Het HondenForum

ik blijf het ongelofelijk vinden hoe snel honden, bij de juiste nieuwe bazen, hun vertrouwen terugvinden en het ontroert me telkens weer.

renee-uk schreef:ik blijf het ongelofelijk vinden hoe snel honden, bij de juiste nieuwe bazen, hun vertrouwen terugvinden en het ontroert me telkens weer.

Ja. Ik zat ook al met een brok in mijn keel.

Is mevrouw niet loops? Of komt het echt van hem?

Fijn om te lezen dat het goed gaat.

Fijn at het zo goed gaat met Mister T.

Ik heb ook het hele verhaal gemist van Mister T, fijn dat het zo goed gaat

Hoe is het met jullie en met Mister T?

Even wat radiostilte omdat ik te weinig concentratie over had om te schrijven. Hij gaat héél veel beter dan vorige week, maar hij is nog zó stiknerveus en dat is een energie die erg veel van me vergt. Het gaat met ups en downs en de stijgende lijn is de ene keer wat steiler dan de andere. Niets menselijks is mij vreemd en bij een flinke down of stagnatie van de stijgende lijn moet ik toch even flink slikken omdat ik blijkbaar (andere) verwachtingen had . Ik wéét dat het tijd nodig heeft en dat het echt wel beter wordt, maar er zo middenin zittend hakt het er nu wel in.
Misschien toch eens goed kijken naar zoiets als bach rescue. Ik heb er her en der wel wat over gelezen op het forum, maar weet er niet genoeg vanaf dus ik hoop even op tips van jullie. Moet ik dan een specifieke mix laten maken voor hem (en hoe gaat dat) of kan ik gewoon een bepaalde variant bestellen? Hebben jullie misschien ook een site waar jullie het besteld hebben?


Ondanks dat Lais best moeite heeft met zijn aanwezigheid, ervaart ie toch een hoop steun aan haar. Ik zie hem soms naar haar kijken op momenten dat ie zich afvraagt wat de bedoeling is, hij kijkt dan wat haar reactie op mij is. In het bos gaat ie ook achter háár aan als ik en/of manlief een andere kant oplopen: je ziet hem dan even twijfelen om vervolgens achter haar aan te stiefelen, lekker ding .
En waar ík dacht dat we gisteren een relaxte dag met z'n tweëen zouden hebben was híj de hele dag van slag omdat Lais weg was (man en piep waren weer 40km aan het wandelen).

Ondanks dat ze een takketeef is vind ik haar toch ook wel ontzettend lief voor hem. Als er drukte is en die twee staan op één plek te drentelen dan zie ik haar vaak afstand nemen! Ik zíe dat zijn (ontzettend nerveuze) drukte haar teveel wordt en zij de confrontatie uit de weg gaat. Soms zo subtiel als enkel haar hoofd afwenden, andere keren gaat ze er een meter vanaf staan, of zo staan dat er een obstakel tussen hen in komt, of ze gaat op de bank zitten (om daar door te gaan met druk doen): zij stapt uit de situatie. Wat een lekker wijf .


We hebben hem eens grondig gewassen, dus meneertje is heerlijk fris en fruitig . Hij stonk naar rook en als je hem aangehaald had had je een vieze vettige laag op je vingers zitten; dat is nu voorbij. Dus nu kun je hem lekker kroelen zonder dat je direct je handen moet wassen met dreft ultra . We hebben voor en na het wassen ook heel wat wol van hem afgekregen, dus dat is ook heel fijn. Er zit nog veel meer, maar we hebben alleen maar gewone borstels, dus ik moet nog even de juiste 'ontwol' materialen bestellen (ik had verwacht dat ie die zelf wel zou hebben).
Hij plast wel vaak tegen z'n voorpootjes omdat ie de kracht niet heeft om zijn heup te kantelen (en wel de kracht om zover te piesen ), dus daar nemen we af en toe een poedelbadje voor.
Ik begin hem ondertussen ook steeds mooier te vinden. In zijn geheel vind ik zijn kop prachtig en die horizonvervuilers en lange neus beginnen een beetje te wennen dus ik ben maar gestopt met plakken .


Vandaag waarschijnlijk even behandelen tegen teken, want ondanks dat ik de teken overal weg mag halen (van ooghoek tot en met balzak ) is het fijner als ze er helemaal niet zitten. Alhoewel ik hém ervan verdenk dat ie expres zoveel mogelijk teken verzamelt, zodat ik weer lekker lang bezig ben om hem helemaal af te voelen .

Komt wel goed!
Bij Cas heeft het zeker een half jaar geduurd voor er echt rust in hem zat.
Belle heeft er een dik jaar overgedaan om eindelijk weer het vrolijke wijffie te worden dat ze vroeger was.

