Het HondenForum

Jaap* schreef:Da's volgens mij nog steeds on topic

Jaap* schreef:

Biko schreef:Maar bij de clicker hoef je niet altijd voer te gebruiken.

Maar bij opvoeden of trainen hoef je niet altijd een clicker te gebruiken

Nee dat ben ik met je eens.
Persoonlijk vind ik het erg handig, maar het is geen noodzakelijk kwaad ofzo.

Biko schreef:

Jaap* schreef:

Biko schreef:Maar bij de clicker hoef je niet altijd voer te gebruiken.

Maar bij opvoeden of trainen hoef je niet altijd een clicker te gebruiken

Nee dat ben ik met je eens.
Persoonlijk vind ik het erg handig, maar het is geen noodzakelijk kwaad ofzo.

Ik vind het voor sommige toepassingen ook heel erg handig, maar dan vooral voor het aanleren van een specifieke oefening. In de dagelijkse omgang hoort Felix de click niet eens, het heeft ook iets met het karakter van de hond te maken

Jaap* schreef:

Biko schreef:

Jaap* schreef:

Biko schreef:Maar bij de clicker hoef je niet altijd voer te gebruiken.

Maar bij opvoeden of trainen hoef je niet altijd een clicker te gebruiken

Nee dat ben ik met je eens.
Persoonlijk vind ik het erg handig, maar het is geen noodzakelijk kwaad ofzo.

Ik vind het voor sommige toepassingen ook heel erg handig, maar dan vooral voor het aanleren van een specifieke oefening. In de dagelijkse omgang hoort Felix de click niet eens, het heeft ook iets met het karakter van de hond te maken

Ik gebruik hem ook echt alleen voor het aanleren van nieuwe dingen.
Verder gebruik ik hem ook niet. Ik heb wel een woordje dan: yes. Bijvoorbeeld met frisbee-en gebruik ik dat als hij de frisbee netjes in mijn hand afgeeft.
Sommige mensen blijven hem gebruiken, er wordt verschillend over gedacht of dat nou de bedoeling is of niet.

Inge O schreef:

Biko schreef:Maar bij de clicker hoef je niet altijd voer te gebruiken.
Het gaat erom dat de hond na de click een beloning krijgt.
Dus alles wat jouw hond ervaart als beloning kan daarop volgen.
Voer is wel verweg het makkelijkst natuurlijk, maar een speeltje ofzo en even spelen mag ook!
Gebruiken we op cursus ook bij honden die niet zo op voer zijn.

ja, maar eigenlijk bedoelde ik het nog specifieker : dat ze zélfs met voer niet te motiveren is als ze zich 'heeft voorgenomen' om niet geïnteresseerd te zijn . ze is echt zo'n prototype hond die ik altijd in mijn achterhoofd heb als ik trainers zo simpel hoor praten over motiveren en clickeren enz.
sommige honden reageren daar echt niet op, die proberen iets, en is het dat niet wat je bedoelt of vinden ze niet leuk wat je wel bedoelt dan kan je voor hun (tijdelijk) de pot op .

Maar hoe laat je haar dan wel merken dat ze dat toch echt wel ff moet gaan halen en dan ook op een dusdanige manier dat ze het dan ook doet?

Inge O schreef:

ranetje schreef:Ik denk dat de trainer misschien (?) als hij naar mij had gekeken had gezien wat er fout ging.
Maar hij keek naar de "weigering" van de hond en niet naar de combinatie baas/hond.

dan moet je maar net de trainer treffen die daar echt bedreven in is en ook kennis van zaken heeft . is dat niet zo en geeft hij alsnog advies op basis van wat hij denkt gezien te hebben dan kan dat voor sommige honden/bazen nog vervelender uitpakken dan dat hij niks had gezien (vrees ik) .

