Het HondenForum

Inge O schreef:

Zoie schreef:wat vinden jullie hiervan: als Spok mijn " kom hier " commando negeeert en b.v. naar die andere interessante plek rent, dan ga ik een andere kant op en verstop me. Ervaart hij dit nu als straf, of is de paniek als hij mij gaat zoeken helemaal niet meer gelinkt met het negeren van het "kom hier " - commando ?

hiervoor zou je eigenlijk ín een hondenhoofd moeten kunnen kijken, moeilijk dus .
ik denk dat je er een hond op die manier wel bewust van maakt dat jij in principe ten allen tijde kan verdwijnen, en dat hij je dus maar beter in de gaten kan houden. maar ik vrees dat dit bij de iets moeilijkere 'komers' (= de onafhankelijke karakters) niet als een rem op het niet-luisteren werkt. als ze werken volgens hun eigen prioriteiten zullen ze nog eerst hún ding doen (als dat belangrijk genoeg is), en daarna wordt het baasje wel weer gezocht.

ik weet trouwens niet hoe dat bij de meeste 'forumhonden' hier werkt, maar ik heb zelf bij mijn honden wel de indruk dat ze redelijk snel wennen aan dat verstoppen. niet in de zin dat ze niet meer naar mij op zoek gaan, maar ik zie wel dat ze daar na verloop van tijd veel relaxer mee omgaan; ze vinden het baasje immers tóch altijd? de 'verdwijncorrectie' verliest (vind ik) zo toch een heel stuk van zijn waarde.

ik gebruik het dus wel om een jonge hond te leren op mij te letten, maar in moeilijkere omstandigheden bij oudere honden gebruik ik het niet.

In ongecontroleerde omstandigheden zie ik eigenlijk geen andere mogelijkheid om een hond te "straffen " voor het negeren van een commando of te veel zijn eigen gang gaan.

Mijn ervaring met Luna is dat het nog steeds werkt. Soms is ze me even kwijt zonder dat ik dat met opzet deed, en toch raakt ze nog even in paniek. Nu is Luna geen erg zelfstandige hond moet ik zeggen, Spok is veel zelfstandiger. Toch komt ook hij nog steeds op me afgerend eens hij in de gaten heeft dat hij niet meer weet waar ik ben.

Denk alleen dat hij de link met mijn commando negeren niet echt legt.

Heb vol interesse dit topic zitten lezen. Tot voor kort luisterde mijn hond (teckel) goed naar het hierkomen. Bij de basis 1 cursus kreeg ze nog een 10 voor het hierkomen. Nou moet ik wel zeggen dat dat in het bos een ander verhaal was, dan ging ze er gewoon vandoor en kon ik roepen maar nee dat hoorde ze niet. Als ik haar later gevonden had, rondrennend op de vlakte en ik riep haar daar, dan kwam ze wel weer...

Ik heb altijd het hierkomen beloond en nooit gestraft als ze kwam. Een tijdje terug heeft ze weglopen ontdekt. Weglopen van het omheinde hondenveld (ja er zit 1 opening in om naar binnen te gaan en nooit haalde ze het in haar hoofd om erdoor te gaan, want op het veld was superleuk, lekker spelen met de bal etc. maar toch is ze op het idee gekomen weg te sjezen). Ik kon lief roepen, beloningen laten zien, gek doen, boos roepen, het maakte niet uit, ze ging er gewoon keihard vandoor. De laatste keer op cursus (zomercursus na basis 1) ging het ook mis. Het was een kennismakingsles met G&G en we gingen apporteren, eerst aan de riem en dat ging prima. Toen gingen alle honden los. Ik gooi het speeltje weg, Britt gaat erachteraan maar voelt geen riem meer en rent keihard door, niet naar andere honden maar gewoon weg. Toen bleek er een stuk hek van het cursusterrein weg te zijn en heb ik samen met de trainster keihard achter mijn hond aan moeten rennen (iets wat je volgens de regels nooit mag doen natuurlijk maar wat doe je, je hond rent keihard door, de weg op en je hebt geen idee waarheen). Het vreemde was ook dat als je naar links afslaat je naar het bos gaat wat ik dus ook verwachte dat ze zou doen (blij dat ze dat niet deed want die weg die ze dan over moet is nog veel drukker), maar ze ging rechtsaf, over de weg rennend. Uiteindelijk kwam er een fietser aan en die probeerde haar tegen te houden waardoor ze besloot om te keren maar daar kwam ik aanrennen met de trainster dus sloeg ze rechtsaf. Dat was een oprit van een huis met een hek eromheen dus konden we de ingang blokkeren en haar vangen. Waarom ze er dan zo vandoor gaat? Als het door jachtinstinct is zou je verwachten dat ze naar het bos was gerend... Ik heb haar toen aangelijnd en verder niks gedaan, alleen negeren. Ik ben zo bang dat ze helemaal niet meer bij me wil komen. Op advies van de hondenschool houdt ik haar nu aan de lijn en train ik elke dag aan de lange lijn het hierkomen. Meestal komt ze wel, soms hoort/ziet/ruikt? ze iets anders en ben ik lucht. Ik wil zo graag een hond die ik los durf te laten op het uitlaatveld, in het bos, op het strand. Mijn vorige hond ging er ook vandoor en kon daardoor ook absoluut niet los. Hoewel ze aan de lange riem ook aardig kunnen rennen is het toch anders dan los...
Ik ga elke dag wel naar een veld toe om lekker met de lange riem eraan met de bal te gooien en dan train ik dus ook het hierkomen, met beloning de bal, wat lekkers... maar durf haar dus niet meer los te laten, ik ben zo bang dat ze de weg op schiet. En het omheinde hondenveld heeft ook een opening (vrij breed en een snelle teckel die langs je heen glipt krijg je niet altijd te pakken dan) dus dat durf ik nu ook al niet meer. Iemand nog tips voor zo'n wegloper of een idee waarom ze het doet?

een teckel is eigenlijk van nature een zeer zelfstandig jachthondje, dat de baas bij zijn akties in feite absoluut niet nodig heeft.
natuurlijk hebben tegenwoordig lang niet alle teckels deze aanleg nog in even hoge mate, maar áls ze het hebben, én ze ontdekken dat ze hun gang kunnen gaan als ze los zijn, heb je een zeer lange adem nodig om hun daar van af te brengen .

dit is dus onder andere de reden dat ik voor mezelf blijf vasthouden aan mijn eigen aanpak : met 4 maand moeten ze in alle omstandigheden terug te roepen zijn, daarna wordt het immers alleen maar moeilijker (want ze worden slimmer en onafhankelijker).

