Het HondenForum

Selene schreef:

Elly* schreef:@duitse herder:
Ik heb gedurende enige jaren geleden een keer of 4 de foto's gemaakt op een jonge hondendag, maar ook tussen 5 en 10 jaar geleden enkele clubmatches bezocht in mijn naaste omgeving. ook toen schrok ik van de beweging van jonge honden. Ze hadden geen idee waar ze met die lange achterpoten naar toe moesten. Af en toe zag ik nog compacte honden, die ik wel mooi vond. Maar die idiote overdrijving om de honden achter nog een cm of 10 naar beneden te drukken nadat ze in stand gezet zijn, lijkt me te komen van de fokker van Ando, jou wel bekend. Ik zag een fokker uit W. hier in de buurt die gewoonte kopiëren en dat ziet er vreselijk uit. Op verzoek kan ik wel foto's zoeken, maar dat zal wel even duren voor ik ze vind, aangezien ik niet helemaal meer het jaar weet.

Fietje speelt trouwens een beetje vals, haar grootmoeder is een werklijn . Beste van 2 werelden?

Dat zei ik, misschien dat de combifok hier nog een grote rol in kan spelen ?

Het "probleem" van combinatiefok is dat africhters de pups vaak niet willen omdat van de showkant er naar hun mening niet genoeg karakter inzit. De showmensen vinden ze niet mooi genoeg. Maar ik denk dat een goed gebruik van combinatie van de 2 lijnen, mits de gebruikte honden in hun categorie niet tot de extremen behoren, het ras zeker goed kan doen en de gemiddelde Duitse herderliefhebber er een goede hond aan kan hebben. Mijn kennissen hebben ook een hond uit combinatiefok en is ook een leuke hond om te zien en het karakter is niet extreem, eerder nog wat gevoelig.

Selene schreef:

Elly* schreef:@duitse herder:
Ik heb gedurende enige jaren geleden een keer of 4 de foto's gemaakt op een jonge hondendag, maar ook tussen 5 en 10 jaar geleden enkele clubmatches bezocht in mijn naaste omgeving. ook toen schrok ik van de beweging van jonge honden. Ze hadden geen idee waar ze met die lange achterpoten naar toe moesten. Af en toe zag ik nog compacte honden, die ik wel mooi vond. Maar die idiote overdrijving om de honden achter nog een cm of 10 naar beneden te drukken nadat ze in stand gezet zijn, lijkt me te komen van de fokker van Ando, jou wel bekend. Ik zag een fokker uit W. hier in de buurt die gewoonte kopiëren en dat ziet er vreselijk uit. Op verzoek kan ik wel foto's zoeken, maar dat zal wel even duren voor ik ze vind, aangezien ik niet helemaal meer het jaar weet.

Fietje speelt trouwens een beetje vals, haar grootmoeder is een werklijn . Beste van 2 werelden?

Dat zei ik, misschien dat de combifok hier nog een grote rol in kan spelen ?

combifok was hetgeen peter van oirschot ook voorstond de laatste tijd en ik denk dat dat ook de enige manier is om de dh als ras te redden.
helaas heeft ie weinig navolgers en helpen ze zo fijn het ras naar de filistijnen

dat jan wat werkhondenbloed heeft heb ik ook nooit ontkend, sterker nog ik vermeld dat regelmatig
alleen heeft ie wel een bult meer kynobloed.

Nou net als jij, hou ik wel van honden met een beetje karakter. Het moet vooral niet de godganze dag op een kleedje liggen. Ik hou wel van die actie, dat aanwezige.
Het klinkt misschien wat raar nu maar juist het karakter van Hera spreekt mij enorm aan. Want ondanks dat hypere karakter in het werken is ze ook weer heel stabiel. Ik kan haar overal mee naar toe nemen, ze is nergens van onder de indruk. Als ze maar daar is waar ik ben, is het goed; een overvolle trein/perron, een kantine vol drukke mensen, op vakantie in allerie huisjes, mee in de tent etc. Het zal haar allemaal wel.
Het enige minpunt bij haar is haar hond agressie.

Selene schreef:

Cash schreef:

Selene schreef:

kipo schreef:Als je dat ligt, is er geen probleem, maar ik zoek meer een actieve huishond en ondanks dat Kita ook uit werklijnen komt, lukt dat met haar prima. Met het karakter van Hera en Rayos, zoals jullie dat omschrijven, zie ik dat toch minder positief.

