Het HondenForum

tekkel schreef:
Dat bedoel ik ook: mijn hond is ook heel speciaal voor mij en ik zou haar voor geen goud willen missen: noem het 'een verbond'. Dat is dus voor mij de enige 'zin' die haar leven heeft (het mijne heeft ook niet méér zin, hoor ).

Haha, oké! Enne... ik bedoel ook niet verbond in de zin van iets spiritueels of zo. Maar 'gewoon': mijn honden vinden mij leuker dan welk ander mens. En ik vind hen leuker dan welke andere hond. Dat is iets wat wij (mijn honden en ik) met elkaar zijn aangegaan. (En wat mensen en honden al eeuwenlang met elkaar aangaan).
Oh ja en daar hoort idd mijn 'plicht' bij dat ik mijn honden niet zal laten lijden als er sprake is van een uitzichtloze situatie op medisch dan wel psychisch gebied.

Rami schreef:

tekkel schreef:
Dat bedoel ik ook: mijn hond is ook heel speciaal voor mij en ik zou haar voor geen goud willen missen: noem het 'een verbond'. Dat is dus voor mij de enige 'zin' die haar leven heeft (het mijne heeft ook niet méér zin, hoor ).

Haha, oké! Enne... ik bedoel ook niet verbond in de zin van iets spiritueels of zo. Maar 'gewoon': mijn honden vinden mij leuker dan welk ander mens. En ik vind hen leuker dan welke andere hond. Dat is iets wat wij (mijn honden en ik) met elkaar zijn aangegaan. (En wat mensen en honden al eeuwenlang met elkaar aangaan).
Oh ja en daar hoort idd mijn 'plicht' bij dat ik mijn honden niet zal laten lijden als er sprake is van een uitzichtloze situatie op medisch dan wel psychisch gebied.

We zijn het eens

tekkel schreef:
We zijn het eens

Yep!

Moeilijk vraagstuk
Het is voor mij erg belangrijk dat mijn hond een fijn leven heeft.
Dus bij mij komt het er op neer dat ik mij heel veel aanpas aan mijn hond zonder mezelf tekort te doen overigens.
Door mijn hond geniet ik namelijk ook nog meer van het leven dan ik al deed.

Het is een vraag die bij mij bijna dagelijks door het hoofd gaat.

Ik weet dat de artrose Osa gaat slopen, ze staat op het maximum aan pijnstilling, ik zou er dus voor kunnen kiezen, om te zeggen "Ze is 12 jaar, prachtig leven gehad, en ze zal binnen een bepaalde tijd zeker zeer sterk achteruitgaan, we laten haar gaan." maar dat is het pad dat wij op dit moment bewandelen. Ze geniet nog, heeft in hoeverre ik het kan inschatten geen pijn, slaapt, eet en drinkt als de beste.....wie ben ik dan om te bepalen, dat het wel goed geweest is. Alleen als ik zou weten dat ze een zeer nare ziekte zou hebben, die haar veel pijn binnen een korte tijd zou gaan bezorgen, zou ik de weg bewandelen, van laten gaan.

gr Aimée

Er is geen zin aan een hondenleven anders dan dat er zin is aan een mensenleven. Ik vind dat je met ieder leven respectvol hoort om te gaan en daarvanuit dus ook je beslissingen moet maken. Ongeacht of je van dat levende wezen houdt of niet. Als er van een hond gehouden wordt maakt dat hem als levend wezen niets meer of minder waard dan de baasloze hond.

Een hondeleven heeft net zoveel zin als een mensenleven...wij zijn er gewoon en hun ook.. en als je de verantwoording neemt voor een hond ( of elk ander dier) dan ben jij degene die ervoor moet zorgen.

Net als bij een mensen leven vind ik dat de " zin" van het leven ophoudt wanneer het ondragelijk is geworden, door pijn of extreme angst...
Ik hou heel veel van mijn dieren maar im heb heel duidelijk een grens, tot hier en niet verder...en dat is pijn, niet gewoon even pijn maar pijn die niet meer overgaat en niet meer testillen is met pijnstillers.. dan is het klaar.
Tyson wordt oud en is niet ok, momenteel wordt onderzocht of hij mss uitgezaaide tumoren heeft ( van de tumor die in augustus is weggehaald) of dat er wat anders speelt...mocht het tumoren verhaal in dit geval de waarheid zijn dan blijft hij zolang het gaat zoals het nu gaat gewoon nog lekker bij ons...zodra hij echte klachten gaat krijgen is het over...hoeveel pijn mij dat ook gaat doen...het is voor mij niet teverkroppen dat je een dier laat rondlopen terwijl je weet dat je de pijn niet meer weg kan nemen en dathet dier dus lijdt.... daar ligt bij mij de grens... ik laat hem gaan omdat ik heel veel van hem houdt en ik laat hem niet langer leven omdat ik er anders zoveel pijn en verdriet van heb.... mij gevoel is op dat moment ondergeschikt aan die van hem.
Dat geldt voor alle 3 mijn honden trouwens.

