Het HondenForum

Onze Polleke, hoewel dood is bij mij nog steeds nr. 1. MAar daar had ik een heel intense band mee. Ik denk niet dat ik nog zoveel voor een hond ga voelen. Ik ben verder gek op Bobbes, helemaal verliefd op haar. Maar ik ga ook steeds meer voelen voor Sokkie, haar lieve apeoogjes. Bij mij moet liefde echt groeien. Ik voel altijd al een standaard liefde voor honden omdat ik nu eenmaal van honden hou. MAar hoe langer ik ze heb, hoe meer ik er van ga houden.

Ja ....dat is zo ....hoe langer je een hond hebt ....hoe beter de band he !!!
Natuurlijk heb je een voorkeur voor de ene hond maar liefde groeit wel maar als je ziet hoeveel liefde een hond je geeft ....dat kan je zelf gewoon niet teruggeven he !!! Een hond geeft zoveel aan z'n baas en z'n baas is echt alles voor hem he ....ook al heb je vier of zelfs meer honden !!! Ik begrijp best wel wat je bedoeld hoor !!! Liefde kan groeien bij je voor je hond maar daarvoor zie je die toch niet minder graag he ? Grtjs Ann

ik hou van allebei evenveel maar Harley is echt mijn alles,die leest mij perfect en ik kan hem ook goed doorgronden(denk ik)
Demi is hier pas 6mnd dus die ben ik echt nog aan het leren kennen.
Ook is zij een medisch wrak dus als het 1 net over is gaat er wel ergens anders weer wat fout en hoe lullig ook,dat is toch frustrerend,ik wilde een hond voor mijn plezier en niet om het maar rustig aan te doen of elke maand min.1x bij de da te zitten.
Daar baal ik van maar ik neem het haar niet kwalijk,ik heb juist erge medelijden met haar........maar toch is die band anders dan met harley.
misschien houd ik haar ook wel op afstand omdat ik niet weet wat het volgende is wat ze gaat mankeren en bang ben dat ik haar straks achter moet laten bij de da,dat zou ook nog kunnen,kweet het niet.
Harley is niet zo gecompliceerd.

Daar ben ik heel eerlijk in.. Fangio is mijn allesie dat is echt die ene hond voor mij en die band is niet echt te omschrijven, ik houd ook echt heel veel van Kniertje maar op een heel ander level

Annelies schreef:O nee, ik heb geen enkele voorkeur voor een hond an sich...
Wel vind ik bepaalde eigenschappen per hond gewoon heel erg leuk of aantrekkelijk.
Noa en Blik verschillen als dag en nacht en zijn me beide op eigen manier heel dierbaar.

Ik vroeg me al af hoe ik het het beste kon omschrijven, totdat ik deze reactie las

Kaya en Puchu zijn beiden mijn favoriet, ik zou absoluut niet kunnen kiezen.
Ze bezitten allebei eigenschappen waar ik dol op ben of soms ook iets minder dol.
Kaya en ik voelen elkaar meer aan en een blik is genoeg voor mij om te weten hoe ze zich voelt. Maar we zijn dan ook al bijna 6 jaar bij elkaar.
Puchu is een geweldig leuke hond en doordat hij heerlijk aanhankelijk is, is onze band ook heel erg sterk. Hij zoekt me altijd op, weet dat we bij elkaar horen en dat vind ik geweldig dat vertrouwen.

Op zich hou ik van alle drie evenveel.
Maar merk wel dat het in periodes wisselt.
De ene keer trek ik enkele dagen meer naar de ene toe.
En dat kan enkele dagen weer de andere zijn.
Iedere hond heeft zijn eigen karakter en 'eigenaardigheden'
maar uiteindelijk zijn ze me alle drie even lief !!

Ik heb 3 zó totaal verschillende honden ..qua uiterlijk en karakter.
Met alle 3 een verschillende maar een even bijzondere band.
Ik kan me voorstellen dat dit vréselijk diplomatiek overkomt maar ik kan er écht niet anders van maken.