Ik zeg ook niet dat het makkelijk is/was hoor, je moet het echt hebben van de band en het vertrouwen. Het is zeg maar geen hond die je makkelijk afgedrilt krijgt, ze denken veel meer zelfstandig lijkt het wel. Ik heb echt wel eens met mijn handen in het haar gezeten hoor en zal dat zeker ook nog wel doen. Maar het blijft een uitdaging om vanuit die band iets samen voor elkaar te krijgen, je blijft er wel allert van
Als huishond kan het best maar ook daar moet je er iets meer bovenop zitten, herderen is hier iets waar ik echt op moet letten bij Rayos.

Hera zit ook gewoon in huis hoor. Tussen de kinderen. Maar ook in huis is ze erg aanwezig en dat moet je je wel realiseren als je zo'n soort hond in huis wil houden.
Mijn band met Hera is overigens ongelovelijk sterk. Ik heb het trainen met haar dan ook alitjd op positieve manieren willen doen. Daar heb ik ook het meeste mee bereikt.
Het is de kunst bij dit soort hondjes om zelf vooral rustig te blijven. En geduld is een schone zaak.

Volgens mij hebben wij een zelfde soort duitser, alweer herkenbaar.
Maar als je ze eenmaal hebt gaan ze zo in je hart zitten, kan niet goed uitleggen waarom en hoe. Misschien omdat je het juist erg moet zoeken in het lezen van de hond, aanvoelen en de band. Of misschien zijn ze ook zelf heel intens in de band met de baas, geen idee........

dat heb je niet alleen bij de werkhonden hoor, je kunt jan ook prima zo'n beschrijving meegeven en dan klopt ie ook nog.

Elly* schreef: Mijn kennissen hebben ook een hond uit combinatiefok en is ook een leuke hond om te zien en het karakter is niet extreem, eerder nog wat gevoelig.

Dat is dus wel wat mij dus ook tegenstaat van de combifok; het toch vaak gevoelige karakter.
Ghaya was ook een combi en die was mij dus ook te snel onder de indruk.
Voor africhters hebben ze het vaak gewoon niet.

renee-uk schreef:dat heb je niet alleen bij de werkhonden hoor, je kunt jan ook prima zo'n beschrijving meegeven en dan klopt ie ook nog.

haha, ja toen ik het typte bedacht ik mij dat ook ja.

Elly* schreef:

Selene schreef:

Elly* schreef:@duitse herder:
Ik heb gedurende enige jaren geleden een keer of 4 de foto's gemaakt op een jonge hondendag, maar ook tussen 5 en 10 jaar geleden enkele clubmatches bezocht in mijn naaste omgeving. ook toen schrok ik van de beweging van jonge honden. Ze hadden geen idee waar ze met die lange achterpoten naar toe moesten. Af en toe zag ik nog compacte honden, die ik wel mooi vond. Maar die idiote overdrijving om de honden achter nog een cm of 10 naar beneden te drukken nadat ze in stand gezet zijn, lijkt me te komen van de fokker van Ando, jou wel bekend. Ik zag een fokker uit W. hier in de buurt die gewoonte kopiëren en dat ziet er vreselijk uit. Op verzoek kan ik wel foto's zoeken, maar dat zal wel even duren voor ik ze vind, aangezien ik niet helemaal meer het jaar weet.

Fietje speelt trouwens een beetje vals, haar grootmoeder is een werklijn . Beste van 2 werelden?

Dat zei ik, misschien dat de combifok hier nog een grote rol in kan spelen ?

Het "probleem" van combinatiefok is dat africhters de pups vaak niet willen omdat van de showkant er naar hun mening niet genoeg karakter inzit. De showmensen vinden ze niet mooi genoeg. Maar ik denk dat een goed gebruik van combinatie van de 2 lijnen, mits de gebruikte honden in hun categorie niet tot de extremen behoren, het ras zeker goed kan doen en de gemiddelde Duitse herderliefhebber er een goede hond aan kan hebben. Mijn kennissen hebben ook een hond uit combinatiefok en is ook een leuke hond om te zien en het karakter is niet extreem, eerder nog wat gevoelig.

Dan is het een kwestie van een langere adem, een "nieuw" ras heb je niet in 1 generatie voor elkaar. Op den duur kunnen we toch gaan fokken naar iets wat beiden kan aanspreken?

renee-uk schreef:

Selene schreef:

Cash schreef:

Selene schreef: Ik zeg ook niet dat het makkelijk is/was hoor, je moet het echt hebben van de band en het vertrouwen. Het is zeg maar geen hond die je makkelijk afgedrilt krijgt, ze denken veel meer zelfstandig lijkt het wel. Ik heb echt wel eens met mijn handen in het haar gezeten hoor en zal dat zeker ook nog wel doen. Maar het blijft een uitdaging om vanuit die band iets samen voor elkaar te krijgen, je blijft er wel allert van
Als huishond kan het best maar ook daar moet je er iets meer bovenop zitten, herderen is hier iets waar ik echt op moet letten bij Rayos.

