Het HondenForum

rahanna schreef: @Renee. Ik zal lang niet zoveel ervaringen hebben als sommige anderen hier. Ik verkondig wat ik hier zeg ook niet als waarheid. Ik vertel alleen wat ik geleerd of gezien heb uit eigen ervaringen, die van kennisen, of wat ik zelf denk

ik bedoelde het ook niet aanvallend hoor, vroeg me gewoon af hoeveel ervaring je zelf had met puppen en asielhondjes/herplaatsers juist omdat je zegt niet zo goed te kunnen begrijpen waarom mensen voor een onbeschreven blad kiezen

Want hoe je het ook wendt of keert, er ís natuurlijk een wezenlijk verschil tussen een pup naar je eigen ideeen grootbrengen en moeten roeien met de riemen die je hebt bij een hond die iemand anders al één en ander heeft bijgebracht (en dan noem ik dat speciaal niet 'heeft verpest', hoewel dat heel erg vaak voorkomt )

renee-uk schreef:Want hoe je het ook wendt of keert, er ís natuurlijk een wezenlijk verschil tussen een pup naar je eigen ideeen grootbrengen en moeten roeien met de riemen die je hebt bij een hond die iemand anders al één en ander heeft bijgebracht (en dan noem ik dat speciaal niet 'heeft verpest', hoewel dat heel erg vaak voorkomt )

En toch moet ik je eerlijk zeggen dat ik dat zo anders beleef...
Als ik kijk naar iemand van erg nabij die een pup heeft aangeschaft een poos terug, leuke pup. De hond is inmiddels rond het jaar en om je eerlijk de waarheid te zeggen; ik heb niets met die hond. Als het mijn pup was geweest had ik de hond ongetwijfeld wel leuk gevonden, maar twee handen op 1 buik? Nee..
Ik kan met een volwassen hond klikken; elkaar aankijken en elkaar begrijpen. Met dat soort honden ben ik twee handen op 1 buik. Bij een pup kan ik dat niet ervaren. Ja, natuurlijk kan je een pup opvoeden tot een perfect luisterend wezen, maar maakt dat ook het wezen wat totaal op je aansluit als persoon? Dat denk ik niet.
Ik denk dat je bij een volwassen hond veel meer op persoonlijkheid kan filteren en dan gaat iets als opvoeding ook gemakkelijker, al moet je soms inderdaad bepaald gedrag ombuigen..maar ik zie weinig verschil in het aanleren van dingen bij een pup of ombuigen van gedrag bij een volwassen hond.
In beide gevallen ben je aan het aanleren.
Ik heb wat dat aangaande dus echt een andere mening. Als mensen voor het eerst een hond nemen adviseer ik ook eigenlijk altijd een volwassen stabiel herplaatser, passend bij wat ze bieden. Daar kun je je nooit een buil aan vallen in mijn ogen, terwijl een pup zo kwetsbaar is op het vlak van verprutsen. Een onbeschreven blad is prachtig als je erg goed kan schrijven, maar als je dat nog moet leren kan zo'n onbeschreven blad ook puur geklieder worden, waarna het in de prullebak belandt.
Pups dus wat mij betreft voor de meer ervaren hondenbaas!
Dat zal denk ik ook best wat herplaatsers schelen.

rahanna schreef: Met mijn eerdere reactie vandaag wilde ik zeggen dat je inderdaad niet alle details weet van een asieldier, vaak verre van dat zelfs, maar dat onze ervaring met asieldieren is, dat de eerste indruk die je van een dier krijgt, vaak de juiste is. Dat was zo in het geval van onze hond, katten en zelfs konijnen. Natuurlijk heb je kans dat daar dingen bij zitten, zoals je al noemde, zoals vuurwerkangst. De kans/risico dat je dat soort gedragingen aantreft, neem ik voor lief als de hond mij verder wel aanspreekt.

Vuurwerkangst?
Ik kon niet eens een beugelflesje openen zonder dat Cas in elkaar dook!