Marie-José schreef:Ik heb 3 zó totaal verschillende honden ..qua uiterlijk en karakter.
Met alle 3 een verschillende maar een even bijzondere band.
Ik kan me voorstellen dat dit vréselijk diplomatiek overkomt maar ik kan er écht niet anders van maken.

Het lijkt wel alsof de mensen die wel een duidelijke voorkeur hebben zich daar schuldig om voelen. Nergens voor nodig want betekent niet dat je minder van je andere hond houd toch.
Ik heb geen voorkeur omdat ze op hun eigen manier even speciaal voor me zijn, ook niks mis mee toch

Addy schreef:

Marie-José schreef:Ik heb 3 zó totaal verschillende honden ..qua uiterlijk en karakter.
Met alle 3 een verschillende maar een even bijzondere band.
Ik kan me voorstellen dat dit vréselijk diplomatiek overkomt maar ik kan er écht niet anders van maken.

Het lijkt wel alsof de mensen die wel een duidelijke voorkeur hebben zich daar schuldig om voelen. Nergens voor nodig want betekent niet dat je minder van je andere hond houd toch.
Ik heb geen voorkeur omdat ze op hun eigen manier even speciaal voor me zijn, ook niks mis mee toch

Niks om je schuldig over te voelen

Heel lang is Kaya mijn 'favoriet' geweest, alhoewel ik stapelgek was op Moritz. Maar met Kaya kon (kan) ik lezen en schrijven en Moritz had natuurlijk een behoorlijk verleden. Ook al maakte juist dat verleden, en zijn angsten, onze band weer zo sterk.
In het dagelijks leven zou iedereen toen gezegd hebben dat Moritz 'mijn' hond was, omdat meer van mijn aandacht naar hem uitging.

Bij mij was het geen kwestie van 'meer houden van', maar meer wat me aantrok in een hond. Van Kaya en Moritz hield ik evenveel, maar Kaya was (is) een 'leukere' hond.

En toen kwam dus Puchu en hij heeft een karakter wat me heel erg aanspreekt en daarom zijn ze beiden mijn favorietjes.
Mijn band met Kaya is sterker, maar dat komt omdat we elkaar door en door kennen en aan een blik genoeg hebben. Dat moet natuurlijk nog groeien bij Puchu, maar ik weet zeker dát het verder gaat groeien, want de band is nu al heel sterk en zijn karakter is er ook naar dat hij zich goed kan binden.
Puchu's karakter lijkt eigenlijk enorm op het karakter van Moritz, maar dan zonder al de trauma's waardoor hij dus wel kan spelen en niet doodsbang is.

Oei, wat moeilijk uitleggen :N:

Maar ik kan me dus prima voorstellen dat een bepaalde hond je meer ligt dan de ander.
Ik ben bevoorrecht doordat beide honden me heel erg aanspreken qua karakter.