Hera zit ook gewoon in huis hoor. Tussen de kinderen. Maar ook in huis is ze erg aanwezig en dat moet je je wel realiseren als je zo'n soort hond in huis wil houden.
Mijn band met Hera is overigens ongelovelijk sterk. Ik heb het trainen met haar dan ook alitjd op positieve manieren willen doen. Daar heb ik ook het meeste mee bereikt.
Het is de kunst bij dit soort hondjes om zelf vooral rustig te blijven. En geduld is een schone zaak.

Volgens mij hebben wij een zelfde soort duitser, alweer herkenbaar.
Maar als je ze eenmaal hebt gaan ze zo in je hart zitten, kan niet goed uitleggen waarom en hoe. Misschien omdat je het juist erg moet zoeken in het lezen van de hond, aanvoelen en de band. Of misschien zijn ze ook zelf heel intens in de band met de baas, geen idee........

dat heb je niet alleen bij de werkhonden hoor, je kunt jan ook prima zo'n beschrijving meegeven en dan klopt ie ook nog.

Dat is ook zo Renee, ik wordt ook helemaal dwars van die wel/geen werklijn of kynoloog discussie. Er zitten zoveel goede honden in beide lijnen, wat dat betreft wil ik gewoon geen tweedeling in ons ras, er is nog zoveel te winnen met wat er nu is.

@Renée, Je hebt dat ook nooit ontkend, en het grootste gedeelte is inderdaad kyno-bloed. Zijn fokster is eigenlijk de enige die het goed deed op shows en die met haar kyno's terug ging naar werklijnen en zo zeer verrassende combinaties maakte. Dan is er nog een kennel, die volgens mij beide lijnen fokt, maar wel gescheiden houdt. Maar combinatie fok geschiedt wel op zeer incidentele schaal, om bovengenoemde redenen. Maar als de keurmeesters nu eens anders gingen keuren, meer naar de raspunten die een rechte iets aflopen rug vereist en niet wat wij in de openingspost zien.Fokkers willen de bekers en fokken wat de keurmeesters voor aan zetten en denken dat dat dan de "ware" Duitse herder is.
Wie durft als keurmeesters de knuppel in het hoenderhok te gooien? Het overlijden van Peter van Oirschot is inderdaad een groot verlies geweest voor de Nederlandse Duitse Herderwereld. Helaas ben ik niet op de hoogte met de Duitse keurmeesters. Of daar nog keurmeesters zijn, die graag een goed in verhouding staande hond zonder overdrijving een goede plaatsing durven geven.
Het is nog niet te laat, maar dan moet er veel gebeuren, maar fokkers en keurmeesters moeten het willen inzien. Zal dat ooit gebeuren?

Elly* schreef: Het is nog niet te laat, maar dan moet er veel gebeuren, maar fokkers en keurmeesters moeten het willen inzien. Zal dat ooit gebeuren?

nee ik denk het niet
ik denk dat de kynofokkers nóg steeds niet beseffen dat het 5 voor 12 is en ik denk ook niet dat de werklijnfokkers er aan willen dat de extremen in karakter niet echt meer met de dh zoals ie hoort te zijn te maken hebben.
en zo wordt wel degelijk een prachtig ras naar de bliksem gefokt

renee-uk schreef:

Elly* schreef: Het is nog niet te laat, maar dan moet er veel gebeuren, maar fokkers en keurmeesters moeten het willen inzien. Zal dat ooit gebeuren?

nee ik denk het niet
ik denk dat de kynofokkers nóg steeds niet beseffen dat het 5 voor 12 is en ik denk ook niet dat de werklijnfokkers er aan willen dat de extremen in karakter niet echt meer met de dh zoals ie hoort te zijn te maken hebben.
en zo wordt wel degelijk een prachtig ras naar de bliksem gefokt

Helaas een heel waar woord Als ik zo een foto zie als in 1e post, zie ik nog heel veel fokkers jubelend reageren dat het ZO een mooie hond is

Elly, Ando en met name Cary heeft zeker daaraan bijgedragen. Dat massaal achter de kampioenen aanlopen is ook zo iets bij de DH wereld, hoewel dat bij andere rassen ook wel zou zijn

doggielover schreef:

kipo schreef:

Elly* schreef:Ik was eigenlijk op zoek naar Amerikaanse Duitse herders uit de 60-er jaren om de toenmalige mode te laten zien, maar kwam deze tegen die nu leeft

Ze zijn er nog, de vrijwel vierkante Duitse herders zonder overdreven hoeking.
en deze uit dezelfde kennel, kon zo 100 jaar geleden geboren zijn

Ze hebben trouwens een grotendeels Tsjechische bloedvoering, dus zo ver hoef je niet te reizen om er een te vinden. Tsjechië is dichterbij dan de USA.

