Het HondenForum

ranetje schreef:

Inge O schreef:

ranetje schreef: We hebben echt prettig getraind.

duidelijk leuker trainen zo .

Ik kon zelf beslissen of Ita met of zonder apport over water zou worden gestuurd...........
Of ze wild of een dummy zou hebben bij de verloren zoek..............
Enz.
Dat werkt erg prettig

Wat goed zeg Nettie! Wat een verschil met je vorige groep.

Jij gaat met Taro ook lekker Yvette
Wat fijn dat hij in een streep het apport komt brengen.

Hoe vindt hij het als je over zijn kop aait voor je de dummy aan pakt?
Mijn honden laten de kop dan zakken.
Dat vind ik niet prettig omdat het laten vallen van het apport daardoor een groter risico wordt.

ranetje schreef:Jij gaat met Taro ook lekker Yvette
Wat fijn dat hij in een streep het apport komt brengen.

Het gaat echt super. En het is zo genieten met zijn tweetjes. Na de training zie ik hem heel tevreden slapen onderweg naar huis.

Hoe vindt hij het als je over zijn kop aait voor je de dummy aan pakt?
Mijn honden laten de kop dan zakken.
Dat vind ik niet prettig omdat het laten vallen van het apport daardoor een groter risico wordt.

Hij heeft er niet echt problemen mee. Voor hem is knuffelen de allergrootste beloning. Over zijn borst een aaitje vindt hij wel lastig. Dan laat hij de dummy vallen. Dus dat doen we maar niet.

Hoe train jij het loslaten op commando? Apart van het apporteren of plak je het er aan vast?

Sita schreef:Hoe train jij het loslaten op commando? Apart van het apporteren of plak je het er aan vast?

Ik train het langer vast blijven houden
En ik oefen dat inderdaad helemaal los van het apporteerwerk.

Ik vind het heel belangrijk om mijn hond in het beging snel te kunnen belonen voor het brengen van een apport.
Als ik er meteen zitten en langer vasthouden aan zou vast maken dan beloon ik voor mijn gevoel niet meer voor het apoporteren, maar voor het zitten en vasthouden.

Het langer vast blijven houden (zittend) oefen ik gewoon in de keuken. Ik gebruik er een schoteltje worst bij en dat zet ik klaar op het aanrecht.
Dan mag Ita de dummy even vasthouden (vindt ze leuk) en dan zeg ik nog eens "vast"en ik tik daarbij heel zachtjes tegen de dummy of ik laat mijn handen boven en onder de dummy door bewegen,.
Een beetje rondcirkelen met mijn handen om de dummy zeg maar.
Daarbij prijs ik haar met mijn stem dat ze "mooi vast" heeft.
In het begin natuurlijk heel kort en geleidelijk aan wat langer, dan raak ik de dummy ook wat vaker aan.
Daarna mag ze loslaten op commando en krijgt ze een paar stukjes worst.
Zowel bij Ita als bij Rana altijd succesvol.
Ik probeer de honden ook zo veel mogelijk naar boven te laten kijken bij het voor zitten met apport.
Was jaren geleden een advies van Anke Bogaerts bij een apporteerprobleem van mijn laatste teckel. en dat heb ik er in gehouden

Daarnaast mogen ze de dummy wel eens dragen als ze aan de lijn zijn en dan even zitten (extra "vast" commando) en vervolgens weer doorlopen.
Daarna weer afgeven en dat hoeft dan in het begin nog niet zittend.

Mijn honden combineerden allebei op een gegeven moment de oefeningen zelf
Ita combineert nog niet bij de moeilijke oefeningen zoals over water (hoeft van mij ook niet) maar een kort apport gaat ze nu spontaan mee zitten

Zoals Nettie ook al schreef hadden we 2 weken geleden een forum trainingsdag van mijn drentsche patrijs en andere staande jachthonden forum.
Ik kreeg toen ook een hazevel mee naar huis en zonet heb ik daar even een paar apportjes mee gedaan met Kyra.

Ik had hem aan de andere kant van de sloot in het land gegooid als markeer.











Labrador Argos was ook nog bij het kanaal en wilde hem ook wel even apporteren.