Ik houd even veel van Xena en Scence, maar met Xena heb ik een betere band. Waardoor dat komt kan ik niet precies zeggen, misschien wel gewoon omdat Scence hier minder lang is. Maar ik denk dat het vooral komt omdat Xena mijn aller eerste hond is, en ik haar iedere dag gezien heb vanaf dat zij geboren werd. Zij was er ook op erg moeilijke momenten, aan haar had ik veel steun. Qua karakter is ze niet aanhankelijk in de zin dat ze graag geknuffelt wordt, ze heeft er genoeg aan dat ze op schoot zit of tegen je aan ligt. Maar ze let tijdens het wandelen erg goed op je, en tenzij de situatie heel anders is staat ze ook goed onder appèl, of tenminste beter dan Scence. Met Xena kan ik dus echt goed werken, ik weet waarin ik haar kan vertrouwen en wat haar zwakke punten zijn. Ik wordt eigenlijk bijna nooit meer verrast over hoe ze op een situatie reageert.
Scencje daarintegen is veel aanhankelijker en knuffeliger, maar ik denk dat zij eerder de benen zal nemen dan Xena. Scence is gewoon mijn heerlijke puppenmeisje dat zolang Xena aan haar zijde is de wereld best moedig tegemoed treed.
Het zijn echt twee totaal verschillende hondjes met een totaal verschillend karakter die je ook anders moet behandelen. Als je tegen Scence met een iets hardere stem "foei!" zegt dan kijkt ze nouwelijks op of om terwijl Xena op dat moment (terwijl je het tegen Scence hebt) meteen met haar oortjes plat in haar nek probeert je mond te likken. Xena is een heel erg gevoelig hondje, Scence ook wel maar toch anders. Ik geniet van beide van hun eigen persoonlijkheid, ik geniet er van om Scencje een dikke knuffel te geven en haar lekker te zien rondscharrelen in het bos, ik geniet er van om te zien hoe ze af en toe gewoon relaxt ergens gaat liggen als ze moe is of als ze zonder enige intresse te tonen voor andere honden lekker traint op het trainingsveld. Bij Xena geniet ik er van als ik haar achter de vogeltjes aangestuurd hebt en ze keihard achter ze aanrent om ze op te jagen, om vervolgens meteen weer naar mij terug te keren en een beloning te ontvangen. Ik geniet er van als ze dan toch een keer tegen je aan komt liggen en eens lekker op haar rug gekrabt wilt worden. Of als ze gedreven is in training en nu clickeren geweldig vindt en ze de dingen zo snel oppakt. En als ze toch nog luistert in zeer moeilijke situaties.
Zo kan ik nog wel even doorgaan, ik geniet gewoon zo van mijn beide meissies

Ik hou van allevier mijn honden, maar Kyra is mij toch wel heel dierbaar. Zij kwam als herplaatser van 2,5 jaar bij mij en binnen een week waren we aan elkaar verknocht. Zij doet mij ook het meest denken aan mijn allereerste collie Robyn. Ik kocht Robyn 2 weken na de dood van mijn eerste man en zij heeft mij door het ergste heengesleept. Na Robyn's dood heb ik jaren geen hond willen hebben omdat ik kapot was van haar verdriet. Daarna een paar andere collies gehad van wie ik veel hield, maar Robyn waren zij niet. Pas met Kyra voelde ik weer diezelfde band als ik met Robyn had.
En met Gina heb ik ook een speciale band, voor haar voel ik me zo'n leeuwin. Iemand die maar naar haar wijst, speelt met zijn/haar leven .
En Lyndie is mijn vrolijk Fransje, mijn clowntje, die mij altijd opvrolijkt met haar gekke fratsen en Cody haalt me het bloed onder mijn nagels vandaan, de klier... maar ik ben dol op het stuk onbenul .
Maar Kyra blijft toch mijn allessie, ze voelt me perfect aan, hangt ontzettend aan me en is mijn schaduw .

Gek eigenlijk dat ik stiekem toch het meest dol ben op mijn herplaatsers...
Ik denk dat ik in het vervolg altijd voor herplaatsers ga .

Caro. schreef:

Maar ik kan me dus prima voorstellen dat een bepaalde hond je meer ligt dan de ander.

Oh, maar dat kan ik me zeker voorstellen ,hoor. Zo bedoelde ik het niet.

Ik voel me er helemaal niet schuldig over, want Boy wordt echt niet achtergesteld en ik ben ervan overtuigd dat hij hier heel goed op zijn plek is. Als ik hem nou helemaal niet leuk vond zou ik me wel schuldig voelen, maar dat is absoluut niet het geval. Het is een heerlijke hond waar ik heel erg gek mee ben en waar ik elke dag van geniet, en er is ook zeker een klik. Ik vind het ook een hele bijzondere hond, zowel qua karakter als uiterlijk.

