Het HondenForum

Jaap* schreef:

iones schreef:

Jaap* schreef:

iones schreef:Je weet toch dat je kinderen wilt? Of weet je het vandaag wel of morgen niet? Daar gaat het toch om!

Waarom zou ik daar een standpunt over moeten innemen? Je kunt het ook gewoon nemen zoals het komt.

Ongeacht de gevolgen?

Wat voor gevolgen. Waar heb je het over.

dat je invalide wordt, of dat je moet verhuizen, dat de honden weg moeten......

dagmar88 schreef:

smoekie schreef: Kan zijn dat ik je verkeerd begrepen heb hoor, maar door wat jij eerder zei dat jij een redelijke kans hebt (blijvend) invalide te raken tijdens een zwangerschap en jullie bereid zijn dat risico te nemen met de wetenschap dat er dan veel veranderd, waaronder hetgeen wat jullie de honden nu kunnen bieden ga ik er heel simpel (misschien te simpel) vanuit dat als je de honden al niet hun "standaard" (simpele) zorg kunt geven dat voor een kind nóg moeilijker is.

Meer dan eens belanden dergelijke honden al op mp of in het asiel. En dan is er bij de meeste niet eens sprake van invaliditeit.

Inderdaad.
Ik heb geen dergelijke honden en ben niet de meesten. Ik heb mijn honden en ben gelukkig gewoon mezelf.

(en nee Dagmar, ik bedoel dus niet jouw antwoorden maar wel de conclusies van Smoek)

iones schreef:dat je invalide wordt, of dat je moet verhuizen, dat de honden weg moeten......

Waar gáát dit over? Ik kan vannacht invalide worden, ik kan ook moeten verhuizen. Waarom zouden dan de honden weg moeten???

iones schreef:Je weet toch dat je kinderen wilt? Of weet je het vandaag wel of morgen niet? Daar gaat het toch om!

iones schreef:

Jaap* schreef:

iones schreef:

Jaap* schreef:Waarom zou ik daar een standpunt over moeten innemen? Je kunt het ook gewoon nemen zoals het komt.

Ongeacht de gevolgen?

Wat voor gevolgen. Waar heb je het over.

dat je invalide wordt, of dat je moet verhuizen, dat de honden weg moeten......

Het zal wel aan mij liggen hoor, maar wat mij betreft kun je net zo goed chinees praten.

dagmar88 schreef:

smoekie schreef: Kan zijn dat ik je verkeerd begrepen heb hoor, maar door wat jij eerder zei dat jij een redelijke kans hebt (blijvend) invalide te raken tijdens een zwangerschap en jullie bereid zijn dat risico te nemen met de wetenschap dat er dan veel veranderd, waaronder hetgeen wat jullie de honden nu kunnen bieden ga ik er heel simpel (misschien te simpel) vanuit dat als je de honden al niet hun "standaard" (simpele) zorg kunt geven dat voor een kind nóg moeilijker is.

Meer dan eens belanden dergelijke honden al op mp of in het asiel. En dan is er bij de meeste niet eens sprake van invaliditeit.

Inderdaad.
Ik heb geen dergelijke honden en ben niet de meesten. Ik heb mijn honden en ben gelukkig gewoon mezelf.

Jij weet dondersgoed wat ik bedoel met "dergelijke" honden.

Marion. schreef:

dagmar88 schreef:

smoekie schreef: Kan zijn dat ik je verkeerd begrepen heb hoor, maar door wat jij eerder zei dat jij een redelijke kans hebt (blijvend) invalide te raken tijdens een zwangerschap en jullie bereid zijn dat risico te nemen met de wetenschap dat er dan veel veranderd, waaronder hetgeen wat jullie de honden nu kunnen bieden ga ik er heel simpel (misschien te simpel) vanuit dat als je de honden al niet hun "standaard" (simpele) zorg kunt geven dat voor een kind nóg moeilijker is.

Meer dan eens belanden dergelijke honden al op mp of in het asiel. En dan is er bij de meeste niet eens sprake van invaliditeit.