Bedankt voor je hoopgevende praatje
Maar omdat ze nog niet zó vaak succes heeft gehad met weglopen houdt ik haar nu dus aangelijnd, al het vertrouwen is weg.
Ik weet dat teckels zelfstandige hondjes zijn etc. maar ik baal er zo van, mijn vorige kon niet los en Britt was zo braaf... totdat...
En dan zie je zoveel teckels die het toch ook wel kunnen
Toen ze 6 maanden was begon het zo'n beetje dat ze in het bos er weleens vandoor ging even. Zo'n 2 a 3 maanden geleden was het dat ze echt ervandoor ging en dus niet meer los is geweest. Ze is van 2 juli dus is een jaar oud... ik ben bereid hard te trainen maar het moet er toch nog wel uit te krijgen zijn (volgens de trainster van mijn hondenschool wel namelijk met hard trainen). Ik ben nu dus al een tijdje bezig met elke dag een paar x hier roepen, maar wel aan de lange lijn. Ik zie hier geen mogelijkheid meer haar ergens los te laten, ik durf het gewoon niet. 24 augustus begint de cursus weer en als het hek gemaakt is zal ik het daar weer eens proberen. Ik heb haar nu wel zover dat ze (aan de lange riem weliswaar) bijna altijd komt, ook als ze vooruit rent, dan draait ze zich om en komt gelijk. Als ze niet komt dan haal ik haar binnen. Ik weet niet of dat een goede manier is, maarja ze moet hoe dan ook luisteren
Ze krijgt altijd een beloning in de vorm van een balletje gooien of een snoepje. Wel liet ik haar voor me gaan zitten voor ze de beloning kreeg maar misschien is dat ook beter van niet omdat de beloning dan voor de zit is? Eigenlijk gaat ze vrij automatisch zitten maar toch...

Wat ik me ook nog afvroeg... Als ze bij me is gekomen gooi ik vaak een balletje weg als beloning, omdat ze zo gek is op het achter een bal aanrennen. Is dat eigenlijk een goede beloning? Een instructeur zei eens tegen me dat ik wil dat ze naar mij toe komt dus dan moet de beloning ook bij mij zijn. Dan zou ik dus de bal gewoon moeten geven, maarja dat is lang zo leuk niet natuurlijk. Ik gooi de bal wel pas nadat ze bij me is gekomen en niet eerder, moet ik daar nou wel of niet mee doorgaan Ik bedenk me nu ook dat ik het misschien anders aan moet pakken. Ik wil geen hond die komt en daarna direct doorrent, langs me heen of weer weg of wat dan ook. Daarom beloonde ik ook pas als ze zat en ik haar bij de halsband kon pakken (ik graai niet hoor). Op zich is de beloning dan natuurlijk niet voor het hierkomen geweest, maar voor het wachten als het ware. Ik heb weleens dat ze komt maar er niet helemaal bij is, bijvoorbeeld niet gaat zitten en niet eens naar de beloning kijkt, maar alweer wegkijkt, of zelfs met haar rug naar me toe gaat zitten (want dat hoorde toch bij de oefening). Ik twijfel... moet ik haar an wel belonen (als ze de beloning aanneemt dan), op zich is ze gekomen natuurlijk en dat is heel braaf, maar als het aan haar lag dan rende ze direct ook weer weg dus stel dat ze los was dan had ik daar ook niks aan gehad...

Owja, ik moest van de trainster gewoon elke dag een paar x het hierkomen trainen aan de lange lijn om zo te zorgen dat het een automatisme wordt dat ze komt bij het commando hier, dat ze dus gewoon komt uit gewoonte.

Voer vindt ze wel leuk (maar een bal nog leuker, vandaar). Ik kan de bal wel min of meer geven (zegmaar als vangen alleen vangen lukt haar (nog?) niet) ipv weggooien maarja dat blijft minder leuk dan het weggooien. Trekspel gaat ze niet aan dus dat werkt niet.

Als ze afgeleid is en je gaat dan weer een pasje achteruit en roepen hoef je dan niet bang te zijn dat ze op een gegeven moment zal denken van ow, ik hoef heus niet bij de eerste keer roepen al braaf te komen?

Heeerlijk om al die verhalen te lezen over het hierkomen van de hond. Joep doet ook goed zijn best en gaat het 8 van de 10 keer ook goed. En ja soms ziet ie wat en zoeffffffffffff weg gaat ie maar in het bos roep ik hem en hij komt gelijk. Hier in de straat dan wil ie nog wel eens niet luisteren. We wonen in een erg rustige straat met een veldje voor onze neus waar we dagelijks wat oefenen en mocht hij een keer de straat op gaan en er komt een auto aan dan ga ik midden op straat staan en dan stoppen ze wel. Ze kennen me hier in de straat inmiddels wel aan het braaf/volg en foei geroep . Haha voornamelijk het foei want dat spreek je toch met een lage zware stem uit. En ik roep joep inderdaad vaak even en beloon hem dan met een balspelletje of een brokje. Alleen bij de cursus zeggen ze nu dat beloningen in de vorm van eten niet meer mag. Dus ja dat doe ik nou nog erg weinig, alleen met apporteren omdat ie dt vaak vertik en we gaan nu toch voor de B gehoorzaamheid.

als je regelmatig tegen het feit aanloopt dat hij wel komt, maar er niet 'is', kan je beter de aandachtsoefeningen apart van het hierkomen gaan oefenen, anders riskeer je toch dat het hierkomen niet leuk meer wordt voor hem.

Het komt niet heel vaak voor maar het is wel handig te weten wat je in dat geval moet doen.
Het frustrerende is alleen dat ik al een paar weken (bijna) dagelijks het hierkomen oefen en dat ik er gewoon geen verbetering in zie
Ze kent het commando heus wel volgens mij want vaak komt ze wel, maar ze blijft ook gewoon even vaak niet komen. Als ze het einde van de lijn dan voelt omdat ze doorrent dan komt ze uiteindelijk wel weer en dan beloon ik haar ook omdat ze toch is gekomen maarja het is best frustrerend zo

dat probleem is me bekend, ja .
om die reden heb ik een aantal blz. geleden ook geschreven dat ik er niet in geloof dat het bij alle honden lukt met alleen positieve training. mijn hele 'hierkomverhaal' is daar ook op gebaseerd.

