Het HondenForum

Naar aanleiding van een eerdere vraag in dit topic: ik kwam dit overzicht zojuist tegen van aantallen vermiste honden. Volgens dit overzicht is 10% van de vermiste honden een buitenlandse hond.



Ik kan de herkomst van de cijfers niet controleren, dus ik kan verder niets zeggen over hoe accuraat het is.

En hoe groot is het aandeel buitenlandse honden op de 2,2 miljoen honden die er ongeveer in Nederland wonen?

DeDiana schreef:Naar aanleiding van een eerdere vraag in dit topic: ik kwam dit overzicht zojuist tegen van aantallen vermiste honden. Volgens dit overzicht is 10% van de vermiste honden een buitenlandse hond.



Ik kan de herkomst van de cijfers niet controleren, dus ik kan verder niets zeggen over hoe accuraat het is.

Mooi kaartje Moet ook zeggen dat het mij ook altijd verbaasd dat weglopen met buitenlandse honden in verband wordt gebracht. Natuurlijk lopen bange honden sneller weg. Ik heb nu 3 buitenlanders en 3 inlandse honden echt gehad. En alleen Cleo is een keer een nacht weg geweest en Wuilus. Een Nederlandse en een buitenlandse hond dus. Bas en Tom zullen nooit weglopen. Cleo daarna ook niet op een kwartiertje na maar dat telt niet.

Het ligt gewoon aan de hond. Koop een Nederlandse husky en die smeert hem ook. En vergeet niet dat er heel veel windhonden en ex straathonden naar NL komen en die lopen nu eenmaal wat sneller weg.

Heavy schreef:
Mijn ervaring is dat bange / angstige /onzekere honden altijd in de buurt van hun baas willen zijn. En of dat nou zo'n natuurlijk gedrag is ? Jip is nu 10 en al zijn hele leven plakte hij aan mij . Hij was mijn schaduw en overal waar ik was lag hij op mijn voeten of achter de deur te wachten.
.

Mijn ervaring is dat niet. Maar ik heb nooit zoveel angstige of onzekere honden gehad. Die van mij zijn vrij stabiel.

mijke schreef:En hoe groot is het aandeel buitenlandse honden op de 2,2 miljoen honden die er ongeveer in Nederland wonen?

Dit. Het is nuttiger om te weten welk percentage buitenlandse honden kwijt raakt vergeleken met het percentage 'Nederlandse' kwijtgeraakte honden.

Maar zo op het oog lijkt het wel mee te vallen. Ik vind wel dat stichtingen echt voorzichtiger moeten worden met het plaatsen van de angstige honden. Zou dat alleen doen bij mensen die er echt voor kiezen en zin hebben heel veel tijd te steken in zon hondje. En hem niet perse midden in de stad willen houden.

Ik ken er genoeg die zelfs na een lange tijd in zo'n buitenlandse kennel prima functioneren in Nederland. Het is echt niet alleen maar een kwestie van geluk, als je in zo'n asiel werkt kan je met een beetje kennis van hondengedrag wel uitvogelen welke honden zich makkelijk aan zullen passen en welke niet.

Op het moment is het ongeveer 6.500 buitenlanders op 150.000 nieuwe honden. Dus ruim 4%. Dat zou neerkomen op 2-2.5x zo veel kans op een vermissing bij een buitenlandse hond.

Domor schreef:Op het moment is het ongeveer 6.500 buitenlanders op 150.000 nieuwe honden. Dus ruim 4%. Dat zou neerkomen op 2-2.5x zo veel kans op een vermissing bij een buitenlandse hond.

Voor mijn gevoel klopt dat wel aardig. Ik zie op FB alle berichten van WIOA langskomen en de meerderheid zijn Nederlandse honden. Maar ook geregeld buitenlandse honden, relatief oververtegenwoordigd inderdaad, en ik heb het idee dat die ook vaker lang kwijt zijn dan honden die uit Nederland komen.

Het zijn ook niet altijd de bange buitenlandse honden die ontsnappen. Maar je kent ze de eerste tijd nog niet goed genoeg om te weten waar ze misschien van kunnen schrikken, hoe ze reageren als ze schrikken - en als ze hier nog niet zijn gewend, zullen ze sneller in paniekmodus raken. Dat gebeurt echter ook met Nederlandse honden soms, zeker als ze wat langer weg zijn, terwijl dat voor het kwijtraken verder geen bange honden waren. Maar bij een bange hond is de kans uiteraard wel groter.