Nou snap je meteen waarom ik het zo moeilijk vind om een goede trainer te vinden

Het type van gedrag dat Attack laat zien herken ik wel bij een van mijn Teckels
Dat jij niet zo'n gehoorzaamheidstrainingsmens (leuk scrabble woord ) bent kan ik me best voorstellen Inge.
Ik heb het idee dat jij je honden feilloos in de gaten hebt en er mee kunt "schaken"
Dat ligt voor mensen die net beginnen aan een hond wel ietsje anders.
En dan is een goede trainer wel eens handig.
Met oefeningen en al

Inge O schreef:...die puntjes op de i hoeven voor mij niet zo nodig .

maar, we dwalen af :N: , dit is geen jachthondenpraat meer .

Nou, ik hoorde anders dat het perfecte voorkomen na een apport wordt afgeschaft (in de puntetelling dan) bij de KNJV proeven? Heeft iemand daar iets over gehoord?
Persoonlijk boeit het me niet want ik doe geen wedstrijden maar ik zou het wel een hele goede ontwikkeling vinden. De proeven wat meer praktijkgericht maken en de honden niet lastig vallen met flauwekul

Jaap* schreef:

Inge O schreef:...die puntjes op de i hoeven voor mij niet zo nodig .

maar, we dwalen af :N: , dit is geen jachthondenpraat meer .

Nou, ik hoorde anders dat het perfecte voorkomen na een apport wordt afgeschaft (in de puntetelling dan) bij de KNJV proeven? Heeft iemand daar iets over gehoord?
Persoonlijk boeit het me niet want ik doe geen wedstrijden maar ik zou het wel een hele goede ontwikkeling vinden. De proeven wat meer praktijkgericht maken en de honden niet lastig vallen met flauwekul

Meen je dat nou?
Ik heb juist een jaar geleden gehoord dat de perfectie steeds meer geëist wordt.
Het is zelfs zo dat je bij het apport niet eens meer een stap naar achteren mag doen. (naar voren mocht al niet, er was een streep waar je niet overheen mocht).
Als dit echt zo is zou dat wel een draai van 180 graden zijn.
Maar wel fijn
Nou nog de C oefening uitsturen en komen op bevel er uit en we zijn waar we wezen moeten (volgens mij dan )

Bij de MAP ligt het accent veel meer praktijkgericht.
Daar doen ze niet zo moeilijk.
Het binnenkomen van het apport is het allerbelangrijkste.

Pascal schreef:Effe off topic, maar mooie heidewachtel miemot

thnx

http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... highlight=


De jouwe is ook prachtig Maareuhm, eigenlijk zijn ze dat allemaal hè

Ik vroeg het hier even omdat ik niet dagelijks tussen de KNJV-ers zit
Onze trainster meldde zulks gisteravond, nu zit zij ook niet dagelijks tussen de KNJV-ers maar is wel goed ingevoerd en op de hoogte over het algemeen

ranetje schreef:Nou nog de C oefening uitsturen en komen op bevel er uit en we zijn waar we wezen moeten (volgens mij dan )

Hahaha, ja,.....Toe dan, vrij, ...weg,...lopen VRIJ,....OPSODEMIETEREN!!

Jaap* schreef:

ranetje schreef:Nou nog de C oefening uitsturen en komen op bevel er uit en we zijn waar we wezen moeten (volgens mij dan )

Hahaha, ja,.....Toe dan, vrij, ...weg,...lopen VRIJ,....OPSODEMIETEREN!!

Het is een oefening om het appèl te "beoordelen"
Ik zie er helemaal niets in.
Je kunt de hond een kunstje gaan leren, maar het heeft niets met appèl te maken.
Ik heb al verschillende mensen horen zeggen dat het nergens op slaat (inclusief een zeer ervaren keurmeester )
Als een hond zijn opdrachten goed uitvoert is die oefening helemaal niet nodig. En anders ook niet, want de oefening op zich geeft geen indicatie.

