Het HondenForum

Wat een heerlijk nieuws, ik zit hier al snotterend te genieten, welkom thuis Uma

Wat een fantastisch nieuws!

Hallo lieve mensen,

Ja ik heb mij even 2 weken lang koest gehouden op het forum.. Heel stom, maar ik had geen puf. Normaal ben ik ook heel erg veel aan het posten op FB, maar ook daar geen zin en puf voor haha.
Elke seconde waren wij aan het vechten voor uma. Zelfs met 40 graden koorts liep ik nog met Nikki en Jona door de duinen midden in de nacht. En elke keer naar huis gaan met niks, elke keer een harde steek.. Weer niet.

Hoe veel pijn dit alles bij mij al deed, kan je nagaan bij Nikki en Jona.. Maar wat een lieve mensen hadden we om ons heen!

Ik zal jullie het verhaal vertellen.

Wij stonden te praten, in de zeikregen, met een man. Deze man had een paar dagen eerder al gebeld, toen hij Uma had gezien. Dus daarover waren wij aan het praten toen de man zei ( heel droog) "Kijk maar, achter jullie daar is ze". Nikki en ik draaien ons om.. En ja hoor, daar stond ze.. Nou, we hebben ons te pletter zitten huilen.. Na 2 weken stress, boosheid, frustratie en vermoeidheid, hadden we haar echt zelf gezien!
Nikki stond te trillen en te beven, waarop ik zei.. Ik ga met Luna, blijf maar hier.
De vriendelijke man tilde Luna over het hek en daar gingen we.. Op een recht pad en in mijn ooghoeken zie ik dat Uma ons volgt. De man keek om en Uma rende weer weg. Ik vroeg de man om even weg te gaan en ik liep naar het open veld samen met Luna. En daar kwam Uma, uit de bosjes.. Luna rende als een gek naar Uma toe en ze begonnen heel erg te spelen en rennen met elkaar. Ik ben plat op de grond gaan liggen. Op een gegeven moment kwam Luna naar mij toe en ging naast mij liggen, als of ze zei "Kom Uma, dit mens is te vertrouwen".
Ik gaf Luna een stukje pens en ik zag, zonder oogcontact te maken, dat Uma rondjes om ons heen liep. Bij elke beweging die ik maakte rende Uma weer even weg. Ik begon lekker Luna over buik te aaien en ik gooide een stukje pens richting Uma. Dat pakte ze! Goed teken!
Ik gooide een stukje pens iets dichterbij, met wat aarzeling pakte zij die ook!
Op een gegeven moment durfde Uma het uit mijn hand te pakken. Natuurlijk, toen zij uit mijn hand at wilde ik haar het liefst pakken.. Maar ik bedacht mij dat ik waarschijnlijk maar één kans zou hebben.. Dat als dit mis zou gaan dat ze weer weg was.. Ik kan niet beschrijven hoe bang ik was om te "falen". Na nog een paar hapjes uit mijn hand, probeerde ik haar voorzichtig te aaien. Ook dit ging goed. Daarna weer een paar keer gewoon geven, zonder aanraking. Uiteindelijk kon ik haar bij haar tuigje aaien en klikte ik heel zachtjes de lijn aan.

Ja, en toen lopen en heel hard janken.. Alle last van de schouders van 2 weken stress. En toen zag ik Nikki weer.. Gingen wij weer janken.. God god.. We hebben wat afgejankt.

Ik wil ook jullie allemaal bedanken! Geweldig echt.. Ik ben zo blij met deze afloop.. Ik grapte nog eergisteren tegen Nikki, Luna wordt heeel boos op Uma hoor, als zij niet op haar verjaardagfeestje is! Maar, Uma is er bij.. 14 juni en wij gaan er een knalfeestje van maken!

Volledig begrijpelijk dat je op was en geen puf had om te posten. Maar wat fijn dat je Uma hebt kunnen pakken! En wat vreselijk knap dat je zo relax gebleven bent!!! Zou Uma Luna hebben herkent?

Wat fijn dat je haar kon pakken.