Ik heb vanmiddag gekeken hoe ze reageert als ik boos op haar afloop tot op een meter en haar dan roep. Dan komt ze inderdaad wel, maar de keer daarop deed ze het zo weer niet (ja ik weet het, mijn fout bedenk ik me nu, want ik had haar dan niet in die blijkbaar moeilijke omgeving/situatie weer moeten roepen want op haar af stappen zou dan maar eens per week ofzo mogen). Het werkt dus wel dat ze komt maar toch ben ik bang dat ze me op die manier niet meer als het leuke baasje zal zien. Bovendien komt het eigenlijk niet zo vaak voor dat ze gewoon blijft staan snuffelen als ik roep, ze loopt gewoon door, en dan kan ik wel op haar afstampen maar dan kan ze alleen maar weer verder doorlopen (ze zit aan de lijn dus he)
Hoe vaak kun je het gooien van een voorwerp eigenlijk toepassen, mag dat ook maar eens per week ofzo?
En hoe lang zal het duren voor verbetering zichtbaar moet worden?

voor een hondje zoals het jouwe nu zit het toch heel wat gecompliceerder in elkaar, ik had je liever iets anders geantwoord .
dat moet je helemaal niet negatief oppakken, ik vind teckels heel leuk, maar eens een hond wéét dat hij buiten je bereik kan wegrennen, en daar (omdat hij zelf zo onafhankelijk is) ook totaal geen graten in ziet, heeft hij wel een heel consequente én subtiele aanpak nodig.

Als het bij een terrier lukt... dan moet het bij een teckel toch ook kunnen
Een teckel is op zich heel slim (en dat is dan ook gelijk het lastige wat er nog bijkomt natuurlijk) en ze kent ook veel commando's die ze graag uitvoert dus het is niet zo dat ze totaal niet wil luisteren, maar je hebt wel gelijk dat ze op onafhankelijkheid getraind zijn en dat ze een consequente en subtiele aanpak nodig zal hebben. Als je denkt dat ik bij haar op een andere manier nog te werk zal moeten gaan dan ben ik ook benieuwd?

voor je gaat gooien en er op af stapt eerst een vraagje : hoe reageert ze doorsnee op jouw 'hier' als ze in een besloten omgeving (huis, tuin) is?

Dan komt ze met stralende oogjes en spitse oortjes aangerend (meestal galop, soms draf, afhankelijk hoe ver ik sta ook). Ze doet dat wel alleen als ze weet dat ik wat leuks/lekkers heb. Als ze loopt te klieren/uit loopt te dagen dan kan ik het wel vergeten en dan roep ik haar dus ook maar niet meer.

en hoe reageerde ze als je er boos op afstapte en ze wel kwam?

Normaal als ze niet komt dan is het gewoon omdat ze doorrent maar nu stond ze me aan te kijken/te snuffelen maar ze kwam niet mijn kant op. Ik ging stampend en mopperend op haar af tot op een meter. Ze deed toen haar oortjes naar achteren, staartje laag. Toen zei ik hier en kwam ze naar me toe, oren plat, staart laag en ze keek verder niet blij omhoog ofzo maar nam wel gewoon het snoepje aan. Daarna rende ze weer net zo hard verder.

iig, wat je ook onderneemt nu, vergeet vooral niet dat je stem onmiddellijk vriendelijk en belonend moet klinken van zodra ze het éérste millimetertje in jouw richting komt!!

Moet ik haar dan alleen vriendelijk hier roepen of moet ik vriendelijk blijven praten zolang ze komt ofzo?

Zoals ik het lees heeft je hond geleerd dat er vanalles beloont wordt, behalve het hierkomen zelf. Daarom is het hierkomen ook minder geworden, want iets wat niet beloont wordt, zal minder vaak of nooit meer uitgevoerd worden.

In mijn ogen zou je eens met een nieuw commando of een fluitje moeten gaan beginnen en het hierkomen opnieuw leuk gaan maken. Dus ga je op het fluitje blazen, terwijl ze aan een gewone lijn zit en loop je een paar passen achteruit. Aandacht wordt meteen beloont met een stukje kaas of worst (niet met gewone brokken dus, maar met iets extra lekkers). Het fluitje moet gaan betekenen kaas, kaas, kaas. Als dat allemaal goed gaat en je hond elke keer op een fluitje kaas bij je komt halen, kun je het met een langere lijn gaan proberen. En uiteindelijk dus los.

Om te voorkomen dat je hond gaat zitten en je dus dat beloont i.p.v. het hierkomen, ga je gebruik maken van 2 stukjes kaas. In elke hand neem je een stukje kaas tussen duim en wijsvinger. Leg nu de rug van je ene hand op de pols van de andere. Als je nu je hond roept, kan hij eerst het stukje kaas uit de eerste hand opeten. Daarna laat je het stukje kaas van de tweede hand pakken en zo legt je hond dus zijn kopje als het ware in je eerste hand. Met je eerste hand kun je zo zonder te grijpen de onderkant van het halsbandje vastpakken. En je hond blijft vanzelf staan, want anders kan hij het brokje niet aanpakken.

Als je boos gaat worden als hij niet komt, verwacht ik dat je straks een hond krijgt die wegvlucht, omdat jij boos wordt. En dan kun je het hierkomen helemaal vergeten.

@Inge: Ik weet dat we anders denken over het aanleren van het hierkomen en daar hebben we naar mijn mening genoeg over geschreven. Ik schrijf dit dus niet om jou te bekritiseren, maar om de vragenstelster verder te helpen. Ik weet hoe jij er over denkt en jij weet hoe ik er over denk, dus dat hoeven we voor mij niet nog eens op het forum te zetten. Goed?

ze weet dus wel wat de 'kom hier' betekent, maar beslist zelf of ze het wel of niet doet.

