Het HondenForum

laeken schreef:

natalie schreef:

DeDiana schreef:

laeken schreef:
Ik merk dat je er een hekel aan hebt en dat je ook wel erg vooringenomen oordeelt. Interesseert het een fokker ook nooit ene reet waar de hond terecht komt? Want laten we eerlijk zijn, waar zit precies het verschil? En ik ga er ook echt niet in mee. De mensen die Bas en Guus en Tom in de opvang hadden hebben wel degelijk hart voor de honden gehad en zijn hartstikke blij dat het ze goed gaat of gegaan is. Dus die totale onverschilligheid herken ik helemaal niet. Beter gezegd nog steeds interesse na al die jaren Bas bijvoorbeeld. Ik vind dat je met je hekel aan stichtingen te ver doordraaft en ook echt een toon zet die maakt dat mensen die niet meer willen. En daar baal ik van want ik wil het wel en ik vind het ook fijn als anderen wel honden zoals die van mij willen nemen om hun leven weer goed te maken. Dus ik moet dan steeds op deze manier op deze topics reageren.

Er is trouwens niemand die op mijn stukjes over smoushondjes en veel andere rassen reageert. Onder andere jij spreekt vol lof over dat ras. Waarom vindt je daar een castratieverbod en hele strenge contracten wel ok? En waarom bij een hond uit het buitenland niet?

Denk je dat echt?
Hoeveel mensen zijn hier alleen al op het forum met een hond uit het buitenland waar ze superblij mee zijn?

(...)
Natuurlijk zijn er malafide stichtingen, dat weet iedereen al jaren en er is ook niemand die dat ontkent. Dan kun je het kind met het badwater weggooien, of je zoekt een stichting die wel werkt op een manier waar je achter kunt staan en je neemt daar een hond van. Beetje voorwerk doen, precies zoals je dat zou doen als je een hond aanschaft bij een fokker, en je kunt al een hoop kaf van het koren scheiden.

Ik heb altijd heel veel woorden nodig om mijn punt te maken en jij kan het in een paar zinnen. Dit dus

Ik denk dat echt ja. Ik ken heel veel mensen die denken dat Stichtingen verkapte broodfok zijn bijvoorbeeld. Dat is blijkbaar ooit de wereld in gegaan en dat hoor ik steeds weer terug. Ik krijg letterlijk op straat te horen dat ik wel moet beseffen dat mijn hondjes broodfok zijn uit Spanje. Want dat weten deze mensen. De stichtingen worden er schatrijk van en ik hou de handel in stand. Dat allemaal nadat ze vragen wat zijn dat voor honden en hoe kom je eraan. Dan zeg ik geen idee en ze komen uit Spanje. Daarna komt dan zo'n verhaal.
Ik vind het goed dat mensen gewaarschuwd worden voor zieke honden en slechte stichtingen. Maar er moet wel nuance zijn.

Ja, dat is wel zo. Ik vertel soms niet eens wat de achtergrond van Abel is, omdat ik dan aan de mensen al zie dat ze daar waarschijnlijk een mening over hebben. En dan voel ik mij genoodzaakt om uit te leggen hoe het zit, terwijl dat nergens op slaat. En het wordt dan misschien alsnog niet geloofd. Nou ja, ik blijf zeggen: doe gewoon je huiswerk. Zoek uit met wie je in zee gaat en neem een weloverwogen beslissing. Wat een ander daarvan vindt, maakt dan uiteindelijk niet zo veel uit.

natalie schreef: Ja, dat is wel zo. Ik vertel soms niet eens wat de achtergrond van Abel is, omdat ik dan aan de mensen al zie dat ze daar waarschijnlijk een mening over hebben. En dan voel ik mij genoodzaakt om uit te leggen hoe het zit, terwijl dat nergens op slaat. En het wordt dan misschien alsnog niet geloofd. Nou ja, ik blijf zeggen: doe gewoon je huiswerk. Zoek uit met wie je in zee gaat en neem een weloverwogen beslissing. Wat een ander daarvan vindt, maakt dan uiteindelijk niet zo veel uit.

Ik heb daar wel soms last van. Want ik heb er een beetje een hekel aan als mensen dingen gaan verkondigen die niet kloppen over mijn honden. Als ik dan zeg hoe zie je dat voor je? Mijn honden waren ruim volwassen en ik heb er minder dan 300 euro voor betaald. Waar zit de winst als je vervoer, chippen, enten en castreren ook al mee inbegrepen zit. Dan zeggen ze dat kost daar niks en ze laten ze eerst wat ouder worden voor de geloofwaardigheid. Dan weet ik niet meer wat ik moet zeggen en dan lopen die mensen door en verkondigen dit weer op verjaardagen en tegen andere hondenbezitters die bijvoorbeeld van plan zijn zo'n hond te nemen. Ik merk toch dat ik last heb van het totaal uit zijn verband trekken van en het verspreiden van onzin over honden uit het buitenland. Het gaat ook over het oordeel dat deze mensen dan over mij hebben. Ik erger me daar aan.

laeken schreef: Ik denk dat echt ja. Ik ken heel veel mensen die denken dat Stichtingen verkapte broodfok zijn bijvoorbeeld. Dat is blijkbaar ooit de wereld in gegaan en dat hoor ik steeds weer terug. Ik krijg letterlijk op straat te horen dat ik wel moet beseffen dat mijn hondjes broodfok zijn uit Spanje. Want dat weten deze mensen. De stichtingen worden er schatrijk van en ik hou de handel in stand. Dat allemaal nadat ze vragen wat zijn dat voor honden en hoe kom je eraan. Dan zeg ik geen idee en ze komen uit Spanje. Daarna komt dan zo'n verhaal.
Ik vind het goed dat mensen gewaarschuwd worden voor zieke honden en slechte stichtingen. Maar er moet wel nuance zijn.

Dat idee is wel een beetje overgewaaid uit Amerika denk ik, waar dat wel degelijk aan de orde is. Daar zijn "rescues" de nieuwe hype, en die worden inderdaad gefokt. Of op onfrisse manieren verkregen Ik ken nu meerdere verhalen van fokkers die een door hun gefokte hond in het asiel zagen belanden, bijvoorbeeld na overlijden van de eigenaar. En zelfs als in het contract stond dat de hond terug kon/moest naar de fokker, ging het asiel geen milimeter meewerken. Fokkers wilden de honden persoonlijk ophalen, diezelfde dag nog als dat mogelijk was. Maar nee, dat ging niet gebeuren en de hond zou worden aangeboden als rescue. Dat speelt hier niet zo denk ik, maar de verhalen natuurlijk wel. Men heeft dat ooit ergens gehoord, dus dat is zo

Nanna schreef:

Cleva schreef: Een paar jaar geleden vroeg ik een keer naar zo'n pools teefje. Leuk klein zwart ding.
Krijg ik gewoon een formulier toegestuurd, verder geen tekst. Alleen maar dat nurkse, belangrijke gedoe.
Ik knap daar op af. Kinderachtig misschien maar here we are.

Het gaat me dus niet om wat de stichting wel of niet mag maar om het simpele feit dat er van die triesto's aan vast zitten.
Ik heb dan alleen nog maar een foto gezien en er staat dus nog geen genegenheid of zelfs echt enthousiasme tegenover. Láát maar weer.

