Jachthonden, lopende, staande en retrievers!

[Moon]

Om nog even terug te komen op wat ik hierboven schreef...............
Tineke Antonisse heeft in haar boek "Apporteertraining" een foutje gemaakt door de Griffon Korthals onder de Duitse rassen te scharen. (Is officiëel een Frans ras )
Vervolgens merkt ze verderop op dat de Duitse rassen een harder karakter hebben dat de rassen uit de andere Europese landen

Dus als een trainer zijn kennis haalt uit dat boek, gaat hij uit van een harde hond als hij een Griffon in de groep heeft.
Dat is me al een keer overkomen.
"Niet doen wat je zegt? Draai maar een oor om. Zo'n harde hond kan dat wel hebben........................"
Een Griffon was voor hem hetzelfde als een Duitse Staande hond ën die zijn hard"

En dan heb ik het er nog niet over dat ook zeker niet elke Duitse Staande een harde hond is.

In 'Apporteertraining' staat ook een afbeelding en beschrijving van een of andere 'apporteertafel' :N: :N: Ik sla die blz. altijd snel over en ook die van de uitleg van de 'earpinch'. Wat mensen toch niet allemaal verzinnen om lollig met hun hondje te kunnen jagen......
Verder is het trouwens een fantastisch boek Met heel goede beschrijvingen van de oefeningen en een goede opbouw van de training!
(voordat iedereen denkt; wat een rotboek )

[Moon]

Ik krijg ook regelmatig te horen, dat Damian zeker wel een strenge/harde opvoeding nodig heeft. Het is ook zo'n grote hond. En zo zelfstandig...
Terwijl Damian al in elkaar duikt bij het zien van een opgerolde krant. Dus niets hardhandig, maar positief belonen en clickeren maar! Ik ben nog niet lang genoeg thuis in de Weimarse Staande Hond, maar wat ik zoal tegenkom, zijn het geen honden die hardhandig moeten worden aangepakt. Duidelijkheid wel, maar ja er zijn meer methodes om dat te leren en aan te geven.

Maar Ranetje jij hebt een Duitse Staande of een Griffon? Ik weet het niet meer.
Edit: ik weet het al...

De meeste jachthondenrassen (volgens mij) combineren 'zelfstandigheid' met 'gevoeligheid'. Dat maakt het soms wat ingewikkeld Consequent zijn is dan de beste methode denk ik. Je hoeft dan niet 'hard' of 'streng' te zijn, maar wel volhardend; dus áltijd het commando uitvoeren (al lok je het met een koekje bij wijze van spreken ).

[Moon]

Op jachttraining wordt ook veel aan appèl en gehoorzaamheid gedaan, heb ik begrepen (heb helaas nooit zo'n cursus kunnen volgen). Dus dan heb je twee vliegen in een klap! Bovendien (hopelijk) een trainer die iets van staande honden begrijpt

Begrijp ik hieruit dat trainers die jachttraining geven, niet perse alles over allerlei soorten jachthonden iets af hoeven te weten? Ik neem aan dat er maar weinig mensen met een niet-jachthond op jachttraining gaan. En als trainer is het toch prettiger om de verschillen tussen jachthonden te weten, te herkennen en te kunnen uitleggen aan eigenaren?

Wie kan mij hierover iets meer vertellen?

Nettie heeft je vraag al beantwoord. Ik kan dat alleen maar beamen. Heb apporteertraining gedaan en raad eens welk ras de trainer had; Labradors . Heb ook een keer via internet gereageerd op een privé-trainer (jachttraining). Maar die gaf ook aan dat hij mij niet kon helpen bij de specifieke problemen van een staande jachthond, helaas!
Eigenlijk ook wel logisch; apporteren is bij uitstek een retriever-ding. Dat onze staande jachthonden dat er wel effe bijdoen is natuurlijk ook bijzonder

[laura23]

De trainers die gericht zijn op de wat "hardere" Staande Honden zou ik best eens tegen willen komen
Tot nu toe heb ik steeds trainers aangetroffen die goed bekend waren met Retrievers
Die hebben ze zelf n.l. meestal ook.
Eentje had behoorlijk goede rassenkennis en kon mij wat het KNJV werk betreft goed begeleiden Maar wat veldwerk betreft wist hij het ook niet precies. Dat neem ik hem ook niet kwalijk. Het ging per slot om KNJV training.
Maar de anderen wilden er echt niet aan dat een Staande Hond (hard of niet) misschien toch wat anders werkt dan een Retriever.
Ook al zijn er tussen de Retrievers onderling ook wel weer verschillen.
Net als bij de Staande Honden rassen.

ik weet er wel een hoor maar daar moet je wel voor naar alblasserdam! is voor jou niet echt naast de deur!

hij is gespecialiseerd in de staande honden en haalt daar ook zijn meeste voldoening uit!

ach misschien even lezen op het jachtforumen je komt er wel achter wie het is!

gr laura

ps je hebt een pb ranetje!

