Wat vindt jij een makkelijke of moeilijke hond, en waarom?

[Moos]

En oh ja, sommige mensen vinden Vera wel errug actief buitenshuis

Echt? Dat verbaast me Ik vind haar wel actief hoor, natuurlijk. Maar helemaal niet overdreven actief.

Nee hihi, ik ook niet. Ik vind haar gewoon een actieve jonge hond Het zijn vaak mensen die zelf een hond hebben die erg van het snuffelen hier, snuffelen daar is. Terwijl Vera dan dus steeds langs komt rennen, apporteert, en tussendoor nog even op haar buik in het water ligt Dan krijg je opmerkingen als "zoo, daar heb je je handen zeker wel vol aan he?". Terwijl ze dus juist, in mijn ogen tenminste, een hele makkelijke hond is, zeker voor haar leeftijd
Maar ik moet erbij zeggen dat de meeste van die mensen het dan eigenlijk ook wel weer erg leuk vinden hoor (bij een ander ).

[Frenk]

en tussendoor nog even op haar buik in het water

Dat vind ik zo lollig om te zien bij haar

[Brindlecardi]

Ik zou een hond moeilijk vinden als die door het karakter, steeds de confrontatie met de baas opzoekt, en een stapje hoger probeert te komen. Nou ligt dat 9 van de 10 keer aan de eigenaar, maar er zijn honden die dit wel steeds opnieuw proberen op een vervelende manier. En dat zou ik wel lastig vinden, niet het consequent zijn, daar heb ik geen problemen mee, maar steeds maar weer opnieuw moeten bewijzen dat jij ook echt de baas bent. Ik heb twee honden gekend die zo waren, en dat is geen lolletje.

En verder ja moeilijk vind ik het niet, maar ik vind het niet handig een hond als Ben. Je loopt niet zo rustig als je dat zou doen met een hond- en diervriendelijke hond. Kwestie van voorkomen. Ook zijn weglopen zijn geen dingen die ik waardeer, maar die maakt een hond niet moeilijk in mijn ogen. Ik vind een hond pas moeilijk als het dus zoals bovenstaand, er iets niet goed gaat tussen de relatie baas/hond.

[Emma]

moet meteen aan een ander puntje denken. . .
wat is baasgericht. of beter in welke mate moet een hond baasgericht zijn om baasgericht te zijn

bijvoorbeeld Buster vindt spelende andere honden geweldig. en laat me daar graag even op wachten. (hij is ook nog geen twee jaar, he. ) maar hij apporteert wel, vindt het heerlijk om te spelen met mij.
kijkt mij ook zeer regelmatig aan tijdens wandelen.

toch vind ik het geen baasgerichte hond. in de zin van b.v een duitse herder die continu de aandacht van de bal heeft. dus uiteindelijk van de baas.
ik vind een baasgerichte hond een Border collie b.v. die echt continu aandacht heeft. en in mijn ogen soms ook opeist.

dus een baasgerichte hond vind ik niet makkelijk. omdat ik denk dat hij ook veel aandacht nodig heeft en zelfs opeist.

wanneer vinden jullie een hond baasgericht??

[Moos]

wanneer vinden jullie een hond baasgericht??

In het kort denk ik als de hond niet zelfstandig aan de wandel gaat als hij losloopt, maar uit zichzelf het belangrijk vindt om de baas in de gaten te houden (als we even uitgaan van buitenshuis dan).
En daar heb je dan weer allerlei gradaties in, die je denkt ik zelf als baas ook in bepaalde mate kan sturen. Zo kan je van Vera heel makkelijk een hond maken die letterlijk de hele wandeling om je heen cirkelt (apportje baas?). Ik hou daar niet van (helemaal niet eigenlijk :N: ), dus ik heb haar vanaf 8 weken het commando "klaar" of "heb niks" geleerd. Daarnaast heb ik heel lang alleen maar vaste plekken gehad waar we apporteerden, zodat ze wist dat ze dat dus nergens anders hoefde te verwachten en er ook niet om kwam zeuren. Nu kan ik daar soepeler mee omgaan omdat ze 'klaar' er ondertussen wel heel erg inzit.
Heel soms blijft ze na een 'klaar' nog wel even plakken, maar uiteindelijk smeert ze hem toch altijd weer.
Vooralsnog is Vera nu dus precies zo baasgericht als ik het graag heb. Ze let op mij, kijkt mij ook aan zo van "mag ik naar die hond toe of niet", en luistert behoorlijk goed als ik haar roep. Maar ze kan ook prima zichzelf vermaken.
Maar daar heb ik dus wel vanaf 8 weken ook op 'getraind' om die baasgerichtheid, en apport-gerichtheid, van haar zo te 'sturen'. En iemand anders had dat wellicht weer heel anders 'gestuurd' omdat zij het op een andere manier prettig vinden

