Het HondenForum

Marion. schreef: En nee. Zo denk ik er niet over. Ik ben aan mijn hond begonnen, dus ga ik die hond tot het eind toe geven wat hij verdient. Daar komen geen tussentijdse belangrijkere plannetjes door van kinderen krijgen of emigreren ofzo.
Ik hou rekening met de hond die ik nu eenmaal gekozen heb, en die verdient het ook om bij mij zijn einde te krijgen. Als ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft, dan had ik hem al veel eerder moeten herplaatsen.

Je kunt nu eenmaal niet alles plannen. Ik was 21 jaar toen Noah kwam. Toen had ik geen kinderwens (en nu trouwens ook nog niet). Noah kan ook volgend jaar dood gaan, dat is ook niet in de planning. Soms veranderd je leven dusdanig, daar heb je niet altijd zeggenschap op.

duitse herder schreef:

Marion. schreef: En nee. Zo denk ik er niet over. Ik ben aan mijn hond begonnen, dus ga ik die hond tot het eind toe geven wat hij verdient. Daar komen geen tussentijdse belangrijkere plannetjes door van kinderen krijgen of emigreren ofzo.
Ik hou rekening met de hond die ik nu eenmaal gekozen heb, en die verdient het ook om bij mij zijn einde te krijgen. Als ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft, dan had ik hem al veel eerder moeten herplaatsen.

Je kunt nu eenmaal niet alles plannen. Ik was 21 jaar toen Noah kwam. Toen had ik geen kinderwens (en nu trouwens ook nog niet). Noah kan ook volgend jaar dood gaan, dat is ook niet in de planning. Soms veranderd je leven dusdanig, daar heb je niet altijd zeggenschap op.

Waar jij over praat heb je wel degelijk zeggenschap over. Een hond nemen op je 21e, of een kind willen op je 28e, heb je wel degenlijk zeggenschap over.
Ben je verantwoordelijk voor je keuzes zelfs.

duitse herder schreef:

Marion. schreef: En nee. Zo denk ik er niet over. Ik ben aan mijn hond begonnen, dus ga ik die hond tot het eind toe geven wat hij verdient. Daar komen geen tussentijdse belangrijkere plannetjes door van kinderen krijgen of emigreren ofzo.
Ik hou rekening met de hond die ik nu eenmaal gekozen heb, en die verdient het ook om bij mij zijn einde te krijgen. Als ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft, dan had ik hem al veel eerder moeten herplaatsen.

Je kunt nu eenmaal niet alles plannen. Ik was 21 jaar toen Noah kwam. Toen had ik geen kinderwens (en nu trouwens ook nog niet). Noah kan ook volgend jaar dood gaan, dat is ook niet in de planning. Soms veranderd je leven dusdanig, daar heb je niet altijd zeggenschap op.

Nee, maar je gaat ergens voor of je doet dat niet. Als je niet voor een hond gaat, dan moet je er niet aan beginnen.
Je hebt toch zeggenschap over de keuzes die je maakt?

Als ik kies voor een hond, dan ga ik er voor. En dan blijft die hond bij mij voor de rest van z´n leven.
Mijn hond is namelijk mijn vriend en die laat ik niet vallen.

duitse herder schreef: Je kunt nu eenmaal niet alles plannen. Ik was 21 jaar toen Noah kwam. Toen had ik geen kinderwens (en nu trouwens ook nog niet). Noah kan ook volgend jaar dood gaan, dat is ook niet in de planning. Soms veranderd je leven dusdanig, daar heb je niet altijd zeggenschap op.

Dat vind ik een beetje raar... je weet toch dat je een hond hebt?! Kinderen maken doe je nog altijd zelf dus daar heb je alle zeggenschap over.
Sowieso vind ik t vreemd dat je een hond op hoge leeftijd niet meer genoeg kan geven hoor...
Dat je dat bij een pup niet kan alla maar dan nog zou ik tijd maken voor mn hond. Ken genoeg mensen die jonge kinderen en (jonge) werkhonden hebben wat uitstekend gaat. Prioriteiten stellen...

