Het HondenForum

fes/lou schreef:We zeggen altijd dat honden in het nu leven.. Waarom zou een hond zich in de vrede moeten herinneren wat er allemaal gebeurd is met die halsband?
Ik denk dat ze bijt omdat Hanneke aarzelt, dan is die hand eng en bijt ze. Als je een keer flink doorpKt en desnoods een brul geeft als ze denkt te moeten bijten. Ik denk oprecht dat de goede bedoelingen en de zachte aanpak van Hanneke een deelvan het probleem zijn. Doorpakken, de hond duidelijk maken wat de bedoeling is en wat niet, en dat hoeft helemaal niet ruw, ik den dat dat voor zowel Hanneke als Tika rust en duidelijkheid geeft.

Verstuurd vanaf mijn CLT-L09 met Tapatalk

Je onderschat leervermogen enorm. Waarom denk je dat een hond dingen geen twee keer mis laat gaan? Een hond die ooit gestoken is door een wesp zal nooit meer klakkeloos happen naar iets dat zoemt.

Een hond die ooit met voer is gepaaid en vervolgens een lus om zijn nek kreeg en in een bench is getrokken zal je nooit meer zomaar ontspannen aan kunnen lijnen mits je zijn vertrouwen wint. Dus leren dat het dat gevolg niet meer heeft.

Een hond is net als elk lerend dier juist een meester in het leggen van verbanden. Een vuilnisbak is eten. Maar zo kan een paaiend mens of een greep naar de nek ook een signaal voor ellende zijn geworden Honden overleven juist door hun uitmuntend geheugen en de capaciteit oorzaak gevolg op te slaan.

Zamunda schreef:

fes/lou schreef:Klopt, maar zoals Laeken dat beschrijft zal ze zich dat niet herinneren. Wel dat er wat niet leuks gebeurde, niet dat ze in het asiel gebracht werd. Maar het niet leuk zijn van de halsband wordt nu alleen versterkt door allerlei door spanning omgeven pogingen om de halsband te grijpen

Dat zegt hij ook niet. Hij zegt dat er steeds nare dingen gebeurden als die halsband werd gepakt, oftewel: die hond heeft waarschijnlijk vervelende associatie met het grijpen van die band.

En dat wordt door aarzelen of onzeker gedrag van de geleider/eigenaar nu keer op keer bevestigd...

Cleva schreef:Mijn honden vinden het ook eng om gegrepen te worden want die zijn dat ook niet gewend maar daarom zijn ze nog niet meteen stuk.
Soms kan het gewoon een keer niet anders.

Het is maar een keer. Om de riem er aan te hangen.
Dat je hem niet meer af doet voor dit debiele gelul afgelopen is lijkt me helder.
Daarna ligt de wereld weer aan onze voeten en kan alles weer.

Ik begrijp niet dat dit zo lang duurt. Wie is daarbij gebaat?
Het is toch bij de wilde beesten af dat je je eigen hond in je eigen huis niet te pakken krijgt?

Hier ben ik het mee eens. Ik kan zelfs een kip nog vangen met een lus ergens op een parkeerplaats dus je eigen hond moet inderdaad wel lukken. Voerbak alleen bereikbaar indien kop door lus,? Aaien en dan domweg musketon aanklikken. Even vastpakken en zeggen uh uh uh en dan effe doorpakken en meteen loslaten? Van mijn part vangen met een enorme lus waar ze niet omheen kan? Bij mij zat er echt al lang een lijn om. Dat weet ik zeker. En zeker ook zonder trauma of angst.

Habibi schreef:

Zamunda schreef:

fes/lou schreef:Klopt, maar zoals Laeken dat beschrijft zal ze zich dat niet herinneren. Wel dat er wat niet leuks gebeurde, niet dat ze in het asiel gebracht werd. Maar het niet leuk zijn van de halsband wordt nu alleen versterkt door allerlei door spanning omgeven pogingen om de halsband te grijpen

Dat zegt hij ook niet. Hij zegt dat er steeds nare dingen gebeurden als die halsband werd gepakt, oftewel: die hond heeft waarschijnlijk vervelende associatie met het grijpen van die band.

En dat wordt door aarzelen of onzeker gedrag van de geleider/eigenaar nu keer op keer bevestigd...