[Emma]

en dus niet leuk?

ja, wat caro zegt : extreem niet baasgerichte honden vind ik moeilijk, dan neem ik liever een kat .

en b.v ik vind dat nou juist leuk. ik kan dat waarderen. daar moet je anders op inspelen. dat kost meer moeite dus misschien niet ``makkelijk`` .

maar zo`n hond heeft dan andere ``makkelijke``kanten.

zo zou een gevoelige hond die wat sneller onder de indruk is niet altijd bij mij passen. terwijl dat voor een ander ``makkelijk`` is.

het is dus heeel persoonlijk. wat voor de 1 makkelijk is, is dat voor een ander niet. en andersom.

misschien moet je je eens afvragen wat je zou zeggen als iemand jou hond zou overnemen. ik denk dat iedereen wel puntjes heeft waarop je wil dat die ander rekening mee houdt. en dat is voor jou makkelijk. maar voor de ander??

maar wat voor 'extreem niet baasgerichte honden' bedoel jij dan? ik bedoel echt wel extreem zoals in extreem hè - meer moeite voor doen wil ik graag, maar het moet wel wat opbrengen .

mmmmhhh. . .lastig wel.
ik denk aan beagles, husky`s, jachthonden met zoveel jachtpassie dat jagen liefst voor de baas gaat. sommige bulldoggen ook wel. ze kunnen allemaal uitstekend luisteren, maar je moet er meestal geen hoge gehoorzaamheid van verwachten. en je moet er wat tijd/energie insteken.

baasgerichte honden denk ik aan: duitse, hollandse terveurense, mechelse herders. waak-en verdedigingshonden.(rotweiler,doberman),poedels, border collies, ook wel australien shepherd. dus meer werkhonden denk ik dan aan. moet je natuurlijk ook tijd insteken. maar die zijn toch meer gefokt voor de samenwerking met mensen. husky`s bijvoorbeeld dienen ook de mens. maar zijn niet specifiek op samenwerking met de mens gefokt.

misschien allemaal puur gevoelsmatig. maar ik kies dieren ook gevoelsmatig uit.

[Caro.]

ik concludeer daar voor het gemak maar uit dat de doorsnee hovawart idd niet makkelijk ís, maar dat dit niet belet dat veel mensen hem wel leuk vinden.

terwijl ik een wartje dan weer wel heel makkelijk vind .

en dus niet leuk?

ja, wat caro zegt : extreem niet baasgerichte honden vind ik moeilijk, dan neem ik liever een kat .

en b.v ik vind dat nou juist leuk. ik kan dat waarderen. daar moet je anders op inspelen. dat kost meer moeite dus misschien niet ``makkelijk`` .

maar zo`n hond heeft dan andere ``makkelijke``kanten.

zo zou een gevoelige hond die wat sneller onder de indruk is niet altijd bij mij passen. terwijl dat voor een ander ``makkelijk`` is.

het is dus heeel persoonlijk. wat voor de 1 makkelijk is, is dat voor een ander niet. en andersom.

misschien moet je je eens afvragen wat je zou zeggen als iemand jou hond zou overnemen. ik denk dat iedereen wel puntjes heeft waarop je wil dat die ander rekening mee houdt. en dat is voor jou makkelijk. maar voor de ander??

Als ik me zou afvragen wat ik zou zeggen als iemand mijn hond zou overnemen, dan zou dat dus voor Kaya veel moeilijker uitvallen dan voor Puchu.

Puch is de kabaal maker, Kaya het lieverdje. Maar het lieverdje heeft diepe wateren en de kabaal maker is weinig meer dan een herrie schoppertje.

Wat is makkelijker? Ik denk dat 9 van de 10 voor het herrieschoppertje gaan, terwijl Kaya op zich makkelijker is omdat ze zo baasgericht is en dus heel makkelijk te trainen.

