Het HondenForum

korthaar schreef:

laura23 schreef:stoberen word ook gedaan door staande honden, in duitsland zijn er verschillende hondenrassen waar dta mee gedaan wordt.

in duitsland doen ze aan stoberen met een levende eend, de eend word duizelig gemaakt en in een rietkraag gezet, het is dan aan de hond om de end op te zoeken, liefst luid volgens mij. uiteindelijk moet ie em apporteren geloof ik, dat weet ik niet zeker. ik weet wel dat er vaak duitse staande draad en langharen voor gebruikt worden.

gr laura

Laura, ik had deze voorstelling ook bij het stoberen ( eend en riet)
Wat Nettie omschreef, dacht ik dat buschieren wordt genoemd.
Het is mij nog steeds niet duidelijk.
Heeft het woord stoberen in Duitsland misschien een wat andere betekenis dan in Nederland?


Groet,
Niek

Wat ik als "stöberen" had omschreven bij mijn Teckels wordt ook zo genoemd Niek.
Zowel in Duitsland als in Nederland.
Als de honden die proef halen krijgen ze ook de aantekening St.

Het hele verhaal van die eend in het riet is nieuw voor me
Dat wordt kennelijk gedaan door staande honden.
Heel apart.
Ik heb weer wat bijgeleerd

Veenmug schreef:

ranetje schreef: Niet helemaal.
Ik dacht dat Springer Spaniels dat ook deden.
Ik weet alleen niet of die luid geven

Dat kan ik zondag ook wel eens vragen.
Ik mag wel een lijstje gaan maken

Noch de mijne noch andere spaniels die ik bij wedstrijden en in de praktijk heb meegemaakt geven luid in contact met wild. Lichaamstaal(verstrakken, staart(je) kwispelt in de hoogste versnelling voor zover je je hond kunt zien) geeft wel aan dat er wild is.

Mvg Veenmug

Bedankt voor je antwoord
Werken Spaniels niet in de hele dichte dekking waar je de hond eigenlijk niet kan zien?
Want daar kan je dan ook geen lichaamshouding onderscheiden, dus hoe weet je dan dat er wild wordt opgestoten?
Ik had begrepen dat Spaniels niet hoefden te wachten op toestemming van de baas bij het opstoten?
Of is dat een verkeerde veronderstelling van mij?

Dat is erg knap van haar

ranetje schreef:

Veenmug schreef:

ranetje schreef: Niet helemaal.
Ik dacht dat Springer Spaniels dat ook deden.
Ik weet alleen niet of die luid geven

Dat kan ik zondag ook wel eens vragen.
Ik mag wel een lijstje gaan maken

Noch de mijne noch andere spaniels die ik bij wedstrijden en in de praktijk heb meegemaakt geven luid in contact met wild. Lichaamstaal(verstrakken, staart(je) kwispelt in de hoogste versnelling voor zover je je hond kunt zien) geeft wel aan dat er wild is.

Mvg Veenmug

Bedankt voor je antwoord
Werken Spaniels niet in de hele dichte dekking waar je de hond eigenlijk niet kan zien?
Want daar kan je dan ook geen lichaamshouding onderscheiden, dus hoe weet je dan dat er wild wordt opgestoten?
Ik had begrepen dat Spaniels niet hoefden te wachten op toestemming van de baas bij het opstoten?
Of is dat een verkeerde veronderstelling van mij?

Klopt helemaal wat je zegt maar dekking is niet altijd zo dicht dat je je hond nooit kunt zien (gaf ook al aan als je haar/hem kunt zien). Ook al omdat de spaniel kort voor de (voor)jager moet werken. Maar ongeacht het terrein moet het wild opgestoten worden zonder commando. Pas na het opstoten van het wild moet de spaniel bij het verlaten van de dekking gaan zitten om het geweer de kans te geven te schieten. Tevens stelt dit de hond in staat om beter te markeren. Het apporteren wel weer op commando.

Mvg Veenmug

super, dat kan dan best even een kick zijn he

Wat goed van Ita

Daar zou ik ook enorm trots op zijn.

Maar ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben die af en toe zijn hond even kwijt is. Alleen hier gaat dat geluidloos. Ene moment loopt ze bij je en het andere moment ben ik haar kwijt. Ook Sita krijgt nu in het bos een bel om, weet ik tenminste een klein beetje waar ze uithangt.

Veenmug schreef:

ranetje schreef:

Veenmug schreef: Noch de mijne noch andere spaniels die ik bij wedstrijden en in de praktijk heb meegemaakt geven luid in contact met wild. Lichaamstaal(verstrakken, staart(je) kwispelt in de hoogste versnelling voor zover je je hond kunt zien) geeft wel aan dat er wild is.

Mvg Veenmug

Bedankt voor je antwoord
Werken Spaniels niet in de hele dichte dekking waar je de hond eigenlijk niet kan zien?
Want daar kan je dan ook geen lichaamshouding onderscheiden, dus hoe weet je dan dat er wild wordt opgestoten?
Ik had begrepen dat Spaniels niet hoefden te wachten op toestemming van de baas bij het opstoten?
Of is dat een verkeerde veronderstelling van mij?