Maar Saffie, tsja daar heb ik zoveel mee meegemaakt omdat het opvoeden niet altijd makkelijk ging, en zij hangt ook heel erg aan mij. Hoe moeilijk ze kan zijn naar andere mensen, zo makkelijk is ze naar ons. Ze vertrouwd mij en ik kan alles met haar doen.

Ik hou van beide honden, maar met Max heb ik toch een héél hechte band en dat sinds de eerste dag dat ik Max heb leren kennen in het asiel Dit gevoel is gebleven & ik zie al op tegen de tijd dat hij het tijdelijke voor het eeuwige zal inwisselen (hij is op 13 dec. jl. 8 jaar geworden). Mijn man heeft dan weer een beter band met onze Franse bulldogpup Igor.

Zo heeft elk z'n lieveling ...

Het is trouwens door het verschil in karakters dat je elke hond leert appreciëren voor z'n specifieke eigenheid.

Addy schreef:

Marie-José schreef:Ik heb 3 zó totaal verschillende honden ..qua uiterlijk en karakter.
Met alle 3 een verschillende maar een even bijzondere band.
Ik kan me voorstellen dat dit vréselijk diplomatiek overkomt maar ik kan er écht niet anders van maken.

Het lijkt wel alsof de mensen die wel een duidelijke voorkeur hebben zich daar schuldig om voelen. Nergens voor nodig want betekent niet dat je minder van je andere hond houd toch.
Ik heb geen voorkeur omdat ze op hun eigen manier even speciaal voor me zijn, ook niks mis mee toch

ik heb dat er niet eens bijgezet omdat ik van allevier ontzettend veel hou, dat is voor mij logisch. maar met allemaal heb ik een andere band, en met allemaal doe ik andere dingen, en het is ook zo dat de ene hond meer aan mij hangt dan de andere. pien blijft de "once in a lifetime dog", daar kan geen hond aan tippen, maar kiefer komt een beetje in de buurt.

De vraag is al vaker geweest, volgens mij ook nog door mijzelf. Maar ik kan er ècht geen antwoord op geven.

Saar is onze meis. Zó vreselijk belangrijk voor ons, omdat ze ons het vertrouwen in het wezen hond terug gaf. En hoewel het een pappa's kindje is, kan ik lezen en schrijven met d'r. Ik voel haar haarfijn aan, en zij mij. Ze vertelt mij waar de teken bij Mieppie zitten, dat doet ze niet naar Pieter.
Meis.


En Moepekind. Zo'n heerlijk, ongecompliceerd, altijd blij ding. Zo lief naar je opkijkend en zo volledig haar leven in handen van jou leggen. En ze weet dat het goed is.
Zoiets


Ze zijn me beiden echt even lief. Op een andere manier. Maar ik maak me liever zelf dood, dan wanneer ik tussen één van beiden moet kiezen
Beide foto's zijn net gemaakt. Saar lag vast tegen me aan, Miep lag op haar poef. Ik heb geen zoom-functie hoeven gebruiken.

Ik hou van allebei even veel en ze zijn me alletwee even lief. Ted is echter een echt 'hondjehondje' en Sophie is net een mensje. Ted houdt van knuffelen, blaffen, koekjes eten en andere hondendingen; Sophie is een beetje een einzelganger. Het heeft bij Sophie best lang geduurd voordat ik het idee kreeg dat ze ons wel leuk vond, maar ze was heel erg op zichzelf als pup. Wilde nooit bij je liggen, deed precies waar ze zin in had. Maar dat is veranderd. Het bijzondere aan Sophie vind ik altijd dat ze exact lijkt te begrijpen wat ik bedoel. Sophie weet precies wanneer ze kan muiten en wanneer niet, Sophie doet alsof ze stronteigenwijs is, maar luistert stiekem als een tierelier. Sophie doet alsof ze ons niet nodig heeft, maar is stiekem wel het allerblijst dat ik weer terugkom als ik weg ben geweest.
Ted zouden we met iedere willekeurige voorbijganger mee kunnen geven, die zou ons binnen een nanoseconde vergeten zijn zolang het nieuwe personeel maar doet wat Ted wil. Sophie niet. Sophie is een stil watertje met een diep grondje en dat mag ik wel.

mijn eerste collie was mijn allesie hoewel zij maar 13 maanden is geworden.
Zij was mijn eerste pup en waar ik was was zij ook ze was altijd aan mijn zij, later kwam Justin met hem had ik ook een sterke band.

