Inmiddels heeft ze er alweer een 18 km canitrail op zitten en komend weekend mag ze weer 22 km mee
Ze doet het goed, ze is zelfs superslank geworden en ik heb haar wat hoger in het voer gezet. Ze doet zo hard haar best dat ik haar aan het eind wel wat moe vind worden. Ook van alle indrukken aan de start en richting finish waar je de drukte toch niet kan ontwijken. Daarom heb ik nu een supplement voor onderweg en een herstelshake voor achteraf aangeschaft. Eens zien of ze dan verbetert of dat het onzin is.
Ze loopt het liefst samen met Manu, helemaal alleen is saai. Ze gebruikt Manu ook regelmatig als windscherm, dan duwt ze zichzelf ook wat tegen hem aan. Dat zal wel lekker voelen in die vacht
Volgende week laat ik haar waarden nog eens testen. Ze is misschien zelfs wat hyper. Ze is heel alert en thuis is ze ook minder aan het slapen. Zodra we op de bank of aan tafel zitten klimt ze bovenop je, rolt zich ondersteboven en maakt ze het rondje af met een koprol om daarna door de huiskamer te sliden. Vermakelijk, dat wel. Maar ze krijgt veel beweging en het lijkt net of ze minder rust vindt.
Misschien dat ze nu toch een iets te hoge dosering medicatie krijgt. Of dit is echt de nieuwe Uma, dat kan ook
Manu reageert buiten al niet zoveel meer op haar. Hij heeft inmiddels door dat ze hem opnaait. Ze weet precies hoe, heel alert worden en een beetje naar voren duiken. Dan gaat Manu als eerst in volle vaart kijken of ze wat zag en rent ze er gillend achteraan

Niet fijn voor mij want ik denk elke keer dat er minstens een groep konijnen weg moet stuiven, maar gelukkig is het vaak een plastic tasje of een molshoop in de verte

Manu heeft steeds beter door dat hij eerst zelf moet kijken voordat hij er moeite en energie in gaat stoppen dus dat geeft mij ook wat meer rust

Ze heeft ook wat nieuws, mensen die langs lopen moeten achtervolgd. Met die neus in de knieholte besnuffelt ze hen maar zodra ze naar haar kijken vliegt ze weer angstig weg. Blaffend om honden heen rennen om te willen spelen. Dan gaan ze eens mee en rennen ze er bijna voorbij en dan krijgen ze een scheldpartij waarbij ze het lollig vindt zich om te laten vallen en 3 koprollen te maken. En echt, niemand die haar aangeraakt heeft.
Manu en ik lopen er regelmatig met onze ogen rollend achteraan. Baasjes schrikken zich rot want deed hun hond nou stom tegen dat lieve, fragiele huppelmeisje?
Echt, ik lach me rot om haar maar ik moet nog steeds erg wennen
Volgende week gaat Uma onder het mes. Ze heeft een bult in haar lies en op haar staart en ze groeien ineens flink. We laten deze weghalen want de huid ziet er geïrriteerd uit en ze begint er zelf aan te zitten. Ik ben benieuwd wat het is. Ik vind het doodeng dat ze onder narcose moet en ik zie er ook tegenop dat ze dan even rustig aan moet doen. Dat wordt weer apekooien in huis

Wie had gedacht dat ik me daar met Uma ooit druk om moest gaan maken?!
Wordt vervolgd!
En hier nog een foto van twee blije honden aan de start in Herpen