We zijn 1 of 2 keer voor een vervolggesprek terug gegaan.
Gedragstherapeute vertelde heel blij dat Cas tennisballen misschien wel
leuk zou vinden........... Daar waren we met een week al achter en hij heeft
daar 2 jaar gezeten! Misschien is het nu iets duidelijker waarom sommige
mensen niet (meer) voor een herplaatser gaan?
Het asiel wist werkelijk helemaal niks over onze Cas!

Suske schreef:

rahanna schreef: Met mijn eerdere reactie vandaag wilde ik zeggen dat je inderdaad niet alle details weet van een asieldier, vaak verre van dat zelfs, maar dat onze ervaring met asieldieren is, dat de eerste indruk die je van een dier krijgt, vaak de juiste is. Dat was zo in het geval van onze hond, katten en zelfs konijnen. Natuurlijk heb je kans dat daar dingen bij zitten, zoals je al noemde, zoals vuurwerkangst. De kans/risico dat je dat soort gedragingen aantreft, neem ik voor lief als de hond mij verder wel aanspreekt.

Vuurwerkangst?
Ik kon niet eens een beugelflesje openen zonder dat Cas in elkaar dook!

We zijn 1 of 2 keer voor een vervolggesprek terug gegaan.
Gedragstherapeute vertelde heel blij dat Cas tennisballen misschien wel
leuk zou vinden........... Daar waren we met een week al achter en hij heeft
daar 2 jaar gezeten! Misschien is het nu iets duidelijker waarom sommige
mensen niet (meer) voor een herplaatser gaan?
Het asiel wist werkelijk helemaal niks over onze Cas!

Hmm ik noemde vuurwerkangst alleen als voorbeeld. Nogmaals ik heb
het over mensen die uit vooroordelen niet voor een asielhond gaan. Ik heb nergens
gezegd dat je moet blijven kiezen voor asielhonden na een slechte ervaring, al vind
ik wel dat je het doet overkomen alsof, na de hond die je nu hebt gehad, elke
hond daar zo is, want dat is natuurlijk niet zo.

Daarnaast is hoeft dit er niet altijd toe te leiden dat mensen niet meer voor
een asieldier gaan. Wij hebben 10 jaar een kat gehad die in princies hetzelfde
stadium als jouw hond verkeerde. Dit heeft mij er alsnog niet anders over
laten denken

Eline* schreef:En toch moet ik je eerlijk zeggen dat ik dat zo anders beleef...
Als ik kijk naar iemand van erg nabij die een pup heeft aangeschaft een poos terug, leuke pup. De hond is inmiddels rond het jaar en om je eerlijk de waarheid te zeggen; ik heb niets met die hond. Als het mijn pup was geweest had ik de hond ongetwijfeld wel leuk gevonden, maar twee handen op 1 buik? Nee..
Ik kan met een volwassen hond klikken; elkaar aankijken en elkaar begrijpen. Met dat soort honden ben ik twee handen op 1 buik. Bij een pup kan ik dat niet ervaren. Ja, natuurlijk kan je een pup opvoeden tot een perfect luisterend wezen, maar maakt dat ook het wezen wat totaal op je aansluit als persoon? Dat denk ik niet.
Ik denk dat je bij een volwassen hond veel meer op persoonlijkheid kan filteren en dan gaat iets als opvoeding ook gemakkelijker, al moet je soms inderdaad bepaald gedrag ombuigen..maar ik zie weinig verschil in het aanleren van dingen bij een pup of ombuigen van gedrag bij een volwassen hond.
In beide gevallen ben je aan het aanleren.
Ik heb wat dat aangaande dus echt een andere mening. Als mensen voor het eerst een hond nemen adviseer ik ook eigenlijk altijd een volwassen stabiel herplaatser, passend bij wat ze bieden. Daar kun je je nooit een buil aan vallen in mijn ogen, terwijl een pup zo kwetsbaar is op het vlak van verprutsen. Een onbeschreven blad is prachtig als je erg goed kan schrijven, maar als je dat nog moet leren kan zo'n onbeschreven blad ook puur geklieder worden, waarna het in de prullebak belandt.
Pups dus wat mij betreft voor de meer ervaren hondenbaas!
Dat zal denk ik ook best wat herplaatsers schelen.

