijnlijk kan hij de geur van castraten dus ook niet zo goed begrijpen? (of hij is gewoon homo en wil geen kleintjes )

Ik heb qua gecastreerde reuen alleen ervaring met Danco.
Vóór zijn castratie kon hij nauwelijks met andere honden, reu of teef maakte hem niet uit, die moesten op hun rug hoe dan ook.
Hij is gecastreerd toen hij 4 jaar oud was en sindsdien ontwikkelde hij een heilig ontzag voor teven. Met reuen bleef hij moeilijk (zijn neiging honden op hun rug te willen dwingen was niet verdwenen en hij was niet vies van een robbertje vechten indien nodig), probeerde hij echter een teef te domineren die daartegen in het verweer kwam dan veranderde hij op slag in een verliefde puber. Spelen, uitdagen, hele registers trok hij dan open om in de gunst te komen en dat lukte hem meestal ook.
Hij is nooit door andere reuen bereden (die kregen daar ook niet de kans voor).
Persoonlijk had ik geen problemen met zijn gedrag als volle reu, mijn moeder echter wel, die durfde nauwelijks nog de straat op met hem. Na zijn castratie heeft ze veel meer van hem kunnen genieten, ze wandelde veel met hem en fietste regelmatig.

Zowel Nika als Marouck waren/zijn ook gecastreerd. Nika is zelfs nooit loops geweest. Of ze anders zou zijn geweest zonder castratie weet ik niet. Ik merk wel dat bij Marouck het helemaal weinig verschil heeft gemaakt, ze is alleen wat stabieler geworden nu ze geen hormoonschommelingen meer heeft.
Marouck is op medische gronden gecastreerd.
Zolang Biène geen last heeft van de loopsheden etc blijft ze gewoon intact.

Je kunt je afvragen of een niet gecastreerde hond niet bij tijd en wijlen niet veel meer last heeft van alle geurtjes loopse teven etc. En hij mag er helemaal niets mee! Hij voelt het wel en moet zich voortdurend inhouden. Die voelt dus een soort van gevangenschap.

Mijn castraatje is erg sociaal, gaat goed met alle honden, snuffelt zich een rotje maar reageert idd niet meer op loopse teven in de buurt.

Ik heb hem om medische redenen gecastreerd, het is voor mij zeker geen vanzelfsprekendheid ofzo. Hormomen zijn best van belang denk ik. Tegelijkertijd zijn honden zo gedomesticeerd dat het sociaal gezien wellicht niet eens zoveel erger hoeft te zijn.
Die eeuwige honger vind ik wel sneu.

Sun is gecastreerd en een sociale hond die nooit problemen heeft met andere honden, ook niet met reuen die hem lekker zouden vinden ruiken.. Bono is niet gecastreerd, (en ook op en top reu, plasjes likken, mooie kop opzetten bij de dames, klappertanden en het hele scala) en verder net zo sociaal als Sun. Op Bono wil een andere reu nog wel eens rijden, op Sun halen ze niet in hun hoofd. Sun rijdt als castraat wél regelamatig op Bono. Schiet mij maar lek dus

Tssss Ik had nog een kleine aanvulling, Sun rijdt op Boon. Nog vager

Inge O schreef:

*Linda* schreef:Sun is gecastreerd en een sociale hond die nooit problemen heeft met andere honden, ook niet met reuen die hem lekker zouden vinden ruiken.. Bono is niet gecastreerd, (en ook op en top reu, plasjes likken, mooie kop opzetten bij de dames, klappertanden en het hele scala) en hetzelfde verhaal. Op Bono wil een andere reu nog wel eens rijden, op Sun halen ze niet in hun hoofd. Schiet mij maar lek dus

zo - opgelost .

Onze reu is gecastreerd en heb daar nog nooit enige negatieve consequenties van ondervonden. Niet voor hem, niet voor ons.

spijkerhond schreef:
Ach, en ik heb een volle reu die blijkbaar niet voor vol wordt aangezien want hitsige reuen willen hem bespringen


Dat had Macho ook heel erg!
Het heeft geduurd totdat hij ongeveer 2 jaar was en daarna is het afgenomen.
Nu gebeurd het nog maar heel zelden.