Inderdaad.
Ik heb geen dergelijke honden en ben niet de meesten. Ik heb mijn honden en ben gelukkig gewoon mezelf.

(en nee Dagmar, ik bedoel dus niet jouw antwoorden maar wel de conclusies van Smoek)

Misschien moet jij eens meer lezen citronellea

Marion. schreef:

iones schreef:dat je invalide wordt, of dat je moet verhuizen, dat de honden weg moeten......

Waar gáát dit over? Ik kan vannacht invalide worden, ik kan ook moeten verhuizen. Waarom zouden dan de honden weg moeten???

Omdat je ze dan niet meer de zorg kunt geven die ze nodig hebben misschien. Althans. Dat is het antwoord van sommige

Daarom zeg ik. Beter lezen!

Jaap* schreef:Ja maar dat hangt niet oorzakelijk aan een kind. Die situatie kan ook ontstaan met een partner.

Inderdaad.
Je hebt voor een hond gekozen en dan heb je maar je stinkende best te doen om alles te plooien en bij elkaar te passen. Ik vraag me weleens af hoe mensen het vroeger toch vaak deden met een huishouding, werk, kinderen en weet ik veel wat.

bouvierpoedel schreef:

lets have fun schreef:Ik kan me toch niet voorstellen dat ik mijn kinderwens zou uitstellen voor de hond. Maar ook niet dat ik mijn hond weg zou doen omdat het niet meer 100% optimaal is. Het is mijn ervaring dat de hond zich wel schikt. Net zoals iedereen zich een beetje moet schikken als er een baby komt. Ik kon na het krijgen van kinderen ook niet meer alles wat ik daarvoor deed. Net zoals het voor mijn oudste zoon effe flink slikken was toen hij na 4 jaar een broertje kreeg Toch heb ik mijn kind niet weg gedaan vanwege de baby en ik heb mijn kinderwens ook niet uitgesteld vanwege oudste. Maar voor een hond moet dat wel? Het is voor mij dan net alsof de behoeftes van een dier belangrijker zijn dan de behoeftes van een mens. Ik vind dat raar.

Een goede hondenliefhebber gaat zwetend en inschikkend met een zware last door het leven in afzien en zijn eigen geluk ondergeschikt maken. Dat is liefde en als je dat niet kunt moet je geen honden nemen.

Oooooh het is een wedstrijd wie zichzelf het beste weg kan cijferen ja dat ga ik wel verliezen

marian* schreef:

Jaap* schreef:Ja maar dat hangt niet oorzakelijk aan een kind. Die situatie kan ook ontstaan met een partner.

Inderdaad.
Je hebt voor een hond gekozen en dan heb je maar je stinkende best te doen om alles te plooien en bij elkaar te passen. Ik vraag me weleens af hoe mensen het vroeger toch vaak deden met een huishouding, werk, kinderen en weet ik veel wat.

iones schreef:

lets have fun schreef:Ik kan me toch niet voorstellen dat ik mijn kinderwens zou uitstellen voor de hond. Maar ook niet dat ik mijn hond weg zou doen omdat het niet meer 100% optimaal is. Het is mijn ervaring dat de hond zich wel schikt. Net zoals iedereen zich een beetje moet schikken als er een baby komt. Ik kon na het krijgen van kinderen ook niet meer alles wat ik daarvoor deed. Net zoals het voor mijn oudste zoon effe flink slikken was toen hij na 4 jaar een broertje kreeg Toch heb ik mijn kind niet weg gedaan vanwege de baby en ik heb mijn kinderwens ook niet uitgesteld vanwege oudste. Maar voor een hond moet dat wel? Het is voor mij dan net alsof de behoeftes van een dier belangrijker zijn dan de behoeftes van een mens. Ik vind dat raar.

Jij draait het een beetje om.
Het gaat er alleen maar om dat een hond niet weg hoeft vanwege een baby. Dat is alles. En wat jij zegt, je doet het oudere kind toch óók niet weg voor de baby?
Precies. En dat doe je een hond ook niet.