Als je je hond weg doet moet de kinderbescherming ook je kind/eren in beslag nemen. Eigen schuld dikke bult.

Ik kan me toch niet voorstellen dat ik mijn kinderwens zou uitstellen voor de hond. Maar ook niet dat ik mijn hond weg zou doen omdat het niet meer 100% optimaal is. Het is mijn ervaring dat de hond zich wel schikt. Net zoals iedereen zich een beetje moet schikken als er een baby komt. Ik kon na het krijgen van kinderen ook niet meer alles wat ik daarvoor deed. Net zoals het voor mijn oudste zoon effe flink slikken was toen hij na 4 jaar een broertje kreeg Toch heb ik mijn kind niet weg gedaan vanwege de baby en ik heb mijn kinderwens ook niet uitgesteld vanwege oudste. Maar voor een hond moet dat wel? Het is voor mij dan net alsof de behoeftes van een dier belangrijker zijn dan de behoeftes van een mens. Ik vind dat raar.

lets have fun schreef:Ik kan me toch niet voorstellen dat ik mijn kinderwens zou uitstellen voor de hond. Maar ook niet dat ik mijn hond weg zou doen omdat het niet meer 100% optimaal is. Het is mijn ervaring dat de hond zich wel schikt. Net zoals iedereen zich een beetje moet schikken als er een baby komt. Ik kon na het krijgen van kinderen ook niet meer alles wat ik daarvoor deed. Net zoals het voor mijn oudste zoon effe flink slikken was toen hij na 4 jaar een broertje kreeg Toch heb ik mijn kind niet weg gedaan vanwege de baby en ik heb mijn kinderwens ook niet uitgesteld vanwege oudste. Maar voor een hond moet dat wel? Het is voor mij dan net alsof de behoeftes van een dier belangrijker zijn dan de behoeftes van een mens. Ik vind dat raar.

Een goede hondenliefhebber gaat zwetend en inschikkend met een zware last door het leven in afzien en zijn eigen geluk ondergeschikt maken. Dat is liefde en als je dat niet kunt moet je geen honden nemen.

Als ik jaren geleden aan kinderen was begonnen had ik niet 'malloten' van honden gehad. Mensen die geen kinderen hebben kunnen niet oordelen over dit vind ik. Als je namelijk kinderen hebt kom je er achter dat ze veel en dan ook veel belangrijker zijn, het mooier is dan het hebben van honden.
Ja ik heb een hond in moeten laten slapen voor de veiligheid van mijn kind. Was een moelijke keuze op dat moment en achteraf denk ik waarom heb ik het in godsnaam niet eerder gedaan? Rio was heel belangrijk voor mij, onze band was sterk. Alleen mijn dochter is mij nog vele malen belangrijker als mijn hond en ik heb haar in gevaar gebracht. En dat voor een hond. Ik geef niet zo maar op maar als ik nu moet kiezen tussen mijn kind en mijn dieren dan ga ik echt nooit meer 2,5 jaar proberen. Zomaar een beest weg doen nee dat begrijp ik ook niet want een dier schrikt zich prima in een ander aangepast leven. Maar ook niet aan kinderen beginnen om een dier gaat ook echt te ver want een dier en kind zijn gewoon niet te vergelijken. En als iemand moet kiezen tussen het hebben van een kind en een hond is gewoon raar. Het hebben/krijgen van kinderen is voor mij iig veel mooier en belangrijker. En ook ik wilde ze niet en ik ben een gezegend mens dat ik mijn dochter heb gekregen.

toots schreef:

iones schreef:Ik vind mensen die een hond plotseling te veel vinden omdat er kinderen gekomen zijn gewoon slappelingen.
Je weet toch wel dat je ooit kinderen wil in je leven? Dan ga je gewoon voor een ras die minder intensief is zodat je niet tijd te kort komt als het eens zover is dat er kinderen komen.
Maar weg doen, dat duidt toch op niet vooruit kijken. En de hond is dan weer de lul, die kan namelijk wieberen. Tot zover de onvoorwaardelijke liefde van de mens....

