Het HondenForum

Nee ik denk niet dat mijn honden mij hun alles vinden. Ze vinden iedereen wel best eigenlijk. Ben & Osa zijn daar beiden heel makkelijk in

twinkeltje schreef:onze pekinezen werden vaak ook hoe ouder hoe blinder en konden zig overal prima redden maar ja als die tegen een muur lopen zie je natuurlijk geen verschil

Deze knalt ook overal tegenaan hoor, maar gaat even zo vrolijk verder. Er is een man waar (behalve zijn vrouw en 2 zonen) pas geleden zijn rotweiler in zijn armen is gestorven. Ik moest heel tijd al aan hem denken, en gisteren zei iemand dat hij tegen haar had gezegd dat hij "nu helemaal alleen was". Hij maakt nu ook rondjes door de wijk in zijn eentje, hij mist het korte loopje.
Volgens mij kan de hond daar op het terrein (de man heeft een caravanstalling) heerlijk keuvelen. Alles is ook afgezet. Maar hoe breng je zoiets ter sprake? Gewoon aanbellen? Ik hoop maar dat ik hem heel snel weer zie lopen, dan knoop ik een praatje met hem aan.

Zou op zich ideaal zijn, omdat wij er dagelijks langs lopen en ik dan vanachter het hek hem eventueel ook nog aan kan halen. Denk toch wel dat hij mij kent. En mocht de oude man (overigens nog heel kwiek) iets overkomen, dan kunnen wij zijn achterwacht zijn.

Marion. schreef:

twinkeltje schreef:onze pekinezen werden vaak ook hoe ouder hoe blinder en konden zig overal prima redden maar ja als die tegen een muur lopen zie je natuurlijk geen verschil

Deze knalt ook overal tegenaan hoor, maar gaat even zo vrolijk verder. Er is een man waar (behalve zijn vrouw en 2 zonen) pas geleden zijn rotweiler in zijn armen is gestorven. Ik moest heel tijd al aan hem denken, en gisteren zei iemand dat hij tegen haar had gezegd dat hij "nu helemaal alleen was". Hij maakt nu ook rondjes door de wijk in zijn eentje, hij mist het korte loopje.
Volgens mij kan de hond daar op het terrein (de man heeft een caravanstalling) heerlijk keuvelen. Alles is ook afgezet. Maar hoe breng je zoiets ter sprake? Gewoon aanbellen? Ik hoop maar dat ik hem heel snel weer zie lopen, dan knoop ik een praatje met hem aan.

Zou op zich ideaal zijn, omdat wij er dagelijks langs lopen en ik dan vanachter het hek hem eventueel ook nog aan kan halen. Denk toch wel dat hij mij kent. En mocht de oude man (overigens nog heel kwiek) iets overkomen, dan kunnen wij zijn achterwacht zijn.

Dat zou toch een mooie oplossing zijn als die man goed voor hem zorgt?

marian* schreef:Dat zou toch een mooie oplossing zijn als die man goed voor hem zorgt?

O, maar dat doet hij heel erg zeker, dat is het laatste waar ik me zorgen over maak. Ik weet alleen niet hoe ik het ter sprake moet brengen. We zwaaien alleen altijd naar elkaar, zeg maar. Zijn rotweiler liep altijd gemuilkorfd, en ik zorgde dus altijd dat ik aan de overkant liep ofzo. Of ik stopte in de berm tot hij voorbij was.
Nu passeren we elkaar gewoon. Dus ik ga morgen proberen om de tijd dat hij zijn Rosa altijd uitliet, misschien kom ik hem tegen. Aanbellen kan altijd nog.