Prachtige honden, alleen heb ik het idee, dat (veel) Tsjechische DH gemiddeld gezien minder makkelijk in de omgang zijn. Wat pittiger en stugger, harder werken voor de baas, dus.

En sorry, ik vind dat niet mooi!

Daar is het HELE probleem mee begonnen, met het M O O I vinden.
Als je dat beknopte idee nou eens laat varen en alleen let op sterkte en gezondheid.
ALS je een hond niet mooi vind, dan kijk je voor een andere hond/ras!!
Dan ga je niet een hond lopen kneden/verkloten tot je de hond hebt die je M O O I vind, maar stijf staat van de ellende. Tenminste, dat zou een weldenkend iemand doen vind ik.

Helaas sterft het van de randdebielen die daar dus anders over denken en een hond wel doelbewust gaan vernaggelen om iets te krijgen wat ze M O O I vinden.
Mensen die zo bezig zijn kunnen volgens mij geen liefhebber van een ras zijn, want een liefhebber accepteerd een ras zoals hij is, en hoort te zijn. Qua bouw en karakter.

Selene schreef:

crutz schreef:Foto's (overigens niet die van Nanna denk ik als ik goed kijk) kunnen vertekenen.
Bv deze



Lijkt zo best wat & idd heeft een redelijk rechte rug (& ik kan geen Duitsers in stand zetten, want als ik nu nog eens kijk loopt hij dan volgens mij wel af), maar z'n polsen zijn in werkelijkheid om te janken, incl Franse stand. Volgens mij zit hier trouwens enkel werklijn achter.

Dat meen je niet? Die fokken normaal gezien beste honden voor de sport.

toen carmen deze hond uit de auto haalde stond ik echt zo en zei geloof ik alleen maar "godskolere....". echt verschrikkelijk. als carmen het goed vind wil ik de andere foto's wel plaatsen. dit geloof je niet zo goed als ik die hond nog op de foto heb gekregen .

Ik verbaas me wel een beetje over hoe het karakter van een showlijn hond zou zijn. Is het werkelijk zo of kunnen africhters niet goed omgaan met zachtere honden? Ik zie wel eens een schuw herderpupje, dat geef ik meteen toe. Maar gaat het niet om wat je zelf deels van de hond maakt? En hoe hard moet een hond zijn? In mijn ogen horen Duitse herders ook wel wat gevoelig te zijn. Dat is in elk geval het beeld dat ik al jaren bij het ras heb. En een gevoelige hond kan je met wat zachtere hand juist tot een heerlijke hond maken. Gewoon wat laten groeien en op tijd de rem erop zetten. Volgens mij heb ik liever een gevoelige hond dan een harde hond. Daar moet je meteen op de rem gaan staan en constant remmen is als in een Formule 1 auto op de weg in NL rijden. Soms is juist even het gas indrukken zonder te overdrijven ook heerlijk. Tenminste, dat vind ik dan.

ArCee schreef: Daar is het HELE probleem mee begonnen, met het M O O I vinden.
Als je dat beknopte idee nou eens laat varen en alleen let op sterkte en gezondheid.
ALS je een hond niet mooi vind, dan kijk je voor een andere hond/ras!!
Dan ga je niet een hond lopen kneden/verkloten tot je de hond hebt die je M O O I vind, maar stijf staat van de ellende. Tenminste, dat zou een weldenkend iemand doen vind ik.

Helaas sterft het van de randdebielen die daar dus anders over denken en een hond wel doelbewust gaan vernaggelen om iets te krijgen wat ze M O O I vinden.
Mensen die zo bezig zijn kunnen volgens mij geen liefhebber van een ras zijn, want een liefhebber accepteerd een ras zoals hij is, en hoort te zijn. Qua bouw en karakter.

Hier ben ik het dus mee eens. Niet alleen bij de DH, maar bij de meeste rassen. misvormder is blijkbaar mooier.. Ik vind karakter en gezondheid veel belangrijker, en dat zouden juist de belnagrijkste criteria moeten zijn. Niet hoeveel graden hoeking zo'n beest heeft of dat de snuit maar zoveel cm lang is enz enz.