Dat weet ik niet. Tom beet mij als ik hem wilde kammen. Ik had een voorwerp en raakte hem daarmee aan. Dat trok hij niet. Dus ik werd boos en heb hem vastgepakt en heb doorgezet. De keer daarna dat ik hem benaderde met de kam beet hij pas echt. Ik vraag me af of doorpakken altijd zo vredig voelt en het gewenste effect heeft. Tom beet ons verder nooit. Maar aanlijnen was al lastig en kammen of hem aanraken met dingen was echt lastig. En wij zijn echt niet kleinzerig. Maar nadat ik had gezegd heee. Stel je niet aan. Dat doen we niet! Was het erger geworden.

Ik denk ook dat wij vergeten dat deze hond nooit in haar leven gewandeld heeft of aan een lijn heeft gezeten. En de keren dat dat wel zo is gegaan zijn traumatische ervaringen. Als je een wilde mustang aanlijnt en dan een trailer in gaat trekken ga je dat paard de keer erna zeker niet bij het halster kunnen pakken. Een wilde hond aanlijnen is ondoenlijk als die hond weet wat dat betekent. Dan krijg je rodeo achtige taferelen. Dat deze hond zich absoluut niet aan wil laten lijnen is mij wel duidelijk en de reden ook. Ze heeft vast haar vertrouwen al gegeven. Maar dat is toen enorm geschaad want ze is een reisbench in getrokken en daarna afgevoerd in een vliegtuig of busje voor minstens 24 uur stress. Ze is misschien ook ergens gepakt nadat ze gelokt is met eten en lieve woorden en daarna in een asiel gesmeten. Dat weet ze. En ze weet waarschijnlijk niks van leuk wandelen en lieve mensen. Dat moet je nooit vergeten. Het vertrouwen van deze podenco is er wel maar is ook heel vaak geschaad. En dat is niet 123 weg en ook niet te vergelijken met een huishond die miept over het weghalen van een teek. Ze heeft echt redenen. De jager en de fokker waren waarschijnlijk ook van het doorpakken. En dat heeft niets goeds gebracht.

Ik snap de theorie wel en ik snap de redenatie ook maar hier zou ik het ook nooit doen. Wel zou ik al lang creatief geworden zijn en haar aangelijnd hebben met een list. En daarna had ik een zak kaasjes door de kamer gegooid of wat dan ook. Desnoods had ik haar gepakt aangelijnd en jubelend een vreemde hond binnen laten rennen. Iets. Iets om haar wel te pakken maar geen associatie te maken. Dat moet kunnen.

Want twijfelen en het laten mislukken is helemaal funest. Als je had willen doorpakken had je het direct na aankomst moeten doen want nu zal ze je inderdaad waarschijnlijk bijten. Wel gegroeid maar nog steeds niet aangelijnd en gestuurd.

laeken schreef:Ik denk ook dat wij vergeten dat deze hond nooit in haar leven gewandeld heeft of aan een lijn heeft gezeten. En de keren dat dat wel zo is gegaan zijn traumatische ervaringen. Als je een wilde mustang aanlijnt en dan een trailer in gaat trekken ga je dat paard de keer erna zeker niet bij het halster kunnen pakken. Een wilde hond aanlijnen is ondoenlijk als die hond weet wat dat betekent. Dan krijg je rodeo achtige taferelen. Dat deze hond zich absoluut niet aan wil laten lijnen is mij wel duidelijk en de reden ook. Ze heeft vast haar vertrouwen al gegeven. Maar dat is toen enorm geschaad want ze is een reisbench in getrokken en daarna afgevoerd in een vliegtuig of busje voor minstens 24 uur stress. Ze is misschien ook ergens gepakt nadat ze gelokt is met eten en lieve woorden en daarna in een asiel gesmeten. Dat weet ze. En ze weet waarschijnlijk niks van leuk wandelen en lieve mensen. Dat moet je nooit vergeten. Het vertrouwen van deze podenco is er wel maar is ook heel vaak geschaad. En dat is niet 123 weg en ook niet te vergelijken met een huishond die miept over het weghalen van een teek. Ze heeft echt redenen. De jager en de fokker waren waarschijnlijk ook van het doorpakken. En dat heeft niets goeds gebracht.

Ik snap de theorie wel en ik snap de redenatie ook maar hier zou ik het ook nooit doen. Wel zou ik al lang creatief geworden zijn en haar aangelijnd hebben met een list. En daarna had ik een zak kaasjes door de kamer gegooid of wat dan ook. Desnoods had ik haar gepakt aangelijnd en jubelend een vreemde hond binnen laten rennen. Iets. Iets om haar wel te pakken maar geen associatie te maken. Dat moet kunnen.

