Eline* schreef:Hanneke2 schreef:
Jack was mijn eerste hond, ik had zero ervaring met honden en ik heb wat af lopen klooien toen hij die verlate buitenlandse-honden-puberteit in dook.
Maar als 'gezinshond' is hij altijd helemaal geweldig geweest. Iedereen mag binnenkomen, want visite is leuk, kinders kunnen alles met hem doen en hij geeft eerst een miljoen signalen af als hij het niet leuk meer vindt en dan pas geeft hij een grommetje.
Problemen met je hond zit hem echt niet alleen in agressie. Ik zou gek wordne als ik een hond zou hebben die de hele dag liep te stuiteren om maar eens wat te noemen. Zonder je te willen aanvallen is Jack ook gewoon een gehandicapte hond en een gecastreerde reu. Ik denk dat een Ibi met ballen en 4 gezonde poten je toch voor andere problemen had gesteld.
Oh, vast. Met ballen had ik misschien veel meer problemen gehad met vreemde reuen. Maar met vier gezonde poten was het volgens mij niet moeilijker geweest. Nu moet ik grenzen stellen aan zijn beweging buiten, en nog gaat hij wel eens een stapje te ver. Maar in zijn kop werkt het anders, dus dan komt hij soms hinkend met een speeltje aandragen
Na zijn operatie, en vorig jaar toen hij zijn teen had gebroken hebben we dagen gehad dat je me werkelijk op kon vegen, omdat hij zijn energie gewoon absoluut niet kwijt kon met rondjes aan de lijn en rustige denkspelletjes.
Een podenco, *elke* podenco, moet kunnen rennen. Als ze niet kunnen rennen, brengen ze je thuis tot wanhoop. Lilo heeft mijn halve huis gesloopt toen ze nog niet los kon. Maar maakt die noodzaak tot beweging het moeilijke honden? In mijn ogen niet.
En dat soort verhalen hoor ik dus ook wel van andere mensen die een volwassen ibi in huis hebben. Ze hoeven niet persé achter de konijnen aan om hun energie kwijt te kunnen, ze kunnen zich ook perfect vermaken met een kind dat een balletje gooit. Ze willen aandacht en actie en daarna lekker dutten, liefst lekker bij iemand op schoot.
Het zijn honden voor liefhebbers, die redelijk centraal staan in het leven van een gezin, geen hond voor erbij. Tuurlijk wisselt bv jachtgedrag van hond tot hond, maar zoals je ze nu beschrijft vind ik dat je het karakter van de hond onderschat. Een podenco ibi trekt het niet met elke dag een half uurtje/3 kwartier ballen gooien. Dat doet mijn smurf al niet.
Maar dat zeg ik toch ook niet? Ik denk dat je met een gezonde ibi dagelijks twee tot drie uur buiten moet lopen, en tussendoor hebben ze ook regelmatig even een verzetje nodig, zoals effe met een kind en een balletje spelen. Maar laten we wel wezen: dat is toch niet meer beweging en actie dan een gezonde golden nodig heeft? Het verschil is misschien alleen dat een golden iets minder geneigd zal zijn je huis te gaan verbouwen als hij zich verveelt?
Maar ik vind dat voor beagles hetzelfde geldt. Vrolijke, vriendelijke sociale hondjes, vinden het alleen maar gezellig als er kinders over de vloer komen, luisteren buiten ook voor geen meter
, maar als je gewoon goed inschat waar ze wel of niet los kunnen gaat het prima.
Nou, ik wil je bijna zeggen dat dit blijk geeft van het feit dat je er dan dus weinig zicht op hebt, maar waarschijnlijk word je dan kwaad en dat vind ik niet leuk, ik zal het dus wat aardiger brengen!
Een hond, die je huis opeet als je hem alleen laat, die zeer vaak gewoon weer moet verkassen van gezin, omdat mensen het niet trekken met hem, een meutehondje wat barst van de energie, soms niet eens loskan..wat doe je die aan? Die komt in de bench tijdens het alleen zijn om zich daar doodongelukkig te voelen. Die sluiten mensen weg, omdat de lol eraf gaat. Lees eens op het forum, zie hoe weinig beagle's er zijn en hoeveel problemen er zijn met de beagle's in gewone gezinnen.
Een beagle is geen gezinshond, het is een jachthond, die in een meute hoort te leven. Daar voelen ze zich in hun element.