Ik vind die DH's net lopen als mijn oude mannen-ratten met achterhandverlamming

Momenteel maak ik op dit moment twee duitse herder uit 100% kynologische lijnen mee en ik heb op het punt gestaan de fokker te bellen om te vertellen dat het 100x niets is, dat het verder van een duitse herder af staat dan ooit.
Ze zijn te gevoelig, nul,nul werkdrift, leven helemaal in hun eigen wereld, het heeft niets wat mij aan duitse herder doet denken. Komen van eenfokker die veel fokt, veel showt, binnen het showen leuk mee doet maar het werken is om te huilen.

Vreselijk jammer allemaal.

laeken schreef:Ik verbaas me wel een beetje over hoe het karakter van een showlijn hond zou zijn. Is het werkelijk zo of kunnen africhters niet goed omgaan met zachtere honden? Ik zie wel eens een schuw herderpupje, dat geef ik meteen toe. Maar gaat het niet om wat je zelf deels van de hond maakt? En hoe hard moet een hond zijn? In mijn ogen horen Duitse herders ook wel wat gevoelig te zijn. Dat is in elk geval het beeld dat ik al jaren bij het ras heb. En een gevoelige hond kan je met wat zachtere hand juist tot een heerlijke hond maken. Gewoon wat laten groeien en op tijd de rem erop zetten. Volgens mij heb ik liever een gevoelige hond dan een harde hond. Daar moet je meteen op de rem gaan staan en constant remmen is als in een Formule 1 auto op de weg in NL rijden. Soms is juist even het gas indrukken zonder te overdrijven ook heerlijk. Tenminste, dat vind ik dan.

zo horen ze ook te zijn marc, het is alleen zo jammer dat ze inderdaad aan het verworden zijn tot de honden die chaos beschrijft.
dat soort dh's is er natuurlijk altijd al geweest, geen enkel ras heeft alleen maar goede honden immers.
door het focussen op het uiterlijk is bij heel veel kynofokkers het belang van het karakter op de achtergrond geraakt.
als er alleen op uiterlijk geselecteerd wordt en het karakter niet belangrijk genoeg gevonden wordt dan krijg je dit dus.
echt eeuwig zonde is het

Een duitser is een hond, die beschikt over een portie werkdrift ( in het redelijke), stabiel is/ onverstoorbaar in zijn omgang met anderen, sociaal is naar mens en dier en baasgericht. Gevoelig horen ze in mijn ogen niet te zijn, gewoon een hond die graag samenwerkt met de baas, die best ff stevig kunt toespreken of bij zjin nekvel kunt pakken om te corrigeren als het nodig mocht zijn maar zich daarvan herstelt en het nog beter probeerd te doen bij een tweede keer.
Maar ik denk dat ieder een eigen beleving heeft bij het woord gevoelig want als ik aan gevoelig denk, heb ik gelijk het beeld van een beauceron in mijn hoofd.

chaos schreef:Een duitser is een hond, die beschikt over een portie werkdrift ( in het redelijke), stabiel is/ onverstoorbaar in zijn omgang met anderen, sociaal is naar mens en dier en baasgericht. Gevoelig horen ze in mijn ogen niet te zijn, gewoon een hond die graag samenwerkt met de baas, die best ff stevig kunt toespreken of bij zjin nekvel kunt pakken om te corrigeren als het nodig mocht zijn maar zich daarvan herstelt en het nog beter probeerd te doen bij een tweede keer.
Maar ik denk dat ieder een eigen beleving heeft bij het woord gevoelig want als ik aan gevoelig denk, heb ik gelijk het beeld van een beauceron in mijn hoofd.

in mijn beleving zijn het geen harde honden, maar ze kunnen heus wel tegen een stootje

Hutsje schreef: toen carmen deze hond uit de auto haalde stond ik echt zo en zei geloof ik alleen maar "godskolere....". echt verschrikkelijk. als carmen het goed vind wil ik de andere foto's wel plaatsen. dit geloof je niet zo goed als ik die hond nog op de foto heb gekregen .

van mij mag je...

renee-uk schreef:

chaos schreef:Een duitser is een hond, die beschikt over een portie werkdrift ( in het redelijke), stabiel is/ onverstoorbaar in zijn omgang met anderen, sociaal is naar mens en dier en baasgericht. Gevoelig horen ze in mijn ogen niet te zijn, gewoon een hond die graag samenwerkt met de baas, die best ff stevig kunt toespreken of bij zjin nekvel kunt pakken om te corrigeren als het nodig mocht zijn maar zich daarvan herstelt en het nog beter probeerd te doen bij een tweede keer.
Maar ik denk dat ieder een eigen beleving heeft bij het woord gevoelig want als ik aan gevoelig denk, heb ik gelijk het beeld van een beauceron in mijn hoofd.