Want twijfelen en het laten mislukken is helemaal funest. Als je had willen doorpakken had je het direct na aankomst moeten doen want nu zal ze je inderdaad waarschijnlijk bijten. Wel gegroeid maar nog steeds niet aangelijnd en gestuurd.

DAt bedoel ik.

Jion schreef:Jawel ze heeft in het begin al twee keer met plezier gewandeld:

Hanneke2 schreef:En opgelost! Vanochtend heb ik het stel eten gegeven in de hal, toen kon ik er makkelijk een lijntje omgooien en haar vervolgens de hele santekraam van tuig/halsband/twee lijnen aandoen. we zijn al twee keer buiten geweest, ze vindt het heel erg interessant allemaal.

Halsband laat ik er nu gewoon dag en nacht om, en tuig blijft aan tot na het laatste rondje vanavond.

Dus zo 'wild' is de hond helemaal niet. Maar omdat het tuig er daarna weer afgehaald is en er toen weken van schijnbewegingen richting halsband volgden is het hele aanlijnen nu enorm beladen geworden.

En die quote is van 10 juli... ruim 45 dagen geleden dat ze dus een keer aangelijnd is geweest en daarna gewoon niet meer. En het is inderdaad alleen maar meer beladen geworden.

Ik snap echt niet dat je die hond niet gewoon weer in de gang doet en aanlijnt (en hou dan in vredesnaam dat tuig om mét een lange lijn eraan).

Jion schreef:Precies.

En als je daar zelf niet toe in staat bent, vraag dan hulp van iemand die die handeling wel even vanuit rust en zonder aarzeling kan uitvoeren.

Eens. Met de nadruk op 'iemand', niet vier man sterk.

laeken schreef:

Cleva schreef:Mijn honden vinden het ook eng om gegrepen te worden want die zijn dat ook niet gewend maar daarom zijn ze nog niet meteen stuk.
Soms kan het gewoon een keer niet anders.

Het is maar een keer. Om de riem er aan te hangen.
Dat je hem niet meer af doet voor dit debiele gelul afgelopen is lijkt me helder.
Daarna ligt de wereld weer aan onze voeten en kan alles weer.

Ik begrijp niet dat dit zo lang duurt. Wie is daarbij gebaat?
Het is toch bij de wilde beesten af dat je je eigen hond in je eigen huis niet te pakken krijgt?

Hier ben ik het mee eens. Ik kan zelfs een kip nog vangen met een lus ergens op een parkeerplaats dus je eigen hond moet inderdaad wel lukken. Voerbak alleen bereikbaar indien kop door lus,? Aaien en dan domweg musketon aanklikken. Even vastpakken en zeggen uh uh uh en dan effe doorpakken en meteen loslaten? Van mijn part vangen met een enorme lus waar ze niet omheen kan? Bij mij zat er echt al lang een lijn om. Dat weet ik zeker. En zeker ook zonder trauma of angst.

Ik denk dat ik 2 maanden geleden precies hetzelfde had gezegd. Maar die hobbel wordt langzamerhand uiteindelijk een berg. Ik had misschien nooit moeten gaan wachten op die GT, en toen nooit moeten gaan wachten op echt advies van die GT, want dat kwam dus nooit. Ik heb me helemaal in de war laten maken door allejezesveel tegenstrijdige adviezen van alle kanten, hier, en in het park en in de familie en ik heb misschien ook veel te veel om advies gevraagd. Als ik op een onbewoond eiland zonder internet of telefoon had gezeten liep ze waarschijnlijk al keurig aan de lijn (of niet, want dat hoeft niet op een onbewoond eiland ).

Ik ga het vanaf nu gewoon doen op mijn manier. En dat is de manier die in mijn ogen past bij deze hond. Dus toedels naar al die mensen die 'vergelijkbare cases' zagen bij Cesar Milan of mensen die denken dat ik een deur heb naar de hal (alles is hier open). En helemaal doei zwaai naar mensen die denken dat Tika me bespeelt of manipuleert. We hebben het over een hondje van nog geen jaar oud. Een intelligent hondje, absoluut, maar geen egoïstisch monster.

Ik kom wel met een update zodra er iets interessants te melden is.