Ah, bedankt, dat geeft inderdaad meer duidelijkheid.
Toch best veel dan, al zal dat percentage wel omlaag kunnen gaan als er dus minder laks om wordt gegaan met de scoobydoos onder deze honden.
Maar dat moet dus echt vanuit de stichting komen, en ik heb het idee dat veel stichtingen hun honden (terecht natuurlijk) zo graag bij nieuwe baasjes zien dat ze ook die arme angstige beestjes iets te makkelijk plaatsen.

Als ik kijk naar een collega van mij, heeft ze echt ontzettend veel geluk gehad. Ze kozen een herder kruising uit Rusland van een plaatje, dat moest hem worden en zonder vragen is hij naar Nederland gebracht. Bij fantastische mensen, maar wel vrij makkelijk. Op dag 2 liep hij al los mee, ik had ze daarvoor gewaarschuwd maar wonder boven wonder is dat allemaal goed gegaan. Het is echt een leuk probleemloos dier, speels, loopt los zonder problemen of training (ok het luisteren is niet fantastisch maar hij loopt niet weg) en ontzettend lief. Pas je wel op tijdens de vuurwerk periode, zei ik. Maar hij vertrekt geen spier, je kan er een bom naast gooien dan vindt hij het nog prima denk ik.

Maar goed, hadden ze dus per ongeluk wel een angstiger variant gekregen, dan was hij nu ook wel kwijt geweest.

vaagheid schreef:Ah, bedankt, dat geeft inderdaad meer duidelijkheid.
Toch best veel dan, al zal dat percentage wel omlaag kunnen gaan als er dus minder laks om wordt gegaan met de scoobydoos onder deze honden.
Maar dat moet dus echt vanuit de stichting komen, en ik heb het idee dat veel stichtingen hun honden (terecht natuurlijk) zo graag bij nieuwe baasjes zien dat ze ook die arme angstige beestjes iets te makkelijk plaatsen.

Dat zal ongetwijfeld voor sommige stichtingen gelden, maar er zijn ook veel stichtingen die heel erg op die veiligheid hameren en het risico van ontsnappen. Maar je kunt als stichting mensen niet dwingen om je advies op te volgen. Dus als mensen denken: ach, dat valt allemaal wel mee, en ze lappen alle adviezen aan hun laars of worden er na een paar dagen al laks in, dan kun je daar verder ook niet veel mee.
En vergeet niet de gevallen van heel domme pech waardoor honden soms kwijtraken; je kunt onmogelijk met álles rekening houden. Amy heeft hier ook twee keer in één hap de riem doorgebeten en een keer brak haar musketonhaak zo doormidden terwijl we voor een stoplicht stonden te wachten. Toen is er verder gelukkig niets misgegaan, maar dan besef je wel dat een ongeluk echt in een klein hoekje zit.

DeDiana schreef:

vaagheid schreef:Ah, bedankt, dat geeft inderdaad meer duidelijkheid.
Toch best veel dan, al zal dat percentage wel omlaag kunnen gaan als er dus minder laks om wordt gegaan met de scoobydoos onder deze honden.
Maar dat moet dus echt vanuit de stichting komen, en ik heb het idee dat veel stichtingen hun honden (terecht natuurlijk) zo graag bij nieuwe baasjes zien dat ze ook die arme angstige beestjes iets te makkelijk plaatsen.

Dat zal ongetwijfeld voor sommige stichtingen gelden, maar er zijn ook veel stichtingen die heel erg op die veiligheid hameren en het risico van ontsnappen. Maar je kunt als stichting mensen niet dwingen om je advies op te volgen. Dus als mensen denken: ach, dat valt allemaal wel mee, en ze lappen alle adviezen aan hun laars of worden er na een paar dagen al laks in, dan kun je daar verder ook niet veel mee.
En vergeet niet de gevallen van heel domme pech waardoor honden soms kwijtraken; je kunt onmogelijk met álles rekening houden. Amy heeft hier ook twee keer in één hap de riem doorgebeten en een keer brak haar musketonhaak zo doormidden terwijl we voor een stoplicht stonden te wachten. Toen is er verder gelukkig niets misgegaan, maar dan besef je wel dat een ongeluk echt in een klein hoekje zit.