Mooi Sonja
Zo'n hazevel valt kennelijk goed in de smaak

ranetje schreef:Mooi Sonja
Zo'n hazevel valt kennelijk goed in de smaak

leuk ook van die labrador he, hij had nog nooit een dummy geapporteerd maar ik wist dat hij gek op ballen en stokken halen is dus ik zei tegen zijn baas ik heb wat leuks voor je hond om te apporteren en ja hoor tot 2x toe heeft hij hem gehaald

drent.lover schreef:

ranetje schreef:Mooi Sonja
Zo'n hazevel valt kennelijk goed in de smaak

leuk ook van die labrador he, hij had nog nooit een dummy geapporteerd maar ik wist dat hij gek op ballen en stokken halen is dus ik zei tegen zijn baas ik heb wat leuks voor je hond om te apporteren en ja hoor tot 2x toe heeft hij hem gehaald

Die Labrador ziet er ook helemaal blij uit
Als je zo door gaat heb je straks allemaal trainingsmaatjes in de buurt

Gisteravond geen bijzonderheden bij de training.
Het gaat best lekker in ons nieuwe groepje.
Ita heeft alle oefeneningen netjes gedaan.
Over water was over een vrij moeilijke en wat bredere sloot.
Ze had er geen probleem mee
Zitten met wildapport laat ik niet doen en na over water hoeft ze ook nog niet te zitten.

De lichtgewicht wildapportjes blijven nog een beetje moeizaam.
De duif die ze moest zoeken liep ze een beetje te "verpakken" op weg naar mij toe.
Ik vraag me af wat verstandiger is.
Geen duiven apport meer doen of kleine afstanden oefenen met duif?

Ik heb nog even veel pret gehad na de training.
Tijdens het wachten op onze beurt voor de verloren zoek, lag Ita op een stokje te knabbelen.
Een andere trainer die met zijn groep langs kwam zag dat en waarschuwde me dat Ita daardoor "hard in de bek" zou worden bij het apporteren.
Dat verhaal heb ik vaker gehoord, maar ik kan me daar niets bij voorstellen.

Na de training sprak ik even de fokker van Ita.
Ik vertelde hem wat de trainer had gezegd.
Hij was helemaal stomverbaasd.

"Zei hij dat????????"

Ik kreeg het volgende advies:

"Als hij dat nog eens zegt, dan zeg jij maar dat hij eens een goeie jachthond moet kopen"



edit:typo

ranetje schreef:
Tijdens het wachten op onze beurt voor de verloren zoek, lag Ita op een stokje te knabbelen.
Een andere trainer die met zijn groep langs kwam zag dat en waarschuwde me dat Ita daardoor "hard in de bek" zou worden bij het apporteren.
Dat verhaal heb ik vaker gehoord, maar ik kan me daar niets bij voorstellen.

Na de training sprak ik even de fokker van Ita.
Ik vertelde hem wat de trainer had gezegd.
Hij was helemaal stombverbaasd.

"Zei hij dat????????"
Ik kreeg het volgende advies:

"Als hij dat nog eens zegt, dan zeg jij maar dat hij eens een goeie jachthond moet kopen"

Is ons ook altijd verteld, de honden mogen niet in stokjes bijten en al helemaal niet in tennisballen bijten want dan doe ze dat ook in het wild.
Nilsson bijt in stokken en in tennisballen.
Af en toe verstop ik een ei in de tuin en die moet hij dan ophalen, dat ei komt heel terug en krijg ik netjes in mijn hand aangereikt, daarna mag hij hem opeten.
Nu apporteert hij geen wild dus daar heb ik geen ervaring mee.

Wel een strak antwoord van de fokker.

Langhaar schreef:Is ons ook altijd verteld, de honden mogen niet in stokjes bijten en al helemaal niet in tennisballen bijten want dan doe ze dat ook in het wild.
Nilsson bijt in stokken en in tennisballen.
Af en toe verstop ik een ei in de tuin en die moet hij dan ophalen, dat ei komt heel terug en krijg ik netjes in mijn hand aangereikt, daarna mag hij hem opeten.
Nu apporteert hij geen wild dus daar heb ik geen ervaring mee.

Wel een strak antwoord van de fokker.

Als hij een ei heel binnen kan brengen dan zit het met het wild ook wel goed denk ik

Zo lang er niet te veel druk op wordt gezet bij het apporteren natuurlijk.
Want dan is het "krak", maar dat heeft dan weer niets met stokjes en ballen te maken

ranetje schreef:De lichtgewicht wildapportjes blijven nog een beetje moeizaam.
De duif die ze moest zoeken liep ze een beetje te "verpakken" op weg naar mij toe.
Ik vraag me af wat verstandiger is.
Geen duiven apport meer doen of kleine afstanden oefenen met duif?

