Het HondenForum

Ach nee, hier schrik ik van!! arme Sorbonne, knappe vent!

Heeeel vveel sterkte Suuz en Caro... Heel heel erg veel sterkte!

Wat een roteinde.
Sterkte

Snotver dat is heftig geweest voor Caro ook zeg.
Ik heb zelf zo'n slagaderlijke bloeding bij Chello destijds meegemaakt en bij hem had de DA al de grootste moeite die te stoppen. Laat staan hoe Caro het gehad moet hebben, ook nog in paniek w.s.
He wat naar zeg.
Heel veel sterkte!

Vreselijk gewoon om je hondje zo te moeten verliezen
Heel veel sterkte

Vreselijk

Wat vreselijk op deze manier!!
Heel erg veel sterkte voor jullie allebei!

Jeetje wat een akelig verhaal.
Ik wil jullie veel sterkte wensen.
Rust zacht mooie Sorbonne.

Wat erg Heel erg veel sterkte met dit veel te abrupte verlies

Wat verschrikkelijk, veel sterkte

Wat erg ik lees het net pas.
Suuz en Caro heel veel sterkte
Sorbonne rust zacht kerel

Oh jeetje, wat afschuwelijk!
Ik wens jullie heel veel sterkte.

Ik wil iedereen graag bedanken voor alle reacties.
Fijn om te horen dat zoveel mensen met ons mee leven. De ergste schok ben ik geloof ik boven, maar het verdriet blijft, en komt op de vreemdste momenten de kop op zetten.

Lieve mensen, al jullie lieve reacties, die worden zeker gewaardeerd.
Dank jullie wel

Jee, wat een heftig verhaal. Maar helaas wel echt.
Heel veel sterkte met het verlies van jullie maatje.

Jesus, lees het nu pas. Wat een verschrikkelijk traumatische gebeurtenis! Heel veel sterkte gewenst, niet alleen met het verwerken van het verlies van Sorbonne, maar ook met het verwerken van het dramatische incident zelf.

Joh Suuz meid toch
Ik zit hier met de tranen het te lezen... pfff, wat vreselijk voor jullie, wat een schrik en bovenal: wat een verdriet en gemis

Heel erg veel sterkte voor jou en Caro toegewenst

Sorbonne, rust zacht...

Sterkte

Heel veel sterkte met dit onverwachte verlies.

wat een rotmanier om uit het leven te moeten stappen. heel veel sterkte

Jemig, ik lees dit nu pas.. heel veel sterkte!

Sorbonne is weer thuis. Net opgehaald in het crematorium.
Had niemand me kunnen waarschuwen hoe groot zo'n bus zou zijn,
en vooral hoe zwaar! Hadden we toch altijd gelijk knul, je had gewoon zware botten.

Bah, wat moet dat een traumatisch verlies zijn geweest voor jullie... Heel erg veel sterkte met het verlies van Sorbonne!

Ik kijk hier nu pas, kijk heel soms want ik kan er niet zo goed tegen heel veel sterkte met dit enorme verlies

Ik lees het nu pas. Wat ontzettend erg om op zo'n manier Sorbonne kwijt te raken. Echt niet te bevatten, zo'n mooie doerakje........... Ik wens jullie heel veel sterkte toe, om dit verlies een plek te geven.

o jemig, lees het nu pas,

wat erg

heel veel sterkte

Ben net als anderen even niet in deze hoek geweest en las het net in een ander topic dat Sorbonne er niet meer is..... heel veel sterkte

Dank jullie wel. Het is vandaag al weer een week geleden dat ik het openingsbericht heb neer getypt,
maar het voelt nog als de dag van gister. Vanochtend was een rare ochtend. Op staan, en dan
ineens het besef, vorige week om deze tijd wist ik nog niet wat ons te wachten stond, wist ik niet
dat plop er niet meer zou zijn als ik thuis kwam uit mijn werk... een raar gevoel. En vooral verdrietig.

Maar hoe stom ook, ondanks dat ik sommige momenten heel verdrietig ben, en echt nog in tranen uit kan barsten, gaat het eigenlijk grotendeels van de tijd erg goed. De eerste dagen dacht ik dat ik nooit meer vrolijk zou zijn, inmiddels weet ik beter, en god wat voel ik me dan soms schuldig...
Ik kan inmiddels ook wel met een lach terug kijken op die dikke, ipv elk moment in tranen uit te barsten.

Suuz! schreef:Dank jullie wel. Het is vandaag al weer een week geleden dat ik het openingsbericht heb neer getypt,
maar het voelt nog als de dag van gister. Vanochtend was een rare ochtend. Op staan, en dan
ineens het besef, vorige week om deze tijd wist ik nog niet wat ons te wachten stond, wist ik niet
dat plop er niet meer zou zijn als ik thuis kwam uit mijn werk... een raar gevoel. En vooral verdrietig.

Maar hoe stom ook, ondanks dat ik sommige momenten heel verdrietig ben, en echt nog in tranen uit kan barsten, gaat het eigenlijk grotendeels van de tijd erg goed. De eerste dagen dacht ik dat ik nooit meer vrolijk zou zijn, inmiddels weet ik beter, en god wat voel ik me dan soms schuldig...
Ik kan inmiddels ook wel met een lach terug kijken op die dikke, ipv elk moment in tranen uit te barsten.

Heel herkenbaar. Ik had de week na het ongeluk van de Bedan de hele dag zoiets van vorige week om deze tijd was je er nog om een paar uur later te denken ja en nu was je er niet meer.

ik lees het ook nu pas

Bah stom ongeluk zeg. Alsnog sterkte en fijn om te lezen dat jullie het al een beetje een plekje beginnen te geven.

Op de een of andere manier dit bericht ook gemist.
Bah, wat een nare manier om je hond te verliezen.
Heel veel sterkte