Het HondenForum

Wat fijn Hanneke zo'n update
Ze klinkt als een superslimme leuk hond ze hebben allemaal wel hun gebruiksaanwijzing, maar als je die eenmaal kent, dan kom je een
heel eind samen.

Leuk joh, je zal vast zien dat het komende jaar nog heel veel groei komt

Alfilillo schreef:Wat heerlijk Hanneke. Tika lijkt me een fantastisch hondje. Ze klinkt een beetje als Lily, behalve dat Tika nog wel wat energieker is denk ik.
Waarschijnlijk ten overvloede, maar als je haar los laat, zorg dan dat dat heel ver van verkeer is. Succes!

Uiteraard! Ik heb het geluk dat ik het grote losloopgebied kan bereiken zonder ook maar 1 'echte' weg over te steken, dus zelf als het finaal misgaat, kunnen de honden zonder ongelukken naar huis lopen. Toto is stervensbang van vuurwerk, dus zo ongeveer vanaf nu tot januari lopen we ook niet meer in de andere losloopgebieden in de buurt, waar wel een weg tussen zit. Bij krijsende paniek van Toto of binnenkort wellicht een verkeerd ingeschatte losloopactie van Tika kunnen ze dus altijd via een veilige weg thuis komen via woonerven en wandelpaden.

En ja, ze is heel erg leuk, en naarmate ze mij alsmaar leuker gaat vinden ga ik haar ook steeds leuker vinden. En al die energie is enerzijds dodelijk vermoeiend, maar het is wel puur positieve energie wat ze uitstraalt. Ik kan bijvoorbeeld niet meer rustig op de wc zitten want dan moet er gespeeld worden met wc-papier, ze doet een soort van horror-versie van die Page-puppyreclame, waarbij ze eerst grommend en grauwend een trekspelletje doet met een stuk wc-papier, het dan in duizend stukken door de huiskamer gooit en vervolgens terug komt voor meer. Het is echt een en al blijheid, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.

DeDiana schreef:Fijn dat het zo goed gaat, ik vind haar ook heel leuk klinken uit jouw omschrijving (ze doet me heel erg denken aan Amy)

Ja! Ik zat laatst ook al te denken aan al jouw verhalen over Amy. Ook geen makkelijke start, maar daar heb je nu toch ook een heel fijne hond aan.

ranetje schreef:Wat een geweldige omschrijving Hanneke
Gaat idd helemaal goed komen bij jou.

Zorg je er wel voor dat er voor jou nog wat te eten over is?

Ik moet zeggen dat ik echt wel baal van het feit dat ze zo ongeveer al mijn goeie paprika's heeft geplukt en opgevreten. Ik had al een baggerjaar qua paprika's omdat ze begin van de zomer aan flarden waren gebeukt door die extreme hagel, en Tika heeft de oogst nog extra verminderd. Maar er staat ook een boel in de tuin wat ze wel mag eten, en het is ook gaaf om te zien hoe geweldig zij dat vindt. Ze heeft ook heel veel bramen zo van de struik gegeten, maar die oogst was weer zo enorm dat ik dat geen probleem vond. Tijdens het plukken stond ze ook vaak pal naast me en kreeg dan ook af en toe een hapje. Ik denk dat ze volgend voorjaar gewoon in de kersenbomen gaat klimmen om enerzijds al die pikkende vogels weg te jagen en anderzijds zelf zoveel mogelijk kersen te vreten.

Caro. schreef:Wat fijn Hanneke zo'n update
Ze klinkt als een superslimme leuk hond ze hebben allemaal wel hun gebruiksaanwijzing, maar als je die eenmaal kent, dan kom je een
heel eind samen.

Leuk joh, je zal vast zien dat het komende jaar nog heel veel groei komt

Ja ik heb er inmiddels echt wel vertrouwen in dat we er samen wel gaan komen. En ik vind het stiekem wel weer heel leuk om een slimme hond te hebben. Jack - mijn eerste - was natuurlijk superintelligent, en dat neem je dan als een soort van standaard. Gevolg was dat we Lilo heel lang als wat dommig hebben beschouwd. Tot we Toto kregen, en duidelijk werd dat Lilo een prima stel hersens had. Toto is een heerlijke lieve schat en ik hou zielsveel van hem, maar hij is nog net niet zwakbegaafd, en Tika is echt een verrassing qua slimmigheid. Dingen als oorzaak en gevolg heeft ze zo bizar snel door, ze ziet allerlei verbanden, je ziet haar ook echt situaties inschatten en dan nadenken en verstandige besluiten nemen, en dat terwijl ze nog zo piepjong is. Het wordt vast nog een hoop werk, maar dit is wel heel erg een hondje dat bij mij past.