Ik wil nog wel wat toevoegen. Er komt veel commentaar op stichtingen. Stichtingen hebben contracten en daar staat vrijwel altijd in dat het gaat om zwerfhonden met gedragsproblemen. Ook kun je als nieuwe eigenaar zelf kijken. Neem je een bange hond dan kies je daar dus voor.
Daarnaast is een hond in een asiel ergens in het buitenland misschien haantje de voorste en is dat zelfde dier hier ineens doodsbang voor auto's of wat dan ook.
Het is en blijft werken met levende dieren. En de ene stichting is de andere niet. Als hier over stichtingen gepraat wordt krijg ik al snel het "buitenlander" gevoel. Als er ergens een groep uit het Oostblok overvallen pleegt gaan mensen heel snel generaliseren. Marokanen die iets doen maken ook vaak dat mensen gaan roepen dat marokanen iets doen. Nee, die specifieke mensen hebben dat gedaan.

Elk geval is anders. Dus ja, er komen soms super bange honden. Maar ik neem aan dat als je een hond meeneemt je zelf ook wel ziet dat hij de staart tussen de benen heeft en beeft als een rietje. Dan is je hond dus angstig. En dan pas je op. Wij namen Tom mee en die was letterlijk verkrampt. Klauwde zich in de auto vast aan de bekleding en kroop als een wild dier over de hoedenplank etc. Was meteen duidelijk. Die kende geen autorijden. Toen wilde we hem pakken en meenemen maar toen gromde hij. Duidelijk. Die was niet open en geen allemansvriend.
Gaan mensen dus weg met een kruipende podenco die niks met ze te maken wil hebben dan kunnen ze zelf ook wel bedenken dat de hond bang is en dat je hem beter niet direct los gaat laten.

Stichtingen op zichzelf is niks. Zijn er erg veel en er zijn ook erg veel buitenlandse honden. Je kan er geen regel of generaliserend iets van maken. Op Bas is niks van toepassing wat als kenmerk geldt voor een buitenlandse hond. Bas is de meest stabiele hond die er bestaat en weglopen is geen optie. Tom idem. Die is alleen extreem waaks. Meer niet. En hij is ontzettend ziek. Betekent echter totaal niet dat buitenlandse honden ineens allemaal ziek zijn of waaks. En dat stichtingen niet goed testen. Zegt alleen iets over Tom.

Natuurlijk, daarom ook mijn voorbeeld. Ik weet niet of de stichting ze tips heeft gegeven maar dat denk ik niet, iig hebben ze die dan aan hun laars gelapt. Gelukkig hadden ze een super makkelijke hond gescoord.

Maar vooral daarom zou ik als stichting echt terughoudend zijn met het plaatsen van angstige honden. Niet elke hond is voorspelbaar, maar er komen op mijn facebookpagina bijvoorbeeld regelmatig filmpjes langs met honden in de kennel van dat asiel waarvan ik met 90% zekerheid kan zeggen dat die je de eerste dagen alleen met bambi oogjes aan zal staren, opgekruld in het mandje. Maar de focus ligt op hoe mooi en lief het beestje is, de meeste mensen denken daar echt niet over na. Of hebben uberhaupt weinig kennis van de lichaamstaal van honden en vinden het een lief, rustig hondje. Zijn overigens ook stichtingen die wel degelijk advies geven, maar tegelijkertijd dus ook vrij makkelijk met het plaatsen van angstige honden.

Ongelukjes gebeuren inderdaad, ik ben Emma ook een keer kwijt geraakt. Gelukkig liep ze zelf naar huis maar ik zat wel in de stress ja.

Maar goed, mijn punt is dus dat de ervaring leert dat er veel mensen zijn die eigenlijk niet voorbereid zijn op een projectje, en je dit soort honden dus zoveel mogelijk moet reserveren voor mensen die daar echt voor willen gaan. Tussen die 300 honden in het asiel zitten er genoeg die weinig problemen zullen geven, en zo is de kans op weglopen ook een stuk kleiner.