Ik snap dan niet dat je dan niet gewoon ff dat formulier invult. Heel veel kan er toch niet gevraagd worden? En ik denk dat de stichting ook graag wil dat er een match is.
Toen met Glenn moest ik ter plekke ook een hele vragenlijst invullen. Of ik al ervaring met honden had, of ik op cursus ging, dat soort gedoe. Ze keken er verder niet eens naar Volgens mij was het meer een administratieve verplichting want ze hadden natuurlijk allang gezien dat ik uitermate geschikt was
Zolang ze niet naar mn pincode vragen kladder ik alles neer wat ik denk dat ze willen. Boeie.
Daar ben ik niks te mooi voor.
Daarna was het riempje aanpakken en wegwezen. Ik heb nog een keer foto’s gestuurd waar ze enthousiast op gereageerd hebben en dat was het verder wel.
Ik heb die hele invullerij nooit ervaren als ‘door de hoepels van wolventruien springen’. Dat is puur jouw connotatie daarbij.

Dat is precies mijn idee. Ik moest ook zo'n lijst invullen toen ik Bas wilde hebben. Ik vond het juist leuk want ik was ergens nog trots ook over wat ik dat hondje kon bieden. En daarna werd ik meteen gebeld en werd me wel echt op de man af gevraagd of ik wel voldoening en genoeg gevoel zou ontwikkelen voor zo'n klein hondje na alle grote honden die ik gehad heb. Ik vond het heel erg passend en correct wat ze vroegen. Ze zei dit is echt iets heel anders. Ben je niet bang dat je er spijt van krijgt en toch weer een herder of een grote hond wil? En toen ik kon uitleggen dat ik een groot hart heb en het me om de hond gaat en ik een kleine hond ook een echte hond vind mocht ik haar hebben. Ik heb dit juist als iets heel corrects en zorgzaams ervaren. Terechte waarschuwing. En Merit kon natuurlijk ook een goed woordje voor me doen. Daarna was Bas er en zij is zo geweldig goed bevallen. Dus nooit 1 seconde moeite met een vragenlijst of een telefoontje gehad. Ik vond het wel leuke en gezellige voorpret. Als je op puppenbezoek gaat en je wordt het hemd van het lijf gevraagd door de fokker is dat toch precies hetzelfde?

Cleva schreef:

Nanna schreef: Ik heb die hele invullerij nooit ervaren als ‘door de hoepels van wolventruien springen’. Dat is puur jouw connotatie daarbij.

Ja, dat is het ook. Maar daarom is die connotatie nog niet uit de lucht gegrepen.

Overigens vind ik het iets anders als je de hond al op komt halen.

Dit was een hondje op een website. Ik een keurige mail gestuurd met uitleg over wie ik ben, wat voor honden ik al heb en heb gehad en waarom ik benieuwd naar dit specifieke hondje ben.
Geen antwoord. Alleen maar een formulier.

Dan zie ik het lijk al drijven. Geen interesse in communicatie dus het ware verhaal achter de hond krijg je sowieso niet.
En die houding van zo'n debiele trut zit me dan ook dwars.
Waarom ga je je met je strakke bek opgeven om de communicatie te doen? Wat is dat voor een behoeftig geldingsdranggelul?

En als ik nou per se die hond moet en zal hebben, tja, dan kijk je er wel overheen maar dit was gewoon een eerste verkennend contact. Ik pak in dat stadium net zo lief het volgende zwarte hondje dus dan is het inderdaad meteen klaar.

Haha. Ik snap dat dat zo over kan komen. Ik zie het anders. Ze hebben zoveel ervaring met heel veel onzinnige mailers dat ze eerst even de serieusheid van de interesse polsen en pas echt moeite gaan doen als blijkt dat ook je situatie passend is en jij bereid bent dat formulier in te vullen. Ik ben het overigens wel helemaal met je eens dat daar een intro bij hoort van wat een leuke mail en wat leuk dat je interesse toont in.... Om te kijken of het passend kan zijn willen we je vragen dit formulier etc etc. Je kan het uitleggen en je kan het mooier maken door iemand te bedanken voor de info en de mail en de interesse. Helemaal mee eens. En die ervaring heb ik ook. Dit wat jij kreeg lijkt op hoe het met Tom ging. En dat was dus ook een drama stichting en een hoop gebakken lucht. Ik wilde gewoon dat leuke hondje hebben en dacht fuck de gang van zaken. Laat gaan en zorg dat je die hond krijgt.

laeken schreef:

natalie schreef: Ja, dat is wel zo. Ik vertel soms niet eens wat de achtergrond van Abel is, omdat ik dan aan de mensen al zie dat ze daar waarschijnlijk een mening over hebben. En dan voel ik mij genoodzaakt om uit te leggen hoe het zit, terwijl dat nergens op slaat. En het wordt dan misschien alsnog niet geloofd. Nou ja, ik blijf zeggen: doe gewoon je huiswerk. Zoek uit met wie je in zee gaat en neem een weloverwogen beslissing. Wat een ander daarvan vindt, maakt dan uiteindelijk niet zo veel uit.

Ik heb daar wel soms last van. Want ik heb er een beetje een hekel aan als mensen dingen gaan verkondigen die niet kloppen over mijn honden. Als ik dan zeg hoe zie je dat voor je? Mijn honden waren ruim volwassen en ik heb er minder dan 300 euro voor betaald. Waar zit de winst als je vervoer, chippen, enten en castreren ook al mee inbegrepen zit. Dan zeggen ze dat kost daar niks en ze laten ze eerst wat ouder worden voor de geloofwaardigheid. Dan weet ik niet meer wat ik moet zeggen en dan lopen die mensen door en verkondigen dit weer op verjaardagen en tegen andere hondenbezitters die bijvoorbeeld van plan zijn zo'n hond te nemen. Ik merk toch dat ik last heb van het totaal uit zijn verband trekken van en het verspreiden van onzin over honden uit het buitenland. Het gaat ook over het oordeel dat deze mensen dan over mij hebben. Ik erger me daar aan.

Ik heb precies hetzelfde. Houd je vooroordelen lekker bij je. Ik heb altijd herplaatsers gehad en de twee die er nu nog zijn (Sam en Silka) zijn inderdaad via een stichting bij mij. Een stichting waar ik wel kon aankloppen als er iets aan de hand was en die mij verder mijn gang liet gaan.
De honden zelf zijn prima (precies zoals omschreven), kerngezond (Sil is inmiddels 18 en mankeert nooit wat) en ik ben stikgelukkig met ze.
Ik oordeel toch ook niet over andermans honden, als heb ik heus mijn mening er wel over. Ik doe gewoon waar ik me goed bij voel en dat is kiezen voor honden die er toch al zijn (waar dan ook).

Oh en in al die jaren ben ik nog nooit een “wolventrui” tegengekomen als het gaat om mensen die zich bezighouden met het welzijn van buitenlandse honden. Ik zie ze wel eens bij eigenaren van zorgvuldig gefokte Malamuts en Huskies. Leuk toch?

Cleva schreef:

laeken schreef:Ze hebben zoveel ervaring met heel veel onzinnige mailers dat ze eerst even de serieusheid van de interesse polsen en pas echt moeite gaan doen als blijkt dat ook je situatie passend is en jij bereid bent dat formulier in te vullen.

Hoeveel interesse kun je hebben in een hond waarvan je alleen de leeftijd en het geslacht kent met een foto erbij?
Ja, zo'n lulpraatje "Ik ben pipi en ik hoop dat ik een gouden mandje vind!" maar verder is de informatie nihil dus de interesse ook.
Het is een piepklein beginnetje.

En als je de onzinnige mails zat bent dan stel ik voor dat je lekker de inventaris gaat doen en een minder depressieve collega de voorkant laat beheren want dit is geen porum.

Zoals ik al zeg eens. Ik kreeg van die stichting van Tom ook niks anders dan vragen en lijsten. Niks over het hondje zelf en al mijn vragen over zijn karakter etc werden genegeerd. Alles was zakelijk en om hem aan mij te verkopen. Ik dacht nog hoe erg kan dat zijn? Maar toen hij kwam als skelet en doodsbang had ik toch even de neiging om te twijfelen. Toch doorgezet en de gevolgen zijn bekend.