Dat kan wel kloppen ja, ze kent het commando maar bedenkt zelf of ze er zin in heeft :N:

van zodra ze dus wel op je afkwam had je al onmiddellijk weer heel vriendelijk en uitnodigend moeten klinken. en je had eventjes vrolijk en enthousiast moeten doen, haar met je stem belonen en even met haar spelen, niét haar een snoepje laten weggrissen en weer doorrennen. een hond moet even contact met je maken als hij bij je komt (anders gezegd : jij moet er voor zorgen dat jullie even contact maken). een hond die in een lage houding een snoepje aanpakt is eigenlijk niet beloond voor zijn hierkomen, want hij vond het niet echt leuk .

Toen ze kwam zette ik wel weer een vriendelijke stem op hoor, maar ze is niet gewend dat ik boos wordt dus...
Misschien moet ik ook meer met spelen/stem gaan werken bij het hierkomen want wat jij nu noemt is het ondertussen wel geworden... het hierkomen betekent (als ze zin heeft) omdraaien, naar me toe rennen, hap koekje erin en weer doorgaan. Ik kan haar dan wel tijdens het snoepje (ik gebruik meestal frolic voor het trainen, vind ze erg lekker) bij de halsband pakken hoor en toen ik haar nog liet zitten wist ze dat ze moest blijven zitten tot de 'vrij', maar zodra ze de 'vrij' hoort is het sjezen maar weer...

ja, vriendelijk blijven praten, tenminste, zeker als we het hebben over dat éne metertje dat ze wél zelf moet doen nadat ze eerst weigerde om te komen. je moet ze eigenlijk sturen met je stem : bij elke poot in jouw richting laat je horen dat ze ontzettend braaf is, stopt ze, of loopt ze weer weg dan moet je stem gelijk weer strenger klinken. zo kan je (in het begin, bij het oefenen) echt wel verschillende keren van stemintonatie moeten wisselen voor dat éne metertje, maar, wat zeker zo belangrijk is : doe dit alleen maar in een omgeving waar de hond niet teveel vrijheid heeft om ver bij je weg te gaan - als je het op deze manier probeert, en je geeft het zelf een paar keer op omdat ze uiteindelijk toch niet kwam (lees : omdat jouw geduld niet ver genoeg reikte ), dan mag je het vergeten dat het nog werkt. dan leert ze daar maar één ding uit : ook als het baasje echt wil dat ik kom, hoef ik me er nog niks van aan te trekken, ik doe gewoon mijn eigen ding

Okay, maar stel nou dat het gebeurd dat ze in je richting komt (je moedigd haar blij aan) en dan toch wat anders bedenkt te gaan doen, je zet weer een strenge stem op... maar wat doe je in zo'n geval als ze op zo'n moment denkt van, je kan me wat, ik kom toch lekker niet, ook al doe je streng?

alleen oefenen dus als je de tijd hebt om het ook af te maken en het te laten slagen

Op zich heb ik nog vakantie dus sowieso nog wel de tijd dus dat scheelt

en benji (en jij ) er ook geen positief gevoel aan overhoudt.

Het gaat om mijn hondje Britt Ik weet het, komt door mijn naam, maar Benji heb ik helaas vorig jaar in moeten laten slapen omdat hij lymfeklierkanker had

Zoals ik het lees heeft je hond geleerd dat er vanalles beloont wordt, behalve het hierkomen zelf. Daarom is het hierkomen ook minder geworden, want iets wat niet beloont wordt, zal minder vaak of nooit meer uitgevoerd worden.

Misschien is dat onbewust wel zo gegaan En dat terwijl ze bij de basis 1 cursus een van de beste hierkomers was, altijd in 1 lijn en ze kwam zo in een keer voor me. Ik ging dan door mijn hurken en kon haar zonder te graaien pakken dus dat kan het probleem niet geweest zijn, maar standaard ging ze braaf zitten en ja dat is eigenlijk alleen maar handig toch, ik heb me nooit bedacht dat ik voor het verkeerde zou belonen
Met zomercursus heeft ze toen ontdekt dat je heus niet persee hoeft te komen ook op cursus niet (in het bos had ze het al ontdekt) en dat je lekker keihard kunt rennen op het veld (en met wat geluk ook buiten het veld als het hek kapot is :N: ) dus tjah...

In mijn ogen zou je eens met een nieuw commando of een fluitje moeten gaan beginnen en het hierkomen opnieuw leuk gaan maken. Dus ga je op het fluitje blazen, terwijl ze aan een gewone lijn zit en loop je een paar passen achteruit. Aandacht wordt meteen beloont met een stukje kaas of worst (niet met gewone brokken dus, maar met iets extra lekkers). Het fluitje moet gaan betekenen kaas, kaas, kaas. Als dat allemaal goed gaat en je hond elke keer op een fluitje kaas bij je komt halen, kun je het met een langere lijn gaan proberen. En uiteindelijk dus los.

Ik ben ooit wel begonnen met het aanleren van zo'n fluitje omdat me dat wel handig leek... zo'n fluitje is in het bos immers veel verder hoorbaar
Elke keer als ik wat lekkers gaf (pensstaafje oid) dan gebruikte ik het fluitje en ja dan kwam ze wel aangerend. Helaas gaf ze in het bos totaal geen reactie nog op dat fluitje en ik had het natuurlijk gewoon verder moeten trainen maar door drukte van tentamens, vakantie etc. is het erbij ingeschoten en ligt het fluitje nu al even ongebruikt in de kast.
Maargoed ik wil eigenlijk ook dat ze op een stemcommando komt sowieso omdat je een fluitje weleens kan vergeten en ik wil graag verder trainen op cursus en ik weet eigenlijk niet of je dan een fluitje mag gebruiken (bij G&G bijv)

Om te voorkomen dat je hond gaat zitten en je dus dat beloont i.p.v. het hierkomen, ga je gebruik maken van 2 stukjes kaas. In elke hand neem je een stukje kaas tussen duim en wijsvinger. Leg nu de rug van je ene hand op de pols van de andere. Als je nu je hond roept, kan hij eerst het stukje kaas uit de eerste hand opeten. Daarna laat je het stukje kaas van de tweede hand pakken en zo legt je hond dus zijn kopje als het ware in je eerste hand. Met je eerste hand kun je zo zonder te grijpen de onderkant van het halsbandje vastpakken. En je hond blijft vanzelf staan, want anders kan hij het brokje niet aanpakken.