in mijn beleving zijn het geen harde honden, maar ze kunnen heus wel tegen een stootje

Vooral het stabiele karakter vind ik heel belangrijk bij een duitser.
Ik stoor mij dus aan die enorme bange poeperds die ik steeds meer rond zie lopen en die ik ook op de clubs zag lopen.
Ze moeten moed hebben, lef, voor je door het vuur willen gaan.
Als ik kijk naar Hera (Kimba en Ghaya waren ook zo) die durft alles. Ik kan me niks bedenken waar die van onder de indruk is. Als ik aangeef dat we ene roltrap opgaan, dan gaan we dat. Geen aarzeling. Als ik een smal eng bruggetje over ga dan volgt ze zonder probleem. Bij de Dogtrail zo'n wiebelende hangover? no problem. In een kruiwagen zitten als vrouwtje je daarin zet en ermee gaat rijden? Het zal haar wel.
Het kan zeg maar niet gek genoeg zijn.

Dat zag ik bij bijv. Chello wel anders. En zelfs Cash is niet zo. Die had bijv. moeite met dat bruggetje wat ik hierboven noemde.

En idd niet te snel onder de indruk zijn. NIet kruipend over de grond gaan als je je stem eens verheft.
Maar ze hoeven zich van mij ook niet op hun kop te laten zitten. Een beetje weerstand vind ik wel prettig. Hun grenzen aangeven zeg maar.
Dat heeft Cash bijv. weer. Die kan ik prima corrigeren met stem en even in 't nekvel pakken maar verder moet je niet gaan want dan gaat ie in verzet. En terecht, vind ik.

Cash schreef:

renee-uk schreef:

chaos schreef:Een duitser is een hond, die beschikt over een portie werkdrift ( in het redelijke), stabiel is/ onverstoorbaar in zijn omgang met anderen, sociaal is naar mens en dier en baasgericht. Gevoelig horen ze in mijn ogen niet te zijn, gewoon een hond die graag samenwerkt met de baas, die best ff stevig kunt toespreken of bij zjin nekvel kunt pakken om te corrigeren als het nodig mocht zijn maar zich daarvan herstelt en het nog beter probeerd te doen bij een tweede keer.
Maar ik denk dat ieder een eigen beleving heeft bij het woord gevoelig want als ik aan gevoelig denk, heb ik gelijk het beeld van een beauceron in mijn hoofd.

in mijn beleving zijn het geen harde honden, maar ze kunnen heus wel tegen een stootje

Vooral het stabiele karakter vind ik heel belangrijk bij een duitser.
Ik stoor mij dus aan die enorme bange poeperds die ik steeds meer rond zie lopen en die ik ook op de clubs zag lopen.
Ze moeten moed hebben, lef, voor je door het vuur willen gaan.
Als ik kijk naar Hera (Kimba en Ghaya waren ook zo) die durft alles. Ik kan me niks bedenken waar die van onder de indruk is. Als ik aangeef dat we ene roltrap opgaan, dan gaan we dat. Geen aarzeling. Als ik een smal eng bruggetje over ga dan volgt ze zonder probleem. Bij de Dogtrail zo'n wiebelende hangover? no problem. In een kruiwagen zitten als vrouwtje je daarin zet en ermee gaat rijden? Het zal haar wel.
Het kan zeg maar niet gek genoeg zijn.

Dat zag ik bij bijv. Chello wel anders. En zelfs Cash is niet zo. Die had bijv. moeite met dat bruggetje wat ik hierboven noemde.

En idd niet te snel onder de indruk zijn. NIet kruipend over de grond gaan als je je stem eens verheft.
Maar ze hoeven zich van mij ook niet op hun kop te laten zitten. Een beetje weerstand vind ik wel prettig. Hun grenzen aangeven zeg maar.
Dat heeft Cash bijv. weer. Die kan ik prima corrigeren met stem en even in 't nekvel pakken maar verder moet je niet gaan want dan gaat ie in verzet. En terecht, vind ik.

vind je?
Een hond gaat tegen mij echt niet in verzet komen hoor, Xantos wilde dat ook sporadisch proberen maar dan wist ie wel heel snel weer waar ie stond... dat accepteer ik absoluut niet.
Een hond mag van mij best ergens onder de indruk van zijn, mits hij er snel van hersteld.
Ik zou het juist weer apart vinden als ze alles maar de normaalste zaak van de wereld vinden....

wat ik het allermooiste vind is het grenzenloze vertrouwen dat een dh in zijn baas kan hebben en de samenwerking die daaruit voortvloeit.
dat elke aarzeling wegvalt zo gauw er iets samen met de baas gedaan kan worden; de baas zegt dat het kan en dan kan het ook, het 'samen staan we sterk en kunnen we de hele wereld aan' gevoel.

denk dat ik dat nog het allermeest zal missen als ik eventueel ooit voor een ander ras kies.