Ik betwijfel het ook zwaar dat mijn hond het elders beter zou hebben. Ik denk dat mijn honden er anders over denken. Die moeten dan weer onthechten, wennen... het zal ze zwaar vallen.

Ik denk dat veel mensen er idd niet veel over na denken. Laat staan dat ze vooruit kijken.
Een vrouw is 9 maanden zwanger maar zodra de baby erin is de hond binnen een week de deur uit en dat gaat vaak zo hoor

Je kiest toch ook voor een hond en ik begrijp helemaal niet hoe mensen zo makkelijk de keuze kunnen maken en ook snel iemand kunnen vinden die gelijk geschikt is voor de hond die toch een onderdeel is geweest van het gezin.

Omdat je opeens een boel oergevoelens krijgt en alles wat ook maar een bedreiging is voor je kind mot weg. Dat zou mijn reden kunnen zijn. Bij de meeste gewoon omdat ze te lui zijn en een kind al te veel tijd in beslag neemt.

Fay is ook niet 100% te vertrouwen (welke hond wel?) met kinderen maar ik train en oefen enorm hard. Mocht het niet gaan dan gaat ze niet weg maar houd ik ze apart.

Soms denk ik wel dat het voor de hond beter is als die een ander huis krijgt.. Ik zie het bij vrienden.. En trouwens ik zie het veel om me heen. Ze krijgen een pup in huis en alles draait om de hond. Tot er een kindje komt en dan moet de hond het doen met een pies en poep rondje van 10 minuten en de achtertuin.

Tja, dan kan de hond beter naar mensen die hem wel de aandacht en tijd willen geven.

Hier is het ook wel druk hoor, twee honden en een baby. Maar Fay en Kaz komen elke dag op het strand of bos. En ja met een HUS is dat makkelijk natuurlijk maar Fay kan niet altijd mee. Zoals gisteren en dan gaan we aan het einde van de middag nog een keer met Fay en Kaz.

Marion. schreef:

duitse herder schreef:

Marion. schreef:

duitse herder schreef:Noah is nu bijna 6,5 jaar en voorlopig hebben we nog geen plannen voor kinderen. Waarschijnlijk zal Noah oud en bejaard zijn als we überhaupt aan kinderen willen beginnen, dat zal ook schelen. Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat zeg ik nu ook namelijk

Ow yeah. Een oud, bejaard hondje wegdoen omdat jij aan kinderen wil beginnen

Lees jij eigenlijk wel wat er staat? Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat staat er, dat roep ik nu ook. Als een hond het ergens anders beter kan krijgen, is het egoïstisch om het niet te doen. Een oudere hond heeft minder behoeftes, die hoeft niet nodig meer te trainen en elke dag een uur te lopen.

Ja hoor, ik kan prima lezen. En als er kinderen komen, en je je hond niet meer kunt bieden wat hij/zij nodig heeft, dan mag hij weg.

En nee. Zo denk ik er niet over. Ik ben aan mijn hond begonnen, dus ga ik die hond tot het eind toe geven wat hij verdient. Daar komen geen tussentijdse belangrijkere plannetjes door van kinderen krijgen of emigreren ofzo.
Ik hou rekening met de hond die ik nu eenmaal gekozen heb, en die verdient het ook om bij mij zijn einde te krijgen. Als ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft, dan had ik hem al veel eerder moeten herplaatsen.