Maar tussen Daisy en bowie kan ik niet kiezen
Daisy is een heerlijke kroel kont en Bowie haalt het liefste kattekwaad uit hij is mijn clown.
Met beide heb ik een sterke band

ook ik heb meerder honden
waar ik echt stapel dol op ben
maar er is maar 1 kelsey

Met Beau kan ik lezen en schrijven, met een handgebaar weet hij precies wat ik bedoel. Hij is mijn eerste hond en misschien dat ik mij daarom heel erg met hem verbonden voel. Jeda is lief, heel erg lief, maar zij begrijp mij vaak niet en doet dingen omdat Beau dat ook doet. Ik hou van allebei en wil ze beiden niet kwijt, maar Beau is toch dat ietsje meer.

Nanni is echt mijn hondje, mijn schatje Tuana is meer de hond van mijn zus

Ann Everaert schreef:Ja ....dat is zo ....hoe langer je een hond hebt ....hoe beter de band he !!!
Natuurlijk heb je een voorkeur voor de ene hond maar liefde groeit wel maar als je ziet hoeveel liefde een hond je geeft ....dat kan je zelf gewoon niet teruggeven he !!! Een hond geeft zoveel aan z'n baas en z'n baas is echt alles voor hem he ....ook al heb je vier of zelfs meer honden !!! Ik begrijp best wel wat je bedoeld hoor !!! Liefde kan groeien bij je voor je hond maar daarvoor zie je die toch niet minder graag he ? Grtjs Ann

Vaakgaat dit wel op, maar de band met boris is vanaf het begin af aan ontzettend scherp geweest.
Met Biko heb ik ook een enorme band voor mijn gevoel. Hier durf ik alleen nog niet echt aan toe te geven. Hij zit nog in zijn proefperiode en heeft nogal wat "bagage" bij zich. Voor mij geven zijn gebreken niets, maar ik ben zijn baas niet . Hun zijn er ontzettend dol mee, maar de negatieve kanten wegen voor hun wel veel zwaarder

Ds, absoluut mijn nummer 1. zal altijd zo zijn ook... die hond heeft iets, niet te omschrijven. Een kreng tot en met, een eigen wil, baas over alles en iedereen maar mijn soulmate ! ik smelt telkens ik haar 's morgens zie, of thuiskom van het werk en ze haar vreugdepiepjes niet kan onderdrukken

Floyd was ook speciaal, met hem had ik ook echt een band apart.

En Fez, tja, die kon je niet anders dan graag zien. De meest onopgevoede, stomme achterlijke hond die ik ooit ben tegengekomen. Alles deed ie verkeerd, luisteren interesseerde hem geen reet... maar hij bezorgde je telkens dat gevoel van 'Ik bedoelde het wel goed hoor baasje' en dan kon je niet anders dan lachen en hem een aai op zijn bol geven

Maar nummer 1 zal altijd Ds'je zijn

ik hou van allebei evenveel.
Diesel is mijn eerste eigen hond en mijn vriend en maatje en ik ken hem met al zijn nukken door en door.
Georgette is de tweede mastiff in hier in huis, en een ongelovelijk vrolijke flapdrol, van het ras wat mijn hart gestolen heeft.
Ze zijn beide heel verschillend, en die verschillen koester ik...



ooit was er hier een soortgelijk topic, ik vond het vreselijk te lezen dat mensen echt een voorkeur voor 1 hond hadden.
Nu een paar jaar verder, heb ik er veel meer begrip voor.