Helemaal 100% mee eens. Zo voel ik het ook.

rahanna schreef:Hmm ik noemde vuurwerkangst alleen als voorbeeld. Nogmaals ik heb
het over mensen die uit vooroordelen niet voor een asielhond gaan. Ik heb nergens
gezegd dat je moet blijven kiezen voor asielhonden na een slechte ervaring, al vind
ik wel dat je het doet overkomen alsof, na de hond die je nu hebt gehad, elke
hond daar zo is, want dat is natuurlijk niet zo.

Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je liever niet meer een hond gaat zoeken in dat asiel dan. En ik kan me ook wel voorstellen dat er een angst inkruipt dat alle asielhonden 'verborgen gebreken' met zich meebrengen. Ik denk dat het heel erg van belang is dat je je enorm laat inlichten, ook probeert te polsen of de mensen van het asiel het verstand en de eerlijkheid hebben. En neem anders een bevriende hondenkenner of een GT mee.

Eline* schreef:

renee-uk schreef:Want hoe je het ook wendt of keert, er ís natuurlijk een wezenlijk verschil tussen een pup naar je eigen ideeen grootbrengen en moeten roeien met de riemen die je hebt bij een hond die iemand anders al één en ander heeft bijgebracht (en dan noem ik dat speciaal niet 'heeft verpest', hoewel dat heel erg vaak voorkomt )

En toch moet ik je eerlijk zeggen dat ik dat zo anders beleef...
Als ik kijk naar iemand van erg nabij die een pup heeft aangeschaft een poos terug, leuke pup. De hond is inmiddels rond het jaar en om je eerlijk de waarheid te zeggen; ik heb niets met die hond. Als het mijn pup was geweest had ik de hond ongetwijfeld wel leuk gevonden, maar twee handen op 1 buik? Nee..
Ik kan met een volwassen hond klikken; elkaar aankijken en elkaar begrijpen. Met dat soort honden ben ik twee handen op 1 buik. Bij een pup kan ik dat niet ervaren. Ja, natuurlijk kan je een pup opvoeden tot een perfect luisterend wezen, maar maakt dat ook het wezen wat totaal op je aansluit als persoon? Dat denk ik niet.
Ik denk dat je bij een volwassen hond veel meer op persoonlijkheid kan filteren en dan gaat iets als opvoeding ook gemakkelijker, al moet je soms inderdaad bepaald gedrag ombuigen..maar ik zie weinig verschil in het aanleren van dingen bij een pup of ombuigen van gedrag bij een volwassen hond.
In beide gevallen ben je aan het aanleren.
Ik heb wat dat aangaande dus echt een andere mening. Als mensen voor het eerst een hond nemen adviseer ik ook eigenlijk altijd een volwassen stabiel herplaatser, passend bij wat ze bieden. Daar kun je je nooit een buil aan vallen in mijn ogen, terwijl een pup zo kwetsbaar is op het vlak van verprutsen. Een onbeschreven blad is prachtig als je erg goed kan schrijven, maar als je dat nog moet leren kan zo'n onbeschreven blad ook puur geklieder worden, waarna het in de prullebak belandt.
Pups dus wat mij betreft voor de meer ervaren hondenbaas!
Dat zal denk ik ook best wat herplaatsers schelen.

Ja maar daar ga je al
Als ik een pup wil aanschaffen wil ik ook bij de groei van die pup in het nest al betrokken worden en raar of niet, wat de klik betreft werkt het met een pup net zo als met een volwassen hond.
Bij Jan had ik eerste nestkeus reuen, ik heb ze voor het eerst gezien toen ze drie dagen oud waren en verder elke week een hele middag en een halve avond, totdat ik op 6 weken uit 5 reuen mocht kiezen.
Vanaf het eerste begin waren er twee die er voor mij uitsprongen en een van die twee is Jan geworden.
Had ik één van de drie pupjes waar ik die klik niet mee had moeten nemen had ik het niet gedaan en was ik op zoek gegaan naar een andere pup.
Dus in feite 'kende' ik mijn pup toen die bij me kwam al beter dan al de herplaatsers die ik gehad heb, waarvan ik er zelfs eentje ongezien genomen heb omdat het hondje dringend weg moest en ik op dat moment hondloos en zachtjesaan op zoek was naar een hondje.