Maar dat is wel makkelijk gezegd zo. Er kunnen zich altijd situaties opdoen dat je niet anders kan.

lets have fun schreef:Ik kan me toch niet voorstellen dat ik mijn kinderwens zou uitstellen voor de hond. Maar ook niet dat ik mijn hond weg zou doen omdat het niet meer 100% optimaal is. Het is mijn ervaring dat de hond zich wel schikt. Net zoals iedereen zich een beetje moet schikken als er een baby komt. Ik kon na het krijgen van kinderen ook niet meer alles wat ik daarvoor deed. Net zoals het voor mijn oudste zoon effe flink slikken was toen hij na 4 jaar een broertje kreeg Toch heb ik mijn kind niet weg gedaan vanwege de baby en ik heb mijn kinderwens ook niet uitgesteld vanwege oudste. Maar voor een hond moet dat wel? Het is voor mij dan net alsof de behoeftes van een dier belangrijker zijn dan de behoeftes van een mens. Ik vind dat raar.

Jij draait het een beetje om.
Het gaat er alleen maar om dat een hond niet weg hoeft vanwege een baby. Dat is alles. En wat jij zegt, je doet het oudere kind toch óók niet weg voor de baby?
Precies. En dat doe je een hond ook niet.

Maar de mensen die hun hond na een baby veroordelen tot poep en piesrondjes maken dan toch uiteindelijk zelf die keuze? Kijk dat dingen even een paar maanden minder zijn en er daarna weer een tijd komt als voorheen, dan is dat maar even zo, dat is niet ineens dierenmishandeling naar mijn mening. Maar keuze om uiteindelijk niet meer naar het bos te gaan of niet meer te trainen maak je zelf. Het is niet dat alles met een baby onmogelijk word.

Ik heb bij de keuze voor Apple er wel rekening mee gehouden dat ze misschien wel kinderen gaat meemaken, daarom ook veel gesocialiseerd daarmee. Nou heb ik het geluk dat ze gek is op kinderen, en ik haar uiteindelijk een groot plezier er mee zal doen denk ik zelfs. Een hond die zwaar in de stress schiet en uitermate onbetrouwbaar wordt bij kinderen vind ik een ander verhaal.

Er zijn gewoon ook veel dingen die je hartstikke fijn kan combineren met kinderen juist waardoor een hond niks tekort hoeft te komen.

Ήυs schreef:
Maar dat is wel makkelijk gezegd zo. Er kunnen zich altijd situaties opdoen dat je niet anders kan.

Dat zou wat mij betreft alleen opgaan als de hond een gevaar is voor het kind. Maar heel vaak wordt het mensen te druk of ze onderschatten de combinatie. Of ze zien het vóór de geboorte van het kind al niet meer zitten en dan mag de hond die er al jaren is wieberen.

Ήυs schreef:
Maar dat is wel makkelijk gezegd zo. Er kunnen zich altijd situaties opdoen dat je niet anders kan.

Precies.
Ik zie van dichtbij hoe een stel hun hond te kort doen omdat ze de hond uit schaamte niet willen weg doen. Want dan krijgen ze natuurlijk dat verhaal over zich heen wat sneu voor de hond nu er een kindje is die inmiddels 2 is moet de hond weg.
Maar in die 2 jaar en eigenlijk sinds haar zwangerschap komt de hond niet verder dan 50 meter aan de riem. Ze hebben ook geen tuin. En je ziet de hond naast ongelukkig zijn ook heeeel veel dikker op ongezonde manier zijn.
Ik ben dan van mening dat bond ergens anders gewoon beter op zijn plaats kan zijn. Die verdient het niet zo'n leven.
En persoonlijk zou het mij dan ook geen fuck kunnen schelen wat een ander ervan zou denken. Als ik de keuze maak wel overwogen om de hond bij iemand anders te laten wonen omdat dat gewoon beter is dan heeft niemand daar iets over te zeggen. Net als dat ik wel of geen kinderen zou krijgen en hoe ik het op zou voeden. Mijn gezin mijn leven mijn keuzes.

marian* schreef:

Ήυs schreef:
Maar dat is wel makkelijk gezegd zo. Er kunnen zich altijd situaties opdoen dat je niet anders kan.

