Het HondenForum

mijn eerste hond was een terveurse herder en heb deze genomen omdat ik ze zo mooi vond, verder kende ik niets van het ras, na 1.5 jaar kwam de 2 de terveurse herder, toen de eerste stierf, kwam schelsey, normaal ook een terveurse herder, maar uiteindelijk is ze kortharig geworden, dus een mechelaar, ze had als pup veel langer haar, maar deze zijn allemaal uitgevallen en nu is het kort, maar niet zo kort als bij een zuivere mechelaar.

na de dood van rambo kwam kenji, een kruising alaskan malamute, ook voor uiterlijk en omdat mijn man graag een hond wilde die wat impossanter was, kende niets van deze rassen/mix en het was wennen, zo'n onafhankelijke jacht en killershond.

nu is maja de berner erbij gekomen, niet zelf gekozen, zou zelf nooit een berner aanschaffen, leuk honden maar veel te zwak en gemiddelde leeftijd te laag, is van de zoon, hij heeft haar genomen ook weer op uiterlijk, maar kende niets van het ras

volgende hond zal een oudduitseherder of alaskan malamute worden

gyanty schreef:
Uiteindelijk afgelopen half jaar hebben we getwijfeld tussen een Schotse Collie korthaar en een Border Collie. We zijn eerst voor een Border Collie gegaan. Tot nu toe een heerlijke hond. Beetje druk maar oh zo'n brave kanjer! De volgende staat al wel op de planning. Een Schotse Collie korthaar. Meer pit dan de langhaar en wat minder overdreven dan de Border. Er staat een heel leuk nest in de planning van een fokker, maar ik denk dat ik deze keer nog even oversla. Ben nog net even te veel bezig met de opvoeding van Kay en hij is nu nog erg strijdvaardig met jongere puppies.

Hé grappig, bij welke fokker?

Groetjes van Jorda.

Bram is mijn eerste hond. Ik ben veranderd van ras omdat ik sowieso niet zo rasvast ben en omdat ik nu een ander type hond zocht. Met Bram heb ik het overigens wel ontzettend getroffen.

Ik ben gegaan van (hele) kleine hondjes naar een (grote) middenmaat. Ik wist nadat ik een aantal jaren twee hondjes gehad had, dat ik graag een hond wilde die goed te trainen was, redelijk makkelijk in losloopgebieden met andere honden, en een hond waar je qua actief 'samen werken' net even wat meer mee uit de voeten kan dan met een gezelschapsras.
Daarnaast wilde ik geen twee hele kleine hondjes meer omdat ik me daarmee te kwetsbaar voelde bij contact met andere honden. En zo kwam Vera bij Saar.

Begonnen met een duitseherder en ik vrees dat er altijd wel een duitseherder hier rond zal lopen. Al kijk ik nu ook wel naar de mechelaar omdat de duitsers zoveel mankeren en ik Ghaya veels te vroeg ben kwijt geraakt, Chello ook. Daarbij hoor en zie ik teveel ellende bij de duitseherder. Vandaar dan wellicht een mechelaar.

Maar ja, ik ben ook niet zo ras vast hoor. IK vind heel veel rassen leuk maar ik kan ook maar zo verliefd worden op een hond die op marktplaats staat (zie Bikkel) of die ik in het asiel zie zitten.

Ik ben begonnen met Rhodi; 75% mechelaar en 25% tervuerens. Die heb ik uiteraard nog steeds...
Hierna echter geen hond met mechelbloed meer. GEWELDIGE beesten hoor, maar onze hond heeft alle slechte eigenschappen van beide rassen; nerveus en angstig. En dat is, met zo'n grote hond uit de waakhonden-groep, een hele slechte combinatie van eigenschappen.

Daarna kwam Branco, als herplaatsertje, die ik puur en alleen heb uitgezocht onder het mom; ''Wat voor hond moet ik erbij hebben als speelmaatje voor Rhodi?''

Grappig, want ik had altijd geroepen; ''Hier komt nooit zo'n platsnuit, arme beesten!'' En dan koop je een franse bulldog...

Heerlijke hondjes. Branco is soms vervelend dominant en jaloers, maar verder een tophondje. Speels, stabiel, vriendelijk, kan tegen een stootje.


Welk ras het de volgende keer word? Nou, alle rassen die weinig sociaal of nerveus zijn, of geneigd zijn tot zeer pittig gedrag, laten we maar voor wat ze zijn.... De volgende hond word, hoe dan ook, een hond die bekend staat om zijn stabiele, vriendelijke karakter... of gewoon een leuke herplaatser...? Of toch weer een bulletje...? De tijd zal het leren...