De meeste van mijn herplaatsers werden ook omschreven als stabiel, nou kan het natuurlijk zijn dat iemand daar iets heel anders onder verstaat dan ik, maar ze hadden allemaal een rugzak(je) met bijbehorend (wan)gedrag en stabiel zijn ze pas later, of helemaal niet geworden
Wat niet wegneemt dat ik ze geen van alle had willen missen hoor en dankbaar ben voor de tijd die ik ze bij me gehad heb.
Ik weet zo niet wat ik een beginnende hondenhouder zou aanraden, ligt aan de persoon denk ik, bij de een zou een pup een goed idee zijn, bij de ander een herplaatser.

rahanna schreef:

Suske schreef:

rahanna schreef: Met mijn eerdere reactie vandaag wilde ik zeggen dat je inderdaad niet alle details weet van een asieldier, vaak verre van dat zelfs, maar dat onze ervaring met asieldieren is, dat de eerste indruk die je van een dier krijgt, vaak de juiste is. Dat was zo in het geval van onze hond, katten en zelfs konijnen. Natuurlijk heb je kans dat daar dingen bij zitten, zoals je al noemde, zoals vuurwerkangst. De kans/risico dat je dat soort gedragingen aantreft, neem ik voor lief als de hond mij verder wel aanspreekt.

Vuurwerkangst?
Ik kon niet eens een beugelflesje openen zonder dat Cas in elkaar dook!

We zijn 1 of 2 keer voor een vervolggesprek terug gegaan.
Gedragstherapeute vertelde heel blij dat Cas tennisballen misschien wel
leuk zou vinden........... Daar waren we met een week al achter en hij heeft
daar 2 jaar gezeten! Misschien is het nu iets duidelijker waarom sommige
mensen niet (meer) voor een herplaatser gaan?
Het asiel wist werkelijk helemaal niks over onze Cas!

Hmm ik noemde vuurwerkangst alleen als voorbeeld. Nogmaals ik heb
het over mensen die uit vooroordelen niet voor een asielhond gaan. Ik heb nergens
gezegd dat je moet blijven kiezen voor asielhonden na een slechte ervaring, al vind
ik wel dat je het doet overkomen alsof, na de hond die je nu hebt gehad, elke
hond daar zo is, want dat is natuurlijk niet zo.

Daarnaast is hoeft dit er niet altijd toe te leiden dat mensen niet meer voor
een asieldier gaan. Wij hebben 10 jaar een kat gehad die in princies hetzelfde
stadium als jouw hond verkeerde. Dit heeft mij er alsnog niet anders over
laten denken

Ik ben dit topic niet begonnen.....

Geef alleen maar aan waarom wij nooit en dan ook nooit meer aan een hond
uit een asiel beginnen. Cas was onze eerste hond en misschien uit een soort
naieve overtuiging uit het asiel gehaald. Maar als je er dan vrij snel achter komt
dat zelfs een simpel iets als gek zijn op tennisballen niet bekend is en vervolgens
de verborgen gebreken naar boven komen raak je het vertrouwen in dit soort
instanties echt in 1 keer kwijt hoor!

En hij is ons verschrikkelijk lief, we kunnen nog lang geen afscheid van hem nemen
maar nogmaals, als ons eerlijk alles over hem verteld was waren we er nooit aan
begonnen!

MariskaB schreef:O Ja das die linker natuurlijk lekker ding hoor

Leuk is ze he? Gelukkig ook tot nu toe een heel vrij hondje dat nergens
bang voor is, iedereen en alles leuk vindt! Onweer, vuurwerk, we hebben
alles al gehad de afgelopen drie maanden.......

Eline* schreef: Een onbeschreven blad is prachtig als je erg goed kan schrijven, maar als je dat nog moet leren kan zo'n onbeschreven blad ook puur geklieder worden, waarna het in de prullebak belandt.

Goeie metafoor en zo waar.

