Het HondenForum

laeken schreef:
Ik denk dat Eva de enige laekense herder niet is geweest die heel erg moeilijk is met bezoek. En ik denk ook niet dat ze de eerste niet was die over agressie reageerde in IPO. En ik denk ook dat ze de eerste niet was die snel haar tanden ergens in wilde zetten.
De conclusie dat ik dat karakter moeilijk vond kwam inderdaad later. Ik dacht dat als ze met Dapper en Cleo op zou groeien ze wel goed met bezoek zou kunnen. Die waren immers dol op bezoek en haar voorbeeld. Maar dat werkte niet. En ik wist ook niet dat ze zou gaan bijten. Ik dacht dat ik met mijn ervaring dat probleem zo kon handelen.

Dus ik kwam later tot die conclusie. Ik was dol op die hond. Misschien wel meer op haar dan welke hond ook. Maar dat wil niet zeggen dat ik die keuze nog een keer maak. Beter gezegd, agressie naar mensen is door Eva voor mij nu de grootste no go geworden in mijn toekomstige honden. Wuilus kon ik mannen. Eva niet helemaal want die schoot wel eens door. Natuurlijk is daar mee te leven en natuurlijk is overal een mouw aan te passen. Maar ik wil dat niet meer. Ik sloot als ik weg moest alles af. Niet tegen inbrekers maar juist voor inbrekers. Want stel dat ik iets open zou laten staan en er kwam iemand bij Eva. Ik stond niet voor de gevolgen in. Dus ik moest inbrekers beschermen tegen mijn hond ipv mijn spullen tegen inbrekers.

Duidelijk
Mn vorige post sloeg dus ook niet hierop maar op die ervoor van jou

Of een Markiesje Heb je nog een handzaam formaat ook. En een hond die niet vaak als rashond herkend wordt.

Gelukkig maar dat er heel wat grijs zit tussen het zwart en wit Marc.
Jij verheerlijkt nu Bas en kruisingen helemaal en hebt vindt rashonden ineens niks meer, terwijl dit jaren geleden flink anders was en je in ieder geval overgekomen bent als iemand die helemaal voor het ras Laekense ging. Die shows gaaf vond en zelfs mee is geweest naar Crufts met de toekomstige moeder van je rashondpup.
Eva is een flink scherpe Laekense geworden, dat zat al in haar karakter maar is deels ook aangewakkerd door hoe je ermee om bent gegaan. Ik zeg dit omdat ikzelf met Tapas vergelijkbaar dingen niet goed heb aangepakt, waardoor zij ook een andere hond is geworden dan haar moeder en oma waren. Bij een andere eigenaar dan ikzelf, eentje die sterker in zijn schoenen stond, had Tapas waarschijnlijk minder de neiging gekregen tot het willen beschermen en willen regelen. Ik zie dat al aan hoe ze bij Eric is, minder alert en waaks omdat hij zijn eigen en haar boontjes wel zal doppen en ook die uitstraling heeft richting haar.
Die neiging zit in het ras, maar of het er uitkomt ligt aan het individu van de hond en aan hoe er mee omgegaan wordt.

Zelf houd ik nog steeds van het ras de Laekense, en zijn er ook andere rassen die me best kunnen bekoren. Daarnaast heb ik nu ook ervaring met het hebben van een kruising, en die was precies zoals ik hoopte dat hij zou zijn om een goede combi te vormen met mijn al aanwezige rashond. En dat is uitstekend gelukt, hij is niet waaks, niet beschermend en heel zachtaardig van karakter. Hij is vriendelijk naar mensen en uiterst sociaal naar honden, ongeacht het geslacht. Doordat hij zich de pis niet lauw laat maken en zich laat meetrekken in de reactiviteit van Tapas ziet zij ook steeds minder de noodzaak tot scherpte. En dat geeft haar net wat meer rust in haar koppie.

Het is niet zo dat nu ik een kruising heb, ineens mijn rashond niks meer is. Ik zie van beide honden hun fijne en minder fijne punten en geniet vooral van de eerstgenoemde. De mindere punten neem ik voor lief en daar houd ik rekening mee, zodat die binnen de perken blijven.

Of mijn volgende hond een rashond wordt of een kruising? Geen idee, ik sluit beiden niet uit. Want ik vind dat beiden hun eigen charmes (en onhebbelijkheden) hebben. We zien wel hoe het gaat lopen.

Zamunda schreef: Ja, want "Hij is gevonden en heeft toen een paar jaar in het asiel gezeten." is natuurlijk véél interessanter .

Je hebt werkelijk geen idee wat honden uit het buitenland allemaal kunnen hebben meegemaakt (daar had ik het over, niet direct Nederlandse asielhonden, al kunnen die ook een heel diverse achtergrond hebben, diverser in elk geval dan een pup)

Tineke schreef: Je zou trouwens nog wat in de war raken als je ons tegenkomt , twee rashonden , een uit het asiel ,wel gewoon in Nederland, andere rashond bij fokker vandaan uit het buitenland en twee buitenlandertjes alhier in Nederland aangeschaft via een stichting.
Een mens zou van minder overstuur raken

Ik snap dat gemekker niet zo , iedereen moet lekker zelf weten waar hij voor kiest zolang dat maar geen broodfok is.

Hahah hier hetzelfde, rashond, asielhond en buitenlander. Maar bij een volgende ga ik toch weer voor de rashond. Vind dat toch leuk om allemaal mee te maken vanaf het begin en een pup op te voeden. De andere heb ik genomen omdat ik toen geen rashond kon vinden die ik leuk vond en ik vond ze vroeger ook op elkaar lijken hoor. Iemand die er geen verstand van heeft kan idd zeggen dat qua uiterlijk alle weimpjes op elkaar lijken, terwijl dat totaal niet zo is. En qua karakter zit er ook enorm veel verschil in. Gelukkig, want bepaalde types binnen dit ras zou ik nooit willen.

Zo is er voor iedereen wat wat;)

DeDiana schreef: Ik kan net zo veel leuke dingen vertellen over Mila als over mijn buitenlandse kruisingen en ik vind haar al helemaal niet saaier omdat ze een rashond is. Zij is voor mij minstens net zo verrassend en uniek als een kruising.

Jouw Mila vind ik dan weer een uitzondering (zoals er echt wel meer zijn natuurlijk, het is allemaal niet zo zwart wit als het op een forum overkomt ). Ik vind haar ontzettend leuk en zou haar zó in huis nemen. Ze is echt zo slim, ik denk nog aan dat verhaal dat ze je telefoon vond. Daar ben ik dol op, honden die zelfstandig kunnen denken

Maeve schreef:

Kells schreef:

_Jules_ schreef:Je zit er wel mee he...dat ze je hond matig vinden... Dan ga je naar een ander land als je denkt dat je daar een Utje kan halen. Daar staat ook het showtype in de ring, op de shows waar ik ben geweest zie je jouw type er ook niet tussen staan. Boeiend.. als je shows toch niet belangrijk vind zoals je steeds zegt hoef je je daar ook niet druk over te maken toch? Dan zet je er gewoon werkresultaten op.

Nee, daar zit ik absoluut niet mee. Ik zit nog te hinniken om het verslag van die keurmeester. Waar ik mij aan erger is dat shows tegenwoordig de maatstaf zijn en mijn hond werd afgeserveerd als A-typisch. Euhm, A-typisch? Die hond laat fraai veldwerk zien. Als je het filmpje bekeken hebt zie je het verschil met showlijnen. Het gangwerk zie je in het veld, niet in een showring.

Maar dan haal je toch zaken door elkaar? Als je inschrijft voor een show wordt je hond beoordeeld op uiterlijk. Dan doet het er niet toe wat voor veldwerk ze laat zien. Andersom kan toch ook niet? Als een hond faalt bij een veldwerktest maar roepen "maar hij heeft wel een heel typisch gangwerk!" Ja prachtig, maar dat wordt op dat moment niet beoordeeld. Je weet dat ze op show je hond beoordelen in stand en in draf. Als jij denkt dat je honden niet voldoende uitkomen in die gang moet je dus niet inschrijven, je kan moeilijk verwachten dat die keurmeester gaat inschatten hoe jouw hond zou bewegen in een open veld op volle snelheid. Dat is zijn taak ook niet, het is een exterieurkeuring en geen werkgeschiktheidstest. En daarin vond hij je honden a-typisch, dat staat volledig los van hun kunnen in het veld. En die maatstaaf hang jij er ook zelf aan. Zat werklijn Labradors die de showring nooit hebben gezien maar beoordeeld worden op hun werkresultaten. Er is daar niemand die zich iets aantrekt van die ontbrekende showresultaten want zij vinden dat niet belangrijk. Jij ook niet, helemaal goed maar dan vind ik het raar om zo beledigd te doen dat je hond daar inderdaad niet geprezen wordt. Je selecteert er toch ook niet op? Kijk, de vader van mijn Coda heeft ook nog nooit een showring gezien en hoewel ik het een prima rasvertegenwoordiger vond waar ik een nakomeling van wilde, zal hij ook geen Utjes scoren. Coda's moeder heeft alleen voldoende shows gelopen voor de kwalificaties om er mee te mogen fokken en scoorde gemiddeld. Coda heeft al meer bereikt op dat gebied dan haar ouders, maar als ik een showkampioen wilde had ik een andere combinatie moeten kiezen. Met Bizzy precies zo, die heb ik gehouden omdat ze in het nest leuke werkeigenschappen toonde. Dan leg ik me dus ook toe op dat werken en accepteer dat ze waarschijnlijk geen bovengemiddelde resultaten zal behalen op show. Als ik dat wel wilde had ik haar zusje moeten houden die wel compacter gebouwd is, een typischer hoofd heeft en beter gehoekt is. Die viel wel in de smaak bij de keurmeester, en ook dat was te voorspellen

*Wolf* schreef:

Zamunda schreef: Ja, want "Hij is gevonden en heeft toen een paar jaar in het asiel gezeten." is natuurlijk véél interessanter .

Je hebt werkelijk geen idee wat honden uit het buitenland allemaal kunnen hebben meegemaakt (daar had ik het over, niet direct Nederlandse asielhonden, al kunnen die ook een heel diverse achtergrond hebben, diverser in elk geval dan een pup)

Ja dat weten ze ook allemaal wat er met hond 90345 is gebeurd

_Jules_ schreef:Iemand die er geen verstand van heeft kan idd zeggen dat qua uiterlijk alle weimpjes op elkaar lijken, terwijl dat totaal niet zo is. En qua karakter zit er ook enorm veel verschil in. Gelukkig, want bepaalde types binnen dit ras zou ik nooit willen.

Dat is natuurlijk onzin. Natuurlijk lijken ze allemaal op elkaar, er is toch ook niet voor niets een rasstandaard opgesteld waar ze aan moeten voldoen ? Ja, binnen het nauwe kader van de rasstandaard zullen ze verschillen, maar totaal niet op elkaar lijken ?! Zet tien weimen naast een willekeurige hond van een ander ras of kruising en je zult zien dat de weimen héél erg op elkaar lijken.

*Wolf* schreef:

Zamunda schreef: Ja, want "Hij is gevonden en heeft toen een paar jaar in het asiel gezeten." is natuurlijk véél interessanter .

Je hebt werkelijk geen idee wat honden uit het buitenland allemaal kunnen hebben meegemaakt (daar had ik het over, niet direct Nederlandse asielhonden, al kunnen die ook een heel diverse achtergrond hebben, diverser in elk geval dan een pup)

Ach hou toch op met je 'werkelijk geen idee'. Natuurlijk heb ik een idee van wat ze allemaal kunnen hebben meegemaakt. Maar wat die ene specifieke hond daadwerkelijk heeft meegemaakt? Nee, daar heeft vrijwel niemand een idee van. Veel meer dan gevonden en opgevangen (in shelter/asiel) is het niet hoor, de rest wordt er meestal bij verzonnen.


Daarnaast begrijp ik niet wat er zo interessant moet zijn aan de achtergrond van een hond. Hij is nu toch hier, bij jou/mij, wat kan mij dat verleden schelen ? Ik heb drie herplaatsers en alledrie hebben ze een achtergrond, maar die breng ik zelden ter sprake. Waarom zou ik? Ze zijn interessant van zichzelf, daar hoef ik geen mooi verhaaltje omheen te breien.

Maar dat is zeker niet bij alle rassen zo... zet 10 mechelaars bij elkaar en je hebt 10 verschillende honden: rood, geel, donker (bruin), met en zonder zwarte haarpuntjes en borstvlekken of voetjes.
Toch ook 1 rasstandaard.

LongFields schreef:Gelukkig maar dat er heel wat grijs zit tussen het zwart en wit Marc.
Jij verheerlijkt nu Bas en kruisingen helemaal en hebt vindt rashonden ineens niks meer, terwijl dit jaren geleden flink anders was en je in ieder geval overgekomen bent als iemand die helemaal voor het ras Laekense ging. Die shows gaaf vond en zelfs mee is geweest naar Crufts met de toekomstige moeder van je rashondpup.

Ik zeg nergens dat ik rashonden niks meer vind. Ik zeg dat ik er niet snel meer voor zou kiezen. Dat is toch wel wat anders.

Eva is een flink scherpe Laekense geworden, dat zat al in haar karakter maar is deels ook aangewakkerd door hoe je ermee om bent gegaan.

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik denk dat een andere hond bij dezelfde omgang anders was geworden. Ik denk dus dat dat volledig in haar karakter zat. Niet dat dat verkeerd is en niet dat een ander dat niet beter had kunnen mannen maar ik weet wel dat ik op geen enkele manier agressie heb aangewakkerd. Ik heb het gewoon niet kunnen mannen. Ik was daar niet alleen in overigens.

Ik zeg dit omdat ikzelf met Tapas vergelijkbaar dingen niet goed heb aangepakt, waardoor zij ook een andere hond is geworden dan haar moeder en oma waren. Bij een andere eigenaar dan ikzelf, eentje die sterker in zijn schoenen stond, had Tapas waarschijnlijk minder de neiging gekregen tot het willen beschermen en willen regelen. Ik zie dat al aan hoe ze bij Eric is, minder alert en waaks omdat hij zijn eigen en haar boontjes wel zal doppen en ook die uitstraling heeft richting haar.
Die neiging zit in het ras, maar of het er uitkomt ligt aan het individu van de hond en aan hoe er mee omgegaan wordt.

Nogmaals, dat vind ik echt te makkelijk. Tapas is niet moeilijk omdat jij gefaald hebt. Eva was niet agressief omdat ik gefaald heb. Jij hebt met Tapas een hond getroffen die te moeilijk voor je is. En ik met Eva. Dat heeft niks met falen te maken vind ik. Jij was bezig aan je 4e Belg met Tapas. Ik had voor Eva twee herders gehad, en Dapper, en Cleo en we hadden thuis ook altijd honden. Ik vind echt dat jij jezelf tekort doet als je stelt dat het jouw schuld is dat Tapas te moeilijk kan doen om er relaxed mee om te gaan soms. Tapas en Eva zijn ook echt de enige niet die gebeten hebben. Het is gewoon een heel mooi ras maar er zitten hele moeilijke honden tussen. De mensen die het ras goed kennen en die Eva bekeken hebben zeiden dat het nooit haalbaar zou zijn om haar veilig bij vreemden te laten. Bekenden was een heel ander verhaal. Dan was zo zo betrouwbaar als wat.

Ik ben het dus nooit eens geweest met de stelling dat het mijn schuld was dat Eva zo scherp was. Dat heeft me zelfs opgebroken toen ze op haar moeilijkst was en ik constant te horen kreeg dat het door mij kwam. Cleva is een totaal andere persoonlijkheid en een totaal ander mens. Bij hem deed ze precies hetzelfde. Ook als ik er niet was en ook toen ik al lang en breed helemaal uit het leven van Eva was. Dus ik heb dat als oneerlijk ervaren. En ik vind oprecht dat jij jezelf nu tekort doet door te stellen dat je Tapas zelf zo gemaakt hebt. Zie het niet als aanval. Ik vind zelf dat ik juist niet aanvallend reageer.

Zelf houd ik nog steeds van het ras de Laekense, en zijn er ook andere rassen die me best kunnen bekoren. Daarnaast heb ik nu ook ervaring met het hebben van een kruising, en die was precies zoals ik hoopte dat hij zou zijn om een goede combi te vormen met mijn al aanwezige rashond. En dat is uitstekend gelukt, hij is niet waaks, niet beschermend en heel zachtaardig van karakter. Hij is vriendelijk naar mensen en uiterst sociaal naar honden, ongeacht het geslacht. Doordat hij zich de pis niet lauw laat maken en zich laat meetrekken in de reactiviteit van Tapas ziet zij ook steeds minder de noodzaak tot scherpte. En dat geeft haar net wat meer rust in haar koppie.

Ik hou ook nog steeds van het ras laekense herder. Niks mis mee. Maar ik neem er geen meer of ik moet op een boerderij wonen en de hond vanaf dag 1 leren in een kennel te zitten bij bezoek. En de hond vanaf dag 1 niet mee nemen naar drukke plaatsen. Dan is het de ideale hond voor mij. Als ik een waakhond zoek en een maatje voor dik en dun.

Het is niet zo dat nu ik een kruising heb, ineens mijn rashond niks meer is. Ik zie van beide honden hun fijne en minder fijne punten en geniet vooral van de eerstgenoemde. De mindere punten neem ik voor lief en daar houd ik rekening mee, zodat die binnen de perken blijven.

Ik wil niet teveel mindere punten meer omdat ik merk dat ik dat prettiger vind. Bijten van mensen vind ik niet leuk en ik raak er totaal overstuur van als ik een hond heb die mijn vrienden bijt. En die zorgt dat ik geen zin meer heb in bezoek. En die ik niet goed los durf te laten want stel dat er een groep gehandicapten om de hoek loopt? Of iemand met een andere hond die hysterisch is en mijn hond een duw of schop geeft om vervolgens aangevallen te worden. Ik raakte daar van overstuur. En ik trok dat niet. En ja, een ander zou dat misschien beter kunnen mannen. Maar dat ze dat deed was niet mijn schuld en dat ga ik ook nooit meer denken. Dat is me te vaak gezegd en ik heb te veel gezien om dat te accepteren. Een ander kon het met Eva niet zo doen dat ze ineens een golden retriever was en vreemden gewoon leuk met haar konden doen. Dat zat er niet in en ze heeft er nooit een seconde voor open gestaan. Ze heeft zich vanaf dag 1 door niemand laten aanraken. Dat is helemaal niet erg en helemaal niet jouw schuld maar dat is ook niet mijn schuld. Het ging juist steeds beter naarmate de tijd vorderde. Doorgaan met oefenen, langzaam mensen introduceren die ze ging accepteren. Andere honden ging ook heel erg goed toen ze wat ouder werd. Dus juist door hoe we ermee om gingen werd ze langzaam steeds makkelijker. Ze begon moeilijk en werd makkelijker. Daarom vind ik het ook gewoon helemaal niet mijn schuld. Of de schuld van Cleva. De basis zat in de hond. En je weet ook hoe dierbaar die hond me was en dat ik er met een goed gevoel aan terug denk.

Nou, dan heb ik geluk met het ras dat ik heb, want daar lijkt er zowat geen een op elkaar

allemaal Tibetaantjes:



En voor wat behalen van plaatsing op shows, dat is toch allemaal wassen neus. Met Lotje heb ik 1 jaar geshowd en we hebben alles gehad van G tot U, wat wil je dan?

Je neemt de hond die je leuk vindt en waar die vandaan komt, behalve broodfok/handel natuurlijk, maakt helemaal niets uit. De een is iets beter dan de ander.

malinois schreef:Maar dat is zeker niet bij alle rassen zo... zet 10 mechelaars bij elkaar en je hebt 10 verschillende honden: rood, geel, donker (bruin), met en zonder zwarte haarpuntjes en borstvlekken of voetjes.
Toch ook 1 rasstandaard.

Dat begrijp ik wel, maar je kunt toch niet ontkennen dat ze veel meer op elkaar lijken dan op bijvoorbeeld honden uit de jachthondengroep? Qua uiterlijk, maar ook qua gedrag (je hoeft met die jachthond geen pakwerk te gaan doen ).

Kijk, mij maakt het niet uit hoor, dat honden binnen een ras op elkaar lijken (en ja, in het ene ras zit meer variatie dan in het andere). Ik vind Ridgebacks bijvoorbeeld erg mooi en dat zou je net zo goed een eenheidsworst kunnen noemen als de Weim, maar dat geeft toch niet? Het is gewoon een gegeven en geen oordeel. Je kunt er een mening over hebben en die van Laeken is dat hij het niet leuk vindt om zo'n hond te hebben en de mijne is dat het mij niets uit zou maken.

Daarnaast geeft Laeken volgens mij aan dat hij een hond wil zonder overdrijvingen en daar vind ik ook wel wat voor te zeggen persoonlijk. Een ras dat voor specifieke doeleinden gefokt wordt heeft nou eenmaal overdrijvingen (uiterlijk/gedrag), dat is net de reden om dat ras te fokken. Wat mij betreft heeft hij een punt dat bij (meerwegs)kruisingen die overdrijvingen afvlakken en de hond gematigder zal zijn qua uiterlijk en gedrag. Of dat iets is wat je wil is een tweede en moet ieder voor zich uitmaken.

Neeltje schreef:Nou, dan heb ik geluk met het ras dat ik heb, want daar lijkt er zowat geen een op elkaar

allemaal Tibetaantjes:

Nogmaals, mij maakt het niet uit dat honden binnen een ras allemaal op elkaar lijken... maar hoe kun je nou in vredesnaam zeggen dat de honden op deze foto niet op elkaar lijken ? Dat zou betekenen dat je hier elke willekeurige fik van welk ras/kruising dan ook tussen kan zetten en die er niet tussenuit zou kunnen plukken. Nou, mijn drie honden zou je er alvast niet onopgemerkt tussen kunnen zetten.

Ik kies voor een hond en daarbij maakt mij het uiterlijk geen zak uit. Luna heb ik zelf mee genomen uit Spanje en de enige reden was dat zij anders zou worden ingeslapen die dag. Ik wilde toch al een hond en besloot daarom haar maar te nemen. Voor degene die Luna nog van toen kennen ( of foto's op fb hebben gezien) het was echt de lelijkste meest ongezonde hond ooit haha.

Mijn man vindt uiterlijk wel belangrijk.. En toen wij een 2e hond wilde nemen, wilde hij dus wel een hond die er een beetje leuk uitzag ook. Ik wilde liever een hond weer een 2e kans geven en uit een asiel halen. Zo kwamen wij bij Sultan uit, mooi maar toch een asielhond met weinig kans ( was erg ziek en verzwakt)

En Suus was niet helemaal de bedoeling Die was in de opvang en wij waren verliefd door haar leuke karakter.

Ik kan er oprecht heel erg van genieten namelijk. Ik heb ook regelmatig opvangers en dan zie ik ze daar in het asiel op filmpjes en dan een dag later liggen ze hier in een warme mand met een lekker bot. Daar doe ik het voor, ik word daar heel erg blij van. Ik zie mijzelf dan ook geen pups van een fokker kopen, enkel asielhonden ( nederland of buitenland) want er is toch wel keus zat.

Zo heeft ieder zijn eigen ding. De één geniet van een mooie rashond en zijn ras typische kenmerken en het beoefenen van sporten of shows.. De ander geniet van een rare kruising die uit het asiel geplukt is. ( of je vindt beide leuk, kan ook )

De groei van de buitenlandertjes zie ik ook, maar ik denk dat dat komt omdat je nu heel makkelijk zo'n hond kan krijgen via een stichting. Toen ik Luna mee nam, waren er nog weinig stichtingen en was het allemaal een stuk lastiger. Tegenwoordig zijn er foto's en filmpjes van elke hond en kan de hond getest worden met honden en katten etc. Waardoor ( denk ik) de stap kleiner is om zo'n hond te adopteren.

Zamunda schreef:

*Wolf* schreef:

Zamunda schreef: Ja, want "Hij is gevonden en heeft toen een paar jaar in het asiel gezeten." is natuurlijk véél interessanter .

Je hebt werkelijk geen idee wat honden uit het buitenland allemaal kunnen hebben meegemaakt (daar had ik het over, niet direct Nederlandse asielhonden, al kunnen die ook een heel diverse achtergrond hebben, diverser in elk geval dan een pup)

Ach hou toch op met je 'werkelijk geen idee'. Natuurlijk heb ik een idee van wat ze allemaal kunnen hebben meegemaakt. Maar wat die ene specifieke hond daadwerkelijk heeft meegemaakt? Nee, daar heeft vrijwel niemand een idee van. Veel meer dan gevonden en opgevangen (in shelter/asiel) is het niet hoor, de rest wordt er meestal bij verzonnen.


Daarnaast begrijp ik niet wat er zo interessant moet zijn aan de achtergrond van een hond. Hij is nu toch hier, bij jou/mij, wat kan mij dat verleden schelen ? Ik heb drie herplaatsers en alledrie hebben ze een achtergrond, maar die breng ik zelden ter sprake. Waarom zou ik? Ze zijn interessant van zichzelf, daar hoef ik geen mooi verhaaltje omheen te breien.

Lekker discussiëren met jou. "Jij kletst onzin en ik heb het bij het rechte eind"

_Tiny_ schreef:Ik val juist enorm op die uniformiteit van een rashond. We hebben nieuwe buren met 3 afghaanse windhonden en als ik haar zie lopen met haar 3 dezelfde prachtige honden kan ik daar echt van smullen. Ik ben ook wel zo eerlijk om te zeggen dat ik poedels heb gedeeltelijk om hun uiterlijk. Ik vind ze prachtig en kies ze ook mede daarop uit. Dat vind je niet bij straathonden. Ik heb ook geen hond om er interessant mee te doen over hun verleden, dat vind ik echt een beetje raar. Vroeger heb ik ook wel bastaarden en herplaatsers gehad, maar nooit met het idee nu heb ik iets wat niemand heeft. Ze kwamen gewoon op mijn pad en ik had er een klik mee dus het werd mijn hond. Ik kan eigenlijk heel veel honden wel waarderen en beperk me niet tot alleen ras of alleen bastaard. Zit ook al eens om me heen te kijken of ik niet ergens een leuke ruwhaar kan opscharrelen haha. En dat wordt dan waarschijnlijk wel een bastaard anders kom je al heel snel bij de ras terrieers uit en dat trekt me helemaal niet. Echt van heel veel honden zie ik de charme wel en kan me
niet voorstellen opeens zo anti te worden. Anti ras of anti bastaard, nee ik ben een allesvreter.

Deze ruwhaar is ook op straat gevonden, ze zijn er wel:p Maar deze lijkt gewoon op een takkie dus daar ben je niet hip mee, dan denken ze nog dat het een rashond is;)

_Tiny_ schreef: Ik heb ook geen hond om er interessant mee te doen over hun verleden, dat vind ik echt een beetje raar.

En een ander vind het misschien raar als iemand interessant doet over alle show prijzen, sport prestaties of weet ik veel wat. Ik vind dit een beetje zuur klinken.
Nu hebben mijn honden geen verhaal van het verleden, ik weet letterlijk niks, maar ik vind het wel altijd boeiend om naar andere verhalen te luisteren. Of als ik op internet verhalen lees. Ik vind het overigens net zo boeiend om te horen hoe een rashond het op show heeft gedaan of wat voor nestjes zij heeft gekregen in het verleden.

Sulluna schreef:

_Tiny_ schreef: Ik heb ook geen hond om er interessant mee te doen over hun verleden, dat vind ik echt een beetje raar.

En een ander vind het misschien raar als iemand interessant doet over alle show prijzen, sport prestaties of weet ik veel wat. Ik vind dit een beetje zuur klinken.
Nu hebben mijn honden geen verhaal van het verleden, ik weet letterlijk niks, maar ik vind het wel altijd boeiend om naar andere verhalen te luisteren. Of als ik op internet verhalen lees. Ik vind het overigens net zo boeiend om te horen hoe een rashond het op show heeft gedaan of wat voor nestjes zij heeft gekregen in het verleden.

Nu vind ik de verhalen van jouw honden ongelooflijk interessant, al hebben ze in feite geen verhaal

_Tiny_ schreef:
Oh ik heb ook helemaal niks met interessant doenerij over showprijzen. Die fokkers heb ik ook echt overgeslagen. En van mijn herplaatsers vond ik het nooit zo boeiend om over hun verleden te kletsen. Ik heb wel gemerkt dat anderen daar soms nieuwsgierig naar waren. Zo van ze heeft wel wat meegemaakt he de stakker. Nou het zal wel maar ze zit nu bij mij Ik hou me er niet mee bezig.

Oh echt, haha.. Ik vind dat altijd wel leuk, als mensen helemaal super trots vertellen over hun prijzen of sportprestaties. Ik vond die shows ook altijd heel leuk om naar toe te gaan.

Waarom mensen zo reageren is omdat hier eerder wordt gezegd dat een ras niet uniek kan zijn.
Maar wat is dan wel uniek?
Ik denk niet dat er een corgi bestaat met exact dezelfde aftekeningen en exact hetzelfde karakter als mijn corgi.
Ja er zit uniformiteit in, anders zou het geen ras zijn en zouden veel mensen er ook niet voor kiezen. Maar dat zegt niet dat een rashond niet uniek of interessant kan zijn.
Het geeft het idee van, 'kijk mij eens lekker hip en uniek zijn met een hond die je niet kan definiëren als een ras'.
Hartstikke leuk, maar ergens denk ik dat je toch anders piept als je zo'n spannende kruising van de straat plukt, die eigenlijk een kruising tussen een bloedhond en een stafford blijkt te zijn. Als je daar geen rekening mee houdt kan je ook best een keer een minder toffe kruising tegenkomen.
Niet dat ik anti kruisingen ben, helemaal niet. Ik zou het zelf niet zo gauw aandurven, tenzij ik weet wie de ouders zijn

ik denk dat het alleen maar goed is dat er zoveel keus in honden is, dan hoeft niemand een hond te nemen die ie eigenlijk niet wil

Mijn vorige labrador (ook teefje, ook bruin) verschilt in heel veel opzichten van Joy, zowel wat uiterlijk als karakter betreft. Het grappige is dat het juist de niet-hondenkenners zijn die zeggen dat Joy 'sprekend Bo' is. Voor hen is een bruine labrador een bruine labrador, punt. Terwijl ikzelf en degenen die mijn hond(en) kennen of gekend hebben twee duidelijk verschillende honden zien.

Af en toe kom ik een bruin labje tegen, online of irl, waarbij ik duidelijk dezelfde trekken zie als bij Joy. Dat blijkt vaak familie te zijn Zo loopt er hier een bruine labradorreu (geplaatst door Stichting Hulphond, dus ik had geen idee van afstamming) in de buurt waarbij ik duidelijk gelijkenis zag, maar verder nooit bij stilgestaan. Dat blijkt een nestbroer van Joy te zijn

Ik snap echter wel wat Laeken zegt. Het zijn subtiele verschillen die niet direct in het oog springen. Er zijn ook genoeg rassen waarvan ik het ene exemplaar niet van het andere kan onderscheiden, al is het maar doordat ik er niet goed genoeg naar kijk bij gebrek aan belangstelling.

Voor mij is de uniformiteit geen reden om geen rashond te nemen, want juist het feit dat je bepaalde eigenschappen in een ras terug zou moeten vinden, spreekt mij aan. Maar mocht zich ooit een superleuke kruising aandienen met daarin eigenschappen die ik waardeer, is die ook van harte welkom

Overigens heb ik geen Ikeahuis, maar ben ik ook niet principieel tegen Ikea

Ik heb twee buitenlanders. 1 uit portugal en 1 uit roemenie die ik niet heb gekozen uit duurzaamheid of om hip te zijn. Of intressant omdat ik een hondje uit het buitenland heb gered.

Maar ja daar komt ie omdat ik zo'n muts ben die op een koppie val en het zielig vind dat ze geen huis hebben.
Uiteraard stel ik wel vragen over het karakter en of ze met honden,katten, kinderen etc kunnen. Maar ik ben wel een zwakkeling die totaal voor de bijl kan gaan als ze een zoetsappig zielig verhaal hebben.

Marco komt uit portugal en die heb ik nu 3 jaar. Hij stond op facebook begin december 2013 en hij was te leuk. Maar ik had al een teckel en zo verstandig als ik was heb ik hem netjes gedeeld en weer verder gegaan. Maar toen kwam hij weer voorbij op 17 december dat zijn zusje naar NL zou komen op 1ste kerstdag maar dat Marco nog steeds geen huis had met kerst notabene. En toen tja toch contact opgenomen en allerlei vragen gesteld en meneer kwam netjes aan op schiphol op eerste kerstdag en ging mee met mij.

Jantje (toen Bobo) had ook geen huis maar was al wel onderweg naar Nederland. De tijd was aan het dringen en ik was wel van plan om er een tweede hond bij te nemen. Na overleg en een bezoek met Marco aan Jantje bij zijn opvang huis was Jantje ook welkom bij mij.

Haha Nanna

Nanna schreef:én je houdt je, heel hip, bezig met duurzaamheid.
Ik denk dat vooral dat laatste belangrijk aan het worden is. Je maakt hoe dan ook een statement met je hond, en waar dat vroeger de trots op de raszuiverheid was is dat nu de trots op de duurzaamheid. Kijk mij eens hip zijn met mijn stichtinghond.

Ik voel me alles behalve hip hoor met mijn stichting hond Finn komt toevallig uit Roemenië, maar dat heeft mijn beslissing niet beïnvloed. Zijn omschrijving leek prima te passen bij wat ik zocht, daar heb ik op gekozen.
Ik volg nu ook de groep van het asiel waar Finn zat op fb en alhoewel ik daar veel schrijnende gevallen voorbij zie komen, voel ik me niet direct geroepen ze maar allemaal in huis te halen omdat ze zo zielig zijn. Heb me voorgenomen wel eens wat honden op te vangen als de mogelijkheden er zijn, maar de volgende hond die hier in huis komt is toch echt een rashond met stamboom

Nanna schreef:

veertje schreef:

Nanna schreef:én je houdt je, heel hip, bezig met duurzaamheid.
Ik denk dat vooral dat laatste belangrijk aan het worden is. Je maakt hoe dan ook een statement met je hond, en waar dat vroeger de trots op de raszuiverheid was is dat nu de trots op de duurzaamheid. Kijk mij eens hip zijn met mijn stichtinghond.

Ik

Het gaat ook niet om het individuele geval. Het gaat om het algemene beeld. En ik geloof echt dat veel mensen van de rashond overstappen naar de stichtinghond vanuit idealisme en ook wel een beetje omdat dat de huidige tendens is. Ik heb het daarbij niet over de gemiddelde HF'er

Ik weet het niet. Ik wil graag herplaatsers omdat ik niks met puppen opvoeden kan en geen rasvoorkeur heb. Ik ben bij een buitenlander uitgekomen doordat het aanbod in de Nederlandse asielen zo beperkt is. En ik vraag me af of ik daar zo alleen in ben, geen idealisme maar wel pragmatisme.

Nanna schreef:

_Tiny_ schreef: maar goed, die zwerfhonden zullen toch ook een keer 'op' zijn?

Zou je denken? Misschien over tig jaar maar op korte termijn zie ik het niet gebeuren hoor.

Ik denk ook dat dat nog een hele tijd gaat duren. En als de situatie voor honden over een aantal decennia in Zuid- en Oost-Europa misschien verbeterd is, is er nog de rest van de wereld.

Izzie_Anneke schreef:

Nanna schreef:

veertje schreef:

Nanna schreef:én je houdt je, heel hip, bezig met duurzaamheid.
Ik denk dat vooral dat laatste belangrijk aan het worden is. Je maakt hoe dan ook een statement met je hond, en waar dat vroeger de trots op de raszuiverheid was is dat nu de trots op de duurzaamheid. Kijk mij eens hip zijn met mijn stichtinghond.

Ik

Het gaat ook niet om het individuele geval. Het gaat om het algemene beeld. En ik geloof echt dat veel mensen van de rashond overstappen naar de stichtinghond vanuit idealisme en ook wel een beetje omdat dat de huidige tendens is. Ik heb het daarbij niet over de gemiddelde HF'er

Ik weet het niet. Ik wil graag herplaatsers omdat ik niks met puppen opvoeden kan en geen rasvoorkeur heb. Ik ben bij een buitenlander uitgekomen doordat het aanbod in de Nederlandse asielen zo beperkt is. En ik vraag me af of ik daar zo alleen in ben, geen idealisme maar wel pragmatisme.

Ik denk ook dat het heel vaak (vaker) een pragmatische keus is.