Het HondenForum

Laat de regen nu maar kletteren, Uma zit lekker binnen

Yes ze is er weer en wat een ontroerende foto

Super!
Welkom thuis Uma!
Nu weer lekker aansterken meid.

Wat een ontzettend goed nieuws zeg! Wat fijn dat ze nu lekker veilig binnen zit. Kunnen jullie eindelijk weer rustig slapen.

Wat ongelooflijk fijn!

Eindelijk maar toch weer veilig thuis

Wat heerlijk! Welkom thuis Uma! Blij,blij,blij,blij

O wat geweldig ik ben zo blij voor jullie hehe. Dat jullie dit maar snel ook achter je kunnen laten!

Yes!!! Ik had het er nog over vandaag met mn vriend en nu is ze er !!

Oh ik volg dit topic zo'n drie keer per dag en dan eindelijk is ze thuis.
Ik krijg hier een brok in mijn keel van.
Yessssss

Nu alles achter de rug is ben ik ook wel benieuwd naar wat er nu precies mis is gegaan. Niet om iemand 'de schuld' te geven, maar om in je achterhoofd te houden als je nog niet heel lang een podenco, of buitenlandse hond in het algemeen hebt.

Ik begrijp dat je er zelf niet bij was toen ze vermist raakte. Ik zat zelf gisteravond even te twijfelen. Zoon ging nog even langs een vriend, Toto vond het niks dat hij weg ging en zoon vroeg of hij hem mee mocht nemen. Toto had het prachtig gevonden hoor, maar ik heb toch nee gezegd, want hoewel hij verzot is op zoonlief, weet ik niet 100% procent zeker of hij bij angst en schrik en plotseling per ongeluk de lijn loslaten (in het donker, in een vreemde omgeving) direct terug zou lopen naar zoon. En ik moest toen ook aan Uma denken, dus nee, nog maar effe niet.

En een hele andere vraag, maar ik ben gewoon nieuwsgierig; hoe sta je nu tegenover buitenlanders/podenco's? Ik weet dat mensen na dit soort ervaringen soms roepen van NOOIT MEER, nooit meer een podenco, nooit meer een volwassen herplaatser, nooit meer een ex-zwerver. Ik kan me dat ook wel voorstellen, want er zijn weinig Nederlandse pupsels die je op deze manier wekenlang in angst laten leven. Ik begrijp dat echt heel goed, dat mensen een soort basisgevoel van veiligheid willen bij een nieuwe hond en niet die nachtmerriescenario's zelf willen beleven.

Ik bedacht me dat dus ook toen Lilo vanochtend plotseling met een noodvaart de benen nam. Ik riep nog, en ik zag gewoon aan die oren dat ze prima wist dat het de bedoeling was dat ze stopte, maar niks hoor, zoef weg. Een dik kwartier was het loeder compleet onzichtbaar. Dat is natuurlijk niks, en ik maak me dan ook echt geen zorgen. Ik zucht en ik wacht en ik mopper nog eens dat ik de volgende keer een border collie neem (maar dat meen ik niet). Maar bazen om me heen vroegen al na vijf minuten of ze niet moesten gaan zoeken. Zo lief! En iemand was verbaasd dat ik er zo stellig van overtuigd was dat ze wel weer terug zou komen. Maar ik weet dat gewoon. Ik ken mijn hondje al tien jaar, ze is stikbraaf en zo af en toe is ze niet braaf en dan sta ik daar. Maar ze is slim en gehaaid en weet precies wat ze aan het doen is, en als ze klaar is met haar boevenstreken komt ze altijd terug. En dan mopper ik wat binnensmonds en krijgt ze toch een koekie en een aai.

Uma deed er iets langer over , maar een goeie podenco komt gewoon altijd weer terug.

Wat een geweldig nieuws!!!!

Wat een super nieuws moest even een traantje weg pinken heb zo met jullie mee geleeft

Ik rende zo hard als ik kon het veld op en zag met de verrekijker Uma bij Agnes en Luna lopen en ik kon het niet geloven. Ik dacht nee dat is iemand anders die haar honden hier uit laat. Ik stond te trillen op mijn benen. En ik kon niet bij haar komen, ze was zo bang dus ik ben mee gaan lopen zonder te kijken of wat te zeggen. En ineens voelde ik Uma haar kop tegen mijn been aan wrijven.. nou je kunt je voorstellen: ik was een en al tranen. Toen Jonathan aan kwam lopen ging ze direct naar hem toe en legde haar kop in zijn armen. Het was zo mooi. Niet te beschrijven.

wat zullen jullie blij zijn!
Met tranen in m'n ogen zitten lezen. prachtig.
Wat hebben jullie het geweldig aangepakt!

Uma, welkom thuis meisje!

Geweldig

Jullie hebben het zo goed gedaan en mijn hart en ikzelf maakten echt een sprongetje bij het horen van het nieuws!

Wat zullen jullie vaak kijken of even een hand uitsteken om weer bevestigd te hebben dat Uma echt weer thuis is. Maar oh wat ben ik blij, laat staan jullie.

Goed gedaan Nikki, en Agnes.
Dikke duim!

Wat zullen jullie lekker slapen

Oooohhh wat fijn!!!!

Ooh, wat een goed nieuws!!!

Manu schreef:Ik rende zo hard als ik kon het veld op en zag met de verrekijker Uma bij Agnes en Luna lopen en ik kon het niet geloven. Ik dacht nee dat is iemand anders die haar honden hier uit laat. Ik stond te trillen op mijn benen. En ik kon niet bij haar komen, ze was zo bang dus ik ben mee gaan lopen zonder te kijken of wat te zeggen. En ineens voelde ik Uma haar kop tegen mijn been aan wrijven.. nou je kunt je voorstellen: ik was een en al tranen. Toen Jonathan aan kwam lopen ging ze direct naar hem toe en legde haar kop in zijn armen. Het was zo mooi. Niet te beschrijven.