Overigens zijn het voor mij twee hele leuke honden hoor
Ze hebben heel weinig problemen, behalve dan dat ze beiden niet zo'n succes zijn met andere honden en bij Puch dan de meeste andere reuen.
Kaya kan overigens wel met zelfverzekerde reuen en Puch kan heel goed met teven en een enkele zelfverzekerde reu.
En ik denk dat de meeste mensen Puch ook als een hele leuke hond zouden bestempelen als ze hem zouden kennen. Bij Kaya zal het animo denk ik iets minder zijn

[estelle]

ik vind een hond niet snel moeilijk.
Een hond vind ik moeilijk als ik op zijn gedrag geen grip kan hebben tewijl dat gedrag wel echt heel serieus moet stoppen.
De enige hond die ik echt als heel moeilijk heb ervaren is dus Chica (mijn opvanger) die 24/7 achter haar staart aanjoeg. Die nergens op reageerde leek het wel. Waarbij ik echt met mijn handen in het haar heb gezeten.
Maar wat uiteindelijk toch met bloed, zweet en tranen is opgelost.

En ik kan niks met honden die extreem jagen. Of uberhaupt jagen.
Ik wil dat gewoon niet omdat ik veels te bang zou zijn dat er iets ergs zou gebeuren. En ik wil mijn honden ook niet uitzicht hebben.

Verder mag een hond van mij heel echt heeeel veel mankeren qua gedragsproblemen. Ik kom daar wel uit.

[Mit]

Ik vind dat ik een moeilijke en een makkelijke hond heb.
Maar ik denk ook dat dat meer zegt over de combinatie hond-ik dan over de hond alleen.

[Frenk]

wanneer vinden jullie een hond baasgericht??

Frenk is wel baasgericht, in die zin dat hij mij (ons) absoluut belangrijk vindt. En aangezien hij verder niet echt voer-, bal- of speeltjes gericht is, is het wel fijn dat hij ons in ieder geval wel leuk vind. Maar hij is tegelijkertijd ook heel zelfstandig, soms zelfstandiger dan mij lief is.

[Dingo]

Dingo is baasgericht en heeft verlatingsangst, en andersom Ik vind honden niet gauw moeilijk. Mijn vader had als hondengeleider altijd de gevallen die niemand meer wilde omdat ze er niets meer konden. Vaak, met wat tijd en moeite werden het de beste diensthonden. Ik ben dan ook niet zo gauw onder de indruk.
Dingo was een makkelijke hond, nu een moeilijke. Doordat hij meerdere keren gebeten is, kan hij nu met geen enkele reu meer. (behalve zijn eigen Quinto ) Ogen op steeltjes heb ik zowat ontwikkeld als ik in een wijk loop.
Quinto is heel makkelijk, en voorspelbaar
Ik denk wel als je je honden goed kunt "lezen"je heel veel stappen voor kunt zijn. Ik denk dat ik dat met beide honden goed kan, met Dingo zeker.
Een moeilijke hond zou ik een ëinzelganger vinden. Die niks met mensen heeft, en alleen zijn ding wil doen.

[Caro.]

Baasgerichtheid is voor mij aandacht. Aandacht wat communicatie mogelijk maakt.

[renee-uk]

Baasgerichtheid is voor mij aandacht. Aandacht wat communicatie mogelijk maakt.

mee eens en een hond die dat niet heeft is voor mij een moeilijke hond.
Zo lang ik contact kan maken met een hond, kom ik ook wel uit de eventuele problemen, maar met een hond die zich daarvoor afsluit wordt dat voor mij heel erg moeilijk.

Ik denk ook niet dat ik zou kunnen wennen aan een hond die buiten totaal zijn eigen ding doet en daarbij ook nog eens volledig uit zicht gaat, zoals ik soms hier lees van mensen die gerust een minuut of 5 staan te wachten tot hondlief weer verschijnt.
Ik vind het heel knap dat ze dat kunnen, maar ik geloof dat ik gillend gek zou worden van zo'n hond.

Ik heb natuurlijk al heel erg lang herders, maar ook de hondjes die ik daarvoor heb gehad (van dalmaat tot poedel tot x-cocker) hadden allemaal wel dat baasgerichte, hoewel uiteraard in andere mate dan m'n herders.

Denk inderdaad dat het van je eigen gevoel/instelling/aard afhangt wat voor soort hond je als moeilijk of makkelijk betitelt.

[billy]

Het is net wat je zelf vind, een "moeilijke hond"die je zelf makkelijk vind, is dus geen moeilijke hond
Ik denk dat heel veel mensen gillend gek zouden worden van Baco, omdat hij gewoon zijn ding doet en hij luistert wel als hij er het nut van inziet, en dat vind ik juist zo leuk aan hem.
Baco is meestal nul baasgericht, maar hij houd me altijd in de gaten alleen niet zo duidelijk.

[Hanneke2]

Ik geloof dat ik het 'makkelijkst' vind als een hond open is. Heel duidelijk in wat hij wil en niet wil, geen verborgen agenda. Gewoon meteen of vrolijk, of boos, of achter een haas aan, weetikveel. Duidelijke lichaamstaal, eerlijke emoties, en lekker direct reageren, dat vind ik veel prettiger dan alsmaar lopen twijfelen wat nou echt de intenties zijn van een hond.

