Het HondenForum

laeken schreef:

bouvierpoedel schreef:Mijn honden zijn ook enthousiast en blij en stieren de auto uit en toch blijven ze bij mij. Ze hebben eigenlijk bijna nooit een riem om. Waarom moet dat nu weer een probleem zijn.

Je begrijpt mij niet. Zoeken jouw honden meteen andere honden om op af te stuiven en is het bijzonder voor ze om ergens heen te gaan? Of zijn ze gewoon zen en blij dat ze met de baas op pad gaan en vertonen ze geen probleemgedrag? Guus staat ook te stuiteren en kermt in de auto van opwinding. Maar ik laat hem er niet uit om het af te reageren op de omgeving en op mijn kont te gaan zitten naast een speelveldje.

Precies, mijn honden zijn ook blij als ik de autodeur open als ik bij het bos kom. Zowel Luna en Vito (beiden herplaatsers) stierden in het begin ook op andere honden af. Dat heeft Luna wel eens een gat in haar oor opgeleverd en terecht. Maar nu blijven ze bij me (uitzonderingen daargelaten) en kan ik gewoon andere honden passeren zonder debiel gedrag. Even snuffelen (of niet) en als er een klik is misschien even spelen en weer doorlopen. Want we zijn op pad en willen bij de baasjes blijven
Ik merk het gelijk aan Vito als door omstandigheden de wandelingen wat korter zijn; graven in de tuin, álles pakken en proberen te slopen, blaffen om iedere scheet, de katten pesten enzovoort... Geef ik hem de dagelijkse losloopwandelingen in het bos waar hij kan snuffelen, zwemmen, stokken zoeken, andere honden beleefd begroeten en ik heb geen kind aan hem. Oké, het is en blijft een bullterriër dus hij heeft zijn streken, maar verder is hij dondersmakkelijk. En dat komt m.i. puur door die basis waar eerder over gesproken is.

Precies. Die basis is hond en baas en dan dingen doen waar de hond zichzelf kan zijn en de basis kan vinden van hnd zijn. Dat is volgzaam zijn, snuffelen, lopen en verstand op 0. Als dat gedaan is is de hond klaar voor spelen, drukke activiteiten tussen mensen en verkeer of voor alleen thuis zijn of lekker in de tuin liggen.
Honden worden tegenwoordig zo overvraagd en krijgen veel te weinig aanbod van wat de basis van een hond nodig heeft. Ze moeten sporten, lang alleen zijn. Koest houden in huis. Lief zijn en rustig. Ze mogen niet aan de riem trekken en ze moeten sociaal zijn en je huis met rust laten. En uiteraard stil zijn en de borders in je tuin respecteren. Dat alles zonder dat er ook maar een moment tijd is om de hond te geven wat hij nodig heeft. Een lange boswandeling, snuffelen, in de natuur zijn en eindelijk weinig prikkels van buitenaf die hem verwarren en verstoren.

Ik vind het maar zielig. Vroeger was veel duidelijker dat als je een hond nam je daarbij akkoord was met veel wandelen en botten halen bij de slager. Nu is een hond kopen helemaal bedoezeld met een bench erbij. Alleen zijn opbouwen en een hondencursus. Totaal niet meer zoals het moet zijn. Dus veel honden trekken dat niet.

Dat snap ik allemaal. Echt waar, maar mijn punt is dat mijn hond veel aangeboden krijgt en dat hij niet stopt met het knagen aan een bal. Ook niet in het weekend als je we met verstand op nul een rondje plas doen (5km), ook niet na een hele dag honds zijn, ook niet na vijf uur strand en plezier. De lichten gaan wel uit, maar hij moet iets om handen hebben. Sommige honden doen dat nu eenmaal (nog) niet. Wat mee speelt hierin is dat Jack niet los kan. Gewoon niet. Misschien komt het nog, maar ik heb er een hard hoofd in. Hij jaagt als de neten.

Wat bij mij knaagt is de snelheid waarop Bauke van omgevingen wisselt.

laeken schreef:

bouvierpoedel schreef:Mijn honden zijn ook enthousiast en blij en stieren de auto uit en toch blijven ze bij mij. Ze hebben eigenlijk bijna nooit een riem om. Waarom moet dat nu weer een probleem zijn.

Je begrijpt mij niet. Zoeken jouw honden meteen andere honden om op af te stuiven en is het bijzonder voor ze om ergens heen te gaan? Of zijn ze gewoon zen en blij dat ze met de baas op pad gaan en vertonen ze geen probleemgedrag? Guus staat ook te stuiteren en kermt in de auto van opwinding. Maar ik laat hem er niet uit om het af te reageren op de omgeving en op mijn kont te gaan zitten naast een speelveldje.

Gewoon blij en ja ze gaan naar andere honden toe die daar ook los lopen en ja er word soms even gekaffert over en weer. Het zijn namelijk honden en geen mensen met hun mooie maniertjes.
En ja ze graven hier ook wel eens in de tuin en ja ze gaan hier soms ook wel eens over een andere hond zijn grenzen. En ja ze doen het ook wel eens met een uitlaat rondje van 5 minuten.
Die wolf is ook al decennia lang niet meer te bekennen. Die lacht zichzelf toch kapot als hij een poedel als nageslacht ziet of zo'n buitenlands zwervertje of een peek die niet zelf niet weet waar zijn eigen voorkant of achterkant zit en nog maar niet te hebben over die idioten die doelloos achter de schapen aanzitten omdat het hun werk is.

wolvster schreef:

bouvierpoedel schreef:

wolvster schreef:Ik begrijp niet zo goed waarom deze hond niet naar een opvang/asiel is gegaan?
Daar zou hij het ook niet slecht hebben en ik denk ook dat de kans groter is dat hij daar sneller een nieuwe baas vindt.