Machie schreef:Volledig begrijpelijk dat je op was en geen puf had om te posten. Maar wat fijn dat je Uma hebt kunnen pakken! En wat vreselijk knap dat je zo relax gebleven bent!!! Zou Uma Luna hebben herkent?

Ja, 100%.. Zijn echte hele dikke vriendinnen.. Ze rende naar elkaar toe, zo mooi!

Sulluna schreef:Hallo lieve mensen,

Ja ik heb mij even 2 weken lang koest gehouden op het forum.. Heel stom, maar ik had geen puf. Normaal ben ik ook heel erg veel aan het posten op FB, maar ook daar geen zin en puf voor haha.
Elke seconde waren wij aan het vechten voor uma. Zelfs met 40 graden koorts liep ik nog met Nikki en Jona door de duinen midden in de nacht. En elke keer naar huis gaan met niks, elke keer een harde steek.. Weer niet.

Hoe veel pijn dit alles bij mij al deed, kan je nagaan bij Nikki en Jona.. Maar wat een lieve mensen hadden we om ons heen!

Ik zal jullie het verhaal vertellen.

Wij stonden te praten, in de zeikregen, met een man. Deze man had een paar dagen eerder al gebeld, toen hij Uma had gezien. Dus daarover waren wij aan het praten toen de man zei ( heel droog) "Kijk maar, achter jullie daar is ze". Nikki en ik draaien ons om.. En ja hoor, daar stond ze.. Nou, we hebben ons te pletter zitten huilen.. Na 2 weken stress, boosheid, frustratie en vermoeidheid, hadden we haar echt zelf gezien!
Nikki stond te trillen en te beven, waarop ik zei.. Ik ga met Luna, blijf maar hier.
De vriendelijke man tilde Luna over het hek en daar gingen we.. Op een recht pad en in mijn ooghoeken zie ik dat Uma ons volgt. De man keek om en Uma rende weer weg. Ik vroeg de man om even weg te gaan en ik liep naar het open veld samen met Luna. En daar kwam Uma, uit de bosjes.. Luna rende als een gek naar Uma toe en ze begonnen heel erg te spelen en rennen met elkaar. Ik ben plat op de grond gaan liggen. Op een gegeven moment kwam Luna naar mij toe en ging naast mij liggen, als of ze zei "Kom Uma, dit mens is te vertrouwen".
Ik gaf Luna een stukje pens en ik zag, zonder oogcontact te maken, dat Uma rondjes om ons heen liep. Bij elke beweging die ik maakte rende Uma weer even weg. Ik begon lekker Luna over buik te aaien en ik gooide een stukje pens richting Uma. Dat pakte ze! Goed teken!
Ik gooide een stukje pens iets dichterbij, met wat aarzeling pakte zij die ook!
Op een gegeven moment durfde Uma het uit mijn hand te pakken. Natuurlijk, toen zij uit mijn hand at wilde ik haar het liefst pakken.. Maar ik bedacht mij dat ik waarschijnlijk maar één kans zou hebben.. Dat als dit mis zou gaan dat ze weer weg was.. Ik kan niet beschrijven hoe bang ik was om te "falen". Na nog een paar hapjes uit mijn hand, probeerde ik haar voorzichtig te aaien. Ook dit ging goed. Daarna weer een paar keer gewoon geven, zonder aanraking. Uiteindelijk kon ik haar bij haar tuigje aaien en klikte ik heel zachtjes de lijn aan.

Ja, en toen lopen en heel hard janken.. Alle last van de schouders van 2 weken stress. En toen zag ik Nikki weer.. Gingen wij weer janken.. God god.. We hebben wat afgejankt.

Ik wil ook jullie allemaal bedanken! Geweldig echt.. Ik ben zo blij met deze afloop.. Ik grapte nog eergisteren tegen Nikki, Luna wordt heeel boos op Uma hoor, als zij niet op haar verjaardagfeestje is! Maar, Uma is er bij.. 14 juni en wij gaan er een knalfeestje van maken!

