Het HondenForum

Paulala schreef:

Moon schreef:Heb net (in etappes) dit hele topic doorgelezen :N: en ben verbaasd over de uiteenlopende rassen die jagen . Natuurlijk is mij duidelijk dat jagen in 'de hond' zit ingebakken, maar dacht dat de ware passie en 'neus achterna' toch weggelegd was voor de honden uit de jachthonden groepen

Tsja, uiteindelijk zijn alle honden jagers he, het zijn nu eenmaal carnivoren en prooi eters.
Dus in meer of mindere mate zul je het bij alle rassen tegen kunnen komen.
Alleen bij de rassen die speciaal voor de jacht zijn ingezet jarenlang, daarbij is de kans natuurlijk dik aanwezig dat het veel intensiever en met meer passie tot uiting komt.

Mee eens. Alleen, wat is nu echt de definitie van 'inzetten voor de jacht'? Ik zie weinig verschil tussen het stellen van een pakwerker en het neerhalen van een hert. De vaardigheden die een hond daarvoor nodig heeft zijn hetzelfde. En dan vind ik nog steeds dat er meer jachtdrift in een dober of herder zit, dan in een poedel o.i.d.

bennie schreef:Van herdershonden weet ook bijna niemand dat dat een van de meest jagende hondenrassen is...

van de 3 doet het er eentje hier als ze er de kans voor krijgt... de rest steekt er niet veel moeite in

christo schreef:

ranetje schreef:Ik ken een heleboel honden die uit hun dak gaan als ze een zwaan zien
Mijn staande jachthonden hebben dat na een of twee keer wel bekeken en hebben er nauwelijks nog belangstelling voor.

Ik ken wel een paar Dobermann's (getraind en ingezet voor bewaking)maar het verschil tussen die honden en mijn vroegere Teckels (lopende jachthonden) en mijn huidige Griffons (staande honden) is voor mij overduidelijk.

Ik heb gelezen dat de Greyhound is gebruikt bij ontwikkeling van de Dobermann, maar dat is wel eventjes geleden.

Er zijn meerdere rasloze jachthonden gebruikt, en qua bouw en nu met hangende oren vind ik de gelijkenis met een Duitse Staander frappant. Christo kan ook precies zo zitten, met één voorpoot opgetrokken, als hij zit te wachten tot je zijn bal gooit. Verder ken ik ook verhalen van dobers die een uurtje weten te ontsnappen van het erf en dan op jacht gaan in de weilanden. Christo luistert goed, is baasgericht, maar toch, als ik niet een gedeelte van de wandeling balletjes gooi, dan is hij geneigd zelf zijn vertier te zoeken door achter van alles aan te jagen. En desnoods even zonder mij.

In zijn jonge jaren kon hij ook hysterisch worden van een paard, dat is nu ook wel over , kwestie van socialiseren met rustige paarden en ruiters met humor. Alleen zwanen, daar moet alles voor wijken. :N:

Wie ik voor dat laatste te danken heb? Shibaatje Durga! Jachthond bij uitstek, heeft ze prima door dat ze met haar grote broers erbij grotere prooien kan vangen. Zij was zo behulpzaam om Christo te wijzen op die mooie grote witte vogels daar in het water. En ja, of je nu baasgericht bent naar het vrouwtje, of naar je eigen teefje, dat maakt dan ook niet meer uit. En dan staat dat kleine krengetje die zwaan die anderhalf keer groter is dan zij rustig op de oever op te wachten, terwijl broerlief het beest wel even uit de sloot jaagt.

Ik ben dol op mijn dobertjes, maar of mijn volgende honden dobers worden weet ik niet. Ik denk wel dat er rassen zijn met minder jachtinstinct. En of ik ooit nog voor de combi dobers + shiba ga? :N: Maar goed, aan de andere kant zou ik ze niet kunnen missen .

Om kort te gaan, ik wil wedden dat wat een Duitse Staande kan, een dober ook prima aangeleerd kan worden.

mijn dobers hebben een jachtinstinct van niks
die vangen nog geen mier....
Maar buitdrift hebben ze beide ruimschoots

Nanna schreef:

christo schreef:Ik zie weinig verschil tussen het stellen van een pakwerker en het neerhalen van een hert.