[marian*]

"hardere" Duitse rassen en kunnen met de gevoeligheid/eigenwijsheid van bijvoorbeeld een Drent slecht uit de voeten.

De trainers die gericht zijn op de wat "hardere" Staande Honden zou ik best eens tegen willen komen

Daarom heb ik het "hardere" ook tussen haakjes gezet,want ik denk ook dat dat reuze meevalt
Maar het staat er inderdaad behoorlijk krom
We zijn het er in elk geval wel over eens dat ze minder makkelijk met jachthonden kunnen omgaan die op een andere manier werken dan bij hen gangbaar is.

[Rosa]

Ik kwam net een hondentrainingsspel tegen van Anke Bogaerts http://www.hondenwebshop.nl/pd175078116 ... egoryId=52
Voor sommige misschien een leuke aanvulling voor tijdens het trainen?

[ranetje]

In 'Apporteertraining' staat ook een afbeelding en beschrijving van een of andere 'apporteertafel' :N: :N: Ik sla die blz. altijd snel over en ook die van de uitleg van de 'earpinch'. Wat mensen toch niet allemaal verzinnen om lollig met hun hondje te kunnen jagen......
Verder is het trouwens een fantastisch boek Met heel goede beschrijvingen van de oefeningen en een goede opbouw van de training!
(voordat iedereen denkt; wat een rotboek )

Die apporteertafel heb ik ook beschreven gezien in het tijdschrift van de KNJV in een artikel.

In feite komt het er op neer dat een hond die op tafel staat in elk geval al meer op jou gericht is en ietsje "onderdaniger".
Dan train je het "vast" van een apport er wat makkelijker in.

Ik gebruik het systeem op zich wel eens als de puppy's wat moeilijk "af" gaan.
Als je ze op een goed vastgeplakt kleedje op tafel laat zitten (met een koekje) en je houdt het volgende koekje voor je op het kleedje gaat vrijwel elke pup "af".
Door de vriendelijke (positieve) methode te combineren met die tafel leren ze het commando soms makkelijker.

Ik moet wel zeggen dat de Labrador die in het artikel op die apporteertafel zat wel heel erg timide toonde
Maar volgens de beschrijving in het artikel zelf vond ze het wel steeds leuker worden.

Ik vraag me altijd af wat er precies bedoeld wordt met 'een harde hond' Heb er ook heel erg mijn twijfels bij; ben bang dat dan het zelfstandige karakter bedoeld wordt... Ik kan me niet voorstellen dat een Duitse Staande geen schade oploopt bij dat soort afstraffingen :N:

Het beroerde is dat niet elke trainer in de gaten heeft (of het niet wil zien) of er een gevoelige of een minder gevoelige Duitse Staande voor hem staat.
Zoals ik geloof ik al eerder vertelde ken ik een Draadhaar die op deze "stevige" manier van trainen volkomen verknald is.
Maar ik ook ken Duitse Staande honden die zijn getraind op een manier die ik bij Rana niet graag zou toepassen :N:
En die honden werken wel met toewijding en duidelijke aanhankelijkheid aan de baas dus het is niet altijd slecht.


Misschien hangt het ook af van de manier waarop de trainer het overbrengt en wat de bazen begrijpen?
Streng (zelfs hard) maar rechtvaardig en consequent kan voor een deel van de honden goed werken.
Consequent en rechtvaardig is natuurlijk altijd een vereiste

[miemot]

Streng (zelfs hard) maar rechtvaardig en consequent kan voor een deel van de honden goed werken.
Consequent en rechtvaardig is natuurlijk altijd een vereiste

Hier ga ik helemaal mee akkoord. Positief en 'vriendelijk' werken zou het uitgangspunt moeten zijn. Jammer genoeg werkt dit niet voor elke hond en dan kan je je, in het 'slechtste' geval, nog altijd wenden tot de harde aanpak. Zolang dit op een verantwoorde manier gebeurt, is daar niks mis mee.
Is volgens mij ook heel erg afhankelijk van de hond als individu, heeft denk ik weinig met het ras te maken.
De eerste springer van mijn ouders was er eentje van de 'positieve' soort, had genoeg aan kleine stemcorrecties. Maar die tweede... manman, die mocht regelmatig met zijn pootjes in de lucht zweven als pup (nu nog trouwens ).