Zelfs bij Cynophilia (G&G) hebben ze die oefening er uit gehaald bij de landelijke G&G examens.
Ik moest het jaren geleden met mijn vorige hond nog wel doen bij de G&G.
Toen ik hem uitstuurde streek er een koppel wilde eenden neer in het naastgelegen weiland :N:
Het kostte me 10 commando's, maar hij is het weiland niet ingegaan
Daar kreeg ik een compliment voor maar geen punten ..................

ranetje schreef:
Misschien hangt het ook af van de manier waarop de trainer het overbrengt en wat de bazen begrijpen?
Streng (zelfs hard) maar rechtvaardig en consequent kan voor een deel van de honden goed werken.
Consequent en rechtvaardig is natuurlijk altijd een vereiste

Even een begin van reactie; heb deze dagen erg weinig tijd (alleen al het lezend bijhouden van dit topic kost heel wat kwartiertjes ).
Zou je concreet wat voorbeelden kunnen geven van 'streng' en 'hard'?
Ik denk dan al snel aan 'pijn doen' maar misschien wordt dat wel helemaal niet bedoeld

ranetje schreef:

Jaap* schreef:

Inge O schreef:...die puntjes op de i hoeven voor mij niet zo nodig .

maar, we dwalen af :N: , dit is geen jachthondenpraat meer .

Nou, ik hoorde anders dat het perfecte voorkomen na een apport wordt afgeschaft (in de puntetelling dan) bij de KNJV proeven? Heeft iemand daar iets over gehoord?
Persoonlijk boeit het me niet want ik doe geen wedstrijden maar ik zou het wel een hele goede ontwikkeling vinden. De proeven wat meer praktijkgericht maken en de honden niet lastig vallen met flauwekul

Meen je dat nou?
Ik heb juist een jaar geleden gehoord dat de perfectie steeds meer geëist wordt.
Het is zelfs zo dat je bij het apport niet eens meer een stap naar achteren mag doen. (naar voren mocht al niet, er was een streep waar je niet overheen mocht).
Als dit echt zo is zou dat wel een draai van 180 graden zijn.
Maar wel fijn
Nou nog de C oefening uitsturen en komen op bevel er uit en we zijn waar we wezen moeten (volgens mij dan )

Bij de MAP ligt het accent veel meer praktijkgericht.
Daar doen ze niet zo moeilijk.
Het binnenkomen van het apport is het allerbelangrijkste.

dat soort oefeningen zouden ook veel meer praktijkgericht moeten zijn! wanneer laat je je hond nou netjes voor komen met een aangeschoten eend terwijl er verderop nog een word geschoten? niet dus!
je bent bnlij als de hond bij je is en stuurt em dan meteen voor de volgende! das veel belangrijker dan de afwerking!
jammer dat nog steeds niet veel mensen dat zien en dat er nog steeds zo streng word gekeurd op proeven!

en voor wat betreft het uuitsturen en komen op bevel, dat gaat idd echt helemaal nergens over! je hond lukraak vooruit sturen (of een vrij geven dat mag ook) en em na 40 meter weer influiten, die hond moet dan toch denken dat wij echt gek zijn!
en als je de hond een vrij geeft mag die dus eigenlijk door allerlei proeven heen gaan lopen! want vrij is vrij en maakt het niet uit welke kant ie op gaat! is toch l*llig voor degene die met een andere proef bezig is!

maar goed er zou best een en ander aangepast moeten worden v.w.b. de proeven! maar dat is weer een ander onderwerp!

ik ga me nu voorbereiden op de jachtforumtraining die plaats gaat vinden vandaag!

jullie horen me nog wel!

een fijne dag

Moon schreef:

ranetje schreef:
Misschien hangt het ook af van de manier waarop de trainer het overbrengt en wat de bazen begrijpen?
Streng (zelfs hard) maar rechtvaardig en consequent kan voor een deel van de honden goed werken.
Consequent en rechtvaardig is natuurlijk altijd een vereiste

Even een begin van reactie; heb deze dagen erg weinig tijd (alleen al het lezend bijhouden van dit topic kost heel wat kwartiertjes ).
Zou je concreet wat voorbeelden kunnen geven van 'streng' en 'hard'?
Ik denk dan al snel aan 'pijn doen' maar misschien wordt dat wel helemaal niet bedoeld

