Het HondenForum

Nanna schreef:zit ook nog steeds te dubben of ik er in de toekomst een Pulireu of teef bij zal nemen

Wordt dat dan Doosje?

Paddle schreef:Ik denk ook dat het ligt aan het idee dat teven gemakkelijker zijn dan reuen.

En ik denk dat dat ergens nog klopt ook. Als ik hier lees op het forum over reuen die na twee jaar pertinent niet meer met andere reuen/honden kunnen, dan schrijf ik ook een noot aan mezelf dat ik mss wel eens moet oppassen met welke hond ik in de toekomst neem.

Natuurlijk hangt het ook af van de persoonlijkheid zelf, maar ik heb de ervaring dat teven veel gemakkelijker zijn sociaal dan.
En al heb je een sociale reu, dan nog. Hoeveel keer ik al niet een reu vanonder Angel haar kont heb geplukt terwijl zijn baasje al schreeuwend aan kwam rennen (is het een teef, is het een teef???), en dan maar opgelucht ademhalen als ik dat bevestig :sst: .

Euhm, mijn teefje is ook niet bijzonder leuk met andere kleine teefjes hoor. En daar ben ik ook heel voorzichtig mee...

Wij hebben altijd alleen maar teven gehad. Van huis uit heb ik geleerd dat die aanhankelijker zijn. MAar goed, kan niet vergelijken he: heb immers nooit een reu gehad.

Wat ik tegen een reu zou hebben: ze moeten inderdaad overal plassen en dat vind ik irri.

De voorkeur voor teefjes, met name bij rashonden ligt vrees ik bij het feit dat je met een teefje een nestje kunt fokken, maar dat zeggen die lui er natuurlijk niet bij. Ze zeggen dan "is zo leuk een keer, een nestje" of "het is goed voor de hond". Maar het gaat ze alleen maar om dat smerige geld.

Ik zelf heb nu 3 teven en die geven nooit problemen met andere honden. En dat vind ik toch wel fijn!

iones schreef:De voorkeur voor teefjes, met name bij rashonden ligt vrees ik bij het feit dat je met een teefje een nestje kunt fokken, maar dat zeggen die lui er natuurlijk niet bij. Ze zeggen dan "is zo leuk een keer, een nestje" of "het is goed voor de hond". Maar het gaat ze alleen maar om dat smerige geld.

Ik ken een heleboel mensen met een rashond-teefje, en die hebben echt nog nooit een nestje gehad en ze willen dat ook niet
En ik ook niet, trouwens.

Ik zit in een omgeving waar veel met honden gebroodfokt wordt.

iones schreef:Ik zit in een omgeving waar veel met honden gebroodfokt wordt.

Ja, dan heb je meer aan een teef

'Men' denkt volgens mij vaak dat een teefje makkelijker is. Toch is mijn ervaring dat een reu vaak liever is. Als ik naar mijzelf kijk, het maakte me helemaal niets uit toen Lumi kwam of het een reu of een teef zou worden.

ik heb eigenlijk geen idee
hier 2 teven en 2 reuen
de oudste reu en de jongste teef zijn allebei geen gemakkelijke naar andere honden toe
beide teven zijn niet altijd even gemakkelijk naar vreemden mensen toe
naar ons toe zijn de teven net iets aanhankelijker, de jongste reu is al content dat je
er maar wat bij loopt, de oudste reu is al blij dat hij op de zetel mag liggen
de teven zijn hier wel veel energieker dan de reuen, met ff blokje om zijn ze niet moe
en worden ze "lastig", terwijl de reuen al blij zijn met ff 50m te lopen en weer naar
huis te gaan
qua plassen, hier plast te jongste teef evenveel als de 2 reuen, dus daar zit het
verschil hier niet

Ik ben meer een reuenmens denk ik, maar ik wil graag een koppeltje en niet twee honden van hetzelfde geslacht.
Dus als de reu alleen overblijft komt er een teef bij en andersom.
Als ik maar één hond zou hebben, zou dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel een reu worden.

Maare, lief en gemakkelijk zijn toch twee heel andere dingen?

Een bepaalde reu kan bij wijze van spreken elke vreemde andere hond opeten die binnen tien meter afstand komt, maar wel heel lief/knuffelig zijn naar zijn baasjes of zelfs roedelgenootjes. Dat heeft verder toch niet echt een groot verband?