[Moon]

In 'Apporteertraining' staat ook een afbeelding en beschrijving van een of andere 'apporteertafel' :N: :N: Ik sla die blz. altijd snel over en ook die van de uitleg van de 'earpinch'. Wat mensen toch niet allemaal verzinnen om lollig met hun hondje te kunnen jagen......
Verder is het trouwens een fantastisch boek Met heel goede beschrijvingen van de oefeningen en een goede opbouw van de training!
(voordat iedereen denkt; wat een rotboek )

Die apporteertafel heb ik ook beschreven gezien in het tijdschrift van de KNJV in een artikel.

In feite komt het er op neer dat een hond die op tafel staat in elk geval al meer op jou gericht is en ietsje "onderdaniger".
Dan train je het "vast" van een apport er wat makkelijker in.

Ik gebruik het systeem op zich wel eens als de puppy's wat moeilijk "af" gaan.
Als je ze op een goed vastgeplakt kleedje op tafel laat zitten (met een koekje) en je houdt het volgende koekje voor je op het kleedje gaat vrijwel elke pup "af".
Door de vriendelijke (positieve) methode te combineren met die tafel leren ze het commando soms makkelijker.

Ik moet wel zeggen dat de Labrador die in het artikel op die apporteertafel zat wel heel erg timide toonde
Maar volgens de beschrijving in het artikel zelf vond ze het wel steeds leuker worden.

Ik vraag me altijd af wat er precies bedoeld wordt met 'een harde hond' Heb er ook heel erg mijn twijfels bij; ben bang dat dan het zelfstandige karakter bedoeld wordt... Ik kan me niet voorstellen dat een Duitse Staande geen schade oploopt bij dat soort afstraffingen :N:

Het beroerde is dat niet elke trainer in de gaten heeft (of het niet wil zien) of er een gevoelige of een minder gevoelige Duitse Staande voor hem staat.
Zoals ik geloof ik al eerder vertelde ken ik een Draadhaar die op deze "stevige" manier van trainen volkomen verknald is.
Maar ik ook ken Duitse Staande honden die zijn getraind op een manier die ik bij Rana niet graag zou toepassen :N:
En die honden werken wel met toewijding en duidelijke aanhankelijkheid aan de baas dus het is niet altijd slecht.


Misschien hangt het ook af van de manier waarop de trainer het overbrengt en wat de bazen begrijpen?
Streng (zelfs hard) maar rechtvaardig en consequent kan voor een deel van de honden goed werken.
Consequent en rechtvaardig is natuurlijk altijd een vereiste

In het boek van Tineke staat vlgs mij een duitse staande op die tafel; riem om de hals, riem om zijn middel. Zo ongeveer vastgesnoerd dus. De beschrijving van hoe het apporteren aangeleerd moest worden stond mij erg tegen; met veel dwang en apport in de mond duwen. Vooral omdat ik zelf ervaren heb hoe het bijv. met een clicker maar ook op een andere speelse manier heel goed aan te leren is. Dus waarom dit geforceerde gedoe Het geeft mij erg het gevoel dat dit ontstaan is vanuit het idee dat 'de hond maar te luisteren heeft en dat deze bedwongen moet worden' zoiets (als je begrijpt wat ik bedoel?)

[laura23]

Het geeft mij erg het gevoel dat dit ontstaan is vanuit het idee dat 'de hond maar te luisteren heeft en dat deze bedwongen moet worden' zoiets (als je begrijpt wat ik bedoel?)

voor ons komt dat heel vervelend over idd, maar als jij als jager moet kunnen vertrouwen op je hond omdat die al het wild binnen moet(!) brengen wat geschoten is dan moet er soms wel met dwangapporten gewerkt worden! dan kan het geen vrijblijvendheid zijn want dan ligt de hond ook het liefst de hele dag te slapen!

het punt is dus dat de hond wel te luisteren heeft dan!!!

gr laura

[ranetje]

In het boek van Tineke staat vlgs mij een duitse staande op die tafel; riem om de hals, riem om zijn middel. Zo ongeveer vastgesnoerd dus. De beschrijving van hoe het apporteren aangeleerd moest worden stond mij erg tegen; met veel dwang en apport in de mond duwen. Vooral omdat ik zelf ervaren heb hoe het bijv. met een clicker maar ook op een andere speelse manier heel goed aan te leren is. Dus waarom dit geforceerde gedoe Het geeft mij erg het gevoel dat dit ontstaan is vanuit het idee dat 'de hond maar te luisteren heeft en dat deze bedwongen moet worden' zoiets (als je begrijpt wat ik bedoel?)