Suske schreef: Maar dat hij bij de eerste de beste onweersklap van angst in mijn armen sprong?
Dat hij al inelkaar duikt als de deksel van een kliko dichtklapt?
Dat hij bij elk rotje wat hier wordt afgestoken alles middenin de kamer laat lopen?
Dat hij inelkaar dook als wij onze schoenen pakten om aan te trekken?

.

En toch had dit je ook met iedere willekeurige pup kunnen gebeuren. Veel honden hebben angst voor onweer of knallen, het is een illusie dat je als je een pup neemt dat kan voorkomen. Je kan er je best voor doen, maar desondanks zijn er nou eenmaal dingen waar honden panisch voor kunnen zijn.

@Suske: ik vind het wel jammer dat je 'dit soort instanties' afschrijft en niet alleen die instantie waar jij een ervaring mee hebt. De asielen verschillen als dag en nacht, vooral door het in die periode werkzame personeel. Je zou jezelf zomaar een vreselijk leuke hond door de neus kunnen boren...

Eline* schreef:En toch moet ik je eerlijk zeggen dat ik dat zo anders beleef...
Als ik kijk naar iemand van erg nabij die een pup heeft aangeschaft een poos terug, leuke pup. De hond is inmiddels rond het jaar en om je eerlijk de waarheid te zeggen; ik heb niets met die hond. Als het mijn pup was geweest had ik de hond ongetwijfeld wel leuk gevonden, maar twee handen op 1 buik? Nee..

Dat je niks met die hond hebt is logisch, jij hebt hem niet uitgezocht en hij is ook niet van jou. Vrienden van mij hebben een herplaats JR uit het asiel. Het is een lief beest, maar ik heb er totaal niets mee. Dat hoeft gelukkig ook niet, want het is mijn hond niet.

Je kan een klik met een pup hebben en met een herplaatser.

poetin666 schreef: Asiel honden zijn moeilijk te plaatsen vaak ten onrechte. Maar een hond van onbekend ras óók! Ik heb nog steeds 2 gewéldige puppen, Perro peludo Peruano,...... de behaarde versie van de peruaanse naakthond. Ik had de pech er 6 (!!) van in een nest te hebben,.... je rekend op 33% ''normaal'' gesproken,....... voor je aan een nest begint zoek je puppenkopers,....voor 4 vande 6 waren die er ook, dus ik hebniet het gevoel in gebreke te zijn gebleven.Vele fokkers, ook hier in Europa en vooral in Peru zelf maken de behaarde pups af, of laten er maar 1-2 bij.Reden: je komt er niet van af. Ik heb me daar altijd hevig tegen verzet, maar nu zit ik nog steeds met 2 pubers van bijna 12 weken,..die hebben opvoeding nodig, regels...
Kijk zouden ze hier blijven, dan hadden ze regels genoeg,namelijk mijn regels,maar dat zijn niet de regels van iemand die klein woont, of t onderste uit de kan wil halen qua appél. Nu is de kans dus groot dat mijn zo gewenste puppen straks niet zomaar meer aarden bij iedereen, en uiteindelijk in het asiel gaan belanden,........... wat was nu wijsheid: het nest uitdunnen met de geboorte, of nu af blijven wachten of er geschikte baasjes gaankomen??

Een fokker die nadenkt over het "uitdunnen" van een nest (wat een vreselijk eufemisme) is in mijn ogen toch echt verkeerd bezig. JIJ wilt zonodig fokken, dus dan heb jij ook de verantwoordelijkheid dat jij de pups goed plaatst. En ook al is 6 pups veel voor jouw ras, dan nog is dat wel iets waar je van te voren rekening mee had moeten houden. Dus eerst zorgen voor voldoende pupkopers voordat je gaat fokken. Gezonde pups afmaken bij de geboorte omdat je te weinig pupkopers hebt is natuurlijk van de zotte.

poetin666 schreef: Nu is de kans dus groot dat mijn zo gewenste puppen straks niet zomaar meer aarden bij iedereen, en uiteindelijk in het asiel gaan belanden.

Daar ben jezelf als fokker bij lijkt me. Ik ken genoeg fokkers die hun honden ook na plaatsing in het oog houden en bij problemen bereid zijn in overleg de hond terug te nemen en te herplaatsen. Persoonlijk vind ik dat ook een keurige instelling. Fokkers die uiteindelijk asiels vullen, daar heb ik weinig respect voor.

