Gedragstherapeuten !!

[Rosita Compagner]

Dan nog, hoe weet je dat degene die je vertrouwd en jouw een goed gevoel geeft ook een goede therapeut is. Daarbij zeg je, de verhalen die via via gaan neem je met een korrel zou, dus ook de positieve verhalen zijn afhankelijk van degene die het je verteld.

Het is een goede peut voor JOU. Misschien kan ik er helemaal niks mee?

Welke meetbare aspecten zou jij willen zien dan?

Via de vakvereniging (Alfa?) vindt je een gediplomeerde peut. Gediplomeerd bij een opleiding die die vereniging erkend.

Iemand die zich bij die vereniging aansluit is minimaal gemotiveerd om serieus met dit vak bezig te zijn?

In les 1 ongeveer krijg je te horen dat een hond eerst naar de DA moet om medische aspecten uit te sluiten, dat wordt iedere les herhaald geloof ik. Daarnaast vul je ook, tijdens het eerste huisbezoek of daarvoor, met zo'n peut een vragenlijst in en daar komt vast ook een vraag over de gezondheid van de hond in voor? Ik snap jouw voorbeelden niet zo.

Maar behalve die vakvereniging wat kun je nog meer meten?

[chrico]

Blijkbaar weet niemand dus het antwoord op wat is een "goede gedragstherapeut" ,maar dat advies van schakel een goede gedragstherapeut in word regelmatig gegeven.

Een goede therapeut is iemand waarbij het tussen jou en hem of haar klikt.Klikt het niet,dan moet je niet verder gaan daarmee maar iemand anders zoeken en ja,dat kan een poosje duren
Okee, de klik is er. Hoe weet je dan dat de adviezen die hij/zij geeft ook de juiste zijn. Je heb namelijk een probleem waar je zelf niet uitkomt, wat jezelf niet weet aan te pakken. Dan kan je toch ook niet inschatten of het advies juist is ja of nee. Tegen de tijd dat je daarachter komt kan zo een advies 2 kanten op gegaan zijn, A- je hond is nog meer verkloot. B- is dat het goed gaat.
Ik vind het dus gewoon een gok, een risico dus.
Een goede therapeut heeft bijv. een diploma van een gerenommeerd instituut en daarbij zelf veel hondenervaring.
Het papiertje is te controleren maar de ervaring niet dus je weet nog weinig
De gt die ik destijds heb ingeschakeld had dat allebei en daarbij hoorde ik over haar veel goede verhalen.
Dat is dus het enige houvast wat je kan hebben, de ervaring van anderen met een GT. Het papiertje is hierbij du sal niet meer van belang, is mooi meegenomen
Wat je echter nooit moet uitschakelen is je gezonde verstand,want als een kip zonder kop ergens achteraan lopen heeft weinig zin.

Je schakeld ten einde raad iemand in die jou evt kan helpen dus dat word ook je houvast. Als die adviezen geeft en het zo brengt dat jij je er wel in kan vinden en de klik is er kan het alsnog helemaal fout gaan want weer die adviezen, die adviezen die jou doen beslissen tot iets.

[*Linda*]

Jij hebt het steeds maar over "de schuld" van iemand. Ik kan dat in de vraagstelling toch niet ontdekken hoor.

Jij hebt het over vuile vieze gemiddelde gedragstherapeuten die onschuldige leekjes uitzuigen. Ik zie dat dus anders.

Nou dan mag je wel een brilletje aanschaffen Dat heb ik nérgens geschreven. Maar goed, je bent weer aardig op dreef merk ik. Geniet ervan.

[*Linda*]

Niemand geeft iemand de schuld van iets. Als een persoon geregistreert staat als GT, dan ga ik er vanuit dat hij of zij daar de benodigde papieren voor heeft.

Dan heb je je dus niet in het fenomeen gedragstherapeut verdiept want iedereen mag zich gedragstherapeut noemen. Is een vrij beroep. Heb je geen opleiding voor nodig.

Ik ga ervanuit dat je eerst nakijkt of iemand zijn of haar papieren heeft. En ja, ik weet dat het een vrij beroep is. Net als hoefsmid. Maar die neem je ook niet zonder papieren. Dat lijkt mij dus juist een van de eerste criteria die je gaat checken als hondenbaasje zijnde. En dat kan ook vanaf de bank ja. En nogmaals, er wordt om een MENING gevraagd. Dit is de mijne. Dat die niet strookt met de jouwe zal mij een zorg zijn.

[chrico]

Dan nog, hoe weet je dat degene die je vertrouwd en jouw een goed gevoel geeft ook een goede therapeut is. Daarbij zeg je, de verhalen die via via gaan neem je met een korrel zou, dus ook de positieve verhalen zijn afhankelijk van degene die het je verteld.

Het is een goede peut voor JOU. Misschien kan ik er helemaal niks mee?

Welke meetbare aspecten zou jij willen zien dan?

Via de vakvereniging (Alfa?) vindt je een gediplomeerde peut. Gediplomeerd bij een opleiding die die vereniging erkend.

Iemand die zich bij die vereniging aansluit is minimaal gemotiveerd om serieus met dit vak bezig te zijn?

In les 1 ongeveer krijg je te horen dat een hond eerst naar de DA moet om medische aspecten uit te sluiten, dat wordt iedere les herhaald geloof ik. Daarnaast vul je ook, tijdens het eerste huisbezoek of daarvoor, met zo'n peut een vragenlijst in en daar komt vast ook een vraag over de gezondheid van de hond in voor? Ik snap jouw voorbeelden niet zo.

Maar behalve die vakvereniging wat kun je nog meer meten?