Dus wie weet slechte stichting? De stichting van Bas was het tegenovergestelde. Die hadden zorgen over het hondje en de match. Niet over of ik op tijd kon betalen.

Maar je kunt een stichting toch zorgvuldig uitkiezen? Zou je ook bij een fokker doen.
Ik zou ook afhaken bij zulk lomp gedrag. Er zijn zat leuke honden en ook zat goede stichtingen.

Rami schreef:Maar je kunt een stichting toch zorgvuldig uitkiezen? Zou je ook bij een fokker doen.
Ik zou ook afhaken bij zulk lomp gedrag. Er zijn zat leuke honden en ook zat goede stichtingen.

Die zijn er zeker. Met perfect gezonde, lieve honden.

Cleva schreef:

Rami schreef:Maar je kunt een stichting toch zorgvuldig uitkiezen?

Als ik per se een hond uit het buitenland wilde hebben zou ik dat ook doen, als ik hem niet zelf kom gaan halen.
Dat zou ik liever doen. Niet alleen uit voorzichtigheid maar ook gewoon voor de lol.

Maar als dat niet kon dan zou ik inderdaad heel kritisch kijken naar wie er een hond vandaan heeft en wat hun bevindingen zijn.
Want er is meer kaf dan koren en ik zit niet te wachten op belazerij.

Maar het gebeurt niet want ik vind het leuk om veel over mijn honden te weten. Nestgenoten, ouders, ooms en tantes.
Ik kan me vreselijk vermaken op de whippet archives.
Die honden worden ook weleens herplaatst. Ik ben daarvoor niet afhankelijk van per se die spaanse clubs.

Hein is ook een herplaatser met een fokker en ik vind het leuk om zijn achtergrond te kennen en zelfs wat puppyfoto's. Bij anonieme herplaatsers heb je dat meestal niet en ik vind dat jammer.

Oh, maar ik vind het ook jammer hoor dat ik niets van mijn honden weet. Ik twijfel nog steeds over zo’n DNA test. Al levert dat waarschijnlijk niet zo veel op.
En mijn volgende hond wil ik heel graag zelf halen, zoals vrienden van mij dat hebben gedaan. Een leuk reisje en dan ook nog met een hond thuis komen.

Rami schreef:

Cleva schreef:

Rami schreef:Maar je kunt een stichting toch zorgvuldig uitkiezen?

Als ik per se een hond uit het buitenland wilde hebben zou ik dat ook doen, als ik hem niet zelf kom gaan halen.
Dat zou ik liever doen. Niet alleen uit voorzichtigheid maar ook gewoon voor de lol.

Maar als dat niet kon dan zou ik inderdaad heel kritisch kijken naar wie er een hond vandaan heeft en wat hun bevindingen zijn.
Want er is meer kaf dan koren en ik zit niet te wachten op belazerij.

Maar het gebeurt niet want ik vind het leuk om veel over mijn honden te weten. Nestgenoten, ouders, ooms en tantes.
Ik kan me vreselijk vermaken op de whippet archives.
Die honden worden ook weleens herplaatst. Ik ben daarvoor niet afhankelijk van per se die spaanse clubs.

Hein is ook een herplaatser met een fokker en ik vind het leuk om zijn achtergrond te kennen en zelfs wat puppyfoto's. Bij anonieme herplaatsers heb je dat meestal niet en ik vind dat jammer.

Oh, maar ik vind het ook jammer hoor dat ik niets van mijn honden weet. Ik twijfel nog steeds over zo’n DNA test. Al levert dat waarschijnlijk niet zo veel op.
En mijn volgende hond wil ik heel graag zelf halen, zoals vrienden van mij dat hebben gedaan. Een leuk reisje en dan ook nog met een hond thuis komen.

Helaas werkt dat niet. Dat is ook wat mij altijd tegen heeft gehouden. De honden in buitenlandse asielen zijn niet reisklaar. En er is wachttijd voor de rabies. Dus je zal je hond nooit meteen mee kunnen nemen maar je moet hopen dat ze de hond nog minstens een maand willen bewaren. En wat er dan mee gaat gebeuren in de tussentijd? Ik vind dat dus lastig.

laeken schreef:

Rami schreef: Oh, maar ik vind het ook jammer hoor dat ik niets van mijn honden weet. Ik twijfel nog steeds over zo’n DNA test. Al levert dat waarschijnlijk niet zo veel op.
En mijn volgende hond wil ik heel graag zelf halen, zoals vrienden van mij dat hebben gedaan. Een leuk reisje en dan ook nog met een hond thuis komen.

Helaas werkt dat niet. Dat is ook wat mij altijd tegen heeft gehouden. De honden in buitenlandse asielen zijn niet reisklaar. En er is wachttijd voor de rabies. Dus je zal je hond nooit meteen mee kunnen nemen maar je moet hopen dat ze de hond nog minstens een maand willen bewaren. En wat er dan mee gaat gebeuren in de tussentijd? Ik vind dat dus lastig.

Dat verschilt per asiel. Honden in asielen in de provincie Valencia zijn bijvoorbeeld meestal wel reisklaar, omdat hier een rabiësenting verplicht is vanaf een leeftijd van 6 maanden. Een bloedtest is zo gedaan en een dag later heb je de uitslag.
Mocht de hond nog geen geldige rabiësenting hebben, dan weet ik zeker dat elk asiel met liefde de hond wat langer houdt, zodat je in de tussentijd een vlucht kunt regelen. Het gebeurt in de meeste asielen hier niet elke dag of zelfs elke week dat er honden worden geadopteerd, daar willen ze doorgaans best (veel) moeite voor doen En wat er in de tussentijd met de hond gebeurt is toch precies wat er al is gebeurd die weken/maanden/jaren dat de hond al in het asiel zat? Die paar weken extra maken dan toch niet meer zo veel uit?

Of je maakt er een vakantie van 21 dagen van en neemt de hond daarna mee
En anders breng je 'm bij mij tot hij mag vliegen

DeDiana schreef:

laeken schreef:

Rami schreef: Oh, maar ik vind het ook jammer hoor dat ik niets van mijn honden weet. Ik twijfel nog steeds over zo’n DNA test. Al levert dat waarschijnlijk niet zo veel op.
En mijn volgende hond wil ik heel graag zelf halen, zoals vrienden van mij dat hebben gedaan. Een leuk reisje en dan ook nog met een hond thuis komen.

Helaas werkt dat niet. Dat is ook wat mij altijd tegen heeft gehouden. De honden in buitenlandse asielen zijn niet reisklaar. En er is wachttijd voor de rabies. Dus je zal je hond nooit meteen mee kunnen nemen maar je moet hopen dat ze de hond nog minstens een maand willen bewaren. En wat er dan mee gaat gebeuren in de tussentijd? Ik vind dat dus lastig.

Dat verschilt per asiel. Honden in asielen in de provincie Valencia zijn bijvoorbeeld meestal wel reisklaar, omdat hier een rabiësenting verplicht is vanaf een leeftijd van 6 maanden. Een bloedtest is zo gedaan en een dag later heb je de uitslag.
Mocht de hond nog geen geldige rabiësenting hebben, dan weet ik zeker dat elk asiel met liefde de hond wat langer houdt, zodat je in de tussentijd een vlucht kunt regelen. Het gebeurt in de meeste asielen hier niet elke dag of zelfs elke week dat er honden worden geadopteerd, daar willen ze doorgaans best (veel) moeite voor doen En wat er in de tussentijd met de hond gebeurt is toch precies wat er al is gebeurd die weken/maanden/jaren dat de hond al in het asiel zat? Die paar weken extra maken dan toch niet meer zo veel uit?