Doet ze het ook met bijvoorbeeld die hele lichte schuimdummy's? Je weet wel die waterdummy's met :pukkels: er op?

http://www.hondenwebshop.nl/product/det ... rabsorptie
Deze bedoel ik

Ik ken de dummy, heb er eentje
Daarmee loopt ze niet te klungelen.
Ik heb haar puppydummy weer tevoorschijn gehaald die is klein en ook heel licht in gewicht.
Maar daarmee loopt ze gewoon goed


duivenvleugeltjes om de puppydummy?

En dan eerst weer korte stukjes laten dragen zodat ze geen foutjes maakt en ik goed kan belonen?
Als het enigszins mogelijk is corrigeer ik liever niet voor fouten namelijk.
Daar heb ik bij Rana zeer slechte ervaringen mee

De duiven die we hadden waren geen houtduiven volgens mij.
Heb er geen verstand van
De borstveren zaten vrij goed vast.
Anders zou dat nog een oorzaak kunnen zijn (bek vol veren)

Misschien kun je met een sok er omheen oid eens kijken of het dan beter is?
Dan zou je in ieder geval vrij zeker weten waar het aan ligt.
Felix had vroeger vaak wat moeite met konijnen / hazen. Zonder dat we het in de gaten hadden hebben we dat een tijdje gelaten voor wat het was.
Toen er toch weer eens een konijnnenapport voorhanden was pakte hij het moeiteloos op. En dat doet hij sindsdien standaard
Misschien moet je het wel een tijdje laten rusten?

Jaap* schreef:Misschien kun je met een sok er omheen oid eens kijken of het dan beter is?
Dan zou je in ieder geval vrij zeker weten waar het aan ligt.
Felix had vroeger vaak wat moeite met konijnen / hazen. Zonder dat we het in de gaten hadden hebben we dat een tijdje gelaten voor wat het was.
Toen er toch weer eens een konijnnenapport voorhanden was pakte hij het moeiteloos op. En dat doet hij sindsdien standaard
Misschien moet je het wel een tijdje laten rusten?

Dat is misschien nog wel de beste oplossing
Die andere lichtgewichten kan ik er gewoon inhouden voor de variatie en de duiven even in de vriezer laten.

Ik wil er ook beslist geen "item" van maken.
Meestal werkt dat tegendraads bij deze soms wat eigenzinnige...........herstel............... zelfstandige, tantes

Die sok ga ik nog wel even proberen

Ik zou er, zoals je zelf ook al zei, inderdaad in ieder geval geen lange of moeilijke apporten mee doen geloof ik. Van veel korte apportjes wordt het ook "gewoon" op den duur
Vandaar zou ik eerst alleen korte apportjes doen als je het weer eens gaat proberen.
Op de manier zoals je die zelf beschreef, en dan kun je idd best met een paar vleugeltjes om een dummy beginnen
Was het geen postduif die naar huis wilde?

Jaap* schreef:Ik zou er, zoals je zelf ook al zei, inderdaad in ieder geval geen lange of moeilijke apporten mee doen geloof ik. Van veel korte apportjes wordt het ook "gewoon" op den duur
Vandaar zou ik eerst alleen korte apportjes doen als je het weer eens gaat proberen.
Op de manier zoals je die zelf beschreef, en dan kun je idd best met een paar vleugeltjes om een dummy beginnen
Was het geen postduif die naar huis wilde?

Niet dat ik weet

Leuk verslagje weer Nettie

En ook heel mooie foto's van Sonja

Over dat kauwen lees ik mee met belangstelling. Dante is wel 'hard in de bek' te noemen (in ieder geval niet zacht ). Ik zit nog altijd met de twijfel of ik daar nou zelf de hand in heb gehad. We hebben het er weleens meer over gehad geloof ik, maar al die verhalen over jachthonden die geen trekspelletjes mogen doen en niet met tennisballen spelen. Beide heb ik (in mijn onwetendheid ) gedaan met Dante en hij is hard in de bek...
Ik vraag me af of ik bij pup daar nog invloed op kan hebben, of dat het echt alleen maar aangeboren is die zachtheid in de bek? Hebben jullie enig idee?