En wij hebben daarbij ook onze wakken gehad hoor

Zamunda schreef: Hij plast wel vaak tegen z'n voorpootjes omdat ie de kracht niet heeft om zijn heup te kantelen (en wel de kracht om zover te piesen ), dus daar nemen we af en toe een poedelbadje voor.

Bij Tibbe haal ik na het plassen een babydoekje over z'n poten heen. Als hij echt van oksel tot teen vol zit een natte doek met een drupje babyshampoo. Anders gaat hij toch meuren tussen het wassen door.
Valeriaan hielp bij hem wel om wat te kalmeren.

Die dipjes in je eigen stemming kan ik me heel goed voorstellen.
Een hond die het moeilijk heeft vreet energie bij de juiste baas.

Kortom:
Hij zit fantastisch bij jou en je zult het vast en zeker redden
Vraag eens aan Tara als je Bach therapie overweegt.

ranetje schreef:Die dipjes in je eigen stemming kan ik me heel goed voorstellen.
Een hond die het moeilijk heeft vreet energie bij de juiste baas.

Ja, juist omdat de juiste baas zich afstemt op de hond.
Dat heeft enorme voordelen, en de hond zal daardoor sneller opknappen, maar het grote nadeel is dat het inderdaad bákken vol met energie vreet.

Jullie gaan er wel komen

als je contact met tara opneemt over die bach, vraag dan ook wat voor jezelf, dat kan je helpen je verwachtingen wat bij te stellen en de 'teleurstelling' als het niet helemaal zo loopt als je dacht wat af te vlakken.
hoe minder je verwacht, des te beter gaat het en dat weet je natuurlijk wel, alleen is daar het verschil tussen hoofd en hart wat roet in het eten aan het gooien

ik denk dat je het prima doet hoor, denk ook dat mr t al een hoop vertrouwen geeft, ook aan jou.
anders zou ie je geen teken laten verwijderen en zich ook niet laten badderen.
geniet van de kleine stappen, op een gegeven moment zul je merken dat veel kleine stappen samen een heel grote stap zijn

een herderhark werkt het beste in een herdervacht.
zo eentje bijvoorbeeld:

Vind t erg knap van je, wat je allemaal doet en bereikt met Mister T!
Zal vast erg zwaar zijn maar wat fijn dat je alle energie in hem wilt steken en hem een fijn thuis wilt bieden!

Bedankt voor de lieve berichtjes .


@dagmar: Ik zat inderdaad te denken aan babydoekjes voor de plaspootjes, die zal ik maar eens in huis halen dan . Hoe pastte jij die valeriaan toe? Elke dag een paar druppels geven ofzo (in een likje yoghurt bijv.)?

renee-uk schreef:Hoe minder je verwacht, des te beter gaat het en dat weet je natuurlijk wel, alleen is daar het verschil tussen hoofd en hart wat roet in het eten aan het gooien

Dat klopt: ik wéét het best, maar mijn eigen vermoeidheid/stress doen me ongemerkt toch wensen en verwachten . Wie weet dat die bach bloesems mij daar ook een beetje in kunnen ondersteunen. Ik heb Tara gepb't en van haar een link gekregen, dus daar ga ik eens naar kijken.

renee-uk schreef:ik denk dat je het prima doet hoor, denk ook dat mr t al een hoop vertrouwen geeft, ook aan jou.
anders zou ie je geen teken laten verwijderen en zich ook niet laten badderen.

Ik dat vind altijd zo prachtig, om zó om te gaan met een dier dat ik zonder dwang álles met hem of haar kan doen. Echt genieten vind ik dat .

Zamunda schreef: @dagmar: Ik zat inderdaad te denken aan babydoekjes voor de plaspootjes, die zal ik maar eens in huis halen dan . Hoe pastte jij die valeriaan toe? Elke dag een paar druppels geven ofzo (in een likje yoghurt bijv.)?

Een pil in worst/kaas/pindakaas.

Ik heb dit topic helemaal gemist , ik ben blij voor Mister T dat hij bij jullie terecht is gekomen en ik vind dat je het prima doet.

Ik geef Mowgli die erg veel jengelt s'avonds ook valeriaan druppels, dit bevalt goed ze is een stuk rustiger.

Tja als ik dít geweten had, dan had ik het nóóit gedaan !

Mijn állermooiste meisje, die van top tot teen helemaal perfect en in verhouding was .... heeft sinds een paar dagen een wat kort, stomp neusje . Dit is nie goed nie . Tips???