Hanneke2 schreef:

DeDiana schreef:Fijn dat het zo goed gaat, ik vind haar ook heel leuk klinken uit jouw omschrijving (ze doet me heel erg denken aan Amy)

Ja! Ik zat laatst ook al te denken aan al jouw verhalen over Amy. Ook geen makkelijke start, maar daar heb je nu toch ook een heel fijne hond aan.

Klopt Heel andere achtergrond natuurlijk dan die van Tika, maar ook zo'n heel levendig, ondernemend, slim en speels hondje dat bruist van de energie en veel leven in de brouwerij brengt. Vandaar dat ik wel wat overeenkomsten zag
Amy is echter wel een aanhankelijk hondje en ze wordt graag geaaid. Ze heeft ondanks haar achtergrond nooit een probleem gehad met aanrakingen, al is ze wel lange tijd voorzichtig gebleven met vreemde mensen, maar dat is het laatste jaar eigenlijk ook helemaal verdwenen.

Lang niet hier geweest, even een update voor de geïnteresseerden.

Het gaat goed! Nog niet optimaal, maar er zit dikke vooruitgang in en man, man, wat is het een dondersteen. Ze vreet nog steeds alles wat ze te pakken kan krijgen, zo wist ze 10 versgebakken appelflappen te snaaien terwijl ik dacht dat ze ver genoeg naar achter stonden op het aanrecht om af te koelen. Ongeveer elke dag rond half 2 vindt zij het tijd om weer te wandelen (ik werk - thuis- in de regel tot half 3) en dan staat ze tegen mijn benen te douwen met die neus en me aan te blaffen en ik heb al menig zakelijk telefoongesprek gevoerd waar zij doorheen staat te tetteren.

Aaien gaat steeds beter, ik aai alleen als ze er zelf om komt vragen en dan vindt ze het prettig. Poten en buik aanraken wil ze nog niet, maar kop/rug/borst vindt ze prima.

Zindelijkheid gaat - eindelijk - goed. Nog maar zelden dat ze iets in huis doet, en eenmaal buiten doet ze al snel haar behoefte, dus dan heeft ze het netjes opgehouden. Zelfs 's ochtends heeft ze bijna nooit meer een 'ongelukje', en dat vind ik heel knap, want zodra ik beneden kom, nog in ochtendjas en nog zeker 30-40 minuten verwijderd van aangekleed de deur uit kunnen gaan, begint zij enthousiast aan de dag. Rennen, spelen, hapje kattenvoer komen halen als Pindapoes haar pilletje krijgt, Toto wakker schudden, poezen achterna zitten, speelgoedmand leeghalen, keffen onderaan de trap als ik in de badkamer sta, het is 1 brok vrolijke energie. Voorheen werd er dan - logisch eigenlijk - gepoept en geplast tijdens al die consternatie, maar nu wacht ze zelfs buiten tot er een 'goeie' plek is, en piest en poept ze ook niet meer direct in de voortuin.

Buiten is ze ook eigenlijk constant vrolijk. Alles (vooral poep) eten wat ze tegenkomt is nog wel een dingetje, maar ze vindt buiten hartstikke leuk. Ze vindt vrijwel alle andere honden leuk, ze vindt mensen die koekies geven leuk, dat staartje gaat eigenlijk bijna nooit naar beneden. Ze is ook echt nergens bang voor, ze heeft knetterveel zelfvertrouwen en gaat echt overal helemaal zelfverzekerd op af. Mensen buiten denken heel vaak dat ze haar wel kunnen aaien als ze zo ongeveer met haar neus in hun zak zit omdat daar hondenkoekies zitten, maar nee, dat niet. Een hand uitsteken is wegwezen en een ijzige blik. Het is best lastig uitleggen dat dat GEEN angst is. Ze is niet bang, ze wil niet dat je haar aanraakt. Ik kan haar aaien, mijn dochter, zoon en schoondochter ook en dat is het. Die kinders begroet ze ook met een kwispel, andere mensen buiten zijn interessant want misschien koekies, maar aanraken nee. Andere mensen in huis mot ze niet, die moeten echt veilig verklaard met koekies, en ik denk dat ze een inbreker per direct in zijn poten zou happen.