Een voorbeeldje van een hond die je eigenlijk niet zomaar zou moeten willen plaatsen:


Overigens niks mis met de stichting hoor, deze wordt ook niet gepromoot, staat niet op de Nederlandse website en op de Portugese website heel eerlijk aangegeven dat het alleen voor 'gevorderden' is.
Tenzij iemand deze hond bewust een lekker leven op het platteland met een goed omheinde tuin of iets dergelijks wil geven zou ik zeggen; we hebben 50 andere leuke sociale honden, zoek er liever daar een van uit.

Geloof het of niet maar dit soort honden komt echt gewoon naar Nederland, naar mensen die niet perse een angstige hond wilden.. Ja dan is het alleen maar afwachten tot het mis gaat.

Dit is de broer van Emma, trouwens. En nee ik ga daar niet aan beginnen.

laeken schreef:
Elk geval is anders. Dus ja, er komen soms super bange honden. Maar ik neem aan dat als je een hond meeneemt je zelf ook wel ziet dat hij de staart tussen de benen heeft en beeft als een rietje. Dan is je hond dus angstig. En dan pas je op.
Gaan mensen dus weg met een kruipende podenco die niks met ze te maken wil hebben dan kunnen ze zelf ook wel bedenken dat de hond bang is en dat je hem beter niet direct los gaat laten.

Je zou zeggen dat elke weldenkende mens dat kan zien en ernaar kan handelen, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Ik weet zo een stuk of 3 voorbeelden uit mijn eigen omgeving en als je kijkt op het internet nog veel meer.

Het is NIET perse de schuld van de stichting, ze willen gewoon leuke honden plaatsen en elke hond verdient een beter leven, althans dat vind ik wel. Helaas is een groot deel van de mensheid blijkbaar slecht in staat tot zelfstandig en logisch nadenken en, i shit you not, kiezen ze vanaf een plaatje een lieve hond zonder problemen te verwachten.
Als stichting zal je jezelf en de honden moeten beschermen tegen de minder weldenkende medemens. Al ben ik ook geen fan van ellenlange vragenlijsten of huisbezoeken enzo, maar ik snap wel waarom ze dat doen.
Makkelijker zou het gewoon zijn om goed te kijken naar wat je hebt en de moeilijker gevallen te bewaren voor de mensen die echt voor zoiets willen gaan.

Ja, daar ben ik het helemaal mee eens. Als je wel eens in bijvoorbeeld Spanje in asielen bent geweest, zie je daar bijvoorbeeld 200 honden waarvan er 180 helemaal niet bang zijn en juist staan te springen om aandacht van mensen. Die hebben een betere basis om zich hier aan te passen dan die 20 bange honden die alle contact met mensen uit de weg gaan.
Natuurlijk kan het soms anders uitpakken. Maar honden die daar al angstig zijn, moeten hier ook nog aan alle nieuwe dingen wennen en als ze ook nog geen vertrouwen hebben in mensen, is dat is gewoon erg veel, ook voor 'gevorderden'.

Vaak zijn het toch mensen die uit medelijden een dergelijke hond willen, zonder zich goed te realiseren wat het inhoudt. En het is natuurlijk krom dat daardoor goed plaatsbare honden, die goed gesocialiseerd zijn en staan te springen om een baas, hun kans mislopen. Want die zijn dan niet zielig genoeg.

Voor mij is essentieel of een hond iemand vertrouwen kan. Als een op het oog bange terughoudende hond steun zoekt bij en liefdevol om gaat met bepaalde medewerkers is dat voor mij al goed. Toen we Tom haalde was hij uitermate afwerend naar mij. Zo afwerend dat ik hem niet aan durfde te lijnen. Zag dat hij me kon bijten. Het kind des huizes omhelsde hem en daar was hij uitermate liefdevol mee. Nu is hij de lieveling van de dierenkliniek en knuffelt daar met iedereen. Loopt parmantig binnen en is domweg angstloos. Uitermate trouw naar ons en super liefdevol. Ik weet 100 % zeker dat hij in het asiel angstig, teruggetrokken en onbenaderbaar was. Hij is super agressief als je hem achter een hek zet. Vliegt met blikkerende tanden uit en grijpt ook naar je hand dan. Zelfs hij mij als hij schrikt achter het tuinhek.