Eline* schreef:

poetin666 schreef: Nu is de kans dus groot dat mijn zo gewenste puppen straks niet zomaar meer aarden bij iedereen, en uiteindelijk in het asiel gaan belanden.

Daar ben jezelf als fokker bij lijkt me. Ik ken genoeg fokkers die hun honden ook na plaatsing in het oog houden en bij problemen bereid zijn in overleg de hond terug te nemen en te herplaatsen. Persoonlijk vind ik dat ook een keurige instelling. Fokkers die uiteindelijk asiels vullen, daar heb ik weinig respect voor.

Dat laatste dus inderdaad. Poetin-zoveel, àls ze echt zo gewenst waren had je er voldoende baasjes voor moeten zoeken en dán pas een reu op je teef moeten zetten. De puppen in het asiel duwen vind ik .... ehhhh ... fout, zeg maar. Denk je dat ze daar vrijer kunnen opgroeien dan bij jou in een roedel (weliswaar met jouw regels)?

Eline* schreef:

Suske schreef: Maar dat hij bij de eerste de beste onweersklap van angst in mijn armen sprong?
Dat hij al inelkaar duikt als de deksel van een kliko dichtklapt?
Dat hij bij elk rotje wat hier wordt afgestoken alles middenin de kamer laat lopen?
Dat hij inelkaar dook als wij onze schoenen pakten om aan te trekken?

.

En toch had dit je ook met iedere willekeurige pup kunnen gebeuren. Veel honden hebben angst voor onweer of knallen, het is een illusie dat je als je een pup neemt dat kan voorkomen. Je kan er je best voor doen, maar desondanks zijn er nou eenmaal dingen waar honden panisch voor kunnen zijn.

Voor wat betreft vuurwerk en onweerangst: helemaal eens!
Maar zeg daar dan wat over!
Inelkaar duiken bij het pakken van schoenen om aan te trekken?
Hond is dus waarschijnlijk mishandeld, zeg dat dan!

Maar dit asiel is echt nooit verder gekomen dan dat Cas gebeten had
en een Mechelaar was en dus een neurootje.......

DebbieZ schreef:@Suske: ik vind het wel jammer dat je 'dit soort instanties' afschrijft en niet alleen die instantie waar jij een ervaring mee hebt. De asielen verschillen als dag en nacht, vooral door het in die periode werkzame personeel. Je zou jezelf zomaar een vreselijk leuke hond door de neus kunnen boren...

Denk dat je wel gelijk hebt, maar............

Onze eerste hond, achteraf heeft het asiel geen enkele kennis over het karakter van Cas...
Hij heeft daar echt twee jaar gezeten hoor.
Als je dan nog niet verder komt met de mededeling dat het een Mechelaar is en dus
een neurootje en je echt niet eens weet dat hij echt helemaal stapelgek is op tennisballen....

En daarna alle verborgen gebreken aan de oppervlakte komen, sorry, maar dan is het
vertrouwen wel kwijt.........

poetin666 schreef:,........... wat was nu wijsheid: het nest uitdunnen met de geboorte, of nu af blijven wachten of er geschikte baasjes gaankomen??

Neem aan dat je deze vraag niet serieus bedoelt

Machie schreef:

malinois schreef:

Machie schreef:Toch grappig dat mensen hier zeggen ja ik heb een rashond, maar zonder papieren... voor mij is een rashond pas een rashond als er papieren bij zitten

Ik schaar de mijne onder een stamboomloze mechelaar. Ik ken de vader, mijn eigen reu MET stamboom. De teef ken ik waarvan de vader een stamboom heeft en uit bekende lijnen komt. Moeders heb ik gezien ook een mechelaar. Voor mij dus gewoon een mechelaar.