Dat is het juist, het valt niet te meten maar er worden wel steeds adviezen gegeven van ga naar een goede gedragstherapeut. Je komt daar alleen zelf achter en moet het koren van de kaf zelf scheiden. Als je in een situatie zit waar je niet meer zelf uitkomt dan grijp je elke stroham aan en dat maakt het objectief kijken gevaarlijk.
Iedereen kan de curcus doen, ook als je niet gemotiveerd bent. Ook zonder ervaring met honden en problematiek. Het examen word afgenomen op praktijkvoorbeelden die je voor je opleidding heb moeten maken en de theorie. Ook kan iedereen zich aansluiten, kwestie van je lidmaatschap betalen.
Daarom vind ik het gewoon eng om zomaar dit advies te geven zonder te beseffen wat je zegt.

Klopt dat er gevraagd word of je dierenarts de hond heeft onderzocht en of er medische problemen zijn.
Scar had dat niet, die spoorde gewoon niet maar medisch was er niets met hem aan de hand.
Milk had op dat moment geen medische problemen. Blind zijn is namelijk als er verder geen problemen rondom de ogen zijn geen medisch probleem.
Als iemand aan mij vraagt of zij lichamelijk gezond is zeg ik ja want ze mankeerd niets lichamelijks op het uitvallen van een zintuig na.

Mijn voorbeelden heb ik gepakt omdat ik eens kennis wilde maken met de GT. Iedereen mag zich zo noemen.
van de 6 was er 1 waar ik door haar reactie meteen zoiets had van hee, die weet waar zij over praat.

[Marion.]

Geen ervaring met gedragstherapeuten. Wel vind ik dat je tegenwoordig (of is dat altijd al zo geweest?) zelf wel heel veel moet weten. Ook als het gaat om gewoon medische dingen. Dierenarts die foto's van een verkeerde poot maken enzo. Of je gaan aanpraten dat je een kennelhoest-enting moet laten zetten.

Vroegahhhh, geloofde je de dokter als die zei dat je hond last had van z'n rechterpoot. Ik denk dat het werk van de dierenartsen er niet makkelijker op is geworden, met zoveel openbare info die dierenbezitters kunnen opvragen.
Toch zijn er nog een hoop mensen die blindelings varen op hun dierenarts (of GT). Gisteren nog een voorbeeld. Pup Sjaak heeft een Scalibor-band om, en wegens "groeien" is die niet afgeknipt. Er bungelt dus leuk nog een los eind van 25 cm (bijna tot op de grond dus) om zijn nek. En dat is ook leuk speelgoed voor een pup. Ik vind het 1000x niks maar baasje zegt, dat dierenarts heeft gezegd dat het totaal geen kwaad kan. En als meneer de dokter dat zegt, dan gelooft ze dat dus

[marian*]

Blijkbaar weet niemand dus het antwoord op wat is een "goede gedragstherapeut" ,maar dat advies van schakel een goede gedragstherapeut in word regelmatig gegeven.

Een goede therapeut is iemand waarbij het tussen jou en hem of haar klikt.Klikt het niet,dan moet je niet verder gaan daarmee maar iemand anders zoeken en ja,dat kan een poosje duren
Okee, de klik is er. Hoe weet je dan dat de adviezen die hij/zij geeft ook de juiste zijn. Je heb namelijk een probleem waar je zelf niet uitkomt, wat jezelf niet weet aan te pakken. Dan kan je toch ook niet inschatten of het advies juist is ja of nee. Tegen de tijd dat je daarachter komt kan zo een advies 2 kanten op gegaan zijn, A- je hond is nog meer verkloot. B- is dat het goed gaat.
Ik vind het dus gewoon een gok, een risico dus.
Een goede therapeut heeft bijv. een diploma van een gerenommeerd instituut en daarbij zelf veel hondenervaring.
Het papiertje is te controleren maar de ervaring niet dus je weet nog weinig
De gt die ik destijds heb ingeschakeld had dat allebei en daarbij hoorde ik over haar veel goede verhalen.
Dat is dus het enige houvast wat je kan hebben, de ervaring van anderen met een GT. Het papiertje is hierbij du sal niet meer van belang, is mooi meegenomen
Wat je echter nooit moet uitschakelen is je gezonde verstand,want als een kip zonder kop ergens achteraan lopen heeft weinig zin.

Je schakeld ten einde raad iemand in die jou evt kan helpen dus dat word ook je houvast. Als die adviezen geeft en het zo brengt dat jij je er wel in kan vinden en de klik is er kan het alsnog helemaal fout gaan want weer die adviezen, die adviezen die jou doen beslissen tot iets.

Ja,maar dat is toch in feite met alles?Zie bijvoorbeeld Carolien met Puchu bij die fijne dierenarts
Man heeft papiertje en weet hoe hij met honden moet omgaan dus.Denk je.
Totdat je pup wie weet levenslang verknald is.
Max was door een reguliere da opgegeven toen ie ongeveer anderhalf was terwijl een homeopathisch werkende dierenarts nog heel wat mogelijkheden zag en hem er ook daadwerkelijk doorheen gehaald heeft
Kortom:wat voor jou een prima persoon is kan voor mij de totaal verkeerde zijn en de enige manier om daar achter te komen is ondervinding.Een gt kan voor veel mensen een prima hulpmiddel zijn om problemen op te lossen en handvatten aan te geven maar de rest moet je toch zelf doen.
Met je gezonde verstand.

[laeken]

In mijn ogen is een gedragsdeskundige gewoon iemand met veel kennis en een grote affiniteit met honden. Tel daarbij op dat diegene ook echt een diploma heeft wat je niet 123 kado krijgt en je kan er dan dus wel vanuit gaan dat het gros weet waar ze over praten.
Ik heb zelf altijd het gevoel dat ik alles beter weet wat onze honden aangaat maar of dat altijd waar is durf ik te betwijfelen. Dat betwijfel ik omdat iemand soms met een zeer verhelderende kijk en wat nieuwe inzichten bepaalde zaken enorm goed kan verhelpen.