Ja maar ik ken een paar beagles, en die slopen niet, die hoeven niet in de bench, het enige manco dat ze hebben is dat ze buiten luisteren tot ze iets heel interessants ontdekken. Heel herkenbaar, dus.
Ik ben ook al menig beagle-eigenaar tegengekomen die vertwijfeld naar een bruin stipje in de verte staarde. En als Jack met zijn beaglevriendinnetje speelt staan haar baas en ik er met onze neus bovenop, want die twee kunnen elkaar opeens aankijken als ze een spoor ruiken en als we dan niet gaan roepen dat we kaas en worst hebben voor brave hondjes, spurten ze weg het avontuur tegemoet.
Maar daarom zijn het nog steeds wel hele vriendelijke en sociale hondjes, toch? Ik heb nog nooit gezien dat een beagle mot kreeg met een andere hond, en naar mensen toe zijn ze ook altijd even opgewekt.
Ik begrijp wel wat je bedoelt, en het laatste wat ik wil is podenco's als mode-hond zien. Maar het 'volluk' dat nu voor de broodfok-goldens en labradors gaat, gaat echt niet voor de podenco.
Moet jij opletten. Wat denk je dat deze leuke flappiefoto's voor effect hebben? Oo , leuk en ze zijn ook nog gemakkelijk om te hebben, elke dag balletje gooien en ze kunnen bijna altijd gewoon loslopen. Dat alleen zijn leren we wel en we kopen wel een bench.
Zo gaat dat Hanneke.
Okee, ik begrijp echt wat je bedoelt. Het zou rampzalig zijn als podenco's echt populair werden. Ze hebben in Spanje al genoeg te lijden, ik moet er niet aan denken dat het in Nederland broodfokhonden worden. Maar mijn intentie is ook niet dat het grote publiek geinteresseerd zou moeten raken in de podenco, maar de mensen die er op zich een geweldige hond aan zouden kunnen hebben, maar die huiverig zijn voor het jachtinstinct en voor de trauma's van de Spaanse podenco's. En dan denk ik dat als je een beetje kijk hebt op honden, een beetje affiniteit of ervaring met jachthonden en iemand vertelt je heel erg goed wat je voor idiote dingen kan verwachten van een podenco, dat er misschien wat meer een goeie plek hier zouden kunnen vinden in plaats van hun leven te slijten in een asiel of erger. Ik zeg niet voor niks dat ik tegen het plaatsen van podencopups ben bij mensen die van niks weten. Maar als mensen de (volwassen) hond eerst kunnen zien in een opvanggezin en ze krijgen eerlijke info over de achtergrond, het gedrag en karakter van de hond, dan gaat het toch vaak - zie Addy's bericht - gewoon hartstikke goed?
Dat je ze niet los kan laten op een gemiddelde uitlaatplek omdat ze met 3 stappen op straat staan noemen we niet, dat ze de kat van de buren kunnen doodmaken en dat dat bij een confrontatie ook niet geheel onwaarschijnlijk is vertellen we niet. Als je denkt dat te kunnen voorkomen met een hoge schutting kan je lachen, want daar klimmen ze gewoon overheen, maar dat vertellen we niet..ga zo maar door.
Het zijn prachthonden voor liefhebbers vind ik, maar anders niet.
Volgens mij vertellen we al die dingen wel.
*Mij* zijn al die dingen verteld toen ik aan Jack begon, en toen Lilo binnenstapte hebben Addy en ik nog angstvallig zitten opletten toen Lilo de schutting ging inspecteren.
Je kan pas liefhebber van het ras worden als er eentje door je huis loopt te stuiteren. Podenco-liefhebbers worden niet zo geboren. En wat ik probeer te zeggen is dat er hier op het forum en buiten in het park hoogstwaarschijnlijk potentiële podenco-liefhebbers rondlopen, die het zelf nog niet weten.
En ik vind het dus echt geen hond voor iedereen. Geen haar op mijn hoofd die een Ibi zou aanschaffen. Niet nu in mijn situatie. Ik vind ook echt dat je ze niet moet promoten. Zolang er 1300 honden per dag worden doodgemaakt in Spanje maakt het ras niet uit.
Kiki joeg nu Jack al in mijn armen..hahahahahah!! Maar als ze jack zou kennen zou dat beter gaan hoor.
Het kuttekopje! Mijn Mijn Mijn!! 