Of je maakt er een vakantie van 21 dagen van en neemt de hond daarna mee
En anders breng je 'm bij mij tot hij mag vliegen

Dat laatste dan. Zodra een van onze honden er niet meer is gaan we naar het dodingsstation in Allicante waar Guus vandaan komt. Daar schijn je de meest geweldige honden vandaan te kunnen halen. Maar die zijn niet bekend kwa achtergrond dus dat wordt dan een logee voor jou Ik wil er graag een uit een dodingsstation de volgende keer. Wil daar eens binnen kijken en ook een of meer honden meenemen. Wat ik niet wil houden plaats ik wel hier in Nederland.

laeken schreef:

Rami schreef:

Cleva schreef:

Rami schreef:Maar je kunt een stichting toch zorgvuldig uitkiezen?

Als ik per se een hond uit het buitenland wilde hebben zou ik dat ook doen, als ik hem niet zelf kom gaan halen.
Dat zou ik liever doen. Niet alleen uit voorzichtigheid maar ook gewoon voor de lol.

Maar als dat niet kon dan zou ik inderdaad heel kritisch kijken naar wie er een hond vandaan heeft en wat hun bevindingen zijn.
Want er is meer kaf dan koren en ik zit niet te wachten op belazerij.

Maar het gebeurt niet want ik vind het leuk om veel over mijn honden te weten. Nestgenoten, ouders, ooms en tantes.
Ik kan me vreselijk vermaken op de whippet archives.
Die honden worden ook weleens herplaatst. Ik ben daarvoor niet afhankelijk van per se die spaanse clubs.

Hein is ook een herplaatser met een fokker en ik vind het leuk om zijn achtergrond te kennen en zelfs wat puppyfoto's. Bij anonieme herplaatsers heb je dat meestal niet en ik vind dat jammer.

Oh, maar ik vind het ook jammer hoor dat ik niets van mijn honden weet. Ik twijfel nog steeds over zo’n DNA test. Al levert dat waarschijnlijk niet zo veel op.
En mijn volgende hond wil ik heel graag zelf halen, zoals vrienden van mij dat hebben gedaan. Een leuk reisje en dan ook nog met een hond thuis komen.

Helaas werkt dat niet. Dat is ook wat mij altijd tegen heeft gehouden. De honden in buitenlandse asielen zijn niet reisklaar. En er is wachttijd voor de rabies. Dus je zal je hond nooit meteen mee kunnen nemen maar je moet hopen dat ze de hond nog minstens een maand willen bewaren. En wat er dan mee gaat gebeuren in de tussentijd? Ik vind dat dus lastig.

Ja, in dit geval wel omdat het asiel in kwestie met diverse stichtingen samenwerkt en de meeste honden (behalve die net van de straat gehaad waren) waren inderdaad reisklaar.
Was op Corfu en ik weet ook een asiel in Santorini waar honden reisklaar zijn.

laeken schreef:

DeDiana schreef:

laeken schreef:

Rami schreef: Oh, maar ik vind het ook jammer hoor dat ik niets van mijn honden weet. Ik twijfel nog steeds over zo’n DNA test. Al levert dat waarschijnlijk niet zo veel op.
En mijn volgende hond wil ik heel graag zelf halen, zoals vrienden van mij dat hebben gedaan. Een leuk reisje en dan ook nog met een hond thuis komen.

Helaas werkt dat niet. Dat is ook wat mij altijd tegen heeft gehouden. De honden in buitenlandse asielen zijn niet reisklaar. En er is wachttijd voor de rabies. Dus je zal je hond nooit meteen mee kunnen nemen maar je moet hopen dat ze de hond nog minstens een maand willen bewaren. En wat er dan mee gaat gebeuren in de tussentijd? Ik vind dat dus lastig.

Dat verschilt per asiel. Honden in asielen in de provincie Valencia zijn bijvoorbeeld meestal wel reisklaar, omdat hier een rabiësenting verplicht is vanaf een leeftijd van 6 maanden. Een bloedtest is zo gedaan en een dag later heb je de uitslag.
Mocht de hond nog geen geldige rabiësenting hebben, dan weet ik zeker dat elk asiel met liefde de hond wat langer houdt, zodat je in de tussentijd een vlucht kunt regelen. Het gebeurt in de meeste asielen hier niet elke dag of zelfs elke week dat er honden worden geadopteerd, daar willen ze doorgaans best (veel) moeite voor doen En wat er in de tussentijd met de hond gebeurt is toch precies wat er al is gebeurd die weken/maanden/jaren dat de hond al in het asiel zat? Die paar weken extra maken dan toch niet meer zo veel uit?

Of je maakt er een vakantie van 21 dagen van en neemt de hond daarna mee
En anders breng je 'm bij mij tot hij mag vliegen

Dat laatste dan. Zodra een van onze honden er niet meer is gaan we naar het dodingsstation in Allicante waar Guus vandaan komt. Daar schijn je de meest geweldige honden vandaan te kunnen halen. Maar die zijn niet bekend kwa achtergrond dus dat wordt dan een logee voor jou Ik wil er graag een uit een dodingsstation de volgende keer. Wil daar eens binnen kijken en ook een of meer honden meenemen. Wat ik niet wil houden plaats ik wel hier in Nederland.

Jouw logé is hier welkom hoor
Helaas is het niet zo dat je zomaar in een dodingsstation even binnen kunt gaan kijken om uit honden te kiezen Ze laten je daar - zeker als buitenlander - niet binnen. Volgens mij moet je ook inwoner van Spanje zijn om er een hond uit te kunnen halen. Je kunt vertellen waar je naar op zoek bent en dan halen ze een of een paar hondjes voor je op die je kunt bekijken.

De meeste asielen halen juist o.a. honden uit dodingsstations (naast de gevonden/direct aangeboden honden) en dan zie je al wat meer wat betreft sociaal gedrag tegenover mensen en soortgenoten en kun je de honden zolang als je wilt observeren, ermee wandelen, etc. om een keuze te maken. Dat kan allemaal niet in een perrera. En dan betaal je adoptiegeld aan een asiel dat alles besteedt aan de honden in plaats van aan een perrera, dat slecht een commercieel destructiebedrijf is.

Ik ben zelf natuurlijk het beste voorbeeld van iemand die twee keer met een hond geleefd heeft die grote issues had en twee keer met een ideale perfecte gezonde buitenlandse hond. Maar ik vind dat geen probleem. Wie weet hoeveel shit ik had gehad als ik 4 rashonden had aangeschaft? En zou ik dan alles over een kam scheren? Nee. Ik ben iemand die een snotterhond heeft gehad waarbij het hele huis elke dag weer onder de snot kwam dag in dag uit jaar na jaar. Super veel geld aan uitgegeven en niks aan te doen. Dat is het risico dat je neemt bij elke hond. Lees eens hoeveel verhalen er zijn over rashonden op dit forum die hun baasjes 2 jaar lang duizenden euro's kosten aan autoimuun en epilepsie en god weet wat. Risico inherent aan een hond.

Dan ben ik nog flink geflest door een stichting ook. Tom. Getest en gezond verklaard maar na 9 maanden dood aan hartworm en babesia. Erg vreemd. Kreeg ook nog eens zelf de schuld omdat hij immers vrij was getest. Totaal opgelicht en bedrogen dus. Een stichting die eigenlijk helemaal zwart gemaakt zou moeten worden wat ik dus niet doe omdat ze ook vast en zeker honden plaatsen die wel gezond zijn en die zo dus wel een baasje kregen. Super dom van mij maar ik heb er geen zin in.