Oud&Nieuw verliep in huis zonder een centje pijn. Tika heeft niks van die knallen, en vond de lichtjes wel boeiend. Toto was binnen ook helemaal relaxed, katten ook nul problemen. Toto buiten is een ander verhaal, maar ik hoop op volgend jaar een compleet vuurwerkverbod en dan is dat ook opgelost.

Het enige waar ik echt nog tegenaan hik is loslopen. Ik vertrouw er wel op dat ze altijd terug zal komen, ze is niet dom en ze weet de veilige weg naar huis, maar ze is zo ondernemend en zo zelfstandig, ik ben als de dood dat ze dingen gaat doen die ik niet eens had verwacht. Maar ze mot los. Elke hond mot los, en zeker een podenco. Ik ga volgende week samen met een bekende hondenbaas die heel veel ervaring en kennis, en een heel speels maar wel gehoorzaam nieuw puppeding heeft, wandelen met Tika aan een lange longeerlijn (en brave Toto uiteraard). Zodra ik het aandurf, laat ik die lijn vallen en slepen. Het is tijd dat ze echt kan rennen, dat lieve/rare monstertje.

Wish me luck.

Oh, en ik heb inmiddels 2 x die flex uit mijn klauwen laten vallen die dan al ratelend over de grond achter haar aan ging. En 2x schrok ze daar wel effe van, en bleef 2x uiteindelijk gewoon netjes stil staan met zo'n ijzige 'WTF?'-blik zodat ik dat ding weer op kon rapen. Paniek kent ze niet.

een podenco in hart en nieren.

Had ze die 10 appelflappen trouwens ook allemaal opgevroten?

Fijn nieuws Hanneke Ze klinkt hartstikke leuk en hartstikke eigenzinnig, maar dat heeft zeker z'n charme

Waarom hang je er niet een GPS tracker om als je haar los gaat laten? Die dingen kosten tegenwoordig nog maar zo weinig en mocht er iets gebeuren,
dan weet je exact waar ze is.
Ik heb het ook bij Jessie die absoluut niet wegloopt, maar weleens kan schrikken, dus voor alle zekerheid heeft zij ook altijd een GPS tracker om als
ze losloopt. Tot nu toe nog nooit nodig gehad, maar ik vind het wel een veilig idee.

Ze klinkt superleuk, een echte podenca Dat enorm eigenzinnige, nieuwsgierige, die sterke eigen wil en het onbevreesde doet me heel erg denken aan een jonge Taartje

Wat betreft het loslaten: ik snap heel goed dat je dat graag wilt en dat is ook mijn streven voor elke hond. Maar zou je dat niet eerst gaan oefenen in een goed omheind gebied, ook om haar reacties beter in te kunnen schatten? Ik zou er inderdaad ook zeker een gps-tracker omhangen, je zou jezelf voor je kop slaan als ze om wat voor reden dan ook weg zou schieten en ze heeft geen tracker om.

Ze klinkt wel erg leuk
Niet aan de spuitpoep van de appelflappen?

Dan is ze niet alleen niet van haar stuk te brengen (heerlijk!), maar heeft ze ook nog een ijzeren maag/darm stelsel

Fijn dat het zo goed gaat.
Wat is er ver te komen met wat tijd en geduld, top.

Ik vind het idee van een gps en eerst in een omheind veld los wel een aanrader.

Alfilillo schreef: een podenco in hart en nieren.

Had ze die 10 appelflappen trouwens ook allemaal opgevroten?

Ja.

Caro. schreef:Fijn nieuws Hanneke Ze klinkt hartstikke leuk en hartstikke eigenzinnig, maar dat heeft zeker z'n charme

Waarom hang je er niet een GPS tracker om als je haar los gaat laten? Die dingen kosten tegenwoordig nog maar zo weinig en mocht er iets gebeuren,
dan weet je exact waar ze is.
Ik heb het ook bij Jessie die absoluut niet wegloopt, maar weleens kan schrikken, dus voor alle zekerheid heeft zij ook altijd een GPS tracker om als
ze losloopt. Tot nu toe nog nooit nodig gehad, maar ik vind het wel een veilig idee.