Ik zal het proberen (zonder in de knoop te raken met mijn handen )

ik heb er ooit wel eens een half uur gestaan toen mijn cairnterrier toendertijd nog jong was - die leek dus qua karakter heel erg op jouw britt. maar opgeven doe ik dus niet, ik wacht gewoon af, ooit moét de hond toch weer een keer bij je komen, en dan is hij weer braaaaaffff natuurlijk. geduld moet je in het begin dus echt wel hebben, zakken en dozen vol

Hoe moet ik dat dan precies zien... Je roept "hier" en hij komt niet en wat doe je dan al die tijd dat hij niet komt, blijf je roepen (streng dan?) of ga je andere dingen zeggen (maar niet het commando omdat je niet wilt dat ze pas gaan luisteren na het 100ste commando)? En op het moment dat ie komt dan zet je je vriendelijke stem op maar dan roep je opnieuw het commando 'hier' of niet?

met kwiebus vorig jaar (ook een heel eigengereid karaktertje) heb ik het anders opgelost : als hij weer bij me wegging, stapte ik gewoon achter hem aan, en dat blééf ik doen, tot je hem zag denken, uhmm , hier klopt iets niet helemaal....en dan ga je hurken en vriendelijk roepen, weer dat éne metertje. werkt heel goed, want je gaat door tot de hond uiteindelijk wél luistert, terwijl hij het helemaal niet van plan was.
komt hij uiteindelijk wel, dan heel overtuigd belonen, niet zomaar achteloos een snoepje toestoppen!

Als ik achter haar aan ga lopen dan wordt het rennen en dan wel steeds harder (goh vrouwtje das een leuk spel ) en haar conditie is beter dan de mijne dus ik zal eerder op moeten geven

daarom is het dus van belang dat je dit in eerste instantie enkel oefent in relatief beperkte ruimte's (binnen in huis, of in de tuin), NIET op wandeling ergens dus!!

Omdat je zo uitbundig moet belonen bedoel je? Ik ben wel gewend voor schut te staan
Maar ik snap wel dat je idd in makkelijkere omgeving moet beginnen

nee hoor, streng blijven roepen heeft op dat ogenblik geen enkele zin; na één of twee keer 'hier' weet ze perfect wat de bedoeling is - doet ze het niet, dan blijf je gewoon ter plekke alsof je daar wortel geschoten hebt, en je negeert haar verder. veel kans dat ze dat ook met jou doet , en dan gaat het erom wie de langste adem heeft. als je écht gemotiveerd bent om een betrouwbare 'hierkomer' te krijgen, ook bij een moeilijker ras/individu heb je dit geduld gewoon nodig, en waarschijnlijk niet éénmaal, maar zelfs verschillende malen. ga dit dus niet doen als je niet in de mood bent, of geen tijd hebt, want dan moet jij het opgeven en sta je weer stáppen achteruit.

Okay

oh nee, ik heb het hier niet over lopen, en al helemaal niet als lopen zoals in een spelletje . als je haar kordaat stappend blijft achtervolgen (ondertussen niks zeggen!) komt er 100% zeker een moment dat ze het niét leuk meer zal vinden, maar zal beginnen twijfelen wat je nou eigenlijk wil. zodra je die twijfel merkt ga je door de knieën en roep je haar vriendelijk bij je, en beloont haar alsof de beste hierkomer van het land is.
en, ja hoor, dit kan de eerste malen weer behoorlijk wat tijd in beslag nemen, ik heb ook nergens beweerd dat dit in een handomdraai voor elkaar te krijgen was , wel het tegendeel.

Ik snap dat het niet van vandaag op morgen zal werken
Dat kordaat erop afstappen geldt natuurlijk ook in een besloten omgeving. Ik zag mezelf al de hele wijk door stampen achter haar aan

neenee, niet in verband met het gekke belonen (mij hebben ze al diverse malen in een dwangbuis willen afvoeren wat dat betreft ), maar omdat ze dan niet zover van je weg kan gaan dat de oefening compleet onmogelijk wordt.

Hihi, ik denk al Ik heb ook al eens gehad dat ik haar aan het roepen was en dat ik zo gek deed dat er een hond naar me toe kwam steeds waarvan de mensen verbaast keken, want die hond kwam ook nooit... tjah

Nog 2 vraagjes...
Moet ik dan in de besloten omgeving waar ik dus moet beginnen met oefenen alleen met gek doen/stem en spelen belonen of ook met lekkers (dit omdat dat natuurlijk wel een goede beloning kan zijn maar iets lekkers is natuurlijk zo weggegritst en klaar is ze) of afwisseld?

En wanneer zou je over moeten gaan op een andere omgeving? Zodra ik haar kan roepen dat ze gelijk komt ook als ze me niet net iets lekkers heeft zien pakken bijvoorbeeld? En in die andere omgeving moet ik waarschijnlijk weer van voren af aan beginnen dus dan moet ze of aan de lange lijn of in een omsloten gebied zitten denk ik?

pfff ... ga het hele onderwerp nog maar eens door spitten. Hier ook zo'n hond die alleen z'n koekkie komt halen als het hem zo uit komt. Soms denk ik dat hij het begint te snappen, de volgende dag is het weer weg. Denk dat ik maar eens opnieuw moet beginnen.

Hij komt wel als ik hem roep / fluit. maar als hij me ziet is er wat hem betreft verder geen noodzaak om aan de voet te komen.

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk diep in mijn hart niet kan geloven dat het ooit gaat lukken met Spok, maar goed, ik heb niet alles geprobeerd en ben w.s. zelf ook te slordig geweest.

Zoie schreef:pfff ... ga het hele onderwerp nog maar eens door spitten. Hier ook zo'n hond die alleen z'n koekkie komt halen als het hem zo uit komt. Soms denk ik dat hij het begint te snappen, de volgende dag is het weer weg. Denk dat ik maar eens opnieuw moet beginnen.

Hij komt wel als ik hem roep / fluit. maar als hij me ziet is er wat hem betreft verder geen noodzaak om aan de voet te komen.

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk diep in mijn hart niet kan geloven dat het ooit gaat lukken met Spok, maar goed, ik heb niet alles geprobeerd en ben w.s. zelf ook te slordig geweest.

Ik heb daar verschillende commando's voor. Als ik alleen maar wil dat ze in zicht komen, roep ik de na(a)m(en) of fluit ik, als ze dan weer in beeld zijn, zeg ik "goed zo" en mogen ze weer verder. Als ik wil dat ze bij me komen is het "hier". (Dat laatste is het moeilijkste).