Moon schreef:Leuk verslagje weer Nettie

En ook heel mooie foto's van Sonja

Over dat kauwen lees ik mee met belangstelling. Dante is wel 'hard in de bek' te noemen (in ieder geval niet zacht ). Ik zit nog altijd met de twijfel of ik daar nou zelf de hand in heb gehad. We hebben het er weleens meer over gehad geloof ik, maar al die verhalen over jachthonden die geen trekspelletjes mogen doen en niet met tennisballen spelen. Beide heb ik (in mijn onwetendheid ) gedaan met Dante en hij is hard in de bek...
Ik vraag me af of ik bij pup daar nog invloed op kan hebben, of dat het echt alleen maar aangeboren is die zachtheid in de bek? Hebben jullie enig idee?

Volgens de fokker van Ita is zachtheid aangeboren.
Zo lang de hond het verschil weet tussen speelgoed en wild zou je geen problemen hoeven te verwachten.

Ik speel met Ita wel met tennisballetjes.
Maar ik wil niet dat ze die tijdens een wandeling verder zelf meedraagt.
Dat levert wat "beweging in de bek" op en dat durf ik niet aan.
trekspelletjes wil ze zelf niet meer.
Als pup wel eens maar nu helemaal niet.

Gisteravond op de training een aparte situatie meegemaakt:

Ita was erg onrustig, maar de opdrachten voerde ze wel uit
Op een gegeven moment een markeerapport met schot
Er werd een witte dummy opgegooid.

Ita markeerde redelijk goed.
Op de terugweg met de dummy liep ze geen rechte lijn.
Op een gegeven moment schoof ze zelfs richting hogere begroeiïng.
Ik riep haar en ze kwam toch naar mij toe tot op ongeveer 4 meter.
Daar zakte ze met een benauwd snoetje door de hurken en deed een gigantische drol :N:
Ondertussen hield ze de dummy keurig vast en nadat ze uitgepoept was kwam ze hem alsnog netjes afleveren.

Ik had erg veel moeite om niet te gaan schateren van het lachen.
Het was een nogal mal gezicht.

Terug in de trainingsgroep bij de anderen vertelde iemand me dat Ita dus zeer dominant was.
Ik schoot in de lach en zei dat dat nou echt het laatste was wat je van Ita kan zeggen.
Dus echt niet dominant, maar gewoon ietsje te gespannen.
Net zoals iemand die examen moet doen wel eens wat vaker naar de wc moet

Het valt me op dat heel vaak plassen of poepen tijdens het uitvoeren van een opdracht wordt beschouwd als "dominant". (dominant gedrag dus)
Dat kan wel, maar dan zie je dat echt wel aan de houding van de hond.
Meestal is het een uiting van spanning.

Ik denk dat de onrust van Ita waarschijnlijk mede werd veroorzaakt door te volle darmen .......................... of omgekeerd?

De trainer die we deze keer hadden vond dat Ita met haar 15 maanden toch echt wel voor moest kunnen zitten met het apport.
Ik laat haar niet zitten, maar neem het apport aan als ze bij me is.
Het voor zitten met het apport oefen ik helemaal apart.

Heel soms gaat Ita al spontaan zitten.
Dan beloon ik haar extra.
Maar ik dwing haar niet.
Het komt vanzelf wel een keertje

Inge O schreef: waarom gaan mensen toch altijd van onwil uit bij dieren ?

Dan hoef je verder niet meer na te denken

Inge O schreef:ik heb die vraag dan natuurlijk wel gesteld .

En toen?
Wat was het antwoord?

Inge O schreef:

ranetje schreef:

Inge O schreef:ik heb die vraag dan natuurlijk wel gesteld .

En toen?
Wat was het antwoord?

ach, zo vaag dat het van geen betekenis was. dat wat ik zei idd zo was (waarom haalde ze dat dan in haar vorige antwoord ook niet meteen aan als argument?) en nog iets in de zin van dat ze in haar antwoord eigenlijk alleen had weerlegd dat die honden met een hogere houding dan de controlegroep niet dominant waren omdat hun houding nog steeds lager was dan neutraal .

Dat antwoord snap ik helemaal niet
Kan er geen brood van bakken eigenlijk

Komt dat omdat ik die doctoraatsverdediging niet heb gehoord?
Of is het antwoord "gewoon" vaag

En dat dan nog even afgezien van mijn ervaring dat werken met een dominante hond heel erg fijn kan zijn

Inge O schreef:

ranetje schreef:En dat dan nog even afgezien van mijn ervaring dat werken met een dominante hond heel erg fijn kan zijn

je spreekt dan wel over het soort dominantie zoals je ze bij de geflipte categorie van de mechelaars aantreft : incluis slechte trainingsmethoden mondt dat uit in aanvallen van de baas zoals het hen uitkomt . of zelfs die dominantie dan echte dominantie is, is ook maar zeer de vraag, maar die heb ik wijselijk maar niet gesteld .