Ik heb wel degelijk een voorkeur voor Shirley dat komt omdat ze een hond met een verleden is en haar vertrouwen in de mensen al op jonge leeftijd verloren heeft. Toen ik haar de eerste keer zag kroop ze grommend van angst weg achter de bank . ALs je het vertrouwen van zo'n hond wint dan schept dat niet alleen een band maar ook een grote verantwoordelijkheid.
Zij kan niet zonder mij ik ben de enigste mens die ze voor de volle 100% vertrouwd ,need i say more
Deetsch en Jerry zijn gewoon leuke lieve honden waar ik dol op ben en van houdt maar Shirley is een stukje van mijn ziel wij zijn voor eeuwig verbonden.

Ik zie al mijn honden even graag en ik zou nooit of ter nimmer kunnen kiezen tussen ze, ze zijn mij alledrie heilig. Ze hebben elk hun goeie en slechte eigenschappen, het zijn dan ook 3 totaal verschillende honden.
De eerste heb ik sinds pupje en ondanks dat hij soms agressief uit de hoek kan komen zie ik hem toch graag, hij doet heel graag kunstjes voor mij, ons meisje was er als 2e en zij is enorm lief en grappig, ze speelt ook heel graag en apporteert wel graag een balletje en onze 3e is een enorme lieve en vooral trouwe hond die echt laat zien dat ik zijn baasje ben, hij speelt ook heel graag.
Ze krijgen van mij alledrie evenveel knuffels en evenveel aandacht en ik speel met alledrie even veel.

Mijn vriend daarentegen heeft een duidelijke voorkeur en dat is voor ons meisje.

ik had niet verwacht dat ik dit zo moeilijk zou vinden, al nadenkend kom ik tot de conclusie dat ik niet kan kiezen Lilo is mijn eerste hondje na drie jaar hondloos en een heftige revalidatie achter de rug, zij heeft mijn angst weggenomen om weer een hond te moeten herplaatsen, ze is net een mensje, hangt vreselijk aan me en is als een echte beebie hier gekomen.... soms is ze een vreselijke etter en een klier, maar ik moet er niet aan denken dat ik dr kwijt zou zijn.

dan Ozzy, ik heb er veel moeite voor moeten doen om hem leuk te vinden ( gut wat een vervelend stuk vreten was het ) maar toen die klik er eenmaal was werd het beter en beter, nu kan ik ook niet meer zonder mijn knurft, ik denk ook een beetje vanwege de zorgen die we om hem hebben, ik lees hem inmiddels en zie precies aan zn blik en houding hoe hij zich voelt, hij is inmiddels ook een stukje van mijn ziel...

ja en dan Danne, Danne is een onverwachte droom die uit is gekomen voor mij, het is mijn meisje, mijn beebie, maar toch ook een met flink wat pit die zich beslist niks laat zeggen als er voor haar geen goede reden aanvastzit, soms kan ik dr achtr het behang plakken, maar ik raak al in paniek bijna als ze een seconde uit mn zicht is bij wijze van spreken...ze is zo anders als Lilo en Ozzy maar even zo goed nu al een stukje van mij waarik niet meer zonder kan

Ik heb 1 hond, dus hij wordt altijd voorgetrokken

ik behandel al mijn honden hetzelfde maar heb wel voorkeuren.
Ik denk dat dat niet te voorkomen is bij meerdere honden en ja die klik he, die is er of die is er niet

Tja Nanni is altijd echt MIJN hond geweest. Ik liet haar uit en ook wel Tuana hoor, maar ik deed nu eenmaal meer met Nanni en mijn zus met Tuana. De band die ik met Nanni heb, had ik niet met Tuana. Maar dat geld ook andersom, met Tuana had ik gewoon een hele andere band