Nou, ik wel. Degene die een Deerhound zover krijgt dat hij de aanval op een pakwerker opent krijgt van mij een lintje
Jagen op het hert is een oerinstinct. De mouw van de pakwerker afpakken (waar het uiteindelijk om draait) is een spelletje. En over het algemeen houden Deerhounds helemáál niet van spelletjes. Je kunt een bal gooien; ze zullen hem nakijken met een gezicht van "haal dat zelf maar weer op".
Een Deerhound vertoont heel veel jaaggedrag, maar maar bitter weinig buitdrift.
Het bewaken van de boodschappentas zit hem niet in het bloed, zak maar zeggen. En dat mouwtje van die pakwerker boeit hem al helemaal niet
Een wegspringend hert daarentegen....

ja daar zit veel verschil in, ben ik zeker met je eens....

Dus bij buitdrift gaat het meer om het 'hebbuh'? Een paar jaar terug liet een onverlaat een tiental kippen los bij het hondenlosloopgebied. Die werden dus één voor één doodgebeten (over meerdere dagen, 3x dierenambulance gebeld, die deden er niets aan).

Ook door die drie van mij. Maar waar Christo vrolijk rondliep met een kip die toevallig in zijn bek doodging, ging Durga echt voor de kill - regelrecht op de strot af.

Aan de andere kant doet de beschrijving van de Deerhound denken aan een type hond die alleen jaagt (Shiba), die hoef je ook niets aan te wijzen van 'pak hem maar'.

Verder lijkt het me dat jouw honden Malinois toch echt wat beter onder appèl staan dan die van mij, dat lijkt mij toch ook wel uit te maken .

Inge O schreef:

christo schreef: En dan vind ik nog steeds dat er meer jachtdrift in een dober of herder zit, dan in een poedel o.i.d.

en laat een poedel nou net een echte jachthond zijn .

Dat realiseerde ik me een paar minuten na het versturen ook maar vond het een beetje te laf om dat nog snel te gaan veranderen. En ja, hoor, het wordt opgemerkt .

christo schreef:Dus bij buitdrift gaat het meer om het 'hebbuh'? Een paar jaar terug liet een onverlaat een tiental kippen los bij het hondenlosloopgebied. Die werden dus één voor één doodgebeten (over meerdere dagen, 3x dierenambulance gebeld, die deden er niets aan).

dat van die kippen is prooidrift waarschijnlijk en geen buitdrift... buitdrift is idd. het balletje oid willen hebben... of de mouw (en daarbij kan ook horen het niet meer willen afgeven)

Verder lijkt het me dat jouw honden Malinois toch echt wat beter onder appèl staan dan die van mij, dat lijkt mij toch ook wel uit te maken .

maar er zit wel degelijk verschil in prooidrift en in buitdrift...
prooidrift hebben mn dobers weinig dit itt buitdrift. De mechelaars hebben iets meer prooidrift maar ook vele malen meer buitdrift... dat laatste is natuurlijk ook altijd aangewakkerd.

Nanna schreef:

christo schreef:Dus bij buitdrift gaat het meer om het 'hebbuh'? Een paar jaar terug liet een onverlaat een tiental kippen los bij het hondenlosloopgebied. Die werden dus één voor één doodgebeten (over meerdere dagen, 3x dierenambulance gebeld, die deden er niets aan).

Ook door die drie van mij. Maar waar Christo vrolijk rondliep met een kip die toevallig in zijn bek doodging, ging Durga echt voor de kill - regelrecht op de strot af.

.

Een Deerhound met buitdrift zou het gevangen hert niet meer af willen staan Zou wat lastig zijn.
Topsi hier is bijzónder geinteresseerd in konijnen, zolang ze nog leven. Het najagen bezorgt haar een enorme opwinding en rush. Als ze ze dan ook nog kan pakken is het helemaal het summum.
Allemaal jachtdrift.
Maar zodra het konijn wijlen is verliest ze iedere belangstelling. Ze hoeft hem niet te "hebben". Ik kan hem probleemloos ophalen (want brengen doet ze hem ook al niet)

Toevoeging: Topsi zou je nooit kunnen leren naar een pakwerker te rennen en hem dat mouwtje proberen afhandig te maken. dat mouwtje is in haar ogen (en in de mijne ook overigens; wat zijn windhonden toch enorm slim ) een waardeloos vod.
Daarom is dus het neerhalen van wild en naar een pakwerker hollen absoluut niet met elkaar te vergelijken.