Eigenlijk heeft miemot daar al een beetje antwoord op gegeven

miemot schreef:Positief en 'vriendelijk' werken zou het uitgangspunt moeten zijn. Jammer genoeg werkt dit niet voor elke hond en dan kan je je, in het 'slechtste' geval, nog altijd wenden tot de harde aanpak. Zolang dit op een verantwoorde manier gebeurt, is daar niks mis mee.
Is volgens mij ook heel erg afhankelijk van de hond als individu, heeft denk ik weinig met het ras te maken.
De eerste springer van mijn ouders was er eentje van de 'positieve' soort, had genoeg aan kleine stemcorrecties. Maar die tweede... manman, die mocht regelmatig met zijn pootjes in de lucht zweven als pup (nu nog trouwens ).

De tweede Springer die zij als voorbeeld neemt kan je vermoedelijk scharen onder de "actiehonden".
Het type "ja baas niet zeuren ik weet het wel".
Als er daarnast weinig "gevoelshond" in zit kan ook die earpinch zelfs noodzakelijk zijn om de hond duidelijk te maken dat er samenwerking moet zijn en dat de hond niet zijn eigen gang mag gaan.
Dus ja, dan kan zelfs een pijnprikkel nodig zijn.
Als de hond nodig is voor de jacht zal hij moeten samenwerken.
Bij voorkeur goedschiks, maar als het niet kan......................
Ik vraag me wel af, als het niet zo effectief is omdat dat je het moet blijven toepassen, of dat idd dan wel het goede "knopje" is?

En daarvoor is dan weer de "buitenstaander met inzicht" nodig om te kijken naar het hoe en waarom

Ik vind trouwens dat Martijn in dit topic
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... 24#2519224
Een mooie uitleg geeft over het verschil in de benadering van een hond bij de opvoeding
Zeker iets om over na te denken

Prachtig beschreven door Martijn, echt helemaal 'waar' allemaal. Er bestaat geen juiste algemene manier die op elke hond toepasbaar is. Of voor elke baasje juist is. Het gaat erom dat je de juiste methode zoekt die voor jou en voor je hond het beste werkt.
En dan vind ik inderdaad dat je moet uitgaan van het positieve en als dat niet werkt heb je nog altijd het corrigeren achter de hand.
Als je te streng of te hard corrigeert kan je veel kapotmaken bij gevoelshonden. Als je daarentegen positief begint en je hond blijkt een actiehond (lees: een betwetertje) dan kan je nog altijd 'hard' worden, zonder dat je schade aanricht.

Wat die tweede Springer betreft, die is zou eigenwijs dat hij zelfs met de teletackt blijft doorrennen, hij is dan in zijn hoofd zo ver heen, dat hij die prikkels niet voelt. Hij moet en zal eerst die buit vinden, zonder komt hij gewoon niet terug.

miemot schreef: Wat die tweede Springer betreft, die is zou eigenwijs dat hij zelfs met de teletackt blijft doorrennen, hij is dan in zijn hoofd zo ver heen, dat hij die prikkels niet voelt. Hij moet en zal eerst die buit vinden, zonder komt hij gewoon niet terug.

Dan heeft hij in ieder geval wel passie
Als hij zijn buit vindt, komt hij die dan wel brengen?

Ik heb nooit met de TT gewerkt. Dus daar heb ik weinig verstand van.
Is dat door rennen ondanks de TT dan niet een signaal dat die te laat wordt gebruikt?
Ik bedoel, dat de hond op het moment dat hij van start gaat al terug gehaald moet worden, eventueel met gebruik van de TT?
Of staat de kop meteen al verkeerd?
Dat is een vraag hoor

Jaap* schreef:Da's volgens mij nog steeds on topic

Ik dacht dat het hier meer om het karakter ging en het luisteren dan om het uiterlijk, vandaar dat ik off topic zei

Inge O schreef: euhh, laura, we geloven je echt ook wel met hier en daar een uitroeptekentje minder hoor ....

tja stijl van schrijven! zal er op letten hoor. is wel lastig omdat ik altijd zo mijn berichten opbouw.

gr laura!