Nou met een beauceron kom je wat gevoel betreft ook redelijk aan je trekken hoor, al is geen 1 ras hetzelfde als een duitser.
Zoals de fokker van mijn laatste duitser altijd zei; Je hebt twee rassen duitse herders en andere rassen.

Jip schreef:

malinois schreef:

Cash schreef:

renee-uk schreef: in mijn beleving zijn het geen harde honden, maar ze kunnen heus wel tegen een stootje

Vooral het stabiele karakter vind ik heel belangrijk bij een duitser.
Ik stoor mij dus aan die enorme bange poeperds die ik steeds meer rond zie lopen en die ik ook op de clubs zag lopen.
Ze moeten moed hebben, lef, voor je door het vuur willen gaan.
Als ik kijk naar Hera (Kimba en Ghaya waren ook zo) die durft alles. Ik kan me niks bedenken waar die van onder de indruk is. Als ik aangeef dat we ene roltrap opgaan, dan gaan we dat. Geen aarzeling. Als ik een smal eng bruggetje over ga dan volgt ze zonder probleem. Bij de Dogtrail zo'n wiebelende hangover? no problem. In een kruiwagen zitten als vrouwtje je daarin zet en ermee gaat rijden? Het zal haar wel.
Het kan zeg maar niet gek genoeg zijn.

Dat zag ik bij bijv. Chello wel anders. En zelfs Cash is niet zo. Die had bijv. moeite met dat bruggetje wat ik hierboven noemde.

En idd niet te snel onder de indruk zijn. NIet kruipend over de grond gaan als je je stem eens verheft.
Maar ze hoeven zich van mij ook niet op hun kop te laten zitten. Een beetje weerstand vind ik wel prettig. Hun grenzen aangeven zeg maar.
Dat heeft Cash bijv. weer. Die kan ik prima corrigeren met stem en even in 't nekvel pakken maar verder moet je niet gaan want dan gaat ie in verzet. En terecht, vind ik.

vind je?
Een hond gaat tegen mij echt niet in verzet komen hoor, Xantos wilde dat ook sporadisch proberen maar dan wist ie wel heel snel weer waar ie stond... dat accepteer ik absoluut niet.
Een hond mag van mij best ergens onder de indruk van zijn, mits hij er snel van hersteld.
Ik zou het juist weer apart vinden als ze alles maar de normaalste zaak van de wereld vinden....

Wat bedoel je met in verzet komen? Dat Xantos naar je gromt ofzo als hij iets niet wil doen bijv. de kennel in ?Of bedoel je dat hij een correctie van jou niet pikt en terug hapt of snapt?

Een correctie niet pikken bedoel ik ... dus dat laatste idd.

renee-uk schreef:wat ik het allermooiste vind is het grenzenloze vertrouwen dat een dh in zijn baas kan hebben en de samenwerking die daaruit voortvloeit.
dat elke aarzeling wegvalt zo gauw er iets samen met de baas gedaan kan worden; de baas zegt dat het kan en dan kan het ook, het 'samen staan we sterk en kunnen we de hele wereld aan' gevoel.

denk dat ik dat nog het allermeest zal missen als ik eventueel ooit voor een ander ras kies.

Moet je niet bang voor zijn hoor Renee, ik ken dit gevoel, ik ken honden die dit gevoel hebben en geven.
Het was sterk aanwezig bij Eva (DH werklijn), maar net zo sterk bij Banda (BC) Kobalt (DD) en in ontwikkeling -niet naar mij maar wel naar zijn baas- bij Komo (NF).
Volgens mij is het individu gebonden en zal je ook bij andere rassen dergelijke individuen kunnen vinden, misschien zelfs minder moeilijk dan dat je nu denkt.
En verder: je mag nooit de trouwe hond waarmee je kan lezen en schrijven vergelijken met de nieuwe aanwinst.
Dat verliest die nieuwe geheid

Ennath schreef:

renee-uk schreef:wat ik het allermooiste vind is het grenzenloze vertrouwen dat een dh in zijn baas kan hebben en de samenwerking die daaruit voortvloeit.
dat elke aarzeling wegvalt zo gauw er iets samen met de baas gedaan kan worden; de baas zegt dat het kan en dan kan het ook, het 'samen staan we sterk en kunnen we de hele wereld aan' gevoel.

denk dat ik dat nog het allermeest zal missen als ik eventueel ooit voor een ander ras kies.