Als we naar Curacao gaan verhuizen komt er nog wel iets groots bij als waakhond.. maar daat zijn we nog niet uit, welk ras dat moet gaan worden..

hou vooral ook rekening met de vacht van de hond. Geen N.Foundl. oid. Ik heb daar ook gewoon, onze berner ging mee, dat was zwaar aanpassen voor de hond.

Mijn eerste eigen hond was een herder, de tweede ook, en daarna retrievers.

Als jong meisje was ik al gek op honden. Liep regelmatig met de kruising spaniel van de buren te wandelen.
toen mijn vader overleden was, mocht mijn broer een hond. Hij wilde graag een Duitse Herder en daar was ik blij om. Maar toen er eindelijk pups lagen bij de grauwe teef van mijn vriendin, wilde hij niet meer en werd het geannuleerd. Ik was toen 12.
2 jaar later kwam er een herplaats Engelse Cocker van kennissen. Leuk hondje, maar is helaas maar een jaar of 9 geworden.
toen ik 18 was, kocht ik mijn eerste Duitse Herder en een paar jaar later kwam de 2e. maar door allerlei omstandigheden zijn deze herplaatst.
Daarna op zoek naar een klein herdershondenras en zo kwam in december 1978 Rusty, mijn eerste Cardigan. Ik heb er nog een tijdje een oudere DH-teef van kennissen bij gehad, maar zij moest weer terug voor een nestje.
Intussen leerde ik mijn (ex)man kennen en hij wilde absoluut geen herder. Wel kwam er een 2e Cardigan bij.
Nadat de oudste Cardigan overleed zocht ik weer een nieuwe hond. Als compromis kwam toen een Labrador en dat was in mijn gezin de ideale hond. Ze is bijna 14 jaar geworden en mijn 2e corgi bijna 16.
Nu heb ik dus al sinds 1978 een Cardigan ( met een onderbreking van een half jaar toen het teefje overleed)
Of er ooit nog weer een Duitse herder komt? Geen idee, ik krijg af en toe de kriebels als ik een leuke hond zie, maar zolang ik nog werk weet ik niet of ik weer aan een hond begin als de nu bijna 12-jarige Rico er niet meer mocht zijn.

Mijn eerste hondje was een Jack Russel.
Ze is 13 jaar geworden, erg lief en leuk hondje. Maar ow zo'n grote mond :N: tegen andere honden en fel.
Daarna zijn de Goldens gekomen, omdat ik toch wat een grotere rustigere hond wou.
En het is ook echt helemaal mijn ras, het blijft zeker bij de Golden Retrievers.

mijn eerste hond was een flatcoat. basje is nu 9. nou ja mijn hond, de hond van mijn ouders. en mijn allereerste echt eigen hond is ook een flatcoatje geworden. jobje is nu 6. en mijn volgende hond zal ook een flatcoat worden. gewoonweg omdat het echt een hond is die kwa karakter echt bij mij past.

"Vroeger" (Lees, 18 jaar geleden ) hadden we Draadharige Fox Terriers. Die waren al op leeftijd toen ik geboren was en ik geloof dat de laatste overleed toen ik ongeveer 5 was. Daarna wouden mn ouders een ander ras, een makkelijke gezinshond. Dus jawel, er kwam een Labrador! En die is nou alweer 12 en "still going strong." Toen ik 16 was stemden mn ouders er mee in dat er een tweede hond zou komen. Het zou echt mijn hond worden dus ik mocht zelf sparen voor de aanschafprijs en dergelijke. Uiteindelijk was ik 17 toen we Nilo kregen, een Toller dus.

Ik zou er dolgraag een Toller bij willen, ben echt verliefd op het ras maar weet niet of het mijn enige ras blijft. Er zijn nog veel andere rassen die ik ook heel leuk vind.

Wij hebben onze maltezer gekregen van een vriendin die in mijn klas zat, hij was een nestoverschotje, we zijn erg blij dat hij hier is natuurlijk.

Toen we een tweede hond namen hebben wij onze max aangeschaft, ik wou persoonlijk een duitse dog, maar dat mocht niet van mijn ouders het was of een labrador of een golden retriever.
Mij lagen beide rassen niet, maar uit verder onderzoek vond ik de labrador het beste voor ons gezin.
Hele lieve hond, maar ik zou zelf geen grote hond in huis nemen meer sinds we onze max hebben.