Dus zeker een onplaatsbare hond op het eerste oog. Maar wat is hij nu al makkelijk lief en ongecompliceerd. Overal los en valt niks of niemand lastig. Laat los bloed prikken. Ligt op schoot bij bezoek en is echt een schijtmakkelijk hondje dat nooit weg loopt en nergens van schrikt.

Dus als een hond zich aan iemand kan binden is er een goede kans dat je met liefde en geduld de hond zo op de rit hebt. Ik persoonlijk heb liever een gematigde bescheiden hond dan een die breeduit kwispelend en springend tegen de hekken vliegt bij iedereen die hij ziet.

laeken schreef:Voor mij is essentieel of een hond iemand vertrouwen kan. Als een op het oog bange terughoudende hond steun zoekt bij en liefdevol om gaat met bepaalde medewerkers is dat voor mij al goed. Toen we Tom haalde was hij uitermate afwerend naar mij. Zo afwerend dat ik hem niet aan durfde te lijnen. Zag dat hij me kon bijten. Het kind des huizes omhelsde hem en daar was hij uitermate liefdevol mee. Nu is hij de lieveling van de dierenkliniek en knuffelt daar met iedereen. Loopt parmantig binnen en is domweg angstloos. Uitermate trouw naar ons en super liefdevol. Ik weet 100 % zeker dat hij in het asiel angstig, teruggetrokken en onbenaderbaar was. Hij is super agressief als je hem achter een hek zet. Vliegt met blikkerende tanden uit en grijpt ook naar je hand dan. Zelfs hij mij als hij schrikt achter het tuinhek.

Dus zeker een onplaatsbare hond op het eerste oog. Maar wat is hij nu al makkelijk lief en ongecompliceerd. Overal los en valt niks of niemand lastig. Laat los bloed prikken. Ligt op schoot bij bezoek en is echt een schijtmakkelijk hondje dat nooit weg loopt en nergens van schrikt.

Dus als een hond zich aan iemand kan binden is er een goede kans dat je met liefde en geduld de hond zo op de rit hebt. Ik persoonlijk heb liever een gematigde bescheiden hond dan een die breeduit kwispelend en springend tegen de hekken vliegt bij iedereen die hij ziet.

Tja en ik dus niet. Het gedrag wat je noemt dat Tom vertoonde bij t ophalen zou ik gillend gek van worden. Ik had hem niet eens meegenomen dan want ik kan daar gewoon echt niets mee. Geef mij dan maar een vrolijke open hond die iedereen en alles leuk vind maar als ik eerlijk ben zie ik er daar niet zoveel van als ik alleen hier bijv kijk.

laeken schreef: Dus als een hond zich aan iemand kan binden is er een goede kans dat je met liefde en geduld de hond zo op de rit hebt. Ik persoonlijk heb liever een gematigde bescheiden hond dan een die breeduit kwispelend en springend tegen de hekken vliegt bij iedereen die hij ziet.

Ik houd van honden die zichzelf hét cadeautje aan de wereld vinden.

Ik niet. Maar dat heeft te maken met je karakter. Ik ben uitermate geduldig en liefdevol. Ik erger me aan labradors die tegen me op springen. Ik ga liever ergens staan en wil dat een hond dan aan mijn hand ruikt en kennis maakt
Ik vind drukke open allemansvriendjes best leuk hoor. Maar het past niet bij mij en wat ik doe. Ik corrigeer de honden ook nooit. Ik vind mijn honden ideaal. Bescheiden, lief, zelfverzekerd en vanzelf volgzaam. Juist de groei die ik zie geniet ik van. Remmen vind ik niks. Maar dat is echt persoonlijk en gelukkig kan iedereen zelf kiezen welke hond ze nemen.

Ik denk trouwens dat het ook een kwestie van interpretatie is. Bas vind zichzelf nl ook heel wat. Die is voor niemand bang en staat er gewoon. Moet je maar eens aan Cleva vragen. Die vind Bas dominant terwijl ik haar juist bescheiden en beleefd vind lol.

Ik denk trouwens dat het ook een kwestie van interpretatie is. Bas vind zichzelf nl ook heel wat. Die is voor niemand bang en staat er gewoon. Moet je maar eens aan Cleva vragen. Die vind Bas dominant terwijl ik haar juist bescheiden en beleefd vind lol.