Ik heb geen boom nodig om een echte mechelaar te kunnen herkennen

Ik heb er 0 problemen mee hoor, maar al die niet rashonden die wel als rashond worden aangemerkt tellen wel mee onder het kopje 'rashonden zijn zo ongezond'. Tsja, een golden die geen papieren heeft kan wel een golden zijn uit 2 ouders met heel slechte heupen. Zulke dingen weet je dan dus niet

Verder is alles wat voor mij golden lijkt ook golden, alleen zouden ze daar met die rekenmodules van slechte en ongezonde rashond wel rekening mee mogen houden

dat hoeft toch niet? de teef was ook geröntgend (anders had mn reu haar helemaal niet gedekt)... allemaal prima.
voorouders ook geröntgend, daar ben je zelf bij hoor...

Muk schreef:

Eline* schreef:Ik begrijp jou niet of je begrijpt mij niet.

Wat ik bedoel is de labeling van iets.

Dat wil nog niet zeggen dat het meteen probleemdieren zijn, absoluut niet, maar het zijn geen onbeschreven blaadjes meer, zoals bij een pup.

.

Hier ben ik het dus helemaal niet mee eens, een pup is geen onbeschreven blad Dat dachten ze vroeger ook van kinderen

poetin666 schreef:

ow my wie kan dit nu niet willen??? jee als ik een pup kon nemen dan nam ik ze allemaal

Suske schreef:Denk dat je wel gelijk hebt, maar............

Onze eerste hond, achteraf heeft het asiel geen enkele kennis over het karakter van Cas...
Hij heeft daar echt twee jaar gezeten hoor.
Als je dan nog niet verder komt met de mededeling dat het een Mechelaar is en dus
een neurootje en je echt niet eens weet dat hij echt helemaal stapelgek is op tennisballen....

En daarna alle verborgen gebreken aan de oppervlakte komen, sorry, maar dan is het
vertrouwen wel kwijt.........

Ja, dat snap ik helemaal, hoor.

Ik zou het overigens zelf moeilijk vinden zo vanuit 1 bezoek een hond uit het asiel te kiezen, ook al kom je speciaal voor een hond die je al op internet hebt gezien en je hebt goed nagedacht en al een gesprek gehad met de mensen van het asiel. Ik leer als vrijwilliger de honden heel anders en veel beter kennen en dat is mijn voordeel in het kiezen van een asielhond uit ons asiel. Ik ken ze en weet precies wat ik in huis zou halen. Ik zou dat met 1 bezoek toch wel wat gek vinden om te doen, terwijl dat toch de manier is waarop het meestal gebeurt. Gek he?

MariskaB schreef:

poetin666 schreef:

ow my wie kan dit nu niet willen??? jee als ik een pup kon nemen dan nam ik ze allemaal

Daar sluit ik mij bij aan, prachtige pups

DebbieZ schreef:Ja, dat snap ik helemaal, hoor.

Ik zou het overigens zelf moeilijk vinden zo vanuit 1 bezoek een hond uit het asiel te kiezen, ook al kom je speciaal voor een hond die je al op internet hebt gezien en je hebt goed nagedacht en al een gesprek gehad met de mensen van het asiel. Ik leer als vrijwilliger de honden heel anders en veel beter kennen en dat is mijn voordeel in het kiezen van een asielhond uit ons asiel. Ik ken ze en weet precies wat ik in huis zou halen. Ik zou dat met 1 bezoek toch wel wat gek vinden om te doen, terwijl dat toch de manier is waarop het meestal gebeurt. Gek he?

Hmmm... ik heb Kay gezien op het internet, qua beschrijving klopte het voor ons... ik heb gebeld en gevraagd naar de reden van afstand en nog wat andere zaken... gevraagd of ze hem achter konden houden dat mn vriend en ik samen kwamen kijken..
dit deden ze niet, als er iemand voor kwam ging 'ie weg.... m'n vriend op gebeld: ga je mee? vriend: nee ben aan het vissen...
ik: vertrouw je op m'n oordeel vriend: heb ik een keus? grapje schatje ik vertrouw op je oordeel

als een idioot in de auto gesprongen van nunspeet naar rotterdam gescheurd... een rondje met Kay gelopen.. hierna totaal verkocht! terug naar het asiel en asiel zegt en? ik zeg: ja ik ben helemaal gek van 'm

Asiel: mooi zet 'm maar in je auto

en zo had ik binnen 1 middag een hond

Badu schreef:

poetin666 schreef:,........... wat was nu wijsheid: het nest uitdunnen met de geboorte, of nu af blijven wachten of er geschikte baasjes gaankomen??