Klopt helemaal wat je zegt maar dekking is niet altijd zo dicht dat je je hond nooit kunt zien (gaf ook al aan als je haar/hem kunt zien). Ook al omdat de spaniel kort voor de (voor)jager moet werken. Maar ongeacht het terrein moet het wild opgestoten worden zonder commando. Pas na het opstoten van het wild moet de spaniel bij het verlaten van de dekking gaan zitten om het geweer de kans te geven te schieten. Tevens stelt dit de hond in staat om beter te markeren. Het apporteren wel weer op commando.

Mvg Veenmug

In feite is het dus zo dat als de Spaniel in de hele dichte dekking werkt, je er als jager van uit gaat dat er naar alle waarschijnlijkheid wild wordt opgestoten?
En je moet dan dus als jager heel alert blijven op een schotkans.
Komt een Spaniel automatisch (eventueel na training) uit de dekking om te markeren?
Of gaat het ook geregeld om een verloren zoek (eventueel met wat dirigeren)?

Leuk om zo wat meer over de Spaniels te leren

S@ndr@ schreef: super, dat kan dan best even een kick zijn he

Het is net even dat steuntje wat je af en toe nodig hebt om je training vol te houden
Het is heel frustrerend als je tijden geen enkele vooruitgang lijkt te zien op dit punt.

Sita schreef:Wat goed van Ita

Daar zou ik ook enorm trots op zijn.

Maar ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben die af en toe zijn hond even kwijt is. Alleen hier gaat dat geluidloos. Ene moment loopt ze bij je en het andere moment ben ik haar kwijt. Ook Sita krijgt nu in het bos een bel om, weet ik tenminste een klein beetje waar ze uithangt.

Rana kon maar zo heel geruisloos onder de varens verdwijnen.
En dan stond ze rustig een kwartier of langer voor een egel
Daarna gebruikt ze ze als tennisbal.
Ingraven en weer uitgraven

Ik kan, met de bel die ze om heeft, meteen horen als ze stil gaat staan, dus dan haal ik haar daar weg als ze weer een egel heeft gespot

Ita doet dat niet en staat soms met verbazing te kijken wat Rana uitspookt.

super dat Ita zo snel terug kwam.
vorige week op een zweetwerk lezing heb ik begrepen dat je een hond zichtluid en/of spoorluid niet kan aanleren.
en dan heb je ook nog standluid.
mijn terriers zijn allebei zichtluid, je kon op de grofwild jacht zo horen waar ze "achter" zaten.
als senna een konijntje gespot heeft die het op een lopen zet en ik had het niet door, geeft hij ook hals( hoge blafjes).
dit doet hij ook bij bv apport op gans of eend in het water, en deze is nog te snel voor hem en hij moet erachter aan zwemmen.
er is wel uitgelegd op de avond waarom staande honden het ook soms doen, als ik het goed heb heeft dit toch te maken met de rassen die heeel vroeger met elkaar gekruisd werden.

Inge O schreef:

ranetje schreef: Rana kon maar zo heel geruisloos onder de varens verdwijnen.
En dan stond ze rustig een kwartier of langer voor een egel

je meent het .

mijn eerste jachthond hunter gaf ook zichtluid en als ik me goed herinner (ik was pas 13 ) ook soms luid op spoor.

nu ja, ze was luid in ieder geval .

We waren Rana op een gegeven moment bij jou op het terrein ook kwijt ja.
Toen stond ze ook voor een egel

Wat was Hunter voor jachthond?

jeanine schreef:super dat Ita zo snel terug kwam.
vorige week op een zweetwerk lezing heb ik begrepen dat je een hond zichtluid en/of spoorluid niet kan aanleren.
en dan heb je ook nog standluid.
mijn terriers zijn allebei zichtluid, je kon op de grofwild jacht zo horen waar ze "achter" zaten.
als senna een konijntje gespot heeft die het op een lopen zet en ik had het niet door, geeft hij ook hals( hoge blafjes).
dit doet hij ook bij bv apport op gans of eend in het water, en deze is nog te snel voor hem en hij moet erachter aan zwemmen.
er is wel uitgelegd op de avond waarom staande honden het ook soms doen, als ik het goed heb heeft dit toch te maken met de rassen die heeel vroeger met elkaar gekruisd werden.

Men zegt dat zichtluid wel aan te leren is..........
Een van mijn vroegere Teckels was absoluut niet spoorluid, maar ik heb hem eens (in wanhoop omdat hij zo stilletjes was ) op de arm genomen toen er een haas weg liep.
Ik ben er nog doof van :N:
Het hielp wel voor zichtluid.
Op een of andere manier kan je dat nog wel stimuleren misschien?

Spoorluid aanleren kan ik me ook niet voorstellen.