Hmmmm...Ik vind Boston reuen juist veel liever en aanhankelijker.
Mijn meiden zijn best op zchzelf terwijl de heren mij zowat de hele dag achterna lopen, alsof ik een carnibestworst op mijn kont heb geplakt.
Als Portia en Noortje buitenliggen dan ligt Jim Jam of Gunner bij op schoot of in ieder geval in de buurt.

Hmmmm...Ik vind Boston reuen juist veel liever en aanhankelijker.
Mijn meiden zijn best op zchzelf terwijl de heren mij zowat de hele dag achterna lopen, alsof ik een carnibestworst op mijn kont heb geplakt.
Als Portia en Noortje buitenliggen dan ligt Jim Jam of Gunner bij op schoot of in ieder geval in de buurt.

Paddle schreef:Maare, lief en gemakkelijk zijn toch twee heel andere dingen?

Een bepaalde reu kan bij wijze van spreken elke vreemde andere hond opeten die binnen tien meter afstand komt, maar wel heel lief/knuffelig zijn naar zijn baasjes of zelfs roedelgenootjes. Dat heeft verder toch niet echt een groot verband?

is ook zo

wat ik zie , is dat reuen vaak stabieler zijn, wil niet zeggen dat ze per definitie liever zijn, maar wel stabieler in hun gedrag, dus ik weet meer wat ik er aan heb en kan verwachten.
bij de teven ( mijn teven) weet ik dat natuurlijk grotendeels ook wel, maar toch kunnen die me meer verassen.

We hebben 2 teven en 1 reu gehad.
Mijn ervaring is, dat de reu wat makkelijker was

Sonnie1983 schreef:geen idee, bij de herders hoor ik vaak dat reuen veel eerder kwijt zijn dan teven. dit komt (denk ik) doordat ze dan geowon door kunnen sporten en niet 3 weken niet naar de club kunnen door de loopsheid?

Met loopse teven wordt gewoon doorgesport hoor .
Veel sporters hebben voorkeur voor een reu omdat deze over het algemeen gesproken wat belastbaarder zijn dan teven. Wij hebben van alles wat rondlopen hier. Ons teefje is veel makkelijker met andere honden dan de dominante typjes van reuen. Knuffelaars zijn het allemaal, maar hier spant het teefje de kroon. Maar ik ken ook teven die vechten als hanen en absoluut niet aanhalig zijn....

MonaToetje schreef:Hmmmm...Ik vind Boston reuen juist veel liever en aanhankelijker.
Mijn meiden zijn best op zchzelf terwijl de heren mij zowat de hele dag achterna lopen, alsof ik een carnibestworst op mijn kont heb geplakt.
Als Portia en Noortje buitenliggen dan ligt Jim Jam of Gunner bij op schoot of in ieder geval in de buurt.

Misschien is het juist dat onafhankelijke waardoor een teef als makkelijker wordt ervaren, gewoon dat ik doe mijn eigen ding, terwijl een Reu overal wat mee moet. ( tenminste algemeen gezien dan)

S@ndr@ schreef:

MonaToetje schreef:Hmmmm...Ik vind Boston reuen juist veel liever en aanhankelijker.
Mijn meiden zijn best op zchzelf terwijl de heren mij zowat de hele dag achterna lopen, alsof ik een carnibestworst op mijn kont heb geplakt.
Als Portia en Noortje buitenliggen dan ligt Jim Jam of Gunner bij op schoot of in ieder geval in de buurt.

Misschien is het juist dat onafhankelijke waardoor een teef als makkelijker wordt ervaren, gewoon dat ik doe mijn eigen ding, terwijl een Reu overal wat mee moet. ( tenminste algemeen gezien dan)

Maar dat ligt er dan ook aan wat je onafhankelijk vind. Moos was veel onafhankelijker dan Saar en Vera zijn buitenshuis. Binnenshuis was hij aanhankelijker, maar niet afhankelijker.
Juist Moos had buiten iets van "ik doe mijn ding, en oh ja, die baas zal ook nog wel ergens zijn", terwijl Saar en Vera uit zichzelf al meer op mij letten. Binnenshuis was hij dus wel veel knuffeliger dan de meiden zijn.

ik bedoel eigenlijk naar andere honden toe, :sst: want daar ligt vaak een stuk van het gedonder, ik heb zelf de indruk dat teven misschien niet altijd iets met een andere hond moeten, terwijl reuen er eigenlijk altijd iets mee moeten.
ofwel spelen ofwel patsen of wat dan ook
Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, dit is over het algemeen genomen