Cleva schreef:Ik vind haar ook bescheiden en beleefd van gedrag maar dat is in essentie iets anders dan onderdanig.
Ze heeft haar manieren van het feit dat ze een piepklein hondje is dat alleen maar haar zin kan krijgen door zich in de kaart te spelen en daarna vreselijk bedeesd te kijken.

Het is een beeldig hondje met geweldige manieren.....dat nooit niet middenin je gezicht zit.
Ze is altijd bezig met leuk doen en voorop zitten. Dat is ook dominant.

Een onderdanige hond zit niet op schoot zodra ze de kans krijgt.

Zo klinkt het opeens helemaal niet meer saai.

Ik kan dat ook wel waarderen Uma is ook zo. Die heeft perfect door dat het trillende rietje ook als act gebruikt kan om toch op het bed onder de dekens te mogen kruipen. Ook als je net een schoon bed hebt en ze vlak daarvoor in de eendenstront heeft gerold.
Het is iets raars, hondenliefde.

laeken schreef:Ik denk trouwens dat het ook een kwestie van interpretatie is. Bas vind zichzelf nl ook heel wat. Die is voor niemand bang en staat er gewoon. Moet je maar eens aan Cleva vragen. Die vind Bas dominant terwijl ik haar juist bescheiden en beleefd vind lol.

Dominant etc. Heb ik nul moeite mee maar angst daar kan ik niks mee.

malinois schreef:

laeken schreef:Ik denk trouwens dat het ook een kwestie van interpretatie is. Bas vind zichzelf nl ook heel wat. Die is voor niemand bang en staat er gewoon. Moet je maar eens aan Cleva vragen. Die vind Bas dominant terwijl ik haar juist bescheiden en beleefd vind lol.

Dominant etc. Heb ik nul moeite mee maar angst daar kan ik niks mee.

Wat ik met dat stukje wilde zeggen is dat honden in het begin angstig kunnen tonen maar uiteindelijk verre van angstig zijn. Tom die zo bang was is nu de meest angstloze hond bij de dierenarts die ik ooit gehad heb. Hij loopt los mee en alleen dus zonder ons als ze bloed gaan prikken. De assistente roept en hij loopt kwispelend mee. Ligt op tafel en niemand houdt hem vast tijdens bloedprikken. Hij kijkt gezellig mee. Alsof hij een mens is.

Buiten is hij ook nergens bang voor. Zijn enige punt is nog dat hij argwaan heeft naar mannen die hij niet kent.

En Bas is helemaal nergens bang voor.

Dat stukje van hoe hij was tot hoe hij is schreef ik als reactie op angstige honden uit het buitenland laten zitten daar. Zelfs Bas was in het begin angstig voor bepaalde dingen.

dagmar88 schreef:

Cleva schreef:Ik vind haar ook bescheiden en beleefd van gedrag maar dat is in essentie iets anders dan onderdanig.
Ze heeft haar manieren van het feit dat ze een piepklein hondje is dat alleen maar haar zin kan krijgen door zich in de kaart te spelen en daarna vreselijk bedeesd te kijken.

Het is een beeldig hondje met geweldige manieren.....dat nooit niet middenin je gezicht zit.
Ze is altijd bezig met leuk doen en voorop zitten. Dat is ook dominant.

Een onderdanige hond zit niet op schoot zodra ze de kans krijgt.

Zo klinkt het opeens helemaal niet meer saai.

Mijn honden zijn verre van saai Wat dacht je? Je weet wat voor honden ik hiervoor had toch? Deze zijn op geen enkel vlak saaier. Echt niet. Nu leer ik hoe berekenend en doortrapt honden zijn. En hoe volgzaam ze lijken op het eerste oog maar hoe erg ze hun eigen dingen doen ondertussen etc

laeken schreef:

malinois schreef:

laeken schreef:Ik denk trouwens dat het ook een kwestie van interpretatie is. Bas vind zichzelf nl ook heel wat. Die is voor niemand bang en staat er gewoon. Moet je maar eens aan Cleva vragen. Die vind Bas dominant terwijl ik haar juist bescheiden en beleefd vind lol.

Dominant etc. Heb ik nul moeite mee maar angst daar kan ik niks mee.