Mijn honden gaan niet zo snel weg hoor. Daarvoor ben ik veel te lijp met ze. De hond die wij hadden toen de kinderen klein waren was niet helemaal te vertrouwen met (onbekende) mensen, ook kinderen. Dus dat was wel eens schipperen, maar er zijn benches en kennels en deuren die dicht kunnen. Dus wij vonden onze weg daar wel weer in. Maar ik kan me ook prima voorstellen dat niet iedereen daar zin in heeft en zo'n hond wel herplaatst. Om eerlijk te zijn is dat soms ook maar beter.
Ik denk in ieder geval niet dat herplaatsdn een ramp is en dat ik de enige ben die goed voor mijn hond kan zorgen. Die krijgt het bij een ander ook gewoon heel goed.

lets have fun schreef: Ik denk in ieder geval niet dat herplaatsdn een ramp is en dat ik de enige ben die goed voor mijn hond kan zorgen. Die krijgt het bij een ander ook gewoon heel goed.

ja dat kan.
ik heb in elk geval mijn hond niet genomen om er een ander voor te laten zorgen, dus ik hou haar fijn zelf.
dat kan ook.

edit: overigens is mijn hond een heel goed voorbeeld van het feit dat herplaatsen voor sommige honden wel een ramp is.
kan vreemd overkomen misschien, maar toch heb je dat wel vaker met levende wezens.
met afgedankte schoenen gaat het toch een stuk makkelijker, die hoor je niet meer.

Rare wending heeft dit topic genomen. Of honden belangrijker zijn dan kinderen.
Tja, ik vind van wel. Heb zelfs een hond herplaatst omdat hij te gevaarlijk werd voor kinderen (en niet alleen die van mij). Kan mij trouwens herinneren dat er nogal wat forummers mij toen groot gelijk gaven en enkelen zelfs aangaven dat de grote roze spuit misschien wel beter was.

Ik heb trouwens nooit bewust voor kinderen gekozen. Wel bewust voor géén kinderen. Groot was dus de verrassing toen ik op mijn 35e ineens zwanger bleek te zijn.
Maar goed, huisdieren, kind, werk en gezin bleek allemaal prima te combineren. Maar toen mijn man plotseling overleed, heb ik echt wel nagedacht over herplaatsing. Niet omdat het me te veel werd, maar omdat ze niet meer 's middags konden worden uitgelaten omdat mijn man dat altijd deed en ik in een half uur lunchpauze aan de andere kant van de stad niet even naar huis kon om ze uit te laten. Een uitlaatservice was geen optie want a) te duur en b) met een hond (en mens-)agressieve hond plus een luierhond zou ik nooit een hus kunnen vinden die dat zou willen doen.
Gelukkig hebben mijn sufmutsen zich geschikt in de nieuwe routine en kon ik ze houden. Maar soms gaat het spreekwoord 'waar niet is, verliest de keizer zijn recht' echt wel op.

smoekie schreef: Jij weet dondersgoed wat ik bedoel met "dergelijke" honden.

Ik geef een serieuze reactie op een toch al moeilijk onderwerp en dan stel ik dat soort spelletjes niet zo op prijs.
Oftewel, nee.


Ik kies pas voor IVF wanneer ik dat voor alle partijen (mijn honden inclusief, vanzelfsprekend) verantwoord vind. Dat is het nu niet. Misschien wel nooit.
Dan nog zijn er zijn er 101 mogelijkheden waardoor het anders loopt dan je had (kunnen) verwacht(en).
En verschilt per persoon wat voor diegene verantwoord is.

dagmar88 schreef:

smoekie schreef:

dagmar88 schreef:

smoekie schreef: Kan zijn dat ik je verkeerd begrepen heb hoor, maar door wat jij eerder zei dat jij een redelijke kans hebt (blijvend) invalide te raken tijdens een zwangerschap en jullie bereid zijn dat risico te nemen met de wetenschap dat er dan veel veranderd, waaronder hetgeen wat jullie de honden nu kunnen bieden ga ik er heel simpel (misschien te simpel) vanuit dat als je de honden al niet hun "standaard" (simpele) zorg kunt geven dat voor een kind nóg moeilijker is.

