Inge O schreef:al een eerste verslagje van mijn nepjachthond
. geen wereldschokkende feiten, gewoon wat leuke én stomme dingetjes.
wat was/ben ik van plan : ook niks wereldschokkends, eigenlijk ben ik voornamelijk tot de conclusie gekomen dat het tijd wordt dat ik stop om haar foutjes voor mezelf te vergoelijken - ik werd een beetje lui. dat heeft én met mijn leeftijd te maken vrees ik (oudere moeders hebben toch ook altijd vreselijk verwende kinders :N:
?) én met het feit dat ik er op de duur zóveel vertrouwen in heb dat alles wel goed komt dat ik de neiging krijg om de zaken een beetje te lang op hun beloop te laten.
klinkt precies alsof crunch megastout is en nodig op het rechte pad moet - nee, zo is het gelukkig ook weer niet
. maar ze wordt stilaan wel oud genoeg om heel duidelijk op haar en mijn grenzen gewezen te worden en dat schoof ik wat voor me uit, uit gemakzucht
.
crunch had/heeft twee probleempjes waar moet aan gesleuteld worden : ze reageert vaak heel traag op mijn 'hier'. komen doet ze zo goed als altijd, maar het was er wat ingeslopen dat ik vaak meerdere keren riep en op de duur kwam er bij de eerste keer ook nauwelijks nog reactie (in omstandigheden waarbij ze is afgeleid natuurlijk).
tweede probleempje is dat ze stilaan nogal fel wordt op andere honden en daar dus héél erg graag op af wil - combinatie van de twee problemen samen is dus geen goede cocktail
.
ik ben dus twee dingen van plan : duidelijker aangeven dat ik het NIET pik als ze mijn 'kom hier' voor het gemak maar even negeert én proberen of een voerbeloning in dit geval bij haar de motivatie kan verhogen, want motivatie is niet echt haar sterkste punt
.
hoe geef ik aan dat ik het niet pik : door erop af te lopen (lees : stormen
) met een lichaamstaal die niet veel goeds belooft, zodat madamme geen andere optie heeft (in onze situatie) als zich zeer acuut en met het liefste en onderdanigste gezichtje bij me te melden, dan worden haar haar zondekes vergeven
.
met voerbeloning had ik tot nu toe nog niet gewerkt bij haar, behalve het voeretuitje voor het apport. voordeel hiervan is dat voer nog eventjes heel speciaal is - lang zal dit jammer genoeg niet duren, want echt voergericht is ze zeker niet.
totdaar mijn 'plan van aanpak'
.
en nu de uitvoering : die is helemaal mislukt
. crunch was deze week veel te braaf
.
maandag haar meegenomen naar het park, samen met attack. de bedoeling was dat ik haar af en toe eens bij me zou roepen op momenten waarop ze druk bezig was.
en ze deed het
! ja, crunch, zo komen we niet aan trainen toe natuurlijk, het is wel de bedoeling dat je af en toe eens in de fout gaat
.
wat viel er wel tegen : haar voerbeloning......ik wil alleen maar met een voerdummy werken, 'zomaar' een snoepje vind ik te makkelijk evolueren naar 'hap-slik-weg' zonder enige interactie met de baas en dat wil ik pertinent niet. dus, simpele snoepjes in haar 'pennenzakje', bij de eerste keer roepen haar ermee verrast en ja hoor, dat even oppakken of een eindje ophalen wilde ze wel......voor zo'n beloning of twee, drie, dan vond ze dat hele ding al niet meer interessant
. zélfs niet als ik het dan aan attack gaf en die er liet uit eten
.
vandaag de tweede sessie, iets andere versie. deze keer met crunch alleen op pad, niet met haar voerpennenzakje (als ze daar zo slordig mee doet qua interesse wil ik dat niet gebruiken om te belonen - de kans dat ze dan ook haar apporttraining verknalt is dan zeer groot). een andere voerdummy uitgedokterd dus, eentje die ik ook in het water kan gebruiken en die duidelijk onderscheiden is van haar 'apportje' : een klein plastic flesje, waarin ze ook de snoepjes kan zien. én de snoepjes waren al een trapje lekkerder geworden : halve frolicjes
.
was ze gewoon megabraaf vandaag
. het voerflesje beviel haar wel - zeker nadat ze gemerkt had wat erin zat - netjes los een hond gepasseerd op een paar meter, komen bij de eerste keer roepen, zelfs een stukje training met haar gedaan waarbij ze voor het éérst (buiten het erf) echt plezier had in wat we deden (hierbij gebruik ik het voerflesje niet, maar zoals altijd gewoon haar speeltje).
één keer was ze wel heel slim, dat loeder : komt er iemand aan met een aangelijnde hond, ze wilde er maar al te graag op af maar bleef netjes bij me - geef ik haar als beloning een voertje (eventjes zonder dat ze er het flesje moest voor ophalen, daarvoor was ze nog teveel afgeleid), schiet het kreng er daarna alsnog op af
. maar, ze kwam terug, toch nog een stukje braaf dus
.
daarna nog een groepje trainende honden gepasseerd op zo'n 15 meter, bleef ze netjes in mijn buurt, ook al een keer haar voerflesje een eindje uit het water gehaald...........tot dat aan het eind van de wandeling helemaal fout ging
: ze had net voordien voor het allereerst in haar zwemcarrière een stokje uit het water geapporteerd (tot nu toe beperkten haar akties zich voor 100% uit het achternazwemmen van één van mijn andere honden, die hun stok afpakken en die dan in het water laten liggen
), dus ik wilde afsluiten door haar frolicflesje een paar metertjes in het water te gooien.........fout, fout, fout
. crunch heeft een hekel aan een voorwerp uit het water pakken, daarbij verslikt ze zich vaak dus dat vindt ze nog geen goed idee en ook de lekkerste frolicjes konden haar deze keer niet overtuigen : we hebben een verder prima training dus afgesloten met het uitwuiven van een dobberend flesje vol frolicjes waar de eendjes nietsbegrijpend rondzwommen
.
*edit : foutje 
Naar mijn idee is de beloning dan toch heel gericht? Goed gedrag = snoepje?
: eigenlijk is het juist deze 'rare' eigenschap van crunch die me zover heeft gebracht het allemaal ietsje te lang aan te zien : ze is nog heel moeilijk te motiveren terwijl ik wel heel sterk het gevoel heb dat het er wel degelijk inzit bij haar, die zin om met de baas samen te werken. ik heb dus gewoon schrik om het te verpesten door sneller te gaan dan wat haar 'motivatiekwab' aankan 
.