Best interessant om te lezen hoe men hun hond wil laten luisteren hier
Mijn ervaring is dat je het meeste bereikt met erg veel geduld. Scott is de enige hond waarmee ik op gehoorzaamheidscursus ben geweest (hond van mijn ouders niet meegerekend). Op de hondenschool hadden ze nog nooit een gordon gehad die zo ver was gekomen. Maar ondanks die training is hij de enige die er vandoor gaat. Dus ik denk dat het per hond/ras verschilt. Ik hoor namelijk ook vaak van mensen met een duitse staande dat ze niet luisteren, terwijl max toch best goed luistert eigenlijk.
Maar het ligt er ook aan wat je gewend bent. Max kan best eens 20 minuten weg zijn onderweg, voor iemand die dat niet gewend is is dat een eeuwigheid.

ranetje schreef:

Moon schreef:

ranetje schreef:
Misschien hangt het ook af van de manier waarop de trainer het overbrengt en wat de bazen begrijpen?
Streng (zelfs hard) maar rechtvaardig en consequent kan voor een deel van de honden goed werken.
Consequent en rechtvaardig is natuurlijk altijd een vereiste

Even een begin van reactie; heb deze dagen erg weinig tijd (alleen al het lezend bijhouden van dit topic kost heel wat kwartiertjes ).
Zou je concreet wat voorbeelden kunnen geven van 'streng' en 'hard'?
Ik denk dan al snel aan 'pijn doen' maar misschien wordt dat wel helemaal niet bedoeld

Eigenlijk heeft miemot daar al een beetje antwoord op gegeven

miemot schreef:Positief en 'vriendelijk' werken zou het uitgangspunt moeten zijn. Jammer genoeg werkt dit niet voor elke hond en dan kan je je, in het 'slechtste' geval, nog altijd wenden tot de harde aanpak. Zolang dit op een verantwoorde manier gebeurt, is daar niks mis mee.
Is volgens mij ook heel erg afhankelijk van de hond als individu, heeft denk ik weinig met het ras te maken.
De eerste springer van mijn ouders was er eentje van de 'positieve' soort, had genoeg aan kleine stemcorrecties. Maar die tweede... manman, die mocht regelmatig met zijn pootjes in de lucht zweven als pup (nu nog trouwens ).

De tweede Springer die zij als voorbeeld neemt kan je vermoedelijk scharen onder de "actiehonden".
Het type "ja baas niet zeuren ik weet het wel".
Als er daarnast weinig "gevoelshond" in zit kan ook die earpinch zelfs noodzakelijk zijn om de hond duidelijk te maken dat er samenwerking moet zijn en dat de hond niet zijn eigen gang mag gaan.
Dus ja, dan kan zelfs een pijnprikkel nodig zijn.
Als de hond nodig is voor de jacht zal hij moeten samenwerken.
Bij voorkeur goedschiks, maar als het niet kan......................
Ik vraag me wel af, als het niet zo effectief is omdat dat je het moet blijven toepassen, of dat idd dan wel het goede "knopje" is?

En daarvoor is dan weer de "buitenstaander met inzicht" nodig om te kijken naar het hoe en waarom

Ik vind trouwens dat Martijn in dit topic
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... 24#2519224
Een mooie uitleg geeft over het verschil in de benadering van een hond bij de opvoeding
Zeker iets om over na te denken

Nou hè hè, daar ben ik weer Voor dit topic wil ik echt even tijd hebben, want de onderwerpen zijn (voor mij) best ingewikkeld; zo maar even wat tikken is er niet bij