Als ik alles zo op een rijtje had had ik dus ook geen probleem met de hond lijkt me. Of het was een onoplosbaar probleem en die kom je echt zelden tegen. Het beeld dat je zelf van je hond hebt is zo gekleurd dat open staan voor andere ideeen soms heel erg moeilijk is. Het gedrag dat een hond toont kan in die mate aangeleerd zijn dat het een zeer zelfverzekerde hond lijkt terwijl een ander meteen ziet dat zo'n hond zonder zijn baas een wrak is. Geen zelfverzekerde hond dus ineens en dan moet de aanpak 180 graden gedraaid worden.

[Maxiem]

Ik ben heel erg blij dat we een GT hebben ingeschakeld bij Max. Een echte, een goede dan.
We kregen er eerst eentje van het asiel, maar hij noemde zichzelf GT, maar hij had geen opleiding oid gehad. Hij begon met geen aandacht geven als de hond er om vroeg, dominantie, een hond is geen mens...blablabla. Totaal niet van toepassing op max.
Daarna hebben we een goede gehad, die we zelf gekozen hebben, die was ook aangesloten bij Tinley Gedragstherapeuten.
Die heeft een hele goede analyse van Max gemaakt, en ons oefeningen gegeven. Ik weet niet of het een direct gevolg is van de oefeningen, maar het gaat super met Max. Ze reageert al heel goed op uitgestoken handen (ha, krijg ik lekkers? ipv grom, HAP!) en ze kan nu al door bepaalde personen geaaid worden.

Ik vind een GT een goed idee, maar wel een goede, die ervaring en een opleiding heeft.

[Moon]

Ik heb ook heel goede ervaringen met een GT . Ik had toen een aantal problemen met Dante waar ik zelf niet meer uitkwam (beetje veel tegelijk). Deze GT werkte toen nog als trainer bij de KC waar ik op dat moment op cursus zat. In mijn buurt had ik al goede verhalen over hem gehoord. Het is een echte 'hondenman' met veel ervaring (ook zelf altijd een roedeltje gehad). Hij is gediplomeerd, maar geen theoreticus, uit alles sprak zijn praktijkervaring. Hij heeft mij heel erg goed geholpen (en vroeg daar echt een schijntje voor). Het intake-gesprek duurde drie uur. Hij is een paar maal mee geweest naar het metro-station (het ene probleem) én naar de dierenarts (tweede probleem). Ik kon hem altijd bellen en mailen; kreeg steeds uitgebreid antwoord .

Ik denk dus dat je als je een GT zoekt, je allereerst moet kijken naar de 'papieren' en zoveel mogelijk navraag doen. Eigenlijk hetzelfde als wanneer je een goede trainer of cursus zoekt

[Pak-de-bal]

Een GT moet je niet voor elk wissewasse vragen, maar voor iets waar je ècht zelf niet meer kan uitkomen.

Ik heb hele goede adviezen gehad van een vriendin van mij, die meer ervaringen in honden had , dan ik, en nog gratis ook !
Met elkaar praten in de wandlegangen tijdens een wandeling helpt ook.

Maar kom je er mer z'n allen niet uit, dan kan ik wel begrijpen , dat er een prof moet komen,
maar neem het dan niet serieus , het is maar een momentopname, die ze van je hond krijgen, terwijl jij je hond 100% kent !
En om die reden, schieten ze als paddestolen uit de grond, ( geldklopperij, dus)
omdat er naar hùn wèl wordt geluisterd ( hij/zij zal het wel beter weten !),
korom:
we hebben het er zèlf naar gemaakt, over wat jij hiermee bedoelt.

[starfleet]

Ik denk dat er wel goede GT's te vinden zijn en dat die ook veel kunnen betekenen. Ik zou nooit zomaar een zoeken, het zou iemand moeten zijn met veel verstand van het ras en de aard van kooikers.
Er zit heel veel kaf tussen het koren, dus ik zou uitgebreid navraag doen. Als ik af en toe hoor wat er door een zg, GT geadviseerd is :N: Ook bij kooikers wel eens erg geschrokken: alles op dominnatie gooien en geen enkel zicht op hoe een gevoelige hond benaderd moet worden. Angstagressie aanzien voor dominantie, een te harde aanpak adviseren. Maar iemand met verstand van het ras kan veel betekenen, zeker voor een leek.

Ik zou net zo lief een paar andere kooikereigenaren waar ik vertrouwen in had om advies vragen of iemand van het forum hier waar ik vertrouwen in heb. De aanpak moet ook maar net bij je passen, anders werkt het toch niet.

In observeren van de baas-hond verhouding zie ik wel wat. Er sluipen vaak allerlei kleinigheden in die je zelf niet zo meer in de gaten hebt, of waar je einig vat op hebt.

Ik adviseer het ook wel eens een GT, maar meer aan mensen waarbij ik bij god niet weet waar je zou moeten beginnen met advies geven, die doen zo'n beetje alles niet goed. Die mensen zijn meer gebaat met persoonlijke begeleiding dan met wat adviezen van een forum. Adviezen alleen zijn niet genoeg, het gaat dan om de hele aanpak en verhouding en dan krijg je weer "het werkt niet, alles geprobeerd".

Een GT kan beter voordoen. Vooral negeren is iets waarvan vaak gezegd wordt "helpt niet" en wat mensen maar niet schijnen op te pikken als ze het niet zien of als ze geobserveerd worden hierin.

Je hoeft daar echt geen GT voor te zijn, maar die komen nu eenmaal op afspraak en tegen betaling.

Anne

[Mama Sanneke]

Als je een leek bent zoals ik kan het inzicht
van een prof misschien andere inzichten brengen.
Dingen waar je niet bij stil hebt gestaan of niet kende.

[Pak-de-bal]

Blijkbaar weet niemand dus het antwoord op wat is een "goede gedragstherapeut" ,maar dat advies van schakel een goede gedragstherapeut in word regelmatig gegeven.