Zoie schreef:pfff ... ga het hele onderwerp nog maar eens door spitten. Hier ook zo'n hond die alleen z'n koekkie komt halen als het hem zo uit komt. Soms denk ik dat hij het begint te snappen, de volgende dag is het weer weg. Denk dat ik maar eens opnieuw moet beginnen.

Hij komt wel als ik hem roep / fluit. maar als hij me ziet is er wat hem betreft verder geen noodzaak om aan de voet te komen.

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk diep in mijn hart niet kan geloven dat het ooit gaat lukken met Spok, maar goed, ik heb niet alles geprobeerd en ben w.s. zelf ook te slordig geweest.

Volgens mij heb jij met Spok een heel veel begane fout gemaakt.

Men begint verkeerd om. Eerst krijgt de hond volop de vrijheid en daarna, als hij daar de smaak goed van te pakken heeft begint men te pogen het HIER er goed in te krijgen.

Belle deed het perfect tot 8, 9 maanden, toen werd het minder en nog steeds is het niet 100%. Daar ben ik nu mee aan het werk, maar ik wil met Catootje proberen dezelfde fouten te voorkomen. Hoe pak ik dat nu het beste aan? Tot nu toe komt ze al als ik haar naam roep, op het moment dat ze dan inderdaad in mijn richting komt rennen, roep ik 'hier' en beloon haar uitbundig als ze er is. Maar ja, dat is precies wat ik met Belle heb gedaan en dat heeft dus niet 100% gewerkt. Iemand nog tips?

Wil de hond schreef:

Zoie schreef:pfff ... ga het hele onderwerp nog maar eens door spitten. Hier ook zo'n hond die alleen z'n koekkie komt halen als het hem zo uit komt. Soms denk ik dat hij het begint te snappen, de volgende dag is het weer weg. Denk dat ik maar eens opnieuw moet beginnen.

Hij komt wel als ik hem roep / fluit. maar als hij me ziet is er wat hem betreft verder geen noodzaak om aan de voet te komen.

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk diep in mijn hart niet kan geloven dat het ooit gaat lukken met Spok, maar goed, ik heb niet alles geprobeerd en ben w.s. zelf ook te slordig geweest.

Volgens mij heb jij met Spok een heel veel begane fout gemaakt.

Men begint verkeerd om. Eerst krijgt de hond volop de vrijheid en daarna, als hij daar de smaak goed van te pakken heeft begint men te pogen het HIER er goed in te krijgen.

Kan best dat je daar gelijk in hebt hoor Wil. Ik heb min of meer de aanpak zoals met Luan gekopiëerd, maar Luna was nog pup toen ik
begon, en plakte toch al veel meer aan me. Bovendien had Spok natuurlijk een vrijheid - blijheid - verleden. Daar bovenop nog eens zijn zelfstandige karakter, en het plaatje is rond.

Nou ja, gedane zaken nemen geen keer.

Belle schreef:

Zoie schreef:pfff ... ga het hele onderwerp nog maar eens door spitten. Hier ook zo'n hond die alleen z'n koekkie komt halen als het hem zo uit komt. Soms denk ik dat hij het begint te snappen, de volgende dag is het weer weg. Denk dat ik maar eens opnieuw moet beginnen.

Hij komt wel als ik hem roep / fluit. maar als hij me ziet is er wat hem betreft verder geen noodzaak om aan de voet te komen.

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk diep in mijn hart niet kan geloven dat het ooit gaat lukken met Spok, maar goed, ik heb niet alles geprobeerd en ben w.s. zelf ook te slordig geweest.

Ik heb daar verschillende commando's voor. Als ik alleen maar wil dat ze in zicht komen, roep ik de na(a)m(en) of fluit ik, als ze dan weer in beeld zijn, zeg ik "goed zo" en mogen ze weer verder. Als ik wil dat ze bij me komen is het "hier". (Dat laatste is het moeilijkste).

Heb ik ook hoor. Maar soms volgt na fluiten "hier "en dan is het maar afwachten of hij komt.

Wat ik ook heb: hij komt wel, maar gaat eerst zijn ding doen.

(fictief) voorbeeld : ik zet een cavia neer voor kwiebus, hij snuffelt wat, en ik roep hem : dan zal hij misschien de eerste keer op mijn roepen doen alsof zijn neus bloedt, ik roep met meer nadruk (daarom niet luider ) en dan zal hij even twijfelen, z'n oortjes even vriendelijk naar achter plooien, laag kwispelen, en vervolgens vrolijk maar nog wel steeds met een vriendelijk snoetje op mij af komen.
dat vertaal ik als honds voor 'ja baasje, ik geef al toe hoor, ik weet dat ik er toch niet onderuit kom, jij hebt gewonnen ' om zich vervolgens te laten platknuffelen, zoiets .

Ik zie het helemaal voor me
Ik ga in ieder geval aan de slag en als ik er niet meer uitkom horen jullie me hier wel gillen

Ik haal maar weer even dit oude topic naar boven, omdat het hierkomen met Belle nog steeds niet echt lekker gaat. Dit komt vooral omdat zij een paar keer enorm succes heeft gehad door eten te vinden in het park. De vissers laten de gekste dingen achter, gisteren nog een zak friet en een pizadoos met restanten, vorige week een kuip margarine en tegen dit alles kunnen zelfs mijn leverkoekjes niet op. Wie heeft er tips?
Ik heb het al geprobeerd met de lange lijn eraan (loshangend), maar dan blijft ze de hele weg alleen maar naast me sjokken en doet geen enkele poging uit mijn buurt te gaan. Voedselweigering heb ik wel getraind en dat kan ze heel goed, maar dan alleen als ze in mijn buurt is en in gecontroleerde omstandigheden, in het wild luistert ze niet. Iets naar haar gooien heb ik ook een keer geprobeerd, maar dat had alleen maar het effect dat ze als een speer nog verder bij me vandaan rende met de 'prooi' in haar bek.
Hierkomen bij andere honden vandaan doet ze heel goed, maar als er eten in het spel is luistert ze niet.