Daarna kwam gewoon weer Guus met zijn kromme poten en die is nog nooit bij de dierenarts geweest net als Bas.

Ik ben eigenlijk iemand die juist alle ellende en de succesverhalen heeft gehad. En toch doe ik het gewoon nog een keer en nog een keer. Wel pas ik op. Guus heb ik laten hertesten. En dat niet uit gebrek aan vertrouwen maar omdat ik zelf zekerheid wil.

DeDiana schreef: Jouw logé is hier welkom hoor
Helaas is het niet zo dat je zomaar in een dodingsstation even binnen kunt gaan kijken om uit honden te kiezen Ze laten je daar - zeker als buitenlander - niet binnen. Volgens mij moet je ook inwoner van Spanje zijn om er een hond uit te kunnen halen. Je kunt vertellen waar je naar op zoek bent en dan halen ze een of een paar hondjes voor je op die je kunt bekijken.

De meeste asielen halen juist o.a. honden uit dodingsstations (naast de gevonden/direct aangeboden honden) en dan zie je al wat meer wat betreft sociaal gedrag tegenover mensen en soortgenoten en kun je de honden zolang als je wilt observeren, ermee wandelen, etc. om een keuze te maken. Dat kan allemaal niet in een perrera. En dan betaal je adoptiegeld aan een asiel dat alles besteedt aan de honden in plaats van aan een perrera, dat slecht een commercieel destructiebedrijf is.

Dat had ik eigenlijk ook wel verwacht. De laatste keer dat ik in Griekenland was had ik eigenlijk een hond willen stelen. Een heel lief mooi jong teefje dat elke dag dag in dag uit vastgebonden zat aan een boom langs de weg. Wel met een pan water en een stuk plastic om onder te schuilen dus volgens lokale traditie prima en goed. Kos was echter te klein. Geen mogelijkheid de hond te verstoppen of in de auto mee te nemen. Dus dat durfde ik niet. Straks was dat de jachthond van de burgemeester en kwam ik in dikke shit. Ook in Zuid Spanje zelf honden gezien die ik wel had willen meenemen. Uit tuinen van verlaten vakantiehuisjes en ook loslopend bij vuilnisbakken.

Mocht het ooit zover komen dan neem ik zeker contact met je op dus pas op wat je zegt

laeken schreef:

DeDiana schreef: Jouw logé is hier welkom hoor
Helaas is het niet zo dat je zomaar in een dodingsstation even binnen kunt gaan kijken om uit honden te kiezen Ze laten je daar - zeker als buitenlander - niet binnen. Volgens mij moet je ook inwoner van Spanje zijn om er een hond uit te kunnen halen. Je kunt vertellen waar je naar op zoek bent en dan halen ze een of een paar hondjes voor je op die je kunt bekijken.

De meeste asielen halen juist o.a. honden uit dodingsstations (naast de gevonden/direct aangeboden honden) en dan zie je al wat meer wat betreft sociaal gedrag tegenover mensen en soortgenoten en kun je de honden zolang als je wilt observeren, ermee wandelen, etc. om een keuze te maken. Dat kan allemaal niet in een perrera. En dan betaal je adoptiegeld aan een asiel dat alles besteedt aan de honden in plaats van aan een perrera, dat slecht een commercieel destructiebedrijf is.

Dat had ik eigenlijk ook wel verwacht. De laatste keer dat ik in Griekenland was had ik eigenlijk een hond willen stelen. Een heel lief mooi jong teefje dat elke dag dag in dag uit vastgebonden zat aan een boom langs de weg. Wel met een pan water en een stuk plastic om onder te schuilen dus volgens lokale traditie prima en goed. Kos was echter te klein. Geen mogelijkheid de hond te verstoppen of in de auto mee te nemen. Dus dat durfde ik niet. Straks was dat de jachthond van de burgemeester en kwam ik in dikke shit. Ook in Zuid Spanje zelf honden gezien die ik wel had willen meenemen. Uit tuinen van verlaten vakantiehuisjes en ook loslopend bij vuilnisbakken.

Mocht het ooit zover komen dan neem ik zeker contact met je op dus pas op wat je zegt

Ik zou het serieus geen enkel probleem vinden om te helpen hoor, dus ook geen enkel probleem als je me aan mijn woord houdt

Nanna schreef:Als je een hond neemt moet je ook gewoon domweg geluk hebben.

Je kunt nog zoveel voorwerk doen en alles uitpluizen, een rotte appel kun je altijd treffen. Of juist een gouden hond uit de meest ellendige broodfok.

Precies. En soms heb je dus inderdaad een gouden hond aan een hond met de meest rotte afkomst en soms heb je een wrak als je een pup koopt uit de meest geweldige lijnen. En daarnaast kan de hond ook gewoon een ziekte krijgen of een ongeluk waarna je alsnog diep in de buidel moet tasten. Bas oogde echt niet als een sterke hond toen we haar kregen. Vraag Merit maar eens naar de constante plakpoep die ze overal achterliet. Daarnaast was ze heel vreemd van vorm en had geen knieen. Ze hupt als patella in het kwadraat. Toch hebben wij haar nu 6 jaar zonder enige medische issue. Ze kan nu alles eten en heeft een gestel van staal. Hupt twee uur door het bos en alleen haar tanden zijn zorgelijk. Maar de tanden van elke York van 8 tot 12 jaar zijn zorgelijk. Dat zit in het ras. En daar is Bas zeker een kruising mee. Die hond is ijzersterk en heeft waarschijnlijk een gruwelijke achtergrond. Ze is nog nooit een dag ziekelijk of minder geweest en heeft nog nooit een virus of wat dan ook opgelopen. Echt niks. Kennelhoest lijkt ze niet te krijgen. Als ze een vuilniszak leegvreet op straat laat ze niet eens een boer en poept ze de volgende dag keurige drollen. Hooguit wat meer. Dat beestje is echt oer en oersterk.

Eva was super goed gefokt en was dus inderdaad ook erg gezond. Maar ik vond haar karakter nu niet echt goed uitgepakt. Niks ten nadele van de fokker maar dat kan gewoon gebeuren als je met een ras fokt waar dat in zit en waar er maar weinig van zijn. Dan ineens heb je een hond die weigert sociaal te worden met mensen. Dat is ongeacht hoe goed je zoekt juist weer iets wat je typisch en veel bij bepaalde rassen ziet. Bullterriers zijn geweldig. Maar soms ineens zitten er enorme lijers tussen die op een dag mensen te lijf gaan. Dat hoor je keer op keer in dat ras. De ene ligt als clown en allemans vriendje in een bloemenzaak en een andere gaat van de een op de andere dag in de arm van zoonlief hangen om die arm er vanaf te rukken zonder duidelijke reden. Kronkels.

laeken schreef:

Nanna schreef:Als je een hond neemt moet je ook gewoon domweg geluk hebben.

Je kunt nog zoveel voorwerk doen en alles uitpluizen, een rotte appel kun je altijd treffen. Of juist een gouden hond uit de meest ellendige broodfok.