Je zegt nu zèlf het antwoord al,
"het is een trend, om er "iemand" bij te halen "

Niemand heeft toch meer tijd om even zèlf een oplossing te vinden?
Niemand gaat meer even de bieb in, om boeken daarover te lezen ( geen tijd, hoor) enz
En daarom "schreeuwen" sommige maar wat !

Tegen mij, als nieuweling, is het ook al tegen gezegd,
en ze kent mij en mijn hond niet eens !!!!

[laeken]

Blijkbaar weet niemand dus het antwoord op wat is een "goede gedragstherapeut" ,maar dat advies van schakel een goede gedragstherapeut in word regelmatig gegeven.

Je zegt nu zèlf het antwoord al,
"het is een trend, om er "iemand" bij te halen "

Niemand heeft toch meer tijd om even zèlf een oplossing te vinden?
Niemand gaat meer even de bieb in, om boeken daarover te lezen ( geen tijd, hoor) enz
En daarom "schreeuwen" sommige maar wat !

Tegen mij, als nieuweling, is het ook al tegen gezegd,
en ze kent mij en mijn hond niet eens !!!!

Als je een probleem beschrijft dat je met je hond hebt en je kan het zelf niet oplossen schijnbaar want anders had je dat probleem niet lijkt me, dan is het toch logisch dat je het advies krijgt er iemand anders bij te halen?

Snap je probleem niet helemaal? Klagen over iets dat je hond verkeerd doet en dan zeggen dat ze je hond niet kennen en dus niet mogen zeggen dat je er een deskundige bij moet halen om het op te lossen

[laeken]

Ik heb even naar al je berichten gezocht maar kan het niet vinden? Waarom is je dat advies gegeven dan?

[starfleet]

Over quoten:
ik deed het juist prima

Ik vind het ook erg lastig en oinduidelijk met die kleurtjes. Er zijn er meer die het doen, maar stukken gewoon quoten-haken openen sluiten enz.- is voor mij in ieder veel gemakkelijker te lezen en te volgen, zeker als het om hele lappen gequote tekst gaat, met steeds zo'n korte kleurregel tussendoor.

Anne

[starfleet]

Tegen mij, als nieuweling, is het ook al tegen gezegd,
en ze kent mij en mijn hond niet eens !!!!

Het is vooral dat jij anderen ongezien adviseert honden maar eens in hun nekvel te pakken en op hun rug te dwingen Als je dat bij je eigen hond ook doet, vind ik dat niet zo verstandig nee, maar om dat aan een ander te adviseren dat kan gewoon niet.

Had dan maar wat betere boeken uit de bieb meegenomen.

Anne

[Pak-de-bal]

Had dan maar wat betere boeken uit de bieb meegenomen.

Hè, , nou wilde ik geen naam noemen, maar je verraad jezelf al,
daar kan ik niets aan doen.
Maar vervelend vond ik het wel, je kent mij niet eens !
En oordeel dan niet te snel , graag , alsjeblieft !

Trouwens, ik had het wèl uit een boek over honden
maar niet van de bieb , maar zelf gekocht !

[starfleet]

Had dan maar wat betere boeken uit de bieb meegenomen.

Hè, , nou wilde ik geen naam noemen, maar je verraad jezelf al,
daar kan ik niets aan doen.
Maar vervelend vond ik het wel, je kent mij niet eens !
En oordeel dan niet te snel , graag , alsjeblieft !

Verraden? Als ik wat zeg heb ik niet de behoefte dat te verbergen. Ik heb het overigens nooit gehad over een GT in jouw geval. Wel dat de "koppigheid" van je hond misschien wel eens te maken zou kunnen hebben met de manier waarop je met hem omgaat. Ik vond het naar advies wat je gaf en ook slecht. Mensen kunnen daar flinke schade mee aanrichten een hond wel eens even te laten zien wie de baas is op de manier die jij voorstaat.

Als je graag omzichtig als nieuweling behandeld wil worden, lees je dan eerst eens een tijdje in, voordat je mensen met een moeilijke verhouding met hun hond plompverloren adviezen uit het jaar 0 gaat geven.


Anne

[estelle]

Wij hebben hier eens een GT in opleiding gehad, die wilde graag onze roedel eens bekijken om ervan te leren en te kijken of ze de karakters een beetje goed kon inschatten e.d.
Daarbij vroeg ik haar eens naar Woopy te kijken, wat zij zag e.d.

Ze kwam, heeft een hele tijd gewoon gekeken naar onze honden, extra naar Woopy.

Later mailde ze me wat gezien had en wat ze van Woopy vond.
Dat kwam echt gewoon helemaal overeen met hoe wij onze honden zien, hoe wij vinden dat Woopy is e.d.
Ze was ook echt super met de honden, ze heeft hier op de bank gezeten met Woopy erbij en dat ging allemaal prima.
Ik was hier dus echt tevreden over en ik denk dat zij later best een goede GT zal zijn.

[Noury]

Ik heb zo de hele discussie eens gelezen en wilde ook graag een aantal opmerkingen maken:

1. het niveau per opleiding verschilt vreselijk. Was ooit Van Hall helemaal "HOT" ...ik vind het er NOT en ben dus overgestapt naar Gaus omdat je daar heel veel meer diepgang krijgt en heel veel meer praktijk. (b.v. waar je bij van Hall een dagje rassenkennis kreeg, krijg je daar bij Gaus een hele module over waarin je geacht wordt de hele Toepoels enceclopedie uit je hoofd te kennen + de eigen map met daarin 300 hondenrassen zowel geregistreerde als niet geregistreerde + nog een andere map waarin nog de nodige zaken staan omtrent algemeenheden)

2. Wat je leert binnen de opleiding moet je denk ik niet altijd té letterlijk nemen. Negeren is prima in sommige gevallen maar lang niet in alle. Ik denk dat men dat vaak adviseert omdat niet iedere baas snapt dat een correctie ook zonder de handen of voeten te gebruiken uitgevoerd kan worden en dat timing daarnaast ook zeer essentieel is hierbij en niet alle bazen deze timing beheersen.