Dat zou wat mij betreft alleen opgaan als de hond een gevaar is voor het kind. Maar heel vaak wordt het mensen te druk of ze onderschatten de combinatie. Of ze zien het vóór de geboorte van het kind al niet meer zitten en dan mag de hond die er al jaren is wieberen.

Precies! Ze maken geen tijd meer voor de hond vrij want ze hebben het te druk. En dat is iets dat ze eerder ook wel hadden kunnen bedenken.
Ik weet heel goed dat als er een baby komt, dat er in huis iets rigoureus verandert. Dat het leven van de ouders, vooral van de moeder om de baby draait omdat die in een strak stramien zit van slapen en eten, en dat dit ten koste gaat van de rust in huis. Ik weet bij voorbaat al dat dit niets voor mij is dus ik begin er ook niet aan. En als je dan ook nog een eenjarige labrador in huis hebt lopen die bulkt van de energie, komt er veel op je af.

Maar.... had je dan ook voor zo´n hond moeten kiezen? Je had een oudere herplaatser kunnen nemen, of je had een hond kunnen kiezen die veel rustiger is. Maar men dacht gewoon niet na en deed maar wat.

Mensen met karakter zullen denken, ik heb voor die hond gekozen, had ik beter niet kunnen doen, maar nu zal ik er ook voor hem zijn en ik ga hem tóch uitlaten, ook al ben ik moe. Tenslotte is het mijn eigen schuld want ik heb de keuze gemaakt, en niet die hond. De slappelingen doen de hond weg.

Makkelijk oordelen van mij ja? Ik denk dat die mensen gemakzuchtig waren toen ze voor die hond kozen, zonder na te denken over de gevolgen, zonder zich te verdiepen in de hond.

Nanna schreef:

iones schreef: Ik weet heel goed dat als er een baby komt, dat er in huis iets rigoureus verandert. En als je dan ook nog een eenjarige labrador in huis hebt lopen die bulkt van de energie, komt er veel op je af.

Maar.... had je dan ook voor zo´n hond moeten kiezen?

Mensen hebben geen idee. Die zien de rustige tienjarige overvoerde Labrador van tante Truus die goeiig de hele dag op zijn kleed ligt, horen dat een Lab toch wel een 'ideale familiehond' is en gaan een pup halen.
Op een kinderen omver springende hyperende idioot hadden ze niet gerekend. Want het beest fatsoenlijk beweging geven komt niet bij ze op. Ze hadden op zo'n kleedligger gerekend.
En ja als Diesel dan voor de derde keer Jayden met zijn kop tegen de vloer aanslaat is de maat vol.

En dat is de reden waarom er honden in het asiel terecht komen!
Door zich niet te verdiepen in de hond die ze nemen. En de informatie wordt je om de oren geslagen als je er naar zoekt. Mensen hóeven deze fout helemaal niet te maken!
En als ze naar een serieuze fokker waren gegaan, had ze die niet eens een hond verkocht. Maar ze gaan óók nog eens naar een broodfokker die alleen maar geld wil verdienen.

En als ik dan een hond uit het buitenland neem, dan zeggen zulke mensen `waarom geen hond uit het asiel in Nederland?´ Ik denk tenminste na voordat ik een hond neem en vraag me af of de hond bij mij past en vice versa!

Laten al die mensen dan maar goed in hun oren knopen dat een ander wel kan bepalen of jij je hond moet houden ook al heeft dat beest een kutleven en heb je er geen tijd voor.
Kunnen we allemaal rustig adem halen dat zulke dingen niet meer voorkomen en iedereen gelukkig is.
Volgende probleem of eigenlijk gebod.

Nanna schreef:

iones schreef: En als ze naar een serieuze fokker waren gegaan, had ze die niet eens een hond verkocht.

Ik denk dat ook een serieuze fokker best pups verkoopt aan mensen met een kinderwens hoor. Kwestie is om ze wèl eerst goed voor te lichten en flink bang te maken. Willen ze die pup dan toch nog, gaat dat meestal wel goed.
De reden dat het misloopt is vaak onwetendheid.