Ik ben de laatste die mensen tegen de schenen wil schoppen; laat dat duidelijk zijn, maar wil toch nog even mijn gedachten kwijt
Wat betreft dat verhaal van Martijn; heel goed verhaal maar vind ik toch iets anders. Dat gaat over correcties en daar heb ik niets tegen (mits....enz.). Ik heb mijn kinderen ook niet anti-autoritair opgevoed, terwijl dat in die tijd zeer in de mode kwam (zijn inmiddels volwassen en aardig gelukt, geloof ik ). Waar ik het over heb zijn methodes; de hond leert het juiste te doen door pijn te vermijden. Ik kan er niets aan doen, maar dat blijf ik een 'horror-film scenario' vinden. Misschien een heel gek voorbeeld, maar stél dat het enige dier wat de jager zóu kunnen gebruiken om wild op te sporen een olifant was ( ik zei al, een heel gekke metafoor). Dan zou je toch ook naar allerlei wegen moeten zoeken om het dier te laten doen wat jíj wilt. De 'earpinch' (of wat ook) lijkt me dan onmogelijk (hoewel de oren groot genoeg zijn )... Nogmaals, mijn vermoeden is dat het heel veel met cultuur te maken heeft, vastgeroeste gewoonten waar geen oor is voor vernieuwende methoden; en dat vind ik jammer! Én ik krijg de indruk dat voedsel-(of speel)beloningen niet zo bij het stoere imago passen en afgedaan worden als 'soft gedoe'...

Nog iets; apporteren is vaak iets wat bij jachthonden een aangeboren (ingefokte) gewoonte is. Zou het fokken op werkeigenschappen wel genoeg aandacht krijgen? Anders span je ook het paard achter de wagen vind ik.

En bij 'harde' honden kan ik me nog steeds niet zo veel voorstellen; voelen die minder pijn dan . Of minder snel onder de indruk? Maar ook daar moet met een beetje fantasie toch een 'knopje' te vinden zijn?

Moon schreef:Nog iets; apporteren is vaak iets wat bij jachthonden een aangeboren (ingefokte) gewoonte is. Zou het fokken op werkeigenschappen wel genoeg aandacht krijgen? Anders span je ook het paard achter de wagen vind ik.

Hoe dat precies zit bij andere rassen weet ik niet. Als zijn daar beslist fokkers te vinden die grondig mee laten wegen of de hond zijn werkeigenschappen nog heeft of niet.
Maar de RV als geheel heeft daarvoor misschien niet altijd de nodige aandacht?
Bij de Griffon is het bezitten van de werkeigenschappen een vereiste, voor er mee gefokt mag worden (binnen de vereniging)

Moon schreef:En bij 'harde' honden kan ik me nog steeds niet zo veel voorstellen; voelen die minder pijn dan . Of minder snel onder de indruk? Maar ook daar moet met een beetje fantasie toch een 'knopje' te vinden zijn?

Zoals ik al zei

ranetje schreef:Ik vraag me wel af, als het niet zo effectief is omdat je het moet blijven toepassen, of dat idd dan wel het goede "knopje" is?

Dat geen effect hebben is geregeld, maar niet altijd het geval.
Het blijft kijken naar de hond voor je aan zoiets begint.
En er zijn honden waar je op die manier wel wat bereikt, zonder dat ze daarvan in de stress schieten.
Er zijn zeker honden die niet veel van hebben van een earpinch. De vraag is ook daar: "wat bereik je er dan mee?"
Naar mijn idee moet je de hond eerst goed leren wat er vereist wordt voor je aan een dergelijke actie begint.

Ik vindt je vergelijking met een olifant leuk
Zelfs die "apporteren" in sommige delen van de wereld.
Daar zou ik de training best eens van willen zien!

ranetje schreef:
Ik vindt je vergelijking met een olifant leuk
Zelfs die "apporteren" in sommige delen van de wereld.
Daar zou ik de training best eens van willen zien!

Heb ik zó mijn best gedaan om het meest bizarre dier als voorbeeld te nemen blijkt ie nog te apporteren ook

We komen er niet uit, geloof ik! Maar geeft niet, ik vind het een interessant onderwerp om de gedachten over te wisselen

Rosa schreef:Ik kwam net een hondentrainingsspel tegen van Anke Bogaerts http://www.hondenwebshop.nl/pd175078116 ... egoryId=52
Voor sommige misschien een leuke aanvulling voor tijdens het trainen?