Marion. schreef:

twinkeltje schreef:onze pekinezen werden vaak ook hoe ouder hoe blinder en konden zig overal prima redden maar ja als die tegen een muur lopen zie je natuurlijk geen verschil

Deze knalt ook overal tegenaan hoor, maar gaat even zo vrolijk verder. Er is een man waar (behalve zijn vrouw en 2 zonen) pas geleden zijn rotweiler in zijn armen is gestorven. Ik moest heel tijd al aan hem denken, en gisteren zei iemand dat hij tegen haar had gezegd dat hij "nu helemaal alleen was". Hij maakt nu ook rondjes door de wijk in zijn eentje, hij mist het korte loopje.
Volgens mij kan de hond daar op het terrein (de man heeft een caravanstalling) heerlijk keuvelen. Alles is ook afgezet. Maar hoe breng je zoiets ter sprake? Gewoon aanbellen? Ik hoop maar dat ik hem heel snel weer zie lopen, dan knoop ik een praatje met hem aan.

Zou op zich ideaal zijn, omdat wij er dagelijks langs lopen en ik dan vanachter het hek hem eventueel ook nog aan kan halen. Denk toch wel dat hij mij kent. En mocht de oude man (overigens nog heel kwiek) iets overkomen, dan kunnen wij zijn achterwacht zijn.

probeer het nee heb je ja kan je krijgen je neemd hem gewoon telkens mee langs en dan raakt je aan de praat en dan vertel je het verhaal en dat je hem tijdelijk heb opgevangen omdat hij anders een spuit zou krijgen

twinkeltje schreef:probeer het nee heb je ja kan je krijgen je neemd hem gewoon telkens mee langs en dan raakt je aan de praat en dan vertel je het verhaal en dat je hem tijdelijk heb opgevangen omdat hij anders een spuit zou krijgen

Proberen doe ik het zeker. Misschien bel ik ook wel gewoon aan. Beste voor de hond zou zijn als het zonder "tussenhuis" is. Ik kan natuurlijk in elk geval wat foto's gaan uitprinten, en die met iedere wandeling meenemen.
Schone zus komt vrijdag terug van haar all-inclusive.

twinkeltje schreef:onze pekinezen werden vaak ook hoe ouder hoe blinder en konden zig overal prima redden maar ja als die tegen een muur lopen zie je natuurlijk geen verschil

Ik hoop dat ze zich laten overtuigen en dat het ouwetje nog een tijdje mag genieten van een warm mandje.
Als ik terugdenk aan Bruno in zijn laatste jaren, voor geen goud had ik die afgestaan.

Ik hoop voor je dat het lukt met die meneer of met iemand anders, want het klinkt inderdaad alsof dat hondje nog best wat leuke jaartjes tegemoet kan gaan .

Ik denk verder niet dat ik het heelal ben voor Hades, zelfs geen godin . Misschien een bosnimf ofzo, maar ik weet zeker dat hij ergens anders ook een heerlijk leven zou kunnen hebben. Maar nu woont hij bij ons en wij zorgen goed voor hem en het is de meest blije hond die ik ken en ik weet heel zeker dat hij op één of andere hondse manier vreeschlijk veel van ons houdt en ons liever niet zou willen missen. Maar andere mensen vindt hij ook heel erg leuk en daar vermaakt hij zich prima, dus als we hem (god verhoede) ooit zouden moeten herplaatsen, dan weet ik wel zeker dat dat goed zou komen, mits hij genoeg geknuffeld wordt . Maar voor nu zitten wíj lekker in zijn wereld en hij is heel erg blij en wij ook en dat is genoeg. Ik hoef niet verafgood te worden .

Toevallig hebben wij het er vorige week nog over gehad, toen Kimba van Estelle hier logeerde. Kimba plofte hier op de bank en vond het meteen best. Ik denk dat Abel, Papu en Xana zonder problemen ergens anders zouden kunnen wonen zonder heimwee te hebben naar ons. Bij Quiero wordt het wat moeilijker omdat hij maar 2 personen op de hele wereld vertrouwt: mijn vriend en ik, maar Quiero heeft dan ook een verleden.