Door bepaalde redenen is Flurk bij ons terecht gekomen.
Hij was een cadeau van mijn zus haar vriend voor zijn vader, maar het beest kreeg ocharme geen eten en geen aandacht. Is die bij ons komen wonen. hij is een kruising duitse herder/mechelaar.
Helemaal mijn ras niet, heeft al cavia's doodgebeten, hangt voordurend in de clinche met onze andere honden.
Het klinkt erg maar zonder die hond washet hier vele aangenamer.
Dus nooit een herder voor mij.

Ikzelf hou van naakte hondjes en platte snuiten.
Maar de duitse dog heeft al van toen ik heel jong was mijn hart gestolen.
Maar voor mij staat op 1 een chinese naakthond en op 2 een mops

Wij zijn begonnen met Elmo. We waren niet specifiek op zoek naar een ras, en hij werd ter herplaatsing aangeboden, en Caro viel ala minuut voor zijn koppie Een kruising labrador dus.

Aangezien Elmo zo'n heerlijk makkelijke hond was, maar vooral ook erg rustig, dachten we 'leuk' een 2e hond er bij te nemen . Dit werd Sorbonne. Een grand basset griffon vendéen. Ook een herplaatser, en we wisten toen nog helemaal niks over dit ras. Aldoende leert men zullen we maar zeggen .

Daarna is Mowan gekomen, omdat ik opslag verliefd op hem was toen ik m in het echt zag, en Caro al tijden aan het zeuren was om een jack russell. Oftewel, niet helemaal gepland, maar wel erg welkom, en ook nog steeds erg blij mee. Ook hiervan zou ik kunnen zeggen dat er in de toekomst nog best een van bij zou kunnen komen.

Daarna kwam Lune, onze 2e grand basset griffon vendéen. 3 jaar lang naar uitgekeken, want sinds we Sorbonne hadden, wilde ik ooit ook dolgraag zelf een gbgv pup opvoeden. En daar heb ik absoluut geen spijt van. De griffon vendéen heeft mijn hart compleet gestolen.

Maar goed, dat wil niet zeggen dat ik helemaal niet naar andere rassen kijk. Zo heb ik nog een aantal favorieten, en wie weet, word het volgende keer iets totaal anders

onze vorige hond was een bruine dobber zomaar gekocht zonder veel poeha in een dierenzaak (we wisten toen niet anders) was dan ook echt geen gezond dier en heeft geheel haar leven klachten gehad , had ook last van allerlei angsten ,...

weet dat het wss geen goede vertegenwoordiger was van haar ras maar wij hoefden in ieder geval geen dobber meer nadien , veel te waaks en onrustig
maar wat een aanhankelijkheid , dat zie je in weinig honden denk ik

na haar overlijden hebben we maanden getobt of we nog een hond wilden en dewelke , na veel wikken en wegen op een vizsla uitgekomen ,melly past wel bij ons maar is ook wel weer wat van de angstige soort spijtig genoeg

het volgende ras zou dus ook zeker wel een actieve jachthond mogen zijn maar een ras dat wat zekerder is van zichzelf wat dat dan ook mogen wezen

Begonnen met de mechelse herder en nog steeds een mechelse herder (als ik de honden van thuis bij mn ouders niet meereken dan)...

Mijn droomhond?
Duitsedog
Whippet
Border collie
Hollandse herder


Wietse zijn droomhond?
Husky
duitsedog
Engelse bulldog

Heb nu een toller waar ik erg gek op ben, maar de volgende hond zou ook een ander ras kunnen worden.
Als ik van ras verander zal het met name vanwege de gezondheid zijn en deels ook omdat ik graag een werkhond wil en dat bij een toller altijd een beetje afwachten is
Ben wel nog steeds gek op een bepaalt type tollers, maar met een heleboel tollers heb ik ook weinig tot niets.

Bij mijn ouders hadden wij altijd dalmatiers.
Toen ik op mezelf ben gaan wonen een kruising mathezer/dwergpincher en een dober. Nu na 25 jaar dobers word mijn volgende hond een hollandse herder.

Simpel uit te leggen er zijn te veel ziektes in de dobers. Wij doen er ook de IPO sport mee en dan moet de hond wel gezond blijven en niet bij de leeftijd van ongeveer 5 jaar een niet te genezen ziekte krijgen. Voor het geval er vraagtekens bij komen de honden blijven tot aan hun dood bij ons.

Vroeger (15 jaar geleden) zijn we begonnen met Berner Senners.
In eerste instantie hadden we alleen Cécile, maar al snel kwam Agnes daar ook bij.