Niet alle mensen die kinderwens hebben zijn per definitie nie geschikt.
Een fokker moet screenen op het besef dat er tijd in gestoken moet worden in zo´n hond, dat die een bepaalde energie level heeft en als hij daar niets mee kan, dat de hond lastig kan worden.
Onwetendheid hóeft niet.

marian* schreef:

Ήυs schreef:
Maar dat is wel makkelijk gezegd zo. Er kunnen zich altijd situaties opdoen dat je niet anders kan.

Dat zou wat mij betreft alleen opgaan als de hond een gevaar is voor het kind. Maar heel vaak wordt het mensen te druk of ze onderschatten de combinatie. Of ze zien het vóór de geboorte van het kind al niet meer zitten en dan mag de hond die er al jaren is wieberen.

En wat als je kindje heel ziek blijkt te zijn? En je voornamelijk in het ziekenhuis moet wezen? Lichamelijk gehandicapt? Enz? Ik kan me voorstellen dat je dan niet meer de tijd hebt voor je hond die hij nodig zou moeten hebben. Dan is herplaatsen wellicht de beste keuze.

Ja maar dat hangt niet oorzakelijk aan een kind. Die situatie kan ook ontstaan met een partner.

lets have fun schreef:Ik kan me toch niet voorstellen dat ik mijn kinderwens zou uitstellen voor de hond. Maar ook niet dat ik mijn hond weg zou doen omdat het niet meer 100% optimaal is. Het is mijn ervaring dat de hond zich wel schikt. Net zoals iedereen zich een beetje moet schikken als er een baby komt. Ik kon na het krijgen van kinderen ook niet meer alles wat ik daarvoor deed. Net zoals het voor mijn oudste zoon effe flink slikken was toen hij na 4 jaar een broertje kreeg Toch heb ik mijn kind niet weg gedaan vanwege de baby en ik heb mijn kinderwens ook niet uitgesteld vanwege oudste. Maar voor een hond moet dat wel? Het is voor mij dan net alsof de behoeftes van een dier belangrijker zijn dan de behoeftes van een mens. Ik vind dat raar.

Het gaat toch niet alleen om wiens behoefte belangrijker zijn? Je bent gewoon verantwoordelijk voor de behoeftes van een dier wat je bewust in huis haalt, en niet alleen voor zolang als het je uitkomt. Dat een hond zich wel schikt klopt, en dat hoeft niet altijd te betekenen dat de hond het niet meer goed heeft, maar in die laatste zin kan ik me echt niet vinden.

Jaap* schreef:Ja maar dat hangt niet oorzakelijk aan een kind. Die situatie kan ook ontstaan met een partner.

Als in?

monky555 schreef:Als ik jaren geleden aan kinderen was begonnen had ik niet 'malloten' van honden gehad. Mensen die geen kinderen hebben kunnen niet oordelen over dit vind ik. Als je namelijk kinderen hebt kom je er achter dat ze veel en dan ook veel belangrijker zijn, het mooier is dan het hebben van honden.
Ja ik heb een hond in moeten laten slapen voor de veiligheid van mijn kind. Was een moelijke keuze op dat moment en achteraf denk ik waarom heb ik het in godsnaam niet eerder gedaan? Rio was heel belangrijk voor mij, onze band was sterk. Alleen mijn dochter is mij nog vele malen belangrijker als mijn hond en ik heb haar in gevaar gebracht. En dat voor een hond. Ik geef niet zo maar op maar als ik nu moet kiezen tussen mijn kind en mijn dieren dan ga ik echt nooit meer 2,5 jaar proberen. Zomaar een beest weg doen nee dat begrijp ik ook niet want een dier schrikt zich prima in een ander aangepast leven. Maar ook niet aan kinderen beginnen om een dier gaat ook echt te ver want een dier en kind zijn gewoon niet te vergelijken. En als iemand moet kiezen tussen het hebben van een kind en een hond is gewoon raar. Het hebben/krijgen van kinderen is voor mij iig veel mooier en belangrijker. En ook ik wilde ze niet en ik ben een gezegend mens dat ik mijn dochter heb gekregen.