In welk boek van Tineke? Ik kan het zo gauw niet vinden
Deze labrador zat alleen met een lijn aan de halsband trouwens (op de foto).

Er zijn trainers die er van overtuigd zijn dat alleen het onder dwang leren apporteren een hond tot een betrouwbaar apporteur maakt.
Weet je dat ik nog steeds niet volledig durf te zeggen dat ze ongelijk hebben?
In elke methode zit iets. Afhankelijk van de hond die je voor je hebt.

Het is alleen mijn stijl niet.
Ik kan het niet (meer) op die manier. Mijn eerste honden zijn op behoorlijk stevige manier opgevoed. Zelfs grotendeels met de slipketting.
Ik weet niet eens meer hoe ik dat toen heb gedaan
Misschien heb ik het wel verdrongen
Dat ik het niet meer kan zegt waarschijnlijk meer over mij dan over de training
Nou ja, ik moet ook niet overdrijven natuurlijk
Rana heeft ook een tijd de slipketting om gehad

[Moon]

k wil even voorop stellen dat ik weinig afweet van jagers en de jagerswereld. Maar als het echt zo zou zijn dat je alleen een goede jachthond krijgt door op zo'n soort ( kwellende) manier je wil op te leggen is er voor mij geen sprake meer van samenwerking maar je hond reduceren tot werktuig. En ik ben het er niet mee eens dat de hond zou kiezen voor slapen de hele dag. Heb dat zelf ondervonden; mijn hond mocht gedurende anderhalf jaar haast niets; alleen kleine stukjes wandelen, die mocht dus slapen de hele dag... Gedurende die tijd had ik een depressieve hond! Jachthonden zijn toch werkhonden; zo zijn ze toch jaren en jaren gefokt? Het is dan aan de baas om het 'juiste knopje' te vinden om die samenwerking tot stand te brengen, vind ik.
Ik kan het niet hard maken, maar heb het idee dat het een kwestie is van cultuur. Het afwijzen van dat 'softe gedoe met die beloningen en die snoepjes'; 'hond heeft maar te doen wat ík zeg; goedschiks of kwaadschiks', 'ze moeten niet werken voor beloningen, maar voor míj'. Dit zijn allemaal dingen die ik weleens gehoord of gelezen heb in het jachthondenwereldje. Maar heb ook mensen gesproken die met hun hond jagen en hem op positieve manier opgeleid hebben (lees ik trouwens ook in het boek van Anke Bogaerds). Dan kán het dus wel
Ik zeg overigens niet dat ik tegen correcties (licht wel aan de mate) ben maar dat vind ik weer een heel ander verhaal, en dat heeft m.i. met opvoeding te maken maar niet met training.

[Moon]

In het boek van Tineke staat vlgs mij een duitse staande op die tafel; riem om de hals, riem om zijn middel. Zo ongeveer vastgesnoerd dus. De beschrijving van hoe het apporteren aangeleerd moest worden stond mij erg tegen; met veel dwang en apport in de mond duwen. Vooral omdat ik zelf ervaren heb hoe het bijv. met een clicker maar ook op een andere speelse manier heel goed aan te leren is. Dus waarom dit geforceerde gedoe Het geeft mij erg het gevoel dat dit ontstaan is vanuit het idee dat 'de hond maar te luisteren heeft en dat deze bedwongen moet worden' zoiets (als je begrijpt wat ik bedoel?)

In welk boek van Tineke? Ik kan het zo gauw niet vinden
Deze labrador zat alleen met een lijn aan de halsband trouwens (op de foto).

Er zijn trainers die er van overtuigd zijn dat alleen het onder dwang leren apporteren een hond tot een betrouwbaar apporteur maakt.
Weet je dat ik nog steeds niet volledig durf te zeggen dat ze ongelijk hebben?
In elke methode zit iets. Afhankelijk van de hond die je voor je hebt.

Het is alleen mijn stijl niet.
Ik kan het niet (meer) op die manier. Mijn eerste honden zijn op behoorlijk stevige manier opgevoed. Zelfs grotendeels met de slipketting.
Ik weet niet eens meer hoe ik dat toen heb gedaan
Misschien heb ik het wel verdrongen
Dat ik het niet meer kan zegt waarschijnlijk meer over mij dan over de training
Nou ja, ik moet ook niet overdrijven natuurlijk
Rana heeft ook een tijd de slipketting om gehad

Staat in het boek 'Apporteertraining' . Ook een uitgebreide uitleg over de 'earpinch'. Dan maar een 'softie' maar daar word ik fysiek misselijk van; om op die manier iets aan je hond aan te leren...
Ik heb ooit gelezen van iemand die de earpinch gebruikte bij zijn jonge Bracco (opgelegd door de trainer ). Die man schreef dat 'zijn hond er niet zo op reageerde; hij werd er alleen maar apatisch van'. Echt waar; ik word daar gewoon naar van als ik dat lees. 'Alleen maar apatisch' arme, arme hond...