Cécile was al nooit een erg enthousiaste hond, maar nadat ze op haar 4e baarmoeder ontsteking gekregen had en net op tijd geopereerd is, is ze nooit weer de oude geworden. Ze wilde gewoon niks. Met veel hangen en wurgen is ze uiteindelijk 7 geworden.

Agnes daar in tegen was een super hond! Vrolijk, enthousiast, altijd in voor een wandeling of spelletje. Maar, toen ze 3,5 was kreeg ze nierfalen. In juli kwam de diagnose, in november is ze ingeslapen wat achteraf nog te laat was. We vonden dit allemaal zo verschrikkelijk erg, echt ik wens het niemand toe!

Na Agnes was het voor ons dus duidelijk, geen Berners meer voor ons. Zeker omdat het ras een erg lage levensverwachting blijft houden en het nierprobleem in de top 3 doodsoorzaken staat.

Gelukkig had mijn broertje voor zijn slagen op de middelbare school een hondje gekregen. (vlak nadat Cécile dood was) Hij had voor de Border Collie gekozen.
Het Border Collie virus is besmettelijk Dus nu heb ik zelf een Border
Gezond ras, actieve honden, leergierig en gericht op de baas.

Misschien dat er ooit een ander ras bij komt, maar die moet wel aan de zelfde "eisen" voldoen

Mijn eerste ras is de Amerikaanse Staffordshire Terriër. Heel bewust voor gekozen maar ik zou niet zo snel nóg een Amstaff nemen, zeker niet samen bij Vegas. Als ik nu op dit moment een hond zou uitkiezen dan zou het een herplaats teef worden van klein/middelgroot formaat. Het ras maakt niet zoveel uit al zal ik bij Vegas niet snel nog een Terriër plaatsen.

Tervuerense herder was de eerste familiehond waar ik mee opgroeide, hier heb ik veel ervaring mee opgedaan qua opvoeden en trainen.
Dit ras zou ikzelf nooit meer kiezen wegens lastigheden in het karakter zoals onzekerheid, zenuwachtigheid en makkelijk angstig. Plus de vachtverzorging was niet iets waar ik heel erg blij van werd

Mijn allereerste eigen hond was een kruising en was voor driekwart Beauceron en daar ben ik eigenlijk per ongeluk tegenaan gelopen. Daar ben ik echt verliefd op geworden, wat een moedig karakter en zo beschermend! (bovendien ook een prachtig uiterlijk).

Ietsje later een 2e hond erbij genomen, een Flatcoated Retriever. Pracht van een beest met een heel evenwichtig karakter...maar toch, nee dat heeft nooit helemaal lekker gepast. Wat de gemiddelde herder heeft is willen werken voor de baas en dat miste ik echt bij dit ras.

Deze keer(heb nu een pup) koos ik weer voor een Beauceron vanwege het karakter, kan me gewoonweg niks anders voorstellen wat bij me past

Prachtige honden vind ik ook:
Weimaraner
Malamute
Ridgeback
Oud-duitse Herder

mijn ouders hadden en hebben nog steeds altijd een kooiker...
toen we samengingen wonen hebben we een jackrussel uit het asiel gekregen. ze was toen 8jr. nu heb ik 2 herder er bij.

mooie honden:

Border collie !!!
DH

eigenlijk veranderd het nog al eens. dan zie ik een ras lopen en denk ik ...dat is toch ook wel erg mooi !

ik ben opgegroeid met een dwergpoedel. hele lieve actieve leergierige honden.
altijd in voor een nieuw kunstje !
maar ook wel wat nerveus en soms iets blafferig. ik weet het niet goed te omschrijven, maar ik zou er niet meer voor kiezen. zo ie zo niet snel voor een dwergras.

we hebben een kruising van twee favorieten rassen. een husky en Am. bulldog. zo een hond vinden we nooit meer ! omdat we het heerlijk vinden dat hij niet veel blaft ben ik me eens in de Basenjii gaan verdiepen.
misschien dat die er ooit komt.

maar met onze hond nu hebben we echt een gouden hond aan. maar als ik ooit 60 wordt(duurt nog lang) is deze hond in zijn eerste jaar wel te sterk dan. en daarom lijkt de Basenjii als we ook wat ouder zijn een goede keus!

Van thuis uit al 19 jaar aan de dwergschnauzers..... Hele lieve hondjes, zou ze voor geen goud willen missen ..
maar sinds begin dit jaar een russische terrier en wow... ik denk dat ik verkocht ben aan dit ras....

heerlijk rustig, toch waaks , maar niet zo overdreven blafferig als die kleine schnauzers.....