Heb ik wel aan gedacht, maar ik denk dat het niet nodig is.

Okee, het heeft effe geduurd, maar vorige week dan eindelijk met die lange sleeplijn gelopen, bekende ervare hondenbaas erbij, en Tika deed dat prima, kwam steeds netjes terug voor een koekie, en ik alsmaar krampachtig dat uiteinde vast blijven houden. Die andere baas hoefde het eigenlijk niet te zeggen (maar deed het wel ), het was ZO duidelijk dat het probleem meer bij mij dan bij Tika zat. Dat was wel effe confronterend.

Vervolgens gebeurt van het weekend het volgende: zoon staat voor de deur, dus ik gooi de deur wijd open (want ik weet inmiddels wel (dat dan weer wel!) dat Tika samen met Toto dan hoogstens de voortuin in loopt, maar ook weer net zo makkelijk terug naar binnen komt).
Staat er dus niemand voor de deur. Want zoon was nog even terug gelopen naar zijn auto. Dus Toto rent daar naartoe, klimt ook meteen in die auto en gaat op de bestuurdersplek zitten en zoon moet daar hard om lachen en gaat daar foto's van maken. En Tika gaat uiteraard als een speer achter Toto aan en loopt dus los op de parkeerplaats, vrij drukke weg op 20 meter afstand. Mijn hart zat in mijn keel.

Ik wist effe niks beters dan fluiten. En verrek, ze kwam direct, zonder te aarzelen terug rennen naar binnen. Ik heb haar de hemel ingeprezen en volgedouwd met koekies.

En vandaag heeft ze met 15 meter sleeplijn eraan los gelopen. En dat ging boven (mijn) verwachting goed. Ze heeft (heel erg hard!) gerend en gespeeld. We liepen in een groep met 10 honden, en dat maakte denk ik ook heel veel verschil. Ze is altijd helemaal op haar gemak in een forse groep honden, ze kan het ook met alles heel goed vinden. En in totaal 5 bazen die allemaal koekies hadden, dat helpt ook. Wie er ook riep, dan kwam ze als een speer terug rennen want vreten.

Af en toe liep ze veel verder weg dan die 15 meter, en ik vond dat nog wel heel eng, maar ze deed dat alleen samen met andere honden, en dan was roepen voor koekies weer voldoende om haar binnen bereik te krijgen. Ik denk dat dat wel een enorm voordeel is; ze is in beginsel niet geneigd tot individuele acties. Maar als zij achter iets aan gaat en de groep gaat niet mee, dan denk ik dat ze afhaakt en terug komt. Krijgt ze de groep wel mee, dan is het eind zoek. Maar ze heeft en zoekt niet heel veel autoriteit binnen zo'n groep, wel mooi weer om die verschillen te zien met vorige honden en met Toto.

Wat ik ook fijn vond; toen 2 honden in de groep even wat mot hadden, bemoeide ze zich daar helemaal niet mee. Lilo was altijd zo'n ramptoerist, die zag je dan denken van JA RELLEN! en dan hapte ze 1 van die 2 in de kont om het fikkie op te stoken, maar Tika doet dat niet, die blijft gewoon vrolijk haar eigen dingen doen.

Kortom: er zit schot in, en voorlopig gaat het goed.

Oh, en vandaag ook voor het allereerst kunnen krauwen op haar rug net boven haar staart. Over haar rug aaien ging steeds beter en steeds een stukje verder, maar nu dus helemaal tot het eind. En ze vond dat flink aaien boven die staart wel heel lekker, ze viel bijna om, haha. Volgende stap is pootjes aaien, die kan ik op dit moment alleen nog maar in spel aanraken, maar dat komt denk ik ook wel goed.

ranetje schreef:Ze klinkt wel erg leuk
Niet aan de spuitpoep van de appelflappen?