3. Het beroep als gedragstherapeut is niet een beroep dat je als vervanging kunt zien voor een "normale" baan. Het idee wat mensen hier hebben van "lekker makkelijk snel geld verdienen" strookt dus niet met de werkelijkheid.

4. Het is inderdaad een vrij beroep en iedereen mag zich dus ook zo noemen. Vraag dus inderdaad altijd naar opleiding én ervaring. Vraag ook of men zelf honden heeft en welke rassen b.v. en neem iemand dan die ook daadwerkelijk ervaring heeft met honden.

5. Er zit inderdaad veel kaf onder het koren; ik heb het bij de hond van mijn moeder meegemaakt. Het is een Groenendaeler en heeft een sterke neiging om mijn demente vader te grijpen en is daar herhaaldelijk in geslaagd. Daarnaast heeft hij extreme voerbaknijd. Diverse GT's hebben hem geobserveerd maar echt goed advies kon men doorgaans niet geven. Een GT bij Gaus had het echter wel bij het rechte eind: zolang mijn vader nog thuis woont is het opletten geblazen en dus óf de hond te herplaatsen in een stabiel huishouden waarin de hond altijd op dezelfde plek in de rangorde staat ofwel zorgen dat mijn vader en de hond niet meer zonder toezicht bij elkaar zijn. De voerbaknijd is daarnaast iets dat mijn moeders eigen schuld is door "eigenwijsheid". Ze heeft hem veel te veel bevestigd in zijn gedrag wanneer hij gromde bij de voerbak als pup zijnde. Ik heb haar destijds al advies gegeven maar dat werd in de wind geslagen. Dat soort mensen heb je nl. ook. Je geeft ze advies maar weigeren het op te volgen en dan is de GT ineens degene die ondeskundig is. Neem van mij aan: ieder hier op het forum had advies kunnen geven maar ze had het van niemand aangenomen.

6. Als uiteindelijk het probleem is uitgegroeid tot een voor de baas onbeheersbaar en onacceptabel gedrag dan wordt er van de GT ook vaak verwacht dat men met een knip in de vingers het gedrag weet om te buigen. Maar helaas werkt dat niet zo. Er gaat toch wel even wat tijd over heen. Overigens had menig mens maar 10 minuten bij mijn moeder nodig gehad om te zien hoe de situatie is. Daar was niet eens 2 uur voor nodig geweest.

6. Ik hoor hier een aantal maal gezegd worden "hoe kunnen ze dat nou in zo'n korte tijd zien?" Wel ten eerste is dat denk ik een stukje ervaring dat een goede GT-er opbouwd. Daarnaast zegt de interactie tussen baas en hond vaak heel veel meer dan het gedrag dat de hond an sich laat zien. Ook de hond juist uit de vertrouwde omgeving halen b.v. en dan het gedrag te bekijken kan aantonen wat de onderliggende motivatie van de hond is om het gedrag te uitten. Als je de motivatie weet van de hond en de oorsprong dan is de oplossing sneller te zien vaak. Het doen van een gedragstest a.d.h.v. het probleem is daarbij een prettig hulpmiddel (nee dan heb ik het niet over de MAG-testen). Ga jezelf maar eens na: je loopt in het park en je ziet daar een persoon die wat ineengedoken loopt met een hond ernaast die behoorlijk zelfverzekerd toont. De persoon maakt een praatje met je en terwijl je dat doet is die hond de hele tijd bezig om zijn baas te vertellen dat hij geaaid wil worden door heel vervelend op te blijven springen en daarbij even flink te klemmen. De eigenaar zegt er wel wat van maar de hond hoort het niet eens en gaat rustig door en het hele patroon blijft zich alsmaar herhalen. Uiteindelijk bijt deze hond de persoon. Niet hard maar net effe om te laten merken dat de baas nu effe snel moet gaan doen wat hij wil. De eigenaar verteld dat hij op cursus wel is geweest maar vond dat allemaal maar onzin. De hond moest vooral hond blijven en zeker geen trucjes leren. Wat zou jij eruit concluderen (let wel; tijdsbestek waarin dit gebeurt is ongeveer een kwartiertje)? Ik denk dat jij ook wel heel goed zelf een beeld kan vormen wat hier mis is? Maar dan heb je dat beeld...dat wil nog niet zeggen dat je voor die COMBINATIE (dus baas-hond) de juiste oplossing direct weet of juist kunt overbrengen. Door de opleiding leer je daar dus mee te werken (we kregen bij Gaus zelfs psychologie van de mens én communicatie). Ik denk dat de gemiddelde (om maar even vast te houden aan het woord lol) hondenbezitter niet zomaar een goed advies zou kunnen geven in gegeven casus of het zodanig zou kunnen overbrengen dat de persoon er ook daadwerkelijk mee aan de slag gaat. Het is geen gemakkelijk vak kan ik je zeggen maar wel vreselijk mooi zeker als je ziet hoe baas en hond ermee opschieten (in het geval van mijn moeder en de voerbaknijd heb ik ook uiteindelijk een praktische oplossing voor haar kunnen bedenken waar ze gelukkig ook wat aan doet en mee doet).