Luna is mijn eerste hond, een Ridgeback en de volgende zal ook een Ridgeback worden.
Er zijn wel meerdere rassen die ik enorm leuk vind, zoals de Berner, Weimaraner en Duitse Dog, maar dat zijn nu nog langere termijn plannen. Het zijn ook niet allemaal gezonde rassen.

De afgelopen jaren heb ik (wel bij mijn ouders) gehad:
Poedel
Rottweiler
Bouvier
Border collie
Heel veel verschillende rassen dus

Op het moment heb ik:
Sint bernard
Labrador

En wat mij betreft kan daar van alles bij ik vind heel veel honden leuk.

Mijn eerste hond was/is een Mechelse herder. Toen was ik 11. Ik mocht eindelijk een hond omdat we in een huis met een tuin gingen wonen in een bosrijke omgeving dus het maakte me al niet meer uit wat voor soort ras het was, als er maar 1 kwam. Mijn vader wou met een stoere hond lopen dus zodoende..
Hera is een hele lieve hond voor mensen maar verder met een flinke gebruiksaanwijzing :N: voor mij nooit meer. Ze is bij mijn moeder blijven wonen toen ik het huis uitging en daar woont ze nu nog.

Tony kreeg ik erbij toen ik 16 was, omdat ik toch nog graag een klein knuffelhondje erbij wou. Het is een Spaans opvangertje geworden, waarschijnlijk kruising tussen een podenco en een teckel. Een heerlijk beest maar flink eigenwijs. Hij is nu 3 jaar.

De hond waarmee ik opgroeide was een newfoundlander, genaamd Moody, die is 12.5 jaar geworden.
Als het aan mij ligt komt er later weer een newfoundlander en/of een leonberger, al vind ik de basset ook een geweldig ras! Maar de hond(en) komen pas wanneer ik op me eigen woon en daar de tijd voor heb.
Mijn vriend wil graag een teckel, of een jack russell.
Dus dat wordt nog even kijken wie er gaat winnen

We zien wel, mij maakt het niet zo heel veel uit, maar het liefst een grote hond

eerste hond mechelse herder. en die eerste loopt hier nog altijd rond.
2de was ook mechelse herder, weggedaan aan zijn 10 maanden, met veel spijt in het hart, maar goed.
3de was een am staff herplaatser. moet ik nooit meer hebben. Hij is doodgebeten door een loslopende hond.
4de hond is een mechelse herder.

en de volgende wordt ook weer een mechelse herder. Moest ik alleen komen te wonen, zou ik denk ik een oudje uit het asiel gaan halen, ras maakt dan allemaal niet uit

Mijn eerste hond was een Airedale terrier. Schat van een beest, werkelijk waar een perfecte gezinshond. Ze was een herplaatser en veuls te dik. Bij ons ging ze op dieet en verloor ze 8 kilo aan gewicht. Het werd een vrolijke hond die voor een airedale toch nog erg mollig was.

Ze ging nooit aan de lijn, want dat was nergens voor nodig. Achter katten ging ze aan tot het einde van de stoep en daar bleef ze wat versuft staan blaffen. Ik liep de halve wereld af met die hond en overal waar ik was te vinden, was de hond bij me. Tot ze het niet meer aan kon. Ze werd uiteindelijk met veel pijn en moeite elf jaar, omdat ze altijd wat mankeerde. Kanker, hartaanval, virus, huidproblemen, staar, doof, zo ongeveer alles wat ze hebben had ze.

M'n eerste hond was toen ik thuis woonde, was 16.
Een kruising keeshondje, met iets van een herder erdoor.

Nu dus 2 rottweilers van onszelf.
En doordat er een mechel bij is gekomen voor Leon z'n werk hebben die ook m'n hart gestolen. Gezien wat je ermee kunt doen. Ik wilde al veel langer iets met een volgende hond gaan doen, maar door Kel ben ik wel een richting in getrokken.

Dus de volgende hond zal een mechel worden.
En daarnaast vind ik de engelse stafford wel onzettend leuk. Klein hondje in een groot jasje.

Ik vind ook veel rassen ontzettend leuk. Heb altijd geroepen dat hier wel een rott rond blijft lopen, maar waarschijnlijk dus niet. Ik durf het niet aan om met een rott de sport in te gaan. Zou doodsbang zijn voor blessures. (kan iedere hond hebben... maar gezien wat een pech wij gehad hebben..... zou ik daar bang voor blijven)