Hanneke2 schreef:Dus toedels naar [...] mensen die denken dat ik een deur heb naar de hal (alles is hier open).

Jezus, dan maak je een deur of je plaatst een hek . Er zijn echt meer dingen mogelijk dan alleen maar 'kan niet' en 'wil niet' hoor. Maar nee, beter twee keer dat tuig en die lijn afdoen en twee maanden lang aanrommelen om vervolgens met vier man sterk die hond te overmeesteren dan dat je even zorgt dat je een afsluitbare ruimte hebt en het dier zelf even aanlijnt.
Maar wij snappen het allemaal niet, zover is duidelijk.

Zamunda schreef:

Hanneke2 schreef:Dus toedels naar [...] mensen die denken dat ik een deur heb naar de hal (alles is hier open).

Jezus, dan maak je een deur of je plaatst een hek . Er zijn echt meer dingen mogelijk dan alleen maar 'kan niet' en 'wil niet' hoor. Maar nee, beter twee keer dat tuig en die lijn afdoen en twee maanden lang aanrommelen om vervolgens met vier man sterk die hond te overmeesteren dan dat je even zorgt dat je een afsluitbare ruimte hebt en het dier zelf even aanlijnt.
Maar wij snappen het allemaal niet, zover is duidelijk.

Nou inderdaad. Ik snap als de communicatie naar de stichting vergelijkbaar is als hier het ook wel dat zij er geen energie meer in steken.

Ik snap dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet (of was het andersom) maar je hebt hele waardevolle adviezen gekregen van mensen.
Mensen die ik nog 10 x liever advies zou vragen dan een gedragstherapeut.
Als je de rust zou nemen om alles door te lezen en te filteren denk ik dat je er heel goed uit had kunnen komen.

Verder denk ik eerlijk gezegd dat er weinig opgebouwd vertrouwen te verliezen valt als je niet eens kunt wandelen met haar of een bandje om kan doen. Ze gedraagt zich niet getraumatiseerd of zo, je werkt juist zo alleen maar in de hand dat ze je wantrouwt. Onduidelijk, wat wil ze nou, hap.

Hoop dat je het aanlijnen in ieder geval niet met 4 man gaat doen.

Trek je het je persoonlijk aan als ze je inderdaad blijkt te manipuleren? Elco en Gait doen dat ook bij mij. En vaak vind ik het alleen maar grappig. Maar ik ben me er dus wel bewust van dat ze het doen. Ik zie veel mensen die niet door hebben hoe hun (meestal gezelschaps)hond hun manipuleert. Is niet erg, maar soms is het nodig om je ervan bewust te worden om een impasse te kunnen doorbreken

Ik snap heel goed dat je gefrustreerd raakt door het niet kunnen aanlijnen en de vele verschillende en soms tegenstrijdige tips en adviezen. Er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden. Natuurlijk kun je niet ál die adviezen toepassen en natuurlijk kies je dan wat in jouw ogen het beste bij jou en bij Tika past en wat voor jou het best haalbaar is.
Ik begrijp niet zo goed waarom je nu boos reageert omdat mensen het hebben over een hal die jij niet hebt - je kunt dan toch gewoon uitleggen waarom dat in jouw huis niet zo eenvoudig is en van daaruit verder denken? Volgens mij zijn alle tips en adviezen met de beste bedoelingen gegeven en dat jij daarmee doet wat jou goeddunkt, lijkt me evident.

Ik vind de tip van Boutje helemaal niet gek. Ik denk dat het jou heel veel frustratie zou schelen als je even niets met dit probleem hoeft.

Fotogravinnetje schreef:Trek je het je persoonlijk aan als ze je inderdaad blijkt te manipuleren? Elco en Gait doen dat ook bij mij. En vaak vind ik het alleen maar grappig. Maar ik ben me er dus wel bewust van dat ze het doen. Ik zie veel mensen die niet door hebben hoe hun (meestal gezelschaps)hond hun manipuleert. Is niet erg, maar soms is het nodig om je ervan bewust te worden om een impasse te kunnen doorbreken

Jahaha met name gezelschaphondjes
Dat hoeft inderdaad helemaal niet erg te zijn, zodra je het herkent.
Ik kan daar juist ook wel erg om lachen en van genieten!

Ja, maar als ze nou aangelijnd en braaf is, loopt het topic dood... Misschien dat dat het probleem is?