S@ndr@ schreef:ik bedoel eigenlijk naar andere honden toe, :sst: want daar ligt vaak een stuk van het gedonder, ik heb zelf de indruk dat teven misschien niet altijd iets met een andere hond moeten, terwijl reuen er eigenlijk altijd iets mee moeten.
ofwel spelen ofwel patsen of wat dan ook
Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, dit is over het algemeen genomen

Oh op die manier Hmmm ja, ik heb ook wel het idee dat teven over het algemeen minder snel iets denken te 'moeten' met andere honden.
Wat ik zelf toch wel een handige bijkomstigheid vind van teven is dat reuen die dus wel iets van hen willen nooit echt problemen geeft (want reu/teef). Even enorm hitsige reuen daargelaten die ik zelf weg stuur

ja klopt, dus wat dat betreft zullen teven dus over het algemeen makkelijker zijn tijdens de wandeling.
de meeste molosser teven uitgesloten dan

iones schreef:Wij hebben altijd alleen maar teven gehad. Van huis uit heb ik geleerd dat die aanhankelijker zijn. MAar goed, kan niet vergelijken he: heb immers nooit een reu gehad.

Wat ik tegen een reu zou hebben: ze moeten inderdaad overal plassen en dat vind ik irri.

De voorkeur voor teefjes, met name bij rashonden ligt vrees ik bij het feit dat je met een teefje een nestje kunt fokken, maar dat zeggen die lui er natuurlijk niet bij. Ze zeggen dan "is zo leuk een keer, een nestje" of "het is goed voor de hond". Maar het gaat ze alleen maar om dat smerige geld.

Ik zelf heb nu 3 teven en die geven nooit problemen met andere honden. En dat vind ik toch wel fijn!

Ik vind reuen vaak nog grotere knuffelberen en goedzakken in huis en tov bijv. pups.
Teven zijn veel minder stabiel, ze zitten een deel van het jaar 'niet goed in hun vel' en qua training in die tijd moet je ook aanpassen aan wat ze nog aan kan onder invloed van de hormoontjes.
Een reu is wat eigenwijzer, maar eenmaal 'afspraken' gemaakt met elkaar over de spelregels, is dat stabiel en niet onderhevig aan de schommelingen die zich gedurende het jaar afspelen.
Daarnaast het man/vrouw verschil: reuen hebben eens een flinke aanvaring en dan is de lucht geklaard, ruzie tussen teefjes blijft onderhuids zeuren.

Mijn reu heb ik van pup af aan geleerd dat er aangelijnd gewoon in 1 keer wordt uitgeplasd (door plassen en wandelen van elkaar te scheiden: eerst plassen, daarna wandelen. Los lopend mocht hij naar harte lust vlaggen. Geen probleem, dan haalde hij zijn schade wel in tijdens de losloopwandelingen

Dat mensen bij rashonden gaan voor een teefje om er centen mee te verdienen, is echt onzin. Sorry dat ik dit zo bot zeg.
De meeste teefjes worden nooit moeder en dat is over het algemeen ook de bedoeling (en wil je een rashond fokken, dan valt het echt niet mee om daar wat aan te verdienen hoor! )
Heel veel teefjes worden gecastreerd, vaak al voor de 1e loopsheid. Mensen hebben beduidend minder moeite met de castratie van een teef, dan die van een reu (da's zo zichtbaar he...).
De zusjes van mijn Indra en Merel zijn allemaal gecastreerd

Teefjes geven minder vaak problemen in de omgang met andere honden (tenzij het een pittig teefje is, wat nav castratie - afname van het vrouwelijk hormoon - ongeveer een reu wordt, maar daar wordt door de dierenarts nooit over geinformeerd ). Ook als je reu een makkelijke vent is, komen er op hem vaker echte ruziezoekers af, dan tov teefjes.
Wanneer ik met een reu loop, kijk ik verder vooruit naar wat er aan komt en maak ik vaker de keuze mijn route te wijzigen om iemand te ontlopen.

Tja ik ben toch echt een reuenmens. Heb 1 keer een teef gehad en moest daar vreselijk aan wennen. Heb idee dat in mijn omgeving juist meer reuen zijn, maar dat komt misschien door mijn eigen vertroebelde beeld, omdat ik een voorkeur voor reuen heb.