Precies. En soms heb je dus inderdaad een gouden hond aan een hond met de meest rotte afkomst en soms heb je een wrak als je een pup koopt uit de meest geweldige lijnen. En daarnaast kan de hond ook gewoon een ziekte krijgen of een ongeluk waarna je alsnog diep in de buidel moet tasten. Bas oogde echt niet als een sterke hond toen we haar kregen. Vraag Merit maar eens naar de constante plakpoep die ze overal achterliet. Daarnaast was ze heel vreemd van vorm en had geen knieen. Ze hupt als patella in het kwadraat. Toch hebben wij haar nu 6 jaar zonder enige medische issue. Ze kan nu alles eten en heeft een gestel van staal. Hupt twee uur door het bos en alleen haar tanden zijn zorgelijk. Maar de tanden van elke York van 8 tot 12 jaar zijn zorgelijk. Dat zit in het ras. En daar is Bas zeker een kruising mee. Die hond is ijzersterk en heeft waarschijnlijk een gruwelijke achtergrond. Ze is nog nooit een dag ziekelijk of minder geweest en heeft nog nooit een virus of wat dan ook opgelopen. Echt niks. Kennelhoest lijkt ze niet te krijgen. Als ze een vuilniszak leegvreet op straat laat ze niet eens een boer en poept ze de volgende dag keurige drollen. Hooguit wat meer. Dat beestje is echt oer en oersterk.

Eva was super goed gefokt en was dus inderdaad ook erg gezond. Maar ik vond haar karakter nu niet echt goed uitgepakt. Niks ten nadele van de fokker maar dat kan gewoon gebeuren als je met een ras fokt waar dat in zit en waar er maar weinig van zijn. Dan ineens heb je een hond die weigert sociaal te worden met mensen. Dat is ongeacht hoe goed je zoekt juist weer iets wat je typisch en veel bij bepaalde rassen ziet. Bullterriers zijn geweldig. Maar soms ineens zitten er enorme lijers tussen die op een dag mensen te lijf gaan. Dat hoor je keer op keer in dat ras. De ene ligt als clown en allemans vriendje in een bloemenzaak en een andere gaat van de een op de andere dag in de arm van zoonlief hangen om die arm er vanaf te rukken zonder duidelijke reden. Kronkels.

Qua buitenlandse honden geen idee, ik zou de gok niet nemen naast alle voorwaarden waar ik geen zin in heb. Maar het karakter van je voormalige stamboomhond ben ik t niet mee eens. Als je een ras neemt welke uit 4 varianten bestaat, waarvan één daarvan de mechel is én welke vroeger en in bijv Belgie nog steeds steeds onderling gekruist mogen worden kun je dat karakter gewoon verwachten. Het blijft een broertje van de mechelaar hoe je t went of keert. Ook de Laekense is gebruikt in de africhting en soms nog steeds.
Eva had geen kronkel, was een doodnormale herder met idem gedrag.

malinois schreef:Qua buitenlandse honden geen idee, ik zou de gok niet nemen naast alle voorwaarden waar ik geen zin in heb. Maar het karakter van je voormalige stamboomhond ben ik t niet mee eens. Als je een ras neemt welke uit 4 varianten bestaat, waarvan één daarvan de mechel is én welke vroeger en in bijv Belgie nog steeds steeds onderling gekruist mogen worden kun je dat karakter gewoon verwachten. Het blijft een broertje van de mechelaar hoe je t went of keert. Ook de Laekense is gebruikt in de africhting en soms nog steeds.
Eva had geen kronkel, was een doodnormale herder met idem gedrag.

Dit gaat zo de verkeerde kant op. Ik zeg ook niet dat ze een kronkel had. Ik vond het geen hele normale herder. Ik ben opgegroeid met herders en heb niet eerder een hond gehad die niet te socialiseren was en geen contact kon hebben met andere mensen zonder een risico op bijtincidenten. En ik had er ook niet op gerekend. Ook niet na mijn vorige herders.

laeken schreef:

malinois schreef:Qua buitenlandse honden geen idee, ik zou de gok niet nemen naast alle voorwaarden waar ik geen zin in heb. Maar het karakter van je voormalige stamboomhond ben ik t niet mee eens. Als je een ras neemt welke uit 4 varianten bestaat, waarvan één daarvan de mechel is én welke vroeger en in bijv Belgie nog steeds steeds onderling gekruist mogen worden kun je dat karakter gewoon verwachten. Het blijft een broertje van de mechelaar hoe je t went of keert. Ook de Laekense is gebruikt in de africhting en soms nog steeds.
Eva had geen kronkel, was een doodnormale herder met idem gedrag.

Dit gaat zo de verkeerde kant op. Ik zeg ook niet dat ze een kronkel had. Ik vond het geen hele normale herder. Ik ben opgegroeid met herders en heb niet eerder een hond gehad die niet te socialiseren was en geen contact kon hebben met andere mensen zonder een risico op bijtincidenten. En ik had er ook niet op gerekend. Ook niet na mijn vorige herders.

Ik ben geen sec bang geweest voor haar of bang om gebeten te worden. Ze vertoonde echt geen raar gedrag. Als je referentiepunt qua herder duitsers zijn dan begrijp ik ja reactie want die zijn gewoon anders dan de belgen.

DeDiana schreef: Ik zou het serieus geen enkel probleem vinden om te helpen hoor, dus ook geen enkel probleem als je me aan mijn woord houdt

Fijn want er is een reeele kans dat ik dat ga doen. Wordt overigens niet zo'n pukkeltje en een reutje. Wij hebben een stuk grond erbij gekocht van 900 vierkante meter dus de volgende hond mag best een slag groter.

laeken schreef:

DeDiana schreef: Ik zou het serieus geen enkel probleem vinden om te helpen hoor, dus ook geen enkel probleem als je me aan mijn woord houdt

Fijn want er is een reeele kans dat ik dat ga doen. Wordt overigens niet zo'n pukkeltje en een reutje. Wij hebben een stuk grond erbij gekocht van 900 vierkante meter dus de volgende hond mag best een slag groter.

Ik hoor het wel als het zover is
Zolang het geen volwassen teef is met een ego van hier tot Tokio (een tweede Mila dus) kan ik er hier alles bij zetten.

Cleva schreef:

malinois schreef: Eva had geen kronkel, was een doodnormale herder met idem gedrag.

Als ik toen had geweten dat je naar aanleiding van dat ene bliksembezoekje tien jaar lang zou blijven doen alsof je die hond beter kent dan wij zelf was je niet welkom geweest.

Ook prima, ik hoef een hond geen 10 jaar te kennen om normaal gedrag te herkennen.

malinois schreef:

laeken schreef:

malinois schreef:Qua buitenlandse honden geen idee, ik zou de gok niet nemen naast alle voorwaarden waar ik geen zin in heb. Maar het karakter van je voormalige stamboomhond ben ik t niet mee eens. Als je een ras neemt welke uit 4 varianten bestaat, waarvan één daarvan de mechel is én welke vroeger en in bijv Belgie nog steeds steeds onderling gekruist mogen worden kun je dat karakter gewoon verwachten. Het blijft een broertje van de mechelaar hoe je t went of keert. Ook de Laekense is gebruikt in de africhting en soms nog steeds.
Eva had geen kronkel, was een doodnormale herder met idem gedrag.

Dit gaat zo de verkeerde kant op. Ik zeg ook niet dat ze een kronkel had. Ik vond het geen hele normale herder. Ik ben opgegroeid met herders en heb niet eerder een hond gehad die niet te socialiseren was en geen contact kon hebben met andere mensen zonder een risico op bijtincidenten. En ik had er ook niet op gerekend. Ook niet na mijn vorige herders.

Ik ben geen sec bang geweest voor haar of bang om gebeten te worden. Ze vertoonde echt geen raar gedrag. Als je referentiepunt qua herder duitsers zijn dan begrijp ik ja reactie want die zijn gewoon anders dan de belgen.