Humm dan heb ik toch een watje van hond Spike (volle reu) is inmiddels ruim 2 jaar en werd gisteren bereden door een gecastreerde flatcoated teef hij ging en maar bij zitten en keek me smekend aan of ik niet kon komen helpen............ 2 kleine nog wat loopse teefjes in losloopgebied vindt hij best leuk (lees: even wat uitgebreider besnuffelen) maar loopt vervolgens weer gewoon met mij mee.

Moraal van dit verhaal? Individuele karakter van de hond is veel meer bepalend voor het gedrag dan wel of niet gecastreerd zijn volgens mij.

Ik haal even dit topic omhoog.
Heb in januari mijn beide reuen laten voorzien van een chemische castratie chip om te zien hoe ze daar op reageerde. en moet zeggen dat ze bij beide prima bevallen. Mijn kleine maltezer is veranderd in een heel vrolijk en speels hondje (wat hij hiervoor niet was) en mijn canecorsokruising is wat hanteerbaarder geworden en niet meer zo macho. Ik heb nu een defintieve castratie op de planning staan op 15 juni voor beide.

Mijn teven hebben een heel ernstige voorkeur voor gecastreerde reuen. Dus ze zijn sterke voorstanders van castreren.

En al zou hij zich in beginsel wat anders voelen, dat beseft hij zich niet. Elk organisme past zich na verloop van tijd aan, na welke hormonale verandering dan ook.

Anne&Taar schreef:Mijn teven hebben een heel ernstige voorkeur voor gecastreerde reuen. Dus ze zijn sterke voorstanders van castreren.

Hier twee reuen...
Geen voorstanders van, maar wel een duidelijke voorkeur vóór gecastreerde reuen....

Badu schreef:Naar aanleiding van een ander topic....

Naast alle lichamelijke ongemakken die met castratie samen gaan, is het voor het sociale leven van een hond natuurlijk een regelrechte ramp.

Dit is natuurlijk regelrechte onzin. De meeste castraten kunnen zelfs vergelijkbaar met een intacte reu vrolijk door het leven. Castraten die wel de pech hebben aantrekkelijk te zijn voor intacte reuen (ik heb er zo 1 lopen hier), hebben wel wat pech als ze een intacte reu tegenkomen die totaal niet in de hand te houden is. Maar het ligt er ook aan hoe je hier als eigenaar mee omgaat en wat je zelf kunt voorkomen om zo'n hond niet ten prooi te laten vallen aan het type niet bereikbare intacte reu. Ik loop niet op spitstijden in drukbevolkte losloopgebieden, zeker niet in het weekend. Mijn hond krijgt Chlorella waarvan sinds een paar weken wel bevestigd is dat het helpt. Mijn beide honden hebben een prima sociaal leven en komen veel met andere soortgenoten in aanraking. Ook met intacte reuen die wel in de hand te houden zijn. Ik kan zelfs niet stellen dat een bezoek van zo'n hitsige intacte reu een regelrechte ramp is voor mijn naar teef ruikende hond. Vervelend is het wel en als ik de mogelijkheid had gehad om hem intact te houden, had ik er voor getekend. Maar een sociale ramp niet, hoor. Geenszins.

Badu schreef:Alle geurtjes die samenhangen met geslachtshormonen, verdwijnen op den duur. En dat in een wereld waar geurtjes een extreem grote rol spelen.
De impact van de sociale consequenties is bij castratie ongetwijfeld groter dan we kunnen vermoeden.
Toch hoor ik daar weinig over…..

Zelfs castraten weten door middel van geur nog exact waar de mosterd te halen valt. Niet elke castraat is doelwit van intacte reuen en kunnen daar over het algemeen prima mee door de bocht. Ben zelf van mening dat leeftijd een enorm grote rol speelt als je wilt voorkomen dat sociale consequenties echt op een ramp uitlopen. De hond laten uitgroeien tot een ruim volwassen leeftijd, zodat zo'n dier zich zowel geestelijk als lichamelijk kan ontwikkelen lijkt mij dan wel van belang.