Belle schreef:Ik haal maar weer even dit oude topic naar boven, omdat het hierkomen met Belle nog steeds niet echt lekker gaat. Dit komt vooral omdat zij een paar keer enorm succes heeft gehad door eten te vinden in het park. De vissers laten de gekste dingen achter, gisteren nog een zak friet en een pizadoos met restanten, vorige week een kuip margarine en tegen dit alles kunnen zelfs mijn leverkoekjes niet op. Wie heeft er tips?
Ik heb het al geprobeerd met de lange lijn eraan (loshangend), maar dan blijft ze de hele weg alleen maar naast me sjokken en doet geen enkele poging uit mijn buurt te gaan. Voedselweigering heb ik wel getraind en dat kan ze heel goed, maar dan alleen als ze in mijn buurt is en in gecontroleerde omstandigheden, in het wild luistert ze niet. Iets naar haar gooien heb ik ook een keer geprobeerd, maar dat had alleen maar het effect dat ze als een speer nog verder bij me vandaan rende met de 'prooi' in haar bek.
Hierkomen bij andere honden vandaan doet ze heel goed, maar als er eten in het spel is luistert ze niet.

Tja, als ze in bepaalde situaties echt niet wil komen dan zou ik haar in die bepaalde situaties eerst niet meer loslaten. Hierkomen moet je langzaam opbouwen. Pas als het er heel goed inzit kun je het een stapje moeilijker maken. Nu leert je hond dat hierkomen niet altijd de beste keuze is. Want in het park ligt ook wel eens wat lekkers.

Ze is dus al een paar keer goed beloond voor het niet hierkomen. Elke keer dat ze zo'n succes heeft wordt het hierkomen voor jou weer een stukje moeilijker. Ik zou het eerst proberen te voorkomen. De plekken zorgvuldig uitzoeken waar ze wel loskan en je weet dat ze komt. Ga dus naar vreemde plekken voor je hond om het hierkomen goed te oefenen. Het hierkomen moet gewoon het allerleukste zijn wat er is op aarde. Dat is het nu niet dus kiest de hond voor de andere optie.


Groetjes mark

Mark-fryslan schreef: Tja, als ze in bepaalde situaties echt niet wil komen dan zou ik haar in die bepaalde situaties eerst niet meer loslaten. Hierkomen moet je langzaam opbouwen. Pas als het er heel goed inzit kun je het een stapje moeilijker maken. Nu leert je hond dat hierkomen niet altijd de beste keuze is. Want in het park ligt ook wel eens wat lekkers.

Ze is dus al een paar keer goed beloond voor het niet hierkomen. Elke keer dat ze zo'n succes heeft wordt het hierkomen voor jou weer een stukje moeilijker. Ik zou het eerst proberen te voorkomen. De plekken zorgvuldig uitzoeken waar ze wel loskan en je weet dat ze komt. Ga dus naar vreemde plekken voor je hond om het hierkomen goed te oefenen. Het hierkomen moet gewoon het allerleukste zijn wat er is op aarde. Dat is het nu niet dus kiest de hond voor de andere optie.

Groetjes mark

Ik ben het helemaal met je verhaal eens, alleen in de praktijk is dat heel lastig, want ze vindt op het moment echt haast overal wel iets eetbaars, ook mensenpoep. Sinds haar castratie is ze ook enorm gefixeerd op eten. Het vervelende is dus dat ik gewoon niet weet waar het wel en niet kan. Het gaat soms dagen goed en dan ineens zie ik haar weer weg schieten en dan heeft ze blijkbaar weer iets geroken. Ze ruikt het ook op grote afstand, dus zij heeft het ook veel eerder in de gaten dan ik.

Belle schreef: Ik ben het helemaal met je verhaal eens, alleen in de praktijk is dat heel lastig, want ze vindt op het moment echt haast overal wel iets eetbaars, ook mensenpoep. Sinds haar castratie is ze ook enorm gefixeerd op eten. Het vervelende is dus dat ik gewoon niet weet waar het wel en niet kan. Het gaat soms dagen goed en dan ineens zie ik haar weer weg schieten en dan heeft ze blijkbaar weer iets geroken. Ze ruikt het ook op grote afstand, dus zij heeft het ook veel eerder in de gaten dan ik.

Tjonge wat een doerak! Je krijgt de neiging om haar te muilkorven. Tja, hoe voorkom je dat ze zo'n succes heeft hè? Ze heeft wel behoefte aan speuren. Doe je daar actief iets mee? Is erg leuk om te doen. Gewoon een reukspoor uitzetten (met je voeten door het gras schuifelen) en op het einde wat lekkers leggen. Ik denk toch dat je op e.a. manier meer contact moet krijgen met je hond. Ze is nu alleen maar bezig met de omgeving lijkt het wel.

Misschien toch eerst maar een lange lijn totdat ze wel komt. Je kunt in ieder geval oefenen met een lange lijn tewijl je een kuipje boter net buiten haar bereik hebt staan (vergeet niet een stuk elastiek te plaatsen om de klap op te vangen). Dat ze leert dat weggaan bij jou niks oplevert. Als ze naar jou toe komt levert het wel wat op. Ik weet niet of het nu nog werkt omdat ze al zovaak beloont is voor dat andere gedrag. Lastig verhaal.

Het is er langzaam ingeslopen dus het zal er ook wel niet snel meer uitgaan. Dan stopt mijn fantasie even. Hoop dat andere nog goede tips hebben. (Ik ga geen tips geven over correctie mogelijkheden daar weet ik te weinig van)

Groetjes Mark

Inge O schreef:dit is idd wel één van de allermoeilijkste situaties, marjolein, van vergelijkbare orde als een jachthond die alleen maar aan jagen denkt.

eigenlijk valt wat belle doet juist onder de (ook hier gevoerde) discussie of het redelijk is om aan te nemen dat je ten aller tijde leuker kan zijn dan al de rest voor een hond.

Nee als een hond eenmaal weet dat het kan kiezen uit twee opties zal hij elke keer weer opnieuw een afweging maken. Ga ik naar de baas of doe ik het andere? Als dat er eenmaal zo diep inzit denk ik ook niet dat je het er helemaal uit krijgt.