Maar jij hebt haar in hele goede doen gezien bij ons thuis. Ze heeft echt hele rare dingen gedaan. Met 9 weken een klein kleuterte aangevallen terwijl ze hoog gierend geluid maakte. Ze had dat armpje strak vast en was echt niet aan het spelen. Ze gromde daarna woest en had de haren omhoog en was niet meer te benaderen nadat we dat kind ontzet hadden. Maar ik heb geen zin om wederom voor mijn oren te krijgen dat ze een doodnormale hond was en dat wat er allemaal voorgevallen is ligt aan mijn slecht baasje zijn. Om die reden hebben wij niks over haar gedrag op dit forum gezet na een aantal keer te horen hebben gekregen dat ze normaal was en dat wij strakker moesten optreden. Ze heeft overigens ook de trainers van zowel behendigheid als speurhonden goed te grazen gehad. Beiden eigenaars van meerdere mechelaars die op hoog niveau werkten. Ook bij IPO vonden ze haar super scherp en heftig. Zelfs op die club. Die zijn ook op hun plaat gegaan met hun kennis dus. Mijn zusje kuste Eva op haar kop terwijl ze ergens lag. Eva was poeslief tegen haar. Tegen jou ook. Maar jij hebt de andere kant van de medaille nooit gezien. Als ze je niet moest was er niets meer mee aan te vangen en werd je goed gegrepen. Altijd. En Cleva en ik hebben dat dus meerdere keren zien gebeuren. Van trainers tot keurmeesters van het ras tot willekeurige mensen.

Ik vind het oprecht prima om te horen dat ze op dat moment normaal gedrag vertoonde. Maar ik vind het niet ok dat je zegt dat het een normale hond was. Want daarmee maak je Cleva en mij geschift. En daarbij dus allerlei mensen en trainers die wij om hulp gevraagd hebben. Want ik lul niet als ik zeg dat al die trainers fiks gebeten zijn. Die van speurhonden zelfs in haar schouder terwijl ze stond. Net niet in haar nek of gezicht. Het enige dat ze deed was naar me toe lopen en zeggen dat ik lange lijn moest geven. Ik zei dat kan echt niet. Doe maar gewoon. Ik train en heb al 20 jaar mechelaars. Klats! Had ze Eva in haar smoel. Aanleiding kan ik niet bedenken na een hele dag gezellig trainen met die vrouw. Dat ging steeds en altijd zo. Pang! En ze vloog iemand aan om aankijken een te hard gesproken woord of terug van de WC komen of een zwaaiende arm of gewoon omdat? God mag het weten.

Ik neem dat niemand kwalijk. Niemand. Maar ik laat me ook niet in de schoenen schuiven dat ik een doodnormaal hondje verkeerd heb opgevoed. Dat is wat er steeds gezegd is en Cleva en ik weten dat dat kul is. Dus het is een keer klaar. Daarvoor en daarna altijd normale honden gehad en geen probleem.

laeken schreef:

malinois schreef:

laeken schreef:

malinois schreef:Qua buitenlandse honden geen idee, ik zou de gok niet nemen naast alle voorwaarden waar ik geen zin in heb. Maar het karakter van je voormalige stamboomhond ben ik t niet mee eens. Als je een ras neemt welke uit 4 varianten bestaat, waarvan één daarvan de mechel is én welke vroeger en in bijv Belgie nog steeds steeds onderling gekruist mogen worden kun je dat karakter gewoon verwachten. Het blijft een broertje van de mechelaar hoe je t went of keert. Ook de Laekense is gebruikt in de africhting en soms nog steeds.
Eva had geen kronkel, was een doodnormale herder met idem gedrag.

Dit gaat zo de verkeerde kant op. Ik zeg ook niet dat ze een kronkel had. Ik vond het geen hele normale herder. Ik ben opgegroeid met herders en heb niet eerder een hond gehad die niet te socialiseren was en geen contact kon hebben met andere mensen zonder een risico op bijtincidenten. En ik had er ook niet op gerekend. Ook niet na mijn vorige herders.

Ik ben geen sec bang geweest voor haar of bang om gebeten te worden. Ze vertoonde echt geen raar gedrag. Als je referentiepunt qua herder duitsers zijn dan begrijp ik ja reactie want die zijn gewoon anders dan de belgen.

Maar jij hebt haar in hele goede doen gezien bij ons thuis. Ze heeft echt hele rare dingen gedaan. Met 9 weken een klein kleuterte aangevallen terwijl ze hoog gierend geluid maakte. Ze had dat armpje strak vast en was echt niet aan het spelen. Ze gromde daarna woest en had de haren omhoog en was niet meer te benaderen nadat we dat kind ontzet hadden. Maar ik heb geen zin om wederom voor mijn oren te krijgen dat ze een doodnormale hond was en dat wat er allemaal voorgevallen is ligt aan mijn slecht baasje zijn. Om die reden hebben wij niks over haar gedrag op dit forum gezet na een aantal keer te horen hebben gekregen dat ze normaal was en dat wij strakker moesten optreden. Ze heeft overigens ook de trainers van zowel behendigheid als speurhonden goed te grazen gehad. Beiden eigenaars van meerdere mechelaars die op hoog niveau werkten. Ook bij IPO vonden ze haar super scherp en heftig. Zelfs op die club. Die zijn ook op hun plaat gegaan met hun kennis dus. Mijn zusje kuste Eva op haar kop terwijl ze ergens lag. Eva was poeslief tegen haar. Tegen jou ook. Maar jij hebt de andere kant van de medaille nooit gezien. Als ze je niet moest was er niets meer mee aan te vangen en werd je goed gegrepen. Altijd. En Cleva en ik hebben dat dus meerdere keren zien gebeuren. Van trainers tot keurmeesters van het ras tot willekeurige mensen.

Ik vind het oprecht prima om te horen dat ze op dat moment normaal gedrag vertoonde. Maar ik vind het niet ok dat je zegt dat het een normale hond was. Want daarmee maak je Cleva en mij geschift. En daarbij dus allerlei mensen en trainers die wij om hulp gevraagd hebben. Want ik lul niet als ik zeg dat al die trainers fiks gebeten zijn. Die van speurhonden zelfs in haar schouder terwijl ze stond. Net niet in haar nek of gezicht. Het enige dat ze deed was naar me toe lopen en zeggen dat ik lange lijn moest geven. Ik zei dat kan echt niet. Doe maar gewoon. Ik train en heb al 20 jaar mechelaars. Klats! Had ze Eva in haar smoel. Aanleiding kan ik niet bedenken na een hele dag gezellig trainen met die vrouw. Dat ging steeds en altijd zo. Pang! En ze vloog iemand aan om aankijken een te hard gesproken woord of terug van de WC komen of een zwaaiende arm of gewoon omdat? God mag het weten.

Ik zeg nooit dat jullie slechte baasjes waren of geschift, allesbehalve. Ik had Xena zo naar jullie gedaan indien nodig en geloof me, dat zeg ik niet snel.
Ik zeg idd dat ik doodnormaal gedrag heb gezien en wat je verteld over scherp dat geloof ik direct. Ze was erg scherp en dat uit zich in dat gedrag bij mensen die "t wel even zouden doen" zoals die trainers.
Daar passen die andere reacties ook wel bij. Zou ik daar blij mee zijn absoluut niet hoor daar ben ik ook eerlijk in ik zei alleen dat dit ook in een Laekense best terug kan slaan.

malinois schreef: Ik zeg nooit dat jullie slechte baasjes waren of geschift, allesbehalve. Ik had Xena zo naar jullie gedaan indien nodig en geloof me, dat zeg ik niet snel.
Ik zeg idd dat ik doodnormaal gedrag heb gezien en wat je verteld over scherp dat geloof ik direct. Ze was erg scherp en dat uit zich in dat gedrag bij mensen die "t wel even zouden doen" zoals die trainers.
Daar passen die andere reacties ook wel bij. Zou ik daar blij mee zijn absoluut niet hoor daar ben ik ook eerlijk in ik zei alleen dat dit ook in een Laekense best terug kan slaan.