Dat spel heb ik ook Heel leuk (alleen vergeet ik vaak om een paar kaarten mee te nemen ).

Jaap* schreef:

Moon schreef:(...)Het is dan aan de baas om het 'juiste knopje' te vinden om die samenwerking tot stand te brengen, vind ik.
Ik kan het niet hard maken, maar heb het idee dat het een kwestie is van cultuur. Het afwijzen van dat 'softe gedoe met die beloningen en die snoepjes'; 'hond heeft maar te doen wat ík zeg; goedschiks of kwaadschiks', 'ze moeten niet werken voor beloningen, maar voor míj'. Dit zijn allemaal dingen die ik weleens gehoord of gelezen heb in het jachthondenwereldje. Maar heb ook mensen gesproken die met hun hond jagen en hem op positieve manier opgeleid hebben (lees ik trouwens ook in het boek van Anke Bogaerds). Dan kán het dus wel
Ik zeg overigens niet dat ik tegen correcties (licht wel aan de mate) ben maar dat vind ik weer een heel ander verhaal, en dat heeft m.i. met opvoeding te maken maar niet met training.

Ik zou het niet beter kunnen zeggen.
Het is zo jammer dat er zo oppervlakkig tegenaan wordt gekeken, als je alleen al kijkt hoe vaak een jachthond moet switchen tussen zelfstandig werken en werken op aanwijs (appél) binnen 1 proef of opdracht zie je pas hoeveel we eigenlijk vragen van een hond. De hond verdient echt meer krediet, het is soms onbegrijpelijk dat ze ondanks een onduidelijke of zelfs tegenstrijdige begeleiding toch inzicht tonen en doen wat de bedoeling is, soms wordt er dan als "dank" ook nog even gefoeterd omdat de hond heeft getwijfeld
Juist begrip en vertrouwen zal zoveel meer resultaat sorteren dan "aanpakken". "Aanpakken" is meestal een uiting van het eigen onvermogen van de baas die z'n frustraties te lang laat oplopen om daarna te ontploffen. Iets oneerlijkers bestaat niet tegenover een hond.

Nou, dank je wel voor de pakkerd
Verder heb ik geloof ik alles wel geschreven; hopelijk gaan wat meer mensen van de 'gevestigde orde' ook eens een andere manier van aanpak proberen

Jaap* schreef:

laura23 schreef:maar goed gelukkig heeft ieder zijn eigen manier van trainen waar hij/zij zich in kan vinden!

gr laura

Dat is zeker waar, ik ben dan ook geen voorstander van één bepaalde manier of theorie, dat is gezien de diversiteit aan baas/hond combinaties m.i. ook onmogelijk.
Het gaat mij er om dat het heel erg goed mogelijk is om, met name een jachthond, te trainen zonder parforce en dat het gros van de jachthonden daar ook beter door presteert. De pest is dat het iets langer duurt en een jager verlangt over het algemeen te veel in te korte tijd van een hond. Dat leidt tot frustratie en frustratie leidt tot een, in mijn ogen, negatieve spiraal.
Laat je niet gek maken.

Mee eens

Moon schreef:Waar ik het over heb zijn methodes; de hond leert het juiste te doen door pijn te vermijden. Ik kan er niets aan doen, maar dat blijf ik een 'horror-film scenario' vinden.

Ik geloof dat ik in mijn reactie hier van afgeweken ben

Die methode vind ik vreselijk. En ik denk ook dat het niet nodig is.
Je moet de hond leren waarmee hij succes heeft.
Pas als hij heeft geleerd over het hoe en waarom en hij zegt op een gegeven moment "ik doe het nu effe niet" kan je op basis van de aard van de hond besluiten om hard te zijn en in heel enkele gevallen zelfs een pijnprikkel te geven.
Maar dan moet je heel erg goed weten wat je doet. Een hond verprutsen, van welk ras dan ook is niet zo moeilijk.