Pffff... wat een stress en spanning, en wat heerlijk dat ze weer terug is!

op afstand meegelezen en meegeleefd. Geweldig dat Uma na 2 weken onzekerheid weer thuis is

En weer zit ik te brullen!
Wat ontzettend fijn! Ben zo blij voor jullie, en voor Manu en voor Uma helemaal!

meiden, geniet van uma. zoals velen zit ik ook met tranen van het zien van de foto en de stukjes die jullie hebben geschreven. jullie meisje is gelukkig weer thuis.
ellen

Sulluna schreef:

Machie schreef:Volledig begrijpelijk dat je op was en geen puf had om te posten. Maar wat fijn dat je Uma hebt kunnen pakken! En wat vreselijk knap dat je zo relax gebleven bent!!! Zou Uma Luna hebben herkent?

Ja, 100%.. Zijn echte hele dikke vriendinnen.. Ze rende naar elkaar toe, zo mooi!

Kippenvel hier. Ik ben zo blij voor jullie allemaal, eindelijk een einde aan die nachtmerrie die veel te lang duurde!

Ga ik weer.
Agnes verdient een standbeeld.. een kasteel.

Ik kopieer mijn deel even van FB:


Ik kan het nog steeds niet geloven.
Ze is thuis! Uma is thuis! We zijn zo blij. Nee, blij dekt het niet.
Ze is weer waar ze hoort. We waren aan het praten met een man die dacht haar gezien te hebben en plots zei hij: kijk, daar staat ze.

Ja hoor daar stond ze. Agnes en ik barstten in tranen uit, omarmden elkaar. Dit was voor het eerst in 15 dagen dat we haar met eigen ogen konden zien. Uma keek twijfelend en keerde weer om. Agnes twijfelde geen moment: "ík ga er naar toe, mét Luna", gooide Luna over het hek en ging er zelf met deze meneer achteraan.

Ik rende om het hek heen met Sultan. Intussen praatte ik tegen haar omdat ik er van overtuigd was dat ze op onze stemmen af kwam. Eindelijk kwam ik op de vlakte, keek door de verrekijker en zag Agnes met Luna en Uma lopen. Nee nee nee. Dit kan niet. Dit is iemand die haar honden uit laat hier. Ik rende en rende.
Nogmaals keek ik door de verrekijker, dit keer zag ik niets. De man stond midden op het veld. "Heeft ze haar?" Schreeuwde ik. Hij wist het niet zeker maar hij dacht van wel.
Ik kan niet beschrijven wat ik voelde, ik stond te schudden op mijn benen.

Eindelijk zag ik Agnes. Uma was aangelijnd!! Luna heeft Uma dichtbij gekregen en dankzij Agnes haar kalme benadering door op de grond te liggen en pensstaven te voeren heeft ze haar kunnen pakken. Heel rustig.

Uma was vreselijk bang. Ik kon haar niet benaderen.
We zijn gaan lopen zonder naar haar te kijken of haar aan te raken en na een paar minuten voelde ik haar kop tegen mijn been aan. Wrijvend. De tranen stroomden over mijn wangen. Jonathan kwam ons tegemoet lopen en ze kwam gelijk op hem af. Haar kop in zijn armen duwend.
Wat een ervaring. Ik heb nog nooit zo'n blijdschap gevoeld.

Uma heeft vannacht heerlijk in haar eigen warme mand geslapen.
Ze is broodmager, zat onder de teken en nog steeds onder de vlooien en heeft nare plekken op haar poten en in haar oksels van het tuig.
Ze is heel hongerig maar komt gewoon weer brutaal om knuffels vragen alsof ze helemaal niet weg is geweest.

Iedereen ontzettend veel dank voor alle hulp en medeleven. Het is ongelofelijk wat dat voor ons gedaan heeft. Door jullie hielden we kracht en hoop en hebben we ons staande gehouden. Bedankt ❤




En weer als vanouds bij mijn zusje op de bank

Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

Sulluna schreef:Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

Haha, dat stukje miste ik nog in je verhaal ja.
Wat vind je man van de geur?