[Jaap*]

(...)Het is dan aan de baas om het 'juiste knopje' te vinden om die samenwerking tot stand te brengen, vind ik.
Ik kan het niet hard maken, maar heb het idee dat het een kwestie is van cultuur. Het afwijzen van dat 'softe gedoe met die beloningen en die snoepjes'; 'hond heeft maar te doen wat ík zeg; goedschiks of kwaadschiks', 'ze moeten niet werken voor beloningen, maar voor míj'. Dit zijn allemaal dingen die ik weleens gehoord of gelezen heb in het jachthondenwereldje. Maar heb ook mensen gesproken die met hun hond jagen en hem op positieve manier opgeleid hebben (lees ik trouwens ook in het boek van Anke Bogaerds). Dan kán het dus wel
Ik zeg overigens niet dat ik tegen correcties (licht wel aan de mate) ben maar dat vind ik weer een heel ander verhaal, en dat heeft m.i. met opvoeding te maken maar niet met training.

Ik zou het niet beter kunnen zeggen.
Het is zo jammer dat er zo oppervlakkig tegenaan wordt gekeken, als je alleen al kijkt hoe vaak een jachthond moet switchen tussen zelfstandig werken en werken op aanwijs (appél) binnen 1 proef of opdracht zie je pas hoeveel we eigenlijk vragen van een hond. De hond verdient echt meer krediet, het is soms onbegrijpelijk dat ze ondanks een onduidelijke of zelfs tegenstrijdige begeleiding toch inzicht tonen en doen wat de bedoeling is, soms wordt er dan als "dank" ook nog even gefoeterd omdat de hond heeft getwijfeld
Juist begrip en vertrouwen zal zoveel meer resultaat sorteren dan "aanpakken". "Aanpakken" is meestal een uiting van het eigen onvermogen van de baas die z'n frustraties te lang laat oplopen om daarna te ontploffen. Iets oneerlijkers bestaat niet tegenover een hond.

[laura23]

een stevige aanpak hoeft niet te zijn dat er niets positiefs bij komt kijken!

ik werk tegenwoordig met Q op de parforce manier, voor heel veel mensen vreselijk, maar dat is soms ook omdat ze geen idee hebben wat dat is!

als je ziet dat Q het apporteerblok van bijna 1,5 kilo uit mijn honden springt omdat ie em wil dragen of apporteren dan is er toch niks mis mee? Q weegt zelf 15 kilo dus dat is aardig wat wat ie apporteerd!

tuurlijk beloon ik em ook als ie iets goed doet! alleen niet met een snoepje of een clickje maar met mijn stem en een aai over zijn bol! en daar doet ie het heel graag voor hoor! hij loopt echt te woefen op zijn manier en dat doet ie alleen als ie het leuk vind! anders laat ie zich echt niet horen!

er staat op dit moment ook veel appèl op de hond maar hij is daardoor niet gedrukt ofzo! dat is wat de mensen dan zeggen als je hond te veel onder appèl staat!
hij loopt naast me te dansen als hij moet volgen! nou das toch heerlijk?

op een zondag 2 weken terug lekker aan het trainen geweest, een van de hondjes mocht nog een apport halen, een apporteerzak, ongeveer 7,5 kilo! zonder problemen werd dat ding gehaald! dus ik wilde dat ook eens testen bij Q! dus zak weggelegd en Q naast mij, apport gegeven, zak bleek natuurlijk veel te zwaar maar hij ging wel proberen dat ding bij mij te krijgen want wie niet sterk is moet slim zijn dus hij ging hem slepen! nou toen was ik wel zo vreselijk trots op mijn hondje! ik heb em werkelijk de hemel ingeprezen! fantastisch!

zo kan het dus ook! maar goed gelukkig heeft ieder zijn eigen manier van trainen waar hij/zij zich in kan vinden!

gr laura

[Jaap*]

maar goed gelukkig heeft ieder zijn eigen manier van trainen waar hij/zij zich in kan vinden!

gr laura

Dat is zeker waar, ik ben dan ook geen voorstander van één bepaalde manier of theorie, dat is gezien de diversiteit aan baas/hond combinaties m.i. ook onmogelijk.
Het gaat mij er om dat het heel erg goed mogelijk is om, met name een jachthond, te trainen zonder parforce en dat het gros van de jachthonden daar ook beter door presteert. De pest is dat het iets langer duurt en een jager verlangt over het algemeen te veel in te korte tijd van een hond. Dat leidt tot frustratie en frustratie leidt tot een, in mijn ogen, negatieve spiraal.
Laat je niet gek maken.