De spaanse Galgo (waarschijnlijk kruising Deerhound) van ons heeft buitdrift en voernijd.. Voor objectbewaking hoef je alleen z'n voer in een kistje bij het object te plaatsen .
Het is wel gelukt om, als hij een hele hele hele goede bui heeft te laten apporteren, netjes in de hand. Op commando stokjes uit het water halen (zolang ie er maar niet te diep in hoeft, anders wordt ie viehies baaah niks voor een koning) en een keer een balletje halen, soms twee keer en bij hoge uitzondering drie keer, maar dan kijkt ie je ook aan alsof je compleet gestoord bent als je het een vierde keer weggooit .

Nanna schreef: Een Deerhound met buitdrift zou het gevangen hert niet meer af willen staan Zou wat lastig zijn.
Topsi hier is bijzónder geinteresseerd in konijnen, zolang ze nog leven. Het najagen bezorgt haar een enorme opwinding en rush. Als ze ze dan ook nog kan pakken is het helemaal het summum.
Allemaal jachtdrift.
Maar zodra het konijn wijlen is verliest ze iedere belangstelling. Ze hoeft hem niet te "hebben". Ik kan hem probleemloos ophalen (want brengen doet ze hem ook al niet)

Als ik naar mijn Shiba kijk dan is het een echt jagertje. En dan zou ze bijvoorbeeld ingezet kunnen worden om een fazant o.i.d. uit de bosjes te verdrijven en op te laten vliegen (ik ben een leek, maar dat is wat ik me zo voor kan stellen). Heeft ze echter de prooi te pakken, dan moet je echt wel met wat argumenten aankomen wil je hem uit haar bek krijgen.
Fervent jagertje, met flink wat buitdrift.

Bij Christo was de kip leuk (hebbuh) maar kreeg ik hem wel uit zijn bek. Balletje afgeven daarentegen doen we weer niet aan, terugbrengen doen we halverwege. Flos of andere buit haal ik zo uit zijn bek, botten hebben ze nooit bewaakt o.i.d. , eten kan ik zo aankomen, de kat ook. Daarentegen doet Durga niets lievers als haar eten verdedigen naar haar broers toe, die maakt daar een spelletje van.

Nanna schreef: Toevoeging: Topsi zou je nooit kunnen leren naar een pakwerker te rennen en hem dat mouwtje proberen afhandig te maken. dat mouwtje is in haar ogen (en in de mijne ook overigens; wat zijn windhonden toch enorm slim ) een waardeloos vod.
Daarom is dus het neerhalen van wild en naar een pakwerker hollen absoluut niet met elkaar te vergelijken.

Stel dat het wild in kwestie groter is dan jij, en krachtiger. Dan moet je stevig vastbijten en goed vast blijven houden, er intussen op vertrouwend dat je andere roedelgenoten het dier op andere plekken raken. Zodra je vastgebeten hebt, is dat bijten en vasthouden jouw (enige) taak. Dat vastbijten en vasthouden is waar ik de overeenkomst zie.

Ik kan me ook zo voorstellen dat een 'mouwtje' in eerste instantie niet erg interessant is tot je als hond erachterkomt dat je erin mag bijten en vasthouden . In elk geval zouden Christo en Aidan e.e.a. uitgelegd moeten krijgen, voor ze dat door hebben.

Bij het neerhalen van groot wild is het ook handig om in de poten te bijten en zo het vluchten te verhinderen. Ook daar zie ik overeenkomst in het in de benen hangen. En daarbij hebben die twee van mij echt een fascinatie voor bewegende benen. Zelfs in hun jeugd in die van mij .

Toegegeven, ik ben een leek als het gaat om het jagen met honden, en als het gaat om pakwerk doen. Maar dit hier is zo'n beetje mijn logica, die mij tot de conclusie leidt dat er meer dan een gebruikelijke portie jachtdrift in die dobers van mij zit.