Verstuurd vanaf mijn CLT-L09 met Tapatalk

fes/lou schreef:Ja, maar als ze nou aangelijnd en braaf is, loopt het topic dood... Misschien dat dat het probleem is?

Verstuurd vanaf mijn CLT-L09 met Tapatalk

Door dit soort opmerkingen kan ik me voorstellen dat Hanneke enigszins geïrriteerd raakt.

Hanneke, het is sowieso het beste om problemen aan te pakken op een manier die bij je past. Ik zou alles toch nog een keer goed doorlezen en even de sneren eruit filteren. Dan blijft er genoeg nuttigs over.

Ik zie deze hond trouwens niet manipuleren. Ze wil gewoon niet bij haar halsband gepakt worden en voorkomt dat dit gebeurt. Als het echt moet, denk ik overigens wel dat het je lukt om haar aan te lijnen, Hanneke.
Ik herken dit ook wel als echt podencogedrag. Ze zijn reteslim en om de tuin leiden lukt zelden. Ze hebben je direct door. Manipuleren is de podenco trouwens ook niet vreemd, maar dat gaat op veel slinksere wijze dan dit .

Dennenappel schreef:

Fotogravinnetje schreef:Trek je het je persoonlijk aan als ze je inderdaad blijkt te manipuleren? Elco en Gait doen dat ook bij mij. En vaak vind ik het alleen maar grappig. Maar ik ben me er dus wel bewust van dat ze het doen. Ik zie veel mensen die niet door hebben hoe hun (meestal gezelschaps)hond hun manipuleert. Is niet erg, maar soms is het nodig om je ervan bewust te worden om een impasse te kunnen doorbreken

Jahaha met name gezelschaphondjes
Dat hoeft inderdaad helemaal niet erg te zijn, zodra je het herkent.
Ik kan daar juist ook wel erg om lachen en van genieten!

Ik vind het een teken van intelligentie. En ja, ze kunnen me van alles laten doen, als ik daar zelf zin in heb
Laatst dacht ik dat mijn pup blaasontsteking had. Steeds met moeite een druppel eruit persen.
Ze had gewoon trek in snoep

Ik vind het een teken van intelligentie. En ja, ze kunnen me van alles laten doen, als ik daar zelf zin in heb
Laatst dacht ik dat mijn pup blaasontsteking had. Steeds met moeite een druppel eruit persen.
Ze had gewoon trek in snoep [/quote]

Haha herkenbaar. Mijn eerste hond (een weimaranerteef) was wel eens bij mijn moeder voor een dagje. Mijn moeder was bang dat ze weg zou lopen met wandelen (wat niet gebeurde omdat ze altijd vlakbij bleef), gaf mijn moeder haar na elke plas een koekje. En na een tijdje ging mijn hond steeds net doen of ze plaste en rende dan naar mijn moeder . Mijn moeder vond het leuk en bij mij deed ze het niet, dus maar zo gelaten.

Alfilillo schreef:

fes/lou schreef:Ja, maar als ze nou aangelijnd en braaf is, loopt het topic dood... Misschien dat dat het probleem is?

Verstuurd vanaf mijn CLT-L09 met Tapatalk

Door dit soort opmerkingen kan ik me voorstellen dat Hanneke enigszins geïrriteerd raakt.

Hanneke, het is sowieso het beste om problemen aan te pakken op een manier die bij je past. Ik zou alles toch nog een keer goed doorlezen en even de sneren eruit filteren. Dan blijft er genoeg nuttigs over.

Ik zie deze hond trouwens niet manipuleren. Ze wil gewoon niet bij haar halsband gepakt worden en voorkomt dat dit gebeurt. Als het echt moet, denk ik overigens wel dat het je lukt om haar aan te lijnen, Hanneke.
Ik herken dit ook wel als echt podencogedrag. Ze zijn reteslim en om de tuin leiden lukt zelden. Ze hebben je direct door. Manipuleren is de podenco trouwens ook niet vreemd, maar dat gaat op veel slinksere wijze dan dit 1: .

Ik snap dat hoor, was ook een beetje bedoeld om te prikkelen.
Want ze heeft al allerlei adviezen gekregen, maar volgens mij nog niks uitgeprobeerd. Dat vind ik persoonlijk dan weer een beetje irritant. Wel hulp vragen maar vervolgens alles als ongeschikt afwijzen en verder gaan op de manier die nu een week of 6 geen vooruitgang laat zien

Verstuurd vanaf mijn CLT-L09 met Tapatalk

Voorlopig voer geven in de badkamer een optie?