Moet je niet bang voor zijn hoor Renee, ik ken dit gevoel, ik ken honden die dit gevoel hebben en geven.
Het was sterk aanwezig bij Eva (DH werklijn), maar net zo sterk bij Banda (BC) Kobalt (DD) en in ontwikkeling -niet naar mij maar wel naar zijn baas- bij Komo (NF).
Volgens mij is het individu gebonden en zal je ook bij andere rassen dergelijke individuen kunnen vinden, misschien zelfs minder moeilijk dan dat je nu denkt.
En verder: je mag nooit de trouwe hond waarmee je kan lezen en schrijven vergelijken met de nieuwe aanwinst.
Dat verliest die nieuwe geheid

dat laatste doe ik ook niet.
ik heb meer herders gehad en ook andere rassen, maar dit speciale gevoel dat heb ik alleen bij mijn x-dh/groenendaeler, ACW herder (in feite een witte dh) en mijn duitsers gehad.
hoe het precies voelt kan ik ook niet beter uitleggen, het is in elk geval anders dan bij de andere honden die net zo goed enorm veel voor me betekend hebben.

Ennath schreef:

renee-uk schreef:wat ik het allermooiste vind is het grenzenloze vertrouwen dat een dh in zijn baas kan hebben en de samenwerking die daaruit voortvloeit.
dat elke aarzeling wegvalt zo gauw er iets samen met de baas gedaan kan worden; de baas zegt dat het kan en dan kan het ook, het 'samen staan we sterk en kunnen we de hele wereld aan' gevoel.

denk dat ik dat nog het allermeest zal missen als ik eventueel ooit voor een ander ras kies.

Moet je niet bang voor zijn hoor Renee, ik ken dit gevoel, ik ken honden die dit gevoel hebben en geven.
Het was sterk aanwezig bij Eva (DH werklijn), maar net zo sterk bij Banda (BC) Kobalt (DD) en in ontwikkeling -niet naar mij maar wel naar zijn baas- bij Komo (NF).
Volgens mij is het individu gebonden en zal je ook bij andere rassen dergelijke individuen kunnen vinden, misschien zelfs minder moeilijk dan dat je nu denkt.
En verder: je mag nooit de trouwe hond waarmee je kan lezen en schrijven vergelijken met de nieuwe aanwinst.
Dat verliest die nieuwe geheid

Elmo kan ook zo zijn hoor, Renee. Het is alleen niet altijd zo

malinois schreef:vind je?
Een hond gaat tegen mij echt niet in verzet komen hoor, Xantos wilde dat ook sporadisch proberen maar dan wist ie wel heel snel weer waar ie stond... dat accepteer ik absoluut niet.
Een hond mag van mij best ergens onder de indruk van zijn, mits hij er snel van hersteld.
Ik zou het juist weer apart vinden als ze alles maar de normaalste zaak van de wereld vinden....

Zeg ik dat ik het accepteer dan?
Tuurlijk niet. Maar daarom durft hij nog wel in verzet te komen.
Het gebeurd niet omdat ik die grenzen van hem niet op zoek. Ik vind dat niet nodig, alleen maar om een punt ofzo te maken. Ben ook absoluut niet bang van hem voor dat gedacht wordt maar ik accepteer wel dat hij 'ho, en niet verder' zegt.
Hij is prima te corrigeren met stem of een opgeheven vinger.

Cash schreef:

malinois schreef:vind je?
Een hond gaat tegen mij echt niet in verzet komen hoor, Xantos wilde dat ook sporadisch proberen maar dan wist ie wel heel snel weer waar ie stond... dat accepteer ik absoluut niet.
Een hond mag van mij best ergens onder de indruk van zijn, mits hij er snel van hersteld.
Ik zou het juist weer apart vinden als ze alles maar de normaalste zaak van de wereld vinden....

Zeg ik dat ik het accepteer dan?
Tuurlijk niet. Maar daarom durft hij nog wel in verzet te komen.
Het gebeurd niet omdat ik die grenzen van hem niet op zoek. Ik vind dat niet nodig, alleen maar om een punt ofzo te maken. Ben ook absoluut niet bang van hem voor dat gedacht wordt maar ik accepteer wel dat hij 'ho, en niet verder' zegt.
Hij is prima te corrigeren met stem of een opgeheven vinger.

ok duidelijk, wil ook niet zeggen dat dit maandelijks gebeurde maar als het een keer gebeurde dan hoefde hij echt niet in verzet te komen want dan was ie voor mij.