Neem aan dat je deze vraag niet serieus bedoelt

Ja heel serieus: wachten tot er geschikte baasjes komen,........

Rami schreef:

Eline* schreef: Een onbeschreven blad is prachtig als je erg goed kan schrijven, maar als je dat nog moet leren kan zo'n onbeschreven blad ook puur geklieder worden, waarna het in de prullebak belandt.

Goeie metafoor en zo waar.

Je was me ruim voor en ben het er helemaal mee eens.

poetin666 schreef:Asiel honden zijn moeilijk te plaatsen vaak ten onrechte. Maar een hond van onbekend ras óók! Ik heb nog steeds 2 gewéldige puppen, Perro peludo Peruano,...... de behaarde versie van de peruaanse naakthond. Ik had de pech er 6 (!!) van in een nest te hebben,.... je rekend op 33% ''normaal'' gesproken,....... voor je aan een nest begint zoek je puppenkopers,....voor 4 vande 6 waren die er ook, dus ik hebniet het gevoel in gebreke te zijn gebleven.Vele fokkers, ook hier in Europa en vooral in Peru zelf maken de behaarde pups af, of laten er maar 1-2 bij.Reden: je komt er niet van af. Ik heb me daar altijd hevig tegen verzet, maar nu zit ik nog steeds met 2 pubers van bijna 12 weken,..die hebben opvoeding nodig, regels...
Kijk zouden ze hier blijven, dan hadden ze regels genoeg,namelijk mijn regels,maar dat zijn niet de regels van iemand die klein woont, of t onderste uit de kan wil halen qua appél. Nu is de kans dus groot dat mijn zo gewenste puppen straks niet zomaar meer aarden bij iedereen, en uiteindelijk in het asiel gaan belanden,........... wat was nu wijsheid: het nest uitdunnen met de geboorte, of nu af blijven wachten of er geschikte baasjes gaankomen??

Hier krijg ik een beetje een nare smaak van in mijn mond.
Je weet toch van tevoren dat er behaarde hondjes bij kunnen zitten, als je die eigenlijk niet wil moet je mi niet fokken met dit ras.
En begrijp ik nou goed dat je de 2 pups die je (nog) niet kwijt bent, niet opvoed en regels aanleerd omdat ze toch niet bij jou blijven??
Sorry, maar alleen al door het feit dat je er maar aan denkt het nest "uit te dunnen" bij de geboorte maakt dat ik jou een hele enge fokker vind.

Anja schreef: Hier krijg ik een beetje een nare smaak van in mijn mond.
Je weet toch van tevoren dat er behaarde hondjes bij kunnen zitten, als je die eigenlijk niet wil moet je mi niet fokken met dit ras.
En begrijp ik nou goed dat je de 2 pups die je (nog) niet kwijt bent, niet opvoed en regels aanleerd omdat ze toch niet bij jou blijven??Sorry, maar alleen al door het feit dat je er maar aan denkt het nest "uit te dunnen" bij de geboorte maakt dat ik jou een hele enge fokker vind.

Nee, ze zegt dat ze wel regels aan leert maar háár regels. En die regels kunnen wel eens anders zijn dan de regels van iemand die op een appartement woont

Mijn eerste honden waren allemaal buitenlandertjes en een asielhond.
1tje had angstagressie..en was gewoon niet geschikt om in zon druk land te even. De andere 2 buitenlandertjes zijn heel sociaal en leuk. Mijn asielhond is een ruwharige teckel, heerlijk vrolijk beestje. Ik had geen voorkeur voor een bepaald ras, niets dat ik echt leuk vond dus. Totdat ik hier kwam en de behaarde Peruaanse naakthond tegenkwam. En die heb ik nu dus ook, een pup. Vind het leuk om het vanaf het begin te volgen..en om hem nu op te voeden zoals ik wil. Met Jazz had ik niet gelijk een klik, dat duurde wel bijna een jaar. Met Nacho ook niet. Met Jules wel gelijk...en met Diaz ook gelijk.