Dan kun je haar daar uiteindelijk aanlijnen?

Of een vergelijkbare kleine ruimte?
Schuurtje?
Kleine slaapkamer?
Groot toilet?





Ik vind het doodsneu dat dit dier al 2 maanden niet uitgelaten wordt.

Hoe gaat dat met ontlasting? Is er een tuin of moet dat binnen?

Nou, dikke doei terug. Los het dan zélf op, als je het allemaal zo goed weet

Pfft.

Nou, vanochtend heb ik haar bij de halsband gepakt, was wel even flink tegenstribbelen en happen, maar ik heb er direct een lijntje aangehangen, zo kort mogelijk maar wel dat ik er op kon gaan staan. Inmiddels hebben we 4 keer gewandeld. Voor we naar buiten gaan vervang ik het korte lijntje door de flex. Niet 100% veilig, maar voor haar wel heel fijn omdat ze zelfs sprintjes kan trekken en overal lekker kan snuffelen. Ze vindt het buiten helemaal geweldig. Ze wil naar elke vreemde hond toe om hallo te zeggen, en tekens als ik vond dat dat mocht, werd er supervriendelijk kennis gemaakt, speelbuigingen en alles. Zelfs een reutje waar Toto een bloedhekel aan heeft (dat was vroeger een verkering van Lilo) vond zij helemaal leuk en gezellig. Mensen op straat vond ze interessant als ik ermee sprak, dan moest eraan gesnuffeld. Ze wilde ook best koekjes aanpakken van andere mensen. Vanmiddag hebben we een flink lange wandeling gemaakt, en ook nog even een kennis opgehaald (haar hond is overleden maar ze wandelt graag met ons mee), en ik wilde eigenlijk buiten blijven wachten, maar Tika wilde zelf achter Toto aan naar binnen en vond zo'n vreemd huis waar koekies uitgedeeld werden ook weer bijzonder interessant. Al met al heb ik dat staartje vandaag buitenshuis 1 x zien zakken, dat was toen een (bekende, vriendelijke maar heel grote) herderreu aan haar kont wilde ruiken in het park.

Ze presteerde het ook nog om te gaan liggen rollen in de eendenstront. Nou ja, dat slijt wel, ik vond het een beetje te ver gaan om haar thuis uitgebreid schoon te gaan maken.

Ik laat het lijntje er vannacht aanhangen, ze kan er niet mee vast komen te zitten, hoogstens er zelf op gaan staan. En nou maar hopen dat ze het niet doorbijt, want dat probeerde ze vanavond ook al even.

En eindelijk bericht gehad van de stichting met antwoord op mijn vraag hoe ze het in het asiel steeds hebben gedaan. Daar kwam ze gewoon op mensen aflopen en liet zich aaien en aanlijnen. Ik weet niet goed wat ik daarvan moet denken, maar goed, maakt ook eigenlijk niet uit.

Bijt ze het lijntje vannacht niet door, dan hoera, doet ze het wel dan grijp ik haar opnieuw, het mot maar, en gaat er een nieuw lijntje aan. Op enig moment zal het kwartje toch wel vallen en zal ze het systeem van koekie - aanlijnen - naar buiten moeten gaan snappen.

Voorlopig is ze goed moe, en dat hou ik erin, dus veel en lang lopen. Ik wil zolang dat lijntje eraan hangt, voorkomen dat er wild gespeeld wordt in huis, want anders breekt ze dalijk haar nek. Vandaag is er helemaal niet gespeeld in huis. Toto is ook niet meer gewend aan uren lopen, dus die lag tussen de wandelingen door ook helemaal voor pampus, dus prima.

En voor wie ik op tenen heb getrapt met mijn eerdere bericht; excuus. De hele situatie zorgde toch wel voor flink wat frustratie, en wellicht heb ik hier en daar adviezen en tips aangezien voor kritiek, terwijl ik binnen mijn mogelijkheden deed wat ik kon. Hoe dan ook, sorry, als het akelig overkwam was het niet zo akelig bedoeld.

Nou, hè hè, ik denk dat ik bijna net zo opgelucht ben als jij
Fijn om te lezen dat ze de wandelingen leuk vindt en zo open en nieuwsgierig is!