Dan is ze niet alleen niet van haar stuk te brengen (heerlijk!), maar heeft ze ook nog een ijzeren maag/darm stelsel

Toto en Tika hebben godzijdank allebei zo'n ijzeren maag en darmen. Ze vreten zich ongans aan alle poep en alles wat maar enigszins eetbaar is wat ze kunnen vinden, en zelden dat er wordt gekotst en zelden diarree. Ze hebben natuurlijk allebei als heel jong puppeding al op straat gelopen (Toto is gevonden toen hij een maand of 7 was, Tika met een maand of 5) en hebben toen ook alles gevroten wat ze konden vinden. Maar in het algemeen hebben ze gewoon mooie poep. Toto had een paar dagen terug (en dat was echt voor het eerst), dat hij 3 x achter elkaar moest kotsen (ik ook bijna toen ik het opruimde), vervolgens mij ongeveer naar buiten smeekte en daar even giga spuitpoep had, en toen was het weer klaar. Volgende ochtend gewoon weer mooie drollen. Ik vond het toen ook wel opvallend dat Tika nul interesse had in die hopen met zieke kots, terwijl ze allebei graag elkanders kots even wegwerken als er eentje te snel gegeten heeft ofzo en al gaan staan kwispelen als er een kat kotsgeluiden maakt. Blijkbaar zit er iets van kwaliteitsverschil in.

Super, de start ging een beetje moeizaam dus, maar fijn dat je doorgezet hebt met haar en het nu allemaal zo goed gaat

Jaaaa wat fijn zeg! heerlijk dat ze nu lekker los kan rennen en haar energie kwijt kan!
Hartstikke fijn dat het nu allemaal steeds beter gaat

Hanneke2 schreef:

ranetje schreef:Ze klinkt wel erg leuk
Niet aan de spuitpoep van de appelflappen?

Dan is ze niet alleen niet van haar stuk te brengen (heerlijk!), maar heeft ze ook nog een ijzeren maag/darm stelsel

Toto en Tika hebben godzijdank allebei zo'n ijzeren maag en darmen. Ze vreten zich ongans aan alle poep en alles wat maar enigszins eetbaar is wat ze kunnen vinden, en zelden dat er wordt gekotst en zelden diarree. Ze hebben natuurlijk allebei als heel jong puppeding al op straat gelopen (Toto is gevonden toen hij een maand of 7 was, Tika met een maand of 5) en hebben toen ook alles gevroten wat ze konden vinden. Maar in het algemeen hebben ze gewoon mooie poep. Toto had een paar dagen terug (en dat was echt voor het eerst), dat hij 3 x achter elkaar moest kotsen (ik ook bijna toen ik het opruimde), vervolgens mij ongeveer naar buiten smeekte en daar even giga spuitpoep had, en toen was het weer klaar. Volgende ochtend gewoon weer mooie drollen. Ik vond het toen ook wel opvallend dat Tika nul interesse had in die hopen met zieke kots, terwijl ze allebei graag elkanders kots even wegwerken als er eentje te snel gegeten heeft ofzo en al gaan staan kwispelen als er een kat kotsgeluiden maakt. Blijkbaar zit er iets van kwaliteitsverschil in.

Vast

Als iemand nog een update wil?

Update!

In huis loopt ze nog met een halsbandje, maar het touwtje is eraf. Ik kan haar gewoon aan- en aflijnen en ik denk dat ik dat bandje binnenkort ook wel af kan doen in huis.

Ik kan haar nu van voor tot achter aaien, op haar buik, pootjes, nul problemen meer. Ik moet haar niet vastpakken of zo, daar is ze echt niet van gediend, maar dat aanraken is echt met sprongen vooruit gegaan.

Buiten loopt ze nu regelmatig los met die sleeplijn, inmiddels ingekort van 15 naar 5 meter. Elke dag gaat er een stukkie vanaf, en als ik heel eerlijk ben zou ze misschien wel helemaal zonder kunnen, maar dat durf ik nog niet. Ze luistert echt perfect, komt aanrennen zodra ik haar roep. Maar we hebben nog geen situaties meegemaakt waar ze los achter een haas of kat of konijn aan kon gaan, en daar zit mijn angst nog. Wellicht ongegrond, en een paar meter lijn eraan maakt in zo'n geval ook geen ruk uit, maar ik ben er gewoon nog niet helemaal. Dus kleine stapjes dan maar.

Het is een fijn hondje, en we zijn inmiddels wel heel goeie vrienden. Komt helemaal goed.

Hanneke2 schreef:Als iemand nog een update wil?

Update!