Jaap* schreef:als je alleen al kijkt hoe vaak een jachthond moet switchen tussen zelfstandig werken en werken op aanwijs (appél) binnen 1 proef of opdracht zie je pas hoeveel we eigenlijk vragen van een hond

Beslist waar
Dat is bij Retrievers al enigszins aan de orde.
Maar als je kijkt naar wat er van de Staande Honden wordt verwacht!
Die moeten ook nog eens voor het schot werken en hun passie in toom zien te houden.
Dat maakt het niet eenvoudiger.

Inge O schreef: maar in attackjes jonge jaren (maanden) is daar wel een beetje fingerspitzengefühl aan te pas gekomen :N: . ik kom daar nog wel een keer uitgebreider op terug (als we nog eens tijd hebben om te kletsen ), maar mijn kernwoord blijft eigenlijk altijd hetzelfde : consequentie in wat ik vraag, maar vooral niet vraag. ik vraag niks waarvan ik vermoed dat het niet lukt, maar áls ik het vraag dan gebeurt het ook, al moest ik er duizend truukjes voor verzinnen, voor op mijn kop gaan staan én het belgisch volkslied zingen.

als een hond zegt 'ik doe dit niet' ga ik verder tot ik haar bewezen heb dat ze geen nee kan zeggen tegen mij - maar altijd op een positieve manier. dat zijn de momenten waar ik echt kan van genieten, mijn geduld is dan eindeloos, echt zo'n soort machtsspelletje van 'nu zullen we wel eens even lezien '.

Ook al is Dante een heel andere hond dan Attack en makkelijker te paaien met voer of een speeltje, maar ik herken toch wel iets van je verhaal. Het waarom is vaak een raadsel voor me maar Dante kan ook soms bij het trainen ineens duidelijk niet gemotiveerd zijn, terwijl hij bijv. de dag ervoor nog heel enthousiast aan de gang ging . Dat Belgische volkslied heb ik nog niet aan gedacht (ken ik ook niet ) maar die truukjes, daar heb ik er ook heel wat van verzonnen

ranetje schreef:

Moon schreef:Waar ik het over heb zijn methodes; de hond leert het juiste te doen door pijn te vermijden. Ik kan er niets aan doen, maar dat blijf ik een 'horror-film scenario' vinden.

Ik geloof dat ik in mijn reactie hier van afgeweken ben
Dit snap ik even niet

Die methode vind ik vreselijk.
Ik vond het ook niet echt iets voor jou
En ik denk ook dat het niet nodig is.
Je moet de hond leren waarmee hij succes heeft.
Pas als hij heeft geleerd over het hoe en waarom en hij zegt op een gegeven moment "ik doe het nu effe niet" kan je op basis van de aard van de hond besluiten om hard te zijn en in heel enkele gevallen zelfs een pijnprikkel te geven.
Maar dan moet je heel erg goed weten wat je doet. Een hond verprutsen, van welk ras dan ook is niet zo moeilijk.
Maar het blíjven dieren en geen robotjes, m.i. kun je dan verwachten dat ze weleens een steek laten vallen, toch?

Jaap* schreef:als je alleen al kijkt hoe vaak een jachthond moet switchen tussen zelfstandig werken en werken op aanwijs (appél) binnen 1 proef of opdracht zie je pas hoeveel we eigenlijk vragen van een hond

Beslist waar
Dat is bij Retrievers al enigszins aan de orde.
Maar als je kijkt naar wat er van de Staande Honden wordt verwacht!
Die moeten ook nog eens voor het schot werken en hun passie in toom zien te houden.
Dat maakt het niet eenvoudiger.

Volgens mij zijn we het grotendeels eens (zoals meestal, nietwaar? ) alleen blijf ik nog pruttelen bij die pijnprikkel

Inge O schreef:

Moon schreef: Dat Belgische volkslied heb ik nog niet aan gedacht (ken ik ook niet ) maar die truukjes, daar heb ik er ook heel wat van verzonnen

je hoeft het belgische volkslied ook niet te leren, het helpt ook niks heb ik al gemerkt .

Nee? Bij het Wilhelmus gaat Dante rechtop staan met zijn poot op zijn borst , misschien kun je dát dan proberen