Als ze dat niet doen en ik merk dat Frenk er geen zin in heeft, dan zeg ik dat gewoon en daar ben ik nog nooit raar op aan gekeken. Zeker nu met de revalidatie en het gevolg daarvan dat ik hem dus uiterst rustig moet houden, leidt alleen maar tot begrip.
Zelfde voor kleine kinderen. Ik waarschuw altijd dat Frenk lomp kan spelen en dat dat kinderen kan laten schrikken, ook al is het goed bedoeld.
Hier speelt ook de poepdiscussie, maar voordat ze hun verhaal af hebben kunnen maken sta ik al met mijn zakje te wapperen, waardoor het meestal eindigt met complimenten.
De enige echte discussies heb ik met collega-hondeneigenaren die hun hond maar laten gaan, heel hysterisch doen of anderszins raar gedrag vertonen.
1x een aangeschoten mevrouw die mij tijdens de avondronde de les ging lezen over Frenk's gewicht. Ik heb geduldig antwoord gegeven op al haar vragen, ook al werden ze op behoorlijk uitdagende toon gesteld. Uiteindelijk mocht ze van mij even "voelen" hoe dik zijn vacht is en toen moest ze heel snel gas terug nemen
Ach, ik had ook boos kunnen worden, maar dat kost mij m'n bloeddruk 
Hij gaat naar hun toe (wat nog meer gebaren en geroep opleverd) en ik zei tegen haar dat ze gewoon rustig moest doen. Dat begreep ze niet en ze begon me toch een preek... dat ik m'n hond niet onder appèl had en dat iedereen wel kon doen alsof honden niet gevaarlijk zijn maar dat waren ze wel en blabla... Ik heb Mitch gepakt en het enige wat ik gezegd heb: Mevrouw, loopt u even naar dat paaltje en kijk wat voor bordje daaraan hangt (Losloopgebied). Als u zo bang bent voor honden, loop dan gewoon een andere route in dit 500 hectare tellend gebied 