Groetjes Mark

Mark-fryslan schreef:

Belle schreef: Ik ben het helemaal met je verhaal eens, alleen in de praktijk is dat heel lastig, want ze vindt op het moment echt haast overal wel iets eetbaars, ook mensenpoep. Sinds haar castratie is ze ook enorm gefixeerd op eten. Het vervelende is dus dat ik gewoon niet weet waar het wel en niet kan. Het gaat soms dagen goed en dan ineens zie ik haar weer weg schieten en dan heeft ze blijkbaar weer iets geroken. Ze ruikt het ook op grote afstand, dus zij heeft het ook veel eerder in de gaten dan ik.

Tjonge wat een doerak! Je krijgt de neiging om haar te muilkorven. Tja, hoe voorkom je dat ze zo'n succes heeft hè? Ze heeft wel behoefte aan speuren. Doe je daar actief iets mee? Is erg leuk om te doen. Gewoon een reukspoor uitzetten (met je voeten door het gras schuifelen) en op het einde wat lekkers leggen. Ik denk toch dat je op e.a. manier meer contact moet krijgen met je hond. Ze is nu alleen maar bezig met de omgeving lijkt het wel.

Misschien toch eerst maar een lange lijn totdat ze wel komt. Je kunt in ieder geval oefenen met een lange lijn tewijl je een kuipje boter net buiten haar bereik hebt staan (vergeet niet een stuk elastiek te plaatsen om de klap op te vangen). Dat ze leert dat weggaan bij jou niks oplevert. Als ze naar jou toe komt levert het wel wat op. Ik weet niet of het nu nog werkt omdat ze al zovaak beloont is voor dat andere gedrag. Lastig verhaal.

Het is er langzaam ingeslopen dus het zal er ook wel niet snel meer uitgaan. Dan stopt mijn fantasie even. Hoop dat andere nog goede tips hebben. (Ik ga geen tips geven over correctie mogelijkheden daar weet ik te weinig van)

Groetjes Mark

Bedankt voor het meedenken! Het vervelende is dat ik bijna alles wat je zegt al geprobeerd heb. Als ik iets lekkers op de grond leg (tussen haar en mij in), kan ze er voorbij racen op het 'hier' commando en naar mij toe komen, speurspelletjes doen we regelmatig, en met een lange lijn wijkt ze niet van mijn zijde. Voor de rest lijkt ze ook helemaal niet zo bezig met de omgeving, we doen regelmatig oefeningen onderweg of spelletjes, ze komt netjes naast lopen als er mensen met nette kleren lopen enz. Alleen als ze friet o.i.d. ruikt (of zoals laatst een poepluier), dan is ze vertrokken voor ik het in de gaten heb. Ze loopt gelukkig niet echt weg, want ze blijft me wel in de gaten houden als ik doorloop, maar ondertussen heeft ze wel al haar beloning gehad.
Voorlopig ga ik maar niet meer naar het park waar ze het meeste succes heeft gehad of aan de lijn. In het bos waar we ook regelmatig komen ligt minder troep, daar is het alleen maar poep en daar is ze beter bij weg te roepen.

Inge O schreef: ik kan jammer genoeg niks bedenken dat ik hier al niet eerder gezegd heb - eigenlijk valt wat belle doet juist onder de (ook hier gevoerde) discussie of het redelijk is om aan te nemen dat je ten aller tijde leuker kan zijn dan al de rest voor een hond.
ik vond ook al van niet, dat weet je wel, en ik vrees ook dat deze situatie onder die beperkingen valt.

Nee, ik kan ook verder niks bedenken om leuker te zijn, hooguit zelf met friet in het park gaan lopen

Belle schreef:

Inge O schreef: ik kan jammer genoeg niks bedenken dat ik hier al niet eerder gezegd heb - eigenlijk valt wat belle doet juist onder de (ook hier gevoerde) discussie of het redelijk is om aan te nemen dat je ten aller tijde leuker kan zijn dan al de rest voor een hond.
ik vond ook al van niet, dat weet je wel, en ik vrees ook dat deze situatie onder die beperkingen valt.

Nee, ik kan ook verder niks bedenken om leuker te zijn, hooguit zelf met friet in het park gaan lopen

Het is gewoon niet meer af te leren denk ik joh. IK heb dat met mijn hond met jagen. Als ze ergens loopt te snuffen en er gaat ineens een haas ervandoor dan gaat ze er achter aan. Dat leer ik haar niet meer af volgens mij. Die beloning is te groot. Dus ik probeer het zo veel mogelijk te voorkomen. Maar soms mislukt dat gewoon. En heel af en toe kost dat een domme haas die zich laat pakken. De teller staat op drie.

Groetjes Mark

Met Britt ging het ook een tijdje super met komen (en met geen weglooppogingen meer doen). Okay, in het bos had ik het nog niet gewaagd omdat dat wel heel moeilijk is maar ik begon haar echt weer te vertrouwen met het komen...
Tjah, tot van de week, het is haar gelukt om van achter het huis door de poortdeur te glippen en op jacht te gaan (kattenjacht, er zijn hier heel veel buren met katten en ze rent rondjes door de straten en vliegt de poortjes in op zoek naar een kat om daar dan vervolgens gillend achteraan te sjezen)... Toen had ze zo de smaak te pakken dat het vlak erna weer gebeurde. Op zo'n moment is ze helemaal in jacht (ook al in het geen wild ) en kun je hier roepen wat je wilt, het is dan echt een kwestie van insluiten in een poortje en grijpen (wachten tot ze wel een keer komt is te gevaarlijk aangezien er ook auto's rijden).
Vervolgens is het op het speelveld ook mis gegaan. Achter honden aan rennen is een net zo leuk jaagspel als achter katten aanrennen zou je denken maar dat vindt Britt niks aan. Wat ze wel leuk vindt is met de bal spelen en dat doe ik dan ook altijd met haar. Zo ook nu dus en het ging heel goed, totdat... ik zag haar kijken en riep haar toen al maar ze bleef staan en toen koos ze toch voor de uitgang. In het begin stond ze nog wel een paar x stil op mijn geroep maar toen sjeesde ze er dus echt weer vandoor en kon ik haar uiteindelijk weer vangen in een poortje :N:

Iemand tips voor dit probleem? Ze heeft duidelijk weer gemerkt van goh ik kan toch wel weer ontsnappen en dan gaat ze dus in de wijk rondrennen duidelijk op zoek naar een kat (volgens mij dan). Nu ben ik dus weer terug bij af en durf ik haar weer niet goed meer los te laten op het speelveld