Wat ik met dat stukje wilde zeggen is dat honden in het begin angstig kunnen tonen maar uiteindelijk verre van angstig zijn. Tom die zo bang was is nu de meest angstloze hond bij de dierenarts die ik ooit gehad heb. Hij loopt los mee en alleen dus zonder ons als ze bloed gaan prikken. De assistente roept en hij loopt kwispelend mee. Ligt op tafel en niemand houdt hem vast tijdens bloedprikken. Hij kijkt gezellig mee. Alsof hij een mens is.

Buiten is hij ook nergens bang voor. Zijn enige punt is nog dat hij argwaan heeft naar mannen die hij niet kent.

En Bas is helemaal nergens bang voor.

Dat stukje van hoe hij was tot hoe hij is schreef ik als reactie op angstige honden uit het buitenland laten zitten daar. Zelfs Bas was in het begin angstig voor bepaalde dingen.

Ow oke maar nee als een hond zich direct zo zou gedragen zou mij t risico te groot zijn. Ik kan daar echt niks mee. Beter erkennen dan later weer moeten herplaatsen

Zeker! Dat is iets wat bij je moet passen. Ik vind het juist leuk en fijn om angst weg te halen bij een hond maar daar moet je wel het geduld en het gevoel voor hebben. En ik snap dat je dat niet kan liggen. Ik heb zelf juist moeite met honden die overal op af willen en die alles even leuk en tof vinden. Die moet ik dan remmen en trainen en dat is niet mijn ding. Mijn honden kunnen kom, naast en zit en dat was het wel weer. Blije eieren moet je onder controle houden en ik ben daar te lui voor.

Dus wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Je moet nooit een hond nemen waarvan het gedrag en karakter niet bij het jouwe past. Dat werkt nooit. En er is niks mis met dat erkennen. Ik ben gewoon te gevoelig voor ongevoelige onsubtiele honden en dan ga ik me ergeren. Jij ergert je aan onderdanige angstige honden en die lokken bij mij nu juist uit dat ik ze vertrouwen wil geven en wil laten groeien.

laeken schreef:

malinois schreef:

laeken schreef:Ik denk trouwens dat het ook een kwestie van interpretatie is. Bas vind zichzelf nl ook heel wat. Die is voor niemand bang en staat er gewoon. Moet je maar eens aan Cleva vragen. Die vind Bas dominant terwijl ik haar juist bescheiden en beleefd vind lol.

Dominant etc. Heb ik nul moeite mee maar angst daar kan ik niks mee.

Wat ik met dat stukje wilde zeggen is dat honden in het begin angstig kunnen tonen maar uiteindelijk verre van angstig zijn. Tom die zo bang was is nu de meest angstloze hond bij de dierenarts die ik ooit gehad heb. Hij loopt los mee en alleen dus zonder ons als ze bloed gaan prikken. De assistente roept en hij loopt kwispelend mee. Ligt op tafel en niemand houdt hem vast tijdens bloedprikken. Hij kijkt gezellig mee. Alsof hij een mens is.

Buiten is hij ook nergens bang voor. Zijn enige punt is nog dat hij argwaan heeft naar mannen die hij niet kent.

En Bas is helemaal nergens bang voor.

Dat stukje van hoe hij was tot hoe hij is schreef ik als reactie op angstige honden uit het buitenland laten zitten daar. Zelfs Bas was in het begin angstig voor bepaalde dingen.

Een hond die in het buitenlandse asiel helemaal niet angstig is, kan hier best de eerste tijd onwennig of flink onder de indruk zijn van alle nieuwe dingen. Dat is dan een kwestie van gewenning en dat komt meestal met de tijd wel goed, zeker als zo'n hond zich bij mensen wel veilig voelt.
Maar een hond die daar, in zijn bekende omgeving met bekende vrijwilligers, al heel angstig is, zal vaak hier nóg angstiger zijn. Dat is niet voor iedereen weggelegd, lang niet iedereen wil dat en lang niet iedereen kan daarmee omgaan.
Als iemand zoals jij, met de nodige ervaring en flexibiliteit, daar willens en wetens wel voor kiest, is dat natuurlijk prima. Maar zo'n hond is meestal niet goed af bij mensen die een makkelijk en ongecompliceerd hondje zoeken. Dus daarom vind ik het goed om terughoudend zijn met het plaatsen van angstige honden en deze alleen te plaatsen bij mensen die daar ook echt raad mee weten en bewust voor kiezen. Anders is het voor de hond namelijk ook geen verbetering. Voor dergelijke honden is het vaak fijner om in het land van herkomst geplaatst te worden, dan is de aanpassing veel minder groot, of in het asiel te blijven als ze het wel fijn vinden om met andere honden te leven. Ik denk dat je in veel gevallen dit soort honden meer helpt door de levensomstandigheden in de asielen ter plaatse te verbeteren en ze op die manier een kans op een fijn leven te geven, dan door ze massaal hier naartoe te halen.