[blondie]

Baasgerichtheid is voor mij aandacht. Aandacht wat communicatie mogelijk maakt.

Mee eens en dan met name de ongevraagde aandacht.. of de aandacht naar elkaar toe zonder woorden..
Finn loopt ook op bekend en vreemd terrein lekker zijn ding te doen.. maar steevast kijkt hij om of draait hij zich om om oogcontact met mij te zoeken of te zien of ik niet inene een ander pad ben ingeslagen..
Bluf begint dit nu uit zichzelf ook meer en meer te doen uit zichzelf dus niet om een beloning of bal te krijgen.. dat vind ik wel prettig en dat was in het begin dus niet zo vanzelfsprekend ondanks dat ze herder is

Ook het uit zichelf terug op je aflopen om een kort contact met je te maken, hetzij even een neus tegen je hand.. een kop langs je bovenbeen en een oogcontact ervaar ik dan niet zozeer als baasgericht.. maar wel dat ze graag uit zichzelf contact met je willen maken..

[Hanneke2]

Baasgerichtheid is voor mij aandacht. Aandacht wat communicatie mogelijk maakt.

mee eens en een hond die dat niet heeft is voor mij een moeilijke hond.
Zo lang ik contact kan maken met een hond, kom ik ook wel uit de eventuele problemen, maar met een hond die zich daarvoor afsluit wordt dat voor mij heel erg moeilijk.

Ik denk ook niet dat ik zou kunnen wennen aan een hond die buiten totaal zijn eigen ding doet en daarbij ook nog eens volledig uit zicht gaat, zoals ik soms hier lees van mensen die gerust een minuut of 5 staan te wachten tot hondlief weer verschijnt.
Ik vind het heel knap dat ze dat kunnen, maar ik geloof dat ik gillend gek zou worden van zo'n hond.

Ik heb natuurlijk al heel erg lang herders, maar ook de hondjes die ik daarvoor heb gehad (van dalmaat tot poedel tot x-cocker) hadden allemaal wel dat baasgerichte, hoewel uiteraard in andere mate dan m'n herders.

Denk inderdaad dat het van je eigen gevoel/instelling/aard afhangt wat voor soort hond je als moeilijk of makkelijk hond betitelt.

Tien minuten overleef ik met mijn honden ook nog wel. Maar tegelijkertijd is mijn stel ook wel weer baasgericht, in die zin dat ze na die 10 minuten aan komen sjezen, mij vrolijk begroeten, koekie, knuffel, en dan lopen we weer lekker verder.

Ik zie wel een heel groot verschil tussen honden die zich buiten gedragen alsof ze geen baas hebben of de baas zelfs proberen te ontlopen, en honden die simpelweg gefokt zijn op zelfstandig handelen en die een soort van 'afspraken' met de baas hebben. Ik heb honden die als ze op een spoor zitten best heel ver weg kunnen lopen, maar ze komen altijd keurig terug. En dat heb ik dan toch weer liever dan een hond die zich op 10 meter afstand niet aan laat lijnen.

[renee-uk]

Ik heb honden die als ze op een spoor zitten best heel ver weg kunnen lopen, maar ze komen altijd keurig terug. En dat heb ik dan toch weer liever dan een hond die zich op 10 meter afstand niet aan laat lijnen.

Ik eigenlijk niet want dat niet aan willen lijnen zou ik er makkelijk uit kunnen trainen maar een hond die vanuit zn aard lekker zn eigen ding doet (ook al komt ie na 10 minuten wel weer terug) zou ik dan ernstig gaan beperken en dat zou hoogst oneerlijk zijn naar die hond toe.

[Drijver]

Een hond die niet bij je past wordt in de regel een moeilijke hond gevonden

[jacq1970]

Ik vind dit best wel een moeilijke vraag eigenlijk

Ik heb zelf wat veel mensen ( en ikzelf ook tot een tijd terug) een moeilijke hond noemen, een hond met wat probleem gedrag en met ongewenst gedrag... maar inmiddels ben ik daar aan gewend en weet ik het zo testuren dat het toch makkelijker is geworden en merk ik dat ik zelf mijn grenzen hebt verlegt wat moeilijk is...

Ik zou zelf geen agressieve hond kunnen handelen denk...1 waar je constant moet kijken of er niet iets of iemand aankomt omdat het wel mis kan gaan dan... en een hond die om onduidelijke reden heel erg ongelukkig is...dat zou ik vreselijk moeilijk vinden.