Sulluna schreef:Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

Dat was het stukje dat ik door mijn tranen heen plat lag van het lachen.
Je bent een topper, een schat, een doorzetten een.... van alles en nog wat

Het komt er vast niet uit zoals ik het bedoel maar ik wil jullie beide een enorme pluim geven voor de manier waarop jullie dit aangepakt hebben. (het dekt gewoon de lading niet die pluim)
Sulluna wat verschrikkelijk knap dat je zo je verstand gebruikt hebt bij het vangen van Uma.

Geweldig dames

Sulluna schreef:Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

jij zal voorlopig even geen pensstaafje willen zien/ruiken denk ik! Maar het was de moeite dubbel en dwars waard, je hebt haar te pakken gekregen

O wauw, wat een verhaal! Nogmaals dikke tranen hier, ben zo blij voor jullie.

Sulluna schreef:Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

Verder een verhaal waar Disney nog een puntje aan kan zuigen. Wow!

Yesssssssss

Wat zullen jullie blij en opgelucht zijn zeg, eindelijk na alle inspanningen is jullie meisje weer waar ze hoort

En nu genieten dat ze er weer is en bijkomen van de afgelopen tijd, want ik vermoed dat jullie dat wel kunnen gebruiken.

Sulluna schreef:Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

Held!

Sulluna schreef:Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

fantastisch hoe je dat aangepakt hebt, geen oogcontact en heel rustig gebleven. (nou ja, in je hoofd gaan alle gedachten waarschijnlijk heel wild heen en weer).

ik heb dit topic ook met stilte gevolgd, en ik had vanochtend nog gedacht dat ze waarschijnlijk niet thuis zou zijn, maar tot mijn verbazing en blijdschap, las ik dat Uma weer thuis is.

heb ook een paar tranen moeten laten bij het lezen hoe Uma weer is gevangen, en terug is bij hun eigenaren.

Nikkie en vriend, fantastisch dat Uma weer bij jullie is !

Agnes, jij bent ook een held! Een dikke knuffel voor jullie allemaal! En de tranen over mijn wangen vanwege pensstaafjes

ik zat in mijn pauze heel discreet te snikken. Maar ik ben bang dat ik toch betrapt ben Er lopen opeens vier grote kerels iets vaker als normaal mijn kantoor binnen en ik heb al vier bakjes koffie gekregen

Wat een goed nieuws om de dag mee te beginnen.
Ik vreesde ook het ergste hoor, maar dat het nu dan toch gelukt is.
De opluchting en de vreugde spatten ervan af....

Ik kan me zo goed die angst om te falen voor te stellen van Agnes.
Maar je bent een held!

En nu maar genieten en herstellen, allemaal.
Veel geluk met elkaar in het nieuwe huis en veel succes bij de d.a.!

moosje schreef:

Sulluna schreef:Enige nadeel was dat we alleen pensstaafjes hadden mee genomen.. En ik had maar 2.. Ik kreeg het niet gebroken.. Dus ik heb het kapot moeten kauwen.. Ja, kauwen.. Bah, ik proef het nog steeds hahaha!

Haha, dat stukje miste ik nog in je verhaal ja.
Wat vind je man van de geur?

Die zit ver weg op zee haha! Dus die ruikt het gelukkig niet

Een sprookjeseinde (behalve dat pensstaafje dan). Wat hebben jullie dit ontzettend koelbloedig aangepakt! Toppers

Die foto is zo ontroerend
Geweldig dat ze weer bij jullie zit!

Wat een ontroerend verhaal en wat ontzettend knap gedaan van jullie! Oh wat heerlijk. Ik ben al zo ontzettend blij dat ik me niet eens kan voorstellen hoe jullie je moeten voelen. Je zult wel bijna uit elkaar barsten van geluk denk ik. Ze is weer waar ze hoort!

Echt heel veel respect hoe jullie met deze situatie de afgelopen 2 weken zijn omgegaan! De moed begon mij eerlijk gezegd ook wat in de schoenen te zakken; om zo geweldiger met dit bericht de nieuwe week te starten!
Hier in Zwitserland gaat de vlag uit voor jullie allemaal.
Nu lekker genieten van het gevoel je meisje veilig te weten en bijkomen van alle spanningen. Ik ben echt zo ontzettend blij voor jullie!