Helemaal mee eens. Voorwaarde voor mij is dus dat ze daar wel innig contact maken met mensen die daar werken. Dat ze onder de indruk zijn van het hondengeweld tussen 50 honden of dat ze angst hebben voor vreemden door slechte ervaringen maakt me niks uit. Ook kan een hond die daar angstig is juist van de straat komen en eenmaal geland buiten nergens bang voor zijn zoals bv Tom. En het schatje naar mensen zoals bv Bas had in het begin juist heel veel moeite met de straat. Durfde niet langs stilstaande auto's en scheet 7 kleuren als er een hardloper kwam. Tom die duidelijk gezworven heeft heeft 0.0 issues op straat. Die kan je zo mee het centrum van Amsterdam in nemen en dat maakt hem geen drol uit. Vreemde mannen kunnen hem echter niet aanraken of aankijken. Dan gromt hij wat duidelijk een kwestie van slechte ervaring is. Eerst weten wie dat is en of diegene goed is of hem een klap of trap gaat geven. Die hond is duidelijk gepaaid en daarna mishandeld. Die is zoooo argwanend voor paaien.

laeken schreef:Helemaal mee eens. Voorwaarde voor mij is dus dat ze daar wel innig contact maken met mensen die daar werken. Dat ze onder de indruk zijn van het hondengeweld tussen 50 honden of dat ze angst hebben voor vreemden door slechte ervaringen maakt me niks uit. Ook kan een hond die daar angstig is juist van de straat komen en eenmaal geland buiten nergens bang voor zijn zoals bv Tom. En het schatje naar mensen zoals bv Bas had in het begin juist heel veel moeite met de straat. Durfde niet langs stilstaande auto's en scheet 7 kleuren als er een hardloper kwam. Tom die duidelijk gezworven heeft heeft 0.0 issues op straat. Die kan je zo mee het centrum van Amsterdam in nemen en dat maakt hem geen drol uit. Vreemde mannen kunnen hem echter niet aanraken of aankijken. Dan gromt hij wat duidelijk een kwestie van slechte ervaring is. Eerst weten wie dat is en of diegene goed is of hem een klap of trap gaat geven. Die hond is duidelijk gepaaid en daarna mishandeld. Die is zoooo argwanend voor paaien.

Ja, inderdaad, dat soort honden zijn juist met de buitenwereld wel prima gesocialiseerd en zullen dus ook niet snel onder de indruk zijn van verkeer of drukte. Dat maakt het ook al weer een stuk makkelijker te hanteren. Als zo'n hond buiten op straat ook nog eens overal bang voor is, wordt het alweer een ander verhaal.

Amoz en Amy hebben overigens zo ongeveer niets van de wereld gezien voordat ze hier naartoe kwamen en zijn ook nooit echt bang geweest op straat. Ze zijn allebei ook niet schrikachtig en herstellen snel. Taartje komt van een jager, dus zal ook niet veel van de buitenwereld hebben gezien, maar die is al helemaal niet van haar stuk te krijgen. Dat is gewoon het karakter dus, want mijn collie met socialisatie uit het boekje kan buiten nog wel eens ergens flink van schrikken en dan ook echt even een tijdje onder de indruk zijn. Amoz en Amy schudden zich uit en zijn het weer kwijt.

Ik vind dat je als stichting best lef moet hebben om een angstige hond op de site te zetten. Als er zoveel gemakkelijkere honden zijn, plaats die dan eerst. Dan raak je je goede naam tenminste niet kwijt.