Maar verder... ik heb een hond die toen z enaar nederland kwam extreem angstig was en dat was niet een appeltje/eitje verhaal maar echt heel moeilijk nee...ja sommige momenten omdat ikzelf niet wist wat ik ermee aan moest .

Ik weet wel dat je een hond moet hebben die kwa karakter toch wel bij je past.. als dat niet zo is dan is dat moeilijk....

[suzan25]

Wat ik persoonlijk heel moeilijke honden vindt, zijn honden die totaal niet baasgericht zijn, niet sociaal zijn en daarbij fysiek heel sterk. Dus even generaliserend honden die blerend in een riem hangen en dat je daar als baas totaal geen contact mee kunt krijgen. Dat je je bij wijze van spreken aan een lantaarnpaal moet vasthouden als er een andere hond aan komt omdat je anders je hond niet houdt. Dit soort honden daar zou ik zelf persoonlijk heel moeilijk vinden en totaal geen lol aan beleven :N:

[tekkel]

Een gemakkelijke hond vind ik een hond die met andere honden goed overweg kan, die niet angstig is, die gemakkelijk trainbaar is (voergericht), die niet te veel verhaart, die niet iedereen bespringt maar het niet erg vindt dat vreemden hem aaien. Niet te groot zodat hij niks van het aanrecht kan pakken. Een hond die het fijn vindt om hele einden te wandelen, maar die ook gerust een mandjesdag houdt als het egent of als je ziek bent.

Waar kan ik die vinden?

Bij mij
Eebje is echt supermakkelijk, alles wat Anne hierboven schrijft is op haar van toepassing. Ze gaat wel af en toe een beetje op jacht maar dat loopt niet de spuigaten uit en ze komt altijd braaf binnen tien minuten terug (een enkele uitzondering daargelaten ). Ze is erg op mij gericht, maar tijdens wandelingen geen plakker. Als ik vind dat ze thuis te veel om me heen hangt, zeg ik 'nu even niet' en dan gaat ze braaf wat anders doen.

Ik denk dat ik een andere hond al gauw moeilijk zal vinden. Wat anderen hier ook al schrijven: honden die niet baasgericht zijn. En sterke honden. En vooral: honden die niet met andere honden kunnen. Ik wandel ook voor mijn eigen lol en wil niet voortdurend op m'n hoede zijn. Ik heb te weinig verstand van honden om met echt (in mijn ogen) lastige, veeleisende honden om te gaan.

[Caro.]

Een gemakkelijke hond vind ik een hond die met andere honden goed overweg kan, die niet angstig is, die gemakkelijk trainbaar is (voergericht), die niet te veel verhaart, die niet iedereen bespringt maar het niet erg vindt dat vreemden hem aaien. Niet te groot zodat hij niks van het aanrecht kan pakken. Een hond die het fijn vindt om hele einden te wandelen, maar die ook gerust een mandjesdag houdt als het egent of als je ziek bent.

Waar kan ik die vinden?

Bij mij
Eebje is echt supermakkelijk, alles wat Anne hierboven schrijft is op haar van toepassing. Ze gaat wel af en toe een beetje op jacht maar dat loopt niet de spuigaten uit en ze komt altijd braaf binnen tien minuten terug (een enkele uitzondering daargelaten ). Ze is erg op mij gericht, maar tijdens wandelingen geen plakker. Als ik vind dat ze thuis te veel om me heen hangt, zeg ik 'nu even niet' en dan gaat ze braaf wat anders doen.

Ik denk dat ik een andere hond al gauw moeilijk zal vinden. Wat anderen hier ook al schrijven: honden die niet baasgericht zijn. En sterke honden. En vooral: honden die niet met andere honden kunnen. Ik wandel ook voor mijn eigen lol en wil niet voortdurend op m'n hoede zijn. Ik heb te weinig verstand van honden om met echt (in mijn ogen) lastige, veeleisende honden om te gaan.

Het lijkt me weleens heerlijk zo'n super makkelijke hond, maar wordt het ook niet soms saai? (serieus bedoelt hoor, echt niet rot).
Ik heb namelijk nooit echt super makkelijke honden gehad. Ze mankeerde allemaal wel wat (het ligt aan mij denk ik ).

Vwb honden die niet met andere honden kunnen: ik vind het ook lastig hoor Zou dat graag anders zien.
6 dagen in de week ga ik 's middags met de auto weg om ergens in de polder of ander rustig gebied, met ze te wandelen. Zo loop ik wat rustiger en kunnen de honden heerlijk hun gang gaan, alhoewel je overal wel moet opletten, want ook daar kom je nog weleens iemand tegen.