Buiten dit uiterst grote en zwaarwegende nadeel gaat het momenteel best goed hier . Het grootste deel van zondag en gisteren was mister T redelijk rustig en ook vandaag ziet het er goed uit. Die rustige dagen hebben we maar mooi even te pakken, ik merk dat ik zelf ook weer een beetje op adem heb kunnen komen daardoor .
Vandaag ook een sessie met de katten gedaan en hij bleef vrij rustig en ging op een gegeven moment rustig liggen kijken. De katten zoeken zelf weer de veiligheid van hun eigen kamer op (de honden kunnen daar niet in), dus die bepalen wanneer het genoeg is.

Verder geen verwachtingen , elk moment dat rustig verloopt is meegenomen en ik heb weer meer ruimte en energie om de onrust het hoofd te bieden .

Zamunda schreef:Tja als ik dít geweten had, dan had ik het nóóit gedaan !

Mijn állermooiste meisje, die van top tot teen helemaal perfect en in verhouding was .... heeft sinds een paar dagen een wat kort, stomp neusje . Dit is nie goed nie . Tips???

Oh, jij gaat nog helemaal heddûhfan worden
Lange neuzen en prikoren zijn da bomb

Verder geen verwachtingen , elk moment dat rustig verloopt is meegenomen en ik heb weer meer ruimte en energie om de onrust het hoofd te bieden .

Fijn. Het klinkt echt heel erg goed.
Jij zit er met je neus bovenop, maar ik durf te wedden dat als ik nu zou komen, ik al een enórm verschil zou zien

wacht maar tot je toch wat begint te missen aan hangoren

fijn dat je zelf ook weer wat rustiger bent, dan gaat het allemaal een stuk relaxter

Ik weet precies wat je bedoelt. De eerste 2 weken dat Biko hier was, was het ook een enorm gedoe. Biko onrustig, de andere honden onrustig, ik werd er gék van. Hij bleef ook maar tegen mij aanplakken, lees claimen (logisch hoor als je uit de vertrouwde omgeving wordt gerukt). Maar ik kan daar zó niet tegen Ik heb hem toen alle huisregels op een vriendelijke manier duidelijk gemaakt en ben daar ijzig consequent in. Nog steeds, ik merk vanzelf wel wanneer ik de touwtjes wat kan laten vieren of niet. Toen het voor hem ook duidelijk was (herders worden graag omkaderd, juist van het zelf moeten uitzoeken krijg je onrust is mijn ervaring) zag je de rust over hem heen komen. Heerlijk niet alleen voor hem maar voor de andere honden en ons ook.
Biko is wel de helft jonger dan Tango, wellicht dat dat ook meespeelt

Anders neem je lekker een middagje voor jezelf om met een boek bij het water te gaan zitten ofzo daarna ben je ook weer opgeladen.

Je doet het prima hoor Zamunda, jullie komen er wel

Miranda schreef:
Oh, jij gaat nog helemaal heddûhfan worden
Lange neuzen en prikoren zijn da bomb

Uh-uh . Ik heb hem in die grote horizonvervuilers getetterd dat als ie van mij een heddûhfan maakt ik hem aan de dichtsbijzijnde boom knup .
En zijn lange neus is gelukkig wat gekrompen in de was, stuk beter zo . Alleen zo jammer van het neusje van piep, dat komt vast niet meer goed .

Miranda schreef:Fijn. Het klinkt echt heel erg goed.
Jij zit er met je neus bovenop, maar ik durf te wedden dat als ik nu zou komen, ik al een enórm verschil zou zien

Ja, je zou zéker enorm verschil zien . Maar dat zie ik zelf gelukkig ook hoor, het gaat echt al zóveel beter.
Wat ik ook zo mooi vind is hoe het gaat als ie niet met me mee mag naar de gang. In de gangdeur zit glas, dus hij kan me dan wel nog zien. In het begin vond ie het natuurlijk hélemaal niks en liep ie te drammen en te piepen/joelen. Maar ik laat hem al vanaf dag 1 even zitten bij de deur en geef hem dan koekjes: bij weggaan en bij binnenkomen. In het begin strooide ik daarna ook nog wat koekjes op de grond, dat hoeft nu meestal niet meer. Nu dramt ie nog nauwelijks bij die deur en gaat hij meestal al uit zichzelf zitten, zo gaaf . Slim en braaf hondje .


Ik moest trouwens weer even denken aan hoe mijn allerliefste takketeefje jou begroette. Dat toen jij doorliep in de tuin zij naast je omhoog sprong (zonder je aan te raken volgens mij), zodat ze even goed ín je oren kon tetteren dat je moest opzouten, aangezien je haar vanaf de grond blijkbaar niet goed gehoord had .

renee-uk schreef:wacht maar tot je toch wat begint te missen aan hangoren

fijn dat je zelf ook weer wat rustiger bent, dan gaat het allemaal een stuk relaxter

Neeeeee, niet ook die mooie hangoortjes . Nouja, gelukkig zijn die horizonvervuilers ook wat gekrompen in de was, dus ze beginnen wat mee te vallen .