Bestaat er een "soort dominantie" bij die geflipte categorie?
Is dat dominantie dan?
Daar is mijn stokpaardje weer

Een kennis van me zou zeggen:
Bij de Mechalaars zitten hondjes die snel kunnen flippen.
Doorgaans komt dat door verkeerd geïnterpreteerd gedrag van de hond, waardoor er dus ook verkeerd is gereageerd op het gedrag.
Maar Mechalaartjes kunnen wel sneller flippen dan sommige andere rassen, zei ze er bij.

Je ziet ook iets dergelijks bij de jachthonden (vooral de heel passievolle).
Honden die dan in totale onzekerheid verkeren wat nu eigenlijk door de baas wordt gevraagd, doen iets dat niet de bedoeling is, worden dominant genoemd en op grond van die qualificatie krachtdadig aangepakt (waarom zou dat nodig zijn eigenlijk? ) en gaan flippen.
Grommen, misschien zelfs uitvallen naar de eigen baas..................
En dan worden ze onbetrouwbaar genoemd

Heeft de nieuwe doctor zelf honden eigenlijk?

ranetje schreef:Daar zakte ze met een benauwd snoetje door de hurken en deed een gigantische drol :N:
Ondertussen hield ze de dummy keurig vast en nadat ze uitgepoept was kwam ze hem alsnog netjes afleveren.

Keurig toch, al die tijd de dummy vasthouden en hem zelf bij je gebracht.

Nilsson had wel eens de neiging om tijdens het terugbrengen van het apport de poot op te tillen.
Dat mag dus niet, gelukkig na een paar keer schreeuwen: niet plassen.....hield dat op, dat vind ik dan weer knap.
Volgens de trainer was dat geen dominantie maar lekker tijd rekken, zo van: ik heb de dummy en ik wil hem nou even vasthouden.
Een ander verhaal word het als ze uitgebreid gaan piesen, zelf de dummy laten vallen, snuffelen, draaien, snuffelen, weer piesen, kortom als ze er een heel cenario van maken, dan viel het (volgens hem) wel onder de noemer "dominantie" of beter gezegd: niet goed onder appel staan.

Of hij gelijk heeft
Wel leuk om je verhalen te lezen

Langhaar schreef:Nilsson had wel eens de neiging om tijdens het terugbrengen van het apport de poot op te tillen.
Dat mag dus niet, gelukkig na een paar keer schreeuwen: niet plassen.....hield dat op, dat vind ik dan weer knap.
Volgens de trainer was dat geen dominantie maar lekker tijd rekken, zo van: ik heb de dummy en ik wil hem nou even vasthouden.
Een ander verhaal word het als ze uitgebreid gaan piesen, zelf de dummy laten vallen, snuffelen, draaien, snuffelen, weer piesen, kortom als ze er een heel cenario van maken, dan viel het (volgens hem) wel onder de noemer "dominantie" of beter gezegd: niet goed onder appel staan.

Of hij gelijk heeft
Wel leuk om je verhalen te lezen

Hangt idd heel erg af van de manier waarop een hond iets doet.

Nou vind ik dominantie en "niet goed onder appèl staan" wel twee totaal verschillende dingen.

Als je na een korte waarschuwing dergelijk gedrag (even plassen) niet meer ziet gebeuren is het prima.
Als je daarna draaien plassen en nog zo het een en ander krijgt, dan zou het kunnen zijn dat je de hond verder hebt geblokkeerd.
Dan was er een andere reden voor het plassen.
Misschien onzekerheid door een te snel opgebouwde oefening of door onduidelijke opdrachten geven.
Als hij duidelijk gaat staan markeren terwijl hij je recht in je gezicht kijkt heeft dat sterke overeenkomsten met een middelvinger

Stap voor stap nagaan waar de fout er in is geslopen en dan handelen naar bevinding.