7. Ik ben blij dat ik dit beroep uiteindelijk gekozen heb (mijn oorspronkelijke beroep was office manager en trainde honden als hobby)maar ik zou dat nooit gedaan hebben als ik geen affiniteit had gehad met dieren en dan honden specifiek. Het beroep heb ik niet gekozen voor het geld want in mijn oorspronkelijke beroep verdien ik veel meer geld voor minder dan de helft van de tijd en moeite. Maar dit is waar mijn hart ligt: het inzicht brengen en oplossingen bedenken voor baas én hond. Baas en hond tot een team proberen te coachen binnen hun eigen mogelijkheden. Geen doelen stellen die voor één van de twee niet haalbaar zijn, geen vasthouden aan een bepaald principe maar juist proberen daar buiten te kijken en van alles wat mee te nemen. Ik ben niet iemand van alleen maar negeren, ik kijk naar de hond én de baas. De ene hond is de andere hond niet en niets is standaard. Opleiding is zeer prettig als ondersteuning maar het is niet zaligmakend. Ik ken een trainer die het uitstekend zou doen als GT zelfs zonder de opleiding. Hij heeft alleen het idee dat hij niet zo goed zou kunnen leren en het daarom dus niet doet. Zonde want hij zou zeer zeker een hele goede geweest zijn. Gelukkig is hij wel trainer op een club en als ik een probleem zou hebben met een hond dan zou ik hem zeker durven aanraden (ondanks het gebrek aan een papiertje). Ik denk dat dit beroep ook een beetje draait om "je hebt het, of je hebt het niet".

8. Blinde honden kunnen zich overigens vaak goed aanpassen en kan het best even duren voor je ziet dat een hond blind is. Ik vind dat eerlijk gezegd niet zo vreemd. Honden passen zich nl. vaak zo goed aan dat het slechts heel subtiel is te zien. Zeker in de eigen omgeving waar de hond jaren vertoefd en waar al tijden niets is verplaatst is dit moeilijk te zien. Neem je de hond echter mee naar een vreemde omgeving dan zul je zien dat zijn onderzoeksgedrag (exploratiegedrag) toch afwijkend en vaak veel voorzichtiger is. De hond toont zich wat onzekerder en zal eerder reageren op prikkels die hij niet verwacht (bv andere honden) of te plotseling in zijn nabijheid zijn (b.v. als men ineens plots naast hem staat kan hij uit schrikreactie happen en heeft dan dus 0,0 met angst/dominantie etc. te maken -maar valt wel onder medisch en zou ik dus ook niet hebben achter gehouden voor een GT omdat het wel degelijk mee speelt in gedrag.)

9. Het woord dominantie hoor ik ook vaak langs komen maar het komt zo weinig voor dat agressie dominantie gericht is. De gemiddelden die hier en daar genoemd worden op opleidingen etc. liggen wel enigszins uit elkaar maar allen zijn ze het erover eens dat angstagressie de meest voorkomende agressie is. Echter de kaf-GT-ers zullen heel vaak de term dominantie hanteren dus laat dit dan een maatstaaf zijn.

10. vraag om motivatie van de door de GT gestelde diagnose. Een goede GT-er schrijft een uitgebreid verslag en neemt dit met je door. In dit verslag hoort ook de motivatie te staan alsmede een advies.

11. Iedereen met het papiertje kan zich aansluiten bij Tinley en/of Alpha en zegt dus niets. Ik heb er een aantal bij Alpha gezien die ik zeker niet zou vragen. Enige voordeel dat zo'n beroepsvereniging geeft is de mogelijkheid tot het indienen van een klacht omdat ze een bepaalde kwaliteitsgarantie geven. Echter laten we wel wezen, als je al problemen hebt met je hond dan zit je denk ik niet te wachten tot het starten van een klachtenprocedure.

Pfff lang verhaal geworden. Hoop niet dat ik iemand voor het hoofd gestoten heb daar dat niet in mijn bedoeling ligt. Ik verwoord hier slechts mijn visie en ervaringen.

[Moon]

Duidelijk stuk, Noury
Even een paar dingen die mij opvallen . Je had het over psychologie (mensen) ik denk zelfs dat dat essentiëel is! Je kunt nog zoveel over honden en hondengedrag weten, als je niet in kunt schatten hoe met mensen om te gaan dan kun je ook de boodschap niet overbrengen. Het geven van advies is een kunst op zich, vooral wanneer het een advies is wat mensen eigenlijk niet willen horen (kijk maar eens op het forum; je ziet het dagelijks gebeuren ). De 'botte bijl' werkt dus zelden of nooit, als je mensen in de verdediging dwingt, zijn ze niet meer in staat om een advies aan te nemen. Ik denk dat dat vaak niet wordt ingezien en dat is jammer!

Ook de praktijkervaring vind ik heel belangrijk. Je prikt er zo doorheen als iemand alleen met 'boekenwijsheid' aankomt. Dat werkt ook verzet in de hand bij degene die advies krijgt.. Ook een voorbeeldje; een mede-Bracco eigenaar had een GT ingehuurd ivm het schaduwjagen (lichtflitsen) van haar hond. Deze dreigde geregeld door de glazen deur te springen (gaf een flits bij open en dichtgaan). Zij kreeg het advies om dit te negeren :N: . Na één bezoek van die GT hadden deze mensen het al gezien. Ze zitten nu nog steeds met een volledig donker huis als de zon schijnt...

Wat ik al schreef over 'mijn' GT, iemand die binnenkomt en waar aan alle kanten de makkelijke omgang met honden vanaf straalt, geeft al direct vertrouwen.
Maar ja het is wel zo dat iedereen eens moet beginnen. Misschien moet een toelatingseis voor de opleiding zijn dat je al ervaring met honden hebt (komt wel bij meer opleidingen voor tenslotte)?

Aan de andere kant is het ook zo dat als je al ambivalente (of negatieve) gevoelens hebt tov. het fenomeen GT, het wel heel makkelijk bevestigd kan worden. Een soort ' self fulfilling prophecy'.

Maar nogmaals ik denk dat het goed geven van adviezen vaak wordt onderschat; dat is echt een kunst op zich. Als je het maar even verkeerd aanpakt zien mensen je al snel als betweter. En dat wekt irritatie, wat het openstaan voor adviezen belemmert.

[Pak-de-bal]

een heel goed stukje , en je hebt er een betere kijk op dan wij als leken !