Ik keur het niet af hoor dat je hem in huis hebt, maar wat is nu echt de toegevoegde waarde? Zeker als ik lees dat hij nog niet echt zijn energie goed kwijt kan en dat Otto daar de dupe van is.

En dan word hij in de kennel gezet en 3 x per dag op een speelveldje en wat is daar de toegevoegde waarden van.?.

Dat ligt dan misschien wel aan de opvang/asiel. Hier zijn vrijwilligers die dagelijks lange wandelingen maken met de honden. Soms in de buurt, soms naar het bos oid. Daarnaast inderdaad naar de speelweide en de kennel.
Maar die lange wandelingen, daar knappen ze enorm van op.

Ja jouw dierenasiel maar dat is de standaard ook niet net als er geen standaard is om honden te houden is. Iedereen doet het hier anders en blijkbaar gedijen ze goed ook bij de bazen die werken met een hyperhond.

bouvierpoedel schreef:

laeken schreef:

bouvierpoedel schreef:Mijn honden zijn ook enthousiast en blij en stieren de auto uit en toch blijven ze bij mij. Ze hebben eigenlijk bijna nooit een riem om. Waarom moet dat nu weer een probleem zijn.

Je begrijpt mij niet. Zoeken jouw honden meteen andere honden om op af te stuiven en is het bijzonder voor ze om ergens heen te gaan? Of zijn ze gewoon zen en blij dat ze met de baas op pad gaan en vertonen ze geen probleemgedrag? Guus staat ook te stuiteren en kermt in de auto van opwinding. Maar ik laat hem er niet uit om het af te reageren op de omgeving en op mijn kont te gaan zitten naast een speelveldje.

Gewoon blij en ja ze gaan naar andere honden toe die daar ook los lopen en ja er word soms even gekaffert over en weer. Het zijn namelijk honden en geen mensen met hun mooie maniertjes.
En ja ze graven hier ook wel eens in de tuin en ja ze gaan hier soms ook wel eens over een andere hond zijn grenzen. En ja ze doen het ook wel eens met een uitlaat rondje van 5 minuten.
Die wolf is ook al decennia lang niet meer te bekennen. Die lacht zichzelf toch kapot als hij een poedel als nageslacht ziet of zo'n buitenlands zwervertje of een peek die niet zelf niet weet waar zijn eigen voorkant of achterkant zit en nog maar niet te hebben over die idioten die doelloos achter de schapen aanzitten omdat het hun werk is.

Je zit gewoon te zuigen want je weer precies wat ik bedoel...

Gaia schreef:Dat snap ik allemaal. Echt waar, maar mijn punt is dat mijn hond veel aangeboden krijgt en dat hij niet stopt met het knagen aan een bal. Ook niet in het weekend als je we met verstand op nul een rondje plas doen (5km), ook niet na een hele dag honds zijn, ook niet na vijf uur strand en plezier. De lichten gaan wel uit, maar hij moet iets om handen hebben. Sommige honden doen dat nu eenmaal (nog) niet. Wat mee speelt hierin is dat Jack niet los kan. Gewoon niet. Misschien komt het nog, maar ik heb er een hard hoofd in. Hij jaagt als de neten.

Wat bij mij knaagt is de snelheid waarop Bauke van omgevingen wisselt.

hopen dat hij hierna terecht komt bij mensen die actief zijn en niet bij een nitwit gezinnetje.. denk dat hij bij actieve een prima match kan zijn .... ik snap het idee niet zo, van je hond moe maken tot hij nergens meer iets doet wat niet mag..... ik heb dat nog nooit gedaan, op een gegeven moment werd met de opvoeding duidelijk wat wel en niet mocht en er is nog geen hond geweest die dat niet snapt......... jonge reu of niet, en Gil had echt wel een hoop energie, maar ik ga geen halve dagen achter en met een hond lopen, er is meer in het leven.. hier heb je een kluif en zoet zijn..

Gaia schreef:Dat snap ik allemaal. Echt waar, maar mijn punt is dat mijn hond veel aangeboden krijgt en dat hij niet stopt met het knagen aan een bal. Ook niet in het weekend als je we met verstand op nul een rondje plas doen (5km), ook niet na een hele dag honds zijn, ook niet na vijf uur strand en plezier. De lichten gaan wel uit, maar hij moet iets om handen hebben. Sommige honden doen dat nu eenmaal (nog) niet. Wat mee speelt hierin is dat Jack niet los kan. Gewoon niet. Misschien komt het nog, maar ik heb er een hard hoofd in. Hij jaagt als de neten.

Wat bij mij knaagt is de snelheid waarop Bauke van omgevingen wisselt.

Hoe beloon jij rust in je hond? Want mijn gevoel zegt dat jouw hond alles ziet als een feestje en dat komt omdat het hem ook beloont. De rit naar de opvang is om je op te laden om daar los te gaan. Wandelen is aktie. Wat doet je hond als je zelf loopt en hem niks vraagt maar alleen verwacht dat hij meeloopt? Hij mag zijn dingen doen en hoeft niks. Ergens waar geen honden zijn. Want los = jagen. Opvang is de hele dag stuiven en strand etc is ook helemaal uit je plaat gaan lees ik. Ik heb zelf nooit honden gehad die zoveel en constant op zoek zijn naar aktie. Wel afgewisseld maar niet alleen maar....