Zo, ze is echt thuisgekomen. Poeh, wel een soort snelcursus in emoties lijkt me dat.

Ik hoop dat je vannacht allemaal samen heerlijk slaapt, het is jullie wel gegund na al die ellende. En morgen vrolijk weer op, met de roedel compleet.

Ook gewoon voor je verhuisd bent? Mevrouw wist gewoon dat het tijd werd. Speeltijd was over.
Ik kan me niet eens voorstellen hoe blij je bent. Ze is er weer!

Elke dag keek ik in dit topic. Verder volgde ik nauwelijks topics omdat ik op vakantie ben in de USA. En vlak voor de middagdienst keek ik nog even en zag ik de nieuwe topic-naam. Ook ik moest een traantje wegpinken bij het zien van de foto. Meteen m'n ouders verteld dat Uma weer thuis is. Heb hen de laatste anderhalve week ook steeds op de hoogte gehouden. Fantastisch dat ze weer thuis is!
En Uma, nooit weer doen, hoor. Je hoort bij Nikki en Jonathan en Manu, niet in je eentje in de duinen

Ze had dus nog wel haar tuigje om, begrijp ik.. Hoeveel honden lopen er dan los, die eruit zien als Uma..?

Even snel nog checken omdat ik toch wakker was, mannnn wat een mooie topictitel!!
En bij de foto kwamen de tranen hier ook los, hoe ontroerend is dat plaatje zeg...
Wat super dat ze jullie volgde, en dat het herkennen er bijna meteen weer was.
Sterkte morgen bij de dierenarts, ik hoop dat het allemaal mee gaat vallen.

Heel erg fijn ook dat ze net voor je verhuizing terug is, nu kunnen jullie een heel groot feest vieren!

Wat fijn, ik heb me twee weken beroerd gevoeld. Wat een opluchting.

Voor jullie moet het helemaal een opluchting zijn.

Geniet maar fijn van elkaar.

nathalie schreef:Ze had dus nog wel haar tuigje om, begrijp ik.. Hoeveel honden lopen er dan los, die eruit zien als Uma..?

Dat dus inderdaad gezien de eerdere tuigloze update. Was ze wel weer in Scheveningen of nog in Meijendel?

Wat zullen jullie heerlijk (in het nieuwe huis?) geslapen hebben met Uma er weer bij

Valerie schreef:Uma uit Den Haag (ZH) is weer thuis!
Uma is gevangen vlakbij de plaats waar ze gisteravond gezien was. Ze stonden te praten met iemand die ook naar Uma zocht en ineens stond ze achter hun.
De vriendin van eigenaresse is met haar hond meteen over het hek gegaan en is gewoon gaan lopen, Uma bleef hun volgen.
Uiteindelijk is ze gestopt, Uma bleef een beetje rondjes er omheen lopen. Vriendin is op de grond gaan liggen met pensstaafjes en daar kwam ze op af. Uiteindelijk haar tuig kunnen pakken en riem vastgemaakt en gewoon gaan lopen.
Eigenaresse kwam er toen ook bij, is in eerste instantie mee gaan lopen zonder Uma aan te kijken en ineens deed Uma haar snuit in haar knieholte. Daar was de herkenning!
Uma is erg mager geworden, zit onder te teken en poten doen zeer, dus morgen gaan ze voor de zekerheid langs de dierenarts. Voor nu lag ze te rollen en te knorren op de bank alsof ze nooit weggeweest was.

Vanaf waar is onze angel

Pfff, en bedankt hè... zit ik hier weer te janken . Potver, wat een ontroerend weerzien. Wat zal Nikki vol adrenaline gezeten hebben toen ze ontdekte dat Uma daar stond. Volgens mij ontplof je gewoon van binnen op zo'n moment .
En het moment van herkenning, oh wat zal dat een onbeschrijfelijk heerlijk gevoel geweest zijn . Natuurlijk ook op het moment van aanlijnen, want toen was Uma eindelijk gevangen, maar het moment van herkenning was Uma eindelijk echt terug.
Volgens mij kan Nikki haar ogen niet van Uma afhouden nu ze weer thuis is, die zit vast de hele tijd gelukzalig naar dat mormeltje te staren .

Pfff, ik hoop dat je vandaag vrij kunt zijn Nikki, dat zou toch wel heel fijn zijn lijkt me.

*droogt tranen*


Edit:

Ik rende zo hard als ik kon het veld op en zag met de verrekijker Uma bij Agnes en Luna lopen en ik kon het niet geloven. Ik dacht nee dat is iemand anders die haar honden hier uit laat. Ik stond te trillen op mijn benen. En ik kon niet bij haar komen, ze was zo bang dus ik ben mee gaan lopen zonder te kijken of wat te zeggen. En ineens voelde ik Uma haar kop tegen mijn been aan wrijven.. nou je kunt je voorstellen: ik was een en al tranen. Toen Jonathan aan kwam lopen ging ze direct naar hem toe en legde haar kop in zijn armen. Het was zo mooi. Niet te beschrijven.

Godver... nou zijn de sluizen helemáál open .

Geweldig dat ze weer terug is. Wat ziet ze er vreselijk aandoenlijk en mager uit. Ben zo blij voor haar dat ze weer veilig is en zich veilig kan voelen.

En voor jullie als baasjes een grote pluim. Een zo bange hond die in zo'n situatie jullie al vrij snel weer herkent en steun komt zoeken en vertrouwen geeft, daar heb je in korte tijd toch een enorme band mee opgebouwd. Klasse.

Wat een ontzettend goed bericht om de dag mee te beginnen !