Jacqueline

jacq1970 schreef:Een hondeleven heeft net zoveel zin als een mensenleven...wij zijn er gewoon en hun ook.. en als je de verantwoording neemt voor een hond ( of elk ander dier) dan ben jij degene die ervoor moet zorgen.

Net als bij een mensen leven vind ik dat de " zin" van het leven ophoudt wanneer het ondragelijk is geworden, door pijn of extreme angst...
Ik hou heel veel van mijn dieren maar im heb heel duidelijk een grens, tot hier en niet verder...en dat is pijn, niet gewoon even pijn maar pijn die niet meer overgaat en niet meer testillen is met pijnstillers.. dan is het klaar.
Tyson wordt oud en is niet ok, momenteel wordt onderzocht of hij mss uitgezaaide tumoren heeft ( van de tumor die in augustus is weggehaald) of dat er wat anders speelt...mocht het tumoren verhaal in dit geval de waarheid zijn dan blijft hij zolang het gaat zoals het nu gaat gewoon nog lekker bij ons...zodra hij echte klachten gaat krijgen is het over...hoeveel pijn mij dat ook gaat doen...het is voor mij niet teverkroppen dat je een dier laat rondlopen terwijl je weet dat je de pijn niet meer weg kan nemen en dathet dier dus lijdt.... daar ligt bij mij de grens... ik laat hem gaan omdat ik heel veel van hem houdt en ik laat hem niet langer leven omdat ik er anders zoveel pijn en verdriet van heb.... mij gevoel is op dat moment ondergeschikt aan die van hem.
Dat geldt voor alle 3 mijn honden trouwens.

Jacqueline

Sterkte Jacqueline!! Ik hoop dat er niks erg uit de onderzoeken komt

Zelf heb ik drie honden uit de opvang met een minder leuk verleden. Ik hoop ze alledrie een gelukkig leven te geven. Ieder leven is waardevol. Ik vind alleen dat als een dier gaat lijden en de kwaliteit van het leven slecht wordt, je daar (vaak een hele nare) beslissing over moet nemen. Zolang je dit besluit neemt uit liefde voor je dier en je bent helemaal oprecht, dan is het goed.

Lydia

jelle schreef: Bij mij komt het toch vooral neer op dat ik het leven voor de hond zélf, en dan bij voorkeur op een leuke manier, toch hetgeen vind dat de zin geeft.

Helemaal eens. En wie bepaalt of iemands leven uberhaupt zin heeft? Wat is dan de zin van het leven van een mens? Eigenlijk zijn er veel te veel mensen, met een hele hoop schade aan de wereld en het milieu tot gevolg. Degenen die er zijn, vinden het fijn dat ze er zijn. Maar heeft de mens werkelijk nut? Dat niet denk ik. Het zou beter zijn als we er niet waren, maar we zijn er nu eenmaal en allemaal willen we graag leven. Allemaal willen we ook een fijn leven.

jelle schreef: En als de baas daar ook lol aan heeft is dat heel fijn natuurlijk .
En in dat licht vind ik extra tijd ook wel degelijk waardevol - mits goed doorgebracht, natuurlijk. Ik kan het idee dat het geen probleem zou zijn om het leven van alle asielhonden bijvoorbeeld maar te beëindigen ook niet met mezelf verenigen - wat dat betreft is het dus ook puur een keuze om er op deze manier tegen aan te kijken.

Wat is het voor jullie?

Elke hond wil net als ieder levend wezen een comfortabel leven. OP de eerste plaats willen we leven, op de 2e plaats proberen we instinctief meer comfort te krijgen door bijvoorbeeld lekker eten, en vervolgens dingen te doen die we leuk vinden. We verschillen daarin heus niet van andere dieren. Het idee om het leven van alle asielhonden te beëindingen is dus niet ethisch.

Verder vind ik dat jacq1970 ook een heel goed punt heeft. En ik denk dat ze nu vol in het besef zit daarvan, omdat ze een moeilijke periode doorgaat met haar oude hond. Heel veel sterkte daarmee!

schelsey schreef: Rambo was mijn aanhangsel, waar ik was was hij, zonder woorden verstonden we elkaar, dus na zijn dood viel ik in een diepe put, net alof er een stukje van me weg was, hij is bijna 12 geworden

Slik, erg herkenbaar voor mij. Dit had ik met Polleke.

2e hond van links op de foto.