Joyce schreef:Toevallig hebben wij het er vorige week nog over gehad, toen Kimba van Estelle hier logeerde. Kimba plofte hier op de bank en vond het meteen best. Ik denk dat Abel, Papu en Xana zonder problemen ergens anders zouden kunnen wonen zonder heimwee te hebben naar ons. Bij Quiero wordt het wat moeilijker omdat hij maar 2 personen op de hele wereld vertrouwt: mijn vriend en ik, maar Quiero heeft dan ook een verleden.

Saar en Miep hebben beiden geen verleden, maar ze hangen toch wel enorm aan ons. Saar is 1x een dag ergens geweest, waar ze de hond (Roxy, ons vaste logeetje) geweldig van vind en het het baasje ook. Maar daar was ze een dood vogeltje de hele dag. Ook is ze 1x een nacht bij de fokster geweest (en die verafgood ze), maar poepen of piesen deed ze niet. Pas de volgende dag om half 2 toen ik ze de auto uit liet, liet ze het stromen. Nog geen 30 cm van de auto af
Miep is nooit ergens geweest, maar die mot helemaal geen gedonder aan haar lijf. Niet van andere mensen dan wij, niet van andere honden dan Saar. Dat is gewoon een trut in het kwadraat.

Van wat ik uit de mail van neefje begreep, hoef ik er niet op te hopen dat moeders zich bedenkt. Morgen komt ze terug van vakantie, en dan kan ik oproepen op fora doen enzo. Ik heb verder geen idee hoe ik dit soort dingen moet aanpakken, gelukkig staat Tineke ons met raad en daad bij. Dit hondje verdient gewoon een liefdevolle oude dag.

Marion. schreef:Van wat ik uit de mail van neefje begreep, hoef ik er niet op te hopen dat moeders zich bedenkt. Morgen komt ze terug van vakantie, en dan kan ik oproepen op fora doen enzo. Ik heb verder geen idee hoe ik dit soort dingen moet aanpakken, gelukkig staat Tineke ons met raad en daad bij. Dit hondje verdient gewoon een liefdevolle oude dag.

Bah wat een mentaliteit tov zo'n oud beestje
Ik spreek je nog wel

tineke schreef:Bah wat een mentaliteit tov zo'n oud beestje

Ik zit nu iedere keer naar Saar te kijken, en me in te denken hoe ik haar over 3 jaar weg ga doen.
Ik kan het werkelijk niet geloven, ik kan me er niets bij voorstellen. Ik ga je zeker spreken, en misschien zelfs even op de koffie bij je. Dit hondje verdient beter.

Foto's, van 2 jaar terug. Ook al volledig blind, en op een weekend met de familie in Zeeland. Vreemd huisje, vreemde tuin. Hond is helemaal in zijn sas.

Marion,kun je die man niet gewoon aanspreken met je dillemma?
Gewoon precies vertellen wat er aan de hand is,ik denk dat je dat een goede kans maakt

Jojoke schreef:Marion,kun je die man niet gewoon aanspreken met je dillemma?
Gewoon precies vertellen wat er aan de hand is,ik denk dat je dat een goede kans maakt

De achterbuurman bedoel je? Die zijn rotweiler dood in zijn armen had? Ik ben dat van plan. Niet geschoten is altijd mis. Ik ga zo met de honden lopen, en als ik hem in de kamer zie zitten dan ga ik gewoon aanbellen. Ik durf dat best

Gewoon doen,ik duim

Oh! Wat een énig beest Marion!
Dit moet uiteraard goed aflopen want zo'n lief ouwetje mag nog een fijne oude dag ergens hebben.
Ik zou aanbellen bij de rottweiler man. Absoluut. Ik hoop dat het lukt.