Ik vind dit toch wel van een hele andere orde als 'zomaar een hond wegdoen omdat hij niet past.'
Dit was gewoon simpelweg levensgevaarlijk. En dan gaat in mijn ogen een kind gewoon voor.
Dit soort situatie's vind ik niet meer dan normaal dat je voor je kind kiest!

voor mij is een hond een volwaardig gezinslid en die kieper je niet de deur uit als er even wat aanpassingen vereist worden.
een beetje geven en een beetje nemen maakt -ook in een gezin- het leven voor iedereen net wat prettiger en van rekening houden met een ander -ook al is die ander een hond- is nog nooit iemand slechter geworden.

maar als het teveel moeite is om rekening te houden met de hond die er al was en het beest op de schopstoel zit, kan ie inderdaad beter herplaatst worden.
ik hoop alleen dat zulke mensen nooit meer een huisdier nemen, dat dan weer wel.

Ik vind de vergelijking 'je oudere kind doe je toch ook niet weg' ook wel een beetje raar. Er zijn kinderen met gedragsproblemen hoor maar het lijkt me niet dat je oudere kind je baby bijt. Wat wel zo kan zijn met een hond.

Ήυs schreef:Ik vind de vergelijking 'je oudere kind doe je toch ook niet weg' ook wel een beetje raar. Er zijn kinderen met gedragsproblemen hoor maar het lijkt me niet dat je oudere kind je baby bijt. Wat wel zo kan zijn met een hond.

nou een baby met kinderspeelgoed op het hoofd timmeren lijkt me voor die baby ook niet zo gezond eerlijk gezegd

renee-uk schreef:voor mij is een hond een volwaardig gezinslid en die kieper je niet de deur uit als er even wat aanpassingen vereist worden.
een beetje geven en een beetje nemen maakt -ook in een gezin- het leven voor iedereen net wat prettiger en van rekening houden met een ander -ook al is die ander een hond- is nog nooit iemand slechter geworden.

maar als het teveel moeite is om rekening te houden met de hond die er al was en het beest op de schopstoel zit, kan ie inderdaad beter herplaatst worden.
ik hoop alleen dat zulke mensen nooit meer een huisdier nemen, dat dan weer wel.

Mee eens hoor. Ik erger me kapot aan mensen die de hond zo makkelijk weg doen. Maar er zijn wel situaties denkbaar waarin ik het wel begrijpen kan.

renee-uk schreef:

Ήυs schreef:Ik vind de vergelijking 'je oudere kind doe je toch ook niet weg' ook wel een beetje raar. Er zijn kinderen met gedragsproblemen hoor maar het lijkt me niet dat je oudere kind je baby bijt. Wat wel zo kan zijn met een hond.

nou een baby met kinderspeelgoed op het hoofd timmeren lijkt me voor die baby ook niet zo gezond eerlijk gezegd

Tja zo zijn er altijd wel voorbeelden te vinden Misschien willen ouders het kind wel herplaatsen. Dat is alleen iets lastiger met een kind dan met een hond he?

Er worden ook wel kinderen uit huis geplaatst omdat ze de rest van het gezin inclusief honden en andere huisdieren voortdurend terroriseren.

Wolfsblut schreef:Er worden ook wel kinderen uit huis geplaatst omdat ze de rest van het gezin inclusief honden en andere huisdieren voortdurend terroriseren.

Ja of omdat ze zelf geterroriseerd worden door hun ouders. Dat is helemaal erg.

Maar daar hebben we het nu niet over.

Je kiest ervoor om een levend wezen in je leven te halen. En dat levende wezen heeft geen zeggenschap in jouw keuze. Je moet er dan ook faliekant achter staan en er voor willen zorgen.