Mijn reuen leer ik inderdaad ook dat ze niet overal maar hun poot tegen op mogen trekken. Eerst plassen en en dan verder lopen. Als hij losloopt bekijkt hij het maar (als hij maar binnen zienbare veilige afstand blijft).
Ik vind het hele gedoe om teven gewoon teveel. Ofwel de loopsheid, ofwel de gehele castratie van een teef wat gewoon veel ingrijpender is dan van een reu. En castreer je niet, dan zit je weer met risico baarmoederonsteking.. Wat onze teef dan ook gehad heeft (gelukkig allemaal goed gekomen). En tja ik vind ze toch minder stabiel, alhoewel ik daar met onze eigen teef(behoorlijk zelfverzekerd en zeer stabiel) en 2 opvangteven nog niet echt last mee gehad heb.

Tja een reu spreekt mij gewoon meer aan, maar dat komt misschien ook omdat onze eerste hond (erfgoedje van mijn opa) een reu was. Eenmaal een reu, altijd een reu?
En tja ik ben er nog niet uit wat ik in de toekomst naast mijn reu wil hebben. Dat zou ook best een teef kunnen worden hoor, maar dat zien we tegen die tijd wel weer..

Het is mij nooit opgevallen dat teefjes minder stabiel zijn.

Ach als ik ongesteld ben, kan mijn omgeving ook maar beter oppassen.....
Bij gesteriliseerd teven zal het ook minder zijn?

iones schreef:Het is mij nooit opgevallen dat teefjes minder stabiel zijn.

maar jij hebt toch nooit reuen gehad?

yamie schreef:

iones schreef:Het is mij nooit opgevallen dat teefjes minder stabiel zijn.

maar jij hebt toch nooit reuen gehad?

Nee, dat klopt. maar hoe trek je de conclusie dat een hond minder stabiel is?

Ik heb 2 teven en een reu,ik vind Bowie,de reu,veel liever,maar dat zal wel per hond verschillen.
Hij is wel altijd associaal geweest ten opzichte van vreemde honden,ook pups,maar denk dat dit weinig heeft te maken met het reu zijn.
Luisteren doen ze alledrie goed,nadeel van jonge reuen vind ik de groene druppels die ze verliezen.
Weet niet wat ik eigenlijk zou willen als ik voor een volgende hond zou gaan

Bea. schreef:Ik heb 2 teven en een reu,ik vind Bowie,de reu,veel liever,maar dat zal wel per hond verschillen.
Hij is wel altijd associaal geweest ten opzichte van vreemde honden,ook pups,maar denk dat dit weinig heeft te maken met het reu zijn.
Luisteren doen ze alledrie goed,nadeel van jonge reuen vind ik de groene druppels die ze verliezen.
Weet niet wat ik eigenlijk zou willen als ik voor een volgende hond zou gaan

ook dat zal verschillen, ik heb nog nooit een reu gehad die groene druppels verliest.

Ik hoor bij colliefokkers ook vaak dat teefjes uit een nest beter verkopen dan reuen. Ik weet het niet van andere rassen, maar kennelijk willen veel pupkopers bij collies liever een teef dan een reu.
En ik moet zeggen dat ik ook liever een teef heb. Ik vind ze liever en zachter en sowieso makkelijker met het uitlaten. Tot Cody (mijn eerste én enige reu ) liep ik altijd lekker relaxed te wandelen. Kwam er een andere hond? Geen probleem. Als de hond wilde snuffelen vonden mijn teefjes het best, was het een hond die wilde uitvallen, weken ze keurig uit, opdringerige pups of reuen werden vriendelijk doch beslist op hun plaats gezet. Nooit enige problemen gehad. Tot ik Cody had. Ik moet altijd in een omtrek van 100m om me heen kijken of er geen andere hond aankomt (en al doet Cody dan dit keer toevallig niks, lopen er genoeg reuen rond die wél wat doen).
Teefjes blijven ook veel beter bij je en reuen hebben de blik op de horizon gericht (loopt daar niet een leuk teefje? ). En qua trainen heb ik altijd met met mijn meiden altijd probleemloos getraind terwijl ik met Cody (nog steeds) in gevecht ben (bij wijze van spreken dan).
Qua aanhankelijkheid maakt het ook niets uit. Lyndie en Kyra zijn net zulke grote vrijdozen als Cody. En van de loopsheid had ik ook nooit last. Eén keer per jaar en ik kon ze zelfs los laten lopen want ze haalden het niet in hun kop om de benen te nemen.
Nee, ik hoop dat Cody 20 wordt, maar ik wil nooit meer een reu hebben.

Ik denk dat je Cody niet moet verwarren met 'alle Collie reuen' Celtic bijvoorbeeld is een prima Collie reu die in weinig dingen lijkt op hoe jij Cody beschrijft.