In huis loopt ze nog met een halsbandje, maar het touwtje is eraf. Ik kan haar gewoon aan- en aflijnen en ik denk dat ik dat bandje binnenkort ook wel af kan doen in huis.

Ik kan haar nu van voor tot achter aaien, op haar buik, pootjes, nul problemen meer. Ik moet haar niet vastpakken of zo, daar is ze echt niet van gediend, maar dat aanraken is echt met sprongen vooruit gegaan.

Buiten loopt ze nu regelmatig los met die sleeplijn, inmiddels ingekort van 15 naar 5 meter. Elke dag gaat er een stukkie vanaf, en als ik heel eerlijk ben zou ze misschien wel helemaal zonder kunnen, maar dat durf ik nog niet. Ze luistert echt perfect, komt aanrennen zodra ik haar roep. Maar we hebben nog geen situaties meegemaakt waar ze los achter een haas of kat of konijn aan kon gaan, en daar zit mijn angst nog. Wellicht ongegrond, en een paar meter lijn eraan maakt in zo'n geval ook geen ruk uit, maar ik ben er gewoon nog niet helemaal. Dus kleine stapjes dan maar.

Het is een fijn hondje, en we zijn inmiddels wel heel goeie vrienden. Komt helemaal goed.

Hartstikke fijn

Leuk dat je ons nog af en toe op de hoogte houdt van de vorderingen!
En fijn om te lezen dat het zo goed gaat nu

Cleva schreef:

Hanneke2 schreef: In huis loopt ze nog met een halsbandje, maar het touwtje is eraf. Ik kan haar gewoon aan- en aflijnen

Kijk eens aan! Het is een wonder wat je in 8 maanden kunt bereiken.

Ja het kost wat tijd maar dan heb je ook wat.

Serieus, ik had niet durven hopen dat loslopen zo'n makkie zou zijn. Ik was ook alsmaar heel bang dat ze ergens in het water zou springen achter de eendjes aan, omdat ze dat in het prille begin 2 x heeft gedaan, maar ze mag tegenwoordig elke dag op een bepaald plekje in het park de waterhoentjes de singel injagen, dat vindt ze superleuk en vervolgens kijkt ze ze na als ze weg zwemmen. En (effe afkloppen) ze is er dus nog niet 1 x achteraan gesprongen.

En dat aanraken, ik had ook niet gedacht dat dat zo goed zou komen. Ze komt nu echt heel regelmatig naar me toe, douwen met die neus en aaitjes vragen. Ze legt zelfs soms haar koppie op mijn been. De kinderen kunnen haar ook aaien, andere mensen niet hoor. Als visite of iemand buiten haar probeert te aaien is het nog steeds naar achteren stappen en een ijzige blik, want dat blieft ze niet.

Alleen zindelijkheid is nog wel een beetje een ding. Ze geeft duidelijk aan als ze moet poepen, dat gebeurt dus ook nooit meer in huis. Maar af en toe plast ze niet tijdens een wandeling en wel als we thuiskomen, en soms redt ze het net niet tussen het eerste en tweede rondje. Dat laatste kan ik gewoon niet aan sleutelen omdat ik dan toch echt moet werken. En schuiven met andere tijden of extra rondjes inlassen heb ik wel geprobeerd, maar er zit zo weinig logica in haar piesgedrag dat dat ook niks uitmaakt. Dus ik laat het maar gewoon zo, ik loop gewoon op vaste tijden en er ligt altijd een ouwe badhanddoek in de huiskamer. Handdoek weghalen heb ik ook geprobeerd, maar dan piest ze op het kleed op de bank, dus handdoek moet. Het zij zo.

En verder is ze gewoon stikleuk. Best pittig, maar ook heel erg lief en sociaal. Van de week was ze met Toto aan het stoeien en ze deed hem blijkbaar pijn want hij gaf een piep en toen een grom, en ze ging door het stof. Oortjes helemaal plat, heel laag kwispelen en proberen zijn bek te likken, op zich helemaal niet haar stijl, maar vrienden blijven met Toto is heel belangrijk. Andersom gelukkig ook, Toto vindt haar soms dodelijk vermoeiend, maar is wel heel erg op haar gesteld. Ze spelen heel veel samen en liggen ook vaak tegen elkaar aan te slapen.

Oké, dat is wel even genoeg update.

Wat fijn Hanneke!