Dan bedoelen we hetzelfde. Want wij lazen ook dat er hele hele scherpe laekense herders zijn geweest in het verleden. Politie honden die je niet hoefde te trainen. Die gingen gewoon. Ik vind ook niet dat ze een kronkel had. Ze was er gewoon zoeen. Wisten wij dat dit zo kon uitpakken? Nee. Dus voor ons was het enorm schrikken. En er was ook niks aan te doen. Een grote Belgische fokster heeft ons op het hart gedrukt te trainen op gehoorzaamheid en haar nooit meer in contact met vreemde mensen te laten komen. Ze zei dit gaat er niet uit en ze zal altijd gevaarlijk blijven. Je kan hooguit strak getraind zorgen dat ze zit en blijft en onder controle is.

Dat is normaal omdat het al in het ras zat en ze het vroeger wel konden waarderen. Maar voor mij is het niet normaal dat je hond vanaf 9 weken super agressief kan worden op mensen. Inclusief vol bijten.

De mensen die dit varkentje wel zouden wassen hebben we meteen vermeden. Ook hele lieve mensen zoals die bij reddingshondenwerk werden gebeten. Dus positief trainend en zonder druk. Alles kon een reden zijn. Lekkers willen geven. Lokken. Aankijken. Wat dan ook. Dat pikte ze niet.

Ik verwijt ook niemand iets. Dit kan gebeuren. Net zoals je een gierend agressief staffordje kan fokken dat elk dier en elke hond te lijf gaat. Dat is in het verleden een goede eigenschap geweest en zit dus in het ras. Vroeger was een super scherpe laekense herder ook prima. Die ging mee naar gevaarlijke plaatsen en legde je thuis om huis haard en gezin ten koste van alles te beschermen. Dat deed ze ook want voor ons ging ze door het vuur. Ik wist dat ik met haar naast me gewapend was. Vroeger was dat positief en super handig. Haal de hond! Pas op want hij bijt. Maar nu is dat erg lastig.

Cleva schreef:

malinois schreef:

Cleva schreef:

malinois schreef: Eva had geen kronkel, was een doodnormale herder met idem gedrag.

Als ik toen had geweten dat je naar aanleiding van dat ene bliksembezoekje tien jaar lang zou blijven doen alsof je die hond beter kent dan wij zelf was je niet welkom geweest.

Ook prima, ik hoef een hond geen 10 jaar te kennen om normaal gedrag te herkennen.

Ik ben het niet eens oneens met je uitspraken maar het is gewoon raar om je zo autoritair uit te laten over een hond die je niet kent.
Maar ik ben met je eens dat het voor een laekense niet raar is om "terug te komen" bij dreiging. In zekere zin is dat zelfs correct voor een waakhond.
Maar dat de dreiging zo minimaal kon zijn en de reactie zo enorm buiten proportie is niet normaal. Ook niet voor een belg.

Een bejaarde mevrouw op visite een middag lang om je heen hebben en kroelen om haar dan aan te willen vliegen omdat ze een wesp uit haar haar wappert en daar een klein, beschaafd gilletje bij slaakt is niet normaal. Ook niet voor een belg.

Het was niet dat het gedrag zelf onverklaarbaar was maar de heftigheid van de emoties was echt buiten proportie. Eva was geweldig en leuk maar zo instabiel als de neten. Die sloeg om als een blad aan een boom over helemaal niets.
Ik heb het zelf ook best lang niet willen zien maar laeken zag het meteen.

En ik blijf het zeggen, ik had haar nooit willen missen. Dat is het punt niet.
Maar het is ook weleens leuk om het over je hond te kunnen hebben zonder tribune van mensen die staccato blijven roepen dat het allemaal niet waar is en dat je het je inbeeldt.

Eva had een goede start gehad en twee lieve bazen die allebei pittige honden gewend waren. Dat hoort genoeg te zijn.
Ook voor een gewoon pittige belg.

Super mooi gezegd en van a tot z waar. Het was een geweldige hond maar ze zat op de uiterste grens van het ras en dan in de ergste vorm. Als je afgelegen op een boerderij zou wonen en niemand mag daar komen. Tophond. Voor ons. Helemaal geweldige hond. Maar veel en veel te overreagerend en ook veel en veel te agressief. Ze beet gewoon snoeihard en gaf er dan nog een fikse ruk aan. Zou je daarop reageren kreeg je er meteen weer een. Totaal heftig en super eng.

Ik zag het inderdaad direct. Cleva was te romantisch en had alle vertrouwen. Maar hij werkte en ik deed er in het begin het meeste mee. Als hij dat gedaan had had hij het sneller gezien. Thuis was ze poeslief dus dan betekent dat ook je beeld.

laeken schreef:

malinois schreef: Ik zeg nooit dat jullie slechte baasjes waren of geschift, allesbehalve. Ik had Xena zo naar jullie gedaan indien nodig en geloof me, dat zeg ik niet snel.
Ik zeg idd dat ik doodnormaal gedrag heb gezien en wat je verteld over scherp dat geloof ik direct. Ze was erg scherp en dat uit zich in dat gedrag bij mensen die "t wel even zouden doen" zoals die trainers.
Daar passen die andere reacties ook wel bij. Zou ik daar blij mee zijn absoluut niet hoor daar ben ik ook eerlijk in ik zei alleen dat dit ook in een Laekense best terug kan slaan.

Dan bedoelen we hetzelfde. Want wij lazen ook dat er hele hele scherpe laekense herders zijn geweest in het verleden. Politie honden die je niet hoefde te trainen. Die gingen gewoon. Ik vind ook niet dat ze een kronkel had. Ze was er gewoon zoeen. Wisten wij dat dit zo kon uitpakken? Nee. Dus voor ons was het enorm schrikken. En er was ook niks aan te doen. Een grote Belgische fokster heeft ons op het hart gedrukt te trainen op gehoorzaamheid en haar nooit meer in contact met vreemde mensen te laten komen. Ze zei dit gaat er niet uit en ze zal altijd gevaarlijk blijven. Je kan hooguit strak getraind zorgen dat ze zit en blijft en onder controle is.

Dat is normaal omdat het al in het ras zat en ze het vroeger wel konden waarderen. Maar voor mij is het niet normaal dat je hond vanaf 9 weken super agressief kan worden op mensen. Inclusief vol bijten.

De mensen die dit varkentje wel zouden wassen hebben we meteen vermeden. Ook hele lieve mensen zoals die bij reddingshondenwerk werden gebeten. Dus positief trainend en zonder druk. Alles kon een reden zijn. Lekkers willen geven. Lokken. Aankijken. Wat dan ook. Dat pikte ze niet.

Ik verwijt ook niemand iets. Dit kan gebeuren. Net zoals je een gierend agressief staffordje kan fokken dat elk dier en elke hond te lijf gaat. Dat is in het verleden een goede eigenschap geweest en zit dus in het ras. Vroeger was een super scherpe laekense herder ook prima. Die ging mee naar gevaarlijke plaatsen en legde je thuis om huis haard en gezin ten koste van alles te beschermen. Dat deed ze ook want voor ons ging ze door het vuur. Ik wist dat ik met haar naast me gewapend was. Vroeger was dat positief en super handig. Haal de hond! Pas op want hij bijt. Maar nu is dat erg lastig.

Inderdaad. Ik zie t regelmatig bij mechelaars helaas. En juist daarom vind ik t niet vreemd om t dus ook in een Laeken terug te zien, t blijft 1 ras. En dat alles kan een reden zijn herken ik ook, die doen raar in hun ogen dus dat zal ze wel even voorkomen.