[laura23]

maar goed gelukkig heeft ieder zijn eigen manier van trainen waar hij/zij zich in kan vinden!

gr laura

Dat is zeker waar, ik ben dan ook geen voorstander van één bepaalde manier of theorie, dat is gezien de diversiteit aan baas/hond combinaties m.i. ook onmogelijk.
Het gaat mij er om dat het heel erg goed mogelijk is om, met name een jachthond, te trainen zonder parforce en dat het gros van de jachthonden daar ook beter door presteert. De pest is dat het iets langer duurt en een jager verlangt over het algemeen te veel in te korte tijd van een hond. Dat leidt tot frustratie en frustratie leidt tot een, in mijn ogen, negatieve spiraal.
Laat je niet gek maken.

ik laat me ook niet gek maken hoor! ik heb geen illusies meer met quireste! hij is nu 7 jaar en dan hoef je verders niet meer!

maar toch merk ik wel verschil in zijn doen en laten hoor! ik heb 2 jaar knjv gedaan op de "vrijblijvende" manier en nu een paar maanden via deze manier, voordat we op deze manier gingen trainen wilde hij totaal geen wild oppakken, nu na ongeveer 2 maanden om de zondag trainen pakt ie zonder tegen stribbelen wild op! en dat is niet gebeurd onder dwang ofzo hoor! maar doordat er meer appèl op de hond zit en hij nu wel weet wie de baas is! ik dus! daar heb ik dus 2 jaar mee lopen kl***violen!

ik zou nu ook een knjv proef kunnen halen op b niveau! dat had ik vorig jaar niet durven dromen hoor!
maar goed ik hou er mee op hoor! ieder zijn ding en dat laten we maar zo!

gr laura

[ranetje]

Staat in het boek 'Apporteertraining' . Ook een uitgebreide uitleg over de 'earpinch'. Dan maar een 'softie' maar daar word ik fysiek misselijk van; om op die manier iets aan je hond aan te leren...
Ik heb ooit gelezen van iemand die de earpinch gebruikte bij zijn jonge Bracco (opgelegd door de trainer ). Die man schreef dat 'zijn hond er niet zo op reageerde; hij werd er alleen maar apatisch van'. Echt waar; ik word daar gewoon naar van als ik dat lees. 'Alleen maar apatisch' arme, arme hond...

Nogal domme opmerking van die baas.
De hond reageerde dus wel (apatisch worden).
Idd arme hond

Ik heb de foto van die tafel gevonden.
Wat een klein ding zeg. Het lijkt wel een trimtafel.
Bij dat andere verslag van die Labrador was de tafel behoorlijk groter.

maar toch merk ik wel verschil in zijn doen en laten hoor! ik heb 2 jaar knjv gedaan op de "vrijblijvende" manier en nu een paar maanden via deze manier, voordat we op deze manier gingen trainen wilde hij totaal geen wild oppakken, nu na ongeveer 2 maanden om de zondag trainen pakt ie zonder tegen stribbelen wild op! en dat is niet gebeurd onder dwang ofzo hoor! maar doordat er meer appèl op de hond zit en hij nu wel weet wie de baas is! ik dus! daar heb ik dus 2 jaar mee lopen kl***violen!

Kan je uitleggen hoe je dat betere appèl op je hond hebt gekregen Laura?

Er was een beetje een misvatting van mij bij de bij de KNJV trainingen.
Het heet officiëel "zelftraining van jachthonden".
Dat betekent eigenlijk dat de trainer de proeven uit zet en dat je die oefeningen doet met de hond op je eigen manier.
Het "vrijblijvende" daarbij is dat je echt de trainer moet aanspreken en bijna dwingend moet vragen wat er verkeerd gaat, voor je begeleiding krijgt om je houding naar je hond te veranderen zodat je meer "baas" bent. Dat was in de meeste gevallen tenminste mijn ervaring
Dat vind ik jammer. Maar goed beschouwd is de KNJV training van oorsprong een oefentijd voor jagers die hun hond inwerken voor de praktijk.
Het "publiek" dat nu op de trainingen komt is voor een deel aanzienlijk veranderd. En ik hoor bij het nieuwe "publiek"
Ik heb vaak gezegd dat ik niet kan zien hoe ik bezig ben als ik zelf met mijn hond train.
Een trainer die dat observeert kan als het goed is, precies de pijnpunten vinden door te zien hoe de hond reageert op mijn commando's.
Maar daarvoor is rassenkennis en inzicht in gedrag en karakter wel erg belangrijk.(vind ik )

[Jaap*]

...maar als en hond de commando's wel beheerst en gewoon zijn middelvinger opsteekt, dan mag er best gecorrigeerd en gedwongen worden.