Meer dan eens belanden dergelijke honden al op mp of in het asiel. En dan is er bij de meeste niet eens sprake van invaliditeit.

Inderdaad.
Ik heb geen dergelijke honden en ben niet de meesten. Ik heb mijn honden en ben gelukkig gewoon mezelf.

Jij weet dondersgoed wat ik bedoel met "dergelijke" honden.

Ik geef een serieuze reactie op een toch al moeilijk onderwerp en dan stel ik dat soort spelletjes niet zo op prijs.
Oftewel, nee.


Ik kies pas voor IVF wanneer ik dat voor alle partijen (mijn honden inclusief, vanzelfsprekend) verantwoord vind. Dat is het nu niet. Misschien wel nooit.
Dan nog zijn er zijn er 101 mogelijkheden waardoor het anders loopt dan je had (kunnen) verwacht(en).
En verschilt per persoon wat voor diegene verantwoord is.

Dag Dagmar


Dom doen en het over een andere boeg proberen te gooien en een ander daarmee in een kwaad daglicht proberen te zetten doe je maar lekker bij een andere onnozelaar!

Ik heb niet alles gelezen, maar zie het topic wel steeds terugkomen.

Ik heb nooit een echte kinderwens gehad. Uiteindelijk werd ik kostwinner en kwam het er niet meer van, en door kinderen van anderen heb ik besloten dat het me allemaal veel te veel gedoe en drukte was, kinderen. Ik mis ze ook niet, ja, soms iemand die even iets huishoudelijks van me overneemt, maar om daar nou of kinderen of een relatie voor te nemen

Het is niet dat ik honden (en katten) heb in plaats van kinderen. Wel heb ik een kennelijke zorgdrift die ik erop kan loslaten. Voor mij werkt dat prima. En ik heb toch nog zes afwashulpen tot mijn beschikking

Cleva schreef:

[Sandra] schreef: Uiteindelijk werd ik kostwinner en kwam het er niet meer van, en door kinderen van anderen heb ik besloten dat het me allemaal veel te veel gedoe en drukte was, kinderen.

Met echt alle respect, hoor, maar als je geen kinderen wil omdat je het te druk hebt dan wil je ze toch gewoon niet?
Ik vind mijn baan ook belangrijk, hoor. Heus. Maar er zijn ook dingen die daardoor niet bepaald worden, dacht ik zo.

Je zit ook altijd te qloten als je mij quote, hè

Maar je hebt gelijk. Baan was niet maatgevend, wel het feit dat vriend en ik daarnaast gewoon alle vrijheid hadden die we wilden. We wilden beiden niet zo gebonden zijn.

Cleva schreef:Het lijkt me geweldig, in theorie. In de praktijk...niet zo zeer. Ik denk niet dat ik wel zou varen als slaaf van broodtrommels, gymkleren en een eeuwige lawine aan rondgestrooid speelgoed.

Geweldig, zo'n nazaat. Dat geeft invulling aan het leven. Maar in hoeverre geniet je daarvan als de nazaat in kwestie een jengelende peuter, een angstig pispaaltje of een lamlendige puber is?

Of kinderen met wie, als ze eenmaal volwassen zijn, het contact verbreekt, al of niet door conflict.

Cleva schreef:

[Sandra] schreef:
Of kinderen met wie, als ze eenmaal volwassen zijn, het contact verbreekt, al of niet door conflict.

Jaaaa nououou. Ik denk dat dat ook wel een beetje een lakmoesproef van schappelijk ouderschap is.
Het is niet de norm. Als je blij bent van je ouders af te zijn heeft dat heel waarschijnlijk ook wel wat achtergronden.

Quote me nou eens fatsoenlijk
Goon niks doen en onder het bericht gaan tikken

Het is ook niet de norm, maar het gebeurt zo veel.