Wat een schatje. Ik snap je gevoel, maar pas op dat je de persoonlijke strijd niet voor het hondje zet. Hij zit nu ook al in een tijdelijk huisje, maar dan wel eentje waar hij niet welkom is. Dan kan hij beter even bij jou zitten, dan komt je schoonzus er maar makkelijk af. Hondje gaat voor

Agossie wat een scheetje. Ik denk dat als mijn hondjes ergens anders moesten zijn dat het met bob erg lastig wordt nu hij een vast baasje heeft. Maar toch denk ik dat hij zich ook gewoon weer aanpast aangezien hij al bewezen heeft een aanpassings vermogen te hebben tot aan het einde. En mazzel die tuft met iedereen mee en voelt zich overal prima op zijn gemakje.

Hoe staat het er nu voor marion ?

gut nu snap ik er nog minder van nu je het plaatje er ook nog bij ziet hoe kunnen ze

mijn honden zullen zich goed aanpassen bij een ander baasje , bij noa hoeven ze alleen maar een balletje te laten zien , en bij loeka (ondanks dat ze heel erg aan me hangt ) gaat de liefde door de maag .
ik zou het wel fijn vinden als de honden in de familie bleven.

Heb je al enig idee hoe het met Robin is? Hij staat bij Herplaatsing op het cockerforum waar ik actief ben. En ik vond het verschrikkelijk dat ik hem hier niet in huis kan nemen. Heb je de Rottweilerman inmiddels al gesproken?

Sorry, ik heb het misschien niet goed gelezen, maar laten ze hem inslapen als hij niet snel een huis vindt?

The dog has been assimilated, resistance is futile .. So, obay my commands you four legged creature!

Ohnee, dat waren de borg's in Star Trek

Ach de ziel. Heb hier een tijd geleden een oude hond uit het dierenasiel opgevangen. Het dier was terminaal, bijna doof en volledig blind, maar nog erg kwiek. Tot de tijd dat we de eigenaar hebben gevonden heeft de hond bij mij gezeten en redde zich prima hier. Na een dag of wat had hij de route in huis al gevonden en hij liep op wandeling strak aan mijn been om hem te begeleiden. Ook deze hond was super relaxed onder de situatie hoor. Als de eigenaar niet was gevonden, dan had het dier zijn laatste maanden bij mij mogen verblijven (weet inmiddels dat het dier na enkele maanden terug bij de eigenaar ook overleden is) Zo zie je maar het helaas kan verschuiven hoor

Ik denk dat ik nu het heelal ben voor mijn honden, maar dat ze het ook wel ergens anders kunnen vinden. Als ze hun eten maar krijgen met wat liefde en aandacht komt alles goed.

Zoals mijn man altijd zegt over Jack en ik:
'Hij weet niet beter of je hebt hem gebaard'

Ja.. iniedergeval voor 1 van mijn hondjes ben ik het heelal, en hij word dan ook depressief als ik weg ben! (op vakantie ofzo)

Verder is Mufasa een herplaatser, maar is ook inmiddels erg onafscheidelijk van me.
En de pups kleven ook verdacht veel aan me

Nee, heerlijk!
(maar soms lastig, want dus vooral Jack is dus lastig met oppas...)

Beike zou dood ongelukkig zijn zonder mij.
Hij zal helemaal van slag zijn en dood gaan van verdriet en het ongelukkig zijn.
Hij is heel erg aan mij gehecht, we hebben dan ook een goede band.
Hij kan niet zonder mij en ik kan niet zonder hem.
Ik ga ook nooit op vakantie zonder hem.
Gelukkig kunnen we nog heel veel jaren bij elkaar zijn.

Of ik het heelal ben voor mijn honden, de 1 hangt meer aan me als de ander....maar denk dat ze ook heus gelukkig kunnen zijn bij een ander...hoe rot dat ook voor mij is
De akita's zullen het de eerste dagen/weken wel moeilijk hebben dat geloof ik wel maar uiteindelijk zullen ze zich op het nieuwe adres ook gewoon goed voelen.

hoe is het nu afgelopen met de hond Marion?