En nu dat lijntje er niet te snel weer af halen hè

Jaaaa wat geweldig zeg Het is gelukt én ze genoot hartstikke buiten, mooi zo
Soms hebben ze gewoon even niets te willen en 'wij' zijn veel te bang om het vertrouwen te beschadigen, maar dat gaat echt niet zo snel hoor;
na weer een keer eten geven, zijn ze het allang weer vergeten

Fijn dat het gelukt is

Wat fijn
Wat zal dat een goed gevoel zijn, voor jullie allebei!!
Vanaf hier gaat het zeker weten helemaal leuk worden!

DeDiana schreef:Nou, hè hè, ik denk dat ik bijna net zo opgelucht ben als jij
Fijn om te lezen dat ze de wandelingen leuk vindt en zo open en nieuwsgierig is!

En nu dat lijntje er niet te snel weer af halen hè

Ik haal er niks af, ik hoop maar dat zij dat ook niet doet!

Caro. schreef:Jaaaa wat geweldig zeg Het is gelukt én ze genoot hartstikke buiten, mooi zo
Soms hebben ze gewoon even niets te willen en 'wij' zijn veel te bang om het vertrouwen te beschadigen, maar dat gaat echt niet zo snel hoor;
na weer een keer eten geven, zijn ze het allang weer vergeten

Fijn dat het gelukt is

Nou.... vergeten, nee hoor. Ze is zo in de dagelijkse omgang niet veel anders, maar ik heb haar vanochtend gegrepen tijdens het eten, en nu kan ik niet meer in de buurt van die bak komen als ze staat te eten. Hoeft ook niet, ik loop gewoon langs terwijl zij dan terug deinst, maar er zit een prima stel hersens in dat hondje, en ze stoot zich precies 1 x aan dezelfde steen. Ik zou willen dat ze dommer was, dat maakte het leven makkelijker, maar ze is rete-slim.

Jion schreef:Goed zo.

Maar ze heeft nu wel een stevig anti-ontsnappingstuig aan als je met haar buiten loopt toch?
En een flexi kan wel, maar dan zou ik het aan beide kanten even zekeren; aan het tuig met een extra musketon en aan het handvat met een band voor om je pols.

Nee, ze loopt alleen aan de flex. Ik ga dat tuig niet aanhijsen en haar nog meer in de stress jagen en beperken tijdens het wandelen. En als ik die flex onverhoopt uit mijn handen laat vallen, ga ik ervan uit dat ze na de eerste schrik Toto wel weer zal volgen, desnoods met die flex achter haar aan het hele eind naar huis. Ik steek de eerste tijd - tot ik zeker ben dat ze bij schrik naar bij toe komt - geen wegen over, ik kan hier uren wandelen met een veilige weg naar huis. En het is geen angstige hond, en ze is super gefocust op Toto, dus wat ik nu doe is alsmaar die veilige weg naar huis herhalen en kopieergedrag mbt Toto belonen. Maar buiten is er geen probleem. Buiten is het een supermakkelijk hondje dat vrolijk meehuppelt aan de lijn, nul problemen heeft met even een rukje aan de lijn als ze een eeuwigheid wil blijven snuffelen terwijl wij door willen lopen en nul problemen als ze het einde van de lijn bereikt als zij even flink doordraaft. Er zit ook niks van blinde paniek in, de belangrijkste oorzaak van vermissingen. Vanochtend toen ik die halsband pakte was ze heel boos en een beetje bang en ze beet en krabte, maar ik heb blinde paniek bij andere honden gezien, en dit was van WTF PAK JIJ MIJ! en ze had echt haar kop er nog bij. Dus ze kan echt wel aan die flex.

Cleva schreef:Fijn! Goed dat ze er een paar keer uit geweest is!
Voel je nou hoe belangrijk dat is?
Daar moet je een hond niet op laten wachten omdat hij zelf geen stappen kan maken.

Ja dat weet ik wel. Maar jezes, soms loop je met aardig wat ervaring op tegen iets heel anders, en dan is het weer effe aanklooien.

Ik denk trouwens ook niet dat die 8 weken verloren tijd waren, want dit is nu zo haar huis en thuis en ze hoort zo heel erg in dat 'roedeltje', dat ze huppelend ons tuinpaadje op loopt, en in noodgevallen hemel en aarde zou bewegen om weer thuis te komen.

Goed gedaan!!