Het is ook om deze reden dat na Kaya er waarschijnlijk geen Rottweiler hier meer komt. Alhoewel je het nooit zeker kan weten bij een hond, heb je bij bepaalde rassen natuurlijk wel wat meer kans dat ze niet zo sociaal zijn met andere honden.

Ik vind mijn honden verder niet moeilijk, maar dit punt is best weleens lastig. Goed onder controle te houden overigens, maar je moet wel je wandelingen aanpassen.

[Caro.]

Ik denk ook niet dat ik zou kunnen wennen aan een hond die buiten totaal zijn eigen ding doet en daarbij ook nog eens volledig uit zicht gaat, zoals ik soms hier lees van mensen die gerust een minuut of 5 staan te wachten tot hondlief weer verschijnt.
Ik vind het heel knap dat ze dat kunnen, maar ik geloof dat ik gillend gek zou worden van zo'n hond.

Daar groei je in mee
Ik sta ook niet te wachten, ik striets op mijn gemak door.
Nou heb ik natuurlijk wel de zekerheid dat ze geen wegen over kan steken en dat loopt een stuk relaxter. In onbekend gebied mag ze dan ook niet los.
Ik geniet ervan dat ik na drie kwartier heerlijk wandelen studdie-an weer naar huis stekker met een totaal amechtige en uitgeputte, maar schitterogende, hond naast me. Eentje die zielsgelukkig is omdat ze heeft mogen doen waarvoor ze gefokt is: jagen.
Ik ben niet van de zoekspelletjes of het ballen gooien, ik geniet hier nou weer van

Ik vind jagen dus echt rampzalig.
Beide honden van mij jagen niet, Kaya totaal niet en Puch minimaal.

Toch ging Puch nog niet zolang geleden ineens achter een meerkoet aan, honderden meters :N: Ik scheet bagger, want ze mogen niet meer dan pakweg 30 meter bij mij vandaan en doen dat ook 'nooit'.
Totdat....

En laatst zag hij een haas :N: Nou, ook dat wakkerde zijn jachtinstinct (wat wel degelijk in Puch zit natuurlijk) behoorlijk aan. Gelukkig zat er een flinke sloot tussen, maar anders was hij zeker er achteraan gegaan.

Eén van mijn vorige honden, Nouschka, die is ook één keer achter een konijn aangegaan. Ze was een uur weg, ik had het niet meer van ellende.

Maar goed, voor alle zekerheid: mocht Puch er ooit jagend vandoor gaan, dan moet ik dus blijven staan op de plek waar hij weggegaan is toch?

[estelle]

Een gemakkelijke hond vind ik een hond die met andere honden goed overweg kan, die niet angstig is, die gemakkelijk trainbaar is (voergericht), die niet te veel verhaart, die niet iedereen bespringt maar het niet erg vindt dat vreemden hem aaien. Niet te groot zodat hij niks van het aanrecht kan pakken. Een hond die het fijn vindt om hele einden te wandelen, maar die ook gerust een mandjesdag houdt als het egent of als je ziek bent.

Waar kan ik die vinden?

Bij mij
Eebje is echt supermakkelijk, alles wat Anne hierboven schrijft is op haar van toepassing. Ze gaat wel af en toe een beetje op jacht maar dat loopt niet de spuigaten uit en ze komt altijd braaf binnen tien minuten terug (een enkele uitzondering daargelaten ). Ze is erg op mij gericht, maar tijdens wandelingen geen plakker. Als ik vind dat ze thuis te veel om me heen hangt, zeg ik 'nu even niet' en dan gaat ze braaf wat anders doen.

Ik denk dat ik een andere hond al gauw moeilijk zal vinden. Wat anderen hier ook al schrijven: honden die niet baasgericht zijn. En sterke honden. En vooral: honden die niet met andere honden kunnen. Ik wandel ook voor mijn eigen lol en wil niet voortdurend op m'n hoede zijn. Ik heb te weinig verstand van honden om met echt (in mijn ogen) lastige, veeleisende honden om te gaan.

Het lijkt me weleens heerlijk zo'n super makkelijke hond, maar wordt het ook niet soms saai? (serieus bedoelt hoor, echt niet rot).
.

Dat heb ik dus ook.
Ik vind het ook wel leuk om een uitdaging te hebben aan een hond.
Op Kimba na heb ik toch allemaal honden die een bepaalde aanpak nodig hebben of die hier kwamen met een behoorlijke rugzak om.
ook de opvangers die ik heb gehad, daar heb ik veel tijd in moeten steken om ze op de rails te krijgen.
En dan dat heerlijke gevoel als je zo ver krijgt e.d.