Jonge reuen willen nog wel eens een poot optillen onderweg omdat ze de geur opvangen van een andere reu die daar heeft geplast
Als dat de oorzaak is is een kort commando waardoor hij doorloopt meestal wel genoeg.....................als de baas/hond verhouding goed ligt.
En dat was bij jullie dus kennelijk wel het geval

ranetje schreef:

Moon schreef:Leuk verslagje weer Nettie

En ook heel mooie foto's van Sonja

Over dat kauwen lees ik mee met belangstelling. Dante is wel 'hard in de bek' te noemen (in ieder geval niet zacht ). Ik zit nog altijd met de twijfel of ik daar nou zelf de hand in heb gehad. We hebben het er weleens meer over gehad geloof ik, maar al die verhalen over jachthonden die geen trekspelletjes mogen doen en niet met tennisballen spelen. Beide heb ik (in mijn onwetendheid ) gedaan met Dante en hij is hard in de bek...
Ik vraag me af of ik bij pup daar nog invloed op kan hebben, of dat het echt alleen maar aangeboren is die zachtheid in de bek? Hebben jullie enig idee?

Volgens de fokker van Ita is zachtheid aangeboren.
Zo lang de hond het verschil weet tussen speelgoed en wild zou je geen problemen hoeven te verwachten.

Ik speel met Ita wel met tennisballetjes.
Maar ik wil niet dat ze die tijdens een wandeling verder zelf meedraagt.
Dat levert wat "beweging in de bek" op en dat durf ik niet aan.
trekspelletjes wil ze zelf niet meer.
Als pup wel eens maar nu helemaal niet.

Dante heeft ook nooit zelf een tennisballetje mogen hebben. Aanvankelijk niet omdat ik het exclusief wilde houden (heb hem er gek meegemaakt als motivatie voor het hierkomen ). Maar later moest hij het zo snel mogelijk afgeven na het apporteren omdat hij het al kauwend naar met toe brengt en het me anders een balletje per dag kost .
Hydro heeft ook niet zoveel met trekspelletjes. Als ik aan iets trek in zijn bek, dan laat hij los. Hij 'jojo't ' wel een beetje met een bal in zijn bek, maar kauwt niet echt.
Dan zal ik het dus maar af moeten wachten hoe het met mijn pup zal gaan.
Maar ik wilde zeker weten dat ik geen dingen ga doen die de hardheid veroorzaken; zou zonde zijn..

ranetje schreef:Gisteravond op de training een aparte situatie meegemaakt:

Ita was erg onrustig, maar de opdrachten voerde ze wel uit
Op een gegeven moment een markeerapport met schot
Er werd een witte dummy opgegooid.

Ita markeerde redelijk goed.
Op de terugweg met de dummy liep ze geen rechte lijn.
Op een gegeven moment schoof ze zelfs richting hogere begroeiïng.
Ik riep haar en ze kwam toch naar mij toe tot op ongeveer 4 meter.
Daar zakte ze met een benauwd snoetje door de hurken en deed een gigantische drol :N:
Ondertussen hield ze de dummy keurig vast en nadat ze uitgepoept was kwam ze hem alsnog netjes afleveren.

Ik had erg veel moeite om niet te gaan schateren van het lachen.
Het was een nogal mal gezicht.

Terug in de trainingsgroep bij de anderen vertelde iemand me dat Ita dus zeer dominant was.
Ik schoot in de lach en zei dat dat nou echt het laatste was wat je van Ita kan zeggen.
Dus echt niet dominant, maar gewoon ietsje te gespannen.
Net zoals iemand die examen moet doen wel eens wat vaker naar de wc moet

Het valt me op dat heel vaak plassen of poepen tijdens het uitvoeren van een opdracht wordt beschouwd als "dominant". (dominant gedrag dus)
Dat kan wel, maar dan zie je dat echt wel aan de houding van de hond.
Meestal is het een uiting van spanning.

Ik denk dat de onrust van Ita waarschijnlijk mede werd veroorzaakt door te volle darmen .......................... of omgekeerd?

De trainer die we deze keer hadden vond dat Ita met haar 15 maanden toch echt wel voor moest kunnen zitten met het apport.
Ik laat haar niet zitten, maar neem het apport aan als ze bij me is.
Het voor zitten met het apport oefen ik helemaal apart.

Heel soms gaat Ita al spontaan zitten.
Dan beloon ik haar extra.
Maar ik dwing haar niet.
Het komt vanzelf wel een keertje

Aggos, die arme Ita ; lijkt me een hele prestatie; poepen met dummy in de bek

En verder, wat is het toch heerlijk Nettie dat jij zo zelfverzekerd in die trainingen staat en zodoende alle gezever naast je neer kunt leggen
Dominantie; kijken ze eigenlijk wel naar het hondje zélf, vraag ik me af .
En wat is nu 15 maanden , waar hebben we het nou over...
Het allerbelangrijkste lijkt me nu nog (op deze leeftijd) dat ze met veel plezier en motivatie apporteert, toch