En daar gaat het nu meestal mis
Een hond steekt geen middelvinger op om jou eens goed te pesten, je kunt best een mentaal sterke hond hebben die jou zo nu en dan eens lekker uitprobeert, maar die hond gaan dwingen om een bepaalde oefening uit te voeren of af te maken gaat er echt niet voor zorgen dat hij jou gaat bekijken als zijn leider. Die "strijd" wordt op een heel ander en doorlopend niveau gestreden en heeft totaal niets met oefenen of trainen te maken.

Als een hond, of eigenlijk een baas-hond combinatie "faalt" tijdens trainingen of oefeningen heeft dat meestal met communicatiefouten en/of het verkeerd interpreteren van signalen te maken en niet met rangorde problemen.

[Jaap*]

Er wordt mij gewoon te vaak te snel geconcludeerd dat de hond ergens schijt aan heeft of een vinger opsteekt, gedrag heeft meestal een reden die dieper gaat dan "geen zin".
Vaak komt er onbegrip van de baas aan te pas, iedereen heeft z'n blinde vlekken mbt de omgang met z'n hond. Daarom is, net als Nettie al zei, het oog van een kundige vreemde juist erg welkom. Om ons te wijzen op onze blinde vlekken, de blinde vlekken die er vaak voor zorgen dat de hond gedrag vertoont wat wijzelf niet kunnen plaatsen en dan maar verklaren als "de middelvinger".
Op zo'n moment pressie uitoefenen lost je probleem niet blijvend op.

Oefening of training is niet de plek om bezig te zijn met rangorde.

[Jaap*]

Voor de voorjager niet, maar de hond denkt daar wel eens anders over.

Dat negeer ik altijd

[Jaap*]

....Door een brul te geven

[ranetje]

Er wordt mij gewoon te vaak te snel geconcludeerd dat de hond ergens schijt aan heeft of een vinger opsteekt, gedrag heeft meestal een reden die dieper gaat dan "geen zin".
Vaak komt er onbegrip van de baas aan te pas, iedereen heeft z'n blinde vlekken mbt de omgang met z'n hond. Daarom is, net als Nettie al zei, het oog van een kundige vreemde juist erg welkom. Om ons te wijzen op onze blinde vlekken, de blinde vlekken die er vaak voor zorgen dat de hond gedrag vertoont wat wijzelf niet kunnen plaatsen en dan maar verklaren als "de middelvinger".
Op zo'n moment pressie uitoefenen lost je probleem niet blijvend op.

Oefening of training is niet de plek om bezig te zijn met rangorde.

Ik ben het (alweer ) helemaal met je eens
Op een gegeven moment kreeg ik op een training te horen dat Rana een middelvinger op stak. Ik moest haar maar eens "goed aanpakken".
Ze wilde om een of andere reden op dat moment niet over water, maar kroop in plaats daarvan in het riet.
Achter mij stond een medecursist die zelf GT is.
Ze fluisterde onmiddellijk. Niet doen, ze is totaal van slag!
Dat idee had ik zelf ook. De reden dat ze van slag was weet ik nog steeds niet.
Maar ik ben even weggelopen. Rana kwam toen achter me aan.
Daarna heb ik gevraagd om de dummy even met een prrrrrrrrt op te gooien.
Ik heb haar toen heel rustig even laten zitten, vervolgens de hand naast haar kop op de overkant gericht en het commando gegeven.
Toen ging het wel goed.

Misschien heb ik de eerste keer zelf een fout gemaakt bij het commando?
Ik denk dat de trainer misschien (?) als hij naar mij had gekeken had gezien wat er fout ging.
Maar hij keek naar de "weigering" van de hond en niet naar de combinatie baas/hond.

Toevoeging:
Je moet op dat moment idd niet bezig zijn met rangorde.
Als daar wat aan schort moet je dat op een andere plaats en tijd gaan bijwerken.

En als Rana het op een moment tijdens de training beter denkt te weten geef ik ook een brul
Hoe gevoelig ze ook is, op dat moment is het gewoon duidelijk
Dan komt ze terug met een snoet van "Oh sorry" en is ze bepaald niet in de war of van slag.