Kimba is ook zo'n hele makkelijke hond. Het is heerlijk hoor, hoef mij nergens druk om te maken met haar maar een beetje een gebruiksaanwijzing mag ik wel in een hond.

[corason del perro]

Ik ga ook voor het baasgerichte en het trainbare. Maar goed zoals al eerder gezecht ziet iedereen dit anders. Ik denk dat ik veel moeite zou hebben met bv een hele zelfstandige berghond. Van die honden die tijdens de training niks lijken te leren maar dan 2 weken later ineens perfect beheersen wat je toen vroeg haha. Ergens is zoietz geniaal natuurlijk maar ik heb er simpelweg geen geduld voor. Ik merk dat bv ook als ik met de newfy van me tante loop. Op zn gemakkie komen als je roept dan word ik wel wat ongeduldig haha. En als ie echt geen zin heeft gaat ie gewoon op zn kont zitten nou dan krijg je m dus onmogelijk mee haha sta je daar . Gelukkig doet ie dat niet vaak.

Maargoed toch is het denk ik ook wel heel erg wat je zelf in de hond steekt je kan een hond altijd een stuk baasgerichter maken dan hij eig zou zijn al heeft dat natuurlijk zijn beperkingen. Ik denk dat iedereen daar gewoon heel sterk zijn eigen voorkeur inheeft. Er zijn zat mensen die herders maar opdringerig vinden

Ik heb totaal geen problemen met lastig gedrag. Agressie angst niet alleen kunnen zijn noem maar op. Zolang een hond trainbaar is kun je dit ook gewoon weer verranderen. Maar dan heb je dat woordje trainbaar wel weer Het komt er gewoon op neer dat ik denk ik een te zelfstandige hond het moeilijkst zal vinden.

[Moos]

Kimba is ook zo'n hele makkelijke hond. Het is heerlijk hoor, hoef mij nergens druk om te maken met haar maar een beetje een gebruiksaanwijzing mag ik wel in een hond.

Het ligt er, voor mij tenminste, ook wel aan in hoeverre je met die makkelijke hond toch wel heel druk bezig kan zijn met samen dingen doen.
Saar is een ontzettend makkelijk hondje, makkelijker dan wat goed voor haar is, want je kan alles met haar doen, ze zal nooit protesteren of lastig zijn. Ik denk werkelijk waar dat je Saar 3 weken in een bench kan stoppen en dat je d'r dan nog niet hoort. Bij de specialist ook eergisteren, dan zet ik haar op tafel, en laat ze alles met zich doen. Zonder bibberen, zonder tegenstribbelen; ze staat en die mensen doen maar. En niet omdat ze het leuk vindt, ze vindt het heel naar eigenlijk, maar omdat ze vindt dat ze alles maar moet toestaan altijd.
Met Saar kan je verder ook niet echt spelen of samen bezig zijn binnenshuis en buitenshuis. Saar loopt netjes mee, en meer moet je gewoon niet (willen) verwachten. En ja, dat kan wel iets saais hebben Maar maakt haar niet minder lief of dat ik minder van haar hou natuurlijk

Vera is ook heel makkelijk; kan met elke hond, met elk mens, en luistert als een tierelier. Maar Vera is ook wel een hele actieve hond waar ik ook echt druk mee bezig kan zijn qua samen spelletjes doen, apporteren, en ook gewoon 'gek doen'. Dat maakt haar dus minder 'timide', en dus meer aanwezig, dan Saar. Makkelijk, maar niet saai.

[gyanty]

Tja Bas was niet het prototype gemakkelijke hond. Hij had een behoorlijke gebruiksaanwijzing door zijn verleden: kon niet met alle vreemde mensen, totaal niet met kinderen, kon niet met alle andere honden, totaal niet met boxer. Was angstagressief bij het betasten van zijn (pijnlijke) lichaamsdelen (in begin konden we niet eens zijn kant aanraken), en was agressief tegen bepaalde voorwerpen (stofzuiger, flesjes etc). Dat maakt de omgang met Bas wel moeilijk, maar eenmaal daar op ingespeeld werd het in de loop der jaren wel makkelijk en hield je er rekening mee. Maar om nou te zeggen het was een moeilijke hond?
Het moeilijke bij hem was het onvoorspelbare. 9 van de 10 keer ging het prima, de 10e keer ging het mis.
Vergeleken met Kay en Winnie. Ja dan is hij moeilijk. Winnie is natuurlijk altijd een supermakkelijke hond geweest. Nooit een stap verkeerd gezet, ondanks haar verleden. En tja Kay, nog een beetje onstuimig maar nee niet moeilijk, ondanks dat ook niet alles vlekkeloos verloopt hoor.