En het gaat zéker een stuk fijner nu ik zelf weer meer kan hebben. Wat dat betreft denk ik dat we het dieptepunt wel gehad hebben: in de basis is zijn stressniveau al flink gedaald en de pieken daarin kan ik daardoor nu weer beter opvangen .

Dankjewel Tineke!

@Kruimel: Haha, maakt niks uit toch? Er zullen er zoveel zijn die dit 'gemist' hebben, ik lees ook lang niet alles .
De omschakeling naar herder is best flink ja, maar ook heel leerzaam.

@alma:
Pfff, ja vooral de momenten dat Lais ook mee gaat doen in de onrust zijn hectisch en gekmakend. Dan moet ik mezelf echt even tot rust manen en zorgen dat ík niet meega in de onrust. Gelukkig is ze meestal mijn superhondje die laat zien dat ze weet hoe het moet . Maar af en toe kan ik ze wel samen achter het behang plakken .
Het claimen/plakken is voor mij ook iets waar ik slecht tegen kan en waar ik een balans in probeer te vinden die voor hem en mij werkt. Wat jij zegt over het 'zelf uit laten zoeken' zie ik hier ook, dat vindt ie erg moeilijk. Hij weet dan niet goed wat ie met zichzelf aanmoet lijkt het wel. Ook daarin ben ik zoekende naar een fijne balans, maar ik merk sowieso dat hij al wat ritmes/rituelen doorheeft en daar houvast aan heeft.

Klinkt allemaal goed. Fijn om te lezen

Zamunda schreef: Uh-uh . Ik heb hem in die grote horizonvervuilers getetterd dat als ie van mij een heddûhfan maakt ik hem aan de dichtsbijzijnde boom knup .

Dat sluipt er heel langzaam in; eer je het door hebt is het al te laat

Zamunda schreef:Ik moest trouwens weer even denken aan hoe mijn allerliefste takketeefje jou begroette. Dat toen jij doorliep in de tuin zij naast je omhoog sprong (zonder je aan te raken volgens mij), zodat ze even goed ín je oren kon tetteren dat je moest opzouten, aangezien je haar vanaf de grond blijkbaar niet goed gehoord had .

Nee, ze raakte me inderdaad niet aan, dat deed ze keurig
Ze moest gewoon even op oorhoogte toeteren, aangezien ik blijkbaar knetterdoof was
Maar het grappigst vond ik zelf toen ik ging zitten, en zij op me afkwam met alle air die ze op kon brengen, haar neus op een halve centimeter van de mijne stak en keihard blafte. Dat hóófd toen ik ook dát negeerde

Deed ze zó haar best om indruk te maken, vertrekt dat stomme mens nog geen spiertje

dagmar88 schreef:

Zamunda schreef: Uh-uh . Ik heb hem in die grote horizonvervuilers getetterd dat als ie van mij een heddûhfan maakt ik hem aan de dichtsbijzijnde boom knup .

Dat sluipt er heel langzaam in; eer je het door hebt is het al te laat

Das dan mooi k*t .

Miranda schreef:

Zamunda schreef:Ik moest trouwens weer even denken aan hoe mijn allerliefste takketeefje jou begroette. Dat toen jij doorliep in de tuin zij naast je omhoog sprong (zonder je aan te raken volgens mij), zodat ze even goed ín je oren kon tetteren dat je moest opzouten, aangezien je haar vanaf de grond blijkbaar niet goed gehoord had .

Nee, ze raakte me inderdaad niet aan, dat deed ze keurig
Ze moest gewoon even op oorhoogte toeteren, aangezien ik blijkbaar knetterdoof was
Maar het grappigst vond ik zelf toen ik ging zitten, en zij op me afkwam met alle air die ze op kon brengen, haar neus op een halve centimeter van de mijne stak en keihard blafte. Dat hóófd toen ik ook dát negeerde

Deed ze zó haar best om indruk te maken, vertrekt dat stomme mens nog geen spiertje

Ja, ze vond je maar een slecht luisterend takkewijf .

Oh ik heb dit topic ook helemaal gemist. Althans, het vervolg.
Wat leuk Zamunda, dat je er een hond bij hebt.

En Miranda, wat kan jij jókken, foei!

Esther12 schreef:En Miranda, wat kan jij jókken, foei!

Ik zei in de kc op het moment dat ik Tango ging halen om naar Zamunda te brengen dat ik moe en slaperig was, en weer in bed ging kruipen
Ik wás ook moe en slaperig, maar ging niet naar bed