Inge O schreef:

ranetje schreef: Wat was Hunter voor jachthond?

ze was een mixje lopende hond voor de jacht op everzwijnen (uit de franse pyreneeën), ze leek nog het meeste op dit type : http://www.princedegascogne.com/index.php" onclick="window.open(this.href);return false;

Die zingen prachtig
Dus als ze daar veel "bloed" van had zal ze een mooi geluid hebben gegeven.
Ook spoorluid

ranetje schreef:In feite is het dus zo dat als de Spaniel in de hele dichte dekking werkt, je er als jager van uit gaat dat er naar alle waarschijnlijkheid wild wordt opgestoten?
En je moet dan dus als jager heel alert blijven op een schotkans.
Komt een Spaniel automatisch (eventueel na training) uit de dekking om te markeren?
Of gaat het ook geregeld om een verloren zoek (eventueel met wat dirigeren)?

Leuk om zo wat meer over de Spaniels te leren

Ook de spaniel heeft de neiging om wild te achtervolgen en komt uit de dekking. Dan komt het meest voor de spaniels belangrijke commando : zit en zo wordt dit getraind. Kan wel meer vertellen over eisen en training van de spaniel maar ga denk ik een beetje te veel of-topic.

Mvg Veenmug

geweldig!!

Ik herken dat gevoel, je voelt je dan zo'n team met je hond.
Jij en je hond.......wie maakt je wat.........geweldig!!!!!

Veenmug schreef:

ranetje schreef:In feite is het dus zo dat als de Spaniel in de hele dichte dekking werkt, je er als jager van uit gaat dat er naar alle waarschijnlijkheid wild wordt opgestoten?
En je moet dan dus als jager heel alert blijven op een schotkans.
Komt een Spaniel automatisch (eventueel na training) uit de dekking om te markeren?
Of gaat het ook geregeld om een verloren zoek (eventueel met wat dirigeren)?

Leuk om zo wat meer over de Spaniels te leren

Ook de spaniel heeft de neiging om wild te achtervolgen en komt uit de dekking. Dan komt het meest voor de spaniels belangrijke commando : zit en zo wordt dit getraind. Kan wel meer vertellen over eisen en training van de spaniel maar ga denk ik een beetje te veel of-topic.

Mvg Veenmol

Onze jachthondentopics meanderen nogal zoals @Ennath dat zo mooi uitdrukt, dus ik vind het niet erg.
Maar voor de overzichtelijkheid dan maar een nieuw topic?
http://www.hondenforum.nl/plaza/jacht-e ... 71486.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Ga je gang alsjeblieft.
Ik zal het graag lezen en eventueel vragen stellen.
En ik denk dat er wel meer zullen zijn.

laura23 schreef:stoberen word ook gedaan door staande honden, in duitsland zijn er verschillende hondenrassen waar dta mee gedaan wordt.

in duitsland doen ze aan stoberen met een levende eend, de eend word duizelig gemaakt en in een rietkraag gezet, het is dan aan de hond om de end op te zoeken, liefst luid volgens mij. uiteindelijk moet ie em apporteren geloof ik, dat weet ik niet zeker. ik weet wel dat er vaak duitse staande draad en langharen voor gebruikt worden.

gr laura

Het zal wel vloeken in de kerk zijn: maar ben ik nou de enige die hier moeite mee heeft? Een levende, duizelig gemaakte eend laten apporteren? Wat een stress moet dat niet zijn voor zo'n eend!

josefientje schreef:Het zal wel vloeken in de kerk zijn: maar ben ik nou de enige die hier moeite mee heeft? Een levende, duizelig gemaakte eend laten apporteren? Wat een stress moet dat niet zijn voor zo'n eend!

Je bent niet de enige en voor mij vloek je niet in de kerk
Maar ik wilde er in dit topic niet verder op ingaan.

josefientje schreef:

laura23 schreef:stoberen word ook gedaan door staande honden, in duitsland zijn er verschillende hondenrassen waar dta mee gedaan wordt.

in duitsland doen ze aan stoberen met een levende eend, de eend word duizelig gemaakt en in een rietkraag gezet, het is dan aan de hond om de eend op te zoeken, liefst luid volgens mij. uiteindelijk moet ie em apporteren geloof ik, dat weet ik niet zeker. ik weet wel dat er vaak duitse staande draad en langharen voor gebruikt worden.

gr laura

Het zal wel vloeken in de kerk zijn: maar ben ik nou de enige die hier moeite mee heeft? Een levende, duizelig gemaakte eend laten apporteren? Wat een stress moet dat niet zijn voor zo'n eend!

nee hoor je vloekt niet in de kerk, maar in duitsland gaan ze er nou eenmaal anders mee om als in nederland, hier mag het ook niet meer.
het enige voordeel hiervan is dat ze de werkwillendheid van de hond kunnen testen op levend wild. dus of ie er netjes mee omgaat en of hij goed zijn neus gebruikt.

mijn ding is het ook niet hoor, maar kan er niets aan veranderen helaas....

gr laura

Ok, het was ook geen kritiek, maar het verbaasde mij dat op een forum van dierenliefhebbers, die geregeld zeer uitgesproken (lees ongezouten :N: ) voor hun mening uitkomen, hier niemand iets over zei. Ik begrijp best dat jachthonden jachtgericht getraind moeten worden (zie daar ook de noodzaak van in nu ik Willem heb ), maar dit ging mij net even te ver. Blij dat ik daar niet de enige in was