Haha, je hebt de boel gerepareurd

Ik ga plat, trusten voor wie eraan toe is.

Waar heb ik nou net een heel relaas lopen typen dan?

dagmar88 schreef: Ik heb een redelijke kans (blijvend) invalide te raken tijdens een zwangerschap. Mijn partner en ik zijn bereid dat risico te nemen.

Dat is nogal een risico. Los van of je honden kunnen blijven/voor een hond gaan of niet. Eigenlijk een hele aparte discussie.

Kijk, iedereen kan vandaag onder een auto lopen en daar invalide door raken maar een grote kans dat je je leven als moeder al start invalide, niet door een ongeluk, maar door een bewuste keuze om zwanger te worden, dat vind ik nogal wat.

crutz schreef:

dagmar88 schreef: Ik heb een redelijke kans (blijvend) invalide te raken tijdens een zwangerschap. Mijn partner en ik zijn bereid dat risico te nemen.

Dat is nogal een risico. Los van of je honden kunnen blijven/voor een hond gaan of niet. Eigenlijk een hele aparte discussie.

Kijk, iedereen kan vandaag onder een auto lopen en daar invalide door raken maar een grote kans dat je je leven als moeder al start invalide, niet door een ongeluk, maar door een bewuste keuze om zwanger te worden, dat vind ik nogal wat.

Dat komt toch wel. Ik wil me daar best op instellen en zorgen dat er een plan B is, maar voorlopig niet naar leven.

Eerlijk gezegt vind ik het een achterlijke actie om een kind te krijgen als je zelf zwaar invalide kunt worden.
Leuk en zo liefdevol als je daar beide achterstaat maar jee de gevolgen zijn nogal wat.

bouvierpoedel schreef:Eerlijk gezegt vind ik het een achterlijke actie om een kind te krijgen als je zelf zwaar invalide kunt worden.
Leuk en zo liefdevol als je daar beide achterstaat maar jee de gevolgen zijn nogal wat.

Je bent zelf zwaar. Maar goed, dat kan ik me voorstellen.
Ik vind het ook achterlijk 20 kinderen te krijgen, de zoveelste er uit te poepen in de bijstand, te blijven roken.
Zo hebben we allemaal onze eigen grenzen.

als je in een auto stapt kun je ook in een kistje thuiskomen, er bestaat een kans, wat nog niet wil zeggen dat t 100% zeker is, gelukkig mag iedereen dat voor zichzelf besluiten

S@ndr@ schreef:als je in een auto stapt kun je ook in een kistje thuiskomen, er bestaat een kans, wat nog niet wil zeggen dat t 100% zeker is, gelukkig mag iedereen dat voor zichzelf besluiten

Tuurlijk kun je morgen ,volgende week maand , jaar onder de auto komen maar dan hoef je er nu nog niet bewust onder te lopen.

dagmar88 schreef:

bouvierpoedel schreef:Eerlijk gezegt vind ik het een achterlijke actie om een kind te krijgen als je zelf zwaar invalide kunt worden.
Leuk en zo liefdevol als je daar beide achterstaat maar jee de gevolgen zijn nogal wat.

Je bent zelf zwaar. Maar goed, dat kan ik me voorstellen.
Ik vind het ook achterlijk 20 kinderen te krijgen, de zoveelste er uit te poepen in de bijstand, te blijven roken.
Zo hebben we allemaal onze eigen grenzen.

ja maar ja maar...........
Wat nu als dat gebeurt , dan heeft je partner de zorg over een kind en een zwaar gehandicapte partner. Met het risoco dat hij het niet trekt en kind de dupe word of jij in een verpleeghuis ligt en je kind evengoed zonder ma opgroeit. Je maakt het wel heel ingewikkeld voor een aantal mensen.
Ik weet niet wat je allemaal mankeerd , maar ook nog een kans dat je kind hetzelfde erft.?
Daarbij gezegt dat ik een kinderwens wel begrijp.

bouvierpoedel schreef:

S@ndr@ schreef:als je in een auto stapt kun je ook in een kistje thuiskomen, er bestaat een kans, wat nog niet wil zeggen dat t 100% zeker is, gelukkig mag iedereen dat voor zichzelf besluiten

Tuurlijk kun je morgen ,volgende week maand , jaar onder de auto komen maar dan hoef je er nu nog niet bewust onder te lopen.

iedere dag gaat er 1,2 mens dood in t verkeer, t is een kans, als je er aan meedoet.
zwanger worden zet altijd de deur open voor een aandoening, gewoon omdat t zwaar is voor je lijf en ja er gaan nog steeds mensen dood bij de bevalling en in t kraambed, of worden ziek daarna, omdat t gewoon een van de zwaarste dingen is die je je lijf kunt aan doen t is en blijft altijd een risico. maar t leven is niet veilig .
als t allemaal wel goed gaat is de beloning daar dan ook naar

Cleva schreef:Als je kinderen kunt vervangen met honden moet je dat vooral doen. Ik geloof niet dat er iemand zit te wachten op zulke ouders.

Hoe bedoel je kinderen kunnen vervangen met honden?
Je bedoelt dat mensen die geen kinderen kunnen krijgen, hun affectie verleggen naar een hond?

Er is toch niets mis met zulke mensen?

Cleva schreef:[quote="[Sandra] Uiteindelijk werd ik kostwinner en kwam het er niet meer van, en door kinderen van anderen heb ik besloten dat het me allemaal veel te veel gedoe en drukte was, kinderen.

Met echt alle respect, hoor, maar als je geen kinderen wil omdat je het te druk hebt dan wil je ze toch gewoon niet?
Ik vind mijn baan ook belangrijk, hoor. Heus. Maar er zijn ook dingen die daardoor niet bepaald worden, dacht ik zo.[/quote]
Precies. Want het is niet de ratio die bepaalt maar het gevoel. Gevoel, het verlangen of het ontbreken daarvan vormt de leidraad voor mensen om wel of niet aan kinderen te beginnen.
Een carrière is dan lastig, maar niet meer dan dat want die kinderen krijgen ze dan tóch.

Toch vind ik niet dat gevoel altijd doorslaggevend moet zijn. Beetje verstand gebruiken is noodzakelijk in veel gevallen. Er zijn nog te veel mensen met kinderen die ze nooit hadden moeten krijgen.

bouvierpoedel schreef:

dagmar88 schreef:

bouvierpoedel schreef:Eerlijk gezegt vind ik het een achterlijke actie om een kind te krijgen als je zelf zwaar invalide kunt worden.
Leuk en zo liefdevol als je daar beide achterstaat maar jee de gevolgen zijn nogal wat.

Je bent zelf zwaar. Maar goed, dat kan ik me voorstellen.
Ik vind het ook achterlijk 20 kinderen te krijgen, de zoveelste er uit te poepen in de bijstand, te blijven roken.
Zo hebben we allemaal onze eigen grenzen.

ja maar ja maar...........
Wat nu als dat gebeurt , dan heeft je partner de zorg over een kind en een zwaar gehandicapte partner. Met het risoco dat hij het niet trekt en kind de dupe word of jij in een verpleeghuis ligt en je kind evengoed zonder ma opgroeit. Je maakt het wel heel ingewikkeld voor een aantal mensen.
Ik weet niet wat je allemaal mankeerd , maar ook nog een kans dat je kind hetzelfde erft.?
Daarbij gezegt dat ik een kinderwens wel begrijp.

Dat is ook een keuze toch?
Als je samen de beslissing neemt en hier 100 procent achter staat en weet wat de ''handicap invalide zijn inhoud'' als je in een rolstoel beland is het niet zo dat je meteen niets kan hé en de zorg voor iemand iemand in een rolstoel kan uhm beperkt worden. Aan de andere kant is het lastig inschatten van te voren hoe dat leven eruit ziet dus het is idd wel een ding.

Gelukkig maar kunnen mensen zelf die keuze maken. En daar mogen wij niet over oordelen.