In principe vind ik niet zo snel een hond moeilijk. Ik vind honden leuk en eigenlijk alle honden wel. Heb wel mijn voorkeuren, maar geen afkeuren. Ik zou mij aan elke hond kunnen aanpassen. Het gaat uiteindelijk om de interactie die ik met de hond kan hebben, maar daarvoor hoeft hij niet baasgericht te zien. Naast de collie loop ik net zo graag met een jachthond...

[Gos]

Een moeilijke hond is voor mij een hond die ik niet goed kan begrijpen. Het heeft niks te maken met of ik een hond leuk vind of niet, trouwens.

Mijn eigen mechel zou voor sommigen een moeilijke hond zijn, omdat ze erg veel oppikt en een bepaalde gevoeligheid heeft gecombineerd met vrij sterke driften. Ze is daarom niet direct in alles heel gemakkelijk om te trainen, maar ik vind haar ook niet moeilijk omdat ik wel aanvoel hoe het bij haar werkt, en er daardoor op kan inspelen. Daarnaast heeft ze een goede mix van baasgerichtheid en zelfstandigheid in haar werk.

M'n oude Max is niet gesteld op andere honden, maar het is een gemakkelijke hond om te hebben en is heel gemakkelijk heel gelukkig te maken.

Laika van m'n man vind ik wel een moeilijke hond. Thuis is ze eigenlijk heel gemakkelijk, een knuffelkont en heel rustig, maar ik zou veel dingen niet met haar kunnen trainen omdat ik bepaalde dingen niet begrijp van haar en daarmee ook niet kan ombuigen/sturen/op effectieve wijze belonen. Heel frustrerend, want verder heb ik een groot zwak voor haar.

[estelle]

Kimba is ook zo'n hele makkelijke hond. Het is heerlijk hoor, hoef mij nergens druk om te maken met haar maar een beetje een gebruiksaanwijzing mag ik wel in een hond.

Het ligt er, voor mij tenminste, ook wel aan in hoeverre je met die makkelijke hond toch wel heel druk bezig kan zijn met samen dingen doen.
Saar is een ontzettend makkelijk hondje, makkelijker dan wat goed voor haar is, want je kan alles met haar doen, ze zal nooit protesteren of lastig zijn. Ik denk werkelijk waar dat je Saar 3 weken in een bench kan stoppen en dat je d'r dan nog niet hoort. Bij de specialist ook eergisteren, dan zet ik haar op tafel, en laat ze alles met zich doen. Zonder bibberen, zonder tegenstribbelen; ze staat en die mensen doen maar. En niet omdat ze het leuk vindt, ze vindt het heel naar eigenlijk, maar omdat ze vindt dat ze alles maar moet toestaan altijd.
Met Saar kan je verder ook niet echt spelen of samen bezig zijn binnenshuis en buitenshuis. Saar loopt netjes mee, en meer moet je gewoon niet (willen) verwachten. En ja, dat kan wel iets saais hebben Maar maakt haar niet minder lief of dat ik minder van haar hou natuurlijk

Vera is ook heel makkelijk; kan met elke hond, met elk mens, en luistert als een tierelier. Maar Vera is ook wel een hele actieve hond waar ik ook echt druk mee bezig kan zijn qua samen spelletjes doen, apporteren, en ook gewoon 'gek doen'. Dat maakt haar dus minder 'timide', en dus meer aanwezig, dan Saar. Makkelijk, maar niet saai.

Oh maar Kimba is daar natuurlijk niet minder lief om of dat ik minder van haar hou. Ik ben juist ontzettend gek op die hond omdat ze zo makkelijk is en zo nergens nooit ook maar 1 probleem van maakt. Wat er ook gebeurd, waar je haar ook mee naar toe sleept. Het maakt haar allemaal niet uit, ze sjokt wel mee en het bij de baas zijn en het mee mogen is voor haar gewoon het aller belangrijkste. Als ik er ben is alles goed.
Maar gelukkig is Kimba dan nog wel actief verder. Ze is al 12 maar rent elke dag nog met de anderen mee, speelt nog druk met Bikkel en Woopy op het veld, apporteren doet ze ook nog elke dag en ze mag toch ook graag bedelen voor een stukje kipfilet.
Als dat er niet in had gezeten dan had ik haar zeg maar echt saai gevonden. Niet minder lief maar wel minder leuk.
Ik hou gewoon wel van een actieve hond.