[Jaap*]

Ik denk dat de trainer misschien (?) als hij naar mij had gekeken had gezien wat er fout ging.
Maar hij keek naar de "weigering" van de hond en niet naar de combinatie baas/hond.

dan moet je maar net de trainer treffen die daar echt bedreven in is en ook kennis van zaken heeft . is dat niet zo en geeft hij alsnog advies op basis van wat hij denkt gezien te hebben dan kan dat voor sommige honden/bazen nog vervelender uitpakken dan dat hij niks had gezien (vrees ik) .

Dat is zeker waar, zoals misschien al eerder aangehaald is bijvoorbeeld een lopende hond voornamelijk zelfstandig aan het werk, daar moet je begrip voor hebben. Hij is met iets bezig waar wij geen oordeel over kunnen vellen omdat het te ver buiten onze belevingswereld ligt, we kunnen alleen duidelijk maken wat ónze bedoeling is, daarna kan de hond daar invulling aan geven. Met het overige gedrag kunnen we echter alle kanten uit. Mits we rekening houden met het kader van de belevingswereld van de hond, z'n beperkingen en z'n kwaliteiten, daar omheen "organiseren" en de kwaliteiten/talenten benutten voor educatieve doeleinden. Dan ga je elkaar begrijpen en wordt alles ineens een stuk makkelijker.

De staande hond (en met name een all-rounder) zal, als je er mee gaat werken, gedeeltelijk onder appél en gedeeltelijk zelfstandig moeten werken, dat is een hele fijne scheidslijn, je loopt als baas op eieren want een staande hond die te sterk en te vaak onder appél staat zal vaak moeite gaan krijgen met zelfstandig werken, dat durft hij dan niet goed meer. De hond gaat bijvoorbeeld goed gedirigeerd over water maar durft aan de overkant geen verloren zoek uit te voeren en gaat daar wat snuffelen uit onzekerheid. En juist dat is vaak het moment waarop de tt's en dergelijke uit de kast worden gehaald. Fouter kan het niet gaan, zeker niet als je ook nog veldwerk wilt gaan doen.

[Jaap*]

.....attack sloft naar bal en brengt hem 'had dat dan toch gewoon gevraagd, joh - tiedom, tiedom .

1-0 voor mij, en we hebben er allebei lol aan .

Hahaha, maar dat speelt zich op een veel genuanceerder niveau af, dát is nu juist het niveau waar de "strijd" met betrekking tot rangorde zich afspeelt vind ik
Attack is schijnbaar zo'n hond die mentaal sterk is, daar zul je elke dag zulk soort confrontaties mee hebben. Steviger optreden door Attack zal in een eerder stadium wel eens door jou zijn "afgekeurd" misschien en ze heeft (net als veel andere honden) in dit soort dingen een nieuw handvat gevonden om wat te proberen. Ik geloof echt dat op een vanzelfsprekende manier doortastend optreden dan prima werkt, in ieder geval beter dan overdreven sterk corrigeren e.d. Daarmee geef je alleen maar steeds meer aan dat het heel belangrijk voor jou is, en dus een prima stok om mee te slaan denkt Attack
Op deze manier blijft ieder in z'n waarde en heb je ook een bepaalde "verstandhouding", en het laatste is in mijn ogen erg belangrijk voor een hond
Je kunt een hond niet alles afnemen, je moet hem soms ook iets gunnen

Ik heb trouwens absoluut geen problemen met het (in gedachten) toekennen van menselijke emoties aan een hond (mits de realiteit niet in het geding is), het maakt dat het wat makkelijker te begrijpen is

[Jaap*]

maar weet je wat vreemd is? dat juist door dat soort ontspannen mentale strijd dit soort honden absoluut niet makkelijk te motiveren is met snoepjes ed., geen goede clickerhonden dus - absoluut niet.

Misschien is de regelmatige interactie met jou bevredigend genoeg voor Attack
Schaken met honden Zó zit het precies

[Biko]

Maar bij de clicker hoef je niet altijd voer te gebruiken.
Het gaat erom dat de hond na de click een beloning krijgt.
Dus alles wat jouw hond ervaart als beloning kan daarop volgen.
Voer is wel verweg het makkelijkst natuurlijk, maar een speeltje ofzo en even spelen mag ook!
Gebruiken we op cursus ook bij honden die niet zo op voer zijn.

[Jaap*]

Maar bij de clicker hoef je niet altijd voer te gebruiken.

Maar bij opvoeden of trainen hoef je niet altijd een clicker te gebruiken

[Pascal]

Effe off topic, maar mooie heidewachtel miemot

[Jaap*]

Da's volgens mij nog steeds on topic