Ik reageer overigens zelf nooit op mijn honden als ze druk doen. Ik maan ze hooguit tot kalmte. Ga nooit spelen als ze druk doen. Dus ik probeer rust en op mij gericht zijn te belonen en ik negeer ongeremd gedrag. Guus jaagde ook heel erg maar is nu prima te roepen. Eva kon ook echt adhd doen maar leerde dat kalmte haar kon redden en dat het heerlijk is om te zijn en niet alleen op aktie uit te zijn. Ik zou daar echt werk van maken als ik jou was want het signaal dat je hond out of controll gaat zodra de lijn eraf gaat geeft me het idee dat je hond denkt dat dat zo hoort.

Bij mij is het altijd kijken wat kan. Zelf heb ik nog nooit iets opgelost met alleen maar lopen, maar goed, dat ben ik. Ik heb eens een opvanger gehad die ALLES leuk vond. Ja, die nam je zo mee op de fiets. Beest was voor niks niet bang. Draaide met een dag volledig mee en vond alles fantastisch. Die heb je ook. Vreselijk stabiele hond.

Hier kijk ik wat er kan. Ik zorg dat de hond genoeg uitdaging heeft en zich dus niet verveeld. Verder probeer ik de eerste tijd de druk zo laag mogelijk te houden. Als lopen druk is, ga ik dat anders oplossen. Als er iets is wat Jack frustreert, ga ik met hem naar de boxen hal en kan hij even alles van zich af rennen. Dat is de plek waar ik train, waar het leuk is. Waar het feest is. Even spelen, even trollen en dan pas naar huis. In huis heb ik liever geen gefrustreerde hond. Als ik een dag grote schoonmaak heeft hij zich ook gewoon te schaften met het feit dat ik minder tijd heb.

dagmar88 schreef:

laeken schreef:

bouvierpoedel schreef:Mijn honden zijn ook enthousiast en blij en stieren de auto uit en toch blijven ze bij mij. Ze hebben eigenlijk bijna nooit een riem om. Waarom moet dat nu weer een probleem zijn.

Je begrijpt mij niet. Zoeken jouw honden meteen andere honden om op af te stuiven en is het bijzonder voor ze om ergens heen te gaan? Of zijn ze gewoon zen en blij dat ze met de baas op pad gaan en vertonen ze geen probleemgedrag? Guus staat ook te stuiteren en kermt in de auto van opwinding. Maar ik laat hem er niet uit om het af te reageren op de omgeving en op mijn kont te gaan zitten naast een speelveldje.

Ja wel hoor. Kees is te boel weer eens aan het vergoelijken. En waarom?
Het wordt dat arme dier alleen maar ontzettend moeilijk gemaakt op deze manier.
Ik hoop echt heel erg dat hij op korte tijd weg is. Als in binnen twee weken. Maar waarom zou dat bij jou wel zo zijn?
Wat ga je de potentiële nieuwe baas zeggen?
Hier, veel plezier er mee? Hij is knettergek omdat hij al maanden niet fatsoenlijk is uitgelaten, maar hij kan wel met kinderen op een veldje

Ga er mee lopen voor je in een negatieve spiraal komt (te weinig te doen, te veel te corrigeren).
Als je het niet ziet zitten hem het komende half jaar genoeg beweging en uitdaging te geven doe je hem weg. Voor de hond.

Waarom vergoei ik het .? Jij hebt toch ook groepen honden gehad die allemaal anders waren in hun behoefte en daar zul je ook wel eens van gedacht hebben je schikt je maar. Weet van Sandra dat ze ook wandelt met haar honden. Alleen daar word nu over gevallen omdat ze het niet apart vermeld en dus ook wel niet gedaan word. Beest zal toch ook naar en van het speelveldje terug moeten wandelen lijkt mij.
Heb er hier ook een koor lopen en de ene zal ook iets meer willen en moeten dan een ander . Hier worden er ook wel eens een paar kriegel en geergerd als er een paar aan het donderen gaan of dat er 1 aan de gang blijft met beklikken of uitdagen terwijl de ander geen zin heeft . Nou je gaat je gang maar . Pas pup nog die een lange wandeling moet meelopen ,jammer dan en ook wel die langer zouden willen lopen . Jammer dan.
Ze vangt op en niets meer of minder hobbelt hij mee in haar huishouden en ritme.
Jezus beest word al hyper van wat jullie allemaal met hem zouden doen.

Ik ben het helemaal met Laeken eens. Een jonge hond moet je in investeren. In de openingspost blaakt het van de arrogantie dat die hond binnen no-time wel tot rust komt. Eindelijk een baas die hem begrijpt; die ligt vast gelijk dankbaar te wezen, blij dat hij is verlost van dat rare gezin Nou, niet dus.
Iedere jonge hond moet in geïnvesteerd worden als hij na een jaar verhuizen moet, en ook met veel wandelen en toewijding kun je er gerust vanuit gaan dat hij kliert en graaft, ook als je er twee uur mee hebt gelopen. Kiwi is de makkelijkst hond die ik ooit heb gehad en dat duurde ook gewoon twee weken voordat ze zichzelf een beetje liet zien. In die tijd stond de helft van mijn dag in het teken van de honden, want het kost gewoon erg veel tijd om een niet gesocialiseerde puber op de rit te krijgen.
Daarvoor vloog ze dr voerbak aan met angst in dr ogen, liep ze buiten hijgend en half kruipend door de stad, vloog de honden van mn moeder aan en zinderde van de stress. Dit is na een paar weken afgezwakt en er is nu geen spoor meer van over. Van de Kiwi die we nu kennen, is het aanvliegen van andere honden en voernijd gewoon totaal ondenkbaar.

Die hond zit veel beter in het asiel. Daar wordt de hond door veel meer mensen gezien die een hond zoeken en jonge ongeleide projectielen zijn doorgaan zó weg, als het niet om een herder of stafford gaat. In tussentijd zit hij misschien wel in een kennel maar daar krijgt ie niets van.

Leuk geprobeerd maar straal mislukt. Ga maar gauw op zoek naar een oplossing.

Paisley schreef:Ik ben het helemaal met Laeken eens. Een jonge hond moet je in investeren. In de openingspost blaakt het van de arrogantie dat die hond binnen no-time wel tot rust komt. Eindelijk een baas die hem begrijpt; die ligt vast gelijk dankbaar te wezen, blij dat hij is verlost van dat rare gezin Nou, niet dus.
Iedere jonge hond moet in geïnvesteerd worden als hij na een jaar verhuizen moet, en ook met veel wandelen en toewijding kun je er gerust vanuit gaan dat hij kliert en graaft, ook als je er twee uur mee hebt gelopen. Kiwi is de makkelijkst hond die ik ooit heb gehad en dat duurde ook gewoon twee weken voordat ze zichzelf een beetje liet zien. In die tijd stond de helft van mijn dag in het teken van de honden, want het kost gewoon erg veel tijd om een niet gesocialiseerde puber op de rit te krijgen.
Daarvoor vloog ze dr voerbak aan met angst in dr ogen, liep ze buiten hijgend en half kruipend door de stad, vloog de honden van mn moeder aan en zinderde van de stress. Dit is na een paar weken afgezwakt en er is nu geen spoor meer van over. Van de Kiwi die we nu kennen, is het aanvliegen van andere honden en voernijd gewoon totaal ondenkbaar.

Die hond zit veel beter in het asiel. Daar wordt de hond door veel meer mensen gezien die een hond zoeken en jonge ongeleide projectielen zijn doorgaan zó weg, als het niet om een herder of stafford gaat. In tussentijd zit hij misschien wel in een kennel maar daar krijgt ie niets van.

Leuk geprobeerd maar straal mislukt. Ga maar gauw op zoek naar een oplossing.

Rust en regelmaat dat heeft die hond nodig en geen asiel waar er tig zitten te janken en krijsen en waar het nooit rustig is. Waar de hele boel hyper word van bezoek en waar ze allemaal uit hun dak gaan als er 1 mee gaat en het hele zooitje op het speelveld mag.
Vooral omdat veel honden een kennel niet gewend zijn geeft dat veel onrust.

Ik moet zelf ook lopen om rustig mijn werk te kunnen doen. Ik kan niet opstaan douchen auto in en 8 uur werken. Daarom heb ik ook honden. Onder andere. Ik draai af in het bos met ze na een dag werk. En ik laad op als ik smorgens een uur loop door de polder en de hondjes op muizen zie jagen, samen zie rennen en overal zie snuffelen en. Guus en Bas raken in een heerlijke modus dan en ik hoef niet eens op ze te letten. Al mijn honden hebben ook altijd perfect geluisterd en nu doet Guus dat ook weer. Zonder snoep en zonder ooit te corrigeren. Ze zijn gewoon in balans en daar gaat het allemaal om
Daar hoef je geen dagen voor te wandelen maar elke hond moet lopen. Honden zijn dieren die lopen. Honden zonder baas lopen hele einden en honden met baas liefst ook. Het zijn duursporters. Alles in de hond is gemaakt om lange afstanden te lopen. Dat is hun fysiek. Het hart, de spieren en de hele hond is er voor gemaakt. Tenzij je een gedrocht koopt. Maar die kan het niet maar wil het wel en heeft het eigenlijk ook nodig.

Gaia schreef:Dat snap ik allemaal. Echt waar, maar mijn punt is dat mijn hond veel aangeboden krijgt en dat hij niet stopt met het knagen aan een bal. Ook niet in het weekend als je we met verstand op nul een rondje plas doen (5km), ook niet na een hele dag honds zijn, ook niet na vijf uur strand en plezier. De lichten gaan wel uit, maar hij moet iets om handen hebben. Sommige honden doen dat nu eenmaal (nog) niet. Wat mee speelt hierin is dat Jack niet los kan. Gewoon niet. Misschien komt het nog, maar ik heb er een hard hoofd in. Hij jaagt als de neten.

Wat bij mij knaagt is de snelheid waarop Bauke van omgevingen wisselt.

Ik herken het wel hoor.
Murdock was ook zo'n duracell konijn. Gek werd ik er van. Hij was niet moe te krijgen.
Maar met in de tuin en 2xdaags op een hondenveldje werd het niet beter. Pas toen ik hem mentaal meer ging uitdagen werd hij rustiger. Hij is nog steeds drukker dan de meeste honden die ik ken, maar hij kan nu (Hij wordt in september 4 jaar) ook zijn rust pakken. Dat heeft denk ik grotendeels met het volwassen worden te maken, zijn behoeften zijn veranderd. Wellicht komt dat bij Jack en Bauke ook nog.
Maar dat betekent niet dat je tot die tijd dan maar niet in die behoefte moet voorzien, toch?
Dan moet je naar het strand en 5 uur lopen, etc, etc.
Anders wordt zowel jij als de hond gillend gek!

bouvierpoedel schreef: Rust en regelmaat dat heeft die hond nodig en geen asiel waar er tig zitten te janken en krijsen en waar het nooit rustig is. Waar de hele boel hyper word van bezoek en waar ze allemaal uit hun dak gaan als er 1 mee gaat en het hele zooitje op het speelveld mag.
Vooral omdat veel honden een kennel niet gewend zijn geeft dat veel onrust.

Als jij een uitgebreid netwerk hebt van opvangadressen die in augustus dit kunnen bieden, schroom dan niet om je contacten in te seinen.
Natuurlijk zit hij beter in een goed huishouden met iemand die weet wat een jonge hond nodig heeft, maar dat is nou eenmaal niet zo makkelijk. Het mooiste is als er morgen de ideale definitieve eigenaar voor hem klaarstaat en die alle energie heeft om er per direct voor te gaan, maar ook dat is niet zomaar gevonden.
Tot die tijd staat Sandra zich t frustreren met een doodnormale jonge hond langs een speelveldje, te beroerd om er echt tijd in te steken. Dat lijkt me geen goed idee.

bouvierpoedel schreef:

Paisley schreef:Ik ben het helemaal met Laeken eens. Een jonge hond moet je in investeren. In de openingspost blaakt het van de arrogantie dat die hond binnen no-time wel tot rust komt. Eindelijk een baas die hem begrijpt; die ligt vast gelijk dankbaar te wezen, blij dat hij is verlost van dat rare gezin Nou, niet dus.
Iedere jonge hond moet in geïnvesteerd worden als hij na een jaar verhuizen moet, en ook met veel wandelen en toewijding kun je er gerust vanuit gaan dat hij kliert en graaft, ook als je er twee uur mee hebt gelopen. Kiwi is de makkelijkst hond die ik ooit heb gehad en dat duurde ook gewoon twee weken voordat ze zichzelf een beetje liet zien. In die tijd stond de helft van mijn dag in het teken van de honden, want het kost gewoon erg veel tijd om een niet gesocialiseerde puber op de rit te krijgen.
Daarvoor vloog ze dr voerbak aan met angst in dr ogen, liep ze buiten hijgend en half kruipend door de stad, vloog de honden van mn moeder aan en zinderde van de stress. Dit is na een paar weken afgezwakt en er is nu geen spoor meer van over. Van de Kiwi die we nu kennen, is het aanvliegen van andere honden en voernijd gewoon totaal ondenkbaar.

Die hond zit veel beter in het asiel. Daar wordt de hond door veel meer mensen gezien die een hond zoeken en jonge ongeleide projectielen zijn doorgaan zó weg, als het niet om een herder of stafford gaat. In tussentijd zit hij misschien wel in een kennel maar daar krijgt ie niets van.

Leuk geprobeerd maar straal mislukt. Ga maar gauw op zoek naar een oplossing.

Rust en regelmaat dat heeft die hond nodig en geen asiel waar er tig zitten te janken en krijsen en waar het nooit rustig is. Waar de hele boel hyper word van bezoek en waar ze allemaal uit hun dak gaan als er 1 mee gaat en het hele zooitje op het speelveld mag.
Vooral omdat veel honden een kennel niet gewend zijn geeft dat veel onrust.

Al mijn honden komen uit de meest nare asielen en die paar die dat niet kwamen waren er erger aan toe. Juist in een gezin disfunctioneren is kwalijk. Asiel is asiel en dat is dan weg als de hond opgehaald wordt. Nieuwe start. Bas heeft een jaar in een asiel gezeten. Ze is de meest stabiele lieve hond die er bestaat. Zou ze in een gezin gedisfunctioneerd hebben een jaar dan had ik er heel wat meer mee te stellen gehad. Nu moest ik alleen wat socialisatie doen en onzindelijkheid overwinnen.

Doe mij 10 keer liever die buitenlander uit dat asiel waar hij een jaar zat dan de gemiddelde labradoodle recht uit de bench na 3 cursussen die probleemgedrag toont. Want ik ben huis nummer twee waar de hond op oude voet doorgaat. Bij een hond uit het asiel begin je opnieuw. Zeker als hij er lang gezeten heeft en als pup niet in handen was van mensen die er mee aan gekloot hebben.

laeken schreef:
Al mijn honden komen uit de meest nare asielen en die paar die dat niet kwamen waren er erger aan toe. Juist in een gezin disfunctioneren is kwalijk. Asiel is asiel en dat is dan weg als de hond opgehaald wordt. Nieuwe start. Bas heeft een jaar in een asiel gezeten. Ze is de meest stabiele lieve hond die er bestaat. Zou ze in een gezin gedisfunctioneerd hebben een jaar dan had ik er heel wat meer mee te stellen gehad. Nu moest ik alleen wat socialisatie doen en onzindelijkheid overwinnen.

Doe mij 10 keer liever die buitenlander uit dat asiel waar hij een jaar zat dan de gemiddelde labradoodle recht uit de bench na 3 cursussen die probleemgedrag toont. Want ik ben huis nummer twee waar de hond op oude voet doorgaat. Bij een hond uit het asiel begin je opnieuw. Zeker als hij er lang gezeten heeft en als pup niet in handen was van mensen die er mee aan gekloot hebben.

Weer helemaal mee eens. Een hond waar allerlei zaken van verwacht wordt waar hij niet aan kan voldoen, krijgt een hoop afkeuring en frustratie over zich heen. Er is weinig waar honden slechter tegen kunnen dan frustratie.
Mensen die met honden in een asiel werken, doen me erg denken aan hoe mensen met paarden werken. Je deelt je leven er niet mee maar je investeert er een uur van je dag in. Dat zorgt ervoor dat je als handeler niet vanalles verwacht, dat de hond eigenlijk ook niet zoveel mis kan doen. Want dat uurtje ben je gewoon met die hond bezig. De hond is niet in staat om zich te misdragen zoals het opvreten van de dure schoenen, het uitgraven van je tuinplanten, het omver lopen van je ontbijttafel. Dus de hond krijgt ook niet alle negativiteit over zich heen die daarbij hoort.

wolvster schreef:

Gaia schreef:Dat snap ik allemaal. Echt waar, maar mijn punt is dat mijn hond veel aangeboden krijgt en dat hij niet stopt met het knagen aan een bal. Ook niet in het weekend als je we met verstand op nul een rondje plas doen (5km), ook niet na een hele dag honds zijn, ook niet na vijf uur strand en plezier. De lichten gaan wel uit, maar hij moet iets om handen hebben. Sommige honden doen dat nu eenmaal (nog) niet. Wat mee speelt hierin is dat Jack niet los kan. Gewoon niet. Misschien komt het nog, maar ik heb er een hard hoofd in. Hij jaagt als de neten.

Wat bij mij knaagt is de snelheid waarop Bauke van omgevingen wisselt.

Ik herken het wel hoor.
Murdock was ook zo'n duracell konijn. Gek werd ik er van. Hij was niet moe te krijgen.
Maar met in de tuin en 2xdaags op een hondenveldje werd het niet beter. Pas toen ik hem mentaal meer ging uitdagen werd hij rustiger. Hij is nog steeds drukker dan de meeste honden die ik ken, maar hij kan nu (Hij wordt in september 4 jaar) ook zijn rust pakken. Dat heeft denk ik grotendeels met het volwassen worden te maken, zijn behoeften zijn veranderd. Wellicht komt dat bij Jack en Bauke ook nog.
Maar dat betekent niet dat je tot die tijd dan maar niet in die behoefte moet voorzien, toch?
Dan moet je naar het strand en 5 uur lopen, etc, etc.
Anders wordt zowel jij als de hond gillend gek!

Nee, natuurlijk moet je die hond mentaal uitdagen. Daar ben ik rustig in aan het opbouwen, maar ik vind dat het met een bange hond tijd kost. Veel tijd. Anders wordt je helemaal gek van een hyper hondje. Ik vind Jack trouwens geen hyper hond hoor. Ja, hij is wat druk, maar hij stuitert niet het huis door. Ik vind hem vrolijk. Alleen weet hij gewoon niet goed wat hij moet doen als er niets gevraagd wordt. Nou ja, ok. Als je dat niet gewend bent, dan snap ik dat.

Gaat heen.
Een asiel te verkiezen boven een opvangadres.
Flauwekul.

Daarentegen, yep @Sandra, met deze moet je meer d'r op uit, dat ben ik wel met @laeken eens.
Is de manier om een goede basis te maken.

laeken schreef:

bouvierpoedel schreef:

Paisley schreef:Ik ben het helemaal met Laeken eens. Een jonge hond moet je in investeren. In de openingspost blaakt het van de arrogantie dat die hond binnen no-time wel tot rust komt. Eindelijk een baas die hem begrijpt; die ligt vast gelijk dankbaar te wezen, blij dat hij is verlost van dat rare gezin Nou, niet dus.
Iedere jonge hond moet in geïnvesteerd worden als hij na een jaar verhuizen moet, en ook met veel wandelen en toewijding kun je er gerust vanuit gaan dat hij kliert en graaft, ook als je er twee uur mee hebt gelopen. Kiwi is de makkelijkst hond die ik ooit heb gehad en dat duurde ook gewoon twee weken voordat ze zichzelf een beetje liet zien. In die tijd stond de helft van mijn dag in het teken van de honden, want het kost gewoon erg veel tijd om een niet gesocialiseerde puber op de rit te krijgen.
Daarvoor vloog ze dr voerbak aan met angst in dr ogen, liep ze buiten hijgend en half kruipend door de stad, vloog de honden van mn moeder aan en zinderde van de stress. Dit is na een paar weken afgezwakt en er is nu geen spoor meer van over. Van de Kiwi die we nu kennen, is het aanvliegen van andere honden en voernijd gewoon totaal ondenkbaar.

Die hond zit veel beter in het asiel. Daar wordt de hond door veel meer mensen gezien die een hond zoeken en jonge ongeleide projectielen zijn doorgaan zó weg, als het niet om een herder of stafford gaat. In tussentijd zit hij misschien wel in een kennel maar daar krijgt ie niets van.

Leuk geprobeerd maar straal mislukt. Ga maar gauw op zoek naar een oplossing.

Rust en regelmaat dat heeft die hond nodig en geen asiel waar er tig zitten te janken en krijsen en waar het nooit rustig is. Waar de hele boel hyper word van bezoek en waar ze allemaal uit hun dak gaan als er 1 mee gaat en het hele zooitje op het speelveld mag.
Vooral omdat veel honden een kennel niet gewend zijn geeft dat veel onrust.

Al mijn honden komen uit de meest nare asielen en die paar die dat niet kwamen waren er erger aan toe. Juist in een gezin disfunctioneren is kwalijk. Asiel is asiel en dat is dan weg als de hond opgehaald wordt. Nieuwe start. Bas heeft een jaar in een asiel gezeten. Ze is de meest stabiele lieve hond die er bestaat. Zou ze in een gezin gedisfunctioneerd hebben een jaar dan had ik er heel wat meer mee te stellen gehad. Nu moest ik alleen wat socialisatie doen en onzindelijkheid overwinnen.

Doe mij 10 keer liever die buitenlander uit dat asiel waar hij een jaar zat dan de gemiddelde labradoodle recht uit de bench na 3 cursussen die probleemgedrag toont. Want ik ben huis nummer twee waar de hond op oude voet doorgaat. Bij een hond uit het asiel begin je opnieuw. Zeker als hij er lang gezeten heeft en als pup niet in handen was van mensen die er mee aan gekloot hebben.

Ja jongen maar jij bent de standaard niet er zijn ook mensen die geen buitenlandertje uit het asiel willen of een rashond of of of . Als ik en leuke doodle zoek dan kan dat een leuke doodle zijn en zo zijn er wel meerdere en ook vele die er niet voor zouden gaan.
Heb er hier 1 lopen die heeft tot zijn 9 maanden in de schuur gewoond en is er pas een week maar ook een leuke stabiele hond die niet als mijn rest van mijn honden mensen leuk vind. Hij is er schijtesbang van en blaft en eind weg . Nou en .!!! die is de eerste week ook niet veel buiten de tuin en huis geweest hier om hem te laten wennen en binden . Hij hobbelt lekker mee en loopt gelijk al los . Zou ook niet iedereen zijn keus zijn maar ik heb er een fijne hond aan.

Met sommige honden die hyper zijn moet je juist niet teveel doen om die rust er in te krijgen.
Rust en regelmaal kan beter werken . En ja sommige hypertjes moet je afpijcheren om die kop leeg te maken.
Zet mij voor het sociale en afleiding tussen de mensen en ik word gek in mijn kop en een ander zal er baat bij hebben.Jij gaat wandelen voor je kop leeg te krijgen en een ander moet even plat op de bank na het werk.
Honden zijn geen eenheidskoek net als mensen dat niet zijn.

Wandelen is juist niet afmatten maar opladen. Laat maar want het heeft geen zin. Ik doe helemaal niet aan afmatten van mijn honden. Liefst heb ik dat ze niet hijgen en met gesloten mond lopen. Het wordt allemaal willens en wetens verkeerd gelezen. Mijn streven is kalme honden tijdens het wandelen. Daarna kunnen we iets lastigs gaan doen zoals een lange rit, ergens op bezoek of een paar uur alleen thuis zijn.

Staat Bauke nu weer ter herplaatsing of nog niet?
Was hij nou gecastreerd?

Manuma schreef:Staat Bauke nu weer ter herplaatsing of nog niet?
Was hij nou gecastreerd?

Ga je het doen? Ga je het doen?

laeken schreef:Wandelen is juist niet afmatten maar opladen. Laat maar want het heeft geen zin. Ik doe helemaal niet aan afmatten van mijn honden. Liefst heb ik dat ze niet hijgen en met gesloten mond lopen. Het wordt allemaal willens en wetens verkeerd gelezen. Mijn streven is kalme honden tijdens het wandelen. Daarna kunnen we iets lastigs gaan doen zoals een lange rit, ergens op bezoek of een paar uur alleen thuis zijn.

Helemaal mee eens

laeken schreef:Wandelen is juist niet afmatten maar opladen. Laat maar want het heeft geen zin. Ik doe helemaal niet aan afmatten van mijn honden. Liefst heb ik dat ze niet hijgen en met gesloten mond lopen. Het wordt allemaal willens en wetens verkeerd gelezen. Mijn streven is kalme honden tijdens het wandelen. Daarna kunnen we iets lastigs gaan doen zoals een lange rit, ergens op bezoek of een paar uur alleen thuis zijn.

Ik ook hoor en ik zeg vaak dat mijn hond lui is. Dat is een Husky x Malamute kruising. Ik voel me zelfs wat schuldig als hij wel afgemat is Een wandeling van ruim 2 uur zorgt voor een heerlijk voldane hond. Met hardlopen of een survival is hij aan het werk maar ook dan is hij nooit afgemat. Gewoon voldaan. Mijn honden zijn niet baasgericht maar van een wandeling met snuffelen en avonturieren zijn ze moe en hebben we samen een avontuur gehad. Krabben zoeken op het strand of een kuil graven tot we water vinden.
Naast de fiets is saaie beweging dus maken we tempowisselingen en is hij alsnog aan het werk in zijn hoofd.

Ik denk dat mijn honden lui zijn of overkomen omdat ze sowieso wat fanatisme missen maar ik ze dat ook wel afneem. Ik hamer altijd op rust en onderneem pas wat als dat vanuit rust kan. Gillend van start mag gewoon niet. Ik heb dan geen verbinding met de hond meer. Net als bij paarden eigenlijk. Ik wil dat we dingen samen doen, de dingen afstemmen en van daaruit gaan we bewegen of überhaupt leuke dingen doen.
Manu was niet altijd 'lui' of kalm. Uma wel Met opvangers of loges heb ik ook kalme honden na een paar uur. Grenzen aangeven en samen bewegen, knallen als je ziet dat het kan maar altijd pas als ik weet dat ik ook van daaruit een stap terug kan vragen.
Ik heb dat moeten leren zien maar het werkt uitstekend zo. Ik ben heel blij met mijn honden zoals ze nu zijn.

Manuma schreef:Staat Bauke nu weer ter herplaatsing of nog niet?
Was hij nou gecastreerd?

Als ik het goed begrepen heb staat hij inderdaad alweer (of nog steeds?) op facebook, in een groep voor poedelbemiddeling dacht ik. Misschien heeft iemand een linkje?

Ga je het doen?! Zou super zijn als jij hem zou opvangen (en eventueel houden), daar heeft die hond wat aan.

-Lilo- schreef:

Manuma schreef:Staat Bauke nu weer ter herplaatsing of nog niet?
Was hij nou gecastreerd?

Ga je het doen? Ga je het doen?

Dat vroeg ik me ook af.

Hier idem. Druk gedoe heb ik echt niks mee. Ga rennen en sprinten en dollen tot je een ons weegt maar liever zie ik mijn honden langs een water lopen samen. Ruiken en markeren en een dode krab zoeken. Lekker zij aan zij een stukje rennen en klieren en altijd bereikbaar voor mij en nooit met een bek open een zwabberende lange tong en dolle ogen. Dat laatste heb ik een hekel aan.

Natuurlijk mag Guus lekker raggen met Lanai. Natuurlijk mag Bas super fanatiek op muizen jagen. Maar we gaan net sleurend met de bek open aan het einde van de riem de wereld als speeltuin benaderen en bananen in de oren hebben voor mij. Dat wil ik niet met honden en eigenlijk is dat ook nooit zo met honden van mij. Begint soms wel zo maar gaat altijd weg.

Hyperen mag wel soms maar ik vind het best een ongezonde mentale toestand. Afmatten is gewoon hyperen tot je erbij neer valt en in mijn ogen niet goed. Maakt alleen maar dat je conditie kweekt en je hond steeds langer afgemat moet worden. Dat doet niks goeds.

Alles is zoveel makkelijker als je hond zen is. Mijn hondjes vallen op zeker uit als ze druk zijn. Zijn ze rustig dan passeren ze elke hond ook los zonder enig gedoe. Alles werkt beter met een kalme maar tevreden hond.

Tamara81 schreef:Mooi om te lezen van die rust die jullie inlassen en alles doen vanuit rust, Leaken en Manuma.
Hier kan ik nog van leren want ik heb nogal de neiging om mijn hond te laten knallen met de bal of frisbee met als gevolg een hyper en gedreven hond. Niks mis mee hoor, met intensief sporten, maar het stukje rust inbouwen en beginnen vanuit rust, dat is iets om op te letten.

Sowieso laat ik de bal vaak thuis liggen om gewoon lekker een lange boswandeling te maken en samen vanalles te beleven.

Jij kent Guus en je merkt ook hoe goed hij al luistert en hoe leuk hij toch met Lanai speelt maar hoe goed hij daarnaast zichzelf kan amuseren en gewoon lekker meehobbelt. Ik vind wel dat jij al heel veel uit rust doet omdat dat zo in je zit. Wel neig je naar Lanai amuseren. Dat is goed en Lanai geniet met volle teugen. Toch denk ik dat je Lanai soms ook kan laten. Dus geen zak koekjes pakken of haar iets aanbieden. Dan gaat ze nog meer zelf in de wereld staan en dat is prima.

Lanai is hartstikke stabiel en lief en niet hyper. Maar ik snap wel wat je bedoelt. Denk ook dat dat straks met twee hondjes vanzelf gaat. Dan doe je een stapje terug en kan je kijken. Dat is heerlijk.

Tamara81 schreef:Mooi om te lezen van die rust die jullie inlassen en alles doen vanuit rust, Leaken en Manuma.
Hier kan ik nog van leren want ik heb nogal de neiging om mijn hond te laten knallen met de bal of frisbee met als gevolg een hyper en gedreven hond. Niks mis mee hoor, met intensief sporten, maar het stukje rust inbouwen en beginnen vanuit rust, dat is iets om op te letten.

Sowieso laat ik de bal vaak thuis liggen om gewoon lekker een lange boswandeling te maken en samen vanalles te beleven.

Ik vind dat zelf heerlijk. Heb het echt gemist met mijn oude lul en blinde bange tibbe die niet verder komt dan het park aan de overkant.
De husky van mijn ex en mij komt hier wonen en is hier nu een paar dagen per week. Daar krijgt hij door de omstandigheden niet genoeg beweging en uitdaging.
Het is nu al een heel ander hondje aan het worden. Gisteren heeft hij geknald ja. 's Middags met een drafje naar de intratuin gefietst waar hij zelf een pak kvv en wat lekkers heeft uitgezocht, 's avonds een uur gefietst. Wel 15 konijnen gezien en ook even achter degenen die mooi op het pad bleven lopen aan gesprint
Nu ligt hij al de hele dag tegen me aan op de bank met een dwergkeesje op z'n rug.
Voor alles een tijd en een plaats.