Maar toch had ik een vraagje over die man met het GT-talent:
als hij geen papiertje kan halen, hoe zit het dan met die anderen , die zich wèl voordoen als GT'er , en niet goed zijn?
Want moeten zij dan wel een papiertje halen , of kan je ook zo in het telefoonboek staan?
Omdat je schreef , dat het géen beschermd beroep is?

Dan zou ik hem aanraden er toch iets mee te gaan doen.

Maar over het stukje van je vader vind ik nou niet dat Gaus er een super oplossing van gemaakt heeft, want om de hond maar te herplaatsen, dat had de buurvouw toch ook wel kunnen constateren?
Omdat je vader "anders" is geworden, is de hele rangorde ook anders geworden.
Dat is heel vervelend voor je vader, hoe gaat het nu?

Van het gesprekje in het bos, met die "aandachtvragende" hond, is heel herkenbaar.
Daarom nam ik nooit een bal mee tijdens de wandelingen, want meestal zie je dat met honden, die constant de bal willen laten gooien, daar word je inderdaad gek van, steeds dat geblaf !

Mijn hond gaat lekker naast mij zitten of snuffelt wat door, tot ik uitgekletst ben !
Dan roep ik hem ( ergens vandaan) en dan komt hij meteen,
een routine , want ik klets veel met anderen

Maar na 2 sec heb ik het meestal al door, dat die hond altijd zijn zin krijgt .

Of wat ook herkenbaar is:
het roepen van de hond, zo vaak, dat de hond ook niet meer luistert
wat jij ook schreef:
Is dit omdat ze immuun zijn geworden van de héle dag maar ?:
"Hector, kom hier"
meestal wordt het dan:
Heeeectortje

Ik kan mij voorstellen, dat er veel psychologie aan te pas moet komen, om hondenbezitters een spiegel voor te doen, want daar gaat het om, toch?

[estelle]

6. Ik hoor hier een aantal maal gezegd worden "hoe kunnen ze dat nou in zo'n korte tijd zien?"

Iemand met behoorlijk wat honden ervaring kan een hond al erg goed inschatten.
Met onze uitlaatservice hebben de buuf en ik zoveel ervaring opgedaan dat we op den duur bij het eerste intakegesprek al voorspelden hoe de hond het in de groep zou gaan doen, wat het karakter zou zijn e.d. En we zaten er vrijwel nooit naast.
Zelfde als mensen hier hun hond brengen, zodra ze de auto uitspringen weten we in principe al genoeg.

[Wil de hond]

Ik denk dat dit beroep ook een beetje draait om "je hebt het, of je hebt het niet".

Ik denk dat dit het belangrijkste punt is, hoewel de rest van wat je schrijft ook heel belangrijke punten aangeeft.

Je hebt hét of je hebt hét niet.

Gedragstherapeut willen worden is voor velen net zoiets als dierenarts of dierenarts-assistent(e) willen worden, volgens mij.

Omdat het een mooi beroep is /lijkt, honden met problemen helpen, voelen velen zich geroepen, maar aan slechts weinigen is het gegeven om echt te kunnen werken met deze zeer problematische materie.

Heb je niet het gevoel dan kun je kursussen volgen tot je een ons weegt, zelfs diploma´s halen zolang je vooral de theorie maar voldoende beheerst, beginnen te werken, zogenaamde ervaring opdoen door een steeds langere klantenlijst op te bouwen maar na verloop van enkele jaren zul je nog steeds behoren tot de grote groep van "zij die het niet hebben maar dat zelf nog niet doorhebben".

Maar over het stukje van je vader vind ik nou niet dat Gaus er een super oplossing van gemaakt heeft, denken want om de hond maar te herplaatsen, dat had de buurvouw toch ook wel kunnen constateren?

Een buurvrouw kan slechts gissen.

Een gedragsdeskundige konstateert en adviseert zich baserend op zijn kennis, zijn inzicht, zijn diagnose en zijn ervaring.

[Noury]

Maar toch had ik een vraagje over die man met het GT-talent:
als hij geen papiertje kan halen, hoe zit het dan met die anderen , die zich wèl voordoen als GT'er , en niet goed zijn? Want moeten zij dan wel een papiertje halen , of kan je ook zo in het telefoonboek staan? Omdat je schreef , dat het géen beschermd beroep is?

Dan zou ik hem aanraden er toch iets mee te gaan doen.

Hij kiest ervoor om niet zonder papiertje aan de slag te gaan al zou dat wel mogen. Jammer van zijn talenten, dat meen ik oprecht. Het is dus zijn eigen keuze. Helaas ziet hij zelf ook niet echt in naar mijn idee hoe goed hij is. Misschien inmiddels wel maar ik heb hem al een tijdje niet gesproken.
De GT-ers die niet "goed" (want hoe meetbaar is het nu eigenlijk? het is vooral een persoonlijk oordeel vaak) zijn, kunnen vaak wel heel goed leren en dan haal je dat papiertje wel. Ik moet het ook niet van het leren hebben maar van inzicht. Examens als Wet&Ethiek, Kynologie (hoe is alles geregeld in nederland op dit gebied) etc waren echt niet mijn favoriet maar geef me een examen waarin ik hondengedrag moet verklaren en ik ben in mijn element (godzijdank zie je dat dan ook terug aan het cijfer LOL).

Maar over het stukje van je vader vind ik nou niet dat Gaus er een super oplossing van gemaakt heeft, want om de hond maar te herplaatsen, dat had de buurvouw toch ook wel kunnen constateren? Omdat je vader "anders" is geworden, is de hele rangorde ook anders geworden. Dat is heel vervelend voor je vader, hoe gaat het nu?

Dezelfde raad heeft ze inderdaad van meerdere mensen zonder GT-papiertje ook gekregen en ik roep het ook al jaren maar probleem is (en hier heb je het dus weer), het luisteren erna is een ander verhaal. Omdat mijn moeder niet wilde herplaatsen (en de hond is er dus ook nog steeds) is er met de GT van Gaus gekeken naar hoe het in huis toch onder controle kon worden gehouden en heeft mijn moeder nuttige tips gekregen die ik de buren niet hoor roepen LOL. Ik ga ze echter niet allemaal herhalen want dan ben ik nog wel een tijdje aan het tikken en het ligt wat complexer als wat ik al schreef. Maar kort gezegd: als mijn moeder ze consequent zou blijven opvolgen (de adviezen) dan zou het goed gaan. Helaas is mijn moeder niet altijd even consequent of er niet op tijd bij (b.v. zij in de tuin en mijn vader binnen die dan doodleuk de hond gaat aanhalen en de hond vervolgens afsnauwd als die waarschuwd door te grommen)en dus gaat het een enkele keer nog mis. Het is een keuze waar ik niet heel gelukkig mee ben maar ik kan me ook wel in haar verplaatsen: de hond is haar houvast en haar ontspanning en voor haar een prima hond. Best moeilijk om dan je hond te herplaatsen oid. Mijn vader verander je niet (dat ligt niet in zijn mogelijkheden) en de hond blijft spaarzaam zijn successen behalen en daardoor bevestigd worden in zijn gedrag.

Ik kan mij voorstellen, dat er veel psychologie aan te pas moet komen, om hondenbezitters een spiegel voor te doen, want daar gaat het om, toch?

Vaak is het vooral de baas waar je inderdaad mee bezig bent. Niet direct omdat de fout bij de baas ligt maar wel omdat die het gedrag uiteindelijk moet gaan omvormen. Die hond trainen is vaak dus het moeilijkste niet maar juist het uitleggen aan de baas hoe het beste ergens mee om te gaan en hoe te trainen, dat is best een kluif zo nu en dan. Zeker wanneer men eigenlijk niet zo gemotiveerd is om iets aan het gedrag te veranderen maar geen keuze heeft omdat bv de partner de persoon dwingt er iets aan te doen. Daarnaast moet je goed doorhebben hoe men leert (de ene persoon moet b.v. eerst iets voorgedaan worden terwijl de ander het liever gewoon hoort en dan zelf aan de slag gaat) c.q. opneemt, je moet weten hoe je iemand kunt motiveren etc.etc. (effe in een heeele kleine notedop)

Goh voordat ik weer te diep ga (daar heb ik nogal de neiging toe in mijn enthousiasme) hoop ik dat ik in ieder geval weer wat verduidelijkt heb.

[Caro.]

Ik denk dat dit beroep ook een beetje draait om "je hebt het, of je hebt het niet".

Ik denk dat dit het belangrijkste punt is, hoewel de rest van wat je schrijft ook heel belangrijke punten aangeeft.

Je hebt hét of je hebt hét niet.

Gedragstherapeut willen worden is voor velen net zoiets als dierenarts of dierenarts-assistent(e) willen worden, volgens mij.

Omdat het een mooi beroep is /lijkt, honden met problemen helpen, voelen velen zich geroepen, maar aan slechts weinigen is het gegeven om echt te kunnen werken met deze zeer problematische materie.

Heb je niet het gevoel dan kun je kursussen volgen tot je een ons weegt, zelfs diploma´s halen zolang je vooral de theorie maar voldoende beheerst, beginnen te werken, zogenaamde ervaring opdoen door een steeds langere klantenlijst op te bouwen maar na verloop van enkele jaren zul je nog steeds behoren tot de grote groep van "zij die het niet hebben maar dat zelf nog niet doorhebben".

Maar over het stukje van je vader vind ik nou niet dat Gaus er een super oplossing van gemaakt heeft, denken want om de hond maar te herplaatsen, dat had de buurvouw toch ook wel kunnen constateren?

Een buurvrouw kan slechts gissen.

Een gedragsdeskundige konstateert en adviseert zich baserend op zijn kennis, zijn inzicht, zijn diagnose en zijn ervaring.

Daarom lijkt het me zo moeilijk om een écht goede te vinden. Diploma's zeggen niet alles, je moet iemand hebben met echte 'feeling' voor honden. En dat zie je niet door een schermpje of telefoon heen.
Voor je het weet, krijg je het foute advies en ben je nog verder van huis.

Nu ben ik helemaal niet tégen GT hoor. Zeker bij mensen die weinig of geen verstand van honden hebben en met onoverkomelijke problemen zitten, is het vaak gewoon verstandig.
Maar voor mezelf zou ik niet snel een GT inschakelen. Dan moet het probleem wel heel groot zijn en ik geen enkele oplossing meer zien (en jullie op het forum ook niet ).

[Maxiem]

Heel duidelijk, Noury!
En dat gevoel voor honden in inderdaad heel duidelijk. De trainer op de hondenschool had duidelijk alleen maar boekenwijsheid. Die kwam ook met adviezen voor Max: Niet zomaar aaien, voor alles iets doen enz. De eerste GT kwam ook met dat soort dingen.
Allemaal heel leuk in theorie, maar daar ligt het probleem met Max niet. Dus op dat gebied iets veranderen helpt ook niet.

De tweede GT had duidelijk dat gevoel wel. Die ging ook niet proberen Max toch nog even te aaien, zoals de eerste deed. Die deed gewoon rustig, en die doorzag, begreep het gedrag van Max echt. Dat was gewoon inzicht, terwijl ik bij de andere twee veel meer het gevoel had, dat ze een boekje over hondengedrag aan het samenvatten waren.

[Jaap*]

...De tweede GT had duidelijk dat gevoel wel. Die ging ook niet proberen Max toch nog even te aaien, zoals de eerste deed. Die deed gewoon rustig, en die doorzag, begreep het gedrag van Max echt...

Ja, en je ziet wat er van komt, nu heb